လူပ်ဳိသုိး

ည​ကတိ​တ္​ဆိတ္ၿငိမ္​သက္​လၽွ​က္​ရွိ​သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္​တြင္ ေမွာင္​မဲ​ေန​ေသာ အရိပ္​အ​ေယာင္​မ်ား​မွ​လြဲ ၍​အျခား​သက္​ရွိ​ဟူ၍ ေပ်ာက္​ျခင္း​မလွ​​ေပ်ာက္​ဆုံး​ေန​ပါ​သည္။  သူ႔​ရဲ့​အသက္ရွူ​သံေတြ​က ခပ္​ျပင္းျပ​င္း​ေလး​ထြက္​ေပၚ​ေန​သည္။ ဝင္​ေလထြက္​ေလ ပင့္​သက္​ရွိုက္​လိုက္​တိုင္း သူ႔​ရဲ့​ရင္​ထဲ​လွိုက္​က​နဲ လွိုက္​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​သည္။ သူ႔​မ်က္ႏွာ​ေပၚ​ဝဲ​ေန​သည့္ ဇာ​ျခင္ေထာင္​စ​ေလး​က သူ႔​ရဲ့​အသက္ရွူ​ေလေၾကာ​င့္ အနည္းငယ္ လွုပ္​ခတ္​သြား​သည္။ သူ႔​ခႏၶာ​ေပၚ​တြင္ အညာ​ေစာင္​အပါး​ေလး​ကို​သာ​ျခဳံ​ထား​ပါ​သည္။ သူ႔​ခါး​က​ပုဆိုး​ကေတာ့ ကြင္း​လုံး​ေျပ​ၿပီး သူ႔​လည္ပင္း​သို႔​ေရာက္​ေန​ပါ​သည္။ သူ႔​ႏွုတ္ခမ္း​သား​ေတြ​ကို လၽွာ​ျဖင့္​တစ္​ခ်က္​သပ္​လိုက္​ရင္း တိုးတိုး​ေလး​ၿငီး​ညဴ​မိ​သည္။


“……………”

ေစာင္​ထဲ​တြင္​လွုပ္ရွား​ေန​ေသာ သူ႔​ရဲ့​လက္​ကေလး သြက္​သ​ထက္​ပိုမို​သြက္​လာ​ပါ​သည္။ သူ႔​အသက္ရွူ​သံေတြ ျမန္​သ​ထက္​ျမန္​လာ​ၿပီး ေလာက​ႀကီး​ကို​ေမ့​ခ်င္​သ​လို ေလ​ထဲ​သို႔​လြင့္​ေျမာက္​သြား​သ​လို​ခံစား​ေန​ရသ​ည္။ ဆူ​ညံ​လွိုက္​ခုန္​ေန ေသာ​သူ႔​ရင္ခုန္​သံ အပိုင္း​အစ​ေတြ​က ​ဟိုး​အေဝး​က​စၾကဝဠာ​ထဲ​ကို လႊင့္​ပစ္​ခံ​လိုက္​ရသ​လို လြင့္​ေျမာ​သြား​သည္။ သူ႔​ႏွုတ္ခမ္း​ေလး​ကို အသာ​ခပ္​ဖြ​ဖြ​ေလး​ကိုက္​ထား​မိ​သည္။ သူ႔​နားရြက္​ေလး​ေတြ​က​လဲ နီျမန္း​ေန​ေလာက္​ေရာ့​မည္။ သူ႔​ဆံပင္​စ​ေတြ​ကေတာ့ ရမၼက္​ေခၽြး​ေတြ​ျဖင့္ စို​စ​ျပဳ​လာ​သည္။


သူ႔​လက္​ရဲ့ လွုပ္ရွား​မွု​ေလး​ေတြ​င္ ျမန္​လာ​တာ​နဲ႔​အမၽွ တစ္​ခ်က္​တစ္​ခ်က္​တြင္ အား​မ​လို​အား​မ​ရ​ျဖစ္​ၿပီး ခါး​ေလး​ေကာ့​ေကာ့​သြား​မိ​သည္။ ခံစား​မွု​အရသာ​ေတြ အ​ထြတ္​ထိပ္​သို႔​ေရာက္​ရွိ​လာ​ေသာ​အခါ ေကာင္းကင္ဘုံ​က နတ္​စည္းစိမ္​ေတြ သူ႔​ေပါင္​ေၾကာ​တစ္​ေလၽွာက္ စီး​ဝင္​လာ​ပါ​သည္။


“…………”

“…………..”

သူ႔​ရဲ့​ၿငီး​သံေလး​က သဲ့သဲ့​ေလး​ကို​ထိန္း​ခ်ဳပ္ မွု​ေတြ​ၾကား​မွ ထြက္​မ​လာ​ေအာင္ ထိန္း​မ​ထား​နိုင္​ေတာ့​ပဲ ည​သန္းေခါင္​ရဲ့​တိတ္ဆိတ္​မွု​နဲ႔​အတူ  တိုး​လြင့္​စြာ​ထြက္​ေပၚ​ေန​သည္။ အိမ္​ထရံ​မ်ား​အထက္ ထုတ္​တန္း​ေပၚ​တြင္ ေျပး​ေန​ေသာ အိမ္ေျမႇာင္​တစ္​ေကာင္​က ႐ုတ္​တရက္​ရပ္တန႔္​သြား​သည္။ သူ႔​စိတ္​ေတြ​မ​ခိုင္​ေတာ့​ပါ။ သူ႔​ရဲ့​ခံစား​မွု​ေတြ အ​ထြတ္​အထိပ္​သို႔​ေရာက္​ရွိ​ေန​ၿပီ​ျဖစ္​သည္။



ေစာင္​ထဲ​တြင္​လွုပ္ရွား​ေန​ေသာ သူ႔​လက္​ေတြ​ကို ႐ုတ္​တရက္​ရပ္တန႔္​လိုက္​သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ​ေခါင္း​ေထာင္​ၾကည့္​လိုက္​သည္။ လ​ေရာင္​အခ်ိဳ႕​က​ေစ့​ထား​ေသာ အခန္း​ျပတင္းေပါက္​ဆီ​မွ ျဖာ​က်ေန​သ​ျဖင့္ သူ႔​အေမ​၏ ကု​တင္​ကို​အတိုင္း​သား​ျမင္​ေန​ရသ​ည္။ အေမ​တစ္​ေယာက္ ႏွစ္​ႏွစ္ၿခိဳက္​ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္​ေန​ဟန္​ရွိ​သည္။ ေဟာက္​သံ​သဲ့သဲ့​ေလး​ကို သူ​ၾကားလိုက္​ရသ​ည္။ သူ​ဆုံးျဖတ္ခ်က္​တစ္​ခု ခ်​လိုက္​သည္။ ေစာင္​ထဲ​တြင္ သူ​ၿပီး​သြား​လို႔​မ​ျဖစ္​ပါ။ အရည္​ေတြ​မန​ည္း​မေနာ​ထြက္​လာ​လၽွင္ သူ​သုတ္​ေန​ရ​မွာ​ပ်င္း​သည္။ ၿပီး​ေတာ့ ခ်ိဳး​ခ်ိဳး​ခၽြတ္ခၽြတ္​အ​သံေတြ​ေၾကာင့္ အေမ​နိုး​သြား​မွာ​လဲ​စိုး​သည္။


ထို႔​ေၾကာင့္ အိမ္သာ​ထဲ​သို႔ ဆက္​ဝင္​ဖို႔ သူ​ထ​လိုက္​သည္……..


တံခါး​ကို​အသာ​ေလး​ေစ့​ၿပီး​သြား​ၿပီ​ဆို​တာ​ႏွင့္ သူ႔​ခါး​မွ​ပုဆိုး​ကို​အ​လ်င္​စ​လို​ပဲ စလြယ္​သိုင္း​လိုက္​ပါ​သည္။ ထို႔ေနာက္ ငိုက္​စ​ျပဳ​ေန​ၿပီ​ျဖစ္​ေသာ​သူ႔​ပစၥည္း​ေလး​ကို ဖမ္း​ဆုတ္​လိုက္​ၿပီး ပယ္​ပယ္​ႏွယ္​ႏွယ္ ေမႊ႕​ရမ္း​လိုက္​၏။ ခဏ​တာ​အတြင္း​မွာ​ပဲ သူ႔​ပစၥည္း​ေလး​က မတ္​လာ​ပါ​သည္။ သူ႔​လက္​ေတြ​ကို အလၽွင္​စ​လို​ပဲ လွုပ္ရွား​လိုက္​သည္။ ေစာေစာ​က ေပ်ာက္​သြား​တဲ့​သူ႔​ရဲ့ Feel ေတြ​အခု​အခါ ျပန္​ဝင္​ေရာက္လာ​သည္။ သူ႔​မ်က္လုံး​ေတြ​ကို အသာ​စင္း​ထား​လိုက္​ရင္း သူ႔​ပန္းတိုင္​သို႔​ေရာက္​ေအာင္ စြမ္း​ေဆာင္​ေန​မိ​သည္။ သူ​တ​ေျဖး​ေျဖး​ေကာင္းကင္​ေပၚ​သို႔ တက္​သြား​ပါ​သည္။ ေလာက​မွာ​အ​ေပ်ာ္​ဆုံး​အခ်ိန္​ကို ေျပာ​ပါ​ဆို​လၽွင္ တ​ကိုယ္​ေရ​အာသာ​ေျဖ​ရသ​ည့္​အခ်ိန္​ပဲ​ဟု သူ​ဟစ္ေႂကြး​လိုက္​ခ်င္​ပါ​သည္။  သူ႔​ရဲ့​ဗိုက္​သား​ျပင္​တစ္​ေလၽွာက္​ကို ပြတ္​သပ္​လိုက္​ရင္း ရိပ္​တက္​လာ​ေသာ ရမၼက္​ဖီ​လင္​ေတြ​ကို အသာအယာ ခံယူ​ေန​မိ​သည္။ အျပင္​ဖက္​က ေအးခ်မ္း​ေန​တဲ့​လမင္း​ႀကီး​က​ေတာ့ သူ႔​ကို​သေရာ္​ေန​ေရာ့​မည္.........




“…………”

“…………”

သူ႔​ခႏၶာ​ကိုယ္​ေလး​က တစ္​ခ်က္​တစ္​ခ်က္​တြင္ ယိမ္းယိုင္​သြား​သည္။ သူ႔​ေျခေထာက္​ေတြ ဒူး​ေတြ​မ​ခိုင္​သ​လို​ျဖစ္လာ​သည္။သူ႔​အသား​ေတြ​က ေႏြး​သ​ထက္​ပို​ၿပီး​ေႏြး​လာ​သည္။ သူ႔​အသက္ရွူ​သံေတြ​က ျမန္​သ​ထက္​ပို​ျမန္​လာ​သည္။ သူ႔​လက္​ရဲ့​လွုပ္ရွား​မွု​ေတြ​က​လဲ သြက္​သ​ထက္​ပိုမို​သြက္​လာ​သည္။

ဟုတ္​ပါ​ၿပီ………. ဟုတ္​ေန​ပါ​ၿပီ……

သူ​သိ​ေန​သည္။ သူမ​ၾကာ​ခင္ ခရီး​ဆုံး​သို႔​ေရာက္​ေတာ့​မည္။ ေမွာင္မိုက္​ေန​ေသာ အိမ္သာ​ထဲ​တြင္ မ်က္လုံး​မွိတ္​ထား​ရင္း အ​ေမွာင္​ကမၻာ​ထဲ​မွာ​သူ​ေပ်ာ္​ေန​မိ​သည္။ သူ႔​ရင္ခုန္​သံေတြ​က စည္း​ခ်က္​က်​က် လွိုက္​ခုန္​ေန​သည္။ သူ႔​ခႏၶာ​ကိုယ္​ထဲ​က ေသြးေၾကာ​ေတြ​ဟာ​လဲ ဆူပြက္​ကာ လည္ပတ္​စီး​ဆင္း​ေန​သည္။ သူ႔​ငယ္​ပါ​က မာ​သ​ထက္​ပိုမို​မာ​တင္း​လာ​သည္။ သူ သူ႔​ငယ္​ပါ​ကို​တင္း​ၾကပ္​စြာ​ဆုပ္​ကိုင္​ထား​မိ​သည္။

တ​ေျဖးေျဖး ငယ္​ပါ​ေၾကာ​ေတြ​တင္း​လာ​သည္။ သူ​အသက္ရွူ​ရ​ခက္​လာ​သ​လိုလို…….. ရင္​ထဲ​မွာ ေမာ​ဟိုက္​လာ​တာ​လိုလို……. သူ႔​ခႏၶာ​ကိုယ္​တစ္​ခု​လုံး ဓာတ္​လိုက္​သြား​သ​လိုလို…….

က်င္​ေန​တဲ့​ခံစား​မွု​တစ္​ခု​က သူ႔​ေပါင္​ေၾကာ​ေတြ​ဆီ​မွ တက္​လာ​သည္။ ထို႔ေနာက္ တ​ေျဖးေျဖး သူ႔​ဆီး​ခုံ​သို႔ ျဖတ္​လာ​ကာ ဆီး​ေၾကာ​ေတြ​မွ​တစ္​ဆင့္ သူ႔​ငယ္​ပါ​ထိပ္​သို႔​ေရာက္လာ​သည္။ သူမ​ထိန္း​နိုင္​ေတာ့​ပဲ အားရ​ပါး​ရ ပန္းထု​တ္​လိုက္​ပါ​သည္။


“အား………..”

သူ႔​လက္​ခုံ​ေပၚ​သို႔ ခပ္​ေႏြး​ေႏြး​အရည္​ေတြ​စီး​က်​လာ​သည္။ ျပင္းျပ​စြာ​ထြက္​ေပၚလာ​ေသာ အသက္ရွူ​သံေတြ​ႏွင့္​အတူ သူ​ေမာ​ဟိုက္​သြား​သည္…….။ အိမ္သာ​ေထာင့္​ရွိ တိုင္​ကို ေခါင္း​ျဖင့္​လွမ္း​မွီ​ထား​လိုက္​သည္။ သူ႔​အားအင္​ေတြ​ဆုတ္ယုတ္​သြား​သ​လို​ခံစား​ရသ​ည္။ ထို႔​အတူ သူ႔​ဆႏၵ​ေတြ​လည္း ျပည့္​ဝ​သြား​ပါ​သည္။ သူ႔​မ်က္ႏွာ​တစ္​ဝိုက္​ေႏြး​ေတး​ေတး​ေလး​ျဖစ္​ေန​ၿပီး ရမၼက္​မီး​ေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ေမာ​ဟိုက္​ေန​ပါ​သည္။ သူ႔​ရဲ့ ၿငီး​သံေလး​ကေတာ့ ခပ္​သဲ့သဲ့​ေလး ထြက္​ေပၚ​ေန​တုန္း​ပါ။


ဒါ​ဟာ……. ဒီ​ည​အတြက္ သူ႔​ရဲ့​အိပ္​ေဆး​တစ္​ခြက္​ပဲ​ေပါ့……






(၂)

သူ႔​အမည္​က ေကာင္း​သန႔္။ အသက္​က ​၁​၆​ႏွစ္။ ဆယ္​တန္း​တက္​ရင္း အေမ​ျဖစ္​သူ​ကို အလုပ္​ကူ​လုပ္​ေပး​ေန​ရ​သူ​ျဖစ္​သည္။ သူ​တို႔​မွာ အေမ​တစ္​ခု​သားတစ္​ခု​ဘဝ​ျဖစ္​သည္။ အေဖ​ျဖစ္​သူ​ကေတာ့ သူငယ္​စဥ္​ကတည္းက ဆုံးပါး​သြား​သည္​ဟု​ဆို​ၾက​သည္။ သူ႔​အေမ​ျဖစ္​သူ​က စီးပြား​ေရး​ဟူ၍ ဘာ​မွ​မယ္​မယ္​ရ​ရ မ​လုပ္​တတ္။ ထို႔​ေၾကာင့္ သူ႔​ကို​မုန႔္ဟင္းခါး​ေရာင္း​ၿပီး ေက်ာင္း​ထား​ေပး​သည္။ သူ႔​ရဲ့​အားလပ္​ခ်ိန္​ေလး​ေတြ​ဟာ အေမ့​မုန႔္​ဟင္း​ဆိုင္​ေလး​ကို ကူညီ​ေပး​ဖို႔ တစ္​စိတ္​တစ္​ေဒသ အေထာက္​အ​ကူ​ျပဳ​ပါ​သည္။ သူ႔​ဘဝ​ႀကီး​ဟာ သင္​ရိုး​ေၾက​ေန​ၿပီး​တဲ့ ေက်ာင္းသား​တစ္​ေယာက္​လို အရာ​ရာ​ကို မိမိ​အသိ​စိတ္​ဓာတ္​ျဖင့္ အလိုက္သိ​ခဲ့​ရ​ပါ​သည္။



မ​ျပည့္စုံ​တဲ့​ဘဝ​တစ္​ခု​မွာ ႀကီး​ပ်င္း​လာ​ရ​သူ​မို႔ အရာ​ရာ​ကို​ေရာင့္ရဲ​တင္းတိမ္​ခဲ့​ရ​ၿပီး ဘဝ​ကို​ဖာေထး​ခဲ့​ရသ​ည္။ တစ္​ကယ္​ေတာ့ သူ႔​ဘဝ​က စုတ္ျပတ္​သတ္​ေန​သည့္ ေတာင္း​စုတ္​တစ္​လုံး​ႏွင့္​တူ​သည္။ အ​ဆိုး​ထဲ​က အေကာင္း​လို႔​ပဲ​ေျပာ​ရ​မ​လား ေလာက​ႀကီး​က သူ႔​ကို​ေငြ​ေၾကး​ျပည့္စုံ​ေအာင္ ဖန္တီး​မ​ေပး​ေပ​မယ့္ ႐ုပ္​ရည္​ေလး​ကေတာ့ သူ႔​ကို​အမ်ား​အလည္​မွာ မ်က္ႏွာ​မ​ငယ္​ေစ​ခဲ့​ရ​ပါ။ သူ႔​တြင္ ညီညာ​ေျဖာင့္တန္း​ေန​သည့္ မ်က္ခုံးေမႊး​နက္​နက္​ေလး​ရွိ​သည္။ မ​ျဖဴ​လြန္း​ေပ​မယ့္ ၾကည့္​ေပ်ာ္​ရွု​ေပ်ာ္​ရွိ​သည့္​အသား​အရည္​ကို ပိုင္ဆိုင္​ထား​သည္။ အရပ္အေမာင္း​မွာ​လဲ ေျပာ​စရာ​မ​ရွိ။ Orthodontics လုပ္​စရာ​မ​လို​ပဲ သ​ဘာ​ဝ​အတိုင္း ညီညာ​ေန​ေသာ သြား​ေဖြး​ေဖြး​ေလး​မ်ား​က​လည္း လူ​တကာ​အလည္​မွာ အ​ျပဳံး​လွ​လွ​ေလး​ေတြ​ကို ဖန္ဆင္း​နိုင္​ဖို႔ အား​သာ​ခ်က္​တစ္​ခု​ျဖစ္​ခဲ့​သည္။

သူ႔​ကို​ေက်ာင္း​သြား​ေက်ာင္း​ျပန္​လုပ္​ဖို႔ စက္ဘီး​ျပင္​ဆိုင္​မွ စက္ဘီး​အေဟာင္း​တစ္​စီး​အေမ​က ဝယ္​ေပး​ထား​သည္။ ဆယ္​တန္း​ေက်ာင္းသား​ဆို​ေပ​မယ့္ သူ​က်ဴ​ရွင္မ​တက္​နိုင္​ေသး​ပါ။ က်ဴ​ရွင္​ခ​က ေဈး​ႀကီး​တယ္ မဟုတ္​ေပ​မယ့္ အေမ့​ကို​ကူညီ​ရ​မယ့္​အခ်ိန္​ေတြ ေလ်ာ့​သြား​မွာ​စိုး​၍ သူမ​တက္​ျခင္း​ျဖစ္​သည္။ သို႔​ေပ​မယ့္ ဉာဏ္ေကာင္း​သည့္​သူ႔​အတြက္ ေက်ာင္း​စာ​မ်ား​ကို သူ​မ်ား​ေတြ​ထက္ မ​ညံ့​ေအာင္​ေတာ့ သင္​ယူ​နိုင္​ခဲ့​ပါ​သည္။ ေန႔​တိုင္း​ညေန​ေက်ာင္း​ဆင္း​ၿပီ​ဆို​ရင္ အေမ​မုန႔္ဟင္းခါး​ဟင္းရည္​ခ်က္​ဖို႔ ကုလားပဲ​ေတြ လို​အပ္​တဲ့ အဆာ​ပ​လာ ေတြ​ေဈး​သို႔​သြား​ၿပီး သူ​ဝယ္​ေပး​ရသ​ည္။ ထို႔ေနာက္ အိမ္​သို႔​ျပန္​ေရာက္​ၿပီ​ဆို​လ်င္ င႐ုတ္​သီး​ေထာင္း​တာ​တို႔ ၾကက္သြန္​ခြာ​တာ​တို႔​က သူ​တာဝန္​ယူ​ရသ​ည့္​အလုပ္​ေတြ​ပါ။


ဒီ​မနက္​က ရာသီ​ဥတု​က​သာသာ​ယာ​ယာ​ေလး​ပါ။ အေမ​ဆိုင္​သိမ္း​ၿပီး​ၿပီ​မို႔ သူ​အျပင္​သို႔​တစ္​ေယာက္​ထဲ ထြက္​လာ​ပါ​သည္။ ေက်ာင္း​အားလပ္​ရက္​ကေလး​ေတြ​မွာ ဟို​ဟို​သည္​သည္ သူ​ေလၽွာက္​သြား​ျဖစ္​သည္။ လယ္​က​သင္း​ရိုး​ေတြ​ၾကား​ထဲ စက္ဘီး​ကို​နင္း​လာ​ရင္း လြတ္လပ္​တဲ့ အရသာ​ကို သူ​ခံစား​ေန​မိ​သည္။ အေဝး​မွ တိုက္​ခတ္​လာ​ေသာ ေလ​ေအး​ေတြ​က သူ႔​ဆံပင္​ေတြ​ကို တ​ျဖတ္​ျဖတ္​ခါ​ရမ္း​ေန​ေစ​သည္။ သူ႔​ရဲ့ T-shirt ကေလး​က​လဲ ေလ​၏​တိုက္​ခတ္​မွု​ေၾကာင့္ လွုပ္​ခတ္​ေန​သည္။ ညစ္ႏြမ္း​ေန​ၿပီ​ျဖစ္​ေသာ သူ႔​ဂ်​င္း​ေဘာင္းဘီ​ကေတာ့ အေပါက္​ေတြ​ဗ​ရ​ဘြ​ႏွင့္​ပါ။ ေပါင္လယ္​ခန႔္​တြင္​ေပါက္​ေန​ေသာ အေပါက္​ႀကီး​က အ​ထဲ​မွ သူ႔​ေပါင္း​သား​ေတြ​ကို​ျမင္​ေန​ရ​ၿပီး ထို​ေပါင္​သား​ေပၚ​မွ ေမႊး​ညႇင္း​ႏု​ကေလး​ေတြ​ကို​ပါ ရွင္းလင္း​စြာ ေတြ႕​ျမင္​ေန​ရသ​ည္။


ဒီ​လို​ရာသီ​ဥတု​ေလး​ႏွင့္​ဆို​ရင္ Smart phone ေလး​တစ္​လုံး​ကို နား​ၾကပ္​ေလး​တပ္​ၿပီး နားေထာင္​လိုက္​ရင္ ဘယ္ေလာက္​ေကာင္း​လိုက္​မ​လဲ​ဟု သူ​ေတြး​ေန​မိ​သည္။ အတန္း​ထဲ​က Smart phone ေတြ​ကိုင္​ေန​ၾက​သည့္ သူ႔​အတန္း​ေဖာ္​ေတြ​ကို အားက်​မိ​သည္။ သို႔​ေပ​မယ့္ အရာ​ရာ​ကို ေရာင့္ရဲ​တင္းတိမ္​ေန​ရသ​ည့္​သူ႔​အတြက္ မုန႔္ဟင္းခါး​ေရာင္း​ေန​သည့္ မိ​ခင္​ကို Smart phone ဝယ္​ေပး​ဖို႔​ေတာ့ မ​ပူဆာ​ရက္​ပါ။ ထား​ပါ​ေတာ့​ေလ….. ဒါ​က​သူ႔​ဘဝ​ရဲ့ မ​ျပည့္စုံ​မွု​ေတြ​ပါ။ ျပန္​ေတြး​ၾကည့္​ရင္ နည္း​နည္း​ေတာ့​ရင္နာ​မိ​သည္။ ဘာ​ေၾကာင့္​မ်ား လူ​သားခ်င္း​အတူတူ သူ႔​ဘဝ​က မ​ျပည့္စုံ​ေန​ရသ​လဲ​ေပါ့။ တစ္​ခါ​တစ္​ေလ​မွာ အရည္အခ်င္း​ရွိ​ရက္​ႏွင့္ ရသ​င့္​ရ​ထိုက္​သည့္​အခြင့္အေရး​ေတြ​ကို ေငြ​ေၾကး​ခၽြတ္ယြင္း​မွု​ေၾကာင့္ မ​ရ​ယူ​နိုင္​သည့္​အခါ​မ်ိဳး​ေတြ​တြင္ သူ႔​ဘဝ​ကို​သူ အား​မ​လို​အား​မ​ရ​ျဖစ္​မိ​တာ​ေတာ့​အမွန္​ပါ။



လယ္​ကြင္း​ေတြ​ၾကား စက္ဘီး​ကို​ခဲ​ရာ​ခဲ​ဆစ္​ေမာင္း​လာ​ရင္း ေမာ​ဟိုက္​လာ​မိ​သည္။ ထို႔​ေၾကာင့္ စက္ဘီး​ကို သူ႔​ေဘး​မွာ​လွဲခ်​လိုက္​ၿပီး လယ္​က​သင္း​ေဘာင္​ေပၚ တက္​ထိုင္​ေန​လိုက္​သည္။ သူ႔​အနီး​တြင္ စာ​ေျခာက္​႐ုပ္​ႀကီး​က တ​ထီး​မား​မား​ႀကီး ရပ္တန႔္​ေန​သည္။ ေကာင္းကင္​ယံ​တြင္​ေတာ့ ငွက္​အခ်ိဳ႕​ပ်ံ​သန္း​လၽွ​က္​ရွိ​သည္။ ထို​ငွက္​ေတြ​က ဘာ​ငွက္​ေတြ​လဲဆို​တာ​ေတာ့ သူမ​သိ​ပါ။ သူ႔​စက္ဘီး ကယ္​ရီ​ယာ​ခုံ​ၾကား​ထဲ​တြင္ ညႇပ္​ထား​ေသာ စာအုပ္​တစ္​အုပ္​ကို သူ​ဆြဲထုတ္​လိုက္​သည္။ သူ​သိပ္​ႀကိဳက္​သည့္ စာအုပ္​ေလး​ပါ။


အပ်ိဳႀကီး​တစ္​ေယာက္​ႏွင့္​ေကာင္​ေလး​ငယ္​ငယ္​တစ္​ေယာက္​တို႔​ရဲ့ အခ်စ္​ဇာတ္​လမ္း​ေတြ​ကို ဖြဲ႕​ညႊန္း​ထား​သည့္ စာအုပ္​ေလး​ပါ။ အရပ္​အေခၚ​အရ​ေတာ့ “အျပာ​စာအုပ္” ဟု​ေခၚ​သည္။ သူ​ကေတာ့​ထိုသို႔​မ​ထင္​ပါ။ လိင္​ဆို​တာ​က​လဲ အခ်စ္​က​ဆင္းသက္​လာ​တာ​ပဲ​ေလ။ အခ်စ္​ရွိ​လို႔ လိင္​ဆို​တာ​ျဖစ္လာ​တာ။ အခ်စ္​မ​ရွိ​ပဲ လိင္​ဆို​တာ ဘယ္​က​ေရာက္လာ​ပါ့​မ​လဲ။ တကယ္​ေတာ့ လိင္​ဆက္ဆံ​တယ္​ဆို​တာ လူ​တစ္​ေယာက္​နဲ႔​တစ္​ေယာက္ အခ်စ္​လြန္သြား​ၾက​ျခင္း​ပါ။ သူ​ကေတာ့ ဒီ​လို​ပဲ​ျမင္​သည္။ သူ​တို႔​လို လူပ်ိဳေပါက္​စ ေကာင္​ေလး​ေတြ လိင္​ဆို​တာ​နဲ႔ အထိ​အ​ေတြ႕​မ​ရွိ​ေသး​သည့္ ကေလး​ေတြ အတြက္​ဒီ​လို​စာအုပ္​ေလး​ေတြ​က အာသာ​ေျဖ​စရာ​ေလး​ေတြ​ပါ။


အရာ​ရာ​ကို​စူးစမ္း​လို​သည့္ စိတ္​ဆႏၵ​ေတြ​ျပင္းထန္​ေန​သည့္ ဒီ​အရြယ္​မွာ လိင္​ဆို​တာ​က​လည္း သူ​တို႔​အတြက္ အ​ထူး​အေရး​ပါ​သည့္​အရာ​တစ္​ခု​ပါ။ သူ​ဒီ​စာအုပ္​ေလး​ကို တစ္​ခါ​ဖတ္​မိ​တိုင္း တစ္​ခါ​အာသာ​ေျဖ​မိ​သည္။ သူ​ဒီ​စာအုပ္​ကို ဖတ္​တာ အႀကိမ္​တစ္​ရာ​မက​ေတာ့​ပဲ။ စာအုပ္​ထဲ​မွ​စာသား​ေတြ​ကို​ပင္​အလြတ္​ရ​ေန​ပါ​ၿပီ။


သူ​စာအုပ္​ေလး​ရဲ့ စာ​မ်က္ႏွာ​တစ္​ခ်ိဳ႕​ကို​လွန္​လိုက္​သည္။ ထို႔ေနာက္ စာ​ပိုဒ္​အခ်ိဳ႕​ကို ဖတ္​ရွု​ေန​မိ​သည္။ မေန႔​ည​က​လဲ ဒီ​စာအုပ္​ဖတ္​လို႔​အၿပီး​မွာ သူ႔​စိတ္​ေတြ​ထႂကြ​ေသာင္းက်န္း​လာ​ျခင္း​ျဖစ္​သည္။ သူ​တို႔​လို လူပ်ိဳေပါက္​စ​ေလး​ေတြ အခု​လို ရမၼက္​စိတ္​ကေလး​ေတြ ထႂကြ​လာ​တဲ့​အခါ တစ္​ခု​တည္း​ေသာ ေျဖ​ရွင္း​သည့္ နည္း​လမ္း​ကေတာ့ ရွင္း​ပါ​သည္။ တ​ကိုယ္​ေရ​အာသာ​ေျဖ​ျခင္း​ပါ။ ဒီ​နည္း​လမ္း​ကို သူ​ရွစ္​တန္း​တက္​စဥ္​က အတန္း​ေဖာ္​တစ္​ေယာက္​က သင္ေပး​ခဲ့​ျခင္း​ျဖစ္​သည္။ သူ​ရဲ့​အရသာ​က ဘယ္​လို​ေျပာ​ရ​မ​လဲ……..


“ေဟ့​ေကာင္​ေကာင္း​သန႔္……”


႐ုတ္​တရက္​ေခၚ​သံ​ေၾကာင့္ သူ​လွည့္​ၾကည့္​မိ​ေတာ့ ကား​လမ္း​ေပၚ​တြင္ ရပ္​ေန​ေသာ​ေကာင္​ေလး​တစ္​ေယာက္။


“ေဟး……”


သူ​လက္ရမ္း​ၿပီး​ႏွုတ္ဆက္​လိုက္​ပါ​သည္။ ကား​လမ္းမ​ေပၚ​တြင္​ရပ္​ၿပီး သူ႔​ကို​ေခၚ​လိုက္သူ​မွာ သူ​တို႔​အခန္း​က သူ​ႏွင့္​ခုံ​ျခင္း​ကပ္​လ်က္​ေက်ာင္းသား​ျဖစ္​သည္။ ထို​ေက်ာင္းသား​နာမည္​က လမင္း​ျဖစ္​သည္။ လမင္း​က​လည္း သူ႔​လို​ပဲ ႐ုပ္​ရည္​မ​ဆိုး​လွ​သည့္ ေကာင္​ေလး​တစ္​ေယာက္​ပါ။ လမင္း​က သူ​ရွိ​ရာ​သို႔ ေလၽွာက္​လာ​ပါ​သည္။ သူ​လမင္း​လာ​ေန​သည္​ကို ျမင္​ေသာ​အခါ လက္​ထဲ​ရွိ​စာအုပ္​ကို စက္ဘီး​ကယ္​ရီ​ယာ​ခုံ​ၾကား​ထဲ​သို႔ အသာ​ထိုး​ထဲ့ ထား​လိုက္​သည္။


“ေကာင္း​သန႔္ မင္း​ဒီ​မွာ​ဘာ​လုပ္​ေန​တာ​လဲ”


“ေလ​ေကာင္း​ေလ​သန႔္​လာ​ရွူ​ေန​တာ”


“တစ္​ေယာက္​ထဲ​ပဲ​လား”



“ေအး​ေလ ပ်င္း​တာ​နဲ႔ အိမ္​က​ထြက္​လာ​တ။ ဒါ​နဲ႔​မင္း​ဒီ​ေန႔​က်ဴ​ရွင္မ​သြား​ဘူး​လား”


“က်ဴ​ရွင္​က ညေန​မွ​ေလ။ မနက္​ျဖန္ က်​ရင္ Physic ေျဖ​မယ္​တဲ့။ မင္း​ရ​ၿပီ​လား”


သူ​အသာ​ေခါင္း​ညိတ္​ျပ​လိုက္​သည္။ တကယ္​ေတာ့ ပိုင္​ပိုင္နိုင္​နိုင္​ႀကီး မဟုတ္​ေသး​ပါ။ သို႔​ေပ​မယ့္ လ​ပတ္စာ​ေမး​ပြဲ​ေလာက္​က သူ႔​အတြက္​ေတာ့ ဘာ​မွ​ခက္​ခက္ခဲ​ခဲ​ႀကီး​မဟုတ္​ပါ။ လမင္း​က​သူ႔​စက္ဘီး ၾကား​တြင္​ညႇပ္​ထား​ေသာ စာအုပ္​ကေလး​ကို​ေတြ႕​သြား​ဟန္​ရွိ​သည္။


“ေကာင္း​သန႔္ ဟို​စာအုပ္​က​ဘာ​စာအုပ္​လဲ”


သူ​ျပာ​ျပာ​သလဲ​ျဖစ္​သြား​မိ​သည္။ မ​ေတာ္​လို႔ လမင္း​က သူ႔​ဆီ​မွာ​အျပာ​စာအုပ္​ရွိ​တဲ့​အေၾကာင္း​ကို က်န္​တဲ့​ေက်ာင္းသား​ေတြ​ကို ေလၽွာက္​ေျပာ​ပါ​က ေက်ာင္းသား​ေတြ သူ႔​ဆီ​က စာအုပ္​ကို လာ​ငွား​ဖတ္ ၾက​ေတာ့​မည္။


“အဲ့​ဒါ……ဟို……. ဘာ​မွ​မဟုတ္​ပါ​ဘူး။ ”


လမင္း​က သူ႔​ကို​မ​သ​ကၤ​࿿ာ​သ​လို​ၾကည့္​သည္။ လမင္း​ရဲ့​မ်က္လုံး​ေတြ​က စက္ဘီး​ၾကား​ထဲ​တြင္ ညႇပ္​ထား​ေသာ စာအုပ္​ေလး​ကို စိတ္ဝင္စား​ေန​ေၾကာ​င္း သက္ေသျပ​ေန​သည္။ သူ​လမင္း​ကို​ဘယ္​လို ညာ​ေျပာ​ရ​ပါ​မ​လဲ။ အေရး​နဲ႔​အေၾကာင္း​ဆို ေခါင္း​ထဲ​မွာ သူ​မ်ား​ယုံ​ေလာက္​ေအာင္ လိမ္​နိုင္​သည့္ ဉာဏ္​နီ​ဉာဏ္နက္​ေတြ​က ဖ်စ္​ညႇစ္​၍​မ​ထြက္​နိုင္။


“ငါ​ခဏ​ေလာက္​ၾကည့္​လို႔​ရ​မ​လား​ေကာင္း​သန႔္…..”


မ​ထူး​ေတာ့​ပါ​ဘူး​ဟု စိတ္​ထဲ​က ဆုံးျဖတ္​လိုက္​ၿပီး လမင္း​ကို​ၾကည့္​ေတာ့ ဟု​ေျပာ​လိုက္​မိ​သည္။


“ဝိုး………ေဟ့​ေကာင္ မင္း​ဟာ​က​အမိုက္​စား​ပဲ​ကြ။ ငါ့ကို​တစ္​ရက္​ေလာက္​ငွါး​ပါ​လား”


“မင္း​ဘယ္​သူ႔​ကို​မွ လက္ဆ​င့္​မက​မ္း​ပါ​ဘူး​လို႔ ကတိ​ေပး​ရဲ​လား”


“အာ….. ရ​တယ္ ငါ​အာမခံ​တယ္။ ငါ​ဖတ္​ၿပီး​ရင္ မင္းကို​ျပန္​ေပး​မယ္”


“အို​ေက​ေလ……”


“ေက်းဇူး​ကြာ….”

လမင္း​က သူ႔​ကို​ေက်းဇူးတင္​သြား​ဟန္​ရွိ​သည္။ သူ႔​ပု​ခုံး​ကို လာ​ကိုင္​သည္။ သူ​လမင္း​လက္​ေတြ​ကို အသာ​ျပန္​ပုတ္​ခ်​လိုက္​သည္။ လမင္း​က​သူ႔​ကို​ၾကည္​ၿပီး ခပ္​ရဲ့​ရဲ့​ရယ္​သည္။ ဒီ​ေကာင္​ဘာ​ရယ္​တာ​လဲ​ေတာ့ သူမသိပါ။ လမင္း​က​နည္း​နည္း​ႏွာဘူး​တယ္​ဆို​တာ​ေတာ့ သူ​သိ​ထား​သည္။ လမင္း​ရဲ့​ဖုန္း​ထဲ​မွာ လိင္​႐ုပ္​ရွင္​ေတြ ရွိ​ေၾကာ​င္း​လဲ သူ​သိ​သည္။ သူ​လမင္း​ႏွင့္​ရင္း​နီး​ကာ​စ​က သူ႔​ကို​တစ္​ခါျပ​ဖူး​သည္။ ဒါ​ေပ​မယ့္ ေယာက္်ား​ပ်ိဳ​တစ္​ေယာက္​ရဲ့ ဖုန္း​ထဲ​မွာ ဒါ​ေလး​ေတြ​ရွိ​ေန​တတ္​တာ​ေတာ့ သဘာဝပါ။ ခဏ​ေန​ေတာ့ လမင္း​က​သူ႔​ကို​ႏွုတ္ဆက္​ၿပီး​ျပန္သြား​သည္။ မနက္​ျဖန္​အတန္း​ထဲ​ေရာက္​မွ​ေတြ႕​မည္​ဟု ဆို​သည္။


(၃)
အတန္း​ထဲ​တြင္​ေက်ာင္းသား​မ်ား ဆူ​ညံ​ပြက္​ကေလာ​ရိုက္​ေန​သည္။ လ​ပတ္စာ​ေမး​ပြဲ​ေျဖ​ၿပီး​သြား​ၿပီ ျဖစ္​ေသာ​ေၾကာင့္ စာ​ေမး​ပြဲ​အေၾကာင္း စားျမဳံ႕ျပန္​ေန​ၾက​ျခင္း​ျဖစ္​သည္။ ေကာင္း​သန႔္​က သူ႔​လြယ္အိတ္​ထဲ​တြင္ ရွိ​ေသာ Chemistry စာအုပ္​ေလး​ကို​ထုတ္​ကား စာေရးခုံ​ေပၚ​သို႔​တင္​လိုက္​သည္။ မနက္​ျဖန္​ဆို​လၽွင္ ေျဖ​ရ​ေတာ့​မည္​မဟုတ္​ပါ​လား။ စာအုပ္​ကေလး​ကို​လွန္​ေလာ ေန​စဥ္​တစ္​စုံ​တစ္​ေယာက္​က သူ႔​အနား​သို႔​ေရာက္လာ​သည္။ သို႔​ေသာ္ သူ​လွည့္​မ​ၾကည့္​မိ​ပါ။ ထိုသူက သူ႔​န​ေဘး​တြင္​ဝင္​ထိုင္​လိုက္​သည္။ သူ႔​ႏွာေခါင္း​ထဲ​တြင္ ကိုယ္​သင္း​နံ့​တစ္​ခု​ကို​ရ​လိုက္​သည္။ ထို​ကိုယ္​သင္း​နံ့​ကို​သူ​သိ​ပါ​သည္။

“ေကာင္း​သန႔္ စာ​ေမး​ပြဲ​ေျဖ​နိုင္​လား”

သူ​ထင္​သည့္​အတိုင္း လမင္း​ပါ။ သူ​ေခါင္း​ညိတ္​ျပ​လိုက္​သည္။

“မင္း​ေရာ​ဘယ္​လို​ေန​လဲ”

“ငါ​လဲ​ေျဖ​နိုင္​ပါ​တယ္”

လမင္း​ကို​ျမင္​မွ သူ​တစ္​ခု​ခု​ကို​သတိရ​သြား​ဟန္​ျဖင့္……. တစ္​ခု​ခု​ေျပာ​မည္​ျပဳ​စဥ္ လမင္း​က…

“ဘာလဲ မင္း​ဟို​စာအုပ္​လား”

“ေအး​ဟုတ္​တယ္ ဖတ္​ၿပီး​ရင္​ျပန္​ေပး​ေတာ့​ေလ”

“ေန​ဦး ေနာက္​မွာ​နည္း​နည္းက်​န္​ေသး​တယ္။ ဖတ္​လို႔​မ​ၿပီး​ေသး​ဘူး”

သူ​တို႔​ႏွစ္​ဦး​တစ္​ေယာက္​နဲ႔​တစ္​ေယာက္ စကားေျပာ​ေန​စဥ္ အတန္း​ထဲ​သို႔ ဘာသာ​ျပ​ဆရာ​မ​တစ္​ဦး​ဝင္​လာ သ​ျဖင့္ စကား​ေတြ​ျပတ္​သြား​သည္။ ဆရာမကို ႏွုတ္ဆက္​ၿပီး​ေနာက္ ဆရာမက ေနာက္​ေန႔​ေျဖ​မည့္ စာ​ေတြ​ကို ေက်ာင္း​သင္ပုန္း​ေပၚ​တြင္​ေရး​ေန​သည္။ လမင္း​က သူ႔​အနား​မွာ​ပဲ​ထိုင္​ျဖစ္​သြား​ေသာ​ေၾကာင့္ သူ႔​ေနရာ​သို႔​သူမ​ျပန္​ေတာ့​ပဲ သူ႔​အနား​မွာ​ပဲ​ဆက္​ထိုင္​ေန​သည္။ လမင္း​ေနရာ​တြင္ သူ႔​န​ေဘး​မွ​ေက်ာင္းသား​က အလိုက္သင့္​ထိုင္​လိုက္​ၿပီ​ျဖစ္​သည္။

စာ​သင္​ေတာ့​မည္​မို႔ ေကာင္း​သန႔္​စိတ္​ေတြ​ကို​ျပန္လည္​စုစည္း​လိုက္​ၿပီး ေက်ာက္သင္ပုန္း​ရွိ​ရာ​သို႔ အာ႐ုံ​စိုက္ လိုက္​ပါ​သည္။ သူ႔​န​ေဘး​က​လမင္း​က​လည္း စာအုပ္​ေတြ​ကို​စားပြဲ​ေပၚ​သို႔​ထုတ္​ကာ လွန္​ေလာ​ေန​ပါ​သည္။ အေရွ႕​မွ​ဆရာ​မက စာ​အေၾကာင္း​စတင္​ရွင္း​ျပ​ေန​သည္။

ဘာ​ေၾကာင့္​မွန္း​မ​သိ ေကာင္း​သန႔္​၏​စိတ္​ေတြ ေက်ာက္သင္ပုန္း​ဆီ​သို႔ မ​ေရာက္​နိုင္​ပဲ လမင္း​ရွိ​ရာ​သို႔​သာ ေရာက္​ေန​ပါ​သည္။ မိမိ​ကိုယ္​ကို​ဘာ​ျဖစ္​မွန္း​လဲ​မ​သိ​ပါ။ သူ႔​န​ေဘး​မွာ​ထိုင္​ေန​သည့္ လမင္း​၏​လွုပ္ရွား​မွု​ေတြ​ကို မ်က္စိ​တစ္​ဆုံး​လိုက္​ၾကည့္​ေန​မိ​သည္။

လမင္း​က  စာအုပ္​ကို​စားပြဲ​ေပၚ​သို႔ ေဒါင္​လိုက္​ေထာင္ထား​လိုက္​သည္။ ထို႔ေနာက္​လြယ္အိတ္​ထဲ​မွ သူ႔​ဆီ​က​ယူထား​သည့္​အျပာ​စာအုပ္​ေလး​ကို ၾကား​ထဲ​ကညႇပ္​ၿပီး​လွန္​ေန​သည္​ကို​ေတြ႕​လိုက္​ရသ​ည္။ သူ႔​အံ​ဩ​သြား​မိ​သည္။ ဒီ​ေကာင္​စာ​သင္​ခ်ိန္​ႀကီး​ကို ဒါ​ေတြ​ဖတ္​ေန​တယ္ ေသ​ေတာ့​မွာ​ပဲ……..

“လမင္း မင္း​အတင့္ရဲ​လွ​ခ်ည္​လား”

“ရွူး……….. တိုးတိုး”

လမင္း​က​စာ​ေတာ္​မွန္း​ေတာ့​သူ​သိ​သည္။ လ​ပတ္စာ​ေမး​ပြဲ​ေတြ​ေလာက္​ကို သိပ္​ၿပီး​ဂ႐ု​တ​စိုက္​က်က္​ေလ့​ရွိ​သူ မဟုတ္​ပါ။ စာ​ေတာ္​ၾကည့္​ေက်ာင္းသား​ဆို​ေတာ့​လဲ ေပါ့​ပ်က္​ပ်က္​နိုင္​တာ​လည္း​ပါ​မည္​ထင္​သည္။ သို႔​ေသာ္ အတန္း​ခ်ိန္​ႀကီး​မွာ အျပာ​စာအုပ္​ဖတ္​ဖို႔​ႀကိဳးစား​တာ​ကေတာ့ စည္း​လြန္​ေဘာင္​လြန္​ျဖစ္​လြန္း​သည္​ဟု သူ​ခံယူ​မိ​သည္။ သူ​လမင္း​ကို​တားျမစ္​ဖို႔​ႀကိဳးစား​သည္။ သို႔​ေသာ္ အခန္း​ထဲ​တြင္​ဆရာ​မ​အ​သံ​မွ​လြဲ​၍ က်န္​သည့္ အ​သံ​မ်ား​တိတ္ဆိတ္​ေန​သ​ျဖင့္ သူ​အသံက်ယ္​က်ယ္​မ​ဟ​ရဲ​ပါ။

လမင္း​လွန္​ေန​ေသာ အျပာ​စာအုပ္​ထဲ​မွ စာသား​တစ္​ခ်ိဳ႕​ကို​သူ​အတိုင္း​သား​ျမင္​ေန​ရသ​ည္။ သူ႔​စိတ္​ေတြ ပူ​ထူ​ထ​ႂကြာ​လာ​သ​လို​ခံစား​ရသ​ည္။ ဒီ​စာအုပ္​ထဲ​တြင္ ရမၼက္​ေသြး​ေတြ​ရွိ​ေန​သည္မ​ဟုတ္​ပါ​လား။ သူ​ထို​စာအုပ္​ကို ၾကည့္​မိ​ၿပီ​ဆို​လၽွင္ သူ႔​ဆီ​ကို​အဲ့​ဒီ​ရမၼက္​ေသြး​ေတြ​ဟာ ပ်ံ႕လြင့္​လာ​မွာ​ေသခ်ာ​ပါ​သည္။ သူ​စိတ္​ကို​အတတ္​နိုင္​ဆုံး​တည္​ၿငိမ္​ေအာင္​ထိန္း​ခ်ဳပ္​လိုက္​သည္။

လမင္း​က​စာ​မ်က္ႏွာ​တစ္​ခု​ကို​လွန္​လိုက္​သည္။ ထို​စာ​မ်က္ႏွာ​မွ​စာသား​ေတြ​ကို သူ႔​စိုက္​ၾကည့္​လိုက္​မိ​သည္။ သူ႔​မ်က္လုံး​ေတြ​ဟာ​လဲ လမင္း​နဲ႔​အတူတူ အျပာ​စာအုပ္​ေပၚ​သို႔​ေရာက္​ရွိ​ေန​ပါ​သည္။ စိတ္​ထဲ​မွာ​ေတာ့ စိုးရိမ္​စိတ္​ေတြ​နဲ႔​အတူ လွိုင္း​လုံး​ႀကီး​ေတြ​စီး​ေန​ရသ​လို ရင္ခုန္​လွိုက္​ေမာ​ေန​ရသ​ည္။ တစ္​ခ်က္​တစ္​ခ်က္​တြင္ ဆရာမက အသံက်ယ္​က်ယ္​ျဖင့္​ေျပာ​လိုက္​ေသာ​အခါ သူ႔​လက္​ကေလး​ေတြ ဂဏာ​မ​ၿငိမ္​ေတာ့​ပဲ လွုပ္ရွား​သြား​မိ​သည္​အထိ စိတ္​လွုပ္ရွား​ေန​မိ​သည္။ လမင္း​ကေတာ့ ေက်ာက္​စစ္​႐ုပ္​တစ္​႐ုပ္​လို ၿငိမ္​သက္​စြာ​ျဖင့္ စာအုပ္​ကို အာ႐ုံ​စိုက္​ေန​ပါ​သည္။

သူ႔​ဆံ​စ​ေတြ​ထဲ​ေခၽြး​ေတြ​ျပန္လာ​သည္။ ေခၽြး​စက္​အခ်ိဳ႕​က သူ႔​နားထင္​မွ​စီး​က်​လာ​၏။ ျပတင္းေပါက္​မွ တစ္​ျဖတ္​ျဖတ္ တိုက္​ခတ္​လာ​ေသာ ေလ​ေအး​ေတြ​က တစ္​ခ်က္​တစ္​ခ်က္ သူတို႔ဆီကို ဝင္​ေမႊ႕​သြား​သည္။  လမင္း​ရဲ့​မ်က္ႏွာ​ကို​စိုက္​ၾကည့္​မိ​ေတာ့ ေလာက​ႀကီး​ကို​ေမ့​ေန​ဟန္​ရွိ​ၿပီး အျပာ​စာအုပ္​ထဲ​သို႔ အာ႐ုံ​ေတြ​နစ္​ေျမာ ေန​ေၾကာ​င္း​ေတြ႕​ရသ​ည္။ လမင္း​က​ေက်ာင္း​ယူ​နီ​ေဖာင္း​ကို က်ယ္​သီး​ႏွစ္​လုံး​ေလာက္​ဟ​ၿပီး ဝတ္​ထား​သ​ျဖင့္ လမင္း​ရင္ဘတ္​တစ္​ေလၽွာက္​ရွိ လူပ်ိဳေပါက္​စ​ေလး​၏ ေမႊး​ညႇင္း​ႏု​ေလး​ေတြ​ကို ျမင္​ေတြ႕​ေန​ရသ​ည္။ လမင္း​အသက္ရွူ​လိုက္​တိုက္ ထို​ေမႊး​ညႇ​င္​ႏု​ေလး​ေတြ​ေပၚ​တြင္ ျဖတ္​သန္း​သြား​ၿပီး လမင္း​အ​ကၤ࿿္ီ​စ​ေလး​က ပိန္​လိုက္​ေဖာင္း​လိုက္​ျဖစ္​ျဖစ္​သြား​သည္။

စာအုပ္​ကို​ကိုင္​ထား​ေသာ လမင္း​၏​လက္ေမာင္း​ႏွင့္​သူ​၏​လက္ေမာင္း​တို႔​က ထိ​စပ္​ေန​သည္။ လမင္း​၏​အသား​ေတြ​က ေႏြး​ေန​သည္။ သူ​လမင္း​န​ေဘး​မွ ခပ္​ခြာ​ခြာ​မ​ေန​မိ​ပဲ​ဘာ​ေၾကာင့္​မ်ား အသား​ခ်င္း​ထိ​ေန​ရ သည္​ကို​မက္ေမာ​ေန​မိ​သ​လို​ျဖစ္​ေန​တာ​ပါ​လိမ့္။ တဒဂၤ࿿အတြင္း​ျဖစ္​ေပၚ​ေန​သည့္ ဒြိဟ​စိတ္​ေတြ​ဟာ ထူးျခား​ဆန္း​က်ယ္​ေန​ၿပီး အေရာင္​ေတြ​အမ်ိဳး​မ်ိဳး​ေျပာင္း​ေန​ပါ​သည္။ သူ​ကိုယ္တိုင္​ပဲ ထို​အေရာင္​ေတြ​ကို ေဝဖန္​ပိုင္းျခား​နိုင္​စြမ္း​မ​ရွိ​ေတာ့​ေလာက္​ေအာင္ ယစ္မူး​မိန္းေမာ​ေန​မိ​သည္။ တ​ေျဖးေျဖး​ျဖင့္ သူ႔​အ​ၾကည့္​ေတြ​က လမင္း​၏​ပုဆိုး က​ပုံ​စ (စား​လုံး​ေပါင္း​သည္းခံ​ပါ) ဆီ​သို႔​ေရာက္​ရွိ​သြား​ပါ​သည္။ ပုဆိုး​ၾကား​ထဲ​တြင္ ထင္း​ေန​ေသာ လမင္း​ပစၥည္း​ေလး​ကို ေတြ႕​လိုက္​ရ​ေသာ​အခါ သူ႔​ရင္​ထဲ​လွိုက္​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​မိ​၏။ ဘုရား…….ဘုရား…….. သူ႔​စိတ္​ေတြ​မူ​မ​မွန္​ေတာ့​ပါ​လား။ ဘာ​ေၾကာင့္​မ်ား စိတ္​ေတြ​ထိန္းသိမ္း​ရ​ခက္​ၿပီး ထိန္း​ခ်ဳပ္​မွု​ေအာက္​က လြတ္ေျမာက္​ေန​ရ​တာ​လဲ။ သူ႔​စိတ္​ေတြ​က ေလ​ထဲ​မွာ​ပ်ံ​ဝဲ​ေန​သ​လို​ပဲ သူ​ဘယ္​လို​မွ​ဖမ္း​ဆုပ္​လို႔​မ​မိ​နိုင္​ေတာ့​ပါ။ သူ​ၾကည့္​ေန​တုန္း​မွာ​ပင္ လမင္း​ပစၥည္း​ေလး​က တင္းမာ​သ​ထက္​ပိုမို​တင္းမာ​လာ​ဟန္​ရွိ​ၿပီး အနည္းငယ္​ေထာင္​မတ္​လာ​သည္။ လမင္း​က​ပဲ​တမင္​စိတ္​လွုပ္ရွား​၍ ႂကြက္သား​ေတြ​မ​ၿငိမ္​တာ​လား​ေတာ့ သူမသိပါ။ သူ႔​မ်က္စိ​ထဲ​မွာ​ေတာ့ လမင္း​ပစၥည္း​ေလး​ဟာ မတ္​လိုက္​ငိုက္​လိုက္ ငိုက္​လိုက္​မတ္​လိုက္​ျဖစ္​ေန​သည္။

ထို​စဥ္​မွာ​ပဲ လမင္း​လက္​တစ္ဖက္​က သူ႔​လက္ဖ်ား​ေတြ​ကို အသာအယာ​လာ​ဆုပ္​ကိုင္​လိုက္​သည္။ ထို႔ေနာက္ လက္​ကို​ခုံ​ေအာက္​သို႔​ေလ်ာ​ခ်​လိုက္​ၿပီး သူ႔​ပုဆိုး​ေပၚ​ရွိ မာေက်ာ​ေန​ေသာ ပစၥည္း​ေပၚ​သို႔​တင္​ေပးလိုက္​သည္။

အိုး………………သူ႔​ရင္​ထဲ​မွာ ဘယ္​လို​ႀကီး​ျဖစ္​သြား​မွန္း​မ​သိ​ဘူး

သူ႔​ဘဝ​မွာ​သူ​တ​ပါး​ရဲ့​ပစၥည္း​ကို ကိုင္​ဖူး​ခ်င္း​က ဒါ​ပထမ​ဦး​ဆုံး​ပါ။ မိမိ​ပစၥည္း​ကို မိမိ​ကိုင္​လၽွင္​သိပ္​ၿပီး အရသာ​မ​ရွိ သ​လို​ခံစား​ရ​ေပ​မယ့္ သူတစ္ပါး​ပစၥည္း​ကို ကိုင္​မိ​လိုက္​သည့္​အခ်ိန္​မွာ​ေတာ့ ရင္​ထဲ​မွာ ဗုံး​ေတြ​ဆယ္​လုံး​ေလာက္ ေပါက္သြား​သ​လို တ​ဒု​န္း​ဒု​န္း တ​ဒိန္းဒိန္း​နဲ႔​ထိန္း​လို႔​မ​ရေအာင္ ရင္ခုန္​သံေတြ​ဆူ​ညံ​လို႔​သြား​သည္။ သူ​ပတ္ဝန္းက်င္​ကို အကဲခတ္​မိ​လိုက္​ေတာ့ ေက်ာင္းသား​ေက်ာင္း​သူ​ေတြ​က စာအုပ္​ကို​သာ အာ႐ုံ​စိုက္​ၿပီး​ငုံ႔​ၾကည့္​ေန​ၾက​သည္။ ဆရာ​မက​ရွင္း​ျပ​ေန​ေသာ စာ​မ်ား​ကို​လိုက္​လွန္​မွတ္သား​ေန​ၾက​သည္။ သူ႔​နား​ထဲ​မွာ​ေတာ့ ဆရာ​မ​ဘာ​ေတြ​ရွင္း​ျပ​ေန​သလဲ​ဆို​တာ ေကာင္း​ေကာင္း​မ​ၾကား​ရ​ေတာ့​ပါ။ သူ႔​နားရြက္​ေတြ​လဲ နီျမန္း​ေန​ေလာက္​ပါ​ၿပီ။ နားထင္​ေၾကာ​ႀကီး​ေတြ​တင္း​ကာ သူ႔​အေသြးအသား​ရဲ့​ေတာင္း​တ​မွု​ေတြ​က ျပင္းထန္​လာ​ၿပီး မိမိ​ကိုယ္​ကို​လြတ္​ထြက္​သြား​ေတာ့​မည့္​အလား စိုး​စဥ္​စိတ္​တို႔​က ၿခံရံ​လၽွ​က္​ရွိ​သည္။

လမင္း​က​အ​ထဲ​က​အတြင္းခံ ခံထား​ေသာ​ေၾကာင့္ လမင္း​ပစၥည္း​ကို သူေကာင္း​ေကာင္း​ဆုပ္​ကိုင္​ခြင့္​မ​ရ​ပါ။ အတန္း​ထဲ​မွာ​ေယာက္်ား​ေလး​ေတြ တစ္​ေယာက္​ပစၥည္း​တစ္​ေယာက္​ကိုင္​ၿပီး ကစား​ၾက​တာ အျပစ္ႀကီး​တစ္​ခု မဟုတ္​ေလာက္​ဘူး​ဟု​လို႔​ေတာ့ သူ​ထင္​သည္။ ဒါ​သူ​တို႔​တက္​ေသြးႂကြ​လူ​ငယ္​ေတြ​ရဲ့ ရမၼက္​အေပၚ​ဦး​ညႊတ္​ျခင္း ေတြ​ပါ။ လိင္​အေပၚ​႐ူး​သြပ္​ေန​သည့္ သူတို႔လို လူပ်ိဳေပါက္​စ​ေလး​ေတြ​ဟာ တစ္​ခါ​တစ္​ရံ​မွာ အခုလို မိုက္​႐ူး​ရဲ​ဆန္​မိ​ၾက​ေပ​ဦး​မည္​ေပါ့​ေလ။ သူ​အတင္း​ရဲ​စြာ​ျဖင့္ လမင္း​၏​ပစၥည္း​ကို မိမိ​ရ​ရ​ဆုပ္​ကိုင္​ၾကည့္​ဖို႔ ဆုံးျဖတ္​လိုက္​သည္။

ထို႔​ေၾကာင့္ လမင္း​ပုဆိုး​စ​ေတြ​ကို​အသာ​လက္​ျဖင့္​ဆြဲ​လွန္​လိုက္​သည္။ ခုံ​ေအာက္​ထဲ​တြင္​ထိုး​ထား​ေသာ သူ႔​အေပၚ​ဂ်​က္​ကင္​ကို​ဆြဲထုတ္​လိုက္ကာ လမင္း​၏​ေပါင္​ေပၚ​သို႔​အသာ​ဖုံး​လိုက္​သည္။ သူ​တို႔​လွုပ္ရွား​မွု​ေတြ​က ေျဖ​ညႇင္း​စြာ ခရီး​ဆက္​ေန​သ​ျဖင့္ မည္​သူ​တစ္​ဦး​တစ္​ေယာက္​က​မွ သတိထား​မိ​ပုံ​မ​ေပၚ​ပါ။ သူ​လမင္း​ပုဆိုး​ေတြ​ကို လွန္​ၿပီး​လက္​ကို​အတြင္း​ပိုင္း​ထဲ​သို႔ လၽွို​လိုက္​ေသာ​အခါ ေခ်ာ​မြတ္​ေနသာ လမင္း​၏​ေပါင္တံ​ေပၚ​သို႔ လက္​ျဖင့္​စမ္း​မိ​သြား​သည္။ လမင္း​ေပါင္​သား​ေတြ​က ေႏြး​ေန​သည္။ သူ​ေခ်ာ​မြတ္​ေန​ေသာ လမင္း​ေပါင္​သား​ေတြ​ကို အသာ​ဖ်စ္​ညႇစ္​ၾကည့္​လိုက္​သည္။ ထို႔ေနာက္ ထို​ေပါင္​သား​ေတြ​မွာ​တစ္​ဆင့္ အထက္သို႔ အနည္းငယ္​တက္​လိုက္​ေသာ​အခါ အတြင္းခံ​ေဘာင္းဘီ​ထဲ​တြင္ မာ​ေၾကာ​ေတာင့္တင္း​ေန​ေသာ လမင္း​ပစၥည္း​ေလး​ကို ဆုပ္​ကိုင္​မိ​သြား​သည္။ သူ​လက္​ထဲ​တြင္ လမင္း​ပစၥည္း​ေလး​မွာ ေႏြး​ေန​သည္။ ထို​ေႏြး​ေန​ေသာ လမင္း​ပစၥည္း​ေလး​က သူ႔​ကို​ေခ်ာက္​နက္​ထဲ​သို႔ ကန္​ခ်​လိုက္​သ​လို ရင္​ထဲ​လွိုက္​က​နဲ ပင့္​သက္​တစ္​ခု​ျဖစ္​ေပၚ​သြား​ေအာင္ ျပဳစား​လိုက္​သည္။

အျပာ​စာအုပ္​ေပၚ​တြင္ အာ႐ုံ​စိုက္​ေန​ေသာ​လမင္း​က သူ႔​ဖက္​သို႔​လွည့္​ၾကည့္​လာ​သည္။ လမင္း​မ်က္လုံး​ေတြ​က ရီ​ေဝ​ေဝ​နိုင္​လြန္း​ေန​သည္။ ေျခာက္ကပ္​ေန​ေသာ လမင္း​ႏွုတ္ခမ္း​သား​ေတြ​က​လည္း အနမ္း​တစ္​ခု​ကို​ေတာင္း​တ ေန​သ​လိုလို……။ သူ႔​စိတ္​ေတြ ဝ​႐ုန္း​သု​န္း​ကား​ျဖစ္လာ​မိ​သည္။ လမင္း​က သူ႔​ကို​တစ္​ခု​ခု​ေျပာ​ခ်င္​ေန​သည့္ အ​ၾကည့္​ေတြ​ျဖင့္​ၾကည့္​သည္။ သူ​လဲ​လမင္း​ကို ထပ္တူ​ထပ္မၽွ​ၾကည့္​ေန​မိ​သည္။

ပုဆိုး​ၾကား​ထဲ​ရွိ လမင္း​ေပါင္​ၾကား​မွ​ေန​၍ အတြင္းခံ​ထဲ​သို႔ လက္​ကို​ႏွိုက္​လိုက္​ေသာ​အခါ လမင္း​ပ​စၥ​ည္​ေလး​ကို ၾကား​ခံ​နယ္​မ​ရွိ​ေတာ့​ပဲ သူ​ဆုပ္​ကိုင္​မိ​သြား​ပါ​သည္။ လမင္း​အ​ၾကည့္​ေတြ​ပို​ၿပီး စိုစြတ္​လာ​သည္။ လမင္း​မ်က္လုံး​ေတြ​က စာအုပ္​ေတြ​ေပၚ​မွာ​မ​ရွိ​ေတာ့​ပဲ သူ႔​ဆီ​သို႔​သာ​ေရာက္​ရွိ​ေန​သည္။ လမင္း​တစ္​ခု​ခု​ကို​ေတာင္း ဆို​လၽွ​က္​ရွိ​သည္။ သူ​လမင္း​၏​ပစၥည္း​ကို​အားရ​ပါး​ရး​ႀကီး ဆုပ္​ထား​လိုက္​မိ​သည္။ သူ႔​လက္​ထဲ​တြင္ ငါးခူ​တစ္​ေကာင္​ဖမ္းထား​ရသ​လို လမင္း​၏​ေႏြး​ေတး​ေတး​ပစၥည္း​ေလး​က အနည္းငယ္ တုန္​ရီ​ေန​သည္။ လမင္း​မ်က္လုံး​ေတြ​က ရီ​ေဝ​ေဝ​ႏွင့္​ပါ.......

လမင္း​ပစၥည္း​ထိပ္​ကို သူ​လက္​ညိဳး​ျဖင့္​ပြတ္​သပ္​ၾကည့္​လိုက္​ေသာ​အခါ လမင္း​၏​မ်က္လုံး​ေတြ ေမွး​က​နဲ​ျဖစ္​သြား သည္​အထိ ထိန္း​ခ်ဳပ္​မွု​ေတြ လြတ္​ကင္း​သြား​ေၾကာ​င္း​ေတြ႕​ရသ​ည္။ ကြမ္းသီး​ေခါင္း​က​ေန အရင္း​ထိ​ဆို​လၽွင္ ငါး​လက္မ​ေက်ာ္​ေက်ာ္​ခန႔္​ရွိ​မည္​ဟု ခန႔္​မွန္​ရ​ေသာ လမင္း​ပစၥည္း​က သူ႔​ပစၥည္း​ႏွင့္​မ​တိမ္း​မ​ယိမ္း​ရွိ​မည္​ဟု​ယူဆ​ရသ​ည္။ တက္​ႂကြ​ႏုပ်ိဳ သစ္​လြင္​ေန​သည့္ သူတို႔ရဲ့ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္​လူပ်ိဳ ဘဝ​ေလး​ေတြ​မွာ ယခု​လို​ထူးျခား​တဲ့ အ​ေတြ႕​ၾကဳံ​ေလး​ေတြ​က ကာရန္​ဆြတ္​ေပး​ျခင္း​ေၾကာင့္ ဘဝ​မွ​ေမ့​မ​ရ​နိုင္​တဲ့ အမွတ္တရ​ေလး​ေတြ ရွိ​လာ​လိမ့္​မည္။

သူ႔​ရဲ့​ပယ္​ပယ္​ႏွယ္​ႏွယ္​ဆုပ္​ႏွယ္​ျခင္း​ကို ခံထား​ရ​တဲ့​လမင္း​ဟာ​သိပ္​ၿပီး ၾကာ​ၾကာ​ခံ​နိုင္​ေတာ့​မည့္​ပုံ​မ​ေပၚ​ပါ။ သူ႔​စိတ္​ထဲ​မွာ​လဲ သာယာ​သည့္​စိတ္​က တစ္ဝက္ လူ​မိ​မွာ​စိုးရိမ္​ေန​သည့္ စိတ္​က​တစ္ဝက္​ျဖင့္ ရင္ခုန္​လွိုက္​ေမာ မွု​ေတြ​ဟာ​သူ႔​ကို ယိမ္းယိုင္​ေန​ေစ​သည္။

"ေကာင္း​သန႔္......"

လမင္း​ဆီ​မွ စကား​သံေလး တိုး​ညႇင္း​စြာ​ထြက္​ေပၚလာ​သည္။ သူ​လမင္း​ကို တစ္​ခ်က္​ၾကည့္​လိုက္​သည္။

"မ​ေဆာ့​နဲ႔​ေတာ့​ကြာ ငါ​မ​ရ​ေတာ့​ဘူး"

သူ​ရယ္​ခ်င္​သြား​သည္။

"မင္း​က​လည္း ငါး​မိ​နစ္​ေတာင္​မ​ရွိ​ေသး​ဘူး"

"ဟာ​မ​ရ​ေတာ့​ဘူး​ေဟ့​ေကာင္ မ​ေဆာ့​နဲ႔​ေတာ့ မင္း​လက္​ေတြ​ေပ​ကုန္​လိမ့္​မယ္"

သူ​ရယ္​ခ်င္​စိတ္​ကို​မ်ိဳသိပ္​ထား​လိုက္​သည္။ သူ​ထင္​ေတာ့​ထင္​သည္ ဒီ​ေကာင္​အလြန္​ဆုံး​ခံ​လွ ေလး​ငါး​မိ​နစ္​ေပါ့..... သူ႔​လက္​ေတြ​ကို အသာ​ျပန္​႐ုပ္သိမ္း​ထား​လိုက္​သည္။

(၄)

ဆရာမက စာသင္လို႕ျပီးသြားေသာအခါအခန္းထဲမွ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားပါသည္။ ေကာင္းသန္႕ စားပြဲေပၚရွိသူ႕စာအုပ္မ်ားကို လြယ္အိတ္ထဲသို႕ျပန္ထည့္လိုက္သည္။ ေက်ာင္းဆင္းရန္ ငါးမိနစ္သာလိုေတာ့သည္မို႕ အိမ္ျပန္ရန္ ျပင္ဆင္ေနမိသည္။ သူ႕အနားမွလမင္းက မတ္တတ္ရပ္လိုက္ျပီး ေက်ာင္းစိမ္းပုဆိုးကို ျပင္၀တ္လိုက္ေလေသာအခါ ပုဆိုးေပၚတြင္ စိုေနေသာ အကြက္တစ္ကြက္ ကိုသူအမွတ္မထင္လွမ္းျမင္လိုက္သည္။

ရုတ္တရက္မို႕သူရယ္ခ်င္သြားသည္........

လမင္းကလည္း မိမိကိုယ္ကိုသိဟန္ရွိပါသည္။ မ်က္ႏွာၾကီးနီျမန္းလုိ႕ေနသည္......

"ကဲ လမင္း....... ငါ့စာအုပ္ကိုျပန္ယူသြားျပီကြာ"

သူလမင္းေရွ႕ရွိသူ႕စာအုပ္ေလးကို ျပန္ေကာက္ယူလိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ လြယ္အိတ္ထဲသို႕အသာထည့္လို္သည္။ ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းထိုးေသာအခါ သူတို႕အသီးသီးအခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့ၾကပါသည္။ ေက်ာင္းေပါက္၀နားသို႕ေရာက္ခါနီးေသာအခါ သူ႕ကိုအေနာက္မွ တစ္စံုတစ္ခုက လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။

"ေကာင္းသန္႕"

သူလည္ျပန္ၾကည့္လုိက္သည္။ လမင္းပါ သူ႕ကိုဘာေျပာခ်င္လို႕ပါလိမ့္.....

"ဟုိ......... "

လမင္းကိုမ်က္ေမွာင္ကုတ္ျပီးတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ လမင္းမ်က္နွာက ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိ။ နီစပ္စပ္နွင့္ တစ္ခုခုကို အားနာေနတာလုိလို ေၾကာက္ေနတာလိုလို သူခြဲျခား၍မရပါ။

"ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး ေနာက္မွေျပာေတာ့မယ္"

လမင္းကထိုသို႕ေျပာျပီးေနာက္ သူ႕ေရွ႕ကေနေက်ာ္တက္ကာ ေလွ်ာက္သြားပါသည္။ သူလမင္းေက်ာျပင္ကို ေငးရင္းေနာက္မွက်န္ရစ္ခဲ့သည္.........


ညေနမိုးခ်ဳပ္ေသာအခါ သူ႕အေမဆိုင္အတြက္ ေစ်း၀ယ္စရာရွိသည္မ်ားကို သူသြား၀ယ္ေပးရသည္။ အိမ္သို႕ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ထမင္းစားေရမိုးခ်ိဳးျပီး စာၾကည့္ဖို႕ျပင္သည္။ မနက္ျဖန္တြင္ေျဖမည့္ လပတ္စာေမးပြဲ အတြက္ျပင္ဆင္သင့္သည္မ်ားကို ျပင္ဆင္ရမည္။ စားေမးပြဲျပီးသြားလွ်င္ေတာ့ ေခါင္းေအးရပါရဲ႕ဟု ေတြးမိသည္။ည၁၀နာရီေလာက္ထိစာၾကည့္ျပီးသြားေသာအခါ ငိုက္လာသျဖင့္ စာအုပ္ေတြကိုသိမ္းျပီးသူအိပ္ယာ၀င္ခဲ့သည္။

ေနာက္ေန႕ေတြတြင္ လမင္းႏွင့္သူသိပ္ျပီးစကားမေျပာျဖစ္ပါ။ ထိုင္သည့္ခုံျခင္းကလဲ မတူသျဖင့္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ တကူးတက သြားျပီးစကားမေျပာပါက ေျပာျဖစ္ဖို႕မလြယ္။ လပတ္စားေမးပြဲျပီးသြားေသာ အခါသူ႕စိတ္ထဲလန္းဆန္းသြားသည္။ စိတ္ထဲမွ၀င္ေနသည့္ စားေမးပြဲဆိုသည့္ ဖိအားၾကီး ေပ်ာက္ဆံုးသြား ေလျပီ။ ေက်ာင္းသားေတြကို အႏွိပ္စက္ဆံုးမွာ စာေမးပြဲဆိုသည့္ မေကာင္းဆိုး၀ါးၾကီးပဲ မဟုတ္ပါလား။

ေက်ာင္းကေနျပန္လာေသာအခါ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္စက္ဘီးကေလးကိုနင္းကာ ျပန္လာခဲ့သည္။ ဒီရက္ပိုင္းေတြတြင္ ရာသီဥတု အလြန္သာယာပါသည္။ နည္းနည္းအုိက္စပ္စပ္ျဖစ္ေနတာမို႕ သူ႕အေပၚအက်ႌကို ခြ်တ္လိုကျပီး အထဲက စြပ္က်ယ္အက်ႌေလးျဖင့္သာ စက္ဘီးကိုနင္းလာခဲ့သည္။ ေလေလးက တျဖဴးျဖဴးတုိက္ခတ္လာတတ္ေသးသည္မို႕ စက္ဘီးစီးရတာအဆင္ေျပပါသည္။

"တီ......... တီ......."

သူ႕အေနာက္မွ ဆုိင္ကယ္ဟြန္းသံ ၾကားရသျဖင့္ အမွတ္မထင္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။

"ေဟ့ေကာင္ ေကာင္းသန္႕ ခဏေနဦး"

လမင္းျဖစ္ေနသည္။ ယိုးဒယားကလပ္ဘီးေလးျဖင့္ ဆုိင္ကယ္ဦးထုတ္ေလးေဆာင္းျပီး ေမာင္းနွင္လာသည္။ သူ႕အနားသုိ႕ေရာက္ေသာအခါ ဆုိင္ကယ္စက္ကိုသတ္လုိက္သည္။

"မင္းအိမ္ျပန္ေတာ့မလို႕လား"

လမင္းကေမးသည္။ သူေခါင္းညိတ္ျပလုိက္သည္။

"ဒီညငါတုိ႕ ကလပ္ကုိသြားဖို႕ရွိတယ္လို္က္မွာလား"

သူတစ္ခ်က္ေတြေ၀သြားသည္။ကလပ္ဆိုတာ သူတစ္ခါမွသြားခဲ့ဖူးတဲ့ေနရာမဟုတ္ပါ......

"ကလပ္ကိုဘာသြားလုပ္မွာလဲ"

လမင္းကတခစ္ခစ္ရယ္ပါသည္။ သူေမးတာေၾကာင္ေတာင္ေတာင္မ်ား ႏိုင္သြားလို႕လား...

"ကလပ္မွာသြားကဲမယ္ေလကြာ စားေမးပြဲျပီးတဲ့အထိမ္းအမွတ္ေပါ့ ငါတိုက္မွာပါ။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လဲ ပါဦးမယ္"

"ငါမွမေသာက္တတ္ပဲ..... ျပီးေတာ့ငါ့အေမ...."

"မင္းအေမကိုေျပာလုိက္ သူငယ္ခ်င္းေမြးေန႕ရွိလုိ႕သြားကူတယ္လို႕"

ခက္ေတာ့ခက္ေနပါျပီ။ လမင္းကဘယ္ကတည္းက အကြက္ခ်စီစဥ္ထားလဲမသိပါ။ သူ႕စိတ္ထဲမွာလဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရွိေနသည္မို႕ လမင္၏အၾကံကို မျငင္းခ်င္ပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ အလြယ္တကူပဲလုိက္မည္ဟုေျပာလုိက္မိသည္။ ျပီးေတာ့ ကလပ္ဆိုသည့္ေနရာမ်ိဳးကိုလဲ သူေရာက္ဖူးၾကည့္ခ်င္သည္။


(၅)

အ၀င္၀သို႕ေရာက္သည္ႏွင့္ဆူညံေနေသာ ဂီတသံမ်ားက နားထဲသို႕ ဆုိက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္၀င္လာပါသည္။ ၾကီးမားလွေသာ ေရာင္စံုစလိုက္မီးေရာင္ေတြနဲ႕အတူ အေရာင္အေသြးစံုလွေသာ ညေအာက္တြင္ တစ္မ်ိဳးစီ လွေနေသာ မိန္းမပ်ိဳမ်ား၊ ဂီတလိႈင္းလံုးၾကားတြင္ ယစ္မူးေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ လူငယ္မ်ား ကခုန္ျမဴးတူးလွွ်က္ရွိသည္။ သူ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေအးကနဲျဖစ္သြားမိတာအမွန္ပါ။

၀တ္ပံုစားပံု ပံုစံမက်သည့္မိမိကိုယ္ကိုလဲ အားငယ္သြားသလိုခံစားမိသည္။ ဤေနရာမ်ိဳးတြင္ လူတိုင္းက ေက်ာ့ေမာ့ေနေအာင္ ၀တ္စားထားၾကျပီး အလန္းဆံုးစတုိင္ေတြျဖင့္ ကဲေနၾကသည္မဟုတ္ပါလား။ သူ႕ကေတာ့ မေသမသပ္ဆံပင္ပံုစံနွင့္ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းအ၀တ္အစားမ်ားသာ ၀တ္ဆင္လာသည္မို႕ လူေတာမတိုးရဲ သလိုလိုျဖစ္ေနမိ၏။ ဒီထက္ပိုမိုဆိုး၀ါးသည္က သူ႕အိတ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံလံုလံုေလာက္ေလာက္ ပါမလာျခင္းသာ။ တစ္ခုခုျဖစ္လွ်င္ သူ႕မွာအားကိုးစရာဘာမွမရွိသလိုခံစားမိသည္။


ဘယ္ကေနဘယ္လို ၀င္လာမွန္းမသိေသာ သူ႕အားငယ္စိတ္ေတြကို သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ျပီး ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္ပါသည္။ ထို႕ေနာက္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးစိတ္ကို ေလ်ာ့ျပီးလြတ္လပ္ေပါ့ပါးေအာင္ ျပဳျပင္လုိက္သည္။

"ေကင္းသန္႕လာ အထဲကိုသြားရေအာင္"

ကလပ္ထဲသို႕ေရာက္သြားေသာအခါ မီးေရာင္ေတြရွဳပ္ေထြးေနေသာ ၾကားထဲသူေငးေမာေနမိသည္။ လူတစ္ခ်ိဳ႕က ၀ီစကီခြက္မ်ားကိုေမာ့လွ်က္ ရယ္ေမာေနၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ စီးကရက္မီးခိုးမ်ားကို မႈတ္ထုတ္လွ်က္ သီခ်င္းသံမ်ားၾကားထဲ နစ္ေျမာေနၾကသည္။ ထိုလူမ်ားကို က်ီးကန္းေတာင္ေမွာက္ မ်က္လံုးမ်ား ျဖင့္သူလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ လမင္းက ကလပ္ထဲရွိေနရာလြတ္တစ္ခုသို႕ေရာက္ေသာအခါ ၀င္ထုိင္လုိက္သည္။ ထို႕ေနာက္သူ႕ကို ခဏေနဦးဟုဆိုကာ ဘားတြင္ ဘီယာပုလင္းမ်ားသြားယူလာျပီး လာခ်ေပးသည္။

"လမင္း ေသာက္ၾကည့္"

သူေခါင္းညိတ္ျပလုိက္သည္။ ပိုက္ဆံရွိသည့္လူတန္းစားမ်ားၾကေတာ့လည္း ဒီလိုသံုးမယ့ျဖဳန္းမယ့္ေနရာ ေတြကိုလာႏိုင္ၾကတာေပါ့ဟု စိတ္ထဲေတြးမိသည္။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူ႕အတြက္ေတာ့ အေတြ႕ၾကံဳသစ္ေတြပါ။ ထိုအေတြ႕ၾကံဳသစ္ေတြကို ေက်နပ္စြာလက္ခံရယူဖို႕ကသာ သူ႕အလုပ္မဟုတ္ပါလား။


လမင္းကယူလာေသာ တိုက္ဂါးပုလင္းပုဘီယာမ်ာကို အဖံုးဖြင့္ျပီး သူ႕ကိုတစ္လံုးကမ္းေပးသည္။

"Cheer........."


ပထမဦးဆံုးေသာက္ဖူးသည့္ ဘီယာ၏အရသာက ေအးစိမ့္ခါးသက္လွ်က္ ရင္ဘတ္ထဲသို႕ စီး၀င္သြားသည္။ လမင္းက သူ႕ကိုျပံဳးလွ်က္ၾကည့္ေနသည္။

"လမင္း မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြပါေသးတယ္ဆို ဘယ္မွာလဲ"

သူေျပာတာကိုလမင္းက သည္းသည္းကြဲကြဲၾကားပံုမေပၚပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ လမင္းကို အနားသို႕ဆြဲလိုကျပီး နားနားကို ကပ္ကာထိုစကားကိုထပ္ေျပာလိုက္သည္။ ထိုအခါလမင္းက သူ႕နားနားကို ျပန္ကပ္ျပီးေျပာသည္။

"လာလိမ့္မယ္ကြ..... ငါေခၚထားတာေစာ္ေလးေတြ အလန္းဇယားေတြ"

သူသြားေပၚေအာင္ရယ္လိုက္မိသည္။ လမင္းဆိုသည့္ေကာင္က နဂိုကတည္းက ႏွာဘူးျပီးသားမဟုတ္ပါလား။ ဘာမွေထြေထြထူးထူးေျပာစရာမရွိသည္မို႕ ဘီယာကိုေနာက္တစ္က်ိဳက္ခန္႕ ေမာ့ခ်လုိက္သည္။

"အား............မဆိုးဘူးပဲကြ"

"ဟားဟားဟား.........."

သူတို႕ႏွစ္ဦးသားလံုး တုိက္မထားပဲျပိဳင္တူရယ္ေမာမိလိုက္ၾကပါသည္။ ခဏၾကာေသာ စကပ္တိုတုိျဖင့္ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာၾကသည္။ လမင္းကထိုေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို သူႏွင့္မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကလဲ ပြင့္ပြင္လင္းလင္းႏွင့္ ေခတ္လူငယ္ေတြမို႕ ခဏအတြင္းမွာပဲ သူတုိ႕ေတြရင္းနီးသြားၾကျပီး သူတို႕အရက္၀ိုင္းကေလးက စိုစိုေျပေျပျဖစ္သြားသည္။

"ေကာင္းသန္႕က လမင္းနဲ႕သိတာၾကာျပီလား"

စကပ္အနက္ေရာင္၀တ္ထားေသာေကာင္းမေလးက သူ႕ကိုစကားဆိုသည္။ ျဖဴေဖြးေနေသာ ေကာင္မေလး၏ ေပါင္တံေတြကို သူေငးၾကည့္ေနမိရင္ ေခါင္းညိတ္လုိက္မိသည္။

"အတန္းေဖာ္ေတြဆိုပါေတာ့"

"ေနာက္ဆိုရင္တို႕ေတြ ေဘာ္ဒါေတြျဖစ္သြားျပီေနာ္ အတူတူကဲၾကမယ္ေလ ဟုတ္ျပီလား"

"OK သိပ္အဆင္ေျပတာေပါ့"

"ဟား.....ဟား......ဟား........"

လမင္းက ေသာက္ၾကဦးဟုဆိုကာ ခဏထသြားျပီး ဘားမွဘီယာမ်ားကို ထပ္ယူလာပါသည္။ ေကာင္မေလးေတြႏွင့္ ပုလင္ခ်င္းတုိက္ရင္း သံုးေလးလံုးခန္႕ သူေသာက္မိသြားသည္။ မ်က္စိထဲတြင္ ေရးေတးေတးျဖစ္လာကာ သူ႕စိတ္ေတြျမဴးၾကြလာသည္။ လမင္းကသူ႕အနားထုိင္ေနရာမွ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲ သို႕ေျပာင္းထိုင္လုိက္ျပီး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို သူ႕အနားသို႕အေရာက္ပို႕ေပးလုိက္သည္။

ထိုစကပ္အနက္ေရာင္ႏွင့္ေကာင္မေလးက သူ႕ကိုရီေ၀ေသာမ်က္လံုးေတြျဖင့္ၾကည့္ေနသည္။ သူကလဲ ထိုေကာင္မေလးကို မမွိတ္မသံုျပန္ၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုေကာင္မေလးက ဘီယာပုလင္းကိုယူျပီး သူႏွင့္ပုလင္းခ်င္းတိုက္လုိက္သည္။ ထို႕ေနာက္ ဘီယာကိုတစ္က်ိဳက္ခန္႕ေမာ့လုိက္၏။


"ကဲေကာင္းသန္႕ သြားကရေအာင္......"

လမင္းကထုိသို႕ေျပာျပီး အနားရွိေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုလက္ဆြဲကာ အရက္၀ိုင္းမွထသြားသည္။ သူကလဲ အလိုက္သင့္ထလိုက္ျပီး သူ႕အနားရွိေကာင္မေလးကို ေခၚကာ လမင္းတို႕ရွိရာသို႕လုိက္သြားလိုက္ပါသည္။ DJ ၀ိုင္းနားသို႕ေရာက္ေသာအခါ ကေနေသာသူမ်ားနွင့္ သူတို႕ေတြေရာေထြးက ၀င္လိုက္ၾကသည္။

လမင္းကသူ႕ေကာင္မေလးကို ခါးမွဖက္ျပီးကေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ ေကာင္းသန္႕စိတ္ေတြ ယစ္မူးေနသျဖင့္ သိပ္ျပီးေထြေထြထူးထူးစဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ သူေခၚလာေသာ ေကာင္မေလး ဆြဲဖက္ျပီး ကလိုက္သည္။ ေကာင္မေလကလဲ ေကာင္းသန္႕ကိုလိုလိုလားလားရွိသည္မို႕ ျပံဳးရႊင္စြာႏွင့္ ကကြက္ဆန္းေတြၾကားထဲ ယိမ္းႏြဲလႈပ္ရွားေန၏။

ထိုေကာင္မေလးက အနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ ေကာင္းသန္႕ကိုရီေ၀စြာၾကည့္ေနရင္းႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းကို ျဖတ္ကနဲ နမ္းလိုက္ေလသည္။ အစကေတာ့ ေကာင္းသန္႕က ေၾကာင္သြားသည္။ ေနာက္မွေကာင္မေလးကို အလိုက္သင့္ေလးျပန္နမ္းလိုက္ပါ၏။ သို႕ေသာ္ သိပ္ၾကာၾကာမနမ္းလို္က္ရေသးပဲ အနမ္းေတြကို သူရပ္တန္႕လုိက္သည္။

"ေဟ့ ဘာျဖစ္လို႕လဲကြာ...."

ေကာင္မေလးက သူ႕ဆီကအနမ္းေတြကို ထပ္မံေတာင္းတေနဟန္ျဖင့္ ေမးသည္။ သူအသာေခါင္းခါျပလုိက္သည္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ထိုေကာင္မေလးႏွင့္အနမ္းေတြကို သူေရွ႕ဆက္လို႕မရျဖစ္သြားသည္။ သူ႕ရဲ႕ ပထမဦးဆံုးအေတြ႕အၾကံဳေၾကာင့္လားေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။

ေကာင္မေလးကို ျပံဳးရံုသာျပံဳးျပလုိ္က္ျပီး ဘာမွသူျပန္မေျပာျဖစ္.......



ကရတာေမာပန္းသြားေသာအခါ သူတို႕ျပန္လာၾကသည္။ လမင္းကေကာင္မေလးေတြကို အိမ္ျပန္မပို႕ေတာ့ပဲ တည္းခုိခန္းတြင္ သြားအိပ္မည္ဟုဆိုသည္။ သူကေတာ့ အိမ္ကအေမစိတ္ပူေနမည္ဟူေသာ စိုးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္ လမင္း၏ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို လက္မခံခဲ့ပါ။ ထို႕အျပင္ မိမိကုိယ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သည့္ စြမ္းအားနည္းေန သည့္အခ်ိန္ကာလလဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မျဖစ္သင့္မျဖစ္ထုိက္သည့္ ေနာက္ဆက္တြဲဆိုးက်ိဳးေတြ ျဖစ္ပ်က္လာမွာကို သူမလိုလားပါ။

သူကဆိုင္ကယ္ပါမလာပါ။ လမင္းဆုိင္ကယ္ႏွင့္လုိက္လာျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လမင္းတို႕ႏွင့္မလုိက္ပါက လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ရမည့္ကိန္းျဖစ္ေနသည္။ သို႕ေသာ္ သူသိပ္ျပီးဂရုမစိုက္ပါ။

လမင္းကသူ႕ကိုေျပာမရမွန္းသိေသာအခါ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို တီးတိုးစကားတစ္ခ်ိဳ႕ေျပာျပီး လမ္းခြဲႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါသည္။ ထို႕ေနာက္ ဆုိင္ကယ္ကိုသူရွိရာသို႕ ေမာင္းလာသည္။

"ေကာင္းသန္႕ တက္ကြာ မင္းကိုငါလုိက္ပို႕ေပးမယ္......."

လမင္းဆုိင္ကယ္ေပၚသို႕ သူအသာတၾကည္ပဲလိုက္တက္လိုက္သည္။

"ဟိုေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ေရာ မင္းဘယ္လိုေျပာခဲ့လည္း"

"သူတို႕ကမျပန္ခ်င္ဘူးတဲ့ကြာ ကလပ္ကညႏွစ္နာရီဆိုပိတ္မွာေလ။ အဲ့ဒါ KTV ဆက္သြားခ်င္ေသးတယ္တဲ့"

"အဲ့ဒီေတာ့...."

"အဲ့ဒီေတာ့ဘာျဖစ္ရမလဲကြာ ငါ့မွာပိုက္ဆံမေလာက္ေတာ့ဘူးကြ"

"ဟား.....ဟား......ဟား......"

သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး ျပိဳင္တူရယ္ေမာမိလိုက္ျပန္ပါသည္။ လမင္းကဆုိင္ကယ္ကို စက္ႏိႈးလိုက္ျပီး လမ္းအတိုင္းေမာင္းႏွင္လာခဲ့သည္။ ရာသီဥတုက သိပ္မေအးဘူးဆိုေပမယ့္ ဆုိင္ကယ္ေပၚမွလိုက္စီးေသာအခါ ေအးျမေနေသာ ေလစိမ္းကမ်ားက ေစာေစာကေခြ်းေတြကိုေျခာက္ေသြ႕သြားေစသည္။

"ငါ့ကိုကိုင္ထားေလ ေကာင္းသန္႕ လမ္းကသိပ္ေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး ျပဳတ္က်က်န္ခဲ့ဦးမယ္"

"ေအးပါကြာ......"

သူလမင္းခါးကို အသာကိုင္လိုက္သည္။ ရွပ္အက်ုႌအပါးေလးသာ၀တ္လာေသာ လမင္းကလည္း အနည္းငယ္ ခ်မ္းေနဟန္ရွိပါသည္။ သူကလဲ ေအးစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေနတာမို႕ လမင္း၏ခါးကိုအေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လုိကျပီး လမင္းပုခံုးေပၚသို႕ ေမးတင္လုိက္သည္။ သူ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ ရီေ၀ေ၀ျဖင့္ ဘီယာအရွိန္ေတြက မေသေသးပါ။

"ေအးလို္က္တာေကာင္းသန္႕ရာ မင္းဖက္မွပဲေႏြးသြားေတာ့တယ္"

သူလမင္းကို အင္း ဟုသာေျဖလိုက္သည္။

လမ္းမီးေရာင္မ်ားမရွိသည့္ ေမွာင္မဲေနေသာညကို တိတ္ဆိတ္မႈေတြၾကား ျဖိဳခြင္းရင္း သူတို႕ျပန္လာၾကသည္။ လမင္းခါးကိုဖက္ထားရင္းမွ လမင္းဗိုက္သားေတြကို သူအသာေလး ကိုင္ၾကည့္မိသည္။ ေႏြးေနေသာ လမင္းခႏၶာကိုယ္က ဘာမွတုန္႕ျပန္မႈမျပဳပါ။ သူ႕အသိစိတ္ေတြေ၀၀ါးေနဆဲ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြ လြတ္ကင္းခ်င္လာသလိုလို လမင္းကိုလြတ္ထြက္သြားမတတ္ဖက္ထားမိျပန္သည္။

ဆိုင္ကယ္ေမာင္ေနရင္းမွလမင္း၏လက္တစ္ဖက္က သူ႕လက္ကိုလာကိုင္ကာ အေရွ႕သို႕အနည္းငယ္ ဆြဲလိုကျပီး ေပါင္ၾကားထဲသို႕ထည့္ေပးလုိ္က္ေလသည္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီထဲတြင္ တုိးထြက္ေနေသာ လမင္း၏ ညီေလးက မာေက်ာေတာင့္တင္းေနသည္။ သူလမင္း၏ညီေလးကို အသာကုန္ညွစ္ထဲ့လိုက္၏။

"အား မင္းကလည္းေျဖးေျဖးလုပ္ပါကြ....."

"ဟားဟာ...... မင္းဆိုတာကလည္း ၂၄နာရီ ေ-ာင္ေနတဲ့ေကာင္ပဲကိုး"

"ငါလည္းဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိပါဘူးကြာ မင္းငါ့အသားကိုလာထိလို္က္တာနဲ႕ စိတ္ထဲမွအလုိလုိကိုၾကြလာတာ"

"ၾကြလာတာ ဘယ္ေကာင္လဲ ငါနဲ႕ေတြ႕မယ္"

သူေျပာေျပာဆုိဆိုျဖင့္ လမင္း၏ညီေလးကို ထပ္ညွစ္လုိက္ျပန္ပါသည္။ လမင္းက အားကနဲေအာ္ယူရသည္အထိျဖစ္သြားသည္။

"ဟားဟားဟား..............."

သူတိုရဲ႕ရယ္ေမာသံေတြက ညဥ့္နက္ေနေသာ သန္းေခါင္းယံညၾကီးတြင္ လြင့္ပ်ယ္သြားပါသည္။ လမင္းက ဆုိင္ကယ္ကိုေမာင္းေနရင္းမွ တေျဖးေျဖးအရွိန္ေလ်ာ့ခ်လိုက္သည္။ ေမွာင္မဲေနေသာ လမ္းမၾကီးတြင္ သက္ရွိဆိုလို႕ သူတို႕ႏွစ္ဦးသာရွိမည္ထင္သည္။ လမင္းဘာေၾကာင့္ ဆုိင္ကယ္ရပ္လုိက္မွန္းမသိေသာ္လည္း သူဘာမွမေမးမိပါ။

လမင္းကအေရွ႕ထိုင္ေနရင္းမွ ဖက္ထားေသာသူ႕လက္ေတြကို ေျဖခ်လိုက္ျပီး အေနာက္သို႕ လွည့္ၾကည့္သည္။

"ေတာ္ေတာ္မူးေနလား ေကာင္းသန္႕"

"ေအးကြာေစာေစာတုန္းက သိပ္မမူးဘူး အခုေလတိုက္ေတာ့မွပိုမူးလာတယ္ ရီေ၀ေ၀ျဖစ္ေနျပီ"

လမင္းဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ သူ႕ကိုေငးၾကည့္ေနသည္။ လမင္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သူသတိထားၾကည့္ မိေတာ့ ေစာေစာက ေကာင္မေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြလို တစ္ခုခုကိုေတာင္းတေနသလိုလုိ......

သူ႕စိတ္ထဲ ထိုႏႈတ္ခမ္းသားေတြကုိ အာရံုလႊဲဖို႕ စိတ္ကူးမိေသာ္လည္း ရီေ၀ေ၀ျဖစ္ေနေသာ စိတ္ေတြက ထိန္းခ်ဳပ္ရခက္စြာ ထိုနႈတ္ခမ္းဆီသို႕သာ သူ႕ကိုတြန္းပို႕ေနသည္။ ေရွာင္လႊဲရခက္လာသည့္ အဆံုးမွာေတာ့ သူဘာကိုမွစဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ လမင္းႏႈတ္ခမ္းေတြကို ပြ်တ္စ္ကနဲ နမ္းလိုက္မိသည္။

လမင္းရဲ႕မ်က္လံုးေတြက သူ႕ကိုလင္းလက္ေတာက္ပစြာၾကည့္ေနသည္....

သို႕ေသာ္..... ထိုလင္းလက္ေတာက္ပေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားက ၾကည္ႏူးေက်နပ္သည့္ အရိပ္အေယာင္ မဟုတ္ပါပဲ ေဒါသမီးေၾကာင့္ ေတာက္ပလာေသာ လင္းလက္မႈေတြသာ ျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႕ရွိရသည္......

ဤခဏတာေလးဟာ သူတို႕အတြက္တကယ့္ကို ရင္ခုန္စရာ စိတ္လႈပ္ရွားစရာေတြနဲ႕ အျပည့္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ မွားသြားျပီဆိုတာ မိမိကုိယ္ကိုသိလိုက္ရျပီ.....

သူ႕ရဲ႕စိုးရိမ္စိတ္ေတြ အဆံုးမသတ္ေသးခင္မွာပဲ လမင္းက သူ႕မ်က္ႏွာကို လက္သီးျဖင့္ ထိုးခ်လိုက္ပါသည္......


"မင္းကဘာေကာင္လဲကြာ............"

လမင္းကသူ႕ကို နားလည္ရခက္စြာၾကည့္သည္။ သူဘာမွျပန္မေျပာပဲႏႈတ္ဆိတ္ေနရံုမွတပါး ဘာမွမတတ္ႏိုင္။ ေဒါသေတြျဖင့္လမင္းက ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္လိုက္ျပီး သူ႕အနားမွ ဆုိင္ကယ္ကို ၀ူးကနဲေမာင္းထြက္သြားသည္။


အျဖစ္အပ်က္က ရုတ္ခ်ည္းဆိုသလို အေျပာင္းအလဲျမန္ဆန္လြန္းေသာေၾကာင့္ မိမိကုိယ္ကိုေတာင္ မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ အံ့ၾသမႈေတြနဲ႕အတူလမ္းမၾကီးေပၚတြင္ သူတစ္ေယာက္တည္းက်န္ရစ္ခဲ့သည္။ လမင္းကေတာ့ ဆုိင္ကယ္ကို ဒုန္းစိုင္းေမာင္းႏွင္သြားျပီး အေနာက္မွေန၍ ဆုိင္ကယ္ေနာက္မီးနီနီေလးကိုသာ မႈန္ျပျပျမင္ရပါေတာ့သည္။


(၆)

ိထိုေန႕ညကအျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ သူ႕တစ္သက္တာမေမ့ႏိုင္စရာေတြ ျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟု သူဘယ္တုန္းကမွ ထင္မထားခဲ့ပါ။ သို႕ေသာ္ ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကိုေက်ာ္လြန္သည့္ တုိင္ေအာင္ သူ႕ကိုအေနာက္မွေန၍ ထိတ္လန္႕ေျခာက္ျခားေအာင္ ျပဳစားလွ်က္ရွိသည္။

ထိုေန႕ညမွစ၍ လမင္းႏွင့္သူမ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ အခန္းထဲတြင္ေတြ႕ေသာ္လည္း မျမင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနမိသည္။ အျပင္တြင္ေတြ႕ေသာ္လည္း တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မႏႈတ္ဆက္မိၾကပါ။ ထို႕အတူ မိမိကုိယ္ကိုလဲ ထိတ္လန္႕ေျခာက္ျခားသြားမိသည္။ ေျပာင္းလဲသြားသည့္ သူ႕စိတ္ေတြကို အေျဖရွာရင္း ဒုကၡပင္လယ္ထဲတြင္ နစ္ေျမာေနမိသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုတဲ့ေမးခြန္းေတြကို သူ႕ကိုယ္သူသာ အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါေမးျမန္းေနမိရင္း လမ္းမထက္မ်ားေပၚတြင္ တ၀ဲ၀ဲတလည္လည္ျဖင့္ လမ္းေပ်ာက္ေနခဲ့ရသည္။


လက္ပံပင္ေပၚတြင္ နားေနေသာက်ီးကန္းမ်ာက ဆူညံပြက္ကေလာရိုက္ေနၾကသည္။ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြ ျဖင့္ျပည့္ေနေသာ လမ္းက်ဥ္းေလးထဲသို႕ သူေလွ်ာက္လာလိုက္သည္။ ဆူးရွေသာ ညေနေနေရာင္က နီျမန္းေနေသာ ေရာင္စဥ္ေတြကိုပက္ျဖန္းလွ်က္ မိုးျပာေရာင္ေကာင္းကင္ၾကီးေအာက္တြင္ လက္ပံပင္ၾကီးကို လွပေနေစသည္။ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားကို သူျဖတ္နင္းလာခဲ့ျပီး လက္ပံပင္ေအာက္သို႕ေရာက္ေသာအခါ သူ႕လြယ္အိတ္ကိုခြ်တ္ကာ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားေပၚသို႕ ပစ္ခ်လိုက္သည္။

လက္ပံပင္ေပၚမွ ဆူညံေနေသာ က်ီးကန္းသံမ်ားက ပတ္၀န္းက်င္တစ္၀ိုက္သို႕ ပဲ့တင္ရိုက္ခတ္လွ်က္ ရွိသည္။ သူလက္ပံပင္ေျခရင္းရွိရာသို႕ ေလွ်ာက္လာခဲ့ျပီး အပင္အျမစ္ေခါက္ေပၚသို႕ ထုိင္လိုက္သည္။ အေ၀းမွတိုက္ခတ္ေနေသာ ေလေလးကတျဖဴးျဖဴးႏွင့္ သူ႕ပါးပင္ထက္သို႕ ၀ဲက်ေနေသာ ဆံစမ်ားကို လြင့္ေျမာ ေနေစသည္။ သူသက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ေလးေလးပင္ပင္ၾကီးခ်မိသြားသည္.......

သည္ေန႕ သူအိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္မရွိပါ။ အိမ္ျပန္ေနာက္က်၍ သူ႕မိခင္ျဖစ္သူကေတ့ သူကိုေမွ်ာ္ေနေလ်ာ့မည္။ သို႕ေပမယ့္မတတ္ႏိုင္။ စိတ္ထဲမွာရွိေနသည့္ ေမးခြန္းေတြ ျပႆနာေတြ အစိုင္အခဲေတြကုိ ေခ်ဖ်က္ပစ္ဖုိ႕ သူနည္းလမ္းရွာရမည္။ သို႕မဟုတ္ပါက သူဘယ္အခ်ိန္ထိ ဒီလိုအေျဖမရွိတဲ့ေလာကၾကီးထဲမွာ က်င္လည္ က်က္စားေနရဦးမွာလဲ။ ထိုျပႆနာကို စတင္ခဲ့သည္က သူကိုယ္တိုင္လဲျဖစ္သလို လမင္းဆိုရင္လဲ မမွားပါ။ သူတို႕ေတြ စည္းအျပင္ဖက္သို႕ေရာက္လုနီးနီး ထိန္းခ်ဳပ္မႈလြတ္ကင္းခဲ့ျပီးကာမွ ဘာေၾကာင့္မ်ား ျဗဳန္စားၾကီး ေပါက္ကြဲမႈေတြျဖစ္လာရတာလဲ။

သူ႕စိတ္ထဲအလိုမက်စြာျဖစ္မိသည္............

ေျမျပင္ေပၚက သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြကို အလိုမက်စြာျဖင့္ နင္းေခ်ပစ္လုိက္သည္။ ထုိသစ္ရြက္ေျခာက္ေတြ ၾကားထဲသို႕ ေျခတစ္စံုေရာက္လာသည္......

ထိုေျခတစ္စံုေၾကာင့္ သူ႕လုပ္ရပ္ေတြ ရပ္တန္႕သြားသည္။ ထို႕ေနာက္ ေျခအရင္းမွေန၍ တေျဖးေျဖးေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။

"ငါမွားသြားတယ္ေကာင္းသန္႕ မင္းကိုစိတ္လုိက္မာန္ပါလုပ္လုိက္မိတာ ငါ့ကိုခြင့္လြတ္ပါ။ တကယ္ဆို ငါအဲ့လိုမလုပ္ခ်င္ခဲ့ပါဘူး ဒါေပမယ့္ ငါဘာေၾကာင့္လုပ္လုိက္မိမွန္းမသိဘူး မင္းသိပါတယ္........."



လမင္းပါလား.......။ သူဆြံ႕အစြာျဖင့္လမင္းကိုၾကည့္လိုက္မိသည္။ လမင္းကသူ႕ေရွ႕တြင္ မားမားၾကီးရပ္တန္႕လွ်က္ အသက္မရွိသည့္ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးလို ျငိမ္သက္ေနသည္။ သူလမင္းကိုဘာေျပာလို႕ေျပာရမွန္း မသိေတာ့။ တကယ္ဆိုရင္ သူကလည္းလြန္ခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။ လမင္းကို ခြင့္လႊတ္ပါတယ္လို႕ေျပာရမလား ကိစၥမရွိပါဘူးလို႕ပဲေျပာရမလား....... ဘယ္လိုျပန္ေျပာရပါ့မလဲ



"မင္းဘယ္အခ်ိန္ကဒီကိုေရာက္လာတာလဲ"


"ေက်ာင္းကဆင္းကတည္းက မင္းေနာက္ကိုလိုက္လာတာပဲ။"


သူတို႕ႏွစ္ဦးၾကားမွာ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္နားလည္သြားေသာ အၾကည့္ေတြ ထြက္ေပၚလာသည္။ ပါးစပ္ကထုတ္မေျပာေပမယ့္ ရင္ထဲကေတာ့ သူတို႕ေတြနားလည္မႈရသြားၾကသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းေတြအတြက္ အခုေတာ့အေျဖရသြားပါျပီ။ သူလမင္းရဲ႕ပုခံုးကို အသာလွမ္းကိုင္လိုက္သည္။


"ငါတို႕ေတြအရင္လိုျပန္ျဖစ္သြားျပီေနာ္ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာဘာမွအေလးအနက္ၾကီးထားျပီး ေျဖရွင္းေနရမယ့္ျပႆနာမဟုတ္ပါဘူး ငါအဆင္ေျပပါတယ္"


လမင္းက တစ္ခ်က္ျပံဳးသည္။ ထို႕ေနာက္ သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေျမွာက္ျပီး......

"ဒါကဘာၾကီးလဲ လမင္း"

"ဖက္မယ္ေလကြာ မင္းနဲ႕ငါနဲ႕ျပန္အဆင္ေျပသြားတဲ့အတြက္ေပါ့ကြာ"

သူတစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္မိျပီး လမင္းကိုအသာသိုင္းဖက္လိုက္သည္။ လမင္းကလည္း သူ႕ကိုခါးကေနသိုင္း ဖက္လိုက္သည္။ ထိုအခိုက္တိုက္ခတ္လာသာ ေလျပႏုေအးေလးက သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကား ၀င္ေရာက္ေမႊ႕သြားခဲ့သည္။ တစ္ေယာက္ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးျခင္းေတြ တစ္ေယာက္ရင္ထဲမွာ ေက်နပ္မႈေတြႏွင့္ သူတို႕တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ လြတ္ထြက္သြားမလား ဖက္ထားမိလိုက္ၾကသည္။ တကယ္ဆိုရင္ ရင္ထဲမွာျဖစ္ခ်င္ေနသည့္ ဆႏၵကို စည္းေတြေဘာင္ေတြ သိကၡာေတြနဲ႕တားဆီးထားခဲ့ျခင္းသာျဖစ္ျပီး အဲ့ဒီအရာေတြ အားလံုးကိုေမ့ပစ္လုိက္ျပီး မိမိလုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ဘာနဲ႕မွမတူတဲ့ လြတ္လပ္ျခင္းေတြ ရင္ထဲကိုေရာက္ရွိလာတာဟာ ဘယ္ေလာက္၀မ္းေျမာက္ပီတိျဖစ္ရတယ္ထင္သလဲ။


စူးရွေတာက္ပေနေသာ ေနမင္းၾကီးသည္ အေနာက္ကြ်န္းဆီသို႕ တေျဖးေျဖးျမဳပ္ကြယ္စျပဳလာသည္။ လက္ပံပင္ထက္မွ ဆူညံေနေသာ က်ီးကန္းမ်ားသည္လဲ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ကာ အိပ္တန္းျပန္ကုန္ၾကျပီ။ ေလာကၾကီးသည္ သာယာလွပစြာျဖင့္ ကုန္ဆုန္းေတာ့မည္။

ေကာင္းသန္႕လမင္းကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားေနမိရင္းနဲ႕မွ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲ ခိုးလိုးခုလု ျဖစ္လာသည္ကို သတိျပဳမိလာသည္။ လမင္းကို ဖက္ထားရာမွခြာလိုက္ျပီး ထိုခိုးလိုးခုလုျဖစ္လာသည့္ ေနရာသို႕ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအသားၾကားထဲ မာေၾကာေတာင့္တင္းလာေသာ လမင္း၏ညီေလးကို ဖုထစ္စြာ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ ထို႕ေနာက္ သူႏွင့္လမင္းတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကို တစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္မိရင္း....................


"ဟား.......ဟား.......ဟား......."


ဖတ္ရွဳအားေပးျခင္းအတြက္ေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္
ဇာတ္လမ္းေကာင္းမ်ားကို ဆက္လက္ေရးသားဖုိ႕ ၾကိဳးစားရင္း........

                                                                                                ခ်စ္တဲ့
                                                                                             Lovealone