အခ်စ္တစ္ခု ျပယုဂ္တစ္ခု

“......................” 

သားၾကီးဆီမွ ၾကားလုိက္ရေသာ နာမည္ေၾကာင့္ ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လုံး ေတာင့္ခဲ သြားသည္။အဆုံးမရွိေသာတြင္းနက္ၾကီးထဲသို႔ ျပဳတ္က်သြားသလိုခံစားရသည္။ အလြန္ၾကီးမား ေလးလံေသာ ထုထည္တစ္ခုခုျဖင့္ အရွိန္ျပင္းျပင္းလႊဲရုိက္ျခင္းခံရသလုိ ထင္ရသည္။ “သား.... သား ဘာေျပာလုိက္တယ္၊ သားက... သားက...” 
“ဟုတ္တယ္ေမေမ..ကၽြန္ေတာ္က...”
“ေတာ္ေတာ့၊ မၾကားခ်င္ဘူး၊ ဘာမွမၾကားခ်င္ဘူး..” နားႏွစ္ဖက္ကို အတင္းအၾကပ္ပိတ္ထားလုိက္ျပီး ေခါင္းကို ဘယ္၊ညာခါယမ္းပစ္ လုိက္သည္။  နားၾကားမွားလိုမွားျငား ျပန္ေမးလုိက္ေသာ္လည္း ေျပာင္းလဲမႈမရွိေသာ အေျဖကို ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္ နားေထာင္ႏုိင္ရန္ လုံေလာက္ေသာ အင္အားမ်ဳိး မရွိေတာ့ပါ။ ႏုန္းခ်ိအားေလ်ာ့ေနေသာလူမမာတစ္ဦးပမာ ကၽြန္မျပဳိလဲသြားရသည္။ ကၽြန္မအမ်ဳိးသား ႏွင့္သားငယ္၏ထိန္းသိမ္းမႈကို ကၽြန္မေသခ်ာသိလုိက္ေသာ္လည္းသားၾကီး၏ စုိးရိမ္တၾကီး ေခၚသံမ်ားက အလြန္ပင္တိုးလ်လြန္းပါသည္။ 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ 

ကၽြန္မမွာသားႏွစ္ေယာက္ရွိပါသည္။သို႔ေသာ္ထုိသားႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္မ်က္ႏွာငယ္ရ သည့္အျဖစ္၊ ဂုဏ္ငယ္ရသည့္အျဖစ္အပ်က္၊အေျခအေနမ်ဳိးမရွိခဲ့ပါ။ေရာက္ေလရာ ပြဲလမ္းတုိင္း၊ ေနရာတုိင္းတြင္ ဂုဏ္တင့္၊ ဂုဏ္ျမင့္စြာေနရသည္သာ။  
“လိမၼာလုိက္ၾကတာ”၊ 
“ေတာ္လိုက္ၾကတာ”၊ 
“ယဥ္ေက်းလိုက္ၾကတာ” အစရွိသည့္ မွတ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ကၽြန္မ စိန္နားကပ္မပန္ပဲ ပါးေျပာင္ႏုိင္ခဲ့သည္။ စိန္လည္ဆြဲမရွိဘဲ ေခါင္းေမာ့ႏုိင္ခဲ့သည္။  ငယ္ရြယ္စဥ္ မူၾကိဳတက္မွ ယခုလက္ရွိ ဆရာ၀န္ဘြဲ႕ကိုယ္စီရၾကသည္အထိ အတန္းတုိင္းတြင္ ဆြတ္ခူးရရွိခဲ့ၾကေသာ ဆုတံဆိပ္၊ ေအာင္လက္မွတ္ ဂုဏ္ျပဳလႊာမ်ားက ကၽြန္မတို႔ဧည့္ခန္းတြင္ ငြား၀င့္စြာ ေနရာယူထားၾကသည္။ ထုိမွတဆင့္ ပညာစုံလင္ျပီးေနာက္ မိဘ၀တ္တရားငါးပါးအနက္ ေနာက္ဆုံးတစ္ပါးကို ေက်ပြန္ႏုိင္ရန္အတြက္ သမီးရွင္မ်ားလက္တုိ႔သတိေပးခ်ိန္တြင္လည္း ကၽြန္မ တျပဳံးျပဳံးႏွင့္ ေမာ္ေနခဲ့သည္။  
“သား၊ ကိုကို၊ သားမွာ ခ်စ္သူရည္းစားေလးဘာေလးရွိရင္ အိမ္ေခၚလာပါဦး၊ ေမေမတို႔နဲ႔လည္းမိတ္ဆက္ေပးပါဦးကြယ္။ သားအရြယ္ကမငယ္ေတာ့ဘူး။” ဟုေျပာလုိက္တုိင္း သားမ်က္ႏွာက ရဲေထြးနီျမန္းသြားေလ့ရွိသည္။  
“ဘ၀နဲ႔ခ်ီျပီးလုပ္ရမွာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္ အေမေရ” ဟု ရြတ္ေနာက္ေနာက္ေျပာေလ့ရွိေသာ သားၾကီး၏ အေျပာအဆုိ၊ အေနအထိုင္၊ အျပဳအမူမ်ားကို အကဲခတ္ျခငး္အားျဖင့္ ငယ္ရာမွ ၾကီးလာေသာ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးက(ကၽြန္မႏွင့္ ကၽြန္မအမ်ဳိးသား) “မၾကာခင္ ဖြင့္ေျပာေလာက္ပါတယ္”ဟု ခန္႔မွန္းကာ ၾကည္ႏူးခဲ့ရသည္။  

“သား၊ ၀ါကၽြတ္ရင္ သားကို အမြန္ေလးနဲ႔ ေနရာခ်ေပးမလို႔။ ေမေမတို႔အားလုံး စီစဥ္လုိက္ျပီ။ အဲဒါသားသေဘာကေရာ” ျငင္းဆန္ ေရွာင္လႊဲလို႔မရေအာင္ ခ်ည္တုပ္ထားျပီးမွ အလြန္ပုိင္ႏုိင္ေသာ ေလသံျဖင့္ ေျပာျပလိုက္ရခ်ိန္တြင္ သားၾကီး၏ မ်က္ႏွာ မႈိင္းညိဳမဲရင့္သြားသည္။ အသာတၾကည္ေခါင္းညိတ္ လက္ခံလိမ့္မည္ဟု ရာႏႈန္းျပည့္ တြက္ခ်က္ထားကာ စစ္ပြဲေပါင္းမ်ားစြာကို ေအာင္ျမင္ေသာ စစ္သူၾကီးတစ္ေယာက္ပမာ ေမာ္ၾကြားပစ္လုိက္သည္။ သို႔ေသာ္ သားၾကီးဆီမွာ ကၽြန္မကို အဆုံးစြန္အထိ ျပဳိလဲနိမ့္က်သြားေအာင္ အလဲထုိးအႏုိင္ယူႏုိင္မည့္ ၀ွက္ဖဲတစ္ခ်က္ ရွိေနေၾကာင္း ကၽြန္မလုံး၀မသိခဲ့ပါ။ 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ 

“ဟာေမေမကလဲ၊ ဘာလို႔အဲလိုစီစဥ္လိုက္ရတာလဲ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္းဘာမွ မေျပာထားဘဲနဲ႔။” 
“ဟ မင္းကလဲ အမြန္႔မွာ ဘာျငင္းစရာရွိလို႔လဲ၊ ျပီးေတာ့ မင္းမွာလဲ ခ်စ္သူရည္စားရွိတာလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႔။” 
“ဟုတ္ပါ့ကိုကိုရာ၊ ကိုကို႔ဘာသာရွာဆုိေတာ့လည္းအျဖစ္မရွိပဲနဲ႔၊ အိမ္ကစီစဥ္တာ က်ေတာ့ ျငင္းခ်င္ေသးတယ္။ ကိုကိုျမန္ျမန္မိန္းမယူမွျဖစ္မွာဗ်။ မဟုတ္ရင္ ေနာက္ကားက ေက်ာ္တက္သြားလိမ့္မယ္။” 
“ကဲ အဲဒီေတာ့ ငါ့သားေျပာ၊ မင္းမွာခ်စ္သူရွိလား၊ ခ်စ္သူတယ္၊ရည္းစားရွိတယ္ဆုိရင္ မင္းေကာင္မေလးကို အိမ္ေခၚလာခဲ့ ငါတုိ႔နဲ႔မိတ္ဆက္ေပး၊ ေအး မရွိဘူးဆိုရင္လဲ ငါတုိ႔လူၾကီးေတြ တုိင္ပင္ထားတာကို ျငင္းမေနနဲ႔ေတာ့။ ကဲေျပာ ခ်စ္သူရွိလား မရွိဘူးလား။” အလုံးအရင္းႏွင့္၀င္လာေသာ တုိက္စစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မေရွာင္လႊဲႏုိင္သည့္အဆုံး သားၾကီးဆီမွ ေျဖာင့္ခ်က္တစ္ခု ထြက္လာသည္။ 
“ဟုတ္ ေဖေဖ၊ သားမွာခ်စ္သူရွိတယ္။” 
“ေအးေလ၊ ဟုတ္ျပီး မင္းခ်စ္သူက ဘယ္သူတဲ့လဲ၊ ဂုဏ္ေတြ၊ ေရႊေတြပိုင္ဆုိင္မႈနဲ႔ သူတစ္ပါးရဲ႕အဆင့္အတန္းကို ေဖေဖတို႔ မသတ္မွတ္ဘူးဆုိတာ မင္းသိပါတယ္။ ဘယ္သူလဲ ဘယ္ကလဲ၊ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္နားလည္မႈရွိရဲ႕လား။  အက်င့္စာရိတၱေကာင္းရဲ႕လား အဲဒါေလးပဲ။” တစ္စုံတစ္ခုကို ေျပာရင္ အတင္းၾကိဳးစားေနေသာ သားၾကီးကို ၾကည့္ရင္း ကၽြန္မဆႏၵေစာေနမိသည္။ (ထုိသို႔ အားယူၾကိဳးစားျခင္းသည္ ကၽြန္မႏွလုံးသားကို ထုတ္ခ်င္းေပါက္သြားေစမည့္ စကားလုံးမွ်ားအား ေလးၾကိဳးအတင္းဆုံး ဆြဲဆန္႔ထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္မလုံး၀မရိပ္မိခဲ့ပါ။) 
“ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူက...... ကၽြန္ေတာ္...... ကၽြန္ေတာ္နဲ႔........... သားရဲ႕..” 
“အာ........ ကိုကိုကလဲဗ်ာ။ အုိးတုိးအမ္းတမ္းနဲ႔။ အဲေလာက္ၾကီးရွက္မေနစမ္းပါနဲ႔။ နာမည္ပဲေျပာလိုက္၊ နာမည္ဘယ္သူပါဆုိတာပဲ ေျပာခ်လုိက္။” သားၾကီးက ကၽြန္မတို႔တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီကို ေလးေလးနက္နက္ၾကည့္ျပီး တစ္စုံတစ္ေယာက္၏ နာမည္ကို ေျပာခ်လုိက္သည္။ 
“...................” သားၾကီးဆီမွ ၾကားလုိက္ရေသာ နာမည္ေၾကာင့္ ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လုံး ေတာင့္ခဲ သြားသည္။  အဆုံးမရွိေသာတြင္းနက္ၾကီးထဲသို႔ ျပဳတ္က်သြားသလိုခံစားရသည္။ အလြန္ၾကီးမား ေလးလံေသာ ထုထည္တစ္ခုခုျဖင့္ အရွိန္ျပင္းျပင္းလႊဲရုိက္ျခင္းခံရသလုိ ထင္ရသည္။ 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ 

ကၽြန္မတို႔အိမ္ကို အၾကိမ္ေပါင္း၊ အေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာ ၀င္ထြက္ေနထုိင္ခဲ့ေသာ သားငယ္၏ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္းေလးက သားၾကီး၏ ခ်စ္သူျဖစ္လိမ့္မည္ဟုကၽြန္မအိပ္မက္ပင္ မမက္ဖူးခဲ့ပါ။ အတုန္းအရုန္းအက္ကြဲျပိဳက်သြားေသာ ေရခဲေတာင္ၾကီးမ်ားကဲ့သို႔ ကၽြန္မ၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား ပ်က္စီးေက်မြကုန္ျပီ။ ထုိေ၀ဒနာမ်ား၏ ညွင္းဆဲမႈေၾကာင့္ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ အိပ္ရာထဲ လဲက်ခဲ့ရသည္။ ကၽြန္မထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္လာသည့္ေနာက္ပိုင္း သားၾကီးႏွင့္အတတ္ႏုိင္ဆုံး ေရွာင္ေနခဲ့သည္။ သားၾကီးအေနႏွင့္ သူ႔အေဖႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူ႔ညီႏွင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ညွိႏႈိင္းျငင္းခုန္မႈမ်ား ရွိေၾကာင္း ကၽြန္မသိပါသည္။ ကၽြန္မအမ်ဳိးသားကလည္း ကၽြန္မကို ေဖ်ာင္းဖ်နားခ်ကာ ေခ်ာ့ေမာ့ေလ့ရွိသည္။  တစ္ခုေသာ ညေနခ်င္းတြင္ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း ရုပ္သံလိုင္းမွ ထုတ္လႊင့္ေသာ ဇာတ္လမ္းတြဲတစ္ခုကို ၾကည့္ေနစဥ္ သားၾကီးေရာက္လာျပီး ကၽြန္မႏွင့္အေ၀းဆုံးခုန္တြင္ လာထုိင္ေနသည္။  

“အေမ..” ဇာတ္လမ္းအပုိင္းတစ္ပုိင္း ျပီးဆုံးခ်ိန္တြင္ သားၾကီးက ကၽြန္မကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ ကၽြန္မျပန္မထူးမိ။ အာရုံမရွိေသာ ရုပ္ျမင္သံၾကားစက္ကို သာ စုိက္ၾကည့္ေနမိသည္။  
“အေမ၊ အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားေျပာပါဦးဗ်ာ။” အားေဖ်ာ့တုန္ရီေနေသာ သားၾကီး၏ စကားသံေၾကာင့္ ကၽြန္မလွည့္ၾကည့္လုိက္သည္။  

“ဘာေျပာရမွာလဲ။ ေျပာစရာစကားမရွိဘူး။ အႏွစ္ႏွစ္အလလ ငါေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ အရာေတြ ဘာမွ အဓိပၸါယ္မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘာေျပာစရာစကားမွလည္းမရွိေတာ့ဘူး။” 
“အေမ၊ အေမ...။ အေမရွက္ေနတာလား၊ ကၽြန္ေတာ့္ကိုမုန္းေနတာလား။ ကၽြန္ေတာ့္ကို မုန္းေနတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား။” 
“ေအး ဟုတ္တယ္ ငါ့နင့္ကိုမုန္းတယ္။ ရွက္တယ္။ ငါ့သားဒီလုိျဖစ္ေနတာ ပတ္၀န္းက်င္ က သိသြားရင္ ငါ့မ်က္ႏွာ ဘယ္သြားထားရမလဲ။ ဟင္...” 
“ကၽြန္ေတာ္က အေမ့ရဲ႕ေသြးအေမ့ရဲ႕သားပါအေမရယ္၊ အေမ့ကိုယ္တုိင္ ငါ့သားၾကီး ကေလ ငါ့သားၾကီးကေလနဲ႔ အျမဲတမ္းေျပာခဲ့တဲ့အေမ့ရဲ႕သားပါ။” သူ႔ရင္ဘတ္ကို တဘုန္းဘုန္းရုိက္ရင္း ငိုေၾကြးေနေသာ သားၾကီးကို မၾကည့္ရက္စြာ မ်က္ႏွာလႊဲပစ္လုိက္သည္။ 
“အခုခ်ိန္မွာ အဲဒါေတြမသိခ်င္ေတာ့ဘူး” 
“ဘာျဖစ္လို႔လဲအေမ၊ သားယူလာတာ ဂုဏ္ျပဳဆုတစ္ခုမဟုတ္လို႔လား၊ ဂုဏ္ျပဳလႊာ တစ္ေစာင္ မဟုတ္လို႔လားအေမ။” ဘာမွ ျပန္မေျပာႏုိင္ေအာင္ ကၽြန္မဆြံ႕အသြားသည္။ 
“ ကၽြန္ေတာ္က အႏွစ္၃၀ နီးပါးေလာက္ အေမပုံသြင္းသလိုေန၊ အေမ့အၾကိဳက္လိုက္ျပီး ေနခဲ့တဲ့ သားပါအေမရယ္။ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ သိလိုက္ရတဲ့ အေမေတာင္ ဒီေလာက္တုန္လႈပ္ ေနရင္ကာယကံရွင္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္ေလာက္ထိတုန္လႈပ္လိုက္မလဲလို႔ အေမ ေတြးၾကည္ ေပးပါဦးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုအသက္ရွင္ခဲ့ရသလဲ။ ဘယ္လို ေနထုိင္ခဲ့ရသလဲ တစ္ခ်က္ေလာက္ေမးဦးေလ။ အေမက ငါ့သားေလးေတာ္လိုက္တာလို႔ ေျပာလိုက္တိုင္း လိပ္ျပာမလုံျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ ဒါမွ ငါ့သားလို႔ ခ်ီးမြမ္းလိုက္တတုိင္း ရွက္စိတ္နဲ႔ ေတြးေၾကာက္ခဲ့ရတာေတြ၊ ဒီစိတ္ကို ဘယ္လိုေဖ်ာက္ဖ်က္ ဖုံးကြယ္ရမလဲလို႔ေတြးရင္း အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြ၊ အိပ္မက္ဆုိးနဲ႔ လန္႔ႏုိးရတဲ့ညေတြ၊ ဘယ္ေလာက္ရွိမယ္လို႔ အေမထင္သလဲ။  ဒီစိတ္နဲ႔ အသက္ရွင္ဖို႔ထက္ ဘယ္သူမွမသိခင္ အဆုံးသတ္တာေကာင္းတယ္လို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ေတြးခဲ့ဖူးတယ္ဆုိတာ အေမသိလား။ 
ညီညီေနမေကာင္းတုန္းက “ကၽြန္မသားေတြ မရွိေတာ့ရင္ ကၽြန္မလဲဒီေလာကမွာမေနခ်င္ေတာ့ဘူး”လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားကုိ ၾကားေယာင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ အသက္ဆက္ေနရတာပါ။  အဲဒီစကားေလးေၾကာင့္ပဲ အေမ့ကိုကၽြန္ေတာ္အတတ္ႏုိင္ဆုံး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားေပးခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ တတ္ႏုိင္သေရြ႕ၾကိဳးစားခဲ့တာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္မတတ္ႏုိင္တဲ့ ဒီစိတ္ေလးတစ္ခုေၾကာင့္ အေမကၽြန္ေတာ့္ကို မျမင္ခ်င္ မေတြ႕ခ်င္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအိမ္ကေန ထြက္သြားပါ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္ေနရလို႔ အေမစိတ္ဆင္းရဲမယ့္ အစား အေမမျမင္ႏုိင္မယ့္ေနရာကို ကၽြန္ေတာ္ေရွာင္ေနေပးပါ့မယ္အေမ။ အဲဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို ခ်စ္တယ္ဆုိတဲ့ ျပယုဂ္၊ သက္ေသတစ္ခုပါအေမ။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကိုခ်စ္တယ္။” 
သည္းသည္းထန္ထန္ ငုိေၾကြးရင္းသူ႔အခန္းထဲ၀င္သြားေသာ သားၾကီးကို ေငးၾကည့္ရင္း ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း ေငါင္စင္းစြာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။  ဘယ္လိုကံဆုိးမႈေတြေၾကာင့္ ဒီလုိအျဖစ္မပ်က္မ်ဳိးကို ၾကဳံရတာလဲ။ တရားခံကို ကၽြန္မရွာေဖြၾကည့္မိသည္။ ကၽြန္မပါးျပင္စိုစုိကို လက္ဖမုိးမ်ားျဖင့္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္သုတ္ လိုက္ျပီး တယ္လီဖုန္းရွိရာသို႔ ကၽြန္မသြားလိုက္သည္။ ကၽြန္မရင္ထဲမွ နာက်င္ခါးသက္ေသာ ေဒါသမ်ား၊ ပူေလာင္ျပင္းရွေသာ မီးေတာက္မ်ား အားလုံး၏တရားခံဆီကို ဖုန္းေခၚဆုိလုိက္သည္။တစ္ဖက္မွ လက္ခံလိုက္သည္ႏွင့္တစ္ျပိဳင္နက္ ကၽြန္မ၏ စိတ္သည္ ေပါက္ကြဲအမွတ္ကို ေရာက္ရွိေသာ မီးေတာင္တစ္ခုပမာ အထိန္းအကြပ္ မဲ့စြာ ေပါက္ကြဲေလာင္ကၽြမ္းသြားသည္။ 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ 

အခ်ိန္ ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ် ၾကာသြားသည္မသိ။ ကၽြန္မအသိစိတ္မ်ား ျပန္လည္ စီးေမ်ာလာ ခ်ိန္တြင္ ပထမဆုံး သတိထားမိသည္မွာ ဖုန္းလက္ခံသူမွာ (ကၽြန္မထင္ထားေသာ) ေကာင္ေလးမဟုတ္ပဲ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး၏ အသံျဖစ္ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ 

“ဒီမွာအစ္မ၊ အစ္မတို႔မိသားစုမွာျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြအတြက္ ကၽြန္မစိတ္မေကာင္း ပါဘူး။ဒါေပမယ့္ဒီျပႆနာအားလုံးအတြက္ ကၽြန္မသားတစ္ေယာက္တည္းကို အျပစ္တင္ ေနတာမ်ဳိးက မျဖစ္သင့္ပါဘူးရွင့္။  အစ္မရဲ႕သားလည္း တစ္စိတ္တစ္ေဒသပါေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ေက်းဇူးျပဳျပီးစကားကိုျဖတ္ မေျပာလိုက္ပါနဲ႔၊ ကၽြန္မလည္း အခုနေလးက အစ္မစကားဆုံးတဲ့အထိ နားေထာင္ေပးခဲ့တာပါ။ ကၽြန္မသားက လူေကာင္း၊ လူလိမၼာေလးပါ။ သူ႔အတြက္ ကၽြန္မအလြန္႔ကိုဂုဏ္ယူခဲ့တာပါ။ ကၽြန္မသူ႔ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္၊ ျပီးေတာ့သူ႔ရဲ႕ဘ၀ကိုလည္းခ်စ္တယ္။ ျပီးေတာ့............. သူ႔ရဲ႕ခ်စ္သူကိုလည္း ကၽြန္မလက္ခံေပးႏုိင္ပါတယ္။ သူကဒီေန႔အခ်ိန္အထိ သူ႔ဘ၀ကို ရဲရဲ၀င့္၀င့္နဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ရဲတဲ့ သတၱိရွင္ပါ။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မေျပာခ်င္တာက အစ္မတို႔မိသားစုမွာ ၾကဳံေတြ႕ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြအတြက္ ကၽြန္မစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေပမယ့္ တကယ္လို႔သာ ကၽြန္မရဲ႕သားကို ဆက္ျပီးမေကာင္းေျပာ အျပစ္တင္ေနမယ္ဆုိရင္ ကၽြန္မနဲ႔လည္း ျပႆနာ ျဖစ္လာမယ္ ဆုိတာေလးကိုပါ။ ကၽြန္မဘာကိုဆုိလိုတာလဲ အစ္မနားလည္မွာပါ။” 

တယ္လီဖုန္းလုိင္းမ်ား ျပတ္ေတာက္သြားေသာ္လည္း ကၽြန္မ၏ အေတြးမ်ဥ္မ်ား မျပတ္ေတာက္ႏုိင္ေသးပဲ ပိုမုိရႈပ္ေထြးလာခဲ့ရသည္။ ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လုံး ရွက္စိတ္ျဖင့္ မႊန္ထူသြားရသည္။ သားမ်ားအတြက္ မိခင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ဟု အျမဲတမ္း ဂုဏ္ေမာက္ခဲ့ေသာ ကၽြန္မ၊ သားႏွစ္ေယာက္ အရာရာကို စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံခဲ့၊ေပးဆပ္ခဲ့သည္ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္ၾကီးလြန္းခဲ့ေသာကၽြန္မသည္ ဘ၀င္ျမင့္ ေအာက္ေျခလြတ္ခဲ့သူသာျဖစ္သည္။   အမွန္တကယ္မွာေတာ့ ကၽြန္မသည္ သားၾကီးကို ကၽြန္မ ကာကြယ္ရန္ မၾကိဳးစားခဲ့၊ သားၾကီး၏ ခံစားခ်က္ကို ကိုယ္ခ်င္းမစာခဲ့၊ နားမလည္ေပးခဲ့၊ မစာနာခဲ့ေသာ မိန္းမၾကမ္းၾကီး တစ္ေယာက္မွ်သာျဖစ္သည္။ (လူကိုယ္တုိင္ကို မျမင္ဖူးေသာ္လည္း) သားတစ္ေယာက္ အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္ကို ရဲရဲေတာက္ တန္ျပန္ကာကြယ္ေနေသာ ထုိအမ်ဳိးသမီေရွ႕တြင္ ကၽြန္မသည္ သိမ္ငယ္ညံ့ ဖ်င္းလြန္းပါသည္။  

“သား...... သားၾကီး။ သားၾကီးဘယ္မွာလဲ။” ကၽြန္မသားၾကီးကို ကၽြန္မကာကြယ္ရမည္။ သူ႔ကို ရင္အုပ္မကြာ ေစာင့္ေရွာက္ရဦးမည္။ ပတ္၀န္းက်င္ သူစိမ္းမ်ားအလယ္ တြင္ မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္ျဖစ္ေနမည့္ သားအတြက္ အားကိုးအားထားျပဳစရာ ကၽြန္မရွိဖို႔လိုအပ္ပါသည္။  အိပ္မက္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနသူတစ္ေယာက္ပမာ ကေယာင္ကတမ္းျဖင့္သားၾကီးကို ရွာေဖြေနမိသည္။ ျခံ၀န္းတံခါးေရွ႕တြင္ ရပ္ေနေသာ သားအဖသုံးေယာက္ဆီကို ကၽြန္မအေျပး တစ္ပိုင္းႏွင့္သြားလိုက္သည္။ 
“ေမေမ့ကို ဂရုစုိက္ေနာ္။ အေရးအေၾကာင္းဆုိ ဖုန္းဆက္ထားလိုက္။” 
“အင္းပါ။ ကိုကိုလည္း ဂရုစိုက္ေနာ္။ အကူအညီလိုရင္ ညီညီ့ကို လွမ္းေျပာလိုက္။” 
“သား......။ က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ေနာ္။ အခက္အခဲတစ္ခုခုရွိရင္ ေဖေဖတုိ႔ကို အေၾကာင္းၾကားလိုက္ မင္းအေမလည္း တျဖည္းျဖည္းေသြးေအးသြားႏုိင္မွာပါ။” 
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေဖေဖ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို နားလည္ေပးႏုိင္လို႔။ ညီညီ့ကိုလည္း ကိုကိုအရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္ကြာ။” 
“နားလည္ေပးႏုိင္ရမွာေပါ့ကြာ။ ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ခြင့္မရတာကိုက ေလာကသဘာ၀ ပဲေလ။ မျဖစ္ေစခ်င္တာက မျဖစ္ေစခ်င္တာပဲ။ နားလည္တာက နားလည္ေပးတာသက္သက္ ေပါ့ကြာ။” ပန္းျခဳံနားမွာ ရပ္ေနရင္း သူတို႔စကားေတြနားေထာင္ေနရျခင္းက အဆိပ္ေတြ ေသာက္ေနရသလိုပင္။ တရားသေဘာ၊ ဘ၀သေဘာမ်ားႏွင့္ ခ်ိန္ထုိးခ်င့္ခ်ိန္မႈျဖင့္ နားလည္ျပည့္၀ႏုိင္လြန္းေသာ ကၽြန္မအမ်ဳိးသားႏွင့္ သားငယ္ကိုပင္ ကၽြန္မအားနာမိသည္။  
“အာ့ဆုိ ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ ေဖေဖ။ ညီညီ ကိုကိုသြားေတာ့မယ္ေနာ္။” 
“ဟုတ္ကဲ့၊ ဂရုစိုက္ေနာ္ ကိုကို။” မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ ခြဲခြာရန္ ၀န္ေလးေနၾကေသာ သူတို႔ဆီကုိ ကၽြန္မတိုးေရြးရင္း ရွိရွိသမွ်အားကို စုကာ ေခၚလိုက္သည္။ 
“သား......” သားၾကီး၏ ေျခလွမ္းမ်ားရပ္တန္႔သြားသည္ကို အားတက္ဖြယ္ျမင္ရသည္။ “
သား၊ သားၾကီး၊ ေမေမ့ကို ထားခဲ့ျပီး ဘယ္သြားမလို႔လဲသားရယ္။ သား၊ သား ေမေမ့ကို စိတ္ဆုိးေနလားဟင္။” ဘယ္ကေန ဘယ္လို သားဆီကို ေရာက္သြားသည္မသိ။ သားကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္ထားရင္း ကၽြန္မငိုေကၽြးေနမိသည္ကိုသာ ကၽြန္မသိသည္။  
“ေမေမ... သားကုိ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္လားဟင္၊ သားကိုနားလည္ေပးႏုိင္လား။ သားကို....သားကို.” 
“သားရယ္။ သားက ေမေမ့သားပါ။ ေမေမသိပ္ခ်စ္ရတဲ့သားပါ။ ေမေမ့ကို ဂုဏ္တတ္ေစတဲ့  သား၊ ေမေမဂုဏ္ယူရတဲ့သားပါ။ ေမေမ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါသားရယ္၊ သားကို ေမေမ အျပည့္အ၀နားလည္ႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ့မယ္။ အဲဒါဟာ ေမေမ့ရဲ႕သား ေပၚမွာထားတဲ့အခ်စ္။ ေမေမ့အခ်စ္ရဲ႕ ျပယုဂ္ေပါ့သားရယ္” 
“ေက်းဇူးတင္လုိက္တာေမေမရယ္။ တကယ့္ကို ေက်းဇူးတင္တာပါ။” ကၽြန္မ၏ ပါးျပင္ကို သိမ္ေမြ႕စြာ ေမႊးၾကဴလိုက္ေသာ သားၾကီး၏ အနမ္းသည္ ကၽြန္မတစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ့္ကို အခ်ိန္ျမိန္ဆုံးပင္ျဖစ္လိမ့္မည္။  @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ 

အခ်စ္တစ္ခုအမွန္တကယ္ရွိလွ်င္ ယင္းအခ်စ္အတြက္ တိက်ခိုင္မာေသာ ျပယုဂ္တစ္ခု လည္း ရွိကို ရွိေၾကာင္း ကၽြန္မ တိတိက်က် ယုံၾကည္လာပါျပီ။ #          #          #          #          #          #          #          #          #          #          # 
For The People Like Us 
SalaiLeo (22-1-2016) 

၀န္ခံခ်က္။         ။ The Falls-Testament of Love ဇာတ္ကားမွ ဇာတ္၀င္ခန္းတစ္ခ်ဳိ႕ကို မွီျငမ္းေရးသားထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

သက္တံ့ေရာင္ အဆိပ္

Colour Rainbow မဂၢဇင္​းကႀကီးမႉးက်င္​းပတဲ့
ဝႆန္ LGBT ရသစာေပျပိဳင္ပြဲမွာ
ဒုတိယဆုရဝတၳဳတို ျဖစ္​ပါတယ္​
**- သက္တ့ံေရာင္ အဆိပ္ -**by သက္​တန္​႔ခ်စ္​သူ

"ကီ်ြ"
ဘရိတ္အုပ္သံႏွင့္အတူ ျဖဴလႊလႊ အဝတ္ေတြ စီးေႏွာင္ထားတဲ႔ ဝါညက္ညက္ အရာဝတၳဳေလး က်ြန္ေတာ့္ မ်က္စိေရွ႕မွာပဲ ေျမွာက္တက္ လႊင့္စင္သြားတယ္။

"ဝုန္း"
ျပန္အက်မွာေတာ့ အကုန္လံုးနီးပါး အနီေရာင္ေတြ စြန္းေပေနတယ္။ ဒါတင္ ဘယ္ကမလဲ အနီေရာင္ေတြ ကတၱရာ လမ္းေပၚမွာ အိုင္ထြန္း သြားေသးတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ အစိတ္အပိုင္းေတြက တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတယ္။ ေဟာ ျငိမ္သြားျပန္ျပီ။ ဟာ လူအုပ္ျကီး ဝိုင္းလာတယ္။ သူတို႕ေတြ ကိုင္တြယ္ စမ္းသပ္ေနျကတယ္။

"အသက္မရွိေတာ့ဘူး။"

ေဟာ သူ ေသသြားျပီတဲ႔။ သူ့မ်က္လံုးေတြက ဖြင့္လ်က္ က်ြန္ေတာ္ကို ျကည့္ေနတုန္းပဲေလ။ ခုဏေလးတင္ က်ြန္ေတာ့္ကားေလးေပၚမွာ သူနဲ႕ က်ြန္ေတာ္ စကားေတြ ေျပာေနျကတာပါ။ သူကက်ြန္ေတာ္ကို ခ်စ္တယ္လို႕ေတာင္ ေျပာခဲ႔ေသးတယ္။

"က်ြန္ေတာ္ျမင္လိုက္တာက အဲဒီ ေကာင္ေလးက ကားေရွ႕ကို ေျပးဝင္သြားတာဗ်။"

သူက ကားေရွ႕ကို ေျပးဝင္လိုက္တာတဲ႔။ ဘုရားေရ က်ြန္ေတာ္ မွားသြားျပီလား။ ေဟာ သူ့မ်က္လံုးေတြ ပြင့္ေနသလိုပဲ။ စကားေတြလည္း ေျပာေနတယ္။ သူ မေသဘူးလား။

"အသက္ထက္ တန္ဖိုးရွိတာ ဘာမွမရွိဘူးဆိုေပမယ့္ ေလာကမွာ ေသတာထက္ ဆိုးတဲ႔အရာေတြ အမ်ားျကီးရွိတယ္။ ညီ့အျပစ္က အသက္ထက္ပိုေပးဆပ္ဖို႕ မတန္လို႕ ေသျခင္းတရားကို ညီကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ျပီ။ လိင္တူေတြရဲ႕ အခ်စ္ကို ကစားတဲ႕ဦး၊ လိင္တူေတြရဲ့ဘဝကို ဖ်က္ဆီးတဲ႔ဦးက သက္တန့္ေရာင္ အဆိပ္သင့္လိမ့္မယ္။ ဦးက ေသတာထက္ဆိုးတဲ႔ အျဖစ္နဲ႕အတူ တစ္သက္လံုး ေနာင္တနဲ႕ အသက္ရွင္ရမယ္။"

"အား။ မဟုတ္ဘူး။ ညီ့ကို က်ြန္ေတာ္မသတ္ဘူး"
************
က်ြန္ေတာ္ အိပ္မက္က လန္႕ႏိုးလာတယ္။ ဘုရားေရ။ ေသတာထက္ ဆိုးတဲ႔ အျဖစ္တဲ႔။ ေနာင္တနဲ႕ အသက္ရွင္ရမယ္တဲ႔။ ဒီညလည္း ျပန္အိပ္လို႕မရဘဲ မိုးလင္းေတာ့မွာပဲလား။
================================
အခန္း ( ၁ )

"ဦး မခ်စ္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ ညီ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသမွာ။"

"ညီ မင္းမွာ အရွက္မရွိဘူးလား။ မင္း လူစကား နားမလည္ဘူးလား။"

က်ြန္ေတာ္ သူ့ကို လမ္းခြဲဖို႕ စကားေျပာေပမယ့္ သူကေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႕ လက္ေလ်ာ့မယ့္ပံု မရွိဘူး။ က်ြန္ေတာ္ အျကမ္းနည္း သံုးလိုက္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

"ဘာ အရွက္မရွိဘူး ဟုတ္လား။ ညီ့ဘဝ ဘာျဖစ္သြားျပီလဲ ဆိုတာ ဦး သိျပီးသားပဲ။ ဒီေလာကထဲကို ဦးပဲ ေခၚလာခဲ႔တာေလ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လိင္တူ ခ်စ္သူဆိုတာ လက္ခံလိုက္လို့ မိဘေတြရဲ႕ ဥေကၡာကိုလည္း ရလိုက္ျပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ပစ္ပယ္းထားျကျပီ။ ဒိတ္ဒိတ္ျကဲ သူေဌးတစ္ေယာက္ရဲ႕သားက တစ္ျခားေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ တိတ္တိတ္ပုန္းမယား တစ္ေယာက္ဆိုတာ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း သိထားျပီးျပီ။ အကုန္လံုးရဲ႕ တံေတြးခြက္ထဲမွာ ပက္လက္ေရာ ေမွာက္ရက္ပါ ေမ်ာေနတာ ခင္ဗ်ားျကီးသိလား။ ဒီထက္ရွက္ဖို႕ အရွက္လည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ဒီထက္ပ်က္ဖို႕ ဘဝလည္း မက်န္ေတာ့ဘူး။"

အေျခအေနက မလွေတာ့ဘူး။ သူက ပိုျကမ္းေနပါလား။ က်ြန္ေတာ္ လမ္းေဘးမွာ ကားရပ္လိုက္တယ္။

"ဘဝမွာ အခ်စ္ထက္ အေရးျကီးတာ အမ်ားျကီးပါ ညီ။ အခ်စ္ရံွဳးတာဟာ ဘဝရွံွဳးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ညီက ငယ္ပါေသးတယ္။ ဦးထက္ သာတာေတြ႕မွာပါ။"

"အခ်စ္ထက္ အေရးျကီးတာ အမ်ားျကီးပဲ အခ်စ္ရွံဳးတာ ဘဝရွံဳးတာ မဟုတ္ဘူး ဟုတ္လားဦး။ ဦးက ပါးစပ္နဲ႕ ေျပာျပီး ခဏတြဲခဲ႔ေပမယ့္ ညီရဲ႕ လူပ်ိဳဘဝနဲ႕ ေယာက္်ားခႏၶာကိုယ္၊ ညီရဲ႕ အရွက္သိကၡာ၊ ညီရဲ႕ အသည္းႏွလံုး ဘာတစ္ခုမွ အစားျပန္မရႏိုင္ဘူးေလ။ အဲဒီအခ်စ္ထက္အေရးျကီးတာေတြ အခ်စ္နဲ႕ အကုန္ပါသြားျပီဗ်။ ထပ္ျပီး မရွက္တမ္းေျပာရရင္ ဦးကို အရမ္းခ်စ္တယ္။ ညီ႔ႏွလံုးသားကေရာ အေသြးအသား ခႏၶာကိုယ္ကပါ ဦးကို စကၠန့္မလပ္ လိုအပ္ေနတယ္။ ဦးမရွိရင္ ညီေသလိမ့္မယ္။"

"ဦးမွာေရာ ဟိုမိုေလာကမွာပါ အခ်စ္ဆိုတာ မရွိဘူး။ ညီနဲ႕ တြဲရတာ ျငီးေငြ႕သြားျပီ။ ဦးကို ေနာက္ထပ္ မဆက္သြယ္ပါနဲ႕။ အခု ဦး ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႕ တဲြေနျပီ။ ကားေပၚက ဆင္းေတာ့။"

"ဦး ညီတကယ္ သတ္ေသမွာေနာ္။ မလုပ္ရဲဘူး မထင္နဲ႕။"

"ေသရဲရင္ ေသေလ။"

သူ က်ြန္ေတာ္ကို စူးစူးနက္နက္ ျကည့္လိုက္တယ္။ အဆက္မျပတ္ လွိမ္႔ဆင္းလာတဲ႔ မ်က္ရည္ေတြကို လက္ခံုနဲ႕ ခပ္ျကမ္းျကမ္းပြတ္လိုက္တယ္။

"ဦး ရက္စက္တယ္။ ဦးကို မုန္းခ်င္ေပမယ့္ မုန္းလို႕မရတဲ႔ ညီ့စိတ္ကို ညီမုန္းတယ္။ ညီ႔ကိုညီ ရႊံတယ္။ ဒါေပမယ့္ ညီ ဆုေတာင္းတယ္။ ဦးဝဋ္ မလည္ပါေစနဲ႕။"

သူ ကားေပၚကေန ကမူးရွဴးတိုး ေျပးထြက္သြားတယ္။ က်ြန္ေတာ္ ရင္ထဲ ထိတ္ခနဲ ပူသြား မိတယ္။ က်ြန္ေတာ္ တားဖို႕ ႀကိဳးစားေပမယ့္ အရာရာ ေနာက္က် သြားျပီ။ ကားဘရိတ္အုတ္သံ၊ လဲၿပိဳသံနဲ႕အတူ က်ြန္ေတာ္ သိလိုက္ရတာက သူ ေသျပီတဲ႔။

ရင္ထဲက ပူတာလား၊ ေနက ပူတာလား မသိ။ က်ြန္ေတာ္ မြန္းက်ပ္ျပီး ေခ်ြးေစးေတြ က်လာတယ္။ ကားေပၚက ဆင္းသြားရင္ ေကာင္းမလား။ ဟာ က်ြန္ေတာ့္ေျကာင့္ သူ ေသတာ လူေတြ သိကုန္မွာေပါ့။ က်ြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမလဲ။ မဟုတ္ဘူး။ က်ြန္ေတာ္ အဲလိုျဖစ္ဖို႕ မရည္ရြယ္ခဲ႔ဘူး။ က်ြန္ေတာ္ ကစားခဲ႔တာ သူရဲ႕ အခ်စ္နဲ႕ အေသြးအသားဆိုေပမယ့္ သူေပးလိုက္တာက အသက္တစ္ေခ်ာင္းတဲ႔။
================================
အခန္း ( ၂ )

"ညီလည္း ဦးကို ခ်စ္တယ္။"

ဘုရားေရ ညီတဲ႔။ ေက်ာခ်မ္းလာျပီး ျကက္သီးေတြ ဖ်န္းခနဲ ထသြားတယ္။ က်ြန္ေတာ္နဲ႕ ေတြ့ရင္ သားတို့ ေညးတို့သာ သံုးေလ့ရွိျကတယ္။ အသက္အရြယ္က ကြာတာကိုး။ ခုေတာ့ ညီနဲ႕ ဦးတဲ႕။ က်ြန္ေတာ့္ကို အျမဲ အိမ္မက္ထဲမွာ ေျခာက္လန္႕ ေနတဲ႔ ညီနဲ႕မွ လာဆင္တူ ေနရလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူရဲ႕ ႏုပ်ိဳမႈက က်ြန္ေတာ့္ကို အခ်ိန္ တစ္ခု အထိေတာ့ ဖမ္းစားထားႏိုင္မွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ တစ္လေတာင္ မျကာလိုက္ဘဲ ေဖ့ဘြတ္ (facebook) ေပၚကေတြ႕ၿပီး
ေဖ့ဘြတ္ကေန သူ့ဆီက အေျဖရျပီေလ။

" ေညးက ဘာလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ညီလို႕ ေျပာတာလဲ။ အရင္က ေညးလို႕ ေျပာေနျကမဟုတ္လား။"

"ဦး မျကိုက္လို႕လားဟင္။ ညီလို႕ပဲ အိမ္ကအစ္ကိုေတြေခၚတယ္။ ညီလို႕ အေခၚခံရတာ ေႏြးေထြးမႈေတြ ရလိုက္တယ္လို႕ ခံစားရသလိုပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဦးနဲ႕ အသက္သိပ္ကြာသလို မခံစားရေတာ့ဘူးေလ။"

ဘုရား။ အရင္ ညီ တုန္းကလဲ ဒီလိုပဲ ေျပာခဲ႔တာပဲ။ က်ြန္ေတာ္ သူ့ကို ပိုျပီး စိတ္ဝင္စားလာတယ္။ က်ြန္ေတာ့္ကို ကြက္ကြက္ေလး ျပတဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ေသသြားတဲ႕သားရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္ျဖစ္ေနတာကလည္း သူ့ကို ပိုစိတ္ဝင္းစားေစတဲ႔ အေျကာင္းအရာတစ္ခုပင္။ ဒါေပမယ့္ သူ့မ်က္လံုးေတြက
ညီ့ထက္ ပိုလွတယ္။ သူ့အေကာင့္မွာ တင္ထားတဲ႔ မ်က္ႏွာကို စတစ္ကာနဲ႕ အုပ္ထားတဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း sexy က်လြန္းတယ္။

"ကဲ ေညးျကိုက္သလိုပဲ ေခၚမယ္ေလ။ ညီ့ကို ဦးလည္း ခ်စ္တယ္။ ညီရယ္ ညီရဲ႕ တစ္ကိုယ္လံုးပံုေလးျပပါလား။ ခုထိ မ်က္လံုးနဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးပဲ ျမင္ရေသးတယ္။"

" ဦးကို ညီတစ္ခု ကတိေပးႏိုင္တာက သားက လံုးဝရုပ္မဆိုးဘူး။ ဖက္တီးပုပ္လည္း မဟုတ္သလို ပိန္ခ်ိလိန္ခ်ိလည္း မဟုတ္ပါဘူး ဦးရဲ႕။ မစိုးရိမ္ပါနဲ႕။ အာ ညီ့ wallထဲမွာ တင္ထားတယ္ေလ။"

ဟာ ေသေတာ့မွာပဲ။ ေျပာပံုက ဆင္ျပန္ျပီ။ က်ြန္ေတာ္ ညီ့ကို သတိရလာတာနဲ႕အမ်ွ ရင္ထဲမွာ စစ္ခနဲ။ စူးခနဲ ျဖစ္လာတယ္။ သူဟာ က်ြန္ေတာ္ကို တစ္သက္လံုးမ်ား လႊမ္းမိုးေနေတာ့မွာလား။ က်ြန္ေတာ့္ကို ကလဲ႔စားေခ်ဖို့ ညီ့မွာ အျမြာ ညီအစ္ကိုေတြမ်ား ရွိေနသလား။ ဒါေပမယ့္ သူက အရင္ညီထက္ ပိုကဲၿပီး ပိုရဲတင္းေနတယ္။

"ကဲ စိတ္ဆိုး ေနတာာလား။ ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ဘူးေပါ့။ ဟို ဦးဖုန္းထဲကေန ညီ့ပံုကို တစ္ေယာက္ေယာက္ေတြ႕လို့ကို မျဖစ္လို့ပါ။ ဒီလိုလုပ္မယ္ေလ။ ခဏေစာင့္ မ်က္ႏွာေတာ့ ဝါးထားမယ္ အျပင္ေရာက္မွျကည့္ ဟုတ္ျပီလား။"

က်ြန္ေတာ္ စဥ္းစားေနလို႕ စာရိုက္မပို့ျဖစ္တာကို သူက စိတ္ဆိုးသြားတယ္လို႕ ထင္ေနတယ္။ ဟာ အဆင္ေျပခ်င္ေတာ့လည္း ဘာမွ လုပ္စရာေတာင္ မလိုပါလား။ သူက ေတာ္ေတာ္ျဖဴစင္တာလား။ စိတ္လြယ္တာလား။ ဒီလိုပံုနဲ႕ဆို ခက္ေတာ့မယ္။ က်ြန္ေတာ္ကလည္း စားေနက် ေျကာင္ပါးဆိုေတာ့…။

ခဏျကာေတာ့ အခ်က္ေပးသံနဲ႕အတူ ခ်က္ေဘာက္ (chat box) ေလးထဲကေန သူရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ဖ်က္ထားတဲ႔ အေပၚပိုင္းဗလာက်င္းေနတဲ႔ တစ္ကိုယ္လံုးပံုေလး ေပၚလာတယ္။ ဘုရားေရ။ ရင္အုပ္က အေမႊးနုနုေတြ နို့အံု ေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြ အသားအရည္ေတြကစ ညီနဲ႕တူေနပါလား။ ေတာ္ေသးတယ္။ သူက ညီ့ထက္ နည္းနည္း ပိုျပည့္ျပီး အရပ္ပိုရွည္ေနလို႕။

"ညီနဲ႕ အျပင္မွာေတြ႕ခ်င္တယ္။"

"ခဏေနပါဦး။ ေတြ့ဖို့က ညီနဲ႕ဦးတို႕က ဒီညမွ ခ်စ္သူျဖစ္တာေလ။ ျပီးေတာ့ ညီ့အေဖသိရင္ ညီ့ကို သတ္မွာ။ ဘယ္မွာ သြားေတြ႕ရမွန္းလည္း မသိဘူး။ ၿပီးေတာ့ ညီက ရည္းစားမထားဖူးဘူး။ ျပီးေတာ့ ဟီး…… ရွက္တယ္ဗ်။"

ညီေသသြားထဲက က်ြန္ေတာ္ ဒီကိစၥကို ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘူးလို့ ဆံုးျဖတ္ထားေပမယ့္ သိမျကာခင္ ပိုးက ျပန္ထလာခ်င္တယ္။ ေသသြားတဲ႔ ဇနီးေခ်ာ ေမ့ေနရာမွာ ဘယ္သူမွ အစားမထိုးခ်င္တာေရာ၊ အစတည္းက လိင္တူစိတ္ဝင္းစားတာေရာ၊ သားနဲ႕ သမီးကို မိေထြး မရေစခ်င္တာေရာေျကာင့္ အတည္မတဲြဘဲ အသက္ငယ္ငယ္ မႏူးမနပ္ေကာင္းလးေတြကိုသာ အေပ်ာ္တြဲ ေနခဲ႔တာ ေသသြားတဲ႔ညီ့ေျကာင့္ ေနာင္တေတာ့ရမိသား။

ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာကို လွည့္ပတ္သြားကာ စီးပြားေရးကို သိမ္းက်ံဳးလုပ္ေနတဲ႔အတြက္ တစ္လမွ တစ္ေခါက္ေတာင္ မျပန္ျဖစ္တဲ႔ က်ြန္ေတာ့္အတြက္ သာယာမႈထြက္ေပါက္က သူတို႕ပါပဲ။ လိင္တူ ဆက္ဆံတာကိုလည္း ပိုျပီး တပ္မက္လာသလို လိင္တူ ဆက္ဆံတာဟာ လိင္ကြဲနဲ႕ ဆက္ဆံတာေလာက္ အႏၲရာယ္မရွိဘူးေလ။ ေယာက်္ားငယ္ငယ္ေလးေတြ႕ရင္ ေျခေတာ္တင္ခ်င္တဲ႕စိတ္က ထိန္းမရခ်င္။ ခု လက္ရွိတြဲေနတဲ႔ ေဝယံ့ကို ေခါက္ထားလိုက္ခ်င္ျပီ။
**************
"ဦး ယံ့ဆီကို ဘယ္သူေတြ လြတ္လိုက္တာလဲ။ ဦးလာမွာဆို။"

အင္း ေဝယံျပႆနာေတာ့ ဒီေန့အဆံုးသတ္ေတာ့မယ္။ မင္း ဘာတတ္နိုင္မလဲ။ မင္းငယ္ပါေသးတယ္ ခ်ာတိတ္ရာ။ ဘဲႏွစ္ေပြနဲ႕ ႏွပ္လိုက္ဦး။

"မလာခ်င္ပါဘူးဆိုတာကို မင္း အတင္းေခၚေတာ့ လာခ်င္တဲ့သူကို ပို့ေပးတာေလ။ အဆင္မေျပဘူးလား။ ဘာလဲ ႏွစ္ေယာက္က နည္းလို့လား။ အာသာမေျပေလာက္ဘူးလား။"

ဒါက လမ္းမခြဲခ်င္တဲ႔သကို လမ္းခြဲလာေအာင္ လုပ္တဲ့နည္း တစ္နည္းေပါ့။ က်ြန္ေတာ့္လူႏွစ္ေယာက္က ေဝယံကို က်ြန္ေတာ္နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ သဲလြန္စေတြ မက်န္ေအာင္ေတာင္းလိမ့္မယ္။ ဘယ္သူ့မွ ျပန္မေျပာေအာင္ ႏႈတ္ပိတ္လိမ့္မယ္။ သူတို့ သေဘာက်ေတာ့ ကင္မရာနဲ႕ မွတ္တမ္းတင္ျပီး ေဝယံ့ကို အဓမၼက်င့္ခ်င္ က်င့္ျကလိမ့္မယ္။

" ဦး ရက္စက္တယ္။ ယံ့ သိကၡာကိုလည္း ေစာ္ကားတယ္။ ဦးကို အရွက္ခြဲျပမယ္။"

"မင္းလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးမထားတဲ့သူက သိကၡာဆိုတဲ့စကားကို သံုးသင့္လား။ အဲလို အေစာ္ကားခံရတာထက္ ေကာင္းေအာင္ေရာ မင္းေနခဲ႔လား။ ဘာ ငါ့ကို အရွက္ခြဲမယ္ ဟုတ္လား။ မင္းအဆင့္ မင္းမသိရင္လုပ္ေလ။ အဲဒီ တိုက္ခန္းကေန ေခြးတစ္ေကာင္လို ေမာင္းထုတ္ခံရမယ္။ ေက်းဇူးရွင္ကို ျပန္မကိုက္ရဘူးကြ။"

"ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးမထားႏိုင္ေအာင္ ဦးပဲ ဖ်ားေယာင္းခဲ႔တာ။ အယံုသြင္း စည္းရံုးခဲ႔တာ မဟုတ္လား။ ယံက သိကၡာဆိုတဲ႔ စကားနဲ႕ မတန္ဘူးဆိုရင္ ဦးနဲ႕ ပိုလို့ေတာင္ မတန္ဘူး။ တန္ဖိုးမရွိတဲ႔ လူနဲ႕ ပတ္သက္တာလည္း တန္ဖိုးမရွိတဲ႔ ေယာက်္ားပဲ။ ဒီထက္ ရိုင္းရိုင္းေျပာလိုက္မယ္။ ယံကေခြးဆို ဦးနဲ႕ ယံက ေခြးဇာတ္ခင္းျပီးျပီ။ ဦးကသာ ေခြးထက္ မိုက္တဲ႔လူ ပိုးစိုးပက္စက္ ဝဋ္လည္ပါေစ။ အား…မလုပ္ျကပါနဲ႕ဗ်ာ။ ဦး ခင္ဗ်ားလူေတြကို ျပန္ေခၚေပး။ အား………"

ေဝယံရဲ႕ စူးစူးဝါး ညည္းညူ ေအာ္ဟစ္သံေျကာင့္ က်ြန္ေတာ္ ဖုန္းခ်ပစ္လိုက္တယ္။ ဘာ ဝဋ္လည္မယ္ ဟုတ္လား။ ဟားဟား။ ေသြးရူးေသြးတမ္း ေလ်ွာက္ေျပာေနတယ္။ ဘယ္လို လည္မလဲ။ ေစာင့္ျကည့္ေနလိုက္။ မင္းသာ ခုအေျခအေနကို ခံႏိုင္ရည္ရွိပါေစ။
=================================
အခန္း ( ၃ )

"ဦးမွာ ခ်စ္သူရွိလားဟင္။"

ခက္ျပီ အသက္ ၄၅ ႏွစ္အရြယ္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္သူရွိလား ေမးရေလာက္ေအာင္ သူကႏံုရလား။ ႏုံခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာလား။ အြန္လိုင္းေပၚမွာမို့လို့သာ အျပင္မွာဆို နားရင္း အုပ္မိမလားပဲ။ ဒါေျကာင့္လည္း လြယ္လြယ္နဲ႕ အေျဖရတာ။ သူဟာ က်ြန္ေတာ့္အေတြ႕အျကံဳအရ ငယ္ရြယ္ေခ်ာေမာျပီး လြယ္တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာတဲ႔အတြက္ အလွဆံုး မုသားကို သံုးလိုက္တယ္။

"ဦးက မုဆိုးဖိုပါ ညီ။ မိဘ သေဘာတူတဲ႔ မိန္းမနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်ျပီး ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ျကာေတာ့ ဆံုးသြားတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာမွန္း နားမလည္တာရယ္ ေယာက်္ားေလးေတြကိုပဲ ခ်စ္တတ္တာရယ္ေျကာင့္ ေနာက္အိမ္ေထာင္မျပဳဘဲ ေနေနတာ။"

"ဦးက လူပ်ိဳ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္။"

ေျသာ္ အေျဖမေပးခင္ လူပ်ိဳ ဟုတ္မဟုတ္ေမးပါလား။ အခုေခတ္မွာ လိင္တူခ်စ္သူေရာ လိင္ကြဲေတြပါ လြယ္လြယ္နဲ႕ ခ်စ္သူထားျကတယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ကလည္း မထိန္းေတာင္ သူတို့ဘက္က ကိုယ့္ခ်စ္သူဟာ အိမ္ေထာင္သည္လား လူပ်ိဳ အပ်ိဳလား ျကည့္သင့္တယ္။ သူတို့မွာ ထိန္းသိမ္းသင့္တယ္ဆိုတဲ့အရာေတြ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ျပီလား ေတာ္ေတာ္ခက္ပါလား။

"ေညးအဲ ညီရယ္။ ဦးကို လူပ်ိဳမဟုတ္လို႕ စိတ္ပ်က္သြားျပီလား။ မခ်စ္ေတာ့ဘူးလား။"

"အာဗ်ာ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ။ အဲလို မုဆိုးဖို တစ္ခုလပ္ ေလးဆယ္ေက်ာ္ ေယာက်္ားေတြကမွ ကာမ ျကမ္းေက်တာ။ အေျပာအဆို ညက္တယ္။ အျပဳအစု အယုအယ ေတာ္တာတဲ႔။ ဦးကို ပိုခ်စ္သြားျပီ။"

ဘုရား ဘုရား။ ရိုးရိုးသားသား ဘာမွ မသိဘဲ ေျပာတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဒီလိုစကားေတြက သူတို့ ေျပာေနက် စကားေတြလား။ ဘယ္လို မိဘက ေမြးျပီး ဘယ္လိုေတြ သြန္သင္ထားပါလိမ့္။ ဒီလိုေကာင္းေလးကို က်ြန္ေတာ္ တန္ဖိုးမထားတာေတာ့ က်ြန္ေတာ့္အျပစ္ ျဖစ္မယ္ မထင္ဘူး။ အင္းေလ အခုေခတ္ ဟိုမိုေတြက sexကို ေရွ့တန္းတင္ျကတာပဲေလ။ ဒါက အထူးအဆန္းမွ မဟုတ္တာ။ က်ြန္ေတာ္ဆို grindrက တစ္ခါေျပာဖူးရံုနဲ႕ေတာင္ အေခါက္ေပါင္းမနည္းေအာက္ dating လုပ္ခဲ႔တာပဲ။

"ညီ့သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ဘဲက ေလးဆယ္ေက်ာ္ တစ္ခုလပ္ပဲ။ သူေျပာျပတဲ႔ သူ့ဘဲ အေျကာင္းျကားျပီး ညီက အားက်ေနတာ။ ဒါေပမယ့္ ညီက ခ်စ္သူ တစ္ခါမွ ထားဖူးဘူးေနာ္။ ဟိုမိုေတြအေျကာင္းလည္း သိပ္မသိဘူး။"

သူက မေအနဲ႕ မေနရသလို ဖေအလည္း ရွိပံုမရဘူးထင္တယ္။ အေဖရွိတယ္လို႕ေတာ့ ေျပာဖူးသလားပဲ။ ဒါဆိုရင္ ရိုင္းရိုင္းေျပာရရင္ မိမဆံုးမ ဖမဆံုးမ ကေလးမ်ိဳးပဲေပါ့။ အေပါင္းအသင္းေကာင္းလည္း မရွိေလာက္ဘူး ထင္တယ္။

"သားး ဦးတို႕ ေတြ႕ရေအာင္ကြာ။"

"ဟဲ လံုးဝ မျဖစ္ဘူးေနာ္။ ဒီတစ္ျမိဳ႕လံုးက ေဖေဖ့ ေျခရာေတြ ေဖေဖ့ အသိေတြခ်ည္းပဲ။ လူျမင္လို႕လည္း လံုးဝ မျဖစ္ဘူး။"

"ဒါဆို လူရွင္းတဲ႔ တည္းခိုခန္းတစ္ခုခုမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႕ျကမယ္။ လမ္းေဘးနဲ႕နီးတာဆို ဆင္းလိုက္တာနဲ႕ တည္းခိုခန္းထဲ ေရာက္ေရာ။ လူေတြ မျမင္ေတာ့ဘူးေပါ့။"

က်ြန္ေတာ္ဆင္တဲ႔ အကြက္ထဲဝင္ဖို႕အတြက္ ေကာင္ေလးရဲ႕ မိုက္မဲမႈ မ်ားမ်ားလိုအပ္တယ္။ ေကာင္ေလး က်ြန္ေတာ္ လိုခ်င္သေလာက္ မိုက္မဲပါေစ။ ေဟာ သူဘက္က စာျပန္ပို႕ၿပီ။

"အင္းမဆိုးဘူးေနာ္။ ဟီးရင္ခုန္စရာႀကီး။ ကဲ ဒါဆို ေတြ႕ၿပီကြာ မနက္ျဖန္။ ဒါနဲ႕ ညီ့ကို ဦးက ဘာလုပ္ဦးမွာလဲ။"

"ေဟး ဒါမွ ညီကြ။ ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းလိုက္တဲ႕ ညီကြာ။ အရမ္းခ်စ္တယ္ မြမြ။ အရာရာ ညီ့သေဘာပါဗ်ာ။ ေတြ့ျပီး ဖက္နမ္း၊ မ်က္ႏွာေလးကို ျကည့္ျပီးတူတူအိပ္ရရင္ ေတာ္ပါျပီ။"

"ဟင့္အင္း ရဘူးဗ်ာ။ ………"

အဲဒီညက က်ြန္ေတာ္တို့ရဲ႕ အဝတ္မဲ႔ေအာက္ပိုင္းပံုေတြ အျပန္အလွန္ပို့ျကတယ္။ အျပင္မွာ ခ်စ္တင္းေႏွာသလို sex chatting လုပ္ ျကတယ္။ သူက က်ြန္ေတာ့္အတြက္ လိင္ေျဖေဖ်ာ္ေျဖဖို့ေလာက္ပဲ တန္ဖိုးထားစရာေကာင္းတဲ့ ခပ္ရြရြ ခ်ာတိတ္ေလးေပါ့။ သူရဲ့ႏုပ်ိဳမႈကေတာ့ မက္ေလာက္စရာပါပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ သူက ငါးမ်ွားခ်ိတ္မျမင္တဲ႔ ငါးလို႕ က်ြန္ေတာ္ ေတြးေနမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်ြန္ေတာ္က ငါးစာကိုသာ အသာျပင္းျပင္း ဟပ္ခ်င္ေနတဲ႔ ငါးျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ……။
*************
"ရင္ခုန္လိုက္တိုင္း…ငါရင္ခုန္တိုင္း…ငါ နင္အနား…အၿမဲရွိခ်င္ၿပီ……"

အိပ္ခါနီး ဖုန္းသံေလး ျကားလိုက္ေတာ့ ျကည္ႏူးမႈေလးေတြ ေပ်ာက္ခ်င္ခ်င္။ ဟာ အေမေခၚတာပါလား။ ဘာေတြ မိန့္ခြန္းေခ်ြ ဦးမွာပါလိမ့္။

"ဟဲလို အေမ"

"ဟဲ႔ မဟာ နင့္မွာ အေမနဲ႕ သားသမီးေတြ ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာေရာ မွတ္မိေသးရဲ႕လား။"

အေမတို႕အဲဒါေတြခက္တာ။ အၿမဲ ပြစိပြစိနဲ႕။ ဒါေျကာင့္ အိမ္မျပန္ခ်င္တာလည္းပါတယ္။ ေမဆံုးၿပီးတည္းက အိမ္သိပ္မကပ္ေပမယ့္ အေမရယ၊္ သားနဲ႕သမီးရယ္ကို မပူမပင္ရေအာင္ ထားေနတာပါပဲ။

"အေမကလည္း သားက မအားလို႕ပါ။ အေမ ဘာလိုလို့လဲ။"

"ဟဲ႔ မအားရေအာင္ နင္က ၂၄ နာရီ အလုပ္လုပ္ေနတာလား။ ငါမေျပာခ်င္ဘူး။ စီးပြားေရး အေရၿခံဳၿပီး နင္ေျခရႈပ္ေနတာ ငါမသိဘူး မထင္နဲ႕။ ၿပီးေတာ့ ဘာလိုလို့လဲ ဟုတ္လား။ နင္က ေငြရွာေပးေနရံုနဲ႕ သားသမီးတာဝန္၊ မိဘတာဝန္ ေက်ျပီထင္ေနလား။ နင့္ကေလးေတြအတြက္ ဂရုစိုက္မႈတို႕ ေမတၱာတရားတို့ လိုအပ္မယ္ဆိုတာ နင္မသိဘူးလား။"

"အေမကလည္းဗ်ာ။ အေမရွိတာပဲ။ အေမ ဂရုစိုက္ေနတာပဲ။"

"ဟ ဲ႔တူမလား။ ကေလးေတြက နင့္မိန္းမေသတည္းက မေအေရာ ဖေအပါ ေသသလို ခံစားေနရတယ္ ဆိုတာ နင္သိလား။ ထပ္ေျပာလိုက္မယ္။ အခု နင့္သားက လူပ်ိဳ အရြယ္ေရာက္ေနျပီ။ နင့္သားကလည္း အိုး ငါေျပာမထြက္သလို နားလည္း မလည္ခ်င္ဘူး။ ငါက အကုန္လိုက္မျကည့္ႏိုင္သလို အကုန္လည္း မသိႏိုင္ဘူး တစ္ခုခုျဖစ္မွ ေနာင္တမရနဲ႕။ နင္ေရာ အခု ဘယ္ေကာင္မေလးနဲ႕ ရႈပ္ေနျပီလဲ။ မိန္းမယူဆိုေတာ့ မယူဘူး။ နင္ရႈပ္ထားတာေတြ နင့္သမီးကို ဝဋ္မလည္ေစနဲ႕။"

အေမေျပာတာလည္း ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ "ေမ့ကိုလြမ္းလို႕ အိမ္ျပန္မလာခ်င္ဘူး။ ေမ့ေနရာမွာ ဘယ္သူမွ အစားမထိုးႏိုင္ဘူး။ မိန္းမယူရင္ တစ္ေယာက္တည္းရမယ္။ မယူဘဲေနရင္ အမ်ားျကီးရတယ္။" ဒီလိုစကားေတြဟာ ဆင္ေျခေကာင္းမဟုတ္ခဲ႔မွန္း က်ြန္ေတာ္လည္း သိတာပဲေလ။ က်ြန္ေတာ္ လိင္တူခ်င္း ပိုတပ္မက္ျပီးတဲ့အတြက္ အိမ္ေထာင္မျပဳခ်င္တာေရာ၊ အမ်ားဆံုးတြဲျဖစ္ေနတာ ေယာက်္ားေလးေတြနဲ႕ ဆိုတာ အေမနဲ႕ သားသမီးေတြ သိသြားမွာ စိုးလို့ အိမ္မျပန္ျဖစ္တာလဲ ပါတယ္။ အင္း ဟိုမိုတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာရင္ မိသားစု ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႕ ကင္းကြာလာတတ္တာ ထံုးစံလိုပါပဲ။

"နင့္အျပစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနျပီ။ မေကာင္းမႈ မ်ားမ်ားလုပ္ေလ ႀကီးႀကီးမားမား ဒုကၡေတြ႕ေလပဲ ဆိုတာ မေမ့နဲ႕။ "

အျပစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားေနျပီတဲ႔။ သမီးက လမ္းထိပ္က ကေလကေခ်တစ္ေယာက္နဲ႕ ဘာလိုလို၊ က်ြန္ေတာ့္ရဲ႕သားအေျကာင္း ေျပာမထြက္သလို နားမလည္ဘူးဆိုတဲ့စကားက က်ြန္ေတာ့္ကို အခ်က္ေပးေနတယ္။ က်ြန္ေတာ္ ဖ်က္ခဲ႔တဲ႔ ဘဝေတြရဲ႕ ေျခာက္လွန္႕မႈ၊ ညီ့မ်က္လံုးေတြရဲ႕ ေျခာက္လွန္႕မႈရယ္၊ သားကေရာ အေမ နားမလည္တဲ႔ က်ြန္ေတာ္လို လိင္တူျဖစ္ေနမလား။ သားသာ gay ျဖစ္ျပီး က်ြန္ေတာ့္လို သူမ်ား သားပ်ိဳသမီးပ်ိဳကို ဖ်က္ဆီးတဲ႕လူနဲ႕သာေတြ့ရင္ဆိုတဲ႔ အေတြးေတြရဲ႕ ေျခာက္လွန္႕မႈရယ္ေျကာင့္ ဒီည က်ြန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္မယ္ မထင္ေတာ့ဘူး။ အိပ္ေပ်ာ္တဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ့ အသက္ဝင္ေနတဲ႔ သက္တန့္တစ္စင္းက က်ြန္ေတာ့္ႏွလံုးသား တစ္စြတ္စြတ္ထိုးစိုက္လို့ေနတယ္။
================================
နိဂံုး
***
တည္းခိုခန္း တံခါးေလးကို ေစ႔ရံု ေစ႔ထားျပီး ညီတစ္ျဖစ္လဲ ေညးကို ေစာင့္ေနမိတယ္။ ဒီလို အခ်ိန္တိုင္း ညီ့ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကို က်ြန္ေတာ္ သတိရေနတတ္တယ္။ အိပ္မက္ထဲကလို ခဏခဏ စကားေတြ ေျပာေနတတ္တယ္။

ဒီေန႕ဟာ ေညးနဲ႕ ပထမဆံုးအျကိမ္ျဖစ္တဲ႔ အေလ်ာက္ သာယာစရာေတြပဲ ျဖစ္လာမွာပါ။ ညီေရ ေညးရဲ႕မ်က္လံုး လွလွေလးေတြ၊ ေမ့မရတဲ႔ညီနဲ႕တူတဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ၊ ညီနဲ႕ ဆင္တူတဲ႔ ေျပာဆို မူက်င့္ပံုေလးေတြ၊ ႏုပ်ိဳမႈေတြကို ရင္ခုန္ပါရေစဦး။ ခဏေလာက္ေတာ့ ညီ့ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကို မွိတ္ထားေပးပါေနာ္။ က်ြန္ေတာ့္စိတ္ထဲက ေဝးေဝးေနေပးပါဦးေနာ္။

"ေဒါက္။ ေဒါက္။"

ျဖစ္ပ်က္သမ်ွကို မွတ္တမ္းယူျပီး ျပန္အရသာခံဖို့ တစ္ျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကို မ်ွေဝဖို့ ကင္မရာကို ခ်ိန္ရင္း က်ြန္ေတာ္႔ရင္ထဲ ထိတ္ခနဲ ခုန္သြားတယ္။ အသံက က်ြန္ေတာ့္ ရင္ဘတ္ကို လာေခါက္သလိုပါပဲ။ က်ြန္ေတာ္ ခါတိုင္းထက္ ပိုစိတ္လႈပ္ရွားေနတယ္။ တစ္ခုခုကို စိုးထိတ္လာသလိုပဲ။

"ေဒါက္။ ေဒါက္။"

က်ြန္ေတာ္ ျကယ္သီးေတြ ျဖဳတ္ျပီး ရင္ဘတ္ကားကားကို လွစ္ဟ ထားလိုက္တယ္။ ခါးပတ္အေရွ႔ပိုင္းကို ခါးပတ္အိမ္ကေန ဆြဲျဖဳတ္ျပီး အျပင္ကို အစြန္းႏွစ္ဖက္ ထုတ္ထားလိုက္တယ္။ ခါးကို မတ္ေနေစၿပီး အကၤ ်ီကို ဆြဲဆန္႕လိုက္တယ္။ အက်ီၤခ်ြတ္ျပီး ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးနဲ႕ပဲဆို ေညးကို ပိုစိတ္လႈပ္ရွားေစမလား။ ဟာမလိုပါဘူးေလ။ တံခါးေနာက္က ပုန္းျပီး ေညးဝင္လာတာနဲ႕ ေပြ့ဖက္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းရိႈက္ဖို့ ျပင္လိုက္တယ္။ အဆင္ေျပျပီ ဆိုေတာ့ တံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္တယ္။

ဝင္လာတဲ့ေညးကို ရုတ္တရက္ဆြဲဖက္ပစ္ျပီး ငံု့ထားတဲ႔ မ်က္ႏွာကို ဆြဲေမာ့ျပီး နမ္းရိႈက္ဖို့ ျကိုးစားလိုက္တယ္။ ဘုရးေရ။ အျဖဴေရာင္ ဝတ္္စံု။ ဝါညက္ညက္ အသား၊ လွပေသသပ္တဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြ။ ေတာ္ေတာ့္ကို ရင္းႏွီးတဲ႔ မ်က္ႏွာ။ ဒါ ဘယ္လို ကံတရားက ေပးတဲ႔ ဆိုးရြားတဲ႔ တိုက္ဆိုင္မႈလဲ။

"ေဖ……"

က်ြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာႏိုင္ခင္ သူ ေျပးထြက္သြာတယ္။ ဖ်တ္ခနဲ ျမင္လိုက္ခ်ိန္မွာ ေသေသခ်ာခ်ာေတြ႕လိုက္တာ ထိတ္လန္႕ျခင္း၊ ယူႀကံဳးမရျခင္း၊ ဝမ္းနည္းျခင္းတို႕ ျပည့္နက္ေနတဲ႔ က်ြန္ေတာ့္သားအရင္းရဲ႕ မ်က္လံုးေတြပါပဲ။ မိနစ္ပိုင္းေလးပဲ ျကာလိုက္တယ္။

အခန္းတံခါးဆြဲဖြင့္ျပီး လူရွင္းတဲ႕ တည္းခိုခန္းကေန သားေနာက္ကို လိုက္သြားမိတယ္။ သားက ကမူးရွဴးတိုးနဲ႕ ထြက္ေျပးျပီး လမ္းရဲ႕ တစ္ဘက္ကို ကူးသြားတယ္။

"က်ြွီ"
"ဝုန္း"

က်ြန္ေတာ္ ဘယ္သူမွ မျမင္ေအာင္ ကားေပၚကို အျမန္ေျပးတက္ျပီး ျကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ သားက မျမင္တာလား တမင္တကာလား မသိဘဲ ကားတစ္စီးေရွ႕ကို ေျပးဝင္သြားတယ္။ အိုး သားရဲ႕ အျဖဴေရာင္အဝတ္စံု ဝတ္ထားတဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ေလး ေျမွာက္တက္သြားတယ္။ ျပန္အက်မွာေတာ့ အနီေရာင္ေတြ စြန္းေပျပီး အနီရည္ေတြ အိုင္ထြန္းလို့လာတယ္။ ေယာင္ရမ္းေအာ္မိၿပီးတာေရာ ရိႈက္ငိုမိတာကိုပါ လူသိမွာ စိုးတာနဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို လက္ကိုင္ပဝါ ထိုးထည့္ထားလိုက္တယ္။ သားရယ္ အျဖစ္ဆိုးလိုက္တာကြာ။
မိမဆံုးမ ဖမဆံုးမလို႕ က်ြန္ေတာ္ထင္ခဲ႔တဲ႔ေညး၊ ညစ္ညမ္းပံုေတြပို့ ညစ္ညမ္းစကားေတြ ေျပာတဲ႔အျပင္ က်ြန္ေတာ္ တန္ဖိုးမထားဘဲ တည္းခိုခန္းေခၚၿပီး ကင္မရာနဲ႕ မွတ္တမ္းတင္ ဖ်က္ဆီးဖို႕ ႀကိဳးစားမိတဲ႔ေညးက က်ြန္ေတာ့္ သားအရင္းတဲ႔။ က်ြန္ေတာ္က ဘယ္လို အေဖမ်ိဳးလဲ။

က်ြန္ေတာ္ သားလို႕ တမ္းတမ္းတတ ေအာ္ဟစ္ ေခၚခ်င္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမ်ားေတြ ျကားလို႕ မျဖစ္သလို က်ြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း ျပန္မျကားရဲဘူး။ အဲဒီလို ေခၚခြင့္မရွိသလို ေခၚဖို႕လည္း မထိုက္တန္ဘူးေလး။ ေသြးက စကားေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရမၼက္ျကီးတဲ႕က်ြန္ေတာ္၊ ေသြးက စကားမေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အျပစ္ျကီးတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္။ ဒိထက္ဆိုးတဲ႔ အျဖစ္ ေလာကမွာရွိမယ္ေတာင္ မထင္ေတာ့ဘူး။

လူေတြ သားအနားကို ဝိုင္းအံုလာေတာ့ ကြယ္ေပ်ာက္သြားတဲ႔ သားရဲ႕မ်က္ႏွာကို က်ြန္ေတာ္ ႏွေမ်ာ တသစြာ ျကည့္ေနမိတယ္။ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျပာေနတဲ႔ အထဲက လူတိုင္းျကားႏိုင္ေလာက္တ ဲ႔ပီပီသသ ျကားရတဲ႔ စကားႏွစ္ခြန္းရွိတယ္။ ဘုရားေရ ဦးမင္းမဟာက သားနဲ႕ တည္းခိုခန္းမွာ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္လို႕ လူေတြ ထင္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။

"ေကာင္ေလးက မဟာကုမၸဏီပိုင္ရွင္ ဦးမင္းမဟာရဲ႕သားပဲ"

"ဟာ ဟုတ္လား။ ဦးမင္းမဟာက ဒီေဘးက က်ြန္ေတာ္တို႔ တည္းခန္းထဲမွာ ရွိေနတုန္းပဲ။ ခုသြားေခၚလိုက္မယ္။

နားထဲမွာေတာ့ ညီ့ရဲ႕အသံ၊ ေဝယံ့အသံ၊ ေမေမ့ရဲ႕ အသံ ေတြပဲ ျကားေနရတယ္။ မ်က္လံုးထဲမွာ ေသြးအိုင္ထဲ လဲေနတဲ႔ ညီကတစ္လွည့္ သားကတစ္လွည့္ ေနရာယူေနတယ္။ က်ြန္ေတာ္ဟာ ေယာက်္ားမပီသေသာ ေယာက်္ား၊ လူမပီသတဲ႔လူ၊ ဖေအမပီသတဲ႔ ဖေအပါ။

"အသက္ထက္ တန္ဖိုးရွိတာ ဘာမွမရွိဘူးဆိုေပမယ့္ ေလာကမွာ ေသတာထက္ ဆိုးတဲ႔အရာေတြ အမ်ားျကီးရွိတယ္။ ညီ့အျပစ္က အသက္ထက္ပိုေပးဆပ္ဖို႕ မတန္လို႕ ေသျခင္းတရားကို ညီကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ျပီ။ လိင္တူေတြရဲ႕ အခ်စ္ကို ကစားတဲ႕ဦး၊ လိင္တူေတြရဲ့ဘဝကို ဖ်က္ဆီးတဲ႔ဦးက သက္တ့ံေရာင္ အဆိပ္သင့္လိမ့္မယ္။ ဦးက ေသတာထက္ဆိုးတဲ႔ အျဖစ္နဲ႕အတူ တစ္သက္လံုး ေနာင္တနဲ႕ အသက္ရွင္ရမယ္။"

"ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးမထားႏိုင္ေအာင္ ဦးပဲ ဖ်ားေယာင္းခဲ႔တာ။ အယံုသြင္း စည္းရံုးခဲ႔တာ မဟုတ္လား။ ယံသိကၡာဆိုတဲ႔ စကားနဲ႕
မတန္ဘူးဆိုရင္ ဦးနဲ႕ ပိုလို့ေတာင္ မတန္ဘူး။ တန္ဖိုးမရွိတဲ႔ လူနဲ႕ ပတ္သက္တာလည္း တန္ဖိုးမရွိတဲ႔ ေယာက်္ားပဲ။ ဒီထက္ ရိုင္းရိုင္းေျပာလိုက္မယ္။ ယံကေခြးဆို ဦးနဲ႕ ယံက ေခြးဇာတ္ခင္းျပီးျပီ။ ဦးကမွ ေခြးထက္မိုက္တဲ႔လူ။ ပိုးစိုးပက္စက္ ဝဋ္လည္ပါေစ။"

"နင့္အျပစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနျပီ။ မေကာင္းမႈ မ်ားမ်ားလုပ္ေလ ႀကီးႀကီးမားမား ဒုကၡေတြ႕ေလပဲ ဆိုတာ မေမ့နဲ႕။"
အိုး အကုန္လံုးရဲ႕ စကားသံေတြ က်ြန္ေတာ့္နားထဲ ပဲ႔တင္ထပ္လို့ေနတယ္။ ပြင့္လင္းခြင့္မရတဲ႔ လိင္တူ ခ်စ္သူေတြအတြက္ အြန္းလိုင္းဟာ အေကာင္းဆံုး ဆက္သြယ္ေရး တစ္ခုျဖစ္ေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြ အမ်ားျကီးဆိုတာကို မျမင္တတ္ျကပါဘူး။ သားလို ေဖ့ဘြတ္ရဲ႕ သားေကာင္ ျဖစ္ေနတဲ႔ လိင္တူလူငယ္မ်ိဳး၊ က်ြန္ေတာ္လို လူယုတ္မာေတြရဲ႕ သားေကာင္ ျဖစ္ေနတဲ႔ လိင္တူလူငယ္မ်ိဳး ဘယ္သူမွ ထပ္မျဖစ္ပါေစနဲ႕။ က်ြန္ေတာ္ ေနာင္တရပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္က ဖိႏွိပ္ျကတဲ႔ လိင္တူခ်စ္သူေတြကို အထင္ေသးဖ်က္ဆီးတတ္တဲ႔ က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ အျပစ္ေတြက အသက္နဲ႕ ဆပ္ရင္ေတာင္ ေက်ႏိုင္စရာမရွိပါဘူး။ အဲဒီေနာင္တေတြ၊ ယုတ္မာခဲ႔မႈေတြ၊ အကုသိုလ္ အက်ိဳးဆက္ေတြကို ဘယ္လိုမ်ား ဆက္ျပီး သည္းခံရပါ့မလဲ။ က်ြန္ေတာ့္ေျကာင့္ ကြဲခဲ႔တဲ႔ ႏွလံုးသားေတြ၊ ပ်က္ခဲ႔တဲ႔ ဘဝေတြ၊ စေတးခဲ႔တဲ႔ အသက္ေတြထဲမွာ က်ြန္ေတာ့္သား အရင္းပါ ပါတယ္ဆိုတာ လူေတြသာ သိသြားခဲ႔ရင္၊ က်ြန္ေတာ္က လိင္တူခ်စ္သူေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ သားအရင္းျဖစ္သူကို ………။
သက္တန့္ခ်စ္သူ