Sunday, January 7, 2018

အခ်စ္တစ္ခု ျပယုဂ္တစ္ခု

“......................” 

သားၾကီးဆီမွ ၾကားလုိက္ရေသာ နာမည္ေၾကာင့္ ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လုံး ေတာင့္ခဲ သြားသည္။အဆုံးမရွိေသာတြင္းနက္ၾကီးထဲသို႔ ျပဳတ္က်သြားသလိုခံစားရသည္။ အလြန္ၾကီးမား ေလးလံေသာ ထုထည္တစ္ခုခုျဖင့္ အရွိန္ျပင္းျပင္းလႊဲရုိက္ျခင္းခံရသလုိ ထင္ရသည္။ “သား.... သား ဘာေျပာလုိက္တယ္၊ သားက... သားက...” 
“ဟုတ္တယ္ေမေမ..ကၽြန္ေတာ္က...”
“ေတာ္ေတာ့၊ မၾကားခ်င္ဘူး၊ ဘာမွမၾကားခ်င္ဘူး..” နားႏွစ္ဖက္ကို အတင္းအၾကပ္ပိတ္ထားလုိက္ျပီး ေခါင္းကို ဘယ္၊ညာခါယမ္းပစ္ လုိက္သည္။  နားၾကားမွားလိုမွားျငား ျပန္ေမးလုိက္ေသာ္လည္း ေျပာင္းလဲမႈမရွိေသာ အေျဖကို ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္ နားေထာင္ႏုိင္ရန္ လုံေလာက္ေသာ အင္အားမ်ဳိး မရွိေတာ့ပါ။ ႏုန္းခ်ိအားေလ်ာ့ေနေသာလူမမာတစ္ဦးပမာ ကၽြန္မျပဳိလဲသြားရသည္။ ကၽြန္မအမ်ဳိးသား ႏွင့္သားငယ္၏ထိန္းသိမ္းမႈကို ကၽြန္မေသခ်ာသိလုိက္ေသာ္လည္းသားၾကီး၏ စုိးရိမ္တၾကီး ေခၚသံမ်ားက အလြန္ပင္တိုးလ်လြန္းပါသည္။ 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ 

ကၽြန္မမွာသားႏွစ္ေယာက္ရွိပါသည္။သို႔ေသာ္ထုိသားႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္မ်က္ႏွာငယ္ရ သည့္အျဖစ္၊ ဂုဏ္ငယ္ရသည့္အျဖစ္အပ်က္၊အေျခအေနမ်ဳိးမရွိခဲ့ပါ။ေရာက္ေလရာ ပြဲလမ္းတုိင္း၊ ေနရာတုိင္းတြင္ ဂုဏ္တင့္၊ ဂုဏ္ျမင့္စြာေနရသည္သာ။  
“လိမၼာလုိက္ၾကတာ”၊ 
“ေတာ္လိုက္ၾကတာ”၊ 
“ယဥ္ေက်းလိုက္ၾကတာ” အစရွိသည့္ မွတ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ကၽြန္မ စိန္နားကပ္မပန္ပဲ ပါးေျပာင္ႏုိင္ခဲ့သည္။ စိန္လည္ဆြဲမရွိဘဲ ေခါင္းေမာ့ႏုိင္ခဲ့သည္။  ငယ္ရြယ္စဥ္ မူၾကိဳတက္မွ ယခုလက္ရွိ ဆရာ၀န္ဘြဲ႕ကိုယ္စီရၾကသည္အထိ အတန္းတုိင္းတြင္ ဆြတ္ခူးရရွိခဲ့ၾကေသာ ဆုတံဆိပ္၊ ေအာင္လက္မွတ္ ဂုဏ္ျပဳလႊာမ်ားက ကၽြန္မတို႔ဧည့္ခန္းတြင္ ငြား၀င့္စြာ ေနရာယူထားၾကသည္။ ထုိမွတဆင့္ ပညာစုံလင္ျပီးေနာက္ မိဘ၀တ္တရားငါးပါးအနက္ ေနာက္ဆုံးတစ္ပါးကို ေက်ပြန္ႏုိင္ရန္အတြက္ သမီးရွင္မ်ားလက္တုိ႔သတိေပးခ်ိန္တြင္လည္း ကၽြန္မ တျပဳံးျပဳံးႏွင့္ ေမာ္ေနခဲ့သည္။  
“သား၊ ကိုကို၊ သားမွာ ခ်စ္သူရည္းစားေလးဘာေလးရွိရင္ အိမ္ေခၚလာပါဦး၊ ေမေမတို႔နဲ႔လည္းမိတ္ဆက္ေပးပါဦးကြယ္။ သားအရြယ္ကမငယ္ေတာ့ဘူး။” ဟုေျပာလုိက္တုိင္း သားမ်က္ႏွာက ရဲေထြးနီျမန္းသြားေလ့ရွိသည္။  
“ဘ၀နဲ႔ခ်ီျပီးလုပ္ရမွာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္ အေမေရ” ဟု ရြတ္ေနာက္ေနာက္ေျပာေလ့ရွိေသာ သားၾကီး၏ အေျပာအဆုိ၊ အေနအထိုင္၊ အျပဳအမူမ်ားကို အကဲခတ္ျခငး္အားျဖင့္ ငယ္ရာမွ ၾကီးလာေသာ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးက(ကၽြန္မႏွင့္ ကၽြန္မအမ်ဳိးသား) “မၾကာခင္ ဖြင့္ေျပာေလာက္ပါတယ္”ဟု ခန္႔မွန္းကာ ၾကည္ႏူးခဲ့ရသည္။  

“သား၊ ၀ါကၽြတ္ရင္ သားကို အမြန္ေလးနဲ႔ ေနရာခ်ေပးမလို႔။ ေမေမတို႔အားလုံး စီစဥ္လုိက္ျပီ။ အဲဒါသားသေဘာကေရာ” ျငင္းဆန္ ေရွာင္လႊဲလို႔မရေအာင္ ခ်ည္တုပ္ထားျပီးမွ အလြန္ပုိင္ႏုိင္ေသာ ေလသံျဖင့္ ေျပာျပလိုက္ရခ်ိန္တြင္ သားၾကီး၏ မ်က္ႏွာ မႈိင္းညိဳမဲရင့္သြားသည္။ အသာတၾကည္ေခါင္းညိတ္ လက္ခံလိမ့္မည္ဟု ရာႏႈန္းျပည့္ တြက္ခ်က္ထားကာ စစ္ပြဲေပါင္းမ်ားစြာကို ေအာင္ျမင္ေသာ စစ္သူၾကီးတစ္ေယာက္ပမာ ေမာ္ၾကြားပစ္လုိက္သည္။ သို႔ေသာ္ သားၾကီးဆီမွာ ကၽြန္မကို အဆုံးစြန္အထိ ျပဳိလဲနိမ့္က်သြားေအာင္ အလဲထုိးအႏုိင္ယူႏုိင္မည့္ ၀ွက္ဖဲတစ္ခ်က္ ရွိေနေၾကာင္း ကၽြန္မလုံး၀မသိခဲ့ပါ။ 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ 

“ဟာေမေမကလဲ၊ ဘာလို႔အဲလိုစီစဥ္လိုက္ရတာလဲ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္းဘာမွ မေျပာထားဘဲနဲ႔။” 
“ဟ မင္းကလဲ အမြန္႔မွာ ဘာျငင္းစရာရွိလို႔လဲ၊ ျပီးေတာ့ မင္းမွာလဲ ခ်စ္သူရည္စားရွိတာလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႔။” 
“ဟုတ္ပါ့ကိုကိုရာ၊ ကိုကို႔ဘာသာရွာဆုိေတာ့လည္းအျဖစ္မရွိပဲနဲ႔၊ အိမ္ကစီစဥ္တာ က်ေတာ့ ျငင္းခ်င္ေသးတယ္။ ကိုကိုျမန္ျမန္မိန္းမယူမွျဖစ္မွာဗ်။ မဟုတ္ရင္ ေနာက္ကားက ေက်ာ္တက္သြားလိမ့္မယ္။” 
“ကဲ အဲဒီေတာ့ ငါ့သားေျပာ၊ မင္းမွာခ်စ္သူရွိလား၊ ခ်စ္သူတယ္၊ရည္းစားရွိတယ္ဆုိရင္ မင္းေကာင္မေလးကို အိမ္ေခၚလာခဲ့ ငါတုိ႔နဲ႔မိတ္ဆက္ေပး၊ ေအး မရွိဘူးဆိုရင္လဲ ငါတုိ႔လူၾကီးေတြ တုိင္ပင္ထားတာကို ျငင္းမေနနဲ႔ေတာ့။ ကဲေျပာ ခ်စ္သူရွိလား မရွိဘူးလား။” အလုံးအရင္းႏွင့္၀င္လာေသာ တုိက္စစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မေရွာင္လႊဲႏုိင္သည့္အဆုံး သားၾကီးဆီမွ ေျဖာင့္ခ်က္တစ္ခု ထြက္လာသည္။ 
“ဟုတ္ ေဖေဖ၊ သားမွာခ်စ္သူရွိတယ္။” 
“ေအးေလ၊ ဟုတ္ျပီး မင္းခ်စ္သူက ဘယ္သူတဲ့လဲ၊ ဂုဏ္ေတြ၊ ေရႊေတြပိုင္ဆုိင္မႈနဲ႔ သူတစ္ပါးရဲ႕အဆင့္အတန္းကို ေဖေဖတို႔ မသတ္မွတ္ဘူးဆုိတာ မင္းသိပါတယ္။ ဘယ္သူလဲ ဘယ္ကလဲ၊ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္နားလည္မႈရွိရဲ႕လား။  အက်င့္စာရိတၱေကာင္းရဲ႕လား အဲဒါေလးပဲ။” တစ္စုံတစ္ခုကို ေျပာရင္ အတင္းၾကိဳးစားေနေသာ သားၾကီးကို ၾကည့္ရင္း ကၽြန္မဆႏၵေစာေနမိသည္။ (ထုိသို႔ အားယူၾကိဳးစားျခင္းသည္ ကၽြန္မႏွလုံးသားကို ထုတ္ခ်င္းေပါက္သြားေစမည့္ စကားလုံးမွ်ားအား ေလးၾကိဳးအတင္းဆုံး ဆြဲဆန္႔ထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္မလုံး၀မရိပ္မိခဲ့ပါ။) 
“ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူက...... ကၽြန္ေတာ္...... ကၽြန္ေတာ္နဲ႔........... သားရဲ႕..” 
“အာ........ ကိုကိုကလဲဗ်ာ။ အုိးတုိးအမ္းတမ္းနဲ႔။ အဲေလာက္ၾကီးရွက္မေနစမ္းပါနဲ႔။ နာမည္ပဲေျပာလိုက္၊ နာမည္ဘယ္သူပါဆုိတာပဲ ေျပာခ်လုိက္။” သားၾကီးက ကၽြန္မတို႔တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီကို ေလးေလးနက္နက္ၾကည့္ျပီး တစ္စုံတစ္ေယာက္၏ နာမည္ကို ေျပာခ်လုိက္သည္။ 
“...................” သားၾကီးဆီမွ ၾကားလုိက္ရေသာ နာမည္ေၾကာင့္ ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လုံး ေတာင့္ခဲ သြားသည္။  အဆုံးမရွိေသာတြင္းနက္ၾကီးထဲသို႔ ျပဳတ္က်သြားသလိုခံစားရသည္။ အလြန္ၾကီးမား ေလးလံေသာ ထုထည္တစ္ခုခုျဖင့္ အရွိန္ျပင္းျပင္းလႊဲရုိက္ျခင္းခံရသလုိ ထင္ရသည္။ 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ 

ကၽြန္မတို႔အိမ္ကို အၾကိမ္ေပါင္း၊ အေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာ ၀င္ထြက္ေနထုိင္ခဲ့ေသာ သားငယ္၏ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္းေလးက သားၾကီး၏ ခ်စ္သူျဖစ္လိမ့္မည္ဟုကၽြန္မအိပ္မက္ပင္ မမက္ဖူးခဲ့ပါ။ အတုန္းအရုန္းအက္ကြဲျပိဳက်သြားေသာ ေရခဲေတာင္ၾကီးမ်ားကဲ့သို႔ ကၽြန္မ၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား ပ်က္စီးေက်မြကုန္ျပီ။ ထုိေ၀ဒနာမ်ား၏ ညွင္းဆဲမႈေၾကာင့္ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ အိပ္ရာထဲ လဲက်ခဲ့ရသည္။ ကၽြန္မထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္လာသည့္ေနာက္ပိုင္း သားၾကီးႏွင့္အတတ္ႏုိင္ဆုံး ေရွာင္ေနခဲ့သည္။ သားၾကီးအေနႏွင့္ သူ႔အေဖႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူ႔ညီႏွင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ညွိႏႈိင္းျငင္းခုန္မႈမ်ား ရွိေၾကာင္း ကၽြန္မသိပါသည္။ ကၽြန္မအမ်ဳိးသားကလည္း ကၽြန္မကို ေဖ်ာင္းဖ်နားခ်ကာ ေခ်ာ့ေမာ့ေလ့ရွိသည္။  တစ္ခုေသာ ညေနခ်င္းတြင္ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း ရုပ္သံလိုင္းမွ ထုတ္လႊင့္ေသာ ဇာတ္လမ္းတြဲတစ္ခုကို ၾကည့္ေနစဥ္ သားၾကီးေရာက္လာျပီး ကၽြန္မႏွင့္အေ၀းဆုံးခုန္တြင္ လာထုိင္ေနသည္။  

“အေမ..” ဇာတ္လမ္းအပုိင္းတစ္ပုိင္း ျပီးဆုံးခ်ိန္တြင္ သားၾကီးက ကၽြန္မကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ ကၽြန္မျပန္မထူးမိ။ အာရုံမရွိေသာ ရုပ္ျမင္သံၾကားစက္ကို သာ စုိက္ၾကည့္ေနမိသည္။  
“အေမ၊ အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားေျပာပါဦးဗ်ာ။” အားေဖ်ာ့တုန္ရီေနေသာ သားၾကီး၏ စကားသံေၾကာင့္ ကၽြန္မလွည့္ၾကည့္လုိက္သည္။  

“ဘာေျပာရမွာလဲ။ ေျပာစရာစကားမရွိဘူး။ အႏွစ္ႏွစ္အလလ ငါေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ အရာေတြ ဘာမွ အဓိပၸါယ္မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘာေျပာစရာစကားမွလည္းမရွိေတာ့ဘူး။” 
“အေမ၊ အေမ...။ အေမရွက္ေနတာလား၊ ကၽြန္ေတာ့္ကိုမုန္းေနတာလား။ ကၽြန္ေတာ့္ကို မုန္းေနတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား။” 
“ေအး ဟုတ္တယ္ ငါ့နင့္ကိုမုန္းတယ္။ ရွက္တယ္။ ငါ့သားဒီလုိျဖစ္ေနတာ ပတ္၀န္းက်င္ က သိသြားရင္ ငါ့မ်က္ႏွာ ဘယ္သြားထားရမလဲ။ ဟင္...” 
“ကၽြန္ေတာ္က အေမ့ရဲ႕ေသြးအေမ့ရဲ႕သားပါအေမရယ္၊ အေမ့ကိုယ္တုိင္ ငါ့သားၾကီး ကေလ ငါ့သားၾကီးကေလနဲ႔ အျမဲတမ္းေျပာခဲ့တဲ့အေမ့ရဲ႕သားပါ။” သူ႔ရင္ဘတ္ကို တဘုန္းဘုန္းရုိက္ရင္း ငိုေၾကြးေနေသာ သားၾကီးကို မၾကည့္ရက္စြာ မ်က္ႏွာလႊဲပစ္လုိက္သည္။ 
“အခုခ်ိန္မွာ အဲဒါေတြမသိခ်င္ေတာ့ဘူး” 
“ဘာျဖစ္လို႔လဲအေမ၊ သားယူလာတာ ဂုဏ္ျပဳဆုတစ္ခုမဟုတ္လို႔လား၊ ဂုဏ္ျပဳလႊာ တစ္ေစာင္ မဟုတ္လို႔လားအေမ။” ဘာမွ ျပန္မေျပာႏုိင္ေအာင္ ကၽြန္မဆြံ႕အသြားသည္။ 
“ ကၽြန္ေတာ္က အႏွစ္၃၀ နီးပါးေလာက္ အေမပုံသြင္းသလိုေန၊ အေမ့အၾကိဳက္လိုက္ျပီး ေနခဲ့တဲ့ သားပါအေမရယ္။ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ သိလိုက္ရတဲ့ အေမေတာင္ ဒီေလာက္တုန္လႈပ္ ေနရင္ကာယကံရွင္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္ေလာက္ထိတုန္လႈပ္လိုက္မလဲလို႔ အေမ ေတြးၾကည္ ေပးပါဦးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုအသက္ရွင္ခဲ့ရသလဲ။ ဘယ္လို ေနထုိင္ခဲ့ရသလဲ တစ္ခ်က္ေလာက္ေမးဦးေလ။ အေမက ငါ့သားေလးေတာ္လိုက္တာလို႔ ေျပာလိုက္တိုင္း လိပ္ျပာမလုံျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ ဒါမွ ငါ့သားလို႔ ခ်ီးမြမ္းလိုက္တတုိင္း ရွက္စိတ္နဲ႔ ေတြးေၾကာက္ခဲ့ရတာေတြ၊ ဒီစိတ္ကို ဘယ္လိုေဖ်ာက္ဖ်က္ ဖုံးကြယ္ရမလဲလို႔ေတြးရင္း အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြ၊ အိပ္မက္ဆုိးနဲ႔ လန္႔ႏုိးရတဲ့ညေတြ၊ ဘယ္ေလာက္ရွိမယ္လို႔ အေမထင္သလဲ။  ဒီစိတ္နဲ႔ အသက္ရွင္ဖို႔ထက္ ဘယ္သူမွမသိခင္ အဆုံးသတ္တာေကာင္းတယ္လို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ေတြးခဲ့ဖူးတယ္ဆုိတာ အေမသိလား။ 
ညီညီေနမေကာင္းတုန္းက “ကၽြန္မသားေတြ မရွိေတာ့ရင္ ကၽြန္မလဲဒီေလာကမွာမေနခ်င္ေတာ့ဘူး”လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားကုိ ၾကားေယာင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ အသက္ဆက္ေနရတာပါ။  အဲဒီစကားေလးေၾကာင့္ပဲ အေမ့ကိုကၽြန္ေတာ္အတတ္ႏုိင္ဆုံး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားေပးခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ တတ္ႏုိင္သေရြ႕ၾကိဳးစားခဲ့တာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္မတတ္ႏုိင္တဲ့ ဒီစိတ္ေလးတစ္ခုေၾကာင့္ အေမကၽြန္ေတာ့္ကို မျမင္ခ်င္ မေတြ႕ခ်င္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအိမ္ကေန ထြက္သြားပါ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္ေနရလို႔ အေမစိတ္ဆင္းရဲမယ့္ အစား အေမမျမင္ႏုိင္မယ့္ေနရာကို ကၽြန္ေတာ္ေရွာင္ေနေပးပါ့မယ္အေမ။ အဲဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို ခ်စ္တယ္ဆုိတဲ့ ျပယုဂ္၊ သက္ေသတစ္ခုပါအေမ။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကိုခ်စ္တယ္။” 
သည္းသည္းထန္ထန္ ငုိေၾကြးရင္းသူ႔အခန္းထဲ၀င္သြားေသာ သားၾကီးကို ေငးၾကည့္ရင္း ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း ေငါင္စင္းစြာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။  ဘယ္လိုကံဆုိးမႈေတြေၾကာင့္ ဒီလုိအျဖစ္မပ်က္မ်ဳိးကို ၾကဳံရတာလဲ။ တရားခံကို ကၽြန္မရွာေဖြၾကည့္မိသည္။ ကၽြန္မပါးျပင္စိုစုိကို လက္ဖမုိးမ်ားျဖင့္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္သုတ္ လိုက္ျပီး တယ္လီဖုန္းရွိရာသို႔ ကၽြန္မသြားလိုက္သည္။ ကၽြန္မရင္ထဲမွ နာက်င္ခါးသက္ေသာ ေဒါသမ်ား၊ ပူေလာင္ျပင္းရွေသာ မီးေတာက္မ်ား အားလုံး၏တရားခံဆီကို ဖုန္းေခၚဆုိလုိက္သည္။တစ္ဖက္မွ လက္ခံလိုက္သည္ႏွင့္တစ္ျပိဳင္နက္ ကၽြန္မ၏ စိတ္သည္ ေပါက္ကြဲအမွတ္ကို ေရာက္ရွိေသာ မီးေတာင္တစ္ခုပမာ အထိန္းအကြပ္ မဲ့စြာ ေပါက္ကြဲေလာင္ကၽြမ္းသြားသည္။ 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ 

အခ်ိန္ ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ် ၾကာသြားသည္မသိ။ ကၽြန္မအသိစိတ္မ်ား ျပန္လည္ စီးေမ်ာလာ ခ်ိန္တြင္ ပထမဆုံး သတိထားမိသည္မွာ ဖုန္းလက္ခံသူမွာ (ကၽြန္မထင္ထားေသာ) ေကာင္ေလးမဟုတ္ပဲ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး၏ အသံျဖစ္ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ 

“ဒီမွာအစ္မ၊ အစ္မတို႔မိသားစုမွာျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြအတြက္ ကၽြန္မစိတ္မေကာင္း ပါဘူး။ဒါေပမယ့္ဒီျပႆနာအားလုံးအတြက္ ကၽြန္မသားတစ္ေယာက္တည္းကို အျပစ္တင္ ေနတာမ်ဳိးက မျဖစ္သင့္ပါဘူးရွင့္။  အစ္မရဲ႕သားလည္း တစ္စိတ္တစ္ေဒသပါေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ေက်းဇူးျပဳျပီးစကားကိုျဖတ္ မေျပာလိုက္ပါနဲ႔၊ ကၽြန္မလည္း အခုနေလးက အစ္မစကားဆုံးတဲ့အထိ နားေထာင္ေပးခဲ့တာပါ။ ကၽြန္မသားက လူေကာင္း၊ လူလိမၼာေလးပါ။ သူ႔အတြက္ ကၽြန္မအလြန္႔ကိုဂုဏ္ယူခဲ့တာပါ။ ကၽြန္မသူ႔ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္၊ ျပီးေတာ့သူ႔ရဲ႕ဘ၀ကိုလည္းခ်စ္တယ္။ ျပီးေတာ့............. သူ႔ရဲ႕ခ်စ္သူကိုလည္း ကၽြန္မလက္ခံေပးႏုိင္ပါတယ္။ သူကဒီေန႔အခ်ိန္အထိ သူ႔ဘ၀ကို ရဲရဲ၀င့္၀င့္နဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ရဲတဲ့ သတၱိရွင္ပါ။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မေျပာခ်င္တာက အစ္မတို႔မိသားစုမွာ ၾကဳံေတြ႕ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြအတြက္ ကၽြန္မစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေပမယ့္ တကယ္လို႔သာ ကၽြန္မရဲ႕သားကို ဆက္ျပီးမေကာင္းေျပာ အျပစ္တင္ေနမယ္ဆုိရင္ ကၽြန္မနဲ႔လည္း ျပႆနာ ျဖစ္လာမယ္ ဆုိတာေလးကိုပါ။ ကၽြန္မဘာကိုဆုိလိုတာလဲ အစ္မနားလည္မွာပါ။” 

တယ္လီဖုန္းလုိင္းမ်ား ျပတ္ေတာက္သြားေသာ္လည္း ကၽြန္မ၏ အေတြးမ်ဥ္မ်ား မျပတ္ေတာက္ႏုိင္ေသးပဲ ပိုမုိရႈပ္ေထြးလာခဲ့ရသည္။ ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လုံး ရွက္စိတ္ျဖင့္ မႊန္ထူသြားရသည္။ သားမ်ားအတြက္ မိခင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ဟု အျမဲတမ္း ဂုဏ္ေမာက္ခဲ့ေသာ ကၽြန္မ၊ သားႏွစ္ေယာက္ အရာရာကို စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံခဲ့၊ေပးဆပ္ခဲ့သည္ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္ၾကီးလြန္းခဲ့ေသာကၽြန္မသည္ ဘ၀င္ျမင့္ ေအာက္ေျခလြတ္ခဲ့သူသာျဖစ္သည္။   အမွန္တကယ္မွာေတာ့ ကၽြန္မသည္ သားၾကီးကို ကၽြန္မ ကာကြယ္ရန္ မၾကိဳးစားခဲ့၊ သားၾကီး၏ ခံစားခ်က္ကို ကိုယ္ခ်င္းမစာခဲ့၊ နားမလည္ေပးခဲ့၊ မစာနာခဲ့ေသာ မိန္းမၾကမ္းၾကီး တစ္ေယာက္မွ်သာျဖစ္သည္။ (လူကိုယ္တုိင္ကို မျမင္ဖူးေသာ္လည္း) သားတစ္ေယာက္ အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္ကို ရဲရဲေတာက္ တန္ျပန္ကာကြယ္ေနေသာ ထုိအမ်ဳိးသမီေရွ႕တြင္ ကၽြန္မသည္ သိမ္ငယ္ညံ့ ဖ်င္းလြန္းပါသည္။  

“သား...... သားၾကီး။ သားၾကီးဘယ္မွာလဲ။” ကၽြန္မသားၾကီးကို ကၽြန္မကာကြယ္ရမည္။ သူ႔ကို ရင္အုပ္မကြာ ေစာင့္ေရွာက္ရဦးမည္။ ပတ္၀န္းက်င္ သူစိမ္းမ်ားအလယ္ တြင္ မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္ျဖစ္ေနမည့္ သားအတြက္ အားကိုးအားထားျပဳစရာ ကၽြန္မရွိဖို႔လိုအပ္ပါသည္။  အိပ္မက္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနသူတစ္ေယာက္ပမာ ကေယာင္ကတမ္းျဖင့္သားၾကီးကို ရွာေဖြေနမိသည္။ ျခံ၀န္းတံခါးေရွ႕တြင္ ရပ္ေနေသာ သားအဖသုံးေယာက္ဆီကို ကၽြန္မအေျပး တစ္ပိုင္းႏွင့္သြားလိုက္သည္။ 
“ေမေမ့ကို ဂရုစုိက္ေနာ္။ အေရးအေၾကာင္းဆုိ ဖုန္းဆက္ထားလိုက္။” 
“အင္းပါ။ ကိုကိုလည္း ဂရုစိုက္ေနာ္။ အကူအညီလိုရင္ ညီညီ့ကို လွမ္းေျပာလိုက္။” 
“သား......။ က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ေနာ္။ အခက္အခဲတစ္ခုခုရွိရင္ ေဖေဖတုိ႔ကို အေၾကာင္းၾကားလိုက္ မင္းအေမလည္း တျဖည္းျဖည္းေသြးေအးသြားႏုိင္မွာပါ။” 
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေဖေဖ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို နားလည္ေပးႏုိင္လို႔။ ညီညီ့ကိုလည္း ကိုကိုအရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္ကြာ။” 
“နားလည္ေပးႏုိင္ရမွာေပါ့ကြာ။ ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ခြင့္မရတာကိုက ေလာကသဘာ၀ ပဲေလ။ မျဖစ္ေစခ်င္တာက မျဖစ္ေစခ်င္တာပဲ။ နားလည္တာက နားလည္ေပးတာသက္သက္ ေပါ့ကြာ။” ပန္းျခဳံနားမွာ ရပ္ေနရင္း သူတို႔စကားေတြနားေထာင္ေနရျခင္းက အဆိပ္ေတြ ေသာက္ေနရသလိုပင္။ တရားသေဘာ၊ ဘ၀သေဘာမ်ားႏွင့္ ခ်ိန္ထုိးခ်င့္ခ်ိန္မႈျဖင့္ နားလည္ျပည့္၀ႏုိင္လြန္းေသာ ကၽြန္မအမ်ဳိးသားႏွင့္ သားငယ္ကိုပင္ ကၽြန္မအားနာမိသည္။  
“အာ့ဆုိ ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ ေဖေဖ။ ညီညီ ကိုကိုသြားေတာ့မယ္ေနာ္။” 
“ဟုတ္ကဲ့၊ ဂရုစိုက္ေနာ္ ကိုကို။” မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ ခြဲခြာရန္ ၀န္ေလးေနၾကေသာ သူတို႔ဆီကုိ ကၽြန္မတိုးေရြးရင္း ရွိရွိသမွ်အားကို စုကာ ေခၚလိုက္သည္။ 
“သား......” သားၾကီး၏ ေျခလွမ္းမ်ားရပ္တန္႔သြားသည္ကို အားတက္ဖြယ္ျမင္ရသည္။ “
သား၊ သားၾကီး၊ ေမေမ့ကို ထားခဲ့ျပီး ဘယ္သြားမလို႔လဲသားရယ္။ သား၊ သား ေမေမ့ကို စိတ္ဆုိးေနလားဟင္။” ဘယ္ကေန ဘယ္လို သားဆီကို ေရာက္သြားသည္မသိ။ သားကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္ထားရင္း ကၽြန္မငိုေကၽြးေနမိသည္ကိုသာ ကၽြန္မသိသည္။  
“ေမေမ... သားကုိ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္လားဟင္၊ သားကိုနားလည္ေပးႏုိင္လား။ သားကို....သားကို.” 
“သားရယ္။ သားက ေမေမ့သားပါ။ ေမေမသိပ္ခ်စ္ရတဲ့သားပါ။ ေမေမ့ကို ဂုဏ္တတ္ေစတဲ့  သား၊ ေမေမဂုဏ္ယူရတဲ့သားပါ။ ေမေမ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါသားရယ္၊ သားကို ေမေမ အျပည့္အ၀နားလည္ႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ့မယ္။ အဲဒါဟာ ေမေမ့ရဲ႕သား ေပၚမွာထားတဲ့အခ်စ္။ ေမေမ့အခ်စ္ရဲ႕ ျပယုဂ္ေပါ့သားရယ္” 
“ေက်းဇူးတင္လုိက္တာေမေမရယ္။ တကယ့္ကို ေက်းဇူးတင္တာပါ။” ကၽြန္မ၏ ပါးျပင္ကို သိမ္ေမြ႕စြာ ေမႊးၾကဴလိုက္ေသာ သားၾကီး၏ အနမ္းသည္ ကၽြန္မတစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ့္ကို အခ်ိန္ျမိန္ဆုံးပင္ျဖစ္လိမ့္မည္။  @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ 

အခ်စ္တစ္ခုအမွန္တကယ္ရွိလွ်င္ ယင္းအခ်စ္အတြက္ တိက်ခိုင္မာေသာ ျပယုဂ္တစ္ခု လည္း ရွိကို ရွိေၾကာင္း ကၽြန္မ တိတိက်က် ယုံၾကည္လာပါျပီ။ #          #          #          #          #          #          #          #          #          #          # 
For The People Like Us 
SalaiLeo (22-1-2016) 

၀န္ခံခ်က္။         ။ The Falls-Testament of Love ဇာတ္ကားမွ ဇာတ္၀င္ခန္းတစ္ခ်ဳိ႕ကို မွီျငမ္းေရးသားထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

သက္တံ့ေရာင္ အဆိပ္

Colour Rainbow မဂၢဇင္​းကႀကီးမႉးက်င္​းပတဲ့
ဝႆန္ LGBT ရသစာေပျပိဳင္ပြဲမွာ
ဒုတိယဆုရဝတၳဳတို ျဖစ္​ပါတယ္​
**- သက္တ့ံေရာင္ အဆိပ္ -**by သက္​တန္​႔ခ်စ္​သူ
"ကီ်ြ"
ဘရိတ္အုပ္သံႏွင့္အတူ ျဖဴလႊလႊ အဝတ္ေတြ စီးေႏွာင္ထားတဲ႔ ဝါညက္ညက္ အရာဝတၳဳေလး က်ြန္ေတာ့္ မ်က္စိေရွ႕မွာပဲ ေျမွာက္တက္ လႊင့္စင္သြားတယ္။
"ဝုန္း"
ျပန္အက်မွာေတာ့ အကုန္လံုးနီးပါး အနီေရာင္ေတြ စြန္းေပေနတယ္။ ဒါတင္ ဘယ္ကမလဲ အနီေရာင္ေတြ ကတၱရာ လမ္းေပၚမွာ အိုင္ထြန္း သြားေသးတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ အစိတ္အပိုင္းေတြက တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတယ္။ ေဟာ ျငိမ္သြားျပန္ျပီ။ ဟာ လူအုပ္ျကီး ဝိုင္းလာတယ္။ သူတို႕ေတြ ကိုင္တြယ္ စမ္းသပ္ေနျကတယ္။
"အသက္မရွိေတာ့ဘူး။"
ေဟာ သူ ေသသြားျပီတဲ႔။ သူ့မ်က္လံုးေတြက ဖြင့္လ်က္ က်ြန္ေတာ္ကို ျကည့္ေနတုန္းပဲေလ။ ခုဏေလးတင္ က်ြန္ေတာ့္ကားေလးေပၚမွာ သူနဲ႕ က်ြန္ေတာ္ စကားေတြ ေျပာေနျကတာပါ။ သူကက်ြန္ေတာ္ကို ခ်စ္တယ္လို႕ေတာင္ ေျပာခဲ႔ေသးတယ္။
"က်ြန္ေတာ္ျမင္လိုက္တာက အဲဒီ ေကာင္ေလးက ကားေရွ႕ကို ေျပးဝင္သြားတာဗ်။"
သူက ကားေရွ႕ကို ေျပးဝင္လိုက္တာတဲ႔။ ဘုရားေရ က်ြန္ေတာ္ မွားသြားျပီလား။ ေဟာ သူ့မ်က္လံုးေတြ ပြင့္ေနသလိုပဲ။ စကားေတြလည္း ေျပာေနတယ္။ သူ မေသဘူးလား။
"အသက္ထက္ တန္ဖိုးရွိတာ ဘာမွမရွိဘူးဆိုေပမယ့္ ေလာကမွာ ေသတာထက္ ဆိုးတဲ႔အရာေတြ အမ်ားျကီးရွိတယ္။ ညီ့အျပစ္က အသက္ထက္ပိုေပးဆပ္ဖို႕ မတန္လို႕ ေသျခင္းတရားကို ညီကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ျပီ။ လိင္တူေတြရဲ႕ အခ်စ္ကို ကစားတဲ႕ဦး၊ လိင္တူေတြရဲ့ဘဝကို ဖ်က္ဆီးတဲ႔ဦးက သက္တန့္ေရာင္ အဆိပ္သင့္လိမ့္မယ္။ ဦးက ေသတာထက္ဆိုးတဲ႔ အျဖစ္နဲ႕အတူ တစ္သက္လံုး ေနာင္တနဲ႕ အသက္ရွင္ရမယ္။"
"အား။ မဟုတ္ဘူး။ ညီ့ကို က်ြန္ေတာ္မသတ္ဘူး"
************
က်ြန္ေတာ္ အိပ္မက္က လန္႕ႏိုးလာတယ္။ ဘုရားေရ။ ေသတာထက္ ဆိုးတဲ႔ အျဖစ္တဲ႔။ ေနာင္တနဲ႕ အသက္ရွင္ရမယ္တဲ႔။ ဒီညလည္း ျပန္အိပ္လို႕မရဘဲ မိုးလင္းေတာ့မွာပဲလား။
================================
အခန္း ( ၁ )
"ဦး မခ်စ္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ ညီ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသမွာ။"
"ညီ မင္းမွာ အရွက္မရွိဘူးလား။ မင္း လူစကား နားမလည္ဘူးလား။"
က်ြန္ေတာ္ သူ့ကို လမ္းခြဲဖို႕ စကားေျပာေပမယ့္ သူကေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႕ လက္ေလ်ာ့မယ့္ပံု မရွိဘူး။ က်ြန္ေတာ္ အျကမ္းနည္း သံုးလိုက္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
"ဘာ အရွက္မရွိဘူး ဟုတ္လား။ ညီ့ဘဝ ဘာျဖစ္သြားျပီလဲ ဆိုတာ ဦး သိျပီးသားပဲ။ ဒီေလာကထဲကို ဦးပဲ ေခၚလာခဲ႔တာေလ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လိင္တူ ခ်စ္သူဆိုတာ လက္ခံလိုက္လို့ မိဘေတြရဲ႕ ဥေကၡာကိုလည္း ရလိုက္ျပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ပစ္ပယ္းထားျကျပီ။ ဒိတ္ဒိတ္ျကဲ သူေဌးတစ္ေယာက္ရဲ႕သားက တစ္ျခားေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ တိတ္တိတ္ပုန္းမယား တစ္ေယာက္ဆိုတာ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း သိထားျပီးျပီ။ အကုန္လံုးရဲ႕ တံေတြးခြက္ထဲမွာ ပက္လက္ေရာ ေမွာက္ရက္ပါ ေမ်ာေနတာ ခင္ဗ်ားျကီးသိလား။ ဒီထက္ရွက္ဖို႕ အရွက္လည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ဒီထက္ပ်က္ဖို႕ ဘဝလည္း မက်န္ေတာ့ဘူး။"
အေျခအေနက မလွေတာ့ဘူး။ သူက ပိုျကမ္းေနပါလား။ က်ြန္ေတာ္ လမ္းေဘးမွာ ကားရပ္လိုက္တယ္။
"ဘဝမွာ အခ်စ္ထက္ အေရးျကီးတာ အမ်ားျကီးပါ ညီ။ အခ်စ္ရံွဳးတာဟာ ဘဝရွံွဳးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ညီက ငယ္ပါေသးတယ္။ ဦးထက္ သာတာေတြ႕မွာပါ။"
"အခ်စ္ထက္ အေရးျကီးတာ အမ်ားျကီးပဲ အခ်စ္ရွံဳးတာ ဘဝရွံဳးတာ မဟုတ္ဘူး ဟုတ္လားဦး။ ဦးက ပါးစပ္နဲ႕ ေျပာျပီး ခဏတြဲခဲ႔ေပမယ့္ ညီရဲ႕ လူပ်ိဳဘဝနဲ႕ ေယာက္်ားခႏၶာကိုယ္၊ ညီရဲ႕ အရွက္သိကၡာ၊ ညီရဲ႕ အသည္းႏွလံုး ဘာတစ္ခုမွ အစားျပန္မရႏိုင္ဘူးေလ။ အဲဒီအခ်စ္ထက္အေရးျကီးတာေတြ အခ်စ္နဲ႕ အကုန္ပါသြားျပီဗ်။ ထပ္ျပီး မရွက္တမ္းေျပာရရင္ ဦးကို အရမ္းခ်စ္တယ္။ ညီ႔ႏွလံုးသားကေရာ အေသြးအသား ခႏၶာကိုယ္ကပါ ဦးကို စကၠန့္မလပ္ လိုအပ္ေနတယ္။ ဦးမရွိရင္ ညီေသလိမ့္မယ္။"
"ဦးမွာေရာ ဟိုမိုေလာကမွာပါ အခ်စ္ဆိုတာ မရွိဘူး။ ညီနဲ႕ တြဲရတာ ျငီးေငြ႕သြားျပီ။ ဦးကို ေနာက္ထပ္ မဆက္သြယ္ပါနဲ႕။ အခု ဦး ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႕ တဲြေနျပီ။ ကားေပၚက ဆင္းေတာ့။"
"ဦး ညီတကယ္ သတ္ေသမွာေနာ္။ မလုပ္ရဲဘူး မထင္နဲ႕။"
"ေသရဲရင္ ေသေလ။"
သူ က်ြန္ေတာ္ကို စူးစူးနက္နက္ ျကည့္လိုက္တယ္။ အဆက္မျပတ္ လွိမ္႔ဆင္းလာတဲ႔ မ်က္ရည္ေတြကို လက္ခံုနဲ႕ ခပ္ျကမ္းျကမ္းပြတ္လိုက္တယ္။
"ဦး ရက္စက္တယ္။ ဦးကို မုန္းခ်င္ေပမယ့္ မုန္းလို႕မရတဲ႔ ညီ့စိတ္ကို ညီမုန္းတယ္။ ညီ႔ကိုညီ ရႊံတယ္။ ဒါေပမယ့္ ညီ ဆုေတာင္းတယ္။ ဦးဝဋ္ မလည္ပါေစနဲ႕။"
သူ ကားေပၚကေန ကမူးရွဴးတိုး ေျပးထြက္သြားတယ္။ က်ြန္ေတာ္ ရင္ထဲ ထိတ္ခနဲ ပူသြား မိတယ္။ က်ြန္ေတာ္ တားဖို႕ ႀကိဳးစားေပမယ့္ အရာရာ ေနာက္က် သြားျပီ။ ကားဘရိတ္အုတ္သံ၊ လဲၿပိဳသံနဲ႕အတူ က်ြန္ေတာ္ သိလိုက္ရတာက သူ ေသျပီတဲ႔။
ရင္ထဲက ပူတာလား၊ ေနက ပူတာလား မသိ။ က်ြန္ေတာ္ မြန္းက်ပ္ျပီး ေခ်ြးေစးေတြ က်လာတယ္။ ကားေပၚက ဆင္းသြားရင္ ေကာင္းမလား။ ဟာ က်ြန္ေတာ့္ေျကာင့္ သူ ေသတာ လူေတြ သိကုန္မွာေပါ့။ က်ြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမလဲ။ မဟုတ္ဘူး။ က်ြန္ေတာ္ အဲလိုျဖစ္ဖို႕ မရည္ရြယ္ခဲ႔ဘူး။ က်ြန္ေတာ္ ကစားခဲ႔တာ သူရဲ႕ အခ်စ္နဲ႕ အေသြးအသားဆိုေပမယ့္ သူေပးလိုက္တာက အသက္တစ္ေခ်ာင္းတဲ႔။
================================
အခန္း ( ၂ )
"ညီလည္း ဦးကို ခ်စ္တယ္။"
ဘုရားေရ ညီတဲ႔။ ေက်ာခ်မ္းလာျပီး ျကက္သီးေတြ ဖ်န္းခနဲ ထသြားတယ္။ က်ြန္ေတာ္နဲ႕ ေတြ့ရင္ သားတို့ ေညးတို့သာ သံုးေလ့ရွိျကတယ္။ အသက္အရြယ္က ကြာတာကိုး။ ခုေတာ့ ညီနဲ႕ ဦးတဲ႕။ က်ြန္ေတာ့္ကို အျမဲ အိမ္မက္ထဲမွာ ေျခာက္လန္႕ ေနတဲ႔ ညီနဲ႕မွ လာဆင္တူ ေနရလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူရဲ႕ ႏုပ်ိဳမႈက က်ြန္ေတာ့္ကို အခ်ိန္ တစ္ခု အထိေတာ့ ဖမ္းစားထားႏိုင္မွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ တစ္လေတာင္ မျကာလိုက္ဘဲ ေဖ့ဘြတ္ (facebook) ေပၚကေတြ႕ၿပီး
ေဖ့ဘြတ္ကေန သူ့ဆီက အေျဖရျပီေလ။
" ေညးက ဘာလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ညီလို႕ ေျပာတာလဲ။ အရင္က ေညးလို႕ ေျပာေနျကမဟုတ္လား။"
"ဦး မျကိုက္လို႕လားဟင္။ ညီလို႕ပဲ အိမ္ကအစ္ကိုေတြေခၚတယ္။ ညီလို႕ အေခၚခံရတာ ေႏြးေထြးမႈေတြ ရလိုက္တယ္လို႕ ခံစားရသလိုပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဦးနဲ႕ အသက္သိပ္ကြာသလို မခံစားရေတာ့ဘူးေလ။"
ဘုရား။ အရင္ ညီ တုန္းကလဲ ဒီလိုပဲ ေျပာခဲ႔တာပဲ။ က်ြန္ေတာ္ သူ့ကို ပိုျပီး စိတ္ဝင္စားလာတယ္။ က်ြန္ေတာ့္ကို ကြက္ကြက္ေလး ျပတဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ေသသြားတဲ႕သားရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္ျဖစ္ေနတာကလည္း သူ့ကို ပိုစိတ္ဝင္းစားေစတဲ႔ အေျကာင္းအရာတစ္ခုပင္။ ဒါေပမယ့္ သူ့မ်က္လံုးေတြက
ညီ့ထက္ ပိုလွတယ္။ သူ့အေကာင့္မွာ တင္ထားတဲ႔ မ်က္ႏွာကို စတစ္ကာနဲ႕ အုပ္ထားတဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း sexy က်လြန္းတယ္။
"ကဲ ေညးျကိုက္သလိုပဲ ေခၚမယ္ေလ။ ညီ့ကို ဦးလည္း ခ်စ္တယ္။ ညီရယ္ ညီရဲ႕ တစ္ကိုယ္လံုးပံုေလးျပပါလား။ ခုထိ မ်က္လံုးနဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးပဲ ျမင္ရေသးတယ္။"
" ဦးကို ညီတစ္ခု ကတိေပးႏိုင္တာက သားက လံုးဝရုပ္မဆိုးဘူး။ ဖက္တီးပုပ္လည္း မဟုတ္သလို ပိန္ခ်ိလိန္ခ်ိလည္း မဟုတ္ပါဘူး ဦးရဲ႕။ မစိုးရိမ္ပါနဲ႕။ အာ ညီ့ wallထဲမွာ တင္ထားတယ္ေလ။"
ဟာ ေသေတာ့မွာပဲ။ ေျပာပံုက ဆင္ျပန္ျပီ။ က်ြန္ေတာ္ ညီ့ကို သတိရလာတာနဲ႕အမ်ွ ရင္ထဲမွာ စစ္ခနဲ။ စူးခနဲ ျဖစ္လာတယ္။ သူဟာ က်ြန္ေတာ္ကို တစ္သက္လံုးမ်ား လႊမ္းမိုးေနေတာ့မွာလား။ က်ြန္ေတာ့္ကို ကလဲ႔စားေခ်ဖို့ ညီ့မွာ အျမြာ ညီအစ္ကိုေတြမ်ား ရွိေနသလား။ ဒါေပမယ့္ သူက အရင္ညီထက္ ပိုကဲၿပီး ပိုရဲတင္းေနတယ္။
"ကဲ စိတ္ဆိုး ေနတာာလား။ ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ဘူးေပါ့။ ဟို ဦးဖုန္းထဲကေန ညီ့ပံုကို တစ္ေယာက္ေယာက္ေတြ႕လို့ကို မျဖစ္လို့ပါ။ ဒီလိုလုပ္မယ္ေလ။ ခဏေစာင့္ မ်က္ႏွာေတာ့ ဝါးထားမယ္ အျပင္ေရာက္မွျကည့္ ဟုတ္ျပီလား။"
က်ြန္ေတာ္ စဥ္းစားေနလို႕ စာရိုက္မပို့ျဖစ္တာကို သူက စိတ္ဆိုးသြားတယ္လို႕ ထင္ေနတယ္။ ဟာ အဆင္ေျပခ်င္ေတာ့လည္း ဘာမွ လုပ္စရာေတာင္ မလိုပါလား။ သူက ေတာ္ေတာ္ျဖဴစင္တာလား။ စိတ္လြယ္တာလား။ ဒီလိုပံုနဲ႕ဆို ခက္ေတာ့မယ္။ က်ြန္ေတာ္ကလည္း စားေနက် ေျကာင္ပါးဆိုေတာ့…။
ခဏျကာေတာ့ အခ်က္ေပးသံနဲ႕အတူ ခ်က္ေဘာက္ (chat box) ေလးထဲကေန သူရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ဖ်က္ထားတဲ႔ အေပၚပိုင္းဗလာက်င္းေနတဲ႔ တစ္ကိုယ္လံုးပံုေလး ေပၚလာတယ္။ ဘုရားေရ။ ရင္အုပ္က အေမႊးနုနုေတြ နို့အံု ေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြ အသားအရည္ေတြကစ ညီနဲ႕တူေနပါလား။ ေတာ္ေသးတယ္။ သူက ညီ့ထက္ နည္းနည္း ပိုျပည့္ျပီး အရပ္ပိုရွည္ေနလို႕။
"ညီနဲ႕ အျပင္မွာေတြ႕ခ်င္တယ္။"
"ခဏေနပါဦး။ ေတြ့ဖို့က ညီနဲ႕ဦးတို႕က ဒီညမွ ခ်စ္သူျဖစ္တာေလ။ ျပီးေတာ့ ညီ့အေဖသိရင္ ညီ့ကို သတ္မွာ။ ဘယ္မွာ သြားေတြ႕ရမွန္းလည္း မသိဘူး။ ၿပီးေတာ့ ညီက ရည္းစားမထားဖူးဘူး။ ျပီးေတာ့ ဟီး…… ရွက္တယ္ဗ်။"
ညီေသသြားထဲက က်ြန္ေတာ္ ဒီကိစၥကို ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘူးလို့ ဆံုးျဖတ္ထားေပမယ့္ သိမျကာခင္ ပိုးက ျပန္ထလာခ်င္တယ္။ ေသသြားတဲ႔ ဇနီးေခ်ာ ေမ့ေနရာမွာ ဘယ္သူမွ အစားမထိုးခ်င္တာေရာ၊ အစတည္းက လိင္တူစိတ္ဝင္းစားတာေရာ၊ သားနဲ႕ သမီးကို မိေထြး မရေစခ်င္တာေရာေျကာင့္ အတည္မတဲြဘဲ အသက္ငယ္ငယ္ မႏူးမနပ္ေကာင္းလးေတြကိုသာ အေပ်ာ္တြဲ ေနခဲ႔တာ ေသသြားတဲ႔ညီ့ေျကာင့္ ေနာင္တေတာ့ရမိသား။
ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာကို လွည့္ပတ္သြားကာ စီးပြားေရးကို သိမ္းက်ံဳးလုပ္ေနတဲ႔အတြက္ တစ္လမွ တစ္ေခါက္ေတာင္ မျပန္ျဖစ္တဲ႔ က်ြန္ေတာ့္အတြက္ သာယာမႈထြက္ေပါက္က သူတို႕ပါပဲ။ လိင္တူ ဆက္ဆံတာကိုလည္း ပိုျပီး တပ္မက္လာသလို လိင္တူ ဆက္ဆံတာဟာ လိင္ကြဲနဲ႕ ဆက္ဆံတာေလာက္ အႏၲရာယ္မရွိဘူးေလ။ ေယာက်္ားငယ္ငယ္ေလးေတြ႕ရင္ ေျခေတာ္တင္ခ်င္တဲ႕စိတ္က ထိန္းမရခ်င္။ ခု လက္ရွိတြဲေနတဲ႔ ေဝယံ့ကို ေခါက္ထားလိုက္ခ်င္ျပီ။
**************
"ဦး ယံ့ဆီကို ဘယ္သူေတြ လြတ္လိုက္တာလဲ။ ဦးလာမွာဆို။"
အင္း ေဝယံျပႆနာေတာ့ ဒီေန့အဆံုးသတ္ေတာ့မယ္။ မင္း ဘာတတ္နိုင္မလဲ။ မင္းငယ္ပါေသးတယ္ ခ်ာတိတ္ရာ။ ဘဲႏွစ္ေပြနဲ႕ ႏွပ္လိုက္ဦး။
"မလာခ်င္ပါဘူးဆိုတာကို မင္း အတင္းေခၚေတာ့ လာခ်င္တဲ့သူကို ပို့ေပးတာေလ။ အဆင္မေျပဘူးလား။ ဘာလဲ ႏွစ္ေယာက္က နည္းလို့လား။ အာသာမေျပေလာက္ဘူးလား။"
ဒါက လမ္းမခြဲခ်င္တဲ႔သကို လမ္းခြဲလာေအာင္ လုပ္တဲ့နည္း တစ္နည္းေပါ့။ က်ြန္ေတာ့္လူႏွစ္ေယာက္က ေဝယံကို က်ြန္ေတာ္နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ သဲလြန္စေတြ မက်န္ေအာင္ေတာင္းလိမ့္မယ္။ ဘယ္သူ့မွ ျပန္မေျပာေအာင္ ႏႈတ္ပိတ္လိမ့္မယ္။ သူတို့ သေဘာက်ေတာ့ ကင္မရာနဲ႕ မွတ္တမ္းတင္ျပီး ေဝယံ့ကို အဓမၼက်င့္ခ်င္ က်င့္ျကလိမ့္မယ္။
" ဦး ရက္စက္တယ္။ ယံ့ သိကၡာကိုလည္း ေစာ္ကားတယ္။ ဦးကို အရွက္ခြဲျပမယ္။"
"မင္းလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးမထားတဲ့သူက သိကၡာဆိုတဲ့စကားကို သံုးသင့္လား။ အဲလို အေစာ္ကားခံရတာထက္ ေကာင္းေအာင္ေရာ မင္းေနခဲ႔လား။ ဘာ ငါ့ကို အရွက္ခြဲမယ္ ဟုတ္လား။ မင္းအဆင့္ မင္းမသိရင္လုပ္ေလ။ အဲဒီ တိုက္ခန္းကေန ေခြးတစ္ေကာင္လို ေမာင္းထုတ္ခံရမယ္။ ေက်းဇူးရွင္ကို ျပန္မကိုက္ရဘူးကြ။"
"ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးမထားႏိုင္ေအာင္ ဦးပဲ ဖ်ားေယာင္းခဲ႔တာ။ အယံုသြင္း စည္းရံုးခဲ႔တာ မဟုတ္လား။ ယံက သိကၡာဆိုတဲ႔ စကားနဲ႕ မတန္ဘူးဆိုရင္ ဦးနဲ႕ ပိုလို့ေတာင္ မတန္ဘူး။ တန္ဖိုးမရွိတဲ႔ လူနဲ႕ ပတ္သက္တာလည္း တန္ဖိုးမရွိတဲ႔ ေယာက်္ားပဲ။ ဒီထက္ ရိုင္းရိုင္းေျပာလိုက္မယ္။ ယံကေခြးဆို ဦးနဲ႕ ယံက ေခြးဇာတ္ခင္းျပီးျပီ။ ဦးကသာ ေခြးထက္ မိုက္တဲ႔လူ ပိုးစိုးပက္စက္ ဝဋ္လည္ပါေစ။ အား…မလုပ္ျကပါနဲ႕ဗ်ာ။ ဦး ခင္ဗ်ားလူေတြကို ျပန္ေခၚေပး။ အား………"
ေဝယံရဲ႕ စူးစူးဝါး ညည္းညူ ေအာ္ဟစ္သံေျကာင့္ က်ြန္ေတာ္ ဖုန္းခ်ပစ္လိုက္တယ္။ ဘာ ဝဋ္လည္မယ္ ဟုတ္လား။ ဟားဟား။ ေသြးရူးေသြးတမ္း ေလ်ွာက္ေျပာေနတယ္။ ဘယ္လို လည္မလဲ။ ေစာင့္ျကည့္ေနလိုက္။ မင္းသာ ခုအေျခအေနကို ခံႏိုင္ရည္ရွိပါေစ။
=================================
အခန္း ( ၃ )
"ဦးမွာ ခ်စ္သူရွိလားဟင္။"
ခက္ျပီ အသက္ ၄၅ ႏွစ္အရြယ္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္သူရွိလား ေမးရေလာက္ေအာင္ သူကႏံုရလား။ ႏုံခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာလား။ အြန္လိုင္းေပၚမွာမို့လို့သာ အျပင္မွာဆို နားရင္း အုပ္မိမလားပဲ။ ဒါေျကာင့္လည္း လြယ္လြယ္နဲ႕ အေျဖရတာ။ သူဟာ က်ြန္ေတာ့္အေတြ႕အျကံဳအရ ငယ္ရြယ္ေခ်ာေမာျပီး လြယ္တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာတဲ႔အတြက္ အလွဆံုး မုသားကို သံုးလိုက္တယ္။
"ဦးက မုဆိုးဖိုပါ ညီ။ မိဘ သေဘာတူတဲ႔ မိန္းမနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်ျပီး ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ျကာေတာ့ ဆံုးသြားတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာမွန္း နားမလည္တာရယ္ ေယာက်္ားေလးေတြကိုပဲ ခ်စ္တတ္တာရယ္ေျကာင့္ ေနာက္အိမ္ေထာင္မျပဳဘဲ ေနေနတာ။"
"ဦးက လူပ်ိဳ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္။"
ေျသာ္ အေျဖမေပးခင္ လူပ်ိဳ ဟုတ္မဟုတ္ေမးပါလား။ အခုေခတ္မွာ လိင္တူခ်စ္သူေရာ လိင္ကြဲေတြပါ လြယ္လြယ္နဲ႕ ခ်စ္သူထားျကတယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ကလည္း မထိန္းေတာင္ သူတို့ဘက္က ကိုယ့္ခ်စ္သူဟာ အိမ္ေထာင္သည္လား လူပ်ိဳ အပ်ိဳလား ျကည့္သင့္တယ္။ သူတို့မွာ ထိန္းသိမ္းသင့္တယ္ဆိုတဲ့အရာေတြ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ျပီလား ေတာ္ေတာ္ခက္ပါလား။
"ေညးအဲ ညီရယ္။ ဦးကို လူပ်ိဳမဟုတ္လို႕ စိတ္ပ်က္သြားျပီလား။ မခ်စ္ေတာ့ဘူးလား။"
"အာဗ်ာ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ။ အဲလို မုဆိုးဖို တစ္ခုလပ္ ေလးဆယ္ေက်ာ္ ေယာက်္ားေတြကမွ ကာမ ျကမ္းေက်တာ။ အေျပာအဆို ညက္တယ္။ အျပဳအစု အယုအယ ေတာ္တာတဲ႔။ ဦးကို ပိုခ်စ္သြားျပီ။"
ဘုရား ဘုရား။ ရိုးရိုးသားသား ဘာမွ မသိဘဲ ေျပာတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဒီလိုစကားေတြက သူတို့ ေျပာေနက် စကားေတြလား။ ဘယ္လို မိဘက ေမြးျပီး ဘယ္လိုေတြ သြန္သင္ထားပါလိမ့္။ ဒီလိုေကာင္းေလးကို က်ြန္ေတာ္ တန္ဖိုးမထားတာေတာ့ က်ြန္ေတာ့္အျပစ္ ျဖစ္မယ္ မထင္ဘူး။ အင္းေလ အခုေခတ္ ဟိုမိုေတြက sexကို ေရွ့တန္းတင္ျကတာပဲေလ။ ဒါက အထူးအဆန္းမွ မဟုတ္တာ။ က်ြန္ေတာ္ဆို grindrက တစ္ခါေျပာဖူးရံုနဲ႕ေတာင္ အေခါက္ေပါင္းမနည္းေအာက္ dating လုပ္ခဲ႔တာပဲ။
"ညီ့သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ဘဲက ေလးဆယ္ေက်ာ္ တစ္ခုလပ္ပဲ။ သူေျပာျပတဲ႔ သူ့ဘဲ အေျကာင္းျကားျပီး ညီက အားက်ေနတာ။ ဒါေပမယ့္ ညီက ခ်စ္သူ တစ္ခါမွ ထားဖူးဘူးေနာ္။ ဟိုမိုေတြအေျကာင္းလည္း သိပ္မသိဘူး။"
သူက မေအနဲ႕ မေနရသလို ဖေအလည္း ရွိပံုမရဘူးထင္တယ္။ အေဖရွိတယ္လို႕ေတာ့ ေျပာဖူးသလားပဲ။ ဒါဆိုရင္ ရိုင္းရိုင္းေျပာရရင္ မိမဆံုးမ ဖမဆံုးမ ကေလးမ်ိဳးပဲေပါ့။ အေပါင္းအသင္းေကာင္းလည္း မရွိေလာက္ဘူး ထင္တယ္။
"သားး ဦးတို႕ ေတြ႕ရေအာင္ကြာ။"
"ဟဲ လံုးဝ မျဖစ္ဘူးေနာ္။ ဒီတစ္ျမိဳ႕လံုးက ေဖေဖ့ ေျခရာေတြ ေဖေဖ့ အသိေတြခ်ည္းပဲ။ လူျမင္လို႕လည္း လံုးဝ မျဖစ္ဘူး။"
"ဒါဆို လူရွင္းတဲ႔ တည္းခိုခန္းတစ္ခုခုမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႕ျကမယ္။ လမ္းေဘးနဲ႕နီးတာဆို ဆင္းလိုက္တာနဲ႕ တည္းခိုခန္းထဲ ေရာက္ေရာ။ လူေတြ မျမင္ေတာ့ဘူးေပါ့။"
က်ြန္ေတာ္ဆင္တဲ႔ အကြက္ထဲဝင္ဖို႕အတြက္ ေကာင္ေလးရဲ႕ မိုက္မဲမႈ မ်ားမ်ားလိုအပ္တယ္။ ေကာင္ေလး က်ြန္ေတာ္ လိုခ်င္သေလာက္ မိုက္မဲပါေစ။ ေဟာ သူဘက္က စာျပန္ပို႕ၿပီ။
"အင္းမဆိုးဘူးေနာ္။ ဟီးရင္ခုန္စရာႀကီး။ ကဲ ဒါဆို ေတြ႕ၿပီကြာ မနက္ျဖန္။ ဒါနဲ႕ ညီ့ကို ဦးက ဘာလုပ္ဦးမွာလဲ။"
"ေဟး ဒါမွ ညီကြ။ ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းလိုက္တဲ႕ ညီကြာ။ အရမ္းခ်စ္တယ္ မြမြ။ အရာရာ ညီ့သေဘာပါဗ်ာ။ ေတြ့ျပီး ဖက္နမ္း၊ မ်က္ႏွာေလးကို ျကည့္ျပီးတူတူအိပ္ရရင္ ေတာ္ပါျပီ။"
"ဟင့္အင္း ရဘူးဗ်ာ။ ………"
အဲဒီညက က်ြန္ေတာ္တို့ရဲ႕ အဝတ္မဲ႔ေအာက္ပိုင္းပံုေတြ အျပန္အလွန္ပို့ျကတယ္။ အျပင္မွာ ခ်စ္တင္းေႏွာသလို sex chatting လုပ္ ျကတယ္။ သူက က်ြန္ေတာ့္အတြက္ လိင္ေျဖေဖ်ာ္ေျဖဖို့ေလာက္ပဲ တန္ဖိုးထားစရာေကာင္းတဲ့ ခပ္ရြရြ ခ်ာတိတ္ေလးေပါ့။ သူရဲ့ႏုပ်ိဳမႈကေတာ့ မက္ေလာက္စရာပါပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ သူက ငါးမ်ွားခ်ိတ္မျမင္တဲ႔ ငါးလို႕ က်ြန္ေတာ္ ေတြးေနမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်ြန္ေတာ္က ငါးစာကိုသာ အသာျပင္းျပင္း ဟပ္ခ်င္ေနတဲ႔ ငါးျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ……။
*************
"ရင္ခုန္လိုက္တိုင္း…ငါရင္ခုန္တိုင္း…ငါ နင္အနား…အၿမဲရွိခ်င္ၿပီ……"
အိပ္ခါနီး ဖုန္းသံေလး ျကားလိုက္ေတာ့ ျကည္ႏူးမႈေလးေတြ ေပ်ာက္ခ်င္ခ်င္။ ဟာ အေမေခၚတာပါလား။ ဘာေတြ မိန့္ခြန္းေခ်ြ ဦးမွာပါလိမ့္။
"ဟဲလို အေမ"
"ဟဲ႔ မဟာ နင့္မွာ အေမနဲ႕ သားသမီးေတြ ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာေရာ မွတ္မိေသးရဲ႕လား။"
အေမတို႕အဲဒါေတြခက္တာ။ အၿမဲ ပြစိပြစိနဲ႕။ ဒါေျကာင့္ အိမ္မျပန္ခ်င္တာလည္းပါတယ္။ ေမဆံုးၿပီးတည္းက အိမ္သိပ္မကပ္ေပမယ့္ အေမရယ၊္ သားနဲ႕သမီးရယ္ကို မပူမပင္ရေအာင္ ထားေနတာပါပဲ။
"အေမကလည္း သားက မအားလို႕ပါ။ အေမ ဘာလိုလို့လဲ။"
"ဟဲ႔ မအားရေအာင္ နင္က ၂၄ နာရီ အလုပ္လုပ္ေနတာလား။ ငါမေျပာခ်င္ဘူး။ စီးပြားေရး အေရၿခံဳၿပီး နင္ေျခရႈပ္ေနတာ ငါမသိဘူး မထင္နဲ႕။ ၿပီးေတာ့ ဘာလိုလို့လဲ ဟုတ္လား။ နင္က ေငြရွာေပးေနရံုနဲ႕ သားသမီးတာဝန္၊ မိဘတာဝန္ ေက်ျပီထင္ေနလား။ နင့္ကေလးေတြအတြက္ ဂရုစိုက္မႈတို႕ ေမတၱာတရားတို့ လိုအပ္မယ္ဆိုတာ နင္မသိဘူးလား။"
"အေမကလည္းဗ်ာ။ အေမရွိတာပဲ။ အေမ ဂရုစိုက္ေနတာပဲ။"
"ဟ ဲ႔တူမလား။ ကေလးေတြက နင့္မိန္းမေသတည္းက မေအေရာ ဖေအပါ ေသသလို ခံစားေနရတယ္ ဆိုတာ နင္သိလား။ ထပ္ေျပာလိုက္မယ္။ အခု နင့္သားက လူပ်ိဳ အရြယ္ေရာက္ေနျပီ။ နင့္သားကလည္း အိုး ငါေျပာမထြက္သလို နားလည္း မလည္ခ်င္ဘူး။ ငါက အကုန္လိုက္မျကည့္ႏိုင္သလို အကုန္လည္း မသိႏိုင္ဘူး တစ္ခုခုျဖစ္မွ ေနာင္တမရနဲ႕။ နင္ေရာ အခု ဘယ္ေကာင္မေလးနဲ႕ ရႈပ္ေနျပီလဲ။ မိန္းမယူဆိုေတာ့ မယူဘူး။ နင္ရႈပ္ထားတာေတြ နင့္သမီးကို ဝဋ္မလည္ေစနဲ႕။"
အေမေျပာတာလည္း ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ "ေမ့ကိုလြမ္းလို႕ အိမ္ျပန္မလာခ်င္ဘူး။ ေမ့ေနရာမွာ ဘယ္သူမွ အစားမထိုးႏိုင္ဘူး။ မိန္းမယူရင္ တစ္ေယာက္တည္းရမယ္။ မယူဘဲေနရင္ အမ်ားျကီးရတယ္။" ဒီလိုစကားေတြဟာ ဆင္ေျခေကာင္းမဟုတ္ခဲ႔မွန္း က်ြန္ေတာ္လည္း သိတာပဲေလ။ က်ြန္ေတာ္ လိင္တူခ်င္း ပိုတပ္မက္ျပီးတဲ့အတြက္ အိမ္ေထာင္မျပဳခ်င္တာေရာ၊ အမ်ားဆံုးတြဲျဖစ္ေနတာ ေယာက်္ားေလးေတြနဲ႕ ဆိုတာ အေမနဲ႕ သားသမီးေတြ သိသြားမွာ စိုးလို့ အိမ္မျပန္ျဖစ္တာလဲ ပါတယ္။ အင္း ဟိုမိုတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာရင္ မိသားစု ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႕ ကင္းကြာလာတတ္တာ ထံုးစံလိုပါပဲ။
"နင့္အျပစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနျပီ။ မေကာင္းမႈ မ်ားမ်ားလုပ္ေလ ႀကီးႀကီးမားမား ဒုကၡေတြ႕ေလပဲ ဆိုတာ မေမ့နဲ႕။ "
အျပစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားေနျပီတဲ႔။ သမီးက လမ္းထိပ္က ကေလကေခ်တစ္ေယာက္နဲ႕ ဘာလိုလို၊ က်ြန္ေတာ့္ရဲ႕သားအေျကာင္း ေျပာမထြက္သလို နားမလည္ဘူးဆိုတဲ့စကားက က်ြန္ေတာ့္ကို အခ်က္ေပးေနတယ္။ က်ြန္ေတာ္ ဖ်က္ခဲ႔တဲ႔ ဘဝေတြရဲ႕ ေျခာက္လွန္႕မႈ၊ ညီ့မ်က္လံုးေတြရဲ႕ ေျခာက္လွန္႕မႈရယ္၊ သားကေရာ အေမ နားမလည္တဲ႔ က်ြန္ေတာ္လို လိင္တူျဖစ္ေနမလား။ သားသာ gay ျဖစ္ျပီး က်ြန္ေတာ့္လို သူမ်ား သားပ်ိဳသမီးပ်ိဳကို ဖ်က္ဆီးတဲ႕လူနဲ႕သာေတြ့ရင္ဆိုတဲ႔ အေတြးေတြရဲ႕ ေျခာက္လွန္႕မႈရယ္ေျကာင့္ ဒီည က်ြန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္မယ္ မထင္ေတာ့ဘူး။ အိပ္ေပ်ာ္တဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ့ အသက္ဝင္ေနတဲ႔ သက္တန့္တစ္စင္းက က်ြန္ေတာ့္ႏွလံုးသား တစ္စြတ္စြတ္ထိုးစိုက္လို့ေနတယ္။
================================
နိဂံုး
***
တည္းခိုခန္း တံခါးေလးကို ေစ႔ရံု ေစ႔ထားျပီး ညီတစ္ျဖစ္လဲ ေညးကို ေစာင့္ေနမိတယ္။ ဒီလို အခ်ိန္တိုင္း ညီ့ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကို က်ြန္ေတာ္ သတိရေနတတ္တယ္။ အိပ္မက္ထဲကလို ခဏခဏ စကားေတြ ေျပာေနတတ္တယ္။
ဒီေန႕ဟာ ေညးနဲ႕ ပထမဆံုးအျကိမ္ျဖစ္တဲ႔ အေလ်ာက္ သာယာစရာေတြပဲ ျဖစ္လာမွာပါ။ ညီေရ ေညးရဲ႕မ်က္လံုး လွလွေလးေတြ၊ ေမ့မရတဲ႔ညီနဲ႕တူတဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ၊ ညီနဲ႕ ဆင္တူတဲ႔ ေျပာဆို မူက်င့္ပံုေလးေတြ၊ ႏုပ်ိဳမႈေတြကို ရင္ခုန္ပါရေစဦး။ ခဏေလာက္ေတာ့ ညီ့ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကို မွိတ္ထားေပးပါေနာ္။ က်ြန္ေတာ့္စိတ္ထဲက ေဝးေဝးေနေပးပါဦးေနာ္။
"ေဒါက္။ ေဒါက္။"
ျဖစ္ပ်က္သမ်ွကို မွတ္တမ္းယူျပီး ျပန္အရသာခံဖို့ တစ္ျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကို မ်ွေဝဖို့ ကင္မရာကို ခ်ိန္ရင္း က်ြန္ေတာ္႔ရင္ထဲ ထိတ္ခနဲ ခုန္သြားတယ္။ အသံက က်ြန္ေတာ့္ ရင္ဘတ္ကို လာေခါက္သလိုပါပဲ။ က်ြန္ေတာ္ ခါတိုင္းထက္ ပိုစိတ္လႈပ္ရွားေနတယ္။ တစ္ခုခုကို စိုးထိတ္လာသလိုပဲ။
"ေဒါက္။ ေဒါက္။"
က်ြန္ေတာ္ ျကယ္သီးေတြ ျဖဳတ္ျပီး ရင္ဘတ္ကားကားကို လွစ္ဟ ထားလိုက္တယ္။ ခါးပတ္အေရွ႔ပိုင္းကို ခါးပတ္အိမ္ကေန ဆြဲျဖဳတ္ျပီး အျပင္ကို အစြန္းႏွစ္ဖက္ ထုတ္ထားလိုက္တယ္။ ခါးကို မတ္ေနေစၿပီး အကၤ ်ီကို ဆြဲဆန္႕လိုက္တယ္။ အက်ီၤခ်ြတ္ျပီး ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးနဲ႕ပဲဆို ေညးကို ပိုစိတ္လႈပ္ရွားေစမလား။ ဟာမလိုပါဘူးေလ။ တံခါးေနာက္က ပုန္းျပီး ေညးဝင္လာတာနဲ႕ ေပြ့ဖက္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းရိႈက္ဖို့ ျပင္လိုက္တယ္။ အဆင္ေျပျပီ ဆိုေတာ့ တံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္တယ္။
ဝင္လာတဲ့ေညးကို ရုတ္တရက္ဆြဲဖက္ပစ္ျပီး ငံု့ထားတဲ႔ မ်က္ႏွာကို ဆြဲေမာ့ျပီး နမ္းရိႈက္ဖို့ ျကိုးစားလိုက္တယ္။ ဘုရးေရ။ အျဖဴေရာင္ ဝတ္္စံု။ ဝါညက္ညက္ အသား၊ လွပေသသပ္တဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြ။ ေတာ္ေတာ့္ကို ရင္းႏွီးတဲ႔ မ်က္ႏွာ။ ဒါ ဘယ္လို ကံတရားက ေပးတဲ႔ ဆိုးရြားတဲ႔ တိုက္ဆိုင္မႈလဲ။
"ေဖ……"
က်ြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာႏိုင္ခင္ သူ ေျပးထြက္သြာတယ္။ ဖ်တ္ခနဲ ျမင္လိုက္ခ်ိန္မွာ ေသေသခ်ာခ်ာေတြ႕လိုက္တာ ထိတ္လန္႕ျခင္း၊ ယူႀကံဳးမရျခင္း၊ ဝမ္းနည္းျခင္းတို႕ ျပည့္နက္ေနတဲ႔ က်ြန္ေတာ့္သားအရင္းရဲ႕ မ်က္လံုးေတြပါပဲ။ မိနစ္ပိုင္းေလးပဲ ျကာလိုက္တယ္။
အခန္းတံခါးဆြဲဖြင့္ျပီး လူရွင္းတဲ႕ တည္းခိုခန္းကေန သားေနာက္ကို လိုက္သြားမိတယ္။ သားက ကမူးရွဴးတိုးနဲ႕ ထြက္ေျပးျပီး လမ္းရဲ႕ တစ္ဘက္ကို ကူးသြားတယ္။
"က်ြွီ"
"ဝုန္း"
က်ြန္ေတာ္ ဘယ္သူမွ မျမင္ေအာင္ ကားေပၚကို အျမန္ေျပးတက္ျပီး ျကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ သားက မျမင္တာလား တမင္တကာလား မသိဘဲ ကားတစ္စီးေရွ႕ကို ေျပးဝင္သြားတယ္။ အိုး သားရဲ႕ အျဖဴေရာင္အဝတ္စံု ဝတ္ထားတဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ေလး ေျမွာက္တက္သြားတယ္။ ျပန္အက်မွာေတာ့ အနီေရာင္ေတြ စြန္းေပျပီး အနီရည္ေတြ အိုင္ထြန္းလို့လာတယ္။ ေယာင္ရမ္းေအာ္မိၿပီးတာေရာ ရိႈက္ငိုမိတာကိုပါ လူသိမွာ စိုးတာနဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို လက္ကိုင္ပဝါ ထိုးထည့္ထားလိုက္တယ္။ သားရယ္ အျဖစ္ဆိုးလိုက္တာကြာ။
မိမဆံုးမ ဖမဆံုးမလို႕ က်ြန္ေတာ္ထင္ခဲ႔တဲ႔ေညး၊ ညစ္ညမ္းပံုေတြပို့ ညစ္ညမ္းစကားေတြ ေျပာတဲ႔အျပင္ က်ြန္ေတာ္ တန္ဖိုးမထားဘဲ တည္းခိုခန္းေခၚၿပီး ကင္မရာနဲ႕ မွတ္တမ္းတင္ ဖ်က္ဆီးဖို႕ ႀကိဳးစားမိတဲ႔ေညးက က်ြန္ေတာ့္ သားအရင္းတဲ႔။ က်ြန္ေတာ္က ဘယ္လို အေဖမ်ိဳးလဲ။
က်ြန္ေတာ္ သားလို႕ တမ္းတမ္းတတ ေအာ္ဟစ္ ေခၚခ်င္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမ်ားေတြ ျကားလို႕ မျဖစ္သလို က်ြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း ျပန္မျကားရဲဘူး။ အဲဒီလို ေခၚခြင့္မရွိသလို ေခၚဖို႕လည္း မထိုက္တန္ဘူးေလး။ ေသြးက စကားေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရမၼက္ျကီးတဲ႕က်ြန္ေတာ္၊ ေသြးက စကားမေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အျပစ္ျကီးတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္။ ဒိထက္ဆိုးတဲ႔ အျဖစ္ ေလာကမွာရွိမယ္ေတာင္ မထင္ေတာ့ဘူး။
လူေတြ သားအနားကို ဝိုင္းအံုလာေတာ့ ကြယ္ေပ်ာက္သြားတဲ႔ သားရဲ႕မ်က္ႏွာကို က်ြန္ေတာ္ ႏွေမ်ာ တသစြာ ျကည့္ေနမိတယ္။ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျပာေနတဲ႔ အထဲက လူတိုင္းျကားႏိုင္ေလာက္တ ဲ႔ပီပီသသ ျကားရတဲ႔ စကားႏွစ္ခြန္းရွိတယ္။ ဘုရားေရ ဦးမင္းမဟာက သားနဲ႕ တည္းခိုခန္းမွာ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္လို႕ လူေတြ ထင္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
"ေကာင္ေလးက မဟာကုမၸဏီပိုင္ရွင္ ဦးမင္းမဟာရဲ႕သားပဲ"
"ဟာ ဟုတ္လား။ ဦးမင္းမဟာက ဒီေဘးက က်ြန္ေတာ္တို႔ တည္းခန္းထဲမွာ ရွိေနတုန္းပဲ။ ခုသြားေခၚလိုက္မယ္။
နားထဲမွာေတာ့ ညီ့ရဲ႕အသံ၊ ေဝယံ့အသံ၊ ေမေမ့ရဲ႕ အသံ ေတြပဲ ျကားေနရတယ္။ မ်က္လံုးထဲမွာ ေသြးအိုင္ထဲ လဲေနတဲ႔ ညီကတစ္လွည့္ သားကတစ္လွည့္ ေနရာယူေနတယ္။ က်ြန္ေတာ္ဟာ ေယာက်္ားမပီသေသာ ေယာက်္ား၊ လူမပီသတဲ႔လူ၊ ဖေအမပီသတဲ႔ ဖေအပါ။
"အသက္ထက္ တန္ဖိုးရွိတာ ဘာမွမရွိဘူးဆိုေပမယ့္ ေလာကမွာ ေသတာထက္ ဆိုးတဲ႔အရာေတြ အမ်ားျကီးရွိတယ္။ ညီ့အျပစ္က အသက္ထက္ပိုေပးဆပ္ဖို႕ မတန္လို႕ ေသျခင္းတရားကို ညီကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ျပီ။ လိင္တူေတြရဲ႕ အခ်စ္ကို ကစားတဲ႕ဦး၊ လိင္တူေတြရဲ့ဘဝကို ဖ်က္ဆီးတဲ႔ဦးက သက္တ့ံေရာင္ အဆိပ္သင့္လိမ့္မယ္။ ဦးက ေသတာထက္ဆိုးတဲ႔ အျဖစ္နဲ႕အတူ တစ္သက္လံုး ေနာင္တနဲ႕ အသက္ရွင္ရမယ္။"
"ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးမထားႏိုင္ေအာင္ ဦးပဲ ဖ်ားေယာင္းခဲ႔တာ။ အယံုသြင္း စည္းရံုးခဲ႔တာ မဟုတ္လား။ ယံသိကၡာဆိုတဲ႔ စကားနဲ႕
မတန္ဘူးဆိုရင္ ဦးနဲ႕ ပိုလို့ေတာင္ မတန္ဘူး။ တန္ဖိုးမရွိတဲ႔ လူနဲ႕ ပတ္သက္တာလည္း တန္ဖိုးမရွိတဲ႔ ေယာက်္ားပဲ။ ဒီထက္ ရိုင္းရိုင္းေျပာလိုက္မယ္။ ယံကေခြးဆို ဦးနဲ႕ ယံက ေခြးဇာတ္ခင္းျပီးျပီ။ ဦးကမွ ေခြးထက္မိုက္တဲ႔လူ။ ပိုးစိုးပက္စက္ ဝဋ္လည္ပါေစ။"
"နင့္အျပစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနျပီ။ မေကာင္းမႈ မ်ားမ်ားလုပ္ေလ ႀကီးႀကီးမားမား ဒုကၡေတြ႕ေလပဲ ဆိုတာ မေမ့နဲ႕။"
အိုး အကုန္လံုးရဲ႕ စကားသံေတြ က်ြန္ေတာ့္နားထဲ ပဲ႔တင္ထပ္လို့ေနတယ္။ ပြင့္လင္းခြင့္မရတဲ႔ လိင္တူ ခ်စ္သူေတြအတြက္ အြန္းလိုင္းဟာ အေကာင္းဆံုး ဆက္သြယ္ေရး တစ္ခုျဖစ္ေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြ အမ်ားျကီးဆိုတာကို မျမင္တတ္ျကပါဘူး။ သားလို ေဖ့ဘြတ္ရဲ႕ သားေကာင္ ျဖစ္ေနတဲ႔ လိင္တူလူငယ္မ်ိဳး၊ က်ြန္ေတာ္လို လူယုတ္မာေတြရဲ႕ သားေကာင္ ျဖစ္ေနတဲ႔ လိင္တူလူငယ္မ်ိဳး ဘယ္သူမွ ထပ္မျဖစ္ပါေစနဲ႕။ က်ြန္ေတာ္ ေနာင္တရပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္က ဖိႏွိပ္ျကတဲ႔ လိင္တူခ်စ္သူေတြကို အထင္ေသးဖ်က္ဆီးတတ္တဲ႔ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ အျပစ္ေတြက အသက္နဲ႕ ဆပ္ရင္ေတာင္ ေက်ႏိုင္စရာမရွိပါဘူး။ အဲဒီေနာင္တေတြ၊ ယုတ္မာခဲ႔မႈေတြ၊ အကုသိုလ္ အက်ိဳးဆက္ေတြကို ဘယ္လိုမ်ား ဆက္ျပီး သည္းခံရပါ့မလဲ။ က်ြန္ေတာ့္ေျကာင့္ ကြဲခဲ႔တဲ႔ ႏွလံုးသားေတြ၊ ပ်က္ခဲ႔တဲ႔ ဘဝေတြ၊ စေတးခဲ႔တဲ႔ အသက္ေတြထဲမွာ က်ြန္ေတာ့္သား အရင္းပါ ပါတယ္ဆိုတာ လူေတြသာ သိသြားခဲ႔ရင္၊ က်ြန္ေတာ္က လိင္တူခ်စ္သူေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ သားအရင္းျဖစ္သူကို ………။
သက္တန့္ခ်စ္သူ

Saturday, June 18, 2016

အခန္းေဖာ္ ( ဇာတ္သိမ္းပိုင္း )


"ဒါေပါ့ကိုကိုခ်စ္!လဲကိုကိုကိုမခြဲနိုင္ေတာ့ပါဘူးကိုကိုသာခ်စ္ကိုထားသြားရင္!"
ကိုကိုသူ႕စကားအားအဆုးံထိေျပာခြင့္မျပဳသူ႔နႈတ္ခမ္းျဖင့္ဆြဲစုပ္ျပီးပိတ္လိုက္တယ္။ခဏႀကာမွ
"ညေနကသီခ်င္းလိုဘဲကိုကိုအခ်စ္ကေျပာျပီးျပီေလအဲ႕ေတာ့မွခ်စ္အေပၚခ်စ္တဲ႕အခ်စ္ေတြေပ်ာက္ဆုးံသြားလိမ့္မယ္"
"အင္းေနာ္အဲ႕သီခ်င္းေလးတကယ္ေကာင္းတယ္'အဆုးံ'ကိုကိုဆိုျပေလတစ္ေခါက္ေလာက္"
"အင္းအင္းခ်စ္ကိုဖက္ထားျပီးဆိုျပမယ္ေနာ္ကိုကိုရင္ခြင္ထဲဝင္ေန"
ေဇယ်ကိုကိုေျပာသလိုကိုကိုဘက္မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္လွည့္ျပီးလက္ေပၚေခါင္းခုအိပ္ျပီးကို႔ရင္ဘက္ကိုသူ႔ႏႈတ္ခမ္းနဲ႕ဖိကပ္နမ္းျပီးညိမ္ေနလိုက္တယ္။ကိုကိုေဇာ္ဝင္းထြဋ္ရဲ႕အဆုးံသီခ်င္းေလးကိုရင္ဘတ္နဲ႕ရင္းျပီးဆိုညည္းျပတယ္။
**တစ္ေန႔...ပင္လယ္ေရေတြခမ္းတဲ႕တစ္ေန႕....
ေနေရာင္ျခည္ေတြမလင္းတဲ႕တစ္ေန႕......
ကိုယ္နဲ႕မင္းနဲ႕ေဝးတဲ႕တစ္ေန႕....အဆုးံ.......
ကမၻာမွာရွင္သန္ျခင္းမ်ားအဆုးံ..အရာရာပ်က္သုန္းလို႔ျပီးဆုးံ..ဒီဇာတ္လမ္းေလးလဲ အဲ႕ဒီအခ်ိန္မွာ
ဆုးံ...****ေက်ာ္စြာသီခ်င္းအားဘယ္နွစ္ႀကိမ္ေျမာက္မသိဆိုျပီးခ်စ္ကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္။အသာနဖူးေလးအားနမ္းျပီးသူ႕လက္ကေနေခါင္းအုံေပၚေရြ႕ေပးလိုက္တယ္။ျပီးေတာ့ခ်စ္ရသူေလးအားပါးေလးနမ္းျပီးတစိမ္႔စိမ့္ႀကည့္ေနမိတယ္။ခဏႀကာေတာ့သူလဲအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
ေဇယ်ရံုးမွာေန႔လည္ထမင္းစားျပီးနားေနတယ္။လူကနားေနတယ္သာေျပာတာလက္ကညေနေဆးပို႔ရမယ့္ေနရာေတြအားႀကည့္ေနမိတယ္။
"တူ!!!!တူ!!!!"တူ!!!"
သူဖုန္းေလးေကာက္ႀကည့္လိုက္ေတ့ကိုမိုးႀကီးဖုန္းျဖစ္ေနတယ္။"ဟယ္လို!ကိုႀကီးမိုး"
"ေအးညီကိုညီေလးကိုအကူအညီေတာင္းခ်င္လို႔"
"ေအာ္ကိုႀကီးမိုးရာေျပာေနရမယ့္သူေတြလား"
"ေအးပါကြာညီကေဆးကုမၸဏီကဆိုေတာ့ပိုနီးဆက္လို႔ပါ""ဟုတ္ေျပာေလညီဘာကူညီရမလဲ"
"ညီေလးအသိေတြထဲမွာရင္းနွီးတဲ႕ဆရာဝန္ေတြရွိလား""ရွိတယ္ေလကိုႀကီးမိုးဘာျပခ်င္လို႔လဲ"
"ေယာက်ၤားေလးဆရာဝန္ေနာ္ငါ့ညီ"
"ဟုတ္ပါျပီအကိုဘယ္ေန႔ျပခ်င္လဲညီဖုန္းဆက္ထားမယ္ေလသူကညေနပိုင္းအဲ႕ေဆးခန္းထိုင္တယ္""ဒီေန႔ညေနျပခ်င္တယ္ညီဆက္ႀကည့္ပါအုံး""ရတယ္အကိုက်ေနာ္ဆက္ျပီးနာမည္ေျပာထားလိုက္မယ္ကိုႀကီးမိုး5:30ေလာက္သြားလိုက္လူရွင္းတယ္""ေအးညီေက်းဇူးဘဲနာမည္နဲ႕ေနရာေျပာအုံးေလ"
"ဟုတ္ကဲ႕!73လမ္းနဲ႕34လမ္းေဒါင့္ကအစ္ကိုရာဇာေဆးခန္းမွာေဒါက္တာထြန္းေအာင္ေက်ာ္နဲ႕ျပခ်င္လို႔ေျပာလိုက္ညီဖုန္းဆက္ထားလိုက္မယ္"
"ေအးေအးညီေက်းဇူးပါကြာ""ဟုတ္ကဲ႕ဒါဘဲေနာ္ကိုႀကီးမိုးညီဖုန္းခ်လိုက္ျပီ"
သူလဲညေနအိမ္ေရာက္ေတာ့ကိုကိုအားကိုမိုးႀကီးဖုန္းဆက္တာမေျပာျဖစ္။ေနာက္ေန႕က်မွပုံမွန္သူအလုပ္သြားေတာ့သူစိတ္ထဲကိုမိုးႀကီးအားသတိရေနစဥ္ "တူ!!!!တူ!!!!"တူ!!!"
ဖုန္းျမည္လာလို႔ႀကည့္လိုက္ေတာ့ကိုကို႕ဖုန္းျဖစ္ေနတယ္"ဟယ္လို!ေျပာကို"
"ေအးခ်စ္ေရစိတ္မေကာင္းလို႔ေ့ျပာရအုံးမယ္ကိုမိုးႀကီးခုမနက္ကAccidentျဖစ္လို႔ခုဆုးံသြားတယ္ကြ" "ဟာ!ဟုတ္လို႔လားကိုမေန႔ကမွခ်စ္ဆီဖုန္းဆက္ေသးတယ္""ဟုတ္တယ္ခုမနက္ေဆးခန္းသြားဦးမယ္ေျပာသြားတာအျပန္သိပၸံလမ္းဘက္ကဘာလို႔သြားတာလဲမသိဘူးကြာဦးေခါင္းထိသြားတာခုေလးတင္ဆုးံသြားတယ္တဲ႕ကြ"
"ဘာနဲ႕တိုက္တာလဲကို"
"သူ႔ဟာသူအရွိန္မထိန္းနိုင္ဘဲေဘးကေျမာင္းထဲက်ျပီးေခါင္းထိတာေျပာတာဘဲ"
"ဟုတ္ကိုညေနရံုးဆင္းမွကိုကိုနဲ႕တစ္ေခါက္အိမ္သြားက်တာေပါ့""'ေအးေအးခ်စ္"
ေဇယ်ညေနပိုင္းေစာေစာထြက္ခဲ႕လိုက္တယ္။ေငြေကာက္တဲ႕ဆိုင္နဲ႕ေဆးခန္းေတြအားခါတိုင္းလိုတစ္ေနရာထဲႀကာႀကာထိုင္စကားမေျပာေတာ့ဘဲျမန္ျမန္အလုပ္လုပ္ျပီးအိမ္တန္းျပန္ခဲ႕တယ္။အိမ္ေရာက္ေတာ့ကိုကိုမ်က္ႏွာလဲကိုမိုးႀကီးအတြက္ေႀကာင့္ႏြမ္းေနတယ္။
"ခ်စ္!ခဏနားျပီးေရခ်ိဳးလိုက္ေလျပီးေတာ့ကိုမိုးႀကီးအိမ္သြားရေအာင္"
"ခ်စ္ျပန္မွခ်ိဳးေတာ့မယ္ကိုကိုခဏေနသြားမယ္ေလ""ေအးေအးခ်စ္အဝတ္လဲရင္းကိုကို႕ဘိီရိုထဲကတစ္သိန္းေလာက္ယူခဲ႕အုးံကူရေအာင္ေလ"
သူအဝတ္အစားလဲျပီးကိုမိုးႀကီးတို႔အိမ္ထြက္ခဲ႕တယ္။အိမ္ေရာက္ေတာ့သူ႔အေမကကိုကို႔ျမင္ျပီးငိုေတာ့သူ႔လဲမ်က္ရည္ေတြဝဲျပီးက်လာတဲ႕မ်က္ရည္အားခိုးသုတ္လိုက္တယ္။ဒါေတာင္ကိုမိုးႀကီးခႏၶာကေဆးရံုမွာထားလို႔ေတာ္ေသးတယ္။ကိုကိုခဏေလာက္စကားေျပာျပီးေတာ့ကိုမိုးႀကီးရဲ႕ေဆြမ်ိဳးေတြေရာက္လာတာနဲ႕ႏႈတ္ဆက္ျပီးျပန္ခဲ႕တယ္။"အန္တီ!က်ြန္ေတာ္တို႔ျပန္အုးံမယ္"
"ေအးေအးသားရယ္သူ႔အစ္ကိုေတြအစ္မေတြေရာက္လာျပီေလ""ဟုတ္ကဲ့အန္တီ"
ကိုမိုးႀကီးအိမ္ကျပန္ေတာ့သူလဲစကားမေျပာျဖစ္ကိုကို႔ေနာက္ေက်ာ့ေပၚမွီျပီးလိုက္ခဲ႕တယ္။မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ဆုးံရႈးံရတဲ႕ဝမ္းနည္းမႈ႔ကေတာကိုယ္တိုင္ခံစားဖူးသူတိုင္းနားလည္ပါတယ္ေလ။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ကိုကိုအိမ္ေရွ႕မွာtvႀကည့္ရင္း
"ခ်စ္!ေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးလိုက္ေလခ်စ္ျပီးမွကိုကိုေျခလက္ေဆးေတာ့မယ္""ဟုတ္ကိုကို"
သူေရခ်ိဳးျပီးအခန္းထဲဝင္ျပီးညအိပ္ဝတ္အက်ၤ ီလဲ
ျပီးေတာ့ကိုကိုေျခလက္ေဆးျပီးအိပ္ခန္းထဲေရာက္လာတယ္။
"အိပ္ေတာ့မလို႔လားကိုကို""ေအးခ်စ္"
ကိုကိုေျပာျပီးကုတင္ေပၚတက္ျပီးေခြေနတယ္။သူလဲအျပင္ဧည့္ခန္းဘက္ထြက္ျပီးမီးပိတ္တံခါးေသခ်ာပိတ္မပိတ္ႀကည့္ျပီးအိပ္ဖို႔ဝင္ခဲ႕တယ္။ကုတင္ေပၚတက္ျပီးကိုကို႕ပါးေလးအားေမြးလိုက္တယ္။ျပီးကိုကိုေဘးဝင္ျပီးဖတ္အိပ္လိုက္တယ္။
မနက္ေရာက္ေတာ့သူရံုးသြားဖို႔ျပင္ေနတယ္
"ခ်စ္!နာေရးလိုက္ပို႔လို႔ရလို႕လားရံုးက"
"ရတယ္ကိုကိုခ်စ္ရံုးကေနေစာင့္ေနမယ္ကိုကိုလာေခၚလွည့္ေလ""ေအးေအးခ်စ္"
ေန႔လည္12:15ေလာက္ကိုကိုရုံးကိုလာေခၚျပီးရင္ခြဲရုံတန္းေမာင္းလာတယ္။ကိုကိုနဲ႕သူကေနာက္ခန္းထိုင္ျပီးေရွ႕ခန္းမွာကိုသူရနဲ႕ေက်ာက္ဝိုင္းကအစ္ကိုေမာင္းတာသူ႕ကားဗင္ဖင္ေကာက္ေလးနဲ႕ကားထဲမွာကိုကိုတို႔သုးံေယာက္ကိုမိုးႀကီးဆုံးတာနဲ႕ပတ္သတ္ျပီးေျပာေနက်တယ္။သူကေတာ့တိတ္ဆိတ္စြာဘဲလိုက္ပို႔ျဖစ္တယ္။ေနာက္တစ္ပတ္စေနေန႔သူရုံးေန႔တစ္ဝက္တတ္ျပီးျပန္တဲ႕အခ်ိန္ရံုးကအထြက္ဖုန္းျမည္သံေလးႀကားလို႕ထုတ္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ေဒါက္တာထြန္းေအာင္ေက်ာ္ျဖစ္ေနတယ္။"ဟယ္လို""ေအးညီေလးေဇယ်လား"ဟုတ္အစ္ကိုဘာေဆးလိုလို႔လဲ"
"ေဆးလိုလို႔မဟုတ္ပါဘူးဟိုတစ္ေခါက္ညီလႊတ္လိုက္တဲ႕အစ္ကိုအေျခအေနဘယ္လိုလဲ"
"ဗ်ာ!ေအာ္အစ္ကိုဆုံးသြားျပီဗ်တစ္ပတ္ေက်ာိျပီ"
"ဟာကြာ!ကိုေသခ်ာေဆးရံုႀကီးသြားခိုင္းျပီးႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးျပီးေဆးေသာက္ရင္လူ႕သက္ေစ့ေနနိုင္တယ္လို႔ေျပာလိုက္တာကိုမသြားဘူးလား"
"မဟုတ္ဘူးအစ္ကိုဆိုင္ကယ္ေမွာက္ျပီးေခါင္းထိျပီးဆုးံသြားတယ္။ဒါနဲ႕အဲ႕အစ္ကိုေဆးစစ္ခ်က္ကဘာျဖစ္လို႔လဲ""ေအာ္ေအးညီသူ႕ခဏခဏဖ်ားျပီးေပါင္ခ်ိန္ေတြက်ေနတာကသူ႕မွာHIV positiveျဖစ္ေနတယ္ေလ"
"ဗ်ာ!"ေဇယ်ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ေျပာစကားေႀကာင့္သူ႕ေခါင္းေတြမိုက္ကနဲ႕ျဖစ္ျပီးျပာသြားတယ္။နွလုံးခုန္လဲျမန္လာေသာေႀကာင့္အသာေလးေဘးကခုံမွာျပန္ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။သူမ်က္စိထဲမွာကိုမိုးႀကီးနဲ႕sexျဖစ္ေတာ့သူ႔ရဲ႕သုတ္ေတြပါးစပ္ထဲဝင္တာရယ္tatooကိုအပ္တစ္ေခ်ာင္းထဲသုးံမိတာေတြမ်က္လုံးထဲျပန္ျမင္လာတယ္။သြားျပီသူ႕ဘဝဆုးံတာကိစၥမရွိသူ႕အရမ္းခ်စ္တဲ႕သူ႕အားအရမ္းခ်စ္တဲ႕ကိုကိုဘဝပါပ်က္ေတာ့မယ္။
"ဟယ္လို!ဟယ္လိုညိီေလးေဇယ်"
သူ႕ဖုန္းေလးထဲကဟိုဘက္ကေခၚေနသံအားျပန္ေျပာဖို႕ခြန္အားေတြေပ်ာက္ဆုံးသြားတယ္။သူရုံးေရွ႕ကခုံမွာထိုင္ေနတာဘယ္အခ်ိန္ထိရွိသြားမွန္းရံုးညေစာင့္ဦးေလးႀကီးလာေျပာမွသတိဝင္သြားတယ္။"သား!မျပန္ေသးဘူးလားဘယ္သူ႕ေစာင့္ေနတာလဲ""အမ္!ေအာ္!ဟုတ္ကဲ႕ဦးအခုျပန္ေတာ့မလို႔ပါ""ေအးေအးမိုးခ်ဳပ္ေနျပီ"
သူအိမ္ျပန္ေရာက္ေအာင္ဘယ္လိုေမာင္းခဲ႔မွန္းမသိစိတ္နဲ႕လူနဲ႕တျခားဆီျဖစ္ေနတယ္။
"ခ်စ္!ေနာက္က်လိုက္တာကြာဖုန္းေခၚတာလဲမကိုင္ဘူး""ဟုတ္!ကိုဟို...ဟို...ဆိုင္ကယ္စီးေနလို႔ခ်စ္မသိလိုက္တာပါ""ထမင္းစားရေအာင္ေလ"
"ဟုတ္ကဲ႕"ေဇယ်ရံုးအိတ္အားဧည့္ခန္းထဲထားခဲ႕ျပီးထမင္းစားခန္းထဲတန္းဝင္ခဲ႕တယ္။ကိုကိုျပင္ထားတဲ႕ထမင္းဝိုင္းမွာထိုင္ျပီးစားေနလိုက္တယ္။ကိုကိုဘာေျပာေနမွန္းလဲမမွတ္မိဘယ္လိုကုန္သြားမွန္းလဲမသိ။ကိုကိုကသူ႕ပန္းကန္ေဆးဖို႔လာယူေတာ့မွသူထမင္းကုန္ေအာင္စားျပီးမွန္းသိတယ္။သူလက္ေဆးသြားတိုက္ျပီးအိပ္ခန္းထဲတန္းဝင္းျပီးေကြးေနလိုက္တယ္။အိပ္မေပ်ာ္သူ႕မ်က္စိထဲကိုမိုးႀကီးနဲ႕tatooထိုးခဲ႕တဲ႕ျမင္ကြင္းဘဲျမင္ေနျပီးသူ႔တင္ပါးအားလက္နဲ႕ပြတ္ႀကည့္မိေနျပီးေနာင္တရေနမိတယ္။ကိုကိုအခန္းထဲဝင္လာျပီး
"ခ်စ္!ဘာျဖစ္ေနတာလဲဒီေန႔အလုပ္အဆင္မေျပလို႔လားဒါမွမဟုတ္ေနမေကာင္းတာလား"
ကိုကိုေျပာျပီးကုတင္ေပၚထိုင္ျပီးသူ႕နဖူးအားလက္နဲ႕လာစမ္းႀကည့္တယ္။
"ကိုယ္ေတာ့မပူပါဘူးေခါင္းကိုက္ေနလားခ်စ္"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကိုကို"
"ခ်စ္!ႀကည့္ရတာပင္ပန္းေနသလိုဘဲအလုပ္ကအဆင္မေျပရင္လဲကိုကိုခ်စ္ကိုရွာေက်ြးနိုင္ပါတယ္ခ်စ္အလုပ္ထြက္လိုက္ေလ"
"အလုပ္ေတာ့မထြက္ခ်င္ဘူးကိုကိုခ်စ္ကအိမ္မွာတစ္ေယာက္ထဲပ်င္းေနမွာေပါ့"
"ေအးပါကြာခ်စ္စိတ္ခ်မ္းသာသလိုလုပ္ပါခ်စ္စိတ္ေတြခုေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ကိုကိုတစ္ခုေျပာရအုးံမယ္သိလား"" ဟုတ္ကဲ႕ဘာလဲကိုကို"
"ကိုကိုဒီအိမ္ကိုဝယ္ဖို႔ေျပာလိုက္ျပီခ်စ္နဲ႕ကိုကိုတို႔အပိုင္ျဖစ္သြားျပီသိလား"
"ဟာ!တကယ္လားကိုကို""တကယ္ေပါ့ကိုကိုစုထားတာနဲ႕ဝယ္လိုက္တာက်န္တာနည္းနည္းကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းေပးတဲ႕"
ကိုကိုစကားေႀကာင့္ဝမ္းသာလို႔ေပ်ာ္တုန္းသူ႔အာရံုထဲကိုမိုးႀကီးရဲ႕အရိပ္မဲႀကီးဝင္လာေသာေႀကာင့္မ်က္ရည္ေတြအလိုလိုက်လာတယ္။ကိုကိုနဲ႕သူေနရပါေတာ့မလားသူ႕ေသြးသားေတြမသန္႔ရွင္းေတာ့ဘူးေလ။သူႀကာႀကာမေနရေတာ့ဘူး။ျပီးေတာ့သူ႕အေတြးမွားေႀကာင့္တခဏမိုက္ရွူးရဲဆန္မႈေႀကာင့္လူေလာကအလယ္မွာHIVပိုးကူးစက္ခံရသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕လူ႔ေလာကအလည္မွာေခါင္းမေဖာ္နိုင္ေတာ့ဘူး။ေတြးရင္းအသံထြက္ေအာင္ငိုမိလိုက္တယ္။"ဟီးးးဟင့့္..ဟင့္.."
"ခ်စ္!ႀကည့္စမ္းဝမ္းသာျပီးငိုေနတာလား"
"ဟီးးးဟင့္...ဟီးးးဟင့္...အီးးးဟီးးးး"
"ခ်စ္ရယ္ကိုကဝမ္းသာေအာင္ေျပာတာတိတ္ေတာ႔ေခါင္းကိုက္ေနမယ္"
ခ်စ္ရသူေလးသူ႕အားဖက္ျပီးငိုေနတာသူလဲဘယ္လိုႏွစ္သိမ့္ေပးရမလဲေက်ာ္စြာမသိ။
"ခ်စ္!အိပ္ေတာ့ေလ" "ဟုတ္ကိုကို"
"ကိုကိုအိမ္ေရွ႕တံခါးနဲ႕မီးေတြသြားပိတ္လိုက္အုးံမယ္"ကိုကိုထြက္သြားေတာ႕သူစဥ္းစားေနတယ္ကိုကိုနဲ႕sexျဖစ္ဖို႔ေရွာင္ရမယ္ဟုေတြးမိျပီးကိုကိုနဲ႕ေဝးရာထြက္ေျပးဖို႔သူ႕စဥ္းစားမိေလဒါမွမဟုတ္ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတ္ေသရမလားအေတြးေတြဟိုေရာက္ဒီေရာက္နဲ႕ေဘးမွာကိုကိုတရွဴးရွဴးနဲ႕အိပ္ေနတာဘက္လွည့္ျပီးသူ႔လက္ေလးနဲ႕ကိုကိုမ်က္ခုံးေတြအသားေတြပြတ္ကိုင္မိတယ္။သူ႔မ်က္ရည္ေတြဝဲလာျပီးမ်က္ရည္ေတြစီးက်လာတယ္။လူကသူ႕အလိုလိုဝမ္းနည္းျပီးေနာင္မွရတတ္တဲ႕ေနာင္တကိုသူရလိုက္ေသာ္လဲေနာက္က်သြားျပီ။
"ခ်စ္!ခ်စ္ေလး!ထေတာ့ေလ7ထိုးေနျပီ"
"အင္းးးက်ြတ္!က်ြတ္" "ဘာျဖစ္ျပန္ျပီလဲခ်စ္"
သူညကေတာ္ေတာ္နဲ႕အိပ္မေပ်ာ္တညလုံးကိုကို႕မ်က္ႏွာအားႀကည့္လိုက္သူ႕လက္နဲ႕ပြတ္သပ္ႀကည့္ျပီးမိုးလင္းခါနီးမွအိပ္ေပ်ာ္သြားေသာေႀကာင့္ခုကိုကိုလာနိုးေတာ့ေခါင္းေတြကိုက္ေနတယ္။
"ေခါင္းကိုက္တာကိုကိုမနက္စာစားျပီးေဆးေသာက္လိုက္ပါ့မယ္" "ႀကည့္စမ္း!ခ်စ္ဒီခ်ိန္ထိအိပ္ေတာ့မ်က္လုံးေတြေတာက္မို႔ေနျပီ"
ေဇယ်ကိုကို႕စကားေႀကာင့္အသာျပံဳးျပမိတယ္။ညကတစ္ညလုံးငိုထားေသာေႀကာင့္မို႔ေနတာသူသိပါတယ္။ျပန္ေျဖမေနေတာ့ဘူး။ရံုးေရာက္ေတာ့လဲသူလုပ္ေနတာေတြဘာမွတက္ႀကြမႈမရွိ။ေနာက္ဆုးံသူဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ျပီးဟန္းဖုန္းေလးအားဖြင့္ျပီးေခၚလိုက္တယ္။
"ဟယ္လို!" "ဟုတ္ကဲ႕အစ္ကိုက်ေနာ္အစ္ကို႕ေဆးခန္းညေနပိုင္းေလာက္လာမလို႔" "ေအးညီလာခဲ႕ေလကိုလဲမွာစရာေဆးေတြရွိေသးတယ္" "ဟုတ္အစ္ကိုညေနက်ေနာ္လာခဲ႕မယ္"
သူရုံးေစာေစာဆင္းခဲ႕ျပီးေဒါက္တာထြန္းေအာင္ေက်ာ္ထိုင္တဲ႕ရာဇာေဆးခန္းကိုတန္းလာခဲ႕တယ္။အျပင္မွာစာေရးမေလးအား"ဆရာေရာက္ျပီလားညီမ" "ဟုတ္ကဲ႕ရွိတယ္အကိုဝင္သြားလိုက္"
ေဇယ်ဆရာ့အခန္းထဲဝင္လာေတာ့စာဖတ္ေနတယ္။"ေအးညီလာကိုလဲခုမွေရာက္တာ"
"အစ္ကို!က်ေနာ္ဘဝသြားျပီအစ္ကိုရာဟီးးးအီးးးဟီးးးအစ္ကိုရက်ေနာ္တခဏတာမိုက္မဲမႈေႀကာင့္ေလ""ဟာ!ငါ့ညီရယ္ဘာျဖစ္တာလဲကြာ"
ထြန္းေအာင္ေက်ာ္သူ႕အခန္းထဲထိုင္ထိုင္ခ်င္းငိုေနတဲ႕ညီေလးအားႀကည့္မိသူေတာင္မ်က္ရည္ဝဲမိတယ္။"ဘာျဖစ္တယ္ဆိုတာကို႕ကိုအရင္ေျပာပါအုးံညီရာ" "ကို႔ဆီလႊတ္လိုက္တဲ႕အစ္ကိုကေလအစ္ကိုေျပာတာHIVျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာေလတကယ္လား"
ဲ"ေအးဟုတ္တယ္အဲ႕လူကငါ့ညီအစ္ကိုအရင္းမို႔လား" "ဟီးးးညီ႔ဘဝတကယ္ပ်က္ျပီဟီးးးအစ္ကိုရ
"ကဲကိုယ့္ကိုနားလည္ေအာင္ေျပာျပငိုတာတိတ္ေတာ့ညီ""အဲ႕အစ္ကိုနဲ႕ညီtatooအတူထိုးခဲ႕တယ္သူအရင္ထိုးျပီးမွညီဆက္ျပီးထိုးခဲ႕တယ္အစ္ကို" "ေအးေလညီေလးထိုးေတာ့tattoဆရာက
အပ္အသစ္လဲျပီးထိုးတာမလားကိစၥမရွိပါဘူး"
"မဟုတ္ဘူးအစ္ကိုအပ္အသစ္ကုန္ေနလို႔သူထိုးျပီးသားဆက္ထိုးခဲ႕တာ""ဟာကြာ!မိုက္လွခ်ည္လားညီရာအဲ႕လိုမ်ိဳးဆိုကိုယ့္ေသြးသားရင္းေတာင္အတူတူမသုးံသင့္ဘူးကြ""ဟီးးးဒါေႀကာင့္ညီဘဝလဲသြားပါျပီအစ္ကို""ခဏငါ့ညီအဲ႕ဒါဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ကလဲ""ဟုတ္အစ္ကိုေျခာက္လေက်ာ္ေလာက္ရွိျပီထင္တယ္""ဟာ!ဒ့ါဆိုစိတ္ဓာတ္မက်နဲ႕အုးံညီခုတေလာေနမေကာင္းတာေတြကိုယ္အေလးခ်ိန္ေတြက်သြားေသးလား""ေနမေကာင္းေတာ့မျဖစ္ဘူးေခါင္းကိုက္တာေတာ့ႀကာပါျပီေပါင္ခ်ိန္က်မက်ေတာ့ညီလဲခ်ိန္မႀကည့္ျဖစ္ဘူး"
"ကဲ႕ဒါဆိုပိုေသခ်ာေအာင္ေသြးစစ္လိုက္ညီ"
"ညီမစစ္ရဲဘူးအစ္ကိုေသခ်ာေနျပီေလ"
"ညီ႕ဘက္မွာ80%ေလာက္ရွိတယ္အဲ႕ဒီအခ်ိန္ေျခာက္လေက်ာ္ဆိုတာညီခုလိုစိတ္ဓာတ္က်ေနျပီးတကယ္မရွိဘူးဆိုငါ့ညီတျခားေရာဂါေတြဝင္လာနိုင္တယ္အစ္ကို႔စကားနားေထာင္ေနာ္"
"အစ္ကိုဘယ္သူ႔မွေလ်ာက္မေျပာဘူးမလားညီ႕အစ္ကိုကိုေက်ာ္စြာ႕ကိုပါတကယ္လို႔ညီမွာအဲ႕ေရာဂါရွိေနရင္"
"စိတ္ခ်တကယ္လို႔ညီ႔မွာရွိေနရင္အစ္ကိုကဒီထက္ပိုျပီးႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးျပီးဘယ္လိုေနထိုင္ရင္လူ႕သက္ေစ့ေနနိုင္မယ္ဆိုတာေျပာျပမယ္"
"ဟုတ္ကဲ႕ဒါဆိုညီဒီေန႕စစ္ဖို႕ထားခဲ႕ရင္ဘယ္ခ်ိန္ေလာက္သိရမလဲ""မနက္ျဖန္ဆိုသိရျပီကိုညေနေဆးခန္းထိုင္တဲ႕အခ်ိန္ညီအေျဖလာယူေပါ့ကြာ""ဟုတ္ဒါဆိုအစ္ကိုစစ္ဖို႔ေသြးယူပါေတာ့"
ေဇယ်ေဆးခန္းကအျပန္လူကအိမ္လဲမျပန္ခ်င္ေတာ့သူ႔ဘဝကေသခ်ာေနျပီေလ။ဒါနဲ႕ေဆးခန္းကနီးတဲ႕73လမ္းကJJbeerဆိုင္မွာထိုင္ေသာက္ေနလိုက္တယ္။"တူ!!!တူ!!!!တူ!!"စားပြဲေပၚကဖုန္းေလးႀကည့္လိုက္ေတာ့ကိုကိုဖုန္းလာေနတာဒါနဲ႕ဆိုဘယ္ႏွႀကိမ္ဘဲမသိေတာ့သူမကိုင္မိခုတစ္ခါလဲ။ဖုန္းေခၚသံရပ္သြားျပီးခဏႀကာေတာ့မက္ေဆ႕ဝင္လာတယ္။ကိုကိုဆီကဘဲဆိုတာသိေနတယ္။စားပြဲေပၚကတစ္ဝက္ေလာက္က်န္ေနတဲ႕ခြက္အားအကုန္ေမာ့လိုက္ျပီးမက္ေဆ့ကိုဖြင့္ႀကည့္လိုက္တယ္။"ညီ!ကိုကိုစိတ္ပူေနတယ္အလုပ္မ်ားေနျပီးဖုန္းမကိုင္အားလို႔လားကိုကိုဆီအျမန္ျပန္ဆက္သြယ္ေနာ္။ခ်စ္!ကိုခ်စ္တဲ႕ကိုကို"
မက္ေဆ့ဖတ္ျပီးမ်က္ရည္ကအလိုလိုဝဲလာတယ္။ဖုန္းကိုတစ္ခါထဲပါဝါပိတ္ပစ္လိုက္တယ္။"အစ္ကို!ဆိုင္ပိတ္ေတာ့မွာမို႔beerထပ္ယူအုးံမလား""ေအးညီမယူေတာ့ဘူးေဘယူခဲ႕ေတာ့"
သူbeerဆိုင္ကထြက္လာျပီးအိမ္လဲမျပန္ခ်င္ေသာေႀကာင့္တည္းခိုခန္းတစ္ခုတစ္ခုတြင္အိပ္ရန္စဥ္းစားမိေတာ့"လမင္းသာ"တည္ခိုးခန္းမွာေနဖို႕ဆုးံျဖတ္လိုက္ျပီးတည္းခိုးခန္းရွိရာ29လမ္းတည့္တည့္ေမာင္းလာခဲ႕တယ္။ေက်ာ္စြာတစ္ေယာက္ခုခ်ိန္ထိမအိပ္နိုင္ေသးအိမ္ေရွ႕တံခါးႀကီးအားဖြင့္ထားျပီးအိမ္ေပါက္ကေနေမ်ွာ္ေနမိိတယ္။လက္ကနာရီႀကည့္ေတာ့12:40ဖုန္းကလဲေခၚလို႔မရပိတ္ထားတယ္။ဒါနဲ႕တံခါးပိတ္ျပီးအိပ္ခန္းထဲဝင္ခဲ႕ေပမယ္အိပ္မေပ်ာ္။ေဇယ်ဘာျဖစ္ေနတာလဲတစ္ခုခုေတာ့မျဖစ္နိုင္ေကာင္းပါဘူး။ရံုးကဘဲအလုပ္ရႈပ္ေနတာလားေက်ာ္စြာအေတြးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕သူေဘးနားမွာခ်စ္ရသူေလးမရွိေတာ့မအိပ္တတ္ဟာေနသလိုဒါေတာင္တစ္ရက္မျပည့္ေသး။
"ေဒါက္!ေဒါက္!ေဒါက္!"
အခန္းတံခါးလာေခါက္မွေဇယ်နိုးသြားတယ္။လက္ကနာရီႀကည့္လိုက္ေတာ့9:45ေတာင္ရွိေနျပီ။
သူတံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့တည္းခိုခန္းကခ်ာတိတ္ေလးသူ႕အားအသံမႀကားလို႔မနက္ကတည္းကေခၚႀကည့္တာတဲ႕။သူတည္းခိုးခန္းမွာဘဲဖုန္းအားညကတည္းကပိတ္ထားတဲ႕အတိုင္းထားျပီးဘယ္မွမထြက္ဘဲေနျဖစ္တယ္။တည္ခိုးခန္းကခ်ာတိတ္ေလးဘဲစားစရာဝယ္ခိုင္းျပီးအခန္းေအာင္းေနမိတယ္။ညေနက်စိတ္ကအလိုလိုသိခ်င္ျပန္ေရာေဆးစစ္ခ်က္အေျဖကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္သိေနေလာက္ျပီ။
ဒါနဲ႕ဖုန္းပါဝါပိတ္ထားတာေလးအားဖြင့္ႀကည့္လိုက္တယ္။ဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းကိုကိုဖုန္းတန္းဝင္လာတယ္။သူဖုန္းေလးအားေငးႀကည့္မိရင္း"ကိုကိုရယ္ေမ႕နိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါေတာ့ညီ႔ခႏၶာကိုယ္ကကိုကိုနဲ႕မထိုက္တန္ေတာ့ပါဘူးေလ"စိတ္ထဲကေျပာျပီးဖုန္းေလးေခၚသံရပ္သြားေတာ့မက္ေဆ့သံေတြအဆက္မျပတ္ႀကားတယ္။ဖြင့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ကိုကိုသူ႔အားစိတ္ပူေနေႀကာင္းဖုန္းကိုင္ျပီးျပန္ေျပာပါအုံးသူအားေနရာအႏွံတစ္ေန႔လုံးလိုက္ရွာေနေႀကာင္းေတြအမ်ားႀကီးပို႔ထားတယ္။ေနာက္မက္ေဆ့တစ္ေစာင္ကေတာ့ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ့္ဆီကဖုန္းပိတ္ထားေသာေႀကာင့္ညီ႔အေျဖအတြက္ေဆြးေႏြးရေအာင္ရံုးဆင္းရင္တန္းဝင္ခဲ႕ဖို႕ေရးထားတယ္။
စိတ္ထဲကသိေနတဲ႕အေျဖအတြက္သြားခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ဒါေပမယ့္စိတ္ကလဲသိခ်င္စိတ္ကတားမရေသာေႀကာင့္ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ေဆးခန္းကိုလာခဲ႕လိုက္တယ္။သူေရာက္ေတာ့ေဆးခန္းကလူသိပ္မရွိေတာ့သူအခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က"ထိုင္!ညီဖုန္းပိတ္ထားလို႔မက္ေဆ႔ပို႔လိုက္တာစိတ္ကေရာအသင့္ျဖစ္ျပီလားညီ႕ေဆးစစ္ခ်က္အတြက္""ဟုတ္ကဲ႕ညီအသင့္ျဖစ္ေနပါျပီ""ေရာ့ညီဘာသာဖတ္ႀကည့္လိုက္"
ေဒါက္တာလွမ္းေပးတဲ႕စာရြက္ေခါက္ေလးအားလွမ္းယူေတာ့လက္ေတြသိသိသာသာတုန္ေနတယ္စာရြက္ထဲကစာလုံးေတြအကုန္မဖတ္ဘဲ
"HIV-Negative"တဲ႕"ဟာ!အစ္ကိုဒါဆိုညီ႔မွာပိုးကူးစက္မခံရဘူးေပါ့""ေအးေပါ့ညီရာငါ့ညီသိပ္ကံေကာင္းတယ္သူနဲ႕အတူတူထိုးတုန္းကသူ႔မွာေရာဂါရွိမေနဘူးေျခာက္လေက်ာ္ျပီဆိုေတာ့ေသခ်ာတယ္။ေနာက္မေသမခ်င္မွတ္ထားကိုယ့္ညီအစ္ကိုအရင္းေတာင္အတူတူမထိုးနဲ႕""ဟုတ္ကဲ႕ေပ်ာ္လိုက္တာအစ္ကိုရာဟားးးးးအားး!အားးး!"
"ဟာ!ညီေလး!ငါ့ညီ!အျပင္ကဆရာမတစ္ေယာက္ေလာက္""ဆရာ!ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"heart failure ျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္က်ေနာ္နည္းနည္းကူေပး"
ေဇယ်ႏွလုံးခုန္သံျမန္သလိုဘဲဒါေပမယ့္ေမာမေနႏွလုံးသားေနရာကေႏြးေထြးေနသလိုအသာမ်က္လုံးဖြင့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့မ်က္ႏွာက်က္ေဖြးေဖြးအသက္ရွဴေတာ့ေဆးခန္းေတြမွာသုးံတဲ႔အနံ႕ရလိုက္တယ္။သူအသာထမလိုလုပ္ေတာ့သူ႕လက္အားဆုပ္ကိုင္ျပီးကုတင္ေပၚေခါင္းတင္ျပီးအိပ္ေနတဲ႕ကိုကိုသူ႕လက္အားဆုပ္ကိုင္ထားတယ္ဒါေႀကာင့္သူ႕ႏွလုံးသားေတြေႏြးေထြးေနတာကိုသူကုတင္အားေက်ာမွီဖို႔နည္းနည္းေရြ႕လိုက္ေတာ့ကိုကိုနိုးသြားတယ္။"ညီ!သတိရျပီလား""ဟုတ္ကဲ႕""ကိုကို႕မွာဖုန္းရရခ်င္းဘယ္ေလာက္စိတ္ပူရလဲ
တညလုံးလဲအိပ္မရဘူးကြ"
ကိုကိုေျပာရင္းမ်က္ရည္ေတြစီးက်လာတယ္။ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္က်တဲ႕မ်က္ရည္သူကိုယ္တိုင္အျပင္ခုသူသိပ္ခ်စ္ရတဲ႕ကိုကိုမ်က္ရည္ေတြက်ေနေတာသူလဲရင္နာရျပန္တယ္။
"မငိုပါနဲ႕ေတာ့ကိုကိုညီခုဘာမွမျဖစ္ေတာ့ပါဘူး"
"ကိုယ့္မွာဒီကဆရာကဖုန္းကိုင္ေတာ့ခ်စ္ညီ
heartacheရသြားတယ္ဆိုေတာ့ကိုယ့္မွာဘာမွမျမင္ဘူးခ်စ္တစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ကိုပါေသနိုင္တယ္""အင္းပါခုရွဴးတိုးတိုးေဆးခန္းထဲမွာ"
"ငါ့ညီသတိရေနျပီဘဲ""ဟုတ္တယ္ဆရာအဲ႕ဒါက်ေနာ္ေျပာေနတာစိတ္ပူလို႔""ဟုတ္တယ္ညီေရညီ႕အစ္ကိုဖုန္းဆက္လို႔ေတာ္ေသးဒါပထမမဆုံးအႀကိမ္heartacheေနာ္အစ္ကိုကလဲသူစိတ္ညစ္ေအာင္မလုပ္မိေစနဲ႕ေဆးလဲပုံမွန္ေသာက္ေပးနွလုံးအားတိုးေဆးကိုခုေတာ့ညီျပန္လို႕ရျပီ"
"ဟုတ္ကဲ႕!အစ္ကိုဒါဆိုညီေဆးဖိုးအျပင္မွာရွင္းခဲ႕လိုက္မယ္""ေအးပါကြာကိုယ့္ညီကေဆးပို႔ေပးတဲ႕သူမို႕ကိုသိပ္မယူခိုင္းထားပါဘူး""ဟုတ္ကဲ႕ဆရာက်ေနာ္ညီေလးအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္""ဟုတ္ကဲ့ရပါတယ္ဗ်ာ"အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့
"ခ်စ္!အလုပ္ထြက္လိုက္ပါလားကိုကိုစိတ္မပူရေအာင္""အလုပ္ေတာ့မထြက္ပါရေစနဲ႕ကိုကိုရာေနာ္စိတ္ခ်ေနာက္ခ်စ္ဘာျဖစ္ျဖစ္ကိုကိုေျပာပါ့မယ္""ေသခ်ာတယ္ေနာ္ကိုကိုခ်စ္ကိုစိတ္ပူတာသိတယ္မလား""စိတ္ခ်ပါကိုကိုယ့္ရဲ႕ဒီအခန္းေလးထဲမွာခ်စ္နဲ႕ကိုကိုတစ္သက္လုံးေအးအတူပူအမ်ွေနသြားနိုင္ေအာင္ခ်စ္ဘာလုပ္လုပ္ကိုကို႔ကိုအသိေပးျပီးမွလုပ္မယ္""ခ်စ္လိုက္တာခ်စ္ရာအာဘြား"
အခ်စ္ေတြျပည့္ေန႔တဲ႕အခန္းေလးထဲမွာေတာ့
ျပီးပါျပီ။
ႀကိဳးစားလ်က္
@Ko Chit Thae@

လက္ဦးဆရာ (ဇာတ္သိမ္းပိုင္း)


"ကလင္...ကလင္...ကလင္..."
"ကလင္...ကလင္...ကလင္..."
ဖုန္းျမည္သံေႀကာင့္ဦးထြန္းေအာင္ႏိုးလာတယ္။
နာရီႀကည့္လိုက္ေတာ့5:48ခါတိုင္း5:00နိုးေနက်
ဒီေန႔မွေနာက္က်ေနတယ္။ဖုန္းေလးအသာနားေထာင္ေတာ့
"ဟယ္လို"
"ေဖေဖလားအေဖ့သားငယ္ေလ"
"ေအးသမီးသီသီအေျခအေနမေကာင္းဘူးလား
ေနာက္နွစ္ေပါ့သမီးရယ္သားငယ္ကိုအျပစ္မ
ေျပာပါနဲ႕စိတ္ဓာတ္က်သြားလိမ့္မယ္"
"ဟာေဖေဖကလဲငယ္ေလးေအာင္တယ္
ဂုဏ္ထူးႏွစ္ခုေတာင္ပါတယ္။သခ်ာၤနဲ႕သိပၸံတြဲပါတာ"
"ဟာဟုတ္လားသမီးသားငယ္ကအစကတည္းကေတာ္ပါတယ္"
"ေမေမဆိုမ်က္ရည္က်ေနတယ္သူ႕သားငယ္အတြက္ဝမ္းသာလြန္းလို႔"
"ေအးပါေဖႀကီးလဲဝမ္းသာတယ္"
"ဒါနဲ႕ငယ္ေလးမနိုးေသးဘူးလား"
"ေအးသမီးသားငယ္ကသိတဲ႕အတိုင္းသူ႕ကိုယ္သူယုံႀကည္တယ္ေနမွာမထေသးဘူး"
"ဒါဆိုသမီးဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္သူ႕သယ္ရင္းဖိုးလြင္နဲ႕သူရလဲေအာင္တယ္လို႔ေျပာလိုက္အုံး
ေဖေဖ" "ေအးေအးသမီး"
ဦထြန္းေအာင္ဖုန္းခ်ျပီးသားငယ္အခန္းေပါက္က
ေနႀကည့္ေတာ့အိပ္ေနတုန္းမနိုးေတာ့ဘဲသူေရမိုးခ်ိဳးဘုရားရွီခိုးလိုက္တယ္။
သားငယ္လန္႔နိုးလာတယ္နာရီလွမ္းႀကည့္ေတာ့
6:20ဟာပါးပါးဆီမႀကီးတို႔ဖုန္းဆက္ျပီးေလာက္ျပီကုတင္ေပၚကအျမန္ထေျပးထြက္ျပီး
"ပါးပါးငယ္ေအာင္တယ္မလား"
"ေအးသားငယ္နိုးျပီလားေဖႀကီးသားကေတာ္ျပီသားဘဲေအာင္ပါတယ္သားငယ္သီသီဖုန္းဆက္တယ္2Dပါတယ္တဲ႕သခ်ၤာနဲ႕သိပၸံတြဲတဲ႕"
"ေဟးးးေပ်ာ္လိုက္တာအမွတ္မွီေလာက္တယ္
ေဖႀကီးတို႔လိုအင္ဂ်င္နီယာလုပ္လို႔ရျပီ"
"သားငယ္စိတ္ဝင္စားရင္ေလ်ာက္ေလသားငယ္"
"ငယ္ေဖႀကီးကိုႀကီးတို႔လိုေဆာက္လုပ္ေရးထဲဝင္
လုပ္မွာ" "ဟားးးဒါမွေဖႀကီးသားကြ"
"ကိုႀကီးကိုသြားေျပာလိုက္အုံးမယ္"
ငယ္ေလးအေျပးထြက္ခဲ႕တယ္ကိုႀကီးအိမ္ဘက္ကို "ကိုႀကီး ကိုႀကီး ကိုႀကီး"
အိမ္ေရွ႕ခန္းမရွိေတာ့အိပ္ခန္းထဲထိငယ္ဝင္လာခဲ႕တယ္။"ကိုႀကီ"."ခ်စ္ရယ္ခလုတ္တိုက္လဲေနပါအုးံမယ္" "ကိုႀကီးငယ္စာေမးပြဲေအာင္တယ္"
"ဟာဟုတ္လားခ်စ္ကေတာ္တာေပါ့ကြာ"
"2Dပါတယ္ကိုႀကီး"
"ဟာတကယ္လားခ်စ္"
"တကယ္ကိုႀကီးရသခ်ၤာနဲ႕သိပၸံတြဲ"
"ဟာဒါဆိုငယ္ဆရာဝန္လုပ္မွာေပါ့အမွတ္မွီရင္"
"ဟာမလုပ္ပါဘူးငယ္ကိုႀကီးလိုအင္ဂ်င္နီယာလုပ္မယ္"
"ေအးပါခ်စ္ရာခ်စ္ေလးစိတ္ဝင္စားတာေလ်ာက္ေလကိုႀကီးကေတာ့ေဆးမွီရင္နွေမ်ာတယ္ကြ"
"ေဆးမွီလဲငယ္မေလ်ာက္ဘူးကိုႀကီး"
"ေအးပါကြာခ်စ္စိတ္ဝင္စားတာသာေလ်ာက္ပါ"
"ဒါေႀကာင့္ကိုႀကီးကိုခ်စ္တာ"
"ရႊတ္! ရႊတ္!"
ငယ္ကိုႀကီးပါးနွစ္ဖက္ကိုနမ္းလိုက္တယ္။
"သြားျပီကိုႀကီး"
"ဟာေနအုးံခ်စ္နဖူးက်န္ေသးတယ္ေလအာဘြားေပးအုံး"
"ဟားးးးငယ္မ်က္နွာမသစ္ရေသးဘူးအားဘြား
ေပးလိုက္တာ"
"ဟာကြာညစ္ပတ္ျပီခ်စ္က"
"ဘိုင့္သြားျပီ"
ငယ္ေလးေျပးထြက္သြားတာႀကည့္ျပီးရာဇာျပံဳးမိတယ္မ်က္နွာမသစ္ရေသးဘဲညာနမ္းသြားတယ္
ပါးပါးနဲ႕ရံုးေရာက္ေတာ့တစ္ရုံးလုးံအားမနက္ျဖန္
စာေမးပြဲေအာင္လို႔ဒံေပါက္ေကြ်းမယ္လို္႔ပါးပါးကိုဖိုးေတအားလိုက္ေျပာခိုင္းလိုက္တယ္။
ဒီလိုနဲ႕ငယ္အမွတ္480နဲ႕မန္းေလးGTCတတ္ဖို႔
ျပန္ရေတာ့မယ္။ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္ေလးခြဲရေတာ့မယ္။
"ခ်စ္ကလဲကိုႀကီးရုံးသုးံရက္ပိတ္တဲ႕အခိ်န္လာ
မယ္ေလခ်စ္ငယ္သာစာႀကိဳးစား"
"ငယ္ေက်ာင္းပိတ္ရင္လာမွာေနာ္"
"ေအးပါခ်စ္ရယ္ကိုႀကီးမွာငယ္တစ္ေယာက္ထဲရွိတာပါ။ခ်စ္သာေက်ာင္းမွာဘယ္သူ႔မွစိတ္မဝင္စား
နဲ႕ေနာ္ကိုႀကီးစိတ္ခ်မယ္"
"ငယ္ေလးမွာကိုႀကီးထပ္ေနာက္ထပ္ခ်စ္ရမယ့္သူေနာင္ဘဝထိမရွိေစရဘူးစိတ္ခ်"
"ကိုႀကီးယုံပါတယ္ခ်စ္ရယ္"
ငယ္ျပန္မယ့္တစ္ရက္ညမွာကိုႀကီးရင္ခြင္ထဲတစ္ရက္လုးံေနခဲ႕တယ္။
"ခ်စ္ေလးခ်စ္ေမြးေန႔လဲေရာက္ေတာ့မွာေနာ္ကိုႀကီးခ်စ္ေလးအတြက္လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ရွိတယ္"
"ကိုႀကီးဘယ္လိုသိတာလဲငယ္လဲေျပာမျပမိပါဘူး""ဟားးငတုံးေလးခ်စ္ေလးေဖာင္ကိုဘယ္သူ
ျဖည့္ေပးတာလဲ"
"ကိုႀကီးေလဟာႀကည့္စမ္းငယ္ေမြးေန႔မွတ္ထားတယ္ေပါ့"
"မွတ္ထားရတာေပါ့12-7-19**စေနသားေလး
ဒီႏွစ္ေမြးေန႔နဲ႕ေမြးနံကိုက္တယ္"
"ငယ္ေတာင္ေသခ်ာမႀကည့္ရေသးဘူးေမြးနံတထပ္ထဲက်တယ္ဆိုတာ"
"ဒီထပ္ေျပာရရင္ေသာႀကာေန႔ကဝါဆိုလျပည့္
ေန႔ဆိုေတာ့သုးံရက္ဆက္တိုက္ပိတ္တယ္ကိုႀကီး
ငယ္ဆီလိုက္လာမယ္"
"ဟာတကယ္လားကိုႀကီး"
"တကယ္ေပါ့ခ်စ္ေလးကဆရာပါျပန္လာေအာင္အိမ္မွာဝါဆိုသကၤန္းကပ္ျဖစ္ေအာင္အန္တီတို႔ကို
ေျပာထားေလ"
"ဟားးဟုတ္ျပီငယ္ပါးပါးကိုပါျပန္လာေအာင္လုပ္ရမယ္" "ေအးေပါ့ကြာ"
ငယ္ေလးGTC (Civil)အမွတ္မွီေတာ့ပထမတစ္
လေအးေအးေဆးေဆးတတ္ျပီးေနျပီ။ငယ္ေလးေမြးေန႔ေရာက္ဖို႔ဘဲစိတ္ကေလာေနတယ္။
ဒါမွကိုႀကီးနဲ႕ေတြ႕ရမွာေလ။အိမ္ကေမႀကီးကလဲ
ဝါဆိုလျပည့္ေန႔အိမ္မွာသကၤန္းကပ္မယ္ဆိုေတာ့
ငယ္ပါးပါးဆီဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္တယ္။
"ကလင္...ကလင္...ကလင္..."
"ကလင္...ကလင္...ကလင္..."
"ဟယ္လို"
"ပါးပါးသားငယ္ပါ"
"ေအးသားငယ္ေျပာေလဘာလိုခ်င္လို႔လဲ"
"မလိုဘူးပါးပါးဝါဆိုလျပည့္ေနေလ11ရက္ကအဲ႕ဒါပါးပါးအိမ္ျပန္လာမွာမလား"
"ေအးေလသားငယ္ေမေမနဲ႕အစ္မေတြဖုန္းဆက္တယ္ေလေဖႀကီးျပန္လာမွာေပါ့"
"ဟိုေလပါးပါးလာရင္ကိုႀကီးပါေခၚခဲ႕ေလရံုးပိတ္ရက္သုးံရက္ကို"
"ေအးပါကြာသားငယ္မေျပာလဲေဖႀကီးျပန္ရင္အေဖာ္ရေအာင္ေခၚခဲ႕မလို႔ပါဘဲ"
"ေဟးးတကယ္ေနာ္ပါးပါး"
"ေအးပါသားငယ္"
"ဒါဆိုသားဖုန္းခ်လိုက္ျပီပါးပါး"
"ေအးေအးသားငယ္စာလဲႀကိဳးစားအုံး"
"ဟုတ္ကဲ႕ပါ"
သားငယ္ဖုန္းခ်ျပီးကိုႀကီးဟန္းဖုန္းကိုေခၚလိုက္တယ္။
"ကိုယ္တကယ္မင္းတစ္ေယာက္ထဲဘဲခ်စ္ခဲ႔တာပါဒီရင္မွာအစားထိုးဖို႔အတြက္မရွိေတာ့ျပီကြာ
တကယ္ဆိုမင္ေလးနားလည္ခြင႔္လြတ္ေပး
လိုက္ရင္ ကိုယ္တို႔ေဝးက်ရဖို႔လုံးဝမရွိဘူး ခ်စ္ေလး"
ရာဇာသူ႔ဖုန္းRingtone ေလးျမည္သံကခ်စ္ငယ္ဖုန္းဆိုတာသိလိုက္တယ္။အသာဖြင့္ျပီးနားေထာင္လိုက္တယ္။
"ဟယ္လို! ခ်စ္ေျပာေလ"
"ကိုႀကီးပါးပါးဒီသုးံရက္ပိတ္အိမ္ျပန္လာမွာ
ကိုႀကီးပါေခၚခဲ႕ဖို႔ငယ္ေျပာထားတယ္ေနာ"
"ေဟဟုတ္လားခ်စ္ေလးကိုႀကီးလိုက္ခဲ႕မယ္
ခ်စ္ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ပါကိုႀကီးယူခဲ႕မယ္"
"ငယ့္အတြက္ေမြးေန႕လက္ေဆာင္မလိုပါဘူး
ကိုႀကီးနဲ႕ေမြးေန႔မွာအတူတူေလ်ာက္လည္ရရင္
ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ထက္ငယ္ပိုအလိုရွိတယ္"
"ကိုႀကီးေပးတာငယ္မလိုခ်င္လို႔လား"
"မဟုတ္ပါဘူးကိုႀကီးငယ္ကပစၥည္းထက္ကိုႀကီး
ကိုပိုအလိုရွိတာပါကိုႀကီးေပးတာတစ္သက္လုံးသိမ္းထားပါ့မယ္ဘာယူလာမွာလဲကိုႀကီး"
"ခ်စ္ကလဲကိုႀကီးလာမွယူေလဘာလဲဆိုတာ"
"ဟုတ္ပါျပီကိုႀကီးဘာေပးေပးငယ့္အတြက္တန္ဖိုးထားသိမ္းထားမွာပါ"
"ဟုတ္ျပီခ်စ္ငယ္ကိုႀကီးငယ္ေလးေဖေဖနဲ႕အတူလိုက္ခဲ႕ပါ့မယ္"
"ဟုတ္ကိုႀကီးဒါဆိုငယ္ဖုန္းခ်လိုက္ျပီအာဘြား"
"အာဘြားခ်စ္"
ရာဇာေန႔လည္ရုံးေရာက္ေတာ့ဆရာေခၚတာနဲ႕
ဆရာ့ရံုးခန္းဘက္ေလ်ာက္လာခဲ႕တယ္။
"ေအးလာေမာင္ရာဇာထိုင္အုံး"
"ဟုတ္ကဲ႕ဆရာဘာခိုင္းစရာရွိလဲ"
"ခိုင္းမလို႔မဟုတ္ပါဘူးကြာဒီတပတ္ဝါဆိုလျပည့္ေန႔ေလသုးံရက္ဆက္တိုက္ပိတ္ေတာ့ကိုယ့္အိမ္မွာဝါဆိုသကၤန္းကပ္တယ္တဲ႕အဲ႔ဒါမင္းညီက
မင္းကိုပါေအာင္ေခၚခဲ႕ခိုင္းေနတယ္ျပီးေတာ့သိပ္လဲဖိတ္မထားပါဘူးလိုင္းခန္းထဲကဝန္ထမ္းေတြရယ္သမီးေတြအလုပ္ကသယ္ရင္းေတြေလာက္တင္ပါ""ဟုတ္ကဲ႕ဆရာက်ေနာ္လိုက္ခဲ႕ပါ့မယ္"
"ေအးဒါဆိုကိုယ္တို႕ႀကာသာပေတးေန႔ညေန
ေလာက္ျပန္ရေအာင္အျပန္ကားလက္မွတ္ဝင္ျဖတ္ခဲ႕ရေအာင္ေလ"
"ဟုတ္ကဲ႕ဆရာ"
ငယ္ေလးေက်ာင္းမွာတစ္လသာျပည့္တာသယ္ရင္းခုထိမရွိေသးငယ့္သယ္ရင္းဖိုးလြင္နဲ႕သူရကေတာ့အေဝးသင္တတ္ေနတယ္သူတို႔ကသိပၸံတြဲရေတာ့စေနတနဂၤေႏြဘဲေက်ာင္းတတ္ရတယ္
practical လုပ္ရေတာ့ငယ့္ေက်ာင္းပိတ္ရက္ကသူတို႔ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ျဖစ္ေနေတာ့မေတြ႕ျဖစ္ဘူး။
ႀကာသာပေတးေန႔ေက်ာင္းတတ္ရက္မွာငယ္ေက်ာင္းစာေတြထဲသိပ္စိတ္မေရာက္ပါးပါးနဲ႕
ကိုႀကီးညေနရုံးဆင္းျပီးတာနဲ႕ျပန္လာမယ္ဆိုတာသိေတာ့အိမ္ဘဲျပန္ခ်င္ေနတယ္။ေနာက္ဆုံးခ်ိန္ျပီးတာနဲ႕ငယ္အခန္းထဲကအေျပးထြက္မိတယ္။ေက်ာင္းေပါက္ကရပ္ထားတဲ႕ferryကားေလး
ဆီေရာက္ခ်င္ေဇာနဲ႕
"အြန္႔!.အေမ႔!"
"ဘုတ္! ...အားက်ြတ္!က်ြတ္!"
ငယ္ဖင္ထိုင္ရက္လဲသြားတယ္။အရွိန္နဲ႕တိုက္မိေတာ့ငယ္႔မ်က္မွန္ေလးပါမ်က္ႏွာကက်ြတ္ထြက္သြားတယ္။
ဝဏၰဘုန္းသူ႔အားဝင္တိုက္မိျပီးလဲသြားတဲ႕ခ်ာတိေလးအားစိတ္တိုျပီးအႀကည့္
"sorryအကို
ငယ္ေလးအိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္နဲ႕အေျပးထြက္လာမိလို႔ပါ။ျပီးေတာ့အေဆာင္ေဒါင့္ခ်ိဳးဆိုေတာ့ငယ္
မျမင္မိလိုက္ဘူး"
ဝဏၰဘုန္းသူ႕အားေတာင္းပန္ေနတဲ႕ခ်ာတိတ္အားေသခ်ာႀကည့္လိုက္မိတယ္။မ်က္လုံးတစ္
ဖက္ေပၚမွာအစိမ္းေရာင္ေလးခ်ယ္ထားေသး
တယ္အရမ္းႀကီးလဲထင္းမေနထူးဆန္းေနတယိတစ္ဖက္ထဲဆြဲထားတာပါလား။အေျခာက္ကေလးလားမျဖစ္နိုင္လက္ဖမိုးေပၚမွာလဲလက္ေမႊးေလးေတြရွည္ထြက္ေနတာသူ႕ထက္ေတာင္မ်ားေသးသူ႕စာအုပ္ေတြျပန္ေကာက္ရင္း
"ရပါတယ္ညီမင္းထနိုင္ရဲ႕လားဘာျဖစ္သြားေသးလဲ" "ဟုတ္ရပါတယ္အကို ငယ့္မ်က္မွန္"
ဝဏၰဘုန္းသူဘယ္ဘက္ေဘးမွာက်ေနတဲ႕မ်က္မွန္ေလးအားေကာက္ႀကည့္လိုက္တယ္။
"ဟာ!မွန္တစ္ဖက္အက္သြားတယ္ညီေလး"
"ဟုတ္ရတယ္အကိုေပးငယ္သြားေတာ့မယ္"
သူ႔လက္ထဲကမ်က္မွန္ေလးအားလွမ္းယူျပီး
အေျပးထြက္သြားတဲ႕ခ်ာတိတ္အားႀကည့္ျပီးျပံဳးမိ
တယ္"
"ဆရာမဂၤလာပါ"
"ေအးပါကြာမဂၤလာပါ"
ေကာင္မေလးတစ္သိုက္ႏႈတ္ဆက္သြားတာသူ
ျပန္ေျဖရင္းသူ႕ကားေလးရွိရာေလ်ာက္ခဲ႕လိုက္တယ္။
ငယ္ေလးFerryကားေပၚေရာက္မွမ်က္မွန္ေသခ်ာ
ႀကည့္ေတာ့တစ္ဖက္ကမရေတာ့အက္သြားတယ္။ေမႀကီးကိုျပန္လုပ္ဖို႔ေျပာရအုံးမယ္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ငယ္ေရမိုးခ်ိဳးျပီးဧည့္ခန္းထဲမွာ
ေမေမနဲ႔tvႀကည့္ရင္းပါးပါးတို႔အလာေစာင့္ေနမိတယ္။
"သားငယ္tvႀကည့္တာမ်က္မွန္မတပ္ထားပါလား'
"ဟုတ္ေမႀကီးညေနေက်ာင္းဆင္းတုန္းကျပဳတ္က်လို႔မွန္တစ္ဖက္အက္သြားတယ္"
"ဒါဆိုလဲအဲ႕မ်က္မွန္ခဏတပ္ႀကည့္ထားေတာ္
ႀကာမ်က္ရိုးကိုက္ရင္ေအာ္ေနရအုံးမယ္"
"ဟုတ္ကဲ႕ပါေမးႀကီးရ"
သားငယ္ကိုယ့္အခန္းထဲကမ်က္မွန္ကိုအက္ေနလဲတပ္ျပီးေမးႀကီးေဘးျပန္ထိုင္လိုက္တယ္။
"အင္းေတာ္ေတာ္အက္သြားတာဘဲtvႀကည့္တုန္းတပ္ခိုင္းတာေနာ္သားငယ္ျပီးရင္ျပန္ခ်ြတ္ထားမနက္ျဖန္လဲလျပည့္ေန႔ဆိုမ်က္မွန္ဆိုင္ကပိတ္မွာသားငယ္စေနေန႔မွသြားျပျပီးအျမန္လုပ္လိုက္"
"စေနေန႔ကငယ္ေမႊးေန႔ေလေမႀကီးရပါတယ္ကို
ႀကီးနဲ႕ဝင္ျပီးလုပ္လိုက္ပါ့မယ္"
ညေန6:00ေလာက္မွာပါးပါးတို႔taxiေလးအိမ္ေရွ႕လာရပ္တယ္။သားငယ္ေျပးထြက္ခဲ႕တယ္။
"ပါးပါးလာျပီေမႀကီးကိုႀကီးလဲပါလာတယ္"
"သားငယ္မ်က္မွန္ကဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"
"ဟဲဟဲျပဳတ္က်ထားလို႔အက္သြားတယ္"
"ဒါဆိုဘာလို႔အဲ႕ဒါႀကီးတပ္ျပီးေျပးရတာလဲမေတာ္ေခ်ာ္လဲလို႔မ်က္လုံးစိုက္ရင္ဒုကၡေရာက္ေနမယ္သားငယ္"
"ဟုတ္ပါးပါးtvႀကည့္တုန္းခဏတပ္ထားတာမ်က္ရိုးကိုက္မွာဆိုးလို႔"
"အစ္ကိုေရာ့ျမင္ရဲ႕လားငယ္ေလး"
"ျမင္ပါတယ္ကိုႀကီးရခုခ်ြတ္ထားလဲျမင္တယ္ခ်ြတ္လိုက္ျပီ"
"ကဲသားလာအိမ္ထဲဝင္ထိုင္ခဏနားအုံးျပီးမွမင္းညီနဲ႕ရိပ္သာဘက္သြားေလအခန္းမနက္ကတည္းကသန္႔ရွင္းခိုင္းထားပါတယ္"
"လာကိုႀကီးဘာေသာက္မလဲအေမာေျပ"
"ေခြးေကာင္ေလးသူ႔အကိုပါလာတာနဲ႕အေဖက်အေရးမစိုက္ေတာ့ဘူး"
"ဟားးပါးပါးမွာေမႀကီးတစ္ေယာက္လုံးထြက္ႀကိဳ
လို႔အေမာေတြေျပေနျပီေလငယ္ေလးကိုႀကီးက
သားႀကိဳမွအေမာေျပမွာေပါ့"
"ေအးပါကြာေမးႀကီးႀကားတယ္ေနာ္မနက္ျဖန္ထားေတာ့သဘက္ခါေမြးေန႔ေရာက္မွမုန္႔ဖိုးလာေတာင္းရင္သိမယ္"
"ဟြန္း! ဒီသားေလတစ္ေယာက္ရွိတာမေပးခ်င္လဲရပါတယ္သူမ်ားေတြဆီကေတာင္းသုးံရမွာဘဲ"
"ေမာင္ရာဇာေရႀကည့္ေတာ့နႈတ္ခမ္းကစူေနျပီ"
"သားငယ္ကိုေမႀကီးေပးမွာေပါ့မ်က္မွန္ဖိုးပါေပးလိုက္မယ္"
"ဒီတစ္ခါဘယ္နွစ္လက္ေျမာက္လဲမ်က္မွန္က"
"ဟဲဟဲေျခာက္လက္ျပီးေတာ့ခုႏွစ္လက္ေျမာက္ပါးပါး" "ေအးသားငယ္ကြဲတာတို႔ကိုင္းက်ိဳးတာတို႔က
ကိစၥမရွိဘူးမ်က္လုးံသာမထိခိုက္မိေစနဲ႕သားငယ္""ဟုတ္ကဲ႕ပါးပါး"
ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ျပီးစကားေျပာေနတုန္းမမႀကီးထြက္လာျပီး" ေဖေဖတို႕ထမင္းစားလို႔ရျပီေနာ္"
"ေအးသမီးႀကီးေမာင္ရာဇာပါတစ္ခါထဲစားသြား
ျပီးမွမင္းညီနဲ႕အခန္းသြားနားေလ"
"ဟုတ္ကဲ႕ဆရာ"
ညစာထမင္းစားျပီးငယ္ကိုႀကီးနဲ႕အတူတူရိပ္သာ
ဘက္ထြက္ခဲ႕တယ္။ငယ္တို႔ဝန္ထမ္းလိုင္းခန္းထဲ
ဝင္းထဲမွာဘဲတျခားနယ္ကလူႀကီးဝန္ထမ္းေတြလာရင္တည္းခိုဖို႔အခန္းကိုရိပ္သာလို႔ေခၚက်တယ္ေလ။ကိုႀကီးတည္းရမယ့္အခန္းအေရွ႕အေရာက္"ကိုႀကီးငယ့္ကိုမလြမ္းဘူးလား"
"လြမ္းလြန္းလို႔ငယ့္ပုံေလးေတြသတိရတိုင္းႀကည့္မိေနတယ္" "'ငယ္လဲကိုႀကီးပုံေတြႀကည့္ျပီးအလြမ္းေျဖေနရတာ"
အခန္းထဲေရာက္ျပီးငယ္တံခါးဂ်က္ထိုးျပီးျပန္အလွည္႔ကိုႀကီးငယ္႔ကိုယ္ေလးအားသူ႕ရင္ခြင္ထဲ
ေပြ႕ဖက္ထားျပီးငယ္႔ဂုတ္သားေလးေတြနမ္းျပီး
"အရမ္းလြမ္းတာဘဲခ်စ္ရယ္ကိုႀကီးရင္ခြင္ထဲဒီအတိုင္းေလးခဏေနပါအုံး"
"ငယ္လဲကိုႀကီးကိုလြမ္းလြန္းလို႔ငယ့္ရင္ဘတ္ေတြေပါက္ထြက္ကုန္မလားမွတ္တယ္ကိုႀကီးရ"
ကိုႀကီးကငယ့္ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြအားအသာဆြဲစုပ္ထားတယ္မလြတ္ေတာ့ျပီးေတာ့ငယ့္လည္တိုင္ေလးေတြတေလ်ာက္လိုက္နမ္းေနတယ္။
"အားခုမွဘဲစိတ္ထဲနည္းနည္းသက္သာသြားတယ္ခ်စ္ရယ္။ခ်စ္ကိုစေတြ႕ကတည္းကကိုႀကီးရင္
ခြင္ထဲေပြ႕ဖက္ျပီးနမ္းခ်င္စိတ္ကိုမနည္းထိန္းထား
ရတာ"
"ဟာဒါမွန္းစေတြ႕တုန္းကငယ့္ကိုဖက္လိုက္ေပါ့"
"ကိုႀကီးသတ္မွာေပါ့ခ်စ္ငယ္ေဖေဖက"
"ကိုႀကီးေရခ်ိဳးေတာ့ေလျပီးရင္ဘယ္သြားခ်င္ေသးလဲ" "ဘယ္မွမသြားခ်င္ဘူးခ်စ္ကဘယ္သြားခ်င္လို႔လဲ"
"က်ံဳ းေဘးလမ္းေလ်ာက္ရင္းအေအးသြားေသာ
က္ရေအာင္ငယ္ဗိုက္တင္းေနလို႔"
"ကိုႀကီးတို႔ဘာကူရမလဲမနက္သကၤန္းကပ္အတြက္ေလေလ်ာက္သြားေနလို႔ေျပာေနအုံးမယ္"
"ဘာမွမလိုဘူးအကုန္ေအာ္ဒါမွာျပီးျပီေရခဲ႕မုန္႔
ဒံေပါက္နဲ႕ေလအခ်ိဳပြဲကအစ္မေတာ္ေတြလုပ္လိမ့္မယ္" "ေအာ္!ဒါဆိုကိုႀကီးေရခ်ိဳးလိုက္အုံးမယ္"
"ဟုတ္ကိုႀကီး"
ကိုႀကီးအဝတ္အစားေတြခ်ြတ္ျပီးေရခ်ိဳးခန္းဝင္သြားတယ္။ငယ္ကိုႀကီးအဝတ္အစားအိတ္ဖြင့္ျပီး
ကိုႀကီးဝတ္ဖို႔အကၤ် ီေဘာင္းဘီထုတ္ေပးထားတ
ယ္အတြင္းခံေတာ့မေတြ႕ထုတ္ေပးျပီးငယ္ကုတင္ေပၚလွဲေနတယ္။
"ႀကည့္စမ္းကိုႀကီးခ်စ္ေလးကသိတတ္တယ္ကြာ
အကုန္အရန္သင့္ပါလား"
"အတြင္းခံပါလားကိုႀကီးငယ္ကကိုႀကီးႀကိဳက္မ
ႀကိဳက္မသိေတာ့အထဲထိရွာမထားဘူး"
"ပါတယ္ခ်စ္ရေအာက္ဆုံးမွာေအာ္ခ်စ္ငယ္ရယ္
ကိုႀကီးအိတ္ဘယ္လိုလုပ္လုပ္ကိုႀကီးကဘာေျပာမွာလဲကိုယ့္ခ်စ္သူလုပ္တာဘဲ"
ကိုႀကီးအဝတ္အစားလဲျပီးငယ့္အားေသခ်ာႀကည့္ေနတယ္။ငယ္လဲကိုႀကီးအားႀကည့္ေနမိတယ္"ငယ္ထသြားစို႔ဘယ္သြားမွာလဲ"
"က်ံဳ းေဘးလမ္းခဏေလ်ာက္မယ္ေလ"
ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္က်ံဳး26လမ္းအေနာက္ဘက္ေလ်ာက္လာခဲ႕တယ္73လမ္းထိေလ်ာက္ခဲ႕ျပီးျပန္လာခဲ႕တယ္။Alpineအေနာက္လမ္းႀကားကအေအးဆိုင္မွာအတူထိုင္ေသာက္ခဲ႕တယ္။
"ငယ္ေထာပတ္သီးဘဲေသာက္မွာမလား"
"ဟုတ္ကိုႀကီး"
ကိုႀကီးကငယ္ဘာႀကိဳက္တယ္ဆိုတာကအစအကုန္သိေနျပီေလ။
"ခ်စ္ေက်ာင္းမွာအဆင္ေျပလားစာေရာလိုက္နိုင္လား" "ဟုတ္ကိုႀကီးလိုက္နိုင္ပါတယ္"
"သယ္ရင္းအသစ္ေတြေရာရျပီလား"
"ဟဲဟဲမရေသးဘူးကိုႀကီး"
"ငယ္ျပန္ရေအာင္မနက္ေစာေစာထရအုံးမွာေလ'
"ဟုတ္ကိုႀကီး"
ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္အေအးအတူတူထိုင္ေသာက္ရင္း
စကားေျပာေနမိတယ္။အျပန္က်ဳံးေဘးမွာငယ့္လက္ကိုတြဲျပီးကိုႀကီးနဲ႕လမ္းေလ်ာက္ရတယ့္အရသာဟာဘာနဲ႕မွႏႈိင္းယွဥ္လို႔မရတဲ႕ႀကည္နူးမႈ႔ပါ။
ကိုႀကီးတည္းတဲ႕အေဆာင္ေရာက္ေတာ့
"ငယ္ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ကိုႀကီး"
"ဟာ!ခ်စ္ကကိုႀကီးနဲ႕လာမအိပ္ဘူးလား"
"မနက္ေစာေစာထရမွာဆိုေတာ့ငယ့္အခန္းဘဲျပန္အိပ္ရမလားလို႔"
"ခ်စ္ရယ္ရပါတယ္ကြာကိုႀကီးတစ္ေယာက္ထဲထားရက္ရင္လဲျပန္အိပ္ေပါ့ကြာ"
ကိုႀကီးမ်က္ႏွာႀကီးတည္သြားျပီးငယ့္အားစိုက္ႀကည့္ေနတယ္။
"ငယ္ကစတာပါကိုႀကီးရာကိုႀကီးမျပန္မခ်င္းကိုႀကီးနဲ႕ဘဲအိပ္မွာေပါ့"
"ခ်စ္ရာကိုႀကီးကိုအဲ႕ေလာက္မေနာက္ပါနဲ႕ကြာ
ကိုႀကီးငယ့္ကိုခ်စ္လြန္းလို႔ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ"
"အင္းပါကိုႀကီးခ်စ္မွန္းသိလို႔ငယ္စတာပါ"
"လာပါခ်စ္ရာကိုႀကီးရင္ခြင္ထဲအိပ္ပါအုံး"
ငယ္ကိုႀကီးရင္ခြင္ထဲမ်က္လုံးမွိတ္ျပီးညိမ္ေနမိတယ္။ကိုႀကီးငယ့္နဖူးေလးအားအသာနမ္းေနတယ္
ငယ့္လက္တစ္အားသူ႔ရင္ဘတ္ေပၚလက္နဲ႕ကိုင္
ျပီးဖိထားတယ္။
"ကိုႀကီးနဲ႕ခ်စ္ငယ္ေလးဒီလိုအတူတူေနဖို႕ကိုႀကီး
ႀကိဳးစားေနတယ္။ခ်စ္ငယ္ေလးလဲစာႀကိဳးစားခ်စ္ေလးဘြဲရျပီးတာနဲ႕ကိုႀကီးနဲ႕အတူတူေနလို႔ရျပီ"
"ဟာတကယ္လားကိုႀကီး"
"တကယ္ေပါ့ခ်စ္ရာကိုႀကီးကခ်စ္ေလးကိုတစ္သက္လုံးခ်စ္ျပီးအတူေနထိုင္သြားမွာ"
"ေပ်ာ္လိုက္တာကိုႀကီးရာ"
ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္ေရွ႕အနာဂတ္ေတြေျပာျပီးတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္တင္းတင္းဖတ္ထားျပီးစကားေတြေျပာေနမိတယ္။ေနာက္ေန႔မနက္5:00
ေလာက္ရာဇာနိုးေနက်အခ်ိန္ပုံမွန္နိုးေနတယ္။
သူ႕ရင္ခြင္ထဲတိုးျပီးအိပ္ေနတဲ႕ငယ့္အားအသာျပန္ဖတ္ျပီးနဖူးေလးအားအရင္နမ္းလိုက္တယ္ျပီး
ငယ့္ေလးပါးအားအသာဖိနမ္းျပီးနႈိးလိုက္တယ္။
"အင္း...ခ်စ္ေလး...အင္း..."
"ထေတာ့ေလဘုန္းႀကီးက6:00တရားနာဆြမ္းကပ္မွာဆိုေရခ်ိဳးရေအာင္ေလငယ္"
"အင္းးအေစာႀကီးရွိေသးတယ္"
"မေစာေတာ့ဘူးထခ်စ္ရဲ႕သြားငယ့္အခန္းဆီသြားတိုက္ေရခ်ိဳးျပီးမွျပန္လာ"
ကိုႀကီးအိပ္ယာထက္ထထိုင္ေနျပီေလ။သားငယ္
လက္ႏွစ္ဖက္ဆန္႔ေပးလိုက္တယ္။ကိုႀကီးသားငယ္ကိုလက္ဆြဲျပီးအသာထူေပးတယ္။ငယ္ကိုႀကီးပါးေလးအသာနမ္းျပီးမတ္တတ္ရပ္လိုက္တယ္။
"ဒါဆိုငယ္ျပန္ျပီးျပီးရင္ကိုႀကီးလာေခၚမယ္ေနာ္"
"ေအးပါခ်စ္ရာ"
ငယ္အခန္းဘက္ေရာက္ေတာ့အစ္မေတြအကုန္အလွျပင္ျပီးေနျပီ။
"သားငယ္နင္အိပ္ပုတ္လွခ်ည္လားခုမွထတယ္"
"မေလး ကလဲအေစာႀကီးရွိေသးတာကို"
"ဘာေစာတာလဲနင္ေရခ်ိဳးရင္အနည္းဆုးံနာရီဝက္ေလခု5:00ေက်ာ္ျပီ"
"အင္းပါငယ္ျမန္ျမန္လုပ္ပါ့မယ္"
သားငယ္ေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးျပီးအခန္းေရာက္ေတာ့
စတစ္ေကာ္လံအျဖဴ နဲ႕ပုဆိုးအနီေလးထုတ္ဝတ္
လိုက္တယ္။အျပင္ေရာက္ေတာ့အစ္မေတြက
"ငါ့ေမာင္ေလးကဒီလိုဝတ္လိုက္ေတာ့အသားေလးမဲေနတာပိုေပၚသြားျပီ"
"ငါ႔သားေလးကိုညည္းတို႔ေတြကလဲမမဲပါဘူးညို
ျပီးစိုေနတာကို"
သားငယ္နႈတ္ခမ္းစူေနျပီေလ။
"ဘာျဖစ္လဲအသားမဲေတာ့ေမႀကီးနံနက္စာဘာစားရမလဲ"
"ေအးသားငယ္မင္းအစ္ကိုနဲ႕ဒီမွာလာစားအစ္မေတြဝယ္ထားျပီးျပီ"
သားငယ္ကိုႀကီးအခန္းဘက္ကူးခဲ႕တယ္။ကိုႀကီးေအာက္ပိုင္းပုဆိုးကအနီကြက္ဆိုေတာ့ငယ္နဲတူေတာ့ေက်နပ္သြားျပီ။အိက်ၤ ီေတာ့မဝတ္ရ
ေသးစြပ္က်ယ္ဘဲဝတ္ထားတယ္။
"ကိုႀကီးအိက်ၤ ီဝတ္ေတာ့ေလငယ္တို႕နံနက္စာ
အိမ္မွာတီးရေအာင္"
ကိုႀကီးစတစ္ေကာ္လံအဝါႏုေလးဝတ္ေတာ့အသားျဖဴေတာ့ပိုလိုက္ေနတယ္။ငယ္ႀကယ္သီးေတြတပ္ေပးလိုက္တယ္။ကိုႀကီးေခၚျပီးနံနက္စာအိမ္
မွာဆြဲျပီးဘုန္းႀကီးႀကြလာတာနဲ႕ငယ္တို႔မိသားစုရယ္ေဘးအိမ္ကအသက္ႀကီးေနတဲ႕အဖိုးအဘြားေလးငါးေယာက္နဲ႕ကိုႀကီးကငယ့္ေဘးထိုင္ျပီးတရားနာတယ္ငါးပါးသီလခံယူလိုက္တယ္။
ျပီးေတာ့ဖိတ္ထားတဲ႕ဧည့္သည္ေတြကိုလိုက္ျပီး
ဧည့္ခံေက်ြးေမြးတယ္။လူရွင္းေတာ့အိမ္ကလူေတြအတူတူေန႔လည္စာထိုင္စားျဖစ္တယ္။
ထမင္းစားရင္းပါးပါးကငယ့္အား
"သားငယ္""ဟုတ္ပါးပါး" "သားတရားနာထားတယ္ငါးပါးသီလဒီတစ္ရက္ေတာ့လုံေအာင္ထိန္းေနာ္" "ဟုတ္ကဲ႕ပါ"
ကိုႀကီးငယ့္အားျပံဳးျပီးႀကည့္ေနတယ္။စားေသာက္ျပီးအကုန္သန္႕ရွင္းျပီးေတာ့ကိုႀကီအားပါးပါးက"ေမာင္ရာဇာျပန္နားေတာ့ေလ"
"ဟုတ္ကဲ႕ရပါတယ္ဆရာ"
"ရပါတယ္ကြာသားငယ္မင္းအစ္ကိုနားပါေစ"
"ဟုတ္ပါးပါးငယ္နဲ႕ကိုႀကီးညေနက် 'ေအာင္ေတာ္မူ'ဘုရားသြားလိုပ္အုံးမယ္"
"ေအးေအးသြားေလမနက္ျဖန္သားေမြးေန႔မွမင္းအစ္ကိုနဲ႕ဘုရားစုံသြားေပါ့"
"ဟုတ္ပါးပါး"
ကိုႀကီးအားငယ္သူ႔အခန္းဘက္ျပန္လိုက္ပို႕ေပးတယ္။ငယ္တိုႏွစ္ေယာက္လုံးငါးပါးသီလေစာင့္ထိန္းက်ပါတယ္။
"ကိုႀကီးငယ္ညေနမွျပန္လာေခၚမယ္ေလဘုရား
သြားဖို႔နားလိုက္အုံး"
"ဟုတ္ပါျပီခ်စ္ရာ"
ငယ္ညေနေစာင္းေတာ့အေပၚအိက်ၤ ီဘဲလဲလိုက္
တယ္ေအာက္ကေတာ့မနက္ကပုဆိုးနဲ႕ကိုႀကီး
အခန္းဘက္ေရာက္ေတာ့ကိုႀကီးလဲအဆင္သင့္
ျဖစ္ေနျပီ။ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္'ေအာင္ေတာ္မူဘုရာ'းအားေျခလ်င္ဘဲေလ်ာက္လာခဲ႕တယ္။ကိုႀကီးငယ့္လက္အားအသာဆုပ္ကိုင္ျပီးေလ်ာက္ခဲ႕တယ္။
တခ်ိဳ႕လမ္းသြားလမ္းလာေတြကေတာ့ေယာက်္ား
ႏွစ္ေယာက္လက္ခ်ိတ္ျပီးေလ်ာက္လာေတာ့မ်က္ေတာင့္မခတ္လိုက္ႀကည့္ေနတယ္။
ဘုရားဖူးျပီးေရသပၸာယ္ေတာ့ကိုႀကီးကဗုဒၶဟူးနံ
ငယ္ေလးကစေနနံမွာေရကုသိုလ္လွဴ ခဲ႕တယ္။
ျပီးေတာ့မ်က္နွာသစ္ေတာ္အတြက္ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္ေက်ာက္ျပင္တစ္ခုထဲမွာတစ္ေယာက္တစ္လွည့္သနပ္ခါးေသြးေငြဖလားေလးအျပည့္ရေအာက္ေသြးလွဴ ခဲ႕တယ္။ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္ကငါးပါးသီလ
ဒီတစ္ရက္ေတာ့ကိုယ့္စိတ္နဲ႕ကိုယ္လုံေအာင္ထိန္းသိမ္းက်တယ္။အိမ္ေရာက္ေတာ့ေျခလက္ေဆးျပီးtvႀကည့္ရင္း
"ကိုႀကီးမနက္ျဖန္ငယ့္ေမြးေန႔မွာဘာစားခ်င္လဲ
ကိုႀကီးစားခ်င္တာေကြ်းမယ္ေလ"
"ခ်စ္ဘာေက်ြးေက်ြးပါကိုႀကီးစားပါတယ္"
"ကိုႀကီးေျပာေတာ့ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးမယ္ဆိုဘယ္မွာလဲ"
"မနက္ခ်စ္မ်က္လုံးႏွစ္လုံးပြင့္တာနဲ႕ရေစရမယ္"
"ကိုႀကီးဘာေပးေပးငယ္တစ္သက္လုံးသိမ္းထားခ်င္လို႔ပါ"
"ေအးပါကြာမနက္က်ခ်စ္ေတြ႕ေစရမယ္ေနာ္ခုေတာ့အိပ္ရေအာင္ခ်စ္"
"ဟုတ္ကဲ႕ကိုႀကီး"
ထုံစံအတိုင္းမနက္က်ေတာ့ရာဇာနိုးေနက်အခ်ိန္နိုးေတာ့ငယ္ေလးကအိပ္တုန္းေလသူအသာထျပီးအဝတ္ထည့္တဲ႕အိတ္ထဲေအာက္ဆုးံကဘူးေလးကိုထုတ္လိုက္တယ္။ခ်စ္ငယ္ေမြးေန႔အတြက္
သူ႕ႀကဳိဳျပီးလုပ္ထားတဲ႕ေရႊလက္စြပ္ေမာင္းကြင္းေလးနွစ္ကြင္းတစ္ကြင္းအနည္းနည္းႀကီးတယ္။
ကြင္းအေသးေလးယူျပီးကုတင္ေပၚျပန္တတ္ခဲ႕တယ္။အိပ္ေနတဲ႕ငယ့္ဘယ္လက္ကေလးယူျပီး
လက္သႀကြယ္လက္ေလးစြပ္ေပးလိုက္ေတာ့အေတာ္ဘဲ။သူ႕လက္သန္းနဲ႕တိုင္းလုပ္ထားတာခုေတာ့အေတာ္ဘဲအရမ္းလဲက်ပ္မေန။ငယ့္လက္ေလးအသာျပန္ခ်ထားျပီးသူေရခ်ိဳးခန္းဘက္မ်က္နွာ
သစ္သြားတိုက္ဖို႔ထြက္ခဲ႕တယ္။သူျပန္လာေတာ့
ငယ္ေလးလႈပ္ေနတာနဲ႕
"ခ်စ္ငယ္ထေတာ့ေလhappy birthday lover"
ရာဇာငယ့္နဖူးေလးအားနမ္းျပီးေျပာလိုက္တယ္။
"ဟားေပ်ာ္လိုက္တာဒီနွစ္ကိုႀကီးပထမဆုးံ
ဆုေပးတာငယ္အတြက္အေပ်ာ္ဆုးံဘဲ။ကိုႀကီးရဲ႕
ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကိုငယ္ပိုႀကိဳက္တယ္"
"ကိုႀကီးကဘာေပးရေသးလို႔လဲ"
"ကိုႀကီးငယ့္နဖူးအာဘြားေပးျပီးေမြးေန႔ဆုေတာင္းေပးတာေလ" "ငတုံးေလး"
"အမ္ဘာလို႔လဲကိုႀကီး"
"ခ်စ္လက္ကိုျဖန္႔ႀကည့္ေလ"
"ဟာ! ဒါငယ့္လက္စြပ္မဟုတ္ဘူးဘဲ"
ငယ္သူ႔လက္မွာလက္စြပ္တစ္ကြင္းပိုေနတယ္။
ေမးႀကီးေပးထားတဲ႕နဝရတ္လက္စြပ္ကလက္ခလယ္မွာလက္မမွာကေရႊျဖဴ လက္စြပ္ကမမႀကီး
ဝယ္ေပးထားတာ။ခုလက္သႀကြယ္မွာေရႊေမာင္းကြင္းေလးေတာ္ေတာ္ေလးတယ္။ငယ္ကသာခ်ြတ္လိုက္ျပီးေသခ်ာႀကည့္ေနမိတယ္။
"ႀကိဳက္လားခ်စ္ငယ္ကိုႀကီးေမြးေန႔လက္ေဆာင္"
"ငယ္လက္မခံပါရေစနဲ႕ကိုႀကီးပါးပါးနဲ႕ေမႀကီးသိရင္ဆူခံရလိမ့္မယ္။ကိုႀကီးျပန္ယူထားလိုက္ပါ။"
"ခ်စ္ရယ္ကိုႀကီးဆရာ့ကိုေျပာပါ့မယ္ကိုႀကီးေပးတာျငင္းေတာ့စိတ္မေကာင္းဘူးကြာ"
ကိုႀကီးမ်က္နွာေတာ္ေတာ္ပ်က္ေနျပီဆိုတာငယ္
ႀကည့္တာနဲ႕သိေနတယ္။
"ကဲပါငယ္ပါးပါးတို႔ကိုကိုႀကီးေပးတာေျပာရင္ကို
ႀကီးကူေျပာေပးပါေနာ္"
"ေအးပါကြာဒီမွာကိုႀကီးနဲ႕ဆင္တူေလခ်စ္ကိုႀကီး
ဝတ္ေပးခ်စ္နဲ႕ကိုႀကီးႏွစ္ကြင္းေပါင္းမွတစ္က်ပ္သားရွိတာပါကြာ။ဘာထူးျခားလဲေသခ်ာႀကည့္"
ငယ္လက္စြပ္ႏွစ္ကြင္းလုံးေသခ်ာႀကည့္တယ္။
ေမာင္းကြင္းပြတ္လုံးဆိုေတာ့အေပၚကဘာမွမရွိ။
ေတြျပီကြင္းအတြင္းမွာစာလုံးေတြထြင္းထားတယ္။
"ေတြျပီကိုႀကီးအဂၤလိပ္စာလုံးY Tေတြတယ္"
"ဟုတ္တယ္ေပးကိုႀကီးစြပ္ေပးမယ္ခ်စ္ကို"
ကိုႀကီးငယ့္လက္ထဲကကြင္းေသးေလးအားငယ့္
လက္သႀကြယ္မွာဝတ္ေပးလိုက္တယ္။ျပီးေတာ့သူ႕လက္အားေထာင္ျပေတာ့ငယ္က်န္တဲ႕တစ္ကြင္းကိုကိုႀကီးလက္ေဖြးေဖြးေလးဘယ္လက္
လက္သႀကြယ္မွာဝတ္ေပးေတာ့အေတာ္ဘဲ။
"ခ်စ္ငယ္အဲ႕ဒီစာလုံးႏွစ္လုံးကငယ္နဲ႕ကိုႀကီးတို႕
နာမည္ေတြေလYကကိုႀကီနာမည္ရာဇာTက
ငယ္နာမည္သဲကိုယူထားတာမိုက္လား"
"မိုက္တယ္ငယ္တစ္သက္လုံးသိမ္းထားမယ္လက္ကမခ်ြတ္ေတာ့ဘူးကိုႀကီးလဲဘယ္ေတာ့မွမခ်ြတ္နဲ႕ေနာ္"
"ဒါေပါ့ခ်စ္ရာကိုႀကီးတစ္သက္လုံးဝတ္ထားမွာပါ"
"ဟားပါးပါးတို႔ကိုႀကြားရမယ္"
"ကဲထေတာ့ခ်စ္ငယ္မနက္ေစာေစာဘုရားတစ္ဆူဆူသြာရေအာင္ေရခ်ိဳးေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ႕ကိုႀကီးငယ္ေရခ်ိဳးသြားေတာ့မယ္ကိုႀကီးျပီရင္လာခဲေနာ္အိမ္ဘက္က္ို"
"ေအးေအးခ်စ္ငယ္"
သားငယ္အိမ္းဘက္ျပန္လာျပီးေရမိုးခ်ိဳးျပီးအခန္းထဲေရာက္ေတာ့ေမႀကီးက
"happy birthdayသားငယ္"
"ေက်းဇူးေမႀကီး"
"ေရာ့သားငယ္သုးံေသာင္းသားႀကိဳက္တာဝယ္"
"ဟုတ္ေမႀကီးဒီနွစ္ကိုႀကီးနဲ႕ဘုရားသြားမယ္ေလ်ာက္လည္္မယ္ေနာ္ေမႀကီး"
"ေအးပါသားအကိုရွိေတာ့သားသြားေပါ့"
"ေမႀကီးဒီမွာကိုႀကီးငယ့္အတြက္ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးတာတဲ႕"
သားငယ္လက္ကိုျပေတာ့ေမေမက
"သားေမေမမႀကိဳက္ဘူးေနာ္သူမ်ားဆီကတန္ဖိုး
ႀကီးလက္ေဆာင္ကိုမယူသင့္ဘူးေလ"
"ငယ္လဲေျပာပါတယ္ကိုႀကီးမ်က္နွာကမေကာင္းေတာ့ျပီးေတာ့ပါးပါးနဲ႔ေမႀကီးကိုသူေျပာပါ့မယ္တဲ႔ဒါေႀကာင့္ငယ္မျငင္းနိုင္တာပါ"
"ေအးပါအဝတ္အစားလဲေတာ့ေမေမနံနက္စာျပင္ထားမယ္" "ဟုတ္ကဲ႕ေမႀကီး"
သားငယ္အဝတ္အစားအသစ္ရွပ္အကြက္အစိပ္လက္ရွည္နဲ႔ဂ်င္းေဘာင္ဘီမီးခိုေရာင္ေလးဝတ္လိုက္တယ္။ျပီးေတာ့Mistineကိုႀကီးဝယ္ေပးထားတဲ႕ဘူးေလးေရေမႊးစြတ္လိုက္တယ္။ျပီေတာ့ေခါင္းေသခ်ာဖီးျပီးအျပင္ထြက္ခဲ႕တယ္။ဧည့္ခန္းေရာက္ခါနီးကိုႀကီးအသံႀကားရတယ္။
"က်ြန္ေတာ္သားငယ္ကိုညီရင္းေလးတစ္ေယာက္လိုခ်စ္လို႔ေမြးေန႔အမွတ္တရေပးတာပါဆရာ
သားငယ္ကအတင္းျငင္းပါတယ္။ေျပာပါတယ္ဆရာတို႔မႀကိဳက္ဘူးဆိုတာ"
"ေအးပါသားရယ္အန္တီနားလည္ပါတယ္သားကသားငယ္အေပၚညီေလးလိုခ်စ္လို႔ေပးတယ္ဆိုတာသားငယ္အန္တီ႔ကိုေျပာပါတယ္"
"ေအးပါေမာင္ရာဇာမင္းနဲ႕ကိုယ္နဲ႕ကအလုပ္တြဲလုပ္ေနတာႀကာေတာ့မင္းစိတ္ဓာတ္ကိုနားလည္ျပီးသားမို႔ဆရာသားငယ္ကိုမေျပာေတာ့ပါဘူး"
"ဟာ!ကိုႀကီးေရာက္ေနတာဘဲငယ္လဲျပီးျပီ"
"ကဲ႕သားနွစ္ေယာက္လုံးနံနက္စာစားျပီးမွသြာက်
"ဟုတ္ေမႀကီးခဏ"
သားငယ္ပါးပါးနဲ႕ေမႀကီးထိုင္တဲ႕ေရွ႕မွာထိုင္ျပီး
"သားအားေမြးေပးတဲ႕ပါးပါးနဲ႕ေမႀကီးကိုငယ္
ကန္ေတာ့ပါတယ္"
သားငယ္ပါးပါးနဲေမႀကီးအားကန္ေတာ့လိုက္တယ္။ပါးပါးနဲ႕ေမႀကီးျပိဳင္တူဆုေပးတယ္။
ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္နံနက္စာစားျပီးမဟာျမတ္မုနိဘုရားႀကီးကိုအတူလာခဲ႕တယ္။ေရႊသကၤန္းအတူတူကပ္ငါးစာေကြ်းပန္းကပ္ေရေတာ္ကပ္ကုသိုလ္
အတူတူယူခဲ႕တယ္။
"ငယ္အခ်ိန္ေတြအေစာႀကီးရွိေသးတာမန္းေလးေတာင္တက္ရေအာင္"
"ဟုတ္ကိုႀကီးဒါဆိုအိမ္ဝင္ျပီးစက္ဘီးနဲ႕လဲရေအာင္မႀကီးစက္ဘီးနဲ႕သြားမယ္ေလ"
"ဟားးခ်စ္စိတ္ကူးမိုက္တယ္အိမ္နဲ႕ကသိပ္မေဝးေတာ့ဝင္လဲေလ"
ငယ္ေလးတို႔ဘုရားကျပန္လာျပီးအိမ္ဝင္ျပီးစက္ဘီးလဲဖို႔အိမ္ေရာက္ေတာ့
"သားငယ္ျမန္လွခ်ည္လားေမေမကသားတို႔
ဦးပိန္ဘက္ထိေလ်ာက္လည္မယ္ထင္တာဘာလို႔လဲသားငယ္"
"သားတို႔မန္းေလးေတာင္သြားမလို႔"
"ေအးေလဒါဆိုတန္းမသြားဘူးလားေနမျပင္းခင္"
"သားတို႔စက္ဘီးနဲ႕သြားမလို႕အဲ႕ဒါမႀကီးစက္ဘီး
နဲ႕ဆိုင္ကယ္လာလဲတာ"
"သားငယ္ရယ္မင္းကိုႀကီးပင္ပန္းေအာင္ဆိုင္ကယ္နဲ႕သြားပါလား"
"ဟုတ္ရပါတယ္အန္တီက်ေနာ္နင္းေနက်နင္းနိုင္ပါတယ္"
"ေအးသားဘဲနင္းရမွာျမင္ေယာင္လို႔ငယ္ေလးက
သားကိုတင္နင္းမွာမဟုတ္ဘူး"
"ဟဲဟဲဒီအကိုတစ္ေယာက္လုံးပိုင္မွေတာ့ငယ္နင္းစရာလိုေသးလို႔လားေမႀကီးရာ"
"ေအးေအးသြားသြားေဘးကပ္နင္းသြားက်"
"သြားျပီေမႀကီးငယ္တို႔အျပင္မွာဘဲထမင္းစားမွာေနာ္" "ေအးေအးသားငယ္"
ကိုႀကီးစက္ဘီးေရွ႕ကနင္းျပီးငယ္ေနာက္ကေနခြထိုင္ျပီးကိုႀကီးခါးဖက္ထားတယ္။ငယ့္ေမြးေန႔ဒီႏွစ္ဟာအေပ်ာ္ဆုံးဘဲလို႔ငယ္ေတြးမိျပီးကိုႀကီးေက်ာျပင္မွာမွီလိုက္တယ္။
"ကိုႀကီးေျခေထာင္ေညာင္းရင္ေဘာင္ေပၚတင္လိုပ္ငယ္ေနာက္ကနင္းေပးမယ္"
"ရပါတယ္ခ်စ္ရာကိုႀကီးနင္းနိုင္္ပါတယ္"
မန္းေလးေတာင္ေရာက္ေတာ့စက္ဘီးအပ္ထားျပီးဘိုးဘိုးႀကီးနန္းဘက္ကေနေျခလ်င္တက္ခဲ႕တယ္။ဘိုးဘိုးႀကီးနန္းေက်ာ္ျပီးတက္လာေတာ့
ခဏနားျပီးထိုင္ေနတုန္းလူလစ္ရင္ကိုႀကီးငယ့္ကိုနမ္းတယ္။ျဖတ္သြားတဲ႔အတြဲေတြကႀကည့္သြားတယ္။လူမရွင္းေတာ့ခဏနားျပီးထပ္တတ္ခဲ႕တယ္။တဝက္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ခဏျပန္နားတယ္။ခုနားတဲ႕ေနရာကလူျပတ္တယ္ေလ။
ငယ္လဲကိုႀကီးေပါင္ေပၚေခါင္းခုျပီးအိပ္လိုက္တယ္။ငယ့္မ်က္မွန္မပါေတာ့မ်က္စိမွိတ္ထားေတာ့ဘယ္ဘက္မ်က္ခြံေပၚကအစိမ္းအမွတ္ေလးကပိုထင္းေနတယ္။ကိုႀကီးကမ်က္ခြံေပၚေသခ်ာပြတ္ႀကည့္ျပီး
"ခ်စ္အမွတ္ကပိုထင္းလာသလိုဘဲ"
"မဟုတ္ပါဘူးကိုႀကီးရငယ့္မ်က္မွန္မတပ္ထားလို႔
""ငယ့္သယ္ရင္းေတြကမေမးဘူးလား"
"ေမးတယ္ေလငယ္မ်က္မွန္ခ်ြတ္သုတ္တဲ႕အခ်ိန္
ဆိုျမင္ရေတာ့"
"ရႊတ္!"
လူလစ္တုန္းကိုႀကီးငယ့္နဖူးေလးအားနမ္းတယ္။
ငယ္လွဲအိပ္ေနရာကေနကိုႀကီးရင္ခြင္ထဲမွီလိုက္တယ္။လူရွင္းေနေတာ့ကိုႀကီးႏႈတ္ခမ္းေတြဆြဲစုပ္လိုက္တယ္။ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းသာဆြဲစုပ္ေနတာကိုႀကီးနဲ႕ငယ္လူတက္လာလားဆင္းလာလားမ်က္လုံးကႀကည့္ေနရတယ္။
"ကိုႀကီးထိပ္ဆုးံထိတက္အုံးမလား"
"မတက္ေတာ့ပါဘူးဒီမွာဘဲဒီလိုေလးေနရေအာင္
ေလတျဖဴ းျဖဴ းနဲ႕လူလစ္တုန္းနမ္းရတာမိုက္
တယ္ခ်စ္ရ"
"ထမင္းစားခ်ိန္က်ျပန္ဆင္းမယ္ေနာ္ကိုႀကီး"
"ဟုတ္ပါျပီခ်စ္ရ"
"ညေနအိမ္ျပန္ေရာက္ရင္မ်က္မွန္သြားျပန္လုပ္ရအုံးမယ္ကိုႀကီးတနလၤာေန႔ေက်ာင္းတက္အမွီ"
"ေအးပါခ်စ္ရာကိုႀကီးကိုယ္တိုင္လိုက္လုပ္ေပး
ပါ့မယ္" "ကိုႀကီးငယ့္လက္အတိုင္းဘယ္လိုသိလဲ'
"ကိုႀကီးခ်စ္သူလက္ေလးကိုင္ႀကည့္ဖူးတာဘဲ"
"အေတာ္ဘဲငယ့္လက္ကေသးေတာ့"
ေန႔လည္1:00ေလာက္က်ျပန္ဆင္းခဲ႕ျပီးေတာင္ေျခကစားေသာက္ဆိုင္မွာေန႔လည္စာစားခဲ႕တယ္။စားျပီးေတာ့ဘယ္သြားရင္ေကာင္းမလဲ။
"ဟာကိုႀကီးကုသိုလ္ေတာ္ထဲသြားရေအာင္ေအးတယ္ထိုင္လို႔လဲေကာင္းတယ္"
"သြားေလခ်စ္ကိုႀကီးကိုသာဘယ္လမ္းကနင္းရမလဲေျပာေလ"
"ဟုတ္ဒီတည့္တည့္အာရံုခံဥယ်ာဥ္ထဲကျဖတ္လိုက္ကိုႀကီးဟိုဘက္ထြက္ရင္ကုသိုလ္ေတာ္ဘုရားေရာက္ျပီ"
ဘုရားေရာက္ေတာ့ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္အတူတူထိုင္ျပီးဘုရားရွိခိုးတယ္။ေရႊသကၤန္းျဖတ္ပိုင္နဲ႕လွဴ ခဲ႕
တယ္။ျပီလက္ယာရစ္တစ္ပတ္ပတ္ျပီးအေရွ႕ဘက္အေဆာင္မွာအတူတူထိုင္ရင္းေပါလိုက္တဲ႕အတြဲေတြသူ႔အေဆာင္တစ္ခုခ်င္းစီမွာကိုႀကီးမ်က္လုံးျပဴးေနတယ္။ညေန3:00ေလာက္က်အိမ္ျပန္ခဲ႕တယ္။အိမ္ေရာက္ေတာ့တေရးတေမာခဏနားျပီးေရမိုခ်ိဳးလိုက္တယ္။
"ငယ္မ်က္မွန္သြားလုပ္ရေအာင္ထေတာ့မ်က္မွန္အေဟာင္းကိုင္းယူအုံးမလားအသစ္လုပ္မလား"
"ငယ္မ်က္မွန္အေဟာင္းဘဲယူမယ္ကိုႀကီးမွန္ဘဲ
ျပန္တပ္ခိုင္းမွာမ်က္စိျပန္စမ္းျပီးေလ"
"ေအးဒါဆိုသြားယူေလသြားစို႔"
ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္မဂၤလာေစ်းနားက'ေအာင္'မ်က္မွန္
ဆိုင္မွာျပန္စမ္းျပီးအပ္ခဲ႕တယ္တနဂၤေႏြညေနအ
ျမန္ရေအာင္ကိုႀကီးေသခ်ာမွာေပးေနတယ္။
"ခ်စ္ငယ္ဘယ္သြားခ်င္ေသးလဲ"
"ဘယ္မွမသြားေတာ့ဘူးအိမ္ျပန္ျပီးကိုႀကီးရင္ခြင္ထဲအဝအိပ္ေတာ့မယ္"
"ဟားးေကာင္းတဲ႕အစီအစဥ္ဘဲ"
ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္အိမ္တန္းျပန္လာခဲ႕တယ္။ကိုႀကီးအခန္းေရွ႕ဝရံတာမွာေအးေအးေဆးေဆးထိုင္ျပီး
စကားေျပာျဖစ္တယ္။
"ကိုႀကီးငယ့္ဆီဖုန္းဆက္ေနာ္တစ္ပတ္ႏွစ္ခါေလာက္"
"ကိုႀကီးကတစ္ပတ္တစ္ခါမဟုတ္ဘူးေန႔တိုင္းဆက္ခ်င္တာခ်စ္ေလးအသံႀကားခ်င္တာဒါေပမယ့္ခ်စ္ေလးစာက်က္ပ်က္မွာစိုးတာရယ္အိမ္ကခဏခဏဆက္ေနရင္ရိပ္မိသြားမွာစိုးလို႔"
"အင္းပါစေနတနဂၤေႏြနွစ္ရက္ဆက္ေပးရင္ငယ္အလြမ္းေျပပါတယ္။"
"ကိုႀကီးငယ္နဲ႕အတူေနနိုင္ေအာင္ခုကတည္းက
ႀကိဳးစားေနပါတယ္မုံရြာနဲ႕မန္းေလးေန႔ခ်င္းလာနိုင္ေပမယ္႔ကိုႀကီးကိုနားလည္ေပးပါခ်စ္ရာ"
"ဟုတ္ငယ္နားလည္ပါတယ္ကိုႀကီးရာငယ္လဲစာႀကီဳးစားေနပါတယ္"
"ဒီညေတာ့ငယ့္ေမြးေန႔ဆိုေတာ့ညစာေက်ြးမယ္မလား" "ေကြ်းမယ္ေလခဏေနေရမိုးခ်ိဳးျပီးရင္ေမ
ႀကီးအသင့္ျပင္ထားလိမ့္မယ္သြားစားယုံဘဲ"
"ဟာကြာအဲ႕ဒီဗိုက္ညစာမဟုတ္ဘူးအခ်စ္ညစာေလခ်စ္ကလဲေက်ြးမယ္မလား"
"ကိုႀကီးကငယ့္ခ်စ္သူဘဲစားခ်င္တဲ႕အခ်ိန္ေကြ်းပါ့မယ္ဗ်ာ" "ခ်စ္တယ္ငယ္ရာ"
"ဟိုးဆရာလူျမင္ကြင္းႀကီးအျပင္မွာ"
"ေရခ်ိဳးစို႔ငယ္ျပီးရင္မန္မန္စားျပီးအိပ္ခ်င္ျပီ"
"ခ်ိဳးေလကိုႀကီးငယ္အိမ္ျပန္ခ်ိဳးလိုက္မယ္"
"ကိုႀကီးနဲ႕အတူတူခ်ိဳးရေအာင္ေလေနာ္ခ်စ္ဒီမွာတစ္ခါထဲခ်ိဳးသြားကြာ"
"ဟုတ္ပါျပီဒါဆိုလဲငယ္ဒီမွာဘဲခ်ိဳးပါ့မယ္"
"ဒါဆိုအခန္းထဲဝင္ရေအာင္ငယ္"
အခန္းထဲဝင္ျပီးကိုႀကီးအက်ၤ ီခ်ြတ္ပုဆိုးတစ္ထည္
ယူျပီးေဘာင္းဘီခ်ြတ္ေနတယ္။ျပီးပုဆိုးအားျပန္ခ်ြတ္လိုက္ျပီးအတြင္းခံေပါင္ျပတ္ေလးနဲ႕ငယ့္ဘက္ျပန္လွည့္လာတယ္။ကိုႀကီးခႏၶာကိုယ္မွာဘာအဆီမွမရွိရင္အုပ္ႀကြက္သားေတြဝိတ္သမားေတြလိုအႀကီးႀကီးေတြမဟုတ္ေပမယ့္သူ႕ဟာသူ
ရွိေနတယ္။
"ငယ္ဘာလို႔လဲခ်ြတ္ေလေရခ်ိဳးရေအာင္"
"ကိုႀကီးပုံကိုႀကည့္ေနတာမ်က္စိထဲစြဲေနေအာင္
ေလ"ဒီထက္စြဲေအာင္လုပ္ေပးမယ္ေနအုံး"
ကိုႀကီးငယ့္အေပၚအိက်ၤ ီအသာေလးမခ်ြတ္လိုက္
တယ္။ငယ္ေအာက္ကဂ်င္းေဘာင္ဘီေတာ့
ကိုယ့္ဟာကိုခ်ြတ္လိုက္တယ္။အတြင္းခံေလးဘဲက်န္ေတာ့တယ္။
"ခ်စ္သြားစို႔ေရခ်ိဳးခန္းထဲ"
ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္ေတာ့မွငယ္ေရပန္းဖြင့္တုံး
"ခ်စ္ေလးခ်ိဳးနွင့္ကိုႀကီးအိမ္သာတတ္ခ်င္လို႔"
ကိုႀကီးေရခ်ိဳးခန္းထဲကျပန္ထြက္သြားျပီးေဘးကအခန္းအိမ္သာသြားတတ္တယ္။ငယ္လဲေရပန္း
ေအာက္ဝင္ျပီးေရေခ်ိဳးလိုက္တယ္။ဆပ္ျပာတိုက္ေတာ့ေအာက္အတြင္းခံကိုမထူးဘူးဆိုျပီးအကုန္ခ်ြတ္လိုက္ျပီးဖင္ေတြညီဖြားေတြအႏွံဆပ္ျပာတိုက္လိုက္တယ္။ရာဇာသူအိမ္သာတတ္ျပီးေရခ်ိဳးခန္းဝင္ေတာ့ငယ္ေလးဆပ္ျပာတိုက္ေနတဲ႕ပုံ
ႀကည့္ျပီးသူ႔ညီဖြားေလးကအတင္းရုန္းေနျပီ။
စိတ္ကဘယ္လိုမွထိန္းမရေတာ့ငယ္ေနာက္ကေနဖက္လိုက္တယ္။
"ဟာ!ကိုႀကီးငယ္ကဆပ္ျပာေတြနဲ႕ေလ"
"မရေတာ့ဘူးကိုႀကီးညီေလးကအတင္းရုန္းေနလို႔" "ငယ္ဆပ္ျပာေတြစပ္ေနျပီေရဖြင့္ျပီ"
ေရပန္းဖြင့္ခ်လိုက္တယ္ကိုႀကီးေနာက္ကေနငယ့္
ကိုယ္ေတြကိုပြတ္သပ္ေနတယ္။ငယ့္ဖင္ကိုကိုႀကီ
းညီဖြားကေထာက္ေနတယ္။ကိုႀကီးသူ႕အတြင္းခံကိုခ်ြတ္ခ်လိုက္ေတာ့မွငယ့္ဖင္ႀကားကိုႀကီးညီေလးအတင္းလာေထာက္ေနတယ္ေလ။ေနာက္ကေနငယ္ဂုတ္ေတြလည္ပင္းေတြအနွံ႔ကိုႀကီးနမ္းစုပ္ျပီးကလိေနေတာ့ငယ္စိတ္ေတြထိန္းမရေတာ့ဘူးေရပန္းပိတ္လိုက္ျပီးကိုႀကီးေရွ႕ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ျပီးကိုႀကီးညီးေလးအားထိပ္ကေနစျပီးငုံလိုက္တယ္။ငယ္႔ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႕ထိပ္ဒစ္ဖ်ားအရည္ခြံေလးအားေနာက္ထိဆြဲလွန္လိုက္တယ္။ရဲေနတာထိပ္ဒစ္ေလးကငယ္အားရပါးရဆြဲစုပ္ေတာ့တယ္။ငယ္လဲကိုႀကီးနဲ႕မေတြ႕တာႀကာေတာ့
အားရေအာင္ကိုႀကီးလီးအားပါးစပ္ထဲအသြင္းအထုတ္လုပ္ေနတယ္။ျပီးေတာ့တြဲက်ေနတဲ႕ဥနွစ္လုံးအားတစ္လုံးစီဆြဲစုပ္ေတာ့ကိုႀကီးေဘာေအာင့္ေတာ့ေကာ့ေကာ့ျပီးညည္းေနတယ္။
"အား...ေကာင္းလိုက္တာခ်စ္ရာ"
ရာဇာလဲအထိအေတြ႕မျဖစ္တာႀကာေတာ့သိပ္တင္းမခံနိုင္ေပ။ငယ္အျပဳအစုမွာကိုႀကီးအႀကာႀကီးတင္းမခံနိုင္ေတာ့။
"ခ်စ္ပါးစပ္ထဲကထုတ္လိုက္ေတာ့ကိုႀကီးထြက္ေတာ့မယ္"
ငယ္နားမေထာင္ပါးစပ္ထဲအသြင္းအထုတ္ျမန္ျမန္ေလးလုပ္ေပးေတာ့ကိုႀကီးငယ္႔ေခါင္းေလးအား
အတင္းတြန္းထုတ္တာမရတဲ႕အတူတူအသာေလးေခါင္းအားကိုင္ျပီး
"အား...အား...အား..."
ငယ္ေလးကိုႀကီးလီးအားအရင္းကေနကိုင္ျပီးေရွ့ထိဆြဲလိုက္တယ္ျပီးဒစ္အေရးဖ်ားေလးအားႏႈတ္ခမ္းနဲ႕ဘဲေရွ႕ထိျပန္ဆြဲအုပ္ေပးလိုက္တယ္။
ငယ္မတ္တပ္ျပန္ရပ္ျပီးကိုႀကီးႏႈတ္ခမ္းေတြအသာဆြဲစုပ္လိုက္တယ္။
"ငယ္ဘာလို႔ေထြးမထုတ္လိုက္တာလဲ"
"ေအာ္ငယ္ခ်စ္ရတဲ႕ကိုႀကီးရဲ႕ေသြးသားေတြငယ့္
ခႏၶာကိုယ္ထဲစီးဝင္ေအာင္လို႔ေပါ့"
"ကိုႀကီးကိုအဲ႕ဒီေလာက္ေတာင္ခ်စ္ေတာ့ကိုႀကီး
ေပ်ာ္လိုက္တာကြာ"
"ကဲ႕ငယ္ကျပီးျပီေရခ်ိဳးေတာ့မယ့္ကိုႀကီးဆက္ခ်ိဳးေတာ့ငယ့္အခန္းဘက္အဝတ္အစားသြားလဲေတာ့မယ္"
"ေအးပါခ်စ္ရာကိုႀကီးခ်ိဳးျပီးလိုက္ခဲ႕မယ္ငယ့္အခန္းဘက္"
ရာဇာငယ္ေလးျပန္ထြက္သြားေတာ့ေရအျမန္ခ်ိဳးလိုက္တယ္။စိတ္ထဲအရမ္းေပ်ာ္ေနမိတယ္။
သူေရခ်ိဳး ျပီးျပန္ထြက္လာေတာ့သူ႕ဖုန္းေလးျမည္
သံေႀကာင့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့သူ႔အစ္ကိုတစ္ဝမ္းကြဲအစ္ကို'ဝဏၰဘုန္း' ျဖစ္ေနတယ္။
"ဟယ္လို'
"ေအးညီေလးမင္းကေနနိုင္တယ္ေနာ္ကိုကေတာ့ညီကိုဝမ္းကြဲေပမယ့္ငါ့ညီကိုသတိရေနတာ"
"အစ္ကိုကလဲညီလဲအကိုကိုသတိရပါတယ္ဗ်""
"သတိရတယ္သာေျပာတာပါကြာငါ့မွာေတာ့ဒီညီေလးတစ္ေယာက္ဘဲရွိေတာ့အဆင္ေျပရဲ႕လားဆက္ရတယ္မင္းကေတာ့ေနနိုင္တယ္"
"မဟုတ္ပါဘူးအကိုရ"
"ေအးပါကြာေနေကာင္းတယ္မလား"
"ဟုတ္ကဲ႕အကိုေနေကာင္းပါတယ္"
"အဆင္ေျပရင္မန္းေလးဆင္းလာေလကြာ/ငါ့ညီကိုမေတြ႕ရတာဘယ္ေလာက္ႀကာေနျပီလဲ"
"ဟုတ္ကဲ႕အကိုညီလဲအစ္ကိုနဲ႕ေတြ႕ခ်င္ပါတယ္"
"ဘာလဲရည္းစာေတြဘာေတြရေနျပီလားညီ"
"ဟဲဟဲညီမွာခ်စ္ရမယ့္သူရွိေနျပီ"
"ဟာကြာအကိုေျပာေတာ့အကိုလိုဘဲလူပ်ိဳႀကီးဘဲ
လုပ္မွာဆို"
"ဟုတ္တယ္ေလလူပ်ိဳႀကီးဘဲလုပ္မွာ.,အကိုနဲ႕ေတြ႕မွညီေျပာျပမယ္"
"ေအးေအးညီဒါဆိုဒါဘဲေနာ္"
ကိုဝဏၰဘုန္းကေမေမ့အစ္မရဲ႕သားအငယ္ဆုးံရာဇာထက္သုးံႏွစ္ႀကီးတယ္ဝမ္းကြဲဆိုေပမယ့္
ႏွစ္ေယာက္စလုံးကအငယ္ဆုးံေတြဆိုေတာ့
ညီကိုရင္းထက္ခ်စ္ႀကတယ္ေလ။ရာဇာအခန္း
တံခါးပိတ္ျပီးငယ္ေလးတို႔အခန္းဘက္ထြက္ခဲ႕တယ္။
"ေဟာ!လာသားခုဘဲငယ့္ကိုသြားေခၚခိုင္းမလို႕
ထမင္းစားရေအာင္လို႕"
"လာကိုႀကီးငယ္ခုလာေခၚေတာ့မလို႔"
"သားငယ္မင္းအစ္ကိုကိုထမင္းစားခန္းဘက္ေခၚ
သြားေတာ့တစ္ခါထဲစားရေအာင္"
ညစာထမင္းစားျပီးငယ္နဲ႕အတူတူအခန္းဘက္ျပန္လာတယ္။မနက္ျဖန္မနက္ပိုင္းဆရာကျပန္မယ္ေျပာထားေတာ့သူတို႕ဘယ္မွမသြားေတာ့ဘဲ
အခန္းထဲကကုတင္ေပၚမွာဘဲရာဇာငယ္ေလးအားရင္ခြင္ထဲဖတ္ထားလိုက္တယ္။သူငယ္ေလးအားခ်စ္လို႔မဝနိုင္ျဖစ္ေနတယ္။ဒါေႀကာင့္
"ခ်စ္ငယ္ကိုႀကီးငယ့္ကိုစိတ္ခ်မယ္ေနာ္ငယ္က
ငယ္ေသးေတာ့ကိုႀကီးကအသက္ႀကီးေတာ့
ထားခဲ႕မွာေႀကာက္တယ္ကြ"
"ကိုႀကီးကလဲငယ္ကဒီတစ္သက္မွာကိုႀကီးအျပင္ေနာက္တစ္ေယာက္ခ်စ္ဖို႔ေသထိမျဖစ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး"
"အားပါးကိုႀကီးဒီစကားႀကားရတာေပ်ာ္လိုက္တာကြာ"
ရာဇာငယ့္ေလးအားခုညထပ္ျပီးအခ်စ္ေတြခံစားေစခ်င္လို႔အစပ်ိဳးေနမိျပီ။ငယ္ေလးႏႈတ္ခမ္းေတြအားအသာဆြဲစုပ္ျပီးေနာက္လည္ပင္းေတြတေလ်ာက္နမ္းလိုက္တယ္။ျပီးေတာ့ငယ္ေလးနို႕သီးေတြကေရွးကုသိုလ္ေႀကာင့္လားမသိငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတာနို႔သီးထိပ္ေလးကေတာ္ေတာ္
ႀကီးေနတယ္။သူ႕အတြက္ဒါလဲကံေကာင္းျခင္းဘဲေလ။ရာဇာလက္တစ္ဖက္နဲ႕နို႕ေလးအားဆြဲညစ္ျပီးနႈတ္ခမ္းေလးနဲ႕အသာဆြဲစုပ္လိုက္ေတာ့
နို႔သိးေခါင္းေလးေတြတင္းလာေထာင္လာသလိုဘဲ။ငယ္ကိုႀကီးေခါင္းထဲလက္ထိုးျပီးကိုႀကီးနို႕စို႔
ေနတဲ႕ကာမအထြတ္အထိပ္ကိုေရာက္ေနျပီ
"အား..အင္း...အား...""ျပြတ္!"
ကိုႀကီးအျပဳအစုမွာငယ္ေလးကာမအထြတ္အထိပ္သို႔ေရာက္ေနျပီေလဘာေႀကာင့္လဲဆိုေတာ႕သူ႔
စအိုေလးယားလာသလိုလိုနဲ႕ဒါနဲ႕ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္အေပၚေအာက္ေျပာင္းျပန္69ပုံအလိုလိုေရာက္သြားေတာ့ငယ္လဲကိုႀကီးရဲ႕အေက်ာေတြေထာင္ေနတဲ႕လီးႀကီးအားပါးစပ္ထဲဆန္႔သေလာက္
ဆြဲစုပ္ေပးေနမိသလိုကိုႀကီးလဲငယ့္ဖင္ေပါက္ေလးအားလက္နဲ႕ထိုးလိုက္လ်ွာေလးနဲ႕ထိုေမြလိုပ္အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ေနေတာ့ငယ္ေလးဘယ္လိုမွမေနနိုင္ေတာ့
"ကိုႀကီးငယ့္ဖင္ထဲကိုႀကီးလီးႀကီးထည့္ပါေတာ့ငယ္ခံခ်င္လွျပီ"
"ေအးပါခ်စ္ရာကိုႀကီးလီးကလဲငယ့္ဖင္ေလးထဲဝင္ဖို႔ေျပာေနျပီငယ့္ကိုႀကီးေပၚတက္ျပီးေစာင့္ေပး"
ကိုႀကီးကုတင္ကိုေက်ာမွီေနေတာ့ကိုႀကီးလီးကဗိုက္ေပၚေထာင္ကပ္ေနတယ္။ငယ္ေလးအသာခြလိုက္တယ္။ျပီးကိုႀကီးပုခုံးကိုအသာကိုင္ျပီးကိုႀကီးလီးႀကီးအားအသာဖင္ေပါက္ကိုေတ႔ျပီးျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုင္ခ်လိုက္တယ္။
"ဗြတ္! သူ႔လီးဒစ္ထိပ္ေလးျမွဳပ္ဝင္သြားတယ္"
"အားးးက်ြတ္! က်ြတ္ !"
အစဆိုေတာ့ငယ္ညည္းလိုက္မိတယ္။ကိုႀကီးငယ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြအားအသာဆြဲစုပ္ျပီးလက္ကငယ့္ဖင္ေလးအားလက္နွစ္ဖက္ကိုင္ျပီးအသာေလး
ေကာ့ေပးေနတယ္ငယ္လဲျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုင္ေစာင့္ေနေတာ့ကိုႀကီးလီးအဆုးံထိဝင္သြားတယ္။
ငယ္အသာေလးညိမ္ေနလိုက္ျပီးကိုႀကီးနႈတ္ခမ္းေတြနဲ႕လည္ပင္းတစ္ေလ်ာက္ဆြဲစုပ္ေနလိုက္တယ္။ဒါကိုကိုႀကီးကကုတင္ေပၚကဆင္းလိုက္တယ္။
"ငယ္ကိုႀကီးလည္ပင္းေသခ်ာဖက္ထား"
ငယ့္ခႏၶာကိုယ္ေလာက္ေတာ့ကိုႀကီးအသာေလးခ်ီထားနိုင္တယ္။ကိုႀကီးလီးကငယ့္ဖင္ထဲထည့္ရက္မခ်ိီလိုက္ျပီးကိုႀကီးစာႀကည့္စားပြဲေပၚငယ့္ေလးအားအသာတင္လိုက္ျပီးမတ္တပ္ရက္ငယ့္ဖင္ေလးအားေစာင့္ျပီးျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္လိုးေနေတာ့တယ္။
"ဖတ္ ! ဖတ္! ဖတ္! ငယ့္ဖင္နဲ႔ကိုႀကီးေပါင္ရိုက္သံေတြထြက္လာတယ္"
"ျဗစ္...ျဗစ္...အိုးး...အီး...ျဗစ္"
"ျဗစ္...ျဗစ္...အီး...အီး...အား...ျပြတ္...ျဗစ္..."
"အင္းးးအင္းးးအင္းးး"
"ေဖာင္း ေဖာင္း ေဖာင္း"
ကိုႀကီးအဆက္မျပတ္ေစာင့္လိုးေနတယ္။ခဏေနေတာ့"ခ်စ္ေသခ်ာျပန္ဖတ္ထားအုံး"
ကိုႀကီးငယ့္အားျပန္မခ်ီျပီးကုတင္ေပၚအသာလဲအိပ္ေစတယ္။ျပီးေတာ့ေခါင္းအုံးတစ္လုံးအားအသာငယ့္ေလးတင္ပါးေအာက္ခုလိုက္တယ္။
ျပီးငယ္ေျခေထာက္တစ္ဖက္အားကိုႀကီးပခုံးေပၚတင္ထားျပီးအသာဖင္ေလးလႈပ္ျပီးေစာင့္လိုးေနတယ္။
"ဖတ္ ! ဖတ္! ဖတ္!
"ျဗစ္...ျဗစ္...အိုးး...အီး...ျဗစ္"
"ျဗစ္...ျဗစ္...အီး...အီး...အား...ျပြတ္...ျဗစ္..."
"အင္းးးအင္းးးအင္းးး"
"ေဖာင္း ေဖာင္း ေဖာင္း"
"ခ်စ္ေလးေကာင္းလားကိုႀကီးလိုးတာ"
"ေကာင္းတယ္ကိုႀကီးငယ့္ဖင္ထဲစည္းက်ပ္ေနတာဘဲ"
ကိုႀကီးအခ်က္ေလးငါးဆယ္ေလာက္နားလိုက္ေစာက့္လိုက္လိုးေနတယ္။ခဏေနေတာ့သူ႕လီးႀကီးအားအသာဆြဲထုတ္လိုက္တယ္။
"ဘြတ္! ဖင္ထဲကလီးႀကီးထြက္သြားေတာ့ငယ္ရင္ထဲဟာတာတာျဖစ္သြားတယ္။
"ခ်စ္ဒီတစ္ခါကုံးေပးေတာ့ဖင္ေထာင္ျပီးကိုႀကီးနဲ႕ငယ္ေလးအတူတူျပီးရေအာင္ေလ"
"ဟုတ္ကိုႀကီး"
ငယ္ခုဏတင္ပါးမွာခုထားတဲ႕ေခါင္းအုံးအားအေရွ႕ျပန္ယူျပီးမ်က္နွာနဲ႕အပ္ျပီးဖင္ေလးေထာင္ျပီးေနေပးလိုက္တယ္။ကိုႀကီးတဆတ္ဆတ္မတ္ေနတဲ႕သူ႔လီးႀကီးအားအရင္းကေနအသာကိုင္ျပီး
ငယ့္ေလးဖင္ႀကားမွာဒူးေထာက္ရပ္ျပီးအသာေလးဖင္ေပါက္အားျပန္ထည့္လိုက္တယ္
"ဗြတ္! သူ႔လီးဒစ္ထိပ္ေလးျမွဳပ္ဝင္သြားတယ္"
"အားးးက်ြတ္! က်ြတ္ !"
"ရလားခ်စ္ေလးနာလို႔လား"
"မနာဘူးကိုႀကီးေကာင္းလြန္းလို႔စဝင္ခ်င္း"
"ဒါဆိုကိုႀကီးမွန္မွန္ေလးေစာက့္လိုးရင္းငယ္ပါျပီးေအာင္ထုေပးမယ္"
ကိုႀကီးေျပာလဲေျပာငယ့္လီးအားလက္တစ္ဖက္နဲ႕ထုျပီးဖင္ေလးအားမွန္မွန္ေစာင့္လိုးေနတယ္။
"ဖတ္ ! ဖတ္! ဖတ္!
"ျဗစ္...ျဗစ္...အိုးး...အီး...ျဗစ္"
"ျဗစ္...ျဗစ္...အီး...အီး...အား...ျပြတ္...ျဗစ္..."
"အင္းးးအင္းးးအင္းးး"
"ေဖာင္း ေဖာင္း ေဖာင္း"
"ခ်စ္ေလးေကာင္းလားကိုႀကီးလိုးရင္းထုေပးတာ"
"ေကာင္းတယ္ကိုႀကီးငယ္ထိန္းမထားေတာ့ဘူးေနာ္ျပီးေတာ့မွာ"
"ေအးကိုႀကီးငယ့္အတြင္းထဲဘဲျပီးလိုက္မယ္ေနာ္
ျပီးတာနဲ႕ငယ့္ထဲစိမ္ထားခ်င္ေသးတယ္"
"ဟုတ္ကိုႀကီးဒါဆိုနာနာေလးေစာင့္လိုးေပးေတာ့
"ဒါဆိုကိုႀကီးမညွာေတာ့ဘူးခ်စ္ကို"
"ေျဖာင္းး ေျဖာင္းးးေျဖာင္းး" "ျဗစ္...ျဗစ္...အိုးး...အီး...ျဗစ္"
"ျဗစ္...ျဗစ္...အီး...အီး...အား...ျပြတ္...ျဗစ္..."
"ခ်စ္ငယ္...နာလား" "ဟင့္အင္း...ရပါတယ္..ေဆာင့္ေဆာင့္ငယ္မနာဘူး...ခံနိုင္တယ္..."
"အင္းးအားးးအင္းးးအားး"
"ကိုႀကီးငယ္ထြက္ျပီျပီးျပီအား..အား.."
"ကိုႀကီးလဲေလးငါးဆယ္ခ်က္ေလာက္ေစာင့္လိုး
ျပီးရင္ျပီးေတာ့မယ္။ငယ္ဖင္ေလးကိုက်ဳံမထားနဲ႕ေတာ့"
ကိုႀကီးငယ့္ခါးေလးအားလက္နဲ႕အသာကိုင္ျပီးေစာင့္လိုးေတာ့တယ္။
"ေျဖာင္းး ေျဖာင္းးးေျဖာင္းး" "ျဗစ္...ျဗစ္...အိုးး...အီး...ျဗစ္"
"ျဗစ္...ျဗစ္...အီး...အီး...အား...ျပြတ္...ျဗစ္..."
"ဖတ္ ! ဖတ္! ဖတ္!
"ျဗစ္...ျဗစ္...အိုးး...အီး...ျဗစ္"
"ျဗစ္...ျဗစ္...အီး...အီး...အား...ျပြတ္...ျဗစ္..."
"အင္းးးအင္းးးအင္းးး"
"ေဖာင္း ေဖာင္း ေဖာင္း"
"အား...ထြက္ျပီခ်စ္ကိုႀကီးျပီးျပီ အား..."
ကိုႀကီးရဲ႕ေသြးသားေတြငယ္ဖင္ေလးထဲစီးေမ်ာသြားတယ္။ကိုႀကီးငယ့္ေပၚအသာေလးအိပ္ခ်တယ္ျပီးေတာ့ေဘးေစာင္းျပီးအိပ္လိုက္တယ္။
ကိုႀကီးလီးႀကီးက်ြတ္မထြက္သြားေအာင္ပုဇြန္ေကြးေလးေကြးထားေတာ့ေတာ္ရံုကြ်တ္ထြက္မသြားဘူး။ကိုႀကီးငယ့္ဂုတ္ေလးေတြအသားနမ္း
ျပီး"ခ်စ္လိုက္တာခ်စ္ရာ"
ႏွစ္ေယာက္သားကိုႀကီးကငယ့္ေလးအားေနာက္ကေနဖက္ထားျပီးညိမ္ေနမိတယ္။ခဏႀကာေတာ့ကိုႀကီးတရွဴ းရွဴ းနဲ႕အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
ငယ္ေလးလဲႀကာေတာ့အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
မနက္5:00ေလာက္ရာဇာနိုးလာတယ္။ေဘးမွာေကြးေကြးေလးအိပ္ေနတဲ႕ခ်စ္ေလးအားႀကည့္လိုက္တယ္ဖင္ေလးေျပာင္ေနျပီးဖင္ေပါက္ေလးမွာ
သူ႕သုတ္ရည္ေလးေတြေခ်ာက္ေနတယ္။သူအသာထျပီးေရခ်ိဳးခန္းဝင္ခဲ႕တယ္။သူ႕ေရခ်ိဳးျပီးတဲ႕အထိငယ္ေလးမနိုးေသး။သူလဲျပန္ဖို႕အဝတ္အစားထုပ္ျပန္ျပင္ရတယ္။အကုန္အဆင္သင့္ျဖစ္ေတာ့ငယ္ေလးေဘးခဏဝင္လွဲျပီးနဖူးေလးအားကသာနမ္းလိုက္တယ္။ျပီးပါးေလးအားအသာဖိနမ္းလိုက္တယ္။ငယ္ေလးနိုးလာတယ္။
"ဝါးးးအင္းးးး"
"ခ်စ္ေလးနိုးရင္ထေတာ့"
"ဟုတ္ကိုႀကီးအဆင့္သင့္ျဖစ္ေနျပီေပါ့"
"ေအးေလကြာဆရာကေစာေစာျပန္မယ္ေျပာထားတာကိုး" "အင္းငယ္အိမ္ဘက္ျပန္ျပီးေရမိုးခ်ိဳးအုံးမယ္"
ငယ္ေလးကိုယ့္ဘက္ကိုျပန္ျပီးေရမိုးခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲလိုက္တယ္။ျပီးေတာ့ဧည့္ခန္းထဲထြက္လာေတာ့ကိုႀကီးနဲ႕ပါးပါးနံနက္စာဧည့္ခန္းထဲမွာစားရင္းစကားေျပာေနတယ္။
"ေဟာ!လာသားငယ္ေဖႀကီးျပန္ျပီစာႀကိဳးစားေနာ္""ဟုတ္ပါးပါးငယ္ေက်ာင္းပိတ္ရင္ပ်င္းရင္ပါးပါးဆီ
လာမွာေနာ္""ေအးပါကြာသားကပါးပါးဆီလာခ်င္တာနည္းနည္းပါကြာမင္းကိုႀကီးဆီလာခ်င္တာမလား""ဟာ!ပါးပါးကလဲငယ္ကေယာက်ၤားေလးအေဖာ္ဆိုလို႔ပါးပါးနဲ႕ကိုႀကီးဘဲရွိတာေလ"
"ေအးပါကြာေက်ာင္းမွာလဲသားငယ္သယ္ရင္းရွာေလအေပါင္းအသင္းဆိုတာရွိသင့္တယ္သားငယ္""ဟုတ္ကဲ႕ပါးပါးငယ္လဲခုမွတစ္လရွိေသးေတာ့""ေအးေအးအရမ္းလဲဆိုးမေနနဲ႕အုံး"
"ဟုတ္ကဲ႕ပါ"
ပါးပါးနဲ႕ကိုႀကီးျပန္သြားေတာ့ငယ္ပုံမွန္ဘဲေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုေတာ့tvႀကည့္လိုက္အခန္းထဲဝင္အိပ္လိုက္နဲ႕ညေနေစာင္းေတာ့မ်က္မွန္ေရြးဖို႔သတိရတယ္။ဒါနဲ႕အိမ္ကဆိုင္ကယ္ေလးထုတ္ျပီးမဂၤလာေစ်းဘက္မ်က္မွန္ဆိုင္ေရာက္လာတယ္။
ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ဝန္ထမ္းအစ္မႀကီးအားေဘာင္ခ်ာထုတ္ျပလိုက္တယ္။
"ခဏေနာ္ေမာင္ေလးအစ္မသြားရွာလိုက္မယ္"
"ဟုတ္ကဲ႕"ျပန္ထြက္လာတယ္ေဘာင္ခ်ာဘဲပါလာတယ္။
"ေမာင္းေလးမ်က္မွန္ကမွန္ဘဲအရင္ကိုင္းထဲျပန္တပ္ေတာ့မနက္ျဖန္မနက္မွရမယ္"
"ဟာ!က်ေနာ္ေသခ်ာေျပာအပ္ထားတာကိုဒီညေနရေအာင္လုပ္ေပးဖို႔"
"ေအးပါအစ္မတို႔လဲေျပာတာဘဲ"
"မနက္ဘယ္ခ်ိန္ဖြင့္လဲက်ေနာ္ေက်ာင္းသြားရင္း
ဝင္ေရြးခ်င္လို႔"
"8:00ဖြင့္တယ္ေမာင္ေလး"
"ဒါဆိုမနက္ျပီးေအာင္ေျပာထားေပးပါက်ေနာ္ေက်ာင္းသြားရင္းဝင္ေရြးခ်င္လို႕"
"ေအးေအးျပီးေအာင္ေျပာထားမယ္စိတ္ခ်"
သူျပန္ထြက္ခဲ႕တယ္။မနက္မရလို႔မျဖစ္ေက်ာင္းစာႀကည့္ရမွာျပီးေတာ့သင္ခန္းစာအသစ္
artchitect building design.သင္မဲ႕ဆရာက
ခုမွစဝင္မွာဆိုေတာ့ငယ္ေလးမ်က္မွန္ပါမွျဖစ္မွာ
အိမ္ဘဲတန္းျပန္လာခဲ႕လိုက္တယ္။မ်က္စိအားေကာင္းေအာင္ညေနစာစားျပီးေစာေစာအိပ္ယာဝင္လိုက္တယ္။မနက္ခါတိုင္းလိုဘဲ6:00ထေရမိးခ်ိဳးနံနက္စာစားျပီး ferry lighttruckကားလာေစာင့္ေနတယ္
ကားလာေတာ့ငယ္ေနာက္အရင္မတတ္ေသးဘဲ
ကားေမာင္းတဲ႕အစ္ကိုအား
"အစ္ကိုမဂၤလာေစ်းဘက္ကပတ္သြားေပးပါလား
က်ေနာ္မ်က္မွန္ေလးဝင္ေရြးခ်င္လို႔"
"ေအာ္ညီေလးရတယ္ေလလမ္းႀကံဳတာဘဲကိစၥမရွိပါဘူးဘယ္ဆိုင္လဲညီ"
"ေအာင္'မ်က္မွန္ဆိုင္အကို"
"ေအးေအးအကိုသိတယ္ရပ္ေပးမယ္ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ရင္"
ငယ္ေလးေနာက္ဘက္ျပန္ျပီးကားေပၚတက္ခဲ႕တယ္။ကားေပၚေက်ာင္းသားေလးေယာက္ေလာက္ပတ္ေခၚျပီးမွာမဂၤလာေစ်းနားေရာက္ေတာ့ငယ္ဆင္းဖို႔ေက်ာပးိုအိတ္ထဲကေဘာင္ခ်ာအားထုတ္ျပီးအိတ္အားကားေပၚထားခဲ႕လိုက္တယ္။မ်က္မွန္ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ငယ္ဆင္းေတာင္မဆင္းခ်င္ေတာ့ဆိုင္ကမဖြင့္ေသးနာရီႀကည့္ေတာ့7:40ရွိေသးတာမိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေစာင့္ရအုးံမယ္။ကားသမားအကိုနဲ႕က်န္ေသးတဲ႕ေက်ာင္းသားေတြအားအားနာတာေႀကာင့္သူကားေပၚကဆင္းလိုက္ျပီးကားဆရာအကိုဆီသြားတယ္။
"အစ္ကိုရတယ္သြားေတာ့8:00မွဖြင့္မွာဆိုေတာ့
က်ေနာ္ညေနေက်ာင္းဆင္းမွဘဲေရြးေတာ့မယ္"
"ရပါတယ္ညီရငါ့ညီမ်က္မွန္မပါမွဒုကၡေရာက္ေနမယ္ျဖစ္ရဲ႕လား"
"ရပါတယ္အစ္ကိုငါးမိနစ္ေလာက္ေစာင့္ႀကည့္မယ္ေစာမဖြင့္ရင္ေတာ့အကိုေမာင္းေတာ့ေနာ္"
"ေအးေအးညီ"
ငါးမိနစ္လို႔ငယ္ေျပာေပမယ့္ကားသမားအကိုကဆယ္မိနစ္ထိေတာင္ေစာင့္ေပးတယ္။ဆိုင္ကမဖြင့္ဒါေႀကာင့္ကားေလးျပန္ေမာင္းထြက္ျပီးပုံမွန္ႀကိဳေနက်အတိုင္းကားေလးပတ္ႀကိဳေနတယ္။ေက်ာင္းစာသင္ခ်ိန္က9:00စမွာဆိုေတာ့ခါတိုင္းေက်ာင္းအေရာက္9:00ထိုးဖို႔ငါးမိနစ္အလိုကြက္တိ။ဒီေန႔ေတာ့ကားကေလဝင္ခ်ိန္တာေရာနည္းနည္းႀကာသြားတယ္။ေက်ာင္းေရာက္ေနာ့ငယ္ေလးတို႔ကားကေနာက္ဆုးံထင္တာဘဲ။9:05မိနစ္ရွိေနျပီ။ဒါနဲ႕ငယ္ကိုယ့္အခန္းကိုခက္သြက္သြက္ေလ်ာက္လာတယ္။အခန္းေရာက္ေတာ့အေနာက္ေပါက္ကေနႀကည့္ေတာ့ခုံကအကုန္ျပည့္က်ပ္ေနတယ္။ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအမ်ားစုကေနာက္မွာထိုင္ရတာအကုန္ႀကိဳက္ေတာ့အေနာက္ခုံေတြေနရာမလြတ္ေရွ႕ခုံေယာက်ၤားေလးဘက္ျခမ္းမွာေဒါင့္မွာနွစ္ေယာက္ဘဲရွိတယ္။အလယ္လူသြားလမ္းနဲ႕ကပ္ရက္ဘက္မွာလူမရွိ။ငယ္ေလးမထူးေတာ့ဒီေန႔ေတာ့ေရွ႕ဆုံးခုံထိုင္ဖို႔အေႀကာင္းဖန္လာတာေႀကာင့္အေရွ႕ဘက္တံခါးဝင္ေပါက္ကေနရပ္လိုက္တယ္။အသားခပ္လတ္လတ္နဲ႕ဆရာစာမသင္ေသးေပမယ့္သင္မယ့္စာကိုအေျခခံစေျပာျပေနတယ္။ငယ္ရပ္တာျမင္ေတာ့ခဏရပ္သြားတယ္။ငယ္ေလးလက္ညိႈးေလးေထာင္ျပီးခြင့္ေတာင္းေတာ့ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။သူရွင္းတာခဏရပ္လိုက္တယ္။ငယ္ေလးေခါင္းေလးငုံဝင္လာတယ္။ေရွ႕ဆုံးလြတ္ေနတဲ႕ခုံမွာ
ဝင္ထိုင္ေတာ့ဆရာနဲ႕နီးမွန္းပိုသိတယ္။ေကာင္းပါတယ္မ်က္မွန္လဲမပါေတာ့ဆရာရွင္းျပရင္ျမင္ရတာေပါ့ဆိုျပီးကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။ဝဏၰဘုန္းေနာက္ဆုးံမွဝင္လာတဲ႕ေက်ာင္းသားေလးအားစာဆက္မရွင္းေသးဘဲသူေနရာထိုင္စာအုပ္ထုတ္တဲ႕အထိေစာင့္ျပီးႀကည့္ေနတယ္။ခ်ာတိ္တ္ကေသာႀကာေန႔ကသူ႔အားဝင္တိုက္ျပီးဖင္ထိုင္ရက္လဲသြားတဲ႕ကေလးမ်က္မွန္ကြဲသြားတာသူသတိရလိုက္တယ္။သူ႕အားေမာ့အႀကည့္မ်က္မွန္မပါေတာ့ဘယ္ဘက္မ်က္ခြံေလးစိမ္းေနတယ္။သူစိတ္ဝင္စားသြားတယ္တစ္ျခားမဟုတ္ဘာလို႔တစ္ဖက္ထဲဆိုးလာရတာလဲျပီးေတာ့အစိမ္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးဒါနဲ႕သူသိလိုစိတ္ေႀကာင့္စကားစလိုက္တယ္။
"ကဲဆရာနဲ႕ဒီတစ္နွစ္ပတ္လုံးေတြ႕ရမွာဆိုေတာ့
ဆရာမိတ္ဆက္မယ္ဆရာ့တပည့္ေတြနဲ႕ေပါ့ဒါမွစာေမးလို႔ရမွာ"
ဆရာ့စကားေႀကာင့္တစ္တန္းလုံးဆူဆူပူပူေလးျဖစ္သြားတယ္။
"ကဲခုဏကေနာက္ဆုးံမွဝင္လာတဲ႕သားထပါအုံး
နာမည္ေျပာဘာလို႔ေနာက္က်ေနတာလဲဒီေန႔"
တစ္တန္းလုံးညိမ္က်သြားတယ္။တစ္လနီးနီးေက်ာင္းတတ္ထားေတာ့ငယ္ေလးနာမည္သိတဲ႕လူရွိသလိုမ်က္မွန္းတန္းမွတ္မိတဲ႕သူေတြလဲရွိပါတယ္။သားငယ္မိမိအားဆရာေမးေနေတာ့
"ဟုတ္ကဲ႕က်ေနာ္နာမည္ "ကိုသဲ"ပါခင္ဗ်"
"ေဟ"တစ္ခန္းလုံးဆူညံသံထြက္လာတယ္။မိန္းကေလးအသံေတြေရာေယာက်ၤားေလးအသံေတြပါဆူဆူညံညံထြက္လာတယ္။
"အသဲ" "အသည္းေလး" "အုတ္-ထုံး-သဲ"
"ကိုယ့္အသည္းေလး"တိုသဲ"
သားငယ္ဆရာ့အားေသခ်ာႀကည့္ျပီး
"ကိုသဲ ပါဆရာ"
"ေအးေနအုံးဆရာနာမည္စာရင္းႀကည့္လိုက္မယ္ဝဏၰဘုန္းသူ႕လက္ထဲကလူနာမည္စာရင္းမွာႀကည့္လိုက္ေတာ့"ကိုသဲ" ဆိုတဲ႕နာမည္ေတြ႕ေတာ့သူ႕အားျပန္ေနာက္ျခင္းမဟုတ္ေႀကာင္းသိတယ္။တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားေတြကေနာက္ျပီးေျဖတတ္လို႔"
"ဟုတ္ျပီသားနာမည္က'ကိုသဲ'ဆရာသိခ်င္တာကမ်က္----"-ဝဏၰဘုန္းဆက္မေမးရက္ေတာ့ခ်ာတိတ္ကမ်က္နွာနီရဲေနျပီတစ္ခန္းလုံးစေနေတာ့။သူမ်က္လုးံကဟာထပ္ေမးလိုက္ရင္ပိုရွက္ေနမည္ဆိုးေသာေႀကာင့္
"ဘာလို႔ေနာက္က်ေနလဲFerryမစီးဘူးလားအိမ္ကလိုက္ပို႔လို႔လား"
"ဟုတ္ကဲ႕ဆရာferryနဲ႕လာတာပါမ်က္မွန္ဆိုင္ခဏဝင္ေတာ့နည္းနည္းေနာက္က်သြားတာပါ"
ဝဏၰဘုန္းသူနဲ႕တိုက္မိျပီးမ်က္မွန္ကြဲသြားတဲ႕
ခ်ာတိတ္အားအတန္းျပီးမွမ်က္လုံးေပၚကကိစၥေမးဖို႔စိတ္ကူးလိုက္တယ္။
"ရျပီသားဆရာသားကိုမွတ္မိျပီဒီေလာက္ဆိုစာေမးရင္ေခၚရလြယ္တဲ႕နာမည္ဘဲ"
ငယ္ေလးအသာျပန္ထိုင္လိုက္တယ္။
"ကဲကဲစာဆက္သင္မယ္ကြာဆရာကမင္းတို႔နဲ႕ရင္းႏွီေအာင္စမိတ္ဆက္လိုက္တာခုတစ္ေယာက္ရျပီေနာက္ထပ္အခ်ိန္ေတြက်မွေနာက္တစ္ေယာက္ေပါ့ကြာ။ဆရာ့နာမည္မွတ္ထားဝဏၰဘုန္းမရွင္းတာရွိရင္ျပန္ေမးရတယ္။ဆရာနားေနခန္းမွာအားတဲ႕အခ်ိန္လာေမးနိုင္တယ္"
ငယ္ေလးဆရာစာရွင္းေနတာေသခ်ာနားေထာင္ေနတယ္ဆရာကကိုႀကီးနဲ႕ရြယ္တူေလာက္ျဖစ္မယ္။ကိုႀကီးေလာက္အရပ္ရွိေပမယ့္ခႏၶာကိုယ္ကမထြားပုံမွန္က်စ္က်စ္လစ္လစ္နဲ႕ႀကည့္ေကာင္းေနတယ္။မ်က္နွာကေတာ့ေလးေထာင့္မက်တက်မ်က္ခုံးေကာင္းေကာင္းနဲ႕မ်က္နွာမွာဘာမွမရွိအသားလတ္ေတာ့ပါးမွာေသြးေက်ာစိမ္းေလးေတြထင္းေနတယ္။ကိုႀကီးလိုဝက္ျခံအဖုေလးေတြနဲ႕ဆြဲေဆာင္မႈမရွိ။ငယ္ေလးကိုေတြးေနတာရပ္ျပီးစာကိုဘဲဂရုတစိုက္လိုက္မွတ္ေနတယ္။ေမးလို႔မေျဖနိုင္ရင္အရွက္ထပ္ကြဲေနမွာ။ဆရာ့အခ်ိန္ျပီးခါနီးေတာ့ဆရာငယ္ေလးနာမည္အားေခၚေတာ့စာေမးမယ္မွတ္တာေလ။
"ေမာင္သဲ"
ဆရာ့ေခၚသံေႀကာင့္ငယ္အသာမတ္တတ္ရပ္လက္ပိုက္လိုက္တယ္။တစ္တန္းလုံးစာေမးျပီဆိုျပီးညိမ္က်သြားတယ္။ဆရာသူ႔ေရွ႕တည့္တည့္လာရပ္ျပီး"ေနလည္ထမင္းစားျပီးေက်ာင္းျပန္မတတ္ခင္ဆရာ့အခန္းခဏလာအုံး" "ဟုတ္ကဲ႕ဆရာ"
"ကဲသားတို႔သမီးတို႔နားမလည္ရင္ဆရာ့ကိုအခ်ိန္
မေရြးလာေမးနိုင္တယ္ဒီေန႔ေတာ့ဒီေလာက္ဘဲ"
ဆရာသူ႕လက္ခ်ာစာအုပ္တစ္ထပ္ထပ္ကိုင္လိုက္ေနာ့အားလုံးႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။သားငယ္ဆက္ဝင္တဲ႕စာသင္ခ်ိန္ေတြအားဆက္သင္ေပမယ့္ေန႔လည္က်ဆရာထပ္ဆူခံရမလားခဏခဏေတြးပူေနမိတယ္။ေနလည္ထမင္းျမန္ျမန္စားျပီးဆရာမ်ားနားေနခန္းဘက္ေလ်ာက္လာခဲ႕တယ္။
ဆရာ့အခန္းထဲဝင္လာေတာ့ဆရာသူ႔အားျပံဳးျပျပီးေရွ႕မွာထိုင္ဖို႔ေမးဆတ္ျပတယ္။
"ထိုင္သားဆရာေျပာခ်င္တာေလးရွိလို႕"
"ဟုတ္ကဲ႕ဆရာ"
"သားအေဖနဲ႕အေမကဘာလုပ္လဲ"
"ေဖေဖကအစိုးရဝန္ထမ္းပါေမေမကေတာ့အိမ္ရွင္မပါဆရာ"
"ကဲ႕ဆရာေျပာမယ္သားေဖေဖကအစိုးရဝန္ထမ္းဆိုေတာ့သားကပိုထိန္းသိမ္းသင့္တယ္။သားကစိတ္ကေမြးရာပါဒီလိုျဖစ္ေနလဲခုလိုေက်ာင္းမွာတို႔လူႀကီးေတြေတြ႕ဆုံတဲ႕ပြဲေတြလိုမွာသားကဒီဆန္႔က်င့္ဘက္စိတ္မ်ိဳးကိုေပၚေပၚထင္ထင္မျပသင့္ဘူးေလ"
"ဟုတ္ဆရာသားဘာလုပ္မိလို႔လဲ"
"ခုသားမ်က္ခြံမွာဆြဲထားတဲ႕လိုင္တာေႀကာင့္ေလ
မ်က္မွန္တပ္မထားေတာ့ပိုမဆိုဘူးလားသားကိုဆရာကကိုယ့္ညီေလးညီအစ္ကိုလိုခင္လို႔ေျပာတာပါ"သားငယ္ဆရာ့စကားႀကားေတာ့အသာ
ျပံဳးမိသြားတယ္။
"ဟုတ္ဆရာက်ေနာ့မ်က္ခြံေပၚကအစိမ္းေရာင္
ေႀကာင့္လားေနာက္က်ေနာ္မ်က္မွန္တပ္ျပီးဖုးံထားပါ့မယ္ဆရာ"
"ဆရာေျပာခ်င္တာသားမဆြဲလာရင္မ်က္မွန္ခ်ြတ္ခ်ိန္က်လြတ္လြတ္လပ္လပ္ခ်ြတ္ထားလုိ႔ရတာေပါ့ကြာ"
"မဟုတ္ဘူးဆရာက်ေနာ္မဆြဲပါဘူးဒီမ်က္ခြံေပၚကအစိမ္းကေမြးရာပါအမွတ္ပါဆရာ"
သားငယ္ေျပာလဲေျပာမ်က္ခြံေပၚအားလက္နဲ႕ပြတ္ျပီးဖ်က္ျပလိုက္တယ္။
"ဟာ!ဟုတ္လားသားsorryပါကြာဆရာကဆြဲထားတယ္မွတ္လို႔ေျပာမိတာ။အဆန္းပါလားကြအမွတ္ကအမဲလဲမဟုတ္သူမ်ားေတြလို"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာေမေမကေတာ့ေမြးကင္းစတုန္းကမ်က္လုံးေပၚစိမ္းညႈိ႕ေနေတာ့ခိုင္းမိတယ္ထင္တာဆရာဝန္ေတြေျပာမွအမွတ္ဆိုတာသိတာတဲ႔
"Sorryပါသားဆရာကသားကိုကိုယ့္ညီလိုသေဘာထားေတာ့ေျပာမိတာပါ"
"ဟုတ္ကဲ႕ရပါတယ္ဆရာက်ေနာ့္ကိုခြင့္ျပဳပါအုးံ"
"ေအးေအးသားသြားသြားနားခ်ိန္နားလိုက္အုံး"
ငယ္ကေတာ့ပုံမွန္ပါဘဲအတန္းထဲမွာစာသင္တဲ႕အခ်ိန္ေတြနဲ႔တျဖည္းျဖည္းကုန္ဆုံးလာတယ္။ဆရာဝဏၰဘုန္းအခ်ိန္ဆိုဆရာကစာေမးသလို
ဆရာနဲ႕ေက်ာင္းသားအေမးအေျဖေလာက္ေတာ့ေျပာမိက်တယ္။ဒီလိုနဲ႔အခ်ိန္ေတြကုန္လြန္လာတယ္ေက်ာင္းရက္ရွည္ပိတ္ရက္ဆိုပါးပါးဆီအလည္ဆိုျပီးကိုႀကီးနဲ႕အလြမ္းေျပအခ်စ္ေတြဖလွယ္ျပီးသံေယာဇဥ္ေတြတြယ္တာလာတာအုတ္ျမစ္ခိုင္ေနပါျပီ။သားငယ္ပထမနွစ္စာေမးပြဲျပီးေတာ့သႀကၤန္ေက်ာင္းပိတ္ရက္တျဖည္းၿဖည္းနီးလာေတာ့ပါးပါးနဲ႕ကိုႀကီးျပန္လာခ်ိန္ေရာက္လာတယ္။ကိုႀကီးကအႀကိဳေန႕ဂ်ဴတီက်ေတာ့အက်ေန႔မနက္မွမန္းေလးလိုက္လာျပီးငယ္ေလးနဲ႕မန္းေလးသႀကၤန္ေလ်ာက္လည္ဖို႔ငယ္နဲ႕ကိုႀကီးပါးပါးနဲ႕ေမႀကီးအားရိပ္သာမဝင္ခင္ေျပာထားျပီးေနျပီ။ပါးပါးနဲ႕ေမႀကီးကလဲကိုႀကီးနဲ႕ဆိုေတာ့စိတ္ခ်တာေႀကာင့္ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲအစ္မငါးေယာက္နဲ႕ရိပ္သာေအးေအးေဆးေဆးဝင္သြားတယ္။အစ္မအႀကီးဆုံးနဲ႕ငယ္ေလးအထက္ကအစ္မႏွစ္ေယာက္ဘဲအိမ္မွာက်န္ခဲ႕တယ္။အႀကိဳေန႔ေရာက္ေတာ့ငယ္ေလးကိုႀကီးမရွိေတာ့ဘယ္မွမလည္ကိုႀကီးဆီဖုန္းခဏခဏဆက္ျပီးအလြမ္းသယ္ေနမိတယ္။ဒီနွစ္ေတာ့ကိုႀကီးtrickerဆိုင္ကယ္ယူလာမယ္ေလ။မနက္ေစာေစာစီးလာမယ္ဆိုျပီးေျပာတယ္။ငယ္ေတြးျပီးအႀကိဳေန႔ကတည္းကေပ်ာ္ေနမိတယ္။ငယ္ေလးအက်ေန႔မနက္အေစာႀကီးနိုးေနျပီ5:00ေလာက္ကတည္းကကိုႀကီးထြက္လာျပီဆိုကတည္းကေရခ်ိဳးျပီးကိုႀကီးအလာေစာင့္ေနမိတယ္။9:30ေလာက္က်ကိုႀကီးေရာက္လာတယ္။ေရေတြစိုရႊဲေနျပီ။အိမ္မွာကအစ္မနွစ္ေယာက္ရွိေသးေတာ့ရိပ္သာအခန္းဘဲ
ကိုႀကီးေက်ာပိုးအိတ္ထားလိုက္တယ္။
"ကိုႀကီးအိတ္ထဲကအဝတ္ေတြရႊဲေနျပီေနမွာ"
"မရႊဲဘူးခ်စ္အထဲမွာက်ြတ္က်ြတ္အိတ္နဲ႔ထည့္လာတယ္။ထုတ္ျပီးအိတ္ကိုလွန္းထားလိုက္မယ္"
"ကိုႀကီးအဝတ္လဲအုံးေလျပီးမွငယ္နဲ႕ေလ်ာက္လည္မယ္"
"မလဲေတာ့ဘူးေလခ်စ္ရခုသြားရေအာင္""
"okကိုႀကီးဒီေန႔အမရပူရဘက္ဦးပိန္ဘက္လည္ရေအာင္မနက္ျဖန္မွက်ံဳးကအိမ္နဲ႕နီးေတာ့ေျခလ်က္ကဲရေအာင္"
"okခ်စ္သြားစို႔အေပၚကထပ္ဝတ္အုံးေလခ်စ္"
ကိုႀကီးကအေပၚကဂ်င္းအိက်ၤ ီထပ္ဝတ္ထား
ေတာ့ငယ္ေလးလဲအိမ္ဘက္ျပန္ျပီဂ်င္မီခိုးေရာင္
ေလးထပ္ဝတ္လိုက္တယ္။
"မမႀကီးငယ္သြားျပီေနာ္ညေနမွညစာဘဲစားမယ္'
"ေအးငယ္သိပ္လဲကဲမေနနဲ႕ဒီတစ္ရက္ထဲမဟုတ္ဘူးေနာက္ထပ္က်န္ေသးတယ္"
"ဟုတ္ကဲ႕ပါ"
သားငယ္ကိုႀကီးဆိုင္ကယ္ေပၚတက္ခါးေလးဖက္ျပီးဦးပိန္ဘက္လမ္းႀကိဳလမ္းႀကားရွင္းတဲ႕ဘက္ကေမာင္းခဲ႕တယ္။ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ႕ခ်စ္သူနဲ႕အတူေလ်ာက္လည္ရတဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုခ်စ္တတ္သူတိုင္းသိမယ္လို႔ငယ္ယုံႀကည္ပါတယ္။ဦးပိန္တံတားေပၚေလတျဖဴ းျဖဴ းနဲ႕တံတားခလယ္ထိေရ
စိုစိုနဲ႕ေအးေအးေလးလူေတြလဲက်ိတ္က်ိတ္တိုး
စည္းကားေနတယ္။ေန႔လည္ေရာက္ေတာ့ဦးပိန္တံတားေအာက္ဘက္မွာေန႔လည္စာစားျဖစ္တယ္ကိုႀကီးကခ်မ္းေတာ့အခ်မ္းေျပေအာင္
"ခ်စ္ငယ္ကိုႀကီးbeerေသာက္အုံးမယ္နည္းနည္းေႏြးသြားေအာင္ေလ"
"ဒါဆိုငယ္လဲေသာက္မယ္ေလ"
"ဟာငယ္ကငယ္ေသးတယ္မေသာက္ပါနဲ႕"
"မရဘူးငယ္လဲအခ်မ္းသက္သာေအာင္တစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္မယ္ေလ"
"အင္းပါကြာကိုႀကီးလဲမူးေအာင္မေသာက္ပါဘူး
အခ်မ္းေျပရုံေလာက္ပါ"
ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္ေလးသာသာယာယာေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ဘဲေသာက္လိုက္ငါးေႀကာ္ပုဇြန္ေႀကာ္ေလးစားလိုက္လဲအခ်ိန္ေတြကုန္ေစတယ္။ညေနေစာင္းအိမ္ေရာက္ေတာ့ကိုႀကီးသူ႔အခန္းထဲဝင္ျပီးေရမိုးခ်ိဳးတယ္။ငယ္လဲငယ္ဘက္မွာေရမိုးခ်ိဳးအဝတ္စားလဲျပီးကိုႀကီးကိုထမင္းစားရေအာင္လာေခၚတယ္။"ကိုႀကီးထမင္းစားရေအာင္"
"ေအးခ်စ္လာျပီ"
အိမ္ဘက္မွာမမႀကီးျပင္ေပးတဲ႕ထမင္းစားရင္းစကားေျပာေနက်တယ္။မမႀကီးက
"သားငယ္တို႔ညမဏၭပ္ေလ်ာက္လည္အုံးမွာလား"
"ဟုတ္မႀကီးဗဟိုမဏၭပ္သြားႀကည့္အုံးမယ္"
"မိုးမခ်ဳပ္ေစနဲ႕သားငယ္ရန္ျဖစ္တာလဲေငးမေနနဲ'႕"ဟုတ္ကဲ႕မႀကီးခဏေလးပါ"
ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္ထမင္းစားျပီးခဏနားတယ္ျပီးေတာ့ဗဟိုမဏၭပ္ဘက္ဆိုင္ကယ္နဲ႕ထြက္လာတယ္။စည္ပင္လမ္းမွာဆိုင္ကယ္အပ္ျပီးမဏၭပ္ေရွ႕လမ္းေလ်ာက္လာတယ္။လူေတြကက်ပ္သိပ္ေနတာဆိုေတာ့ကိုႀကီးရပ္ႀကည့္လို႔ျမင္တဲ႕ေနရာကေနငယ္ေလးအားသူ႕ေရွ႕မွာရပ္ေစျပီးအေနာက္ကေနဖတ္ထားတယ္။လူေတြမ်ားေတာ့ငယ့္ေလးအားတျခားလူေတြထိမွာဆိုးေသာေႀကာင့္ထင္တယ္။အဆိုေတာ္ေလးငါးေယာက္ေလာက္ဆိုအျပီးမွာေျခေထာက္ေတြလဲျခင္ကိုက္ေတာ့
"ကိုႀကီးျပန္ရေအာင္ငယ္ေညာင္းလဲေညာင္းျခင္
လဲကိုက္တယ္"
"ေအးေအးခ်စ္ကိုႀကီးလဲအိပ္ခ်င္ျပီျပန္ရေအာင္"
ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္ျပန္လာခဲ႕တယ္။ကိုႀကီးကဆိုင္ကယ္စီးရင္းငယ္ဖက္ထားတဲ႕လက္ေလးအားအ
ေပၚကထပ္ကိုင္ျပီး
"ခ်စ္ငယ္ကိုႀကီးနဲ႕လည္ရတာေပ်ာ္လား"
"ေပ်ာ္တာေပါ့ကိုႀကီးရငယ့္ဘဝမွာနွစ္တိုင္းကိုႀကီး
နဲ႕ဒီလိုေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္တယ္"
"ေပ်ာ္ရမွာေပါ့ခ်စ္ရကိုႀကီးတစ္သက္လုံးအဘိုးႀကီးျဖစ္တဲ႕အထိငယ္နဲ႕အတူေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနမွာေပါ့" "ငယ္ေလကိုႀကီးကိုအရမ္းခ်စ္တာဗ်"
"ကိုႀကီးလဲငယ္ေလးကိုငုံထားမတတ္ခ်စ္တာ
ငယ္ယုံတယ္မလား""ယုံတယ္ခ်စ္ကိုႀကီးကို"
အိမ္ေရာက္ေတာ့ကိုႀကီးအခန္းေရွ႕ဆိုင္ကယ္ထားတုန္းငယ္အခန္းဘက္ျပန္လာျပီးမမႀကီး
အားငယ္ျပန္လာျပီဆိုတာေျပာျပီးကိုႀကီးအခန္းဘက္ျပန္လာခဲ႕တယ္။အခန္းတံခါးဖြင့္ဝင္ေတာ့
ဧျပီေႏြကပူေတာ့ကိုႀကီးအဝတ္မကပ္ကုတင္ေပၚ
မွာပက္လက္ႀကီးအိပ္ေနတယ္။
"ကိုႀကီးအိပ္ျပီလား"
"မအိပ္ပါဘူးခ်စ္ရေညာင္းလို႔လွဲေနတာလာေလကိုႀကီးရင္ခြင္ထဲလာအိပ္ေလခ်စ္ငယ္"
သားငယ္လဲပူေတာ့အေပၚအိက်ၤ ီခ်ြတ္တန္းေပၚ
တင္ေအာက္ကပုဆိုးပါခ်ြတ္ျပီးတင္လိုက္တယ္။
ေအာက္အတြင္းခံေလးနဲ႕ကိုႀကီးေဘးဝင္လွဲျပီး
ရင္ခြင္ထဲအိပ္လိုက္တယ္။ကိုႀကီးငယ္႕နဖူးေလးအားခဏခဏနမ္းေနတယ္။ငယ္လဲကိုႀကီးအားတင္းတင္းဖက္ျပီးမ်က္လုံးမွိတ္ျပီးညိမ္ေနမိတယ္။ကိုႀကီးအနမ္းေတြဟာေနာက္ဆုးံျဖစ္မွန္းသိရင္ငယ္ညကတညလုံးမအိပ္ဘဲေနမိမွာေပါ့။အခ်ိန္ေတြႀကာလာေတာ့ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဖက္ျပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ငယ္ေလးနိုးေတာ့နာရီႀကည့္ေတာ့5:45ရွိေနျပီ။ေဘးမွာကိုႀကီးအိပ္တုန္းခါတိုင္းဆို5:00ေလာက္နိုးေနက်ပါ။ငယ္အသာေလးနဖူးစမ္းႀကည့္ေတာ့ေအးေနတာပူမေနပါဘူး။
"ကိုႀကီး! ကိုႀကီး!"
ရာဇာသူ႔အားငယ္ေလးမ်က္ရည္ေတြနဲ႕က်ာခိုင္းသြားတာႀကည့္ျပီးခ်စ္ငယ္အားလွမ္းေခၚမိတယ္။
"ငယ္!ခ်စ္ငယ္!ငယ္ေလး...."
"ကိုႀကီး! ကိုႀကီး"
ရာဇာငယ္ေလးအသံေႀကာင့္နိုးလာတယ္မ်က္လုံးဖြင့္ႀကည့္ေတာ့ခ်စ္ငယ္သူ႔အားျပံဳးျပေနတာေတြ႕မွေတာ္ေသးတယ္အိမ္မက္မက္ေနလို႕
ဒါနဲ႕ငယ္ေလးအားဖက္ျပီးခြထားလိုက္တယ္။ျပီးေတာ့နဖူးေလးအားနမ္းလိုက္တယ္။
"ထေတာ့ေလကိုႀကီး6:00ထိုးေတာ့မွာခါတိုင္း5:00ထေနက်ပါအိပ္ပုတ္ေနတာကိုႀကီး"
သူ႔အိမ္မက္အားငယ္ေလးစိတ္ဆင္းရဲေနမည္ဆိုးေသာေႀကာင့္ျပန္မေျပာမိေပ။
"ခ်စ္ေလးနဲ႕အိပ္ရေတာ့အိပ္ေကာင္းသြားတာပါကြာ""ထေရခ်ိဳးစို႔"
နွစ္ေယာက္သားေရမိုးခ်ိဳးျပီးလည္ဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပီ။သႀကၤန္စတိုင္နဲ႕ေအာက္ကဘုဖိနပ္စီးထားတယ္။အိမ္မွာမမႀကီးျပင္ထားတဲ႕နံနက္စာ
စားရင္း
"ကိုႀကီးငယ္တို႔ဒီေန႔က်ံဳးဘဲလည္မယ္ေနာ္"
"ေအးေလငယ္သြားခ်င္တဲ႕ဆီသြား"
"ဒါဆိုေျခလ်င္ဘဲသြားစို႔ဆိုင္ကယ္ထားခဲ႕လိုက္"
"ေအးေလကြာဒီေရွ႕တစ္ျပထြက္က်ဳံးေရွ႕ေရာက္
ေနတာမယူေတာ့ဘူးေလ"
"OK!
ငယ္နဲ႕ကိုႀကီးနံနက္စာစားျပီးထြက္ခဲ႕တယ္ေျခလ်င္ဘဲေရပတ္ခံထြက္ခဲ႕တယ္။မန္းေလးသႀကၤန္
အႀကတ္ေန႔ဟာမန္းသူမန္းသားေတြလည္လို႔အရွိန္ရေနတဲ႕ေန႔ရက္ေပါ့။ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္မဏၭပ္တစ္ခုဝင္လိုက္ကလိုက္ေမာရင္သီခ်င္းဆိုတဲ႕အဆိုေတာ္အားႀကည့္လိုက္ဗိုက္ဆာရင္မုန္႔ဆိုင္မွာမုန္႕စားလိုက္။ေနာက္မဏၭပ္တစ္ခုေလ်ာက္သြားလိုက္ကလိုက္ခုန္လိုက္နဲ႕အေပ်ာ္ဆုးံအခ်ိန္ေတြ။
ခ်မ္းလာေတာ့တုန္ေနျပီငယ္ကပိုဆိုးတယ္။
ဒါနဲ႕ဗုိက္ျဖည့္ရင္းBeerေသာက္ျဖစ္တယ္။ငယ္လဲခ်မ္းေတာ့တစ္ခြက္နဲ႕မရေတာ့ႏွစ္ခြက္သုးံခြက္ေလာက္ေသာက္ျဖစ္တယ္။ရာဇာငယ့္ေလးအားမတားနိုင္သူတို႔လဲေျခလ်င္လာေတာ့ကိစၥ
မရွိ။သူလဲေသာက္မိတယ္။ေပ်ာ္တာကိုးကိုရဲ႕
ခ်စ္ရဆုးံခ်စ္သူေလးနဲ႕အတူတူေလ်ာက္လည္ရေတာ့လူလစ္ရင္ေရပန္းေအာက္ဝင္ကလိုက္ခ်စ္သူပါးေလးအားနမ္းလိုက္နဲ႕ေပ်ာ္ေနမိတယ္။
ဟိုတယ္နဲ႕ခရီးသြားမဏၭပ္ဘက္ျပန္လာျပီးအဲ႕ဒီမွာဘဲကလိုက္ခ်မ္းရင္းသီးခ်င္းနားေထာင္လိုက္နဲ႕ေနလည္ေရနားေတာ့အင္းဝဟိုတယ္ႀကားကစားေသာက္ဆိုင္မွာဘဲေနလည္စာစားရင္းေရျပန္ေဆာ့မယ္အခ်ိန္ေစာင့္ေနမိတယ္။
"ကိုႀကီးငယ္တို႔Alpineဘက္ညေနက်ေလ်ာက္ရေအာင္"
"တိုးလို႔ရပါ့မလားခ်စ္ရ"
"ငယ္တို႔ကေျခလ်င္ဘဲရပါတယ္ကိုႀကီးရ"
"ဒါဆိုသြားေလဗိုက္ျပည့္ေအာင္စားပါအုံးခ်စ္ရ"
"ဟုတ္ကိုႀကီးtigerသုးံဗူးေလာက္အိတ္ထဲဝယ္ထည့္ခဲ႕မယ္ကိုႀကီးခ်မ္းရင္ျပန္ထြက္ရခက္ေနမယ္""ေအးခ်စ္"
ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္စားရင္းလဲေသာက္ခဲ႕တယ္။ဟန္ေတာ့ပ်က္မေနပါဘူး။ကိုႀကီးကထိန္းေသာက္ေနတယ္။မူးေအာင္မေသာက္ေပငယ္ကေတာ့နည္း
နည္းမေသာက္ဖူးေတာ့အခ်မ္းေျပေပမယ့္ယိုင္ခ်င္ေနျပီ။ညေနပိုင္းေရစေဆာ့ေတာ့ငယ္နဲ႕ကိုႀကီးApineမွာတိုးတယ္လူလဲက်ပ္ေနေတာ့ႏွစ္ေယာက္လုံးေရမစိုေရငတ္ေတာ့berrဗူးေဖာက္ေသာက္နဲ႕ငယ္လဲအိုက္ျပီးေရစိုခ်င္ေတာ့beerလဲကုန္ေရာ
"ကိုႀကီးအေရွ႕ဘက္ျပန္သြားစို႔ေရစိုခ်င္ျပီ"
"သြားေလခ်စ္လာကိုႀကီးေရွ႕ကေလ်ာက္"
ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္Alpineကေနျပန္ထြက္လာတယ္။ဆီဒိုးနားေရွ႕'ေႏြဦးကဗ်ာ'မဏၭပ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့
"ကိုႀကီးဒီမွာခဏေရစိုေအာင္ဝင္ကရေအာင္"
"မဝင္ပါနဲ႕ေတာ့ငယ္ကိုႀကီးတို႔ျပန္ရေအာင္ေနာ္"
"ဟာကိုႀကီးကလဲဒီမဏၭပ္ခဏကျပီးရင္ျပန္မယ္ေနာ္"
"ခ်စ္ေလးသေဘာ"
ကိုႀကီးနဲ႕ငယ္ေရကစားမဏၭပ္ေအာက္ဝင္ကေနတယ္။မဏၭပ္ေပၚကစႏၵီျမင့္လြင္ဆိုေနေတာ့သီခ်င္းနဲ႕အတူျမဴးကေနက်တယ္။ငယ္နဲ႕ကိုႀကီးနည္းနည္းလွမ္းသြားတယ္။အဲ႕ခ်ိန္မွာေရမြန္းတာေရာငယ့္အတြက္Beerအရွိန္ရေနေတာ့ေဘးကကေနတဲ႕သူေျခေထာက္ဖိနပ္နဲ႕နင္းမိတယ္ငယ္မသိလိုက္။လူကနည္းနည္းေကာင္းေနေတာ့ထပ္ကေနေတာ့ခုနတက္နင္းမိတဲ႕လူကသူလူေတြထင္တယ္ငယ့္နားကပ္ေနျပီးထပ္ကေတာ့ငယ္ထပ္ျပီးတက္နင္းမိတယ္"sorryအကို"ငယ္ေျပာျပီးထပ္ကေနတယ္သူ႔တိုကအုပ္စုနဲ႕တစ္ဖြဲထဲထင္တယ္။ငယ္လဲကပ္မွာစိုးလို႕လက္ေတြေျမာက္ကေတာ့အနားသိပ္မကပ္။ရာဇာငယ့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့အုပ္စုနဲ႕အေျခအေနမမွန္ဒါနဲ႕ငယ္ေလးနားသြားေတာ့တစ္ေယာက္ကကေနသလိုနဲ႕လက္သီးနဲ႕ခ်ိန္ေနေတာ့သူဆြဲတြန္းလိုက္ေတာ့ေနာက္ျပန္လဲသြားတယ္။ဒါနဲ႕ပိုဆိုးသြားတယ္"ခ်ကြာလီလားခင္ဗ်ားကဘာလဲ" "ခြပ္!ခြပ္!အြန္႔!
ရာဇာငယ္ေလးနားအတင္းတိုးကပ္သြားတယ္
"ငယ္ေလးသတိထား"
"ခြမ္း!အား!"
ငယ္ေလးေခါင္းထဲမိုက္ကနဲ႕ျဖစ္ျပီးေလာကႀကီးနဲ႕အဆက္ျပတ္သြားတယ္။
"ငယ္ေလး"
"စြပ္!အား! စြပ္! အားးး"
"ဟာ!ဓားထိုးမႈျဖစ္ေနျပီ။အနားမကပ္နဲ႕"
"ရဲေခၚလုံျခံဳေရးျမန္ျမန္ေခၚပါ"
"ေႏြဦးကဗ်ာ"မဏၭပ္ေရွ႕လူေတြဝိုက္းအုံျပီးဆူဆူညံညံျဖစ္သြားတယ္။
"ေဆးရုံျမန္ျမန္ပို႔ပါဟ"
"လည္ပင္းမွာဖုန္းေတြကိုယ္စီပါေတာ့သူ႔တို႔အိမ္ေတြဆက္သြယ္လို႔ရမွာပါ"
"တစ္ေယာက္ကေတာ့အလြယ္ေလာက္ဘူးဗ်
ဗိုက္ပြင့္သြားတယ္။ဘယ္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ထိုးသြားမွန္းမသိဘူး"

"အား!!က်ြတ္! က်ြတ္"
"သားငယ္!သားေလးသတိရျပီလား"
"အား"
သားငယ္မ်က္လုံးဖြင့္ႀကည့္ေတာ့နွာေခါင္းထဲတင္ဒါအနံေဆးရုံ။ငယ္ထထိုင္လိုက္တယ္။
"သားငယ္ျဖည္းျဖည္းေခါင္းမူးအုံးမယ္"
ပါးပါးနဲ႕ေမႀကီးသားငယ္အားေသခ်ာႀကည့္ေနတယ္။သီသီစားစရာအထုပ္ေတြနဲ႕ဝင္လာတယ္။
"ပါးပါးကိုႀကီးကိုႀကီးေရာ"
"သားကိုႀကီးရွိပါတယ္သားငယ္ျဖည္းျဖည္းေခါင္းကေျခာက္ခ်က္ခ်ဳပ္ထားတယ္"
"ကိုႀကီးဘယ္မွာလဲပါးပါးကိုႀကီးဆီသြားခ်င္တယ္။သားကိုႀကီးနဲ႕ေတြ႕ခ်င္တယ္"
ေမးႀကီးမ်က္နွာေတာ္ေတာ္ပ်က္ေနတာငယ္သိတယ္။ငယ္လက္မွာအပ္နဲ႕ဆလိုင္းပုလင္းကခ်ိတ္ရက္မို႔ငယ္သိပ္မလႈပ္နိုင္။
"ေမးႀကီးလုပ္ပါငယ္ကိုႀကီးနဲ႕ေတြ႕ခ်င္တယ္။ကိုႀကီးဘာျဖစ္သြားေသးလဲ"
"ပါးပါးငယ္ေလးကိုႀကီးနဲ႕ေတြ႕ခ်င္တယ္ကိုႀကီးဆီေခၚသြားေပးပါေနာ္"
"သားငယ္ခုေခါင္းကဒဏ္ရာႀကီးနဲ႕ေလကြာ
လိမၼာပါတယ္။"
"ကိုႀကီးလဲဒီေဆးရံုေပၚေရာက္ေနတယ္မလားသားသြားေတြ႕ပါရေစလုပ္ပါသားကိုေျပာပါပါးပါးဘယ္အေဆာင္မွာလဲ"
"ေဖႀကီးသားငယ္အေႀကာင္းလဲသိေနတာဘဲႀကာရင္ဒိထက္ဆိုးလိမ့္မယ္ေျပာလိုက္ပါေတာ့"
"သားသြားေတြ႕ခ်င္လိုပါေျပာပါပါးပါးကိုႀကီးအေျခအေနသိရမွငယ္စိတ္ခ်နိုင္မွာ"
"ေဖေဖေျပာမယ္သားငယ္သားဒီခ်ိတ္ထားတဲ႕ဆလိုင္းကုန္မွသြားေတြ႕ရမယ္ေဖေဖ့ကိုကတိေပး"
"ဟုတ္ကဲ႕ပါသားကတိေပးပါတယ္"
"သားငယ္္!သားရယ္မင္း....မင္း...ကိုႀကီး...
မေန႔ညေနကဘဲဆုံးသြားျပီသားငယ္"
"ဗ်ာ!ပါးပါးအဲ႕လိုေတာ့မေျပာပါနဲ႕သားငယ္သြားေတြ႕ရံုပါကိုႀကီးဘာမွမျဖစ္ဘူးမလား"
ေမႀကီးမ်က္ရည္ေတြက်ရင္း
"သားငယ္ရယ္မင္းအစ္ကိုတကယ္ဆုးံသြားတယ္သားရယ္"
"အိီး...ဟီး...အီး...ဟီးးး"
"သားကိုကိုႀကီးကိုေတြ႕ခြင့္ေပးပါသားျမင္ရမွယုံမယ္ အီးးးဟီးးးးေမႀကီးတို႔သားကိုညာေနတာ"
သားငယ္မ်က္ရည္ေတြျမင္ရေတာ့ေမႀကီးသားငယ္ကိုဖက္ျပီး"သားေလးရယ္ေမတို႔မညာပါဘူး
သားငယ္ေလးရယ္သားကိုႀကီးခုေနလည္1:00နာရီႀကာနီကန္မွာခ်လိမ့္မယ္သားငယ္
္အခါႀကီးရက္ေနာက္ေန႕ကနွစ္ဆန္းတစ္ရက္ဆိုေတာ့မထားေကာင္းလို"
"ဟီးးးသားငယ္ကိုႀကီးကိုေတြ႕ပါေစ ပါးပါးရယ္သားေနာက္ဆုးံအႀကိမ္ေလးေတာ့ေတြ႕ခြင့္ေပးပါဟီးးး"
"ေအးပါသားငယ္အခ်ိန္နီးရင္ပါးပါးတို႔လဲလိုက္ပို႔ရမွာဘဲသားငယ္ခ်ိတ္ထာတဲ႕ဆလိုင္းကုန္ရင္အေတာ္ပါဘဲ"
သားငယ္မ်က္ရည္ေတြသာက်ေနတာမယုံနိုင္ဘူး
ကိုႀကီးဆုံးတယ္ဆိုတာညာေျပာေနတာေနမွာ။သားငယ္မ်က္ရည္ေတြအဆက္မျပတ္က်ေနတယ္။လက္ကလက္စြပ္ေလးအားပြတ္ေနမိတယ္။ကိုႀကီးဆုးံျပီးတဲ႕ငယ့္ဘဝဘာလုပ္ရမလဲ။
"ေမာင္ေလးေဆးေသာက္ရမွာေလဒီဆန္ျပဳတ္ေလးအရင္ေသာက္ရေအာင္ေနာ္"
"ဟီးးငယ္ကိုႀကီးဆီသြားခ်င္တယ္အီးးဟီးး"
"ေမာင္ေလးရယ္ဒါေလးစားလိုက္ေလေဆးေသာက္ရေအာင္"
"ဘာမွမစားခ်င္ဘူးဘာမွလဲမေသာက္ပါရေစနဲ႔အီးဟီးး"
သားငယ္မ်က္ရည္ေတြအဆက္အျပတ္က်ေနျပီးဘာေဆးဘာအစာမွမစားေပ။တမနက္လုံးငိုထားေတာ့မ်က္လုံးေတြေယာင္ေနျပီ။ခ်ိတ္ထားတဲ႕ဆလိုင္းပုလင္းကုန္ေတာ့ဆရာမလာျဖဳတ္သြားတယ္။သားငယ္က
"ဆရာမက်ေနာ္ခဏဆင္းလို႔ရမလား"
"မရဘူးေမာင္ေလးေနာက္နွစ္ရက္ေလာက္တတ္ျပီးမွဆင္းရမယ္"
"ေမႀကီးကိုႀကီးဆီသြားစို႔ေလ"
"သားေဖႀကီးလာရင္ဆရာဝန္ေျပာျပီးသြားက်
တာေပါ့"
ဦးထြန္းေအာင္လဲေမာင္ရာဇာ့စ်ာပနအတြက္သူေဆာင္ရြက္ေပးေနတယ္နယ္ခံျဖစ္တာေရာသူ႔လက္ေအာက္ဝန္ထမ္းအတြက္အမိန္စာပါေရးေပျပီးသူ႕အေမေဒၚထားလဲတရားနဲ႕ေျဖရွာတယ္ေနမွာသူ႔ေမာင္နွမေတြကေတာ့အစ္မနွစ္ေယာက္ကငိုေနရွာတယ္။12:15ေလာက္ေမာင္ရာဇာ့သရနဂံုတင္တဲ႕အခ်ိန္မွသားငယ္အားသူသြားေခၚဖို႔စိတ္ကူးထားတယ္။အခါႀကီးရက္ဆိုေတာ့ကားကသိပ္ဌားမရသူ႕အစ္ကိုဝမ္ကြဲကမန္းေလးကဆရာဆိုေတာ့အိမ္စီးကားငါးစီးေလာက္နဲ႕သူငွါးထားတဲ႕ဒိုင္နာသုံးစီးလိုင္းခန္းကဝန္ထမ္းေတြအားသူလိုက္ပို႔ေပးဖို႔ေျပာထားျပီးေနျပီ။12:00
ထိုးေတာ့ေဒၚထားအား
"ကဲမထားဘုန္းႀကီးကဒီနားတင္ပင္ထားတာဆိုေတာ့က်ေနာ္သားငယ္ကိုလိုက္ပို႔ဖို႔ရာသြားေခၚလိုက္အုံးမယ္"
"သားငယ္ေရာသက္သာလားဆရာ"
"မနက္ကသတိရရခ်င္းေမးေတာ့တာဘဲ။က်ေနာ္လဲမညာရက္ဘူးအမွန္တိုင္းေျပာလိုက္တယ္။ခုထိဘာမွမစားဘူးငိုေနတယ္တဲ႕သူ႕အစ္မဖုန္းဆက္တယ္"
"ဟုတ္ကဲ႕ဆရာ"
"ဒါဆိုက်ေနာ္အားခြင့္ျပဳပါအုံး"
"ဟုတ္ကဲ႕"
ဦးထြန္းေအာင္ေဆးရံုဘက္ျပန္လာခဲ႕တယ္။သူ႕ေနာက္ေက်ာအားႀကည့္ျပီးဝဏၰဘုန္းက
"အန္တီထားအဲ႕ဒါဖိုးရာဇာရံုးကလား"
"ဟုတ္တယ္သားမင္းညီဆရာေလသူ႕သားေလးနဲ႕ညီကိုလိုျဖစ္ေနျပီ။ဟိုကအစ္ကိုမရွိေတာ့သူ႕ကိုအစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္လိုသံေယာဇဥ္ျဖစ္ေနျပီေလ။ခုေဆးရုံမွာဘဲေခါင္းထိသြားတယ္"
ဝဏၰဘုန္းယူက်ံဳးမရဘူးမေနညကသူ႔ဖုန္းအားလူတစ္ေယာက္ဆက္တယ္္ဒီကဖုန္းပိုင္ရွင္နဲ႕ဘာေတာ္ပါသလဲတဲ႕ေနာက္ဆုးံေခၚထားတာဆိုေတာ့
ဆက္ႀကည့္တာပါ။ဖုန္းျမည္သံေႀကာင့္သူ႕ညီဆိုျပီး
"ဟယ္လိုညီေလးေျပာ"
"ဟုတ္ကဲ႕ဒီဖုန္းပိုင္ရွင္နဲ႕ဘာေတာ္ပါသလဲ"
"ဗ်ာ!ဟုတ္ကဲ႕က်ေနာ္ညီေလးပါခင္ဗ်ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ဟုတ္ကဲ႕ေဆးရုံႀကီးအခုလာခဲ႕လိုက္ပါခင္ဗ်ားညီဓားထိုးခံရလိုအေျခအေနမေကာင္းဘူး"
"ဗ်ာ!ဟုတ္ကဲ႕ဟုတ္ကဲ႕ခုလာပါျပီ"
ဝဏၰဘုန္းဖုန္းရျပီးျပီးခ်င္းေဆးရံုႀကီးOPT မွာညီေလးဖိုးရာဇာျမင္ေတာ့သတိမရတခ်က္ရတခ်က္နဲ႕ဗိုက္ကေတာ္ေတာ္နက္တယ္တဲ႕ဒါနဲ႕သူအန္တီထားဆီဖုန္းလွမ္းဆက္တယ္။
"အင္း.အင္းး."
"ညီေလးညီေလးသတိရလားကိုႀကီးေလသိလား" "ငယ္...ငယ္...ေလး"
ဝဏၰဘုန္းသူ႔နားနဲ႕ႀကားေအာင္ကပ္နားေထာင္ေနတုန္းညီေလးအသက္ပါထြက္သြားတယ္။
"ဝမ္းနည္းပါတယ္ရွင္လူနာကဒဏ္ရာကအထဲကအတြင္းကလီဇာေတြေတာ္ေတာ္ထိသြားတယ္"
သူစိတ္မေကာင္းညီကိုဝမ္းကြဲေပမယ့္သူ႕သိပ္ခ်စ္ရတဲ႕ညီေလးသူ႕ေရွ႕ရင္အသက္ေပ်ာက္သြားေတာ့သူမ်က္ရည္အလိုလိုက်လာတယ္။ဒါေပမယ႔္လုပ္စရာရွိတာေတြထပ္လုပ္လိုက္တယ္။
ဦးထြန္းေအာင္သားငယ္အခန္းမဝင္ေသးဘဲတာဝန္က်ဆရာဝန္ႀကီးနဲ႕ေတြ႕ေနတယ္။
"ေဒါက္တာကုတင္103ကလူနာရွင္ပါခု1:00နာေရးသူ႕အစ္ကိုကိုလိုက္ပို႔ခ်င္လို႕တဲ႕ဆရာရယ္အဲ႕ဒါခဏေခၚသြားခ်င္ပါတယ္"
"ဟုတ္ကဲ႕ဦးရပါတယ္ေခါင္းဘဲထိတာဆိုေတာ့သြားလာနိုင္ေနတာဘဲရပါတယ္ဦးက်ေနာ္တာဝန္က်ဆရာမကိုေျပာလိုက္ပါတယ္"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေဒါက္တာရယ္"
သားငယ္အခန္းဘက္ေလ်ာက္လာေတာ့အခန္းေရွ႕အျပင္ဘက္မွာသူ႔သမီးသုးံေယာက္ထိုင္ေနတယ္။
"ေဖေဖငယ့္ေလးကိုေခၚလို႔ျဖစ္ပါ့မလားခုထိငိုေနတာမတိတ္ဘူးဘာမွမစားဘူး"
"ရပါတယ္ေဖေဖေျပာပါ့မယ္"
ဦးထြန္းေအာင္သားငယ္ကုတင္ဘက္ေလ်ာက္လာတယ္သူ႕ျမင္ေတာ့
"ပါးပါးသားကိုႀကီးေတြ႕ခ်င္လွျပီအီးဟီးးး"
သားငယ္ငိုေနတာႀကည့္ျပီးဦးထြန္ေအာင္စိတ္မေကာင္းေပငယ္ငယ္ထဲကအစြဲအလန္းႀကီးတာသိေနေတာ့စိတ္ပူေနမိတယ္။
"ဟုတ္ျပီသားကိုႀကီးကိုေတြ႕ခ်င္ရင္ငယ္ဆန္ျပဳတ္ကုန္ေအာင္စားစားျပီးရင္သြားမယ္ပါးပါးကိုတိုင္လိုက္ပို႔ေပးမယ္"
"ဟုတ္ကဲ႕စားပါ့မယ္"
"သမီးသီသီသားကိုတိုက္လိုက္အုံးစားျပီးရင္ေဆးပါတိုက္လိုက္အုံး"
"ဟုတ္ကဲ႕ေဖေဖ"
သီသီတိုက္တဲ႕ဆန္ျပဳတ္ခဏေလးနဲ႕အျမန္စားေနတယ္ငါးမိနစ္မႀကာေပ။ေဆးထပ္တိုက္တယ္ငယ္ေသာက္လိုက္တယ္။ကိုႀကီးနဲ႕ေတြ႔ရဖို႔အေရးႀကီးတယ္။ဦးထြန္းေအာင္လက္ကနာရီႀကည့္လိုက္ေတာ့12:30ရွိေနျပီအေတာ္ပါဘဲ။
"ပါးပါးသြားရေအာင္အခ်ိန္နီးေနျပီ"
"ေအးေမႀကီးလိုက္ပို႔အုံးမထားကိုအားေပးလိုက္ပါအုံးသီသီနဲ႕အငယ္မေနခဲ႕လိုက္လာသားငယ္"
OPTနဲ႕ေရခဲတိုက္ကဘာမွမေဝးေပမယ့္ငယ္ေျခလွမ္းေတြကေနွးေနသလိုဘဲမေရာက္နိုင္ဘူး။ေရခဲတိုက္လမ္းႀကားထဲအဝင္
"အမ်ွ အမ်ွ အမ်ွ ယူေတာ္မူက်ပါ"
"သာဓု သာဓု သာဓု"
သားငယ္အေျပးထြက္ခဲတယ္ကိုႀကီးထားတဲ႕ေရခဲတိုက္ထဲကသရနဂံုတင္ျပီးသြားျပီး
"ဟဲ႕သားငယ္! ငယ္ေလးသားေျဖးေျဖးသြားေလ"
"ကိုႀကီး ကိုႀကီးအီးးးဟီးးးငယ့္ကိုပါေခၚသြားပါ"
"အီးးဟီးးးငယ္ပါလိုက္ခဲ႕မယ္ကိုႀကီး"
ကိုႀကီးျပင္ထားတဲ႕ရုပ္အေလာင္းေပၚဖက္ျပီးငယ္ေလးအားရပါးရငိုေနမိတယ္။
"အီးဟိီးးသားရယ္ထႀကည့္ပါအုံးမင္းညီလာေနျပီ။မင္းညီေလးလာေနျပီသားရယ္"
တခန္းလုံးသားငယ္အသံေႀကာင့္ဆူညံသြားတယ္။အန္တီထားလဲမျမင္ရက္ေတာ့ေျပာျပီးသူ႔သားအားငိုေနတယ္။ေဘးကဝဏၰဘုန္းေသခ်ာႀကည့္လိုက္တယ္။ငိုေနတဲ႕ခ်ာတိတ္ေလးအား
"အမ္! ေမာင္သဲ သူ႕တပည့္ေလးေမာင္သဲပါလား"
သူ႔ညီေလးခ်စ္တဲ႕ခ်စ္ညီေလးဆိုတာသူ႕အခန္းကတပည့္ေလးေမာင္သဲပါလား။သူပါမ်က္ရည္ေတြက်လာတယ္။
""အီးးဟီးးကိုႀကီးငယ့္ကိုတစ္ေယာက္ထဲမထားခဲ႕ပါနဲ႕ငယ့္ကိုပါေခၚသြားပါအီးးးဟီးး"
ဝဏၰဘုန္းမေနနိုင္ေတာ့ဖိုးရာဇာအားဖက္ျပီးငိုေနတဲ႕သူ႕တပည့္နားသြားျပီး
"သားငယ္မင္းကိုႀကီးေအးေအးေဆးေဆးသြားပါေစေတာ့တပည့္ရယ္"
သားငယ္သူ႔အားနွစ္သိမ့္ေပးတဲ႕သူအားေမာ္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ဆရာျဖစ္ေနေတာ့ပိုငိုမိတယ္
"အီးးဟီးးဆရာသားကိုႀကီးကိုေခၚေပးပါအုံး
ကိုႀကီး ကိုႀကီးငယ့္ကိုပါလိုက္ခဲ႕မယ္အီးးဟီး"
ဝဏၰဘုန္းငယ္ေလးအားအသာဆြဲဖက္ျပီး
"သားအဲ႕ဒီလိုမလုပ္ပါနဲ႕မင္းထိေတာ့မင္းအစ္ကိုႀကီရုပ္ပိုပ်က္သြားလိမ့္မယ္"
"အီးဟီးးးဆရာသားမွာကိုႀကီးတစ္ေယာက္ဘဲရွိတာအီးးဟီးးသားကိုႀကီးကိုျပန္ေခၚေပးပါ"
"သားငယ္ေတာ္ျပီဒါဆိုေဖေဖျပန္ေခၚသြားေတာ့မယ္ေနာ္လိုက္မပို႔ရေတာ့ဘူးဒီကေနျပန္မယ္ထ"
"ဟီးအီးးးးသားေတာက္းပန္ပါတယ္ပါးပါးရယ္သားကိုႀကီးကိုေနာက္ဆုးံအခ်ိန္ထိေတြ႔ပါရေစ"
လက္အုပ္ေလးခ်ီျပီးေတာင္းပန္ေနတဲ႕မိမိသားငယ္အားမႀကည့္ရက္ေတာ့ဦးထြန္းေအာင္အျပင္ထြက္ခဲ႕တယ္။ဝဏၰဘုန္းနဲ႕ငယ္နဲ႕သာရွိေနခဲ႕တယ္။ေနာက္မွာေဆြမ်ိဳးတစ္ခ်ိဳ႕သာထိုင္ေနတယ္။
"'အီးးဟီးးကိုႀကီးငယ့္ကိုထႀကည့္ပါအုံးအီးဟီးးး"
"သားေတာ္ပါေတာ္ကြာမင္းအစ္ကိုႀကီးေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းသြားပါေစ။ဆရာလဲဆရာ့အခ်စ္ဆုးံညီေလးအတြက္သားနဲ႕ထပ္တူခံစားရပါတယ္။မင္း
ေခါင္းကအနာလဲနာေနလိမ့္မယ္သားငယ္"
"အီးဟီးးးကိုႀကီးေရဟီးးးးကိုႀကီး"
"ကဲကဲနာေရးကားလာျပီတဲ႕ထက်ေတာ့"
"ကဲလာငယ္ဆရာ့ကားနဲ႕လိုက္ခဲ႕'"
"ဟီးးးးအီးးးကိုႀကီးး"
"သားငယ္အဲ႕လိုလုပ္ေနရင္လိုက္မပို႔နဲ႕ေတာ့ျပန္မယ္လာ"
ပါးပါးလာျပီေဟာက္ေတာ့ငယ္အသံမထြက္က်ိတ္ျပီးမ်က္ရည္ေတြက်ေနတယ္။
"အန္တီထားက်ေနာ္ကားနဲ႔လိုက္မလား"
"ရပါတယ္သားမထားကအန္တီနဲ႕လိုက္လိမ္မယ္သားသာသားငယ္ကိုႀကည့္ထိန္းေပးပါအုံး"
"ဟုတ္ကဲ႕အန္တီ"
အခါႀကီးသႀကၤန္အတတ္ေနမို႕ကားကေတာ္ေတာ္နွင္သုႆ န္ကိုမေရာက္နိုင္ဘူး။ဝဏၰေဘးကေနသားငယ္တစ္ေယာက္အသံမထြက္ဘဲေခါင္းကပတ္တီး
အေဖြးသားနဲ႕မ်က္ရည္ေတြက်ေနတယ္။မေန႔ညေနကသူ႕ညီဖုန္းထဲမွာဓါတ္ပုံေတြ႕ေတာ့ဘယ္သူနဲ႕ဆင္ပါလိမ္႔လို႔ခုေတာ့သူသေဘာေပါက္သြားတယ္။သားငယ္လက္ေလးအားအသာဆုပ္ကိုင္ေတာ့လက္စြပ္ေလးစမ္းမိတယ္ေသခ်ာႀကည့္ေတာ့ဖိုးရာဇာဆီကခ်ြတ္ထားတဲ႕သူ႕ဝတ္ထားတဲ႕လက္စြပ္နဲ႕တူေနတယ္။သုႆ န္အဝင္ေရာ
က္ေတာ့ဝဏၰငယ္ေလးအားမွာရတယ္။
"သားငယ္မင္းကိုႀကီးေအးေအးခ်မ္းခ်မါးသြားပါေစ။ျပီးေတာ့ကိုယ့္ကိုကိုထိန္းပါမင္းေယာက်ၤားေလ
ဒီထဲမွာလဲရင္မလဲေကာင္းဘူးအန္တီထားကိုလဲငွဲပါအုးံသူ႕သားအတြက္ေလ"
သားငယ္ဘာမွျပန္မေျပာနိုင္ေပ။
ကားရပ္ရပ္ခ်င္းသားငယ္ေျပးေတာ့တယ္။
"ကိုႀကီး အီးးဟီးးးကိုႀကီး အီးးဟီးးးသားငယ္ကိုထားခဲ႕ျပီလားအိီးဟီးးး"
သားငယ္ကိုႀကီးအားအတင္းဖက္ျပီးငိုလဲငိုပါးေတြအားနမ္းေနမိတယ္။
"သားငယ္ရယ္ ဟီးအီးးးမင္းအစ္ကိုသြားပါေစေတာ့သားေရမင္းညီကမင္းကိုထႀကည့္ပါအံုးတဲ႕အီးးဟီးး"
"ကဲကဲထည့္ေတာ့မယ္ငယ္တဲ႕သူေတြကန္ေတာ့က်"
ထိုင္ကန္ေတာ့တဲ႕သူဘယ္သူမွမရွိ။ဒါနဲ႕ဝဏၰဘုန္းကဘဲ
"သားငယ္မင္းအစ္ကိုႀကီးကိုထိုင္ကန္ေတာ့လိုက္ပါေတာ့ကြာ"
သူလဲသားငယ္အားမႀကည့္ရက္သူကိုတိုင္လဲမ်က္ရည္ေတြနဲ႕
"အီးဟီးးကိုႀကီး ကိုႀကီးအီးဟီးး"
သားငယ္ထိုင္ကန္ေတာ့ေနရင္ေအာ္ငိုေနတယ္။
"ကေလးကသူ႔အကိုကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္ရွာတာပါလားသနားပါတယ္"
လိုက္ပို႔တဲ႕သူေတြထဲကႀကားရတဲ႕စကားသံ
သားငယ္လဲကန္ေတာ့ျပီးေတာ့လွည္းအတြန္းသားငယ္ထျပီးလွည္းအားဆြဲထားတယ္
"ဟီးးအီးးကိုႀကီးကိုႀကီးကိုေခၚမသြားက်ပါနဲ႕အီးဟီးးးကိုႀကီးေရ"
"ကဲကဲဝိုင္းဆြဲျပီးကားေပၚတင္ေပးလိုက္က်ပါေတာ့"
ငယ္ေလးကားေပၚဘယ္လိုေရာက္လာမွန္းမသိ။
ဝဏၰဘုန္းသားငယ္ကားေပၚေရာက္တာနဲ႕ကားကိုေလာ့ခ်လိုက္ျပီးေမာင္းထြက္ခဲ႕တယ္။
"ကိုႀကီးးဟီးအီးးးးးကိုႀကီးေရ"
သားငယ္ကားအေပါက္ကေနကိုႀကီးမီးသျဂိဳလ္တဲ႕ေခါင္းတိုင္အားႀကည့္ျပီးမ်က္ရည္ေတြက်ေနမိတယ္။စိတ္ထဲမွာေတာ့ကိုႀကီးငယ္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲငယ့္ဘဝဘယ္လိုေရွ႕ဆက္ရမလဲကိုႀကီးရယ္။ေဘးမွာမ်က္ရည္ေတြက်ျပီးညိမ္ေနတဲ႕သားငယ္အားဝဏၰဘုန္းေသခ်ာႀကည့္ျပီးသနားေနမိတယ္။ငယ္ေလးအားေဆးရံုျပန္လိုက္ပို႔တယ္။ကုတင္ထိေရာက္ေတာ့သူနႈတ္ဆက္ခဲ႕တာေတာင္ျပန္မေျပာေတာ့ကုတင္မွာေကြးျပီးအိပ္ေနတယ္။
အခ်ိန္ႀကာလာရင္ေမ့သြားမွာပါ။
ဒီစကားဟာသူမ်ားေတြအတြက္မွန္ရင္မွန္လိမ့္မယ္သားငယ္အတြက္ေတာ့မမွန္ခဲ႕ပါဘူး။သားငယ္ေဆးရံုကဆင္းျပီးကတည္းကအိမ္ထဲကအိမ္ျပင္မထြက္ေတာ့ေက်ာင္းလဲဆက္မတတ္ေပ။ဆရာဝဏၰဘုန္းဖုန္းဆက္ေတာ့ေမႀကီးကဘဲျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ဒီတစ္နွစ္ေတာ့သားငယ္နားပါေစတဲ႕။အခ်ိန္ေတြတျဖည္းျဖည္းလည္ပတ္လာတယ္။
သႀကၤန္ေရာက္လာေတာ့မယ္။ဟင့္အင္းမုန္းတယ္ဒီသႀကၤန္ဆိုတာႀကီးရွိေနသေရြ႕ငယ္မုန္းတယ္။ငယ္နဲ႕သႀကၤန္ဟာဘာမွမဆိုင္ဘူး။ကိုႀကီးငယ္သတိရေနတယ္အခ်ိန္တိုင္းကိုႀကီးကို။ငယ့္နွလုံးသားတစ္ခုလုံးကိုႀကီးနဲ႕ပါသြားျပီ။ဒီခ်ိန္ေရာက္ရင္ႏွလုံသားကနာလာတယ္။ခံစားရတယ္
ပါးပါးနဲ႕ေမႀကီးရိပ္သာဝင္ခါနီးသားငယ္အား
"သားငယ္ဘဝကိုအေသမသတ္ပါနဲ႕ပါးပါးတို႔ကိုသနားရင္သားစာဆက္သင္ပါေနာက္ႏွစ္ကစျပီးျပန္တတ္ေတာ့ပါးပါးတို႔လဲအသက္ႀကီးလာျပီသားကိုအားကိုးရမယ့္အခ်ိန္မွာဘယ္လိုလုပ္မလဲ
သားဘဝတြက္စဥ္းစားပါသားငယ္"
ဒါနဲ႕သားငယ္ေမႀကီးနဲ႕ပါးပါးတို႔စကားေႀကာင့္ကိုယ့္ဘဝတတ္လမ္းအတြက္ေက်ာင္းဆက္တတ္ခဲ႕တယ္။GTIေတာ့မဟုတ္အေဝးသင္ေျပာင္းတတ္ခဲ႕တယ္။က်န္တဲ႕အခ်ိန္ေတြမွာကိုႀကီးအားေမ့ေနတတ္ေပမယ့္သႀကၤန္ေရာက္ရင္ေတာ႔သားငယ္ဘဝဟာကိုႀကီးသတိရစိတ္ေႀကာင့္ငိုေနမိတယ္။
ျမန္မာနိုင္ငံမွာပြဲေတာ္ႀကီးျဖစ္တဲ႕သႀကၤန္ပြဲေတာ္ဟာမေပ်ာ္နိုင္တဲ႕ငိုေနမိတဲ႕သူ႕ဟာငယ္ေလးတစ္ေယာက္အျပင္ဘယ္သူေတြမ်ားရွိနိုင္မလဲ။
မန္းေလးဆိုတဲ႕မင္းရတနာပုံေနျပည္ေတာ္ရွိတဲ႕
ျမိဳ႕မွာယခုခ်ိန္ထိသႀကၤန္ဆိုရင္ငိုေနျပီးသူခ်စ္တဲ႕ကိုႀကီးကိုယေန႔ထိတိုင္မေမ့နိုင္တဲ႕သားငယ္စိတ္ကိုခ်စ္တတ္သူတိုင္းနားလည္ေပးနိုင္က်ပါေစ။

ျပီးပါျပီ။
ႀကိဳးစားလ်က္။
Chit Thae@

အခ်စ္တစ္ခု ျပယုဂ္တစ္ခု

“......................”  သားၾကီးဆီမွ ၾကားလုိက္ရေသာ နာမည္ေၾကာင့္ ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လုံး ေတာင့္ခဲ သြားသည္။အဆုံးမရွိေသာတြင္းနက္ၾကီးထဲသို႔ ျပဳတ္က်...