အခ်စ္တစ္ခု၏ သစၥာ (ဇာတ္သိမ္း)

အပိုင္း (၆)

ထို႔ေန႔မနက္က က်ေနာ္ ရွက္ရွက္နဲ႔ပဲ ကိုေနာင္နဲ႔အတူ အိမ္ကို အျမန္ခရီးနွင္ခဲ့သည္။
တစ္လမ္းလံုးလည္း က်ေနာ္ မူမမွန္ ငါ သစၥာမဲ့သြားတာလား ဒုကၡပါပဲ ကိုမိုးညိဳက ငါ့ကုိ မူးျပီးမ်ား လိုးမိတာလား ေမးခြန္းမ်ားစြာျဖင့္ က်ေနာ္ ေတြေဝေနသည္။
-ညီ ဘာေတြေတြးေနတာလဲ အမူးမေျပေသးတာလား ညက အရွိန္ေၾကာင့္
-အင္း ဟုတ္တယ္ အကို
က်ေနာ္ လိမ္လုိက္မိသည္။
-ညက ညီ့နား အကို လာအိပ္မို႔ပဲ ငါ့ညီေလး အိပ္ေနတာ နိုးမွာစိုးလို႔ အကို မလာေတာ့တာ ျပီးေတာ့ မိုးညိဳက ညီ့အနားလာအိပ္ေနေတာ့ သူလည္း မနွိဳးခ်င္လို႔
-ဟုတ္ အကို ရပါတယ္
က်ေနာ္ ျပံဳးကာ ေျပာလိုက္သည္။
.............
တစ္ပါတ္ခန္႔ၾကာေသာ္
- ငေနာင္ေရ ငေနာင္
ကိုမိုးညိဳ ၏ ေခၚသံ - ဒုကၡပါပဲ ကိုေနာင္က ပြဲဒိုင္မွာ အိမ္မွာလည္း ဘယ္သူမွမရွိ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္ထဲ
ဟူးးး က်ေနာ္ ထြက္ေျပာရမလို မေျပာရမလို အခန္းထဲ၌ ေတြးေနစဥ္ ကိုမိုးညိဳ က်ေနာ့္အခန္းဝသို႔ေရာက္လာသည္။
- ေအာ္ ညီေလး ရွိေနတာကို အကိုေအာ္ေခၚေနတာၾကာျပီ အထဲမွာ တစ္ခုခုျဖစ္ေနလားဆိုျပီး ဝင္လာတာ
စကားေျပာရင္ က်ေနာ့္ေရွ့သို႔ တိုးလာသည္။
က်ေနာ္လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ အေနာက္ကို ဆုတ္ဆုတ္သြားရင္ နံရံျဖင့္ ကပ္သြားသည္၊ သူက က်ေနာ့္ခါးကိုကိုင္ကာ ရင္ထဲသို႔ ထည့္ဖက္လိုက္သည္။
-အကို ဖယ္ပါ ညီ မေနတက္ဘူး
-အကို ညီ့ကို သတိရေနတာ ညီေကာ သတိမရဘူးလား
က်ေနာ္ အတင္ရုန္းေသာ္လည္း မနိုင္ပါ၊ သူ႔ရဲ့ အင္အား က်ေနာ့္အင္အား ျခေသၤ့နွင့္ ယုန္ငယ္အလား
သူ က်ေနာ့္ ပုဆိုးကို ဆြဲခၽြတ္သည္ က်ေနာ္ မရုန္းနိုင္ခဲ့ပါ၊ က်ေနာ့္ ခေရထဲကို သူ႔လီးကို တံေတြးစုတ္ကာ အတင္းထို႔ထည့္သည္၊ က်ေနာ္ စိတ္မပါေသာေၾကာင့္ အလြန္နာပါသည္၊ က်ေနာ္ ေအာ္မိကာ ငိုမိသည္၊ သူက က်ေနာ့္ကို နမ္းလိုက္ လိုးလိုက္ အခ်ိန္နည္းနည္း ၾကာလာေတာ့ သူ က်ေနာ္ ခေရထဲတြင္ ျပီးသြားသည္
က်ေနာ္ နာလို႔ပင္ အငိုမတိတ္နိုင္ပါ
-ဘာလို႔ ငိုေနတာလဲ ညီရယ္ ဟိုေန႔ညကဆို ဒီထက္ အကိုၾကမ္းမိတာပဲ
-အဲ့ေန႔ညက ညီ လူမွားသြားတာ
က်ေနာ္ပါးစပ္က အမွဳမဲ့အမွတ္မဲ့ ထြက္သြားသည္၊ ပါးစပ္ကို လက္ျဖင့္ပိတ္ေသာ္လည္းမမွီ 
- ဟင္ ဘယ္လို လူမွားတယ္ မွားစရာလူမွမရွိတာ ဧကန္န
ဟာ ညီနဲ႔ မင္းဦးေလး ငေနာင္
ဟားးးး မင္းတို႔ကြာ မျဖစ္သင့္ပါဘူး
ကို မိုးညိဳ ငိုမဲ့မဲ့ျဖင့္ အဝတ္ေကာက္ဝတ္ကာ ျပန္ထြက္သြားသည္၊
က်ေနာ္လည္း ငိုရင္း အခန္းထဲ က်န္ခဲ့သည္၊
-ညီ ဘာလို႔ ငိုေနတာလဲ ဘာျဖစ္လို႔လဲ
ကိုေနာင့္အသံေၾကာင့္ က်ေနာ္ လန္႔ကာ ကျပာကလ်ာ မ်က္ရည္ေတြ သုတ္မိသည္၊
-ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး အကို ညီ ေနမေကာင္းခ်င္လို႔ပါ
-မညာပါနဲ႔ ညီ အကို အားလံုးသိျပီးျပီ ညီနဲ႔ မိုးညိဳ ကိစၥ ခုနက အကို ေရာက္လာေသးတယ္ မိုးညိဳက ညီ့ကို လုပ္ေနေတာ့ အကို အံ့ၾသသြားတယ္ အကို လွည့္ထြက္သြားခဲ့တယ္ သူျပန္သြားမွ အကို ဝင္လာခဲ့တာ ဒါေပမယ့္ ညီတို႔ ခ်စ္ျခင္းကို မခြဲပါဘူး ညီတို႔ အတူေနရပါေစမယ္ မိုးညိဳလည္း ညီ့ကို တကယ္ခ်စ္တာေနမွာ
ကိုေနာင္ လွည့္ထြက္သြားသည္
-မဟုတ္ဘူး ကိုေနာင္ ညီရွင္းျပတာ နားေထာင္ပါဦး
- ေတာ္ျပီ ညီ မရွင္းျပပါနဲ႔ေနာ္
ကိုေနာင္ ငိုသံျဖင့္ေျပာကာ အေဝးသို႔ တေျဖးေျဖး . . . 

အျဖစ္အပ်က္ေတြက ျမန္လြန္းလွပါတယ္
မရည္ရြယ္ပဲ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အမွားက တာဝန္ၾကီးစြာ ယူရလိမ့္မယ္ က်ေနာ္မထင္ထားပါ
ကိုေနာင္အဲ့ဒီေန႔ကစျပီး က်ေနာ့္ကို မ်က္နွာခ်င္း မဆိုင္ေတာ့ပါ
ထို႔ေနာက္ က်ေနာ္ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီး ေက်ာက္ဆည္တကၠသိုလ္(ေတာမ) မွာ ရိုးရိုးေမဂ်ာတစ္ခုတက္ခဲ့ပါတယ္
က်ေနာ္ ဒုတိယနွစ္မွာပါ အေဖ၊အေမရဲ့ စီမံမွဳေၾကာင့္ ကိုေနာင္ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းက ဆရာမတစ္ေယာက္နဲ႔ ယူခဲ့ပါတယ္၊
က်ေနာ္ ရင္နာလြန္းလို႔ tutorial, piratical exam ေတြ အေၾကာင္းျပျပီး မဂၤလာပြဲကို မတက္ခဲ့ပါဘူး၊
က်ေနာ္ သူ႔ကို ေရွာင္ခဲ့ပါတယ္၊ ေက်ာင္းပိတ္ရင္ေတာင္ အျပင္သြားျပီးပဲ က်ေနာ္ အခ်ိန္ျဖံဳးခဲ့ပါတယ္၊ ကိုမိုးညိဳကေတာ့ က်ေနာ့္ကို တစ္ပါတ္တစ္ခါေလာက္လာေတြ႕ပါတယ္ က်ေနာ္ sex ေတာ့ မေပးခဲ့ပါဘူး၊ က်ေနာ္ သူ႔ကို သနားပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကိုမွ က်ေနာ္ မခ်စ္တာ၊ သူလည္း နားလည္တယ္ထင္ပါတယ္၊ က်ေနာ့္ကို လာေတြ႕ေသာ္လည္း က်ေနာ့္လက္ေလးကိုပင္ မကိုင္ေတာ့ေပ၊ မ်က္လံုးမွာလဲ မ်က္ေရဝဲျခင္းျဖင့္ . . . .
က်ေနာ္ final year မွာပင္ ကိုေနာင္ ကေလးတစ္ေယာက္ရပါသည္။ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ေမြးခဲ့ပါတယ္၊
. . . .
ကံၾကမၼာက အျမဲလွည္းစားေနပါတယ္ ဘယ္ေတာ့မွ မထင္ထားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို ဖန္တီးေပးလိုက္ပါတယ္၊
က်ေနာ္ေက်ာင္းျပီးေတာ့ အေဖနဲ႔အေမရဲ့ ခိုင္းမွဳေၾကာင့္ အလုပ္ကိစၥတစ္ခ်ိဳ႕လုပ္ရန္ ရန္ကုန္ကို ကိုေနာင္နဲ႔ နွစ္ေယာက္ထဲ ကားျဖင့္ထြက္လာပါတယ္
-ကိုေနာင္ ညီ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အရာေတြ ထဲမွာ ညီ့ဆႏၵတစ္ခုမွမပါ ပါဘူး အကိုရယ္
ညီ့ကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါ
-ေတာ္ျပီ ညီ ဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့
မေျပာလို႔မရဘူး ကိုေနာင္ ညီ့ကို ဘာလို႔ အဲ့လို လုပ္ခဲ့တာလဲ
ညီကို တကယ္မခ်စ္လို႔လား
ေတာ္ျပီကြာ ငါ့မွာ အခုမိန္းမနဲ႔ ကေလးနဲ႔ မင္းအတြက္ေနရာမရွိေတာ့ဘူး
အဲ့ဒါဆို ညီကို တကယ္မခ်စ္ခဲ့တာလား
က်ေနာ္ငို၍ေမးခဲ့သည္၊ ကိုေနာင္ မေျဖ။
က်ေနာ္လည္း စိတ္မရွည္၍ ကိုေနာင္လက္ကို ဆြဲခါလိုက္သည္မွ ကားက လမ္းေဘးဆင္းကာ
က်ေနာ္ အသိဥာဏ္တို႔ --------
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
သား .... သားသတိရလာျပီ
ဟင္ အေမ သားဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ အား ကၽြတ္ ကၽြတ္ ေခါင္းေတြ နာတယ္
က်ေတာ့ ေခါင္းမွာလည္း ပတ္တီး။ လက္မွာလဲ ေက်ာက္ပတ္တီးျဖင့္။
သား ဘာမွမျဖစ္ဘူး လက္ကလည္း ေနာက္၂ရက္ဆို ျပန္ေကာင္းသြားမွာ သားရဲ့
က်ေနာ္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ကိုေနာင့္ကို သတိရသြားသည္။
ဟင္ ေမေမ ကိုေနာင္ေကာ
အေဖနဲ႔အေမ တစ္ေယာက္မ်က္နွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ
ေနာင္ေနာင္က သားနဲ႔ အခန္းကပ္လ်က္ပဲ သူလည္း ဘာမွမျဖစ္ဘူး သားလိုပဲ နည္းနည္းပါးပါး ျဖစ္တာပါ
သား သူ႔ကိုသြားေတြ႕ခ်င္တယ္၊
သား ေတြ႕ရမွာေပါ့ကြယ္ ခု ဆရာဝန္ၾကီးက သားကို သိပ္မလွဳပ္ရဘူးတဲ့ ေနာက္၂ရက္မွ ခြင့္ျပဳလိမ့္မယ္ ကဲပါ သားက လိမ္မာပါတယ္ ခု နားလိုက္ဦးေနာ္
က်ေနာ္ ရင္ထဲမေအးေပ။
အားလံုးမသိတဲ့ အခ်ိန္ေလာက္မွာ က်ေနာ္ ကိုေနာင္ဆီသြားပါတယ္ ဟိုဖက္အခန္းလို႔ ေမေမတို႔ေျပာေပမယ့္ ရွိေနသူက ကိုေနာင္မဟုတ္၊ က်ေနာ္လည္း ထူပူျပီ nurse တစ္ေယာက္က်ေနာ္ ေမးသျဖင့္ ကိုေနာင္က အေရးေပၚအခန္းထဲမွာပါပဲ။
က်ေနာ္ ကိုေနာင္ရွိရာအခန္းသို႔ တစ္ရွိန္ထိုးေျပးသြားခဲ့ပါတယ္၊
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကိုေနာင့္ေဘးမွာ ကိုေနာင္ မိန္းမကို ေတြ႕တယ္၊
ဟယ္ သား မင္းဘယ္လိုလို႔လာတာလဲ
က်ေနာ္ သက္သာေနပါျပီ အစ္မ
ကိုေနာင္အေျခအေန?
သူ .... ေျခေထာက္ မရွိေတာ့ဘူး၊ ေခါင္းကို အၾကီးအက်ယ္ထိျပီး ခုထိလည္း သတိမလည္လာေသးဘူး
ငိုကာ အခန္းျပင္ထြက္သြားသည္၊ က်ေနာ့္မ်က္ရည္တို႔ မထိန္းနိုင္ပါ၊
ငါ့ေၾကာင့္ အရာအားလံုးငါ့ေၾကာင့္ ငါ အကို႔ ဒုကၡေပးခဲ့တာ၊ က်ေနာ္ ကိုေနာင့္လက္ကို ကိုင္ကာငိုေနမိစဥ္
-ညီ .. ေလး .. မငို .. ပါ .. နဲ႔ ကြာ
ကိုေနာင္ သတိျပန္ရလာခဲ့သည္။
ဟင္ အကို သတိရျပီ က်ေနာ္ ခ်က္ခ်င္းဆို ဆရာဝန္ကို သြားေခၚခဲ့သည္၊
၂ လေလာက္ၾကာေတာ့ က်ေနာ္ေကာ သူပါ က်န္းမာေရးေကာင္းသေလာက္ရွိလာေသာ္လည္း သူ႔ေျခေထာက္တို႔ 
.........
ကိုေနာင့္မိန္းမလည္း ဒုကၡိတတစ္ေယာက္ကို မျပဳနိုင္ မခ်စ္နိုင္သည့္အေၾကာင္းျပကာ ကိုေနာင္ကို ကြာရွင္းခဲ့သည္၊ ကိုေနာင့္ကေလးကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ ရွိသမ်ွရင္းကာ ရေအာင္ အမွဳရင္ဆိုင္ျပီး အရယူနိုင္ခဲ့တယ္၊
ကိုေနာင္ ေျခနွစ္ဖက္လံုးမရွိေတာ့ပါ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္သူ႔ကို ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ဟာ လံုးဝမေလ်ာ့သြားခဲ့ပါဘူး
သူ႔ကို ပိုေတာင္ခ်စ္လာခဲ့ပါတယ္၊ ခု က်ေနာ့္ စိတ္ကူးေတြျပည့္လာခဲ့ပါတယ္ ကိုေနာင္လည္း က်ေနာ႔ကို ၾကည္ျဖဴစြာ လက္ခံပါတယ္၊ က်ေနာ္အခ်စ္ေတြ သူနဲ႔အတူပါ၊ အိမ္က အလုပ္ေတြလည္း ကိုေနာင့္အစားက်ေနာ္လုပ္ရပါတယ္၊
ေန႔စဥ္ က်ေနာ္ လုပ္ေနၾကတစ္ခုက ကိုေနာ္ကို ဝွီးခ်ဲျဖင္တြန္းက ကိုေနာ႔ကေလးကို က်ေနာ႔ ပုခံုးေပၚတင္ ညေနဖက္ လမ္းေလ်ွာက္ထြက္ျဖစ္ၾကပါတယ္၊
ဟုတ္ပါတယ္ က်ေနာ္ အခ်စ္ရူးေလးပါ သူ ဒုကၡိတျဖစ္ေပမယ့္လည္း က်ေနာ္ ခ်စ္ရတဲ့
.......ခု ဆိုရင္ က်ေနာ့္ အေဖေကာ အေမပါ ဆံုးပါးသြားပါျပီ၊ ကိုေနာင့္ဆံပင္တို႔ ေငြေရာင္ဖက္ကို တစ္ေျဖးေျဖးေျပာင္းလာပါျပီ
ကေလးေလးလည္း ခုနွစ္ဆို ၈တန္း၊ က်ေနာ္ေပ်ာ္ပါတယ္
က်ေနာ္ ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႔ အတူေနနိုင္ခဲ့ျပီ
ငိုခဲ့ရတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြ ခုခ်ိန္ ပီတိ မ်က္ဝန္းသာျဖင့္ . . .

ျပီးပါျပီ

ဇာတ္လမ္းကို အတိုခ်ံဳေရးခဲ့ရတဲ့အတြက္ နားလည္ေပးၾကပါခင္ဗ်ာ

Adam