မင္းလည္းေယာက္်ား ငါလည္းေယာက်္ား (၂)

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးဟာ ေနရာေဟာင္းကို ဘာ့ေၾကာင့္စြန္႔ခြါခဲ့တယ္ဆိုတာ မသိေပမယ့္ က်ေနာ့္
မွာေတာ့ တိက်တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ရိွပါတယ္။
က်ေနာ္နဲ႔ အရင္းႏွီးဆံုးလူသားႏွစ္ဦးျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ က်ေနာ့္အနားကေနစြန္႔ခြါသြား
ၾကလို႔ပါဘဲ။ တကယ့္ေတာ့ က်ေနာ့္နားက စြန္႔ခြါတယ္ဆုိတာထက္ ျမန္မာျပည္က စြန္႔ခြါသြားတယ္
လို႔ေျပာရင္ ပိုျပီးမွန္ပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္တို႔တုန္းက ႏုိင္ငံေရး အေရးအခင္းေတြေၾကာင့္ ေက်ာင္းေတြမၾကာ ခဏပိတ္တယ္။
အခ်ိန္ကုန္မခံႏုိင္တဲ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ပညာေရးကိုသိပ္အထင္မၾကီးတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ႏုိင္ငံျခားကို ထြက္သြားၾကတယ္။ တစ္ေယာက္က စကၤာပူမွာေက်ာင္းဆက္တက္
တယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အေမရိကန္က သူ႔ဦးေလး ကုမဏီမွာအလုပ္လုပ္ရင္း
တစ္ျခားေမဂ်ာနဲ႔ေက်ာင္းတက္တယ္။ သူတို႔မွာ ေနာက္ခံအင္အားရိွေတာ့ အဲ့လိုလုပ္ႏုိင္တယ္။

ျမန္မာျပည္ပညာေရးကို က်ေနာ္လည္းမၾကိဳက္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး
အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းေနတတ္လို႔။ မၾကိဳက္ေပမယ့္ က်ေနာ့္အေနန႔ဲသူတို႔လို ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရိွဘူး။
ဒါကလည္း သူတို႔ကုသိုလ္နဲ႔သူတို႔ျဖစ္တာဘဲ။ အားက်တဲ့စိတ္ေတာ့မရိွပါဘူး။
လြမ္းေနတာဘဲသိတယ္။

အဲ့ဒါေၾကာင့္ သူတို႔နဲ႔ပက္သက္ခဲ့ဖူးတဲ့ေနရာေဟာင္းကို စြန္႔ခြါခဲ့တာဘဲ။ မဟုတ္ရင္ ဘယ္အခ်ိန္
ဘယ္ေနရာေလးမွာ ငါ႔ကို ဘယ္လိုေလး ၾကင္နာခဲ့တာဆုိတာေတြကို သတိရလြမ္းဆြတ္ေနမိ
မွာေလ။

က်ေနာ့္မွာအဲ့လို ေနာက္ခံပံုရိပ္ရိွခဲ့သလို လက္ရိွသူငယ္ခ်င္းအသစ္ျဖစ္တဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာေရာ
ဘယ္လိုပံုရိပ္ေဟာင္းေတြရိွခဲ့လဲ။ လက္ရိွသူတို႔ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကိုစဥ္းစားလိုက္တိုင္း
အဲ့ဒီေမးခြန္းက မၾကာခဏထြက္ထြက္လာတတ္တယ္။

တစ္ညေနမွာေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို သိဖို႔ လမ္းစေလးတစ္ခုေပၚလာတယ္။
(က်ေနာ္က ေက်ာင္းတက္ရင္း အပို၀င္ေငြအတြက္ စာအုပ္အငွားဆုိင္ေလးဖြင့္ထားတယ္။ ေက်ာင္းျပီးတဲ့အထိပါဘဲ။)

က်ေနာ့္ဆီကို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္စာအုပ္လာငွားတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို
homo လို႔ယူဆလိုက္ရင္ အခုလာငွားတဲ့တစ္ေယာက္က bot ဘက္ပိုနီးမယ့္တစ္ေယာက္ေပါ႔။
ႏြဲ႕ေနလို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုဘဲခံစားသိတာ။ သူ႔နာမည္အျပည့္အစံုရိွေပမယ့္ က်ေနာ္ကသူ႔ကို
အဖ်ားဆြတ္ျပီး လိႈင္ေလးလို႔ဘဲေခၚလိုက္တယ္။

စာအုပ္ဆုိင္ထဲ သူ၀င္လာေတာ့ က်ေနာ္၀မ္းသာသြားတယ္။ သူသာစာဖတ္၀ါသနာပါမယ္ဆိုရင္
က်ေနာ့္မွာ ပိုက္ဆံလည္းရ သူနဲ႔လည္း ပိုျပီးရင္းႏီွးခြင့္ရမယ္ေလ။ ေက်ာင္းမွာက ေမဂ်ာမတူေတာ့
ရင္းႏွီးခြင့္မရႏုိင္ဘူး။ အေဆာင္မွာက်ေတာ့လည္း ေတြ႕ခ်ိန္ကနည္းေနတယ္။

က်ေနာ္သူ႔ကို ျပံဳးျပႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။ က်ေနာ့္အျ႔ပံဳးက သာမန္ထက္ပိုျပီးလိႈက္လွဲေဖာ္ေရႊေန
မယ္ထင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ေလာဘနဲ႔ကိုယ္ေလ။
သူကေတာ့ က်ေနာ့္ကို တစ္စက္ကေလးမွ ျပန္ျပံဳးမျပပါဘူး။ မ်က္ႏွာတည္ၾကီးနဲ႔ပါဘဲ။
ဒါေပမယ့္ သူတည္တာက မာနေတြနဲ႔တည္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘ၀င္ျမင့္အထင္
ၾကီးစိတ္နဲ႔တည္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့ေနတဲ့တည္နည္းမ်ဳိး။ ဒါမွမဟုတ္ ခံစားခ်က္
တစ္ခုတည္းကိုဘဲ မ်ဳိသိပ္ထားရတဲ့တည္နည္းမ်ဳိး။
သူရဲ႕မ်က္ႏွာေပးေလးတစ္ခ်က္က က်ေနာ့္ကို အဓိပါယ္အမ်ားၾကီးထြက္သြားေစခဲ့တယ္။

စကားလည္းတစ္လံုးမွျပန္မေျပာဘူး။ သူ႔ဘာသာ စာအုပ္ကိုဘဲ မဲရွာေနတယ္။ က်ေနာ္က...
“ ဘယ္လုိအမ်ဳိးအစားထဲက ဖတ္ခ်င္လဲ လိႈင္ေလး...”
လို႔ေမးလိ ုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူျပန္မေျပာဘူး။
က်ေနာ္ထပ္ေျပာလိုက္တယ္။
“ တက္က်မ္းေတြဖတ္ခ်င္ရင္ ဒီဘက္မွာရိွတယ္ လိႈင္ေလး... အခ်စ္၀တၳဳက ဒီဘက္မွာ...
သိုင္းနဲ႔ ဂမီၻရဖတ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီဘက္လာၾကည့္ေလ...”
အခုထိလည္းျပန္မေျပာေသးဘူး။ သူ႔ဘာသာ ရွာခ်င္ရာရွာေနတုန္းဘဲ။
ဆုိင္ခန္းထဲမွာ သူနဲ႔က်ေနာ္ ႏွစ္ေယာက္တည္းရိွတာကို ေသာက္ဂရုမစိုက္သလို ဆက္ဆံခံရတဲ့
က်ေနာ္ တကယ့္အရူးလိုပါဘဲ။ တစ္ေယာက္တည္းရဴးျပီးေလွ်ာက္ေျပာေနသလိုဘဲ။

“ အခ်စ္ဟာသ ၀တၳဳဖတ္ၾကည့္ပါလား လိႈင္ေလး...”
က်ေနာ္ဇဲြမေလ်ာ့ဘဲထပ္ေျပာလိုက္တယ္။ အခ်စ္ဆိုတဲ့စကားလံုးကုိလည္း ရည္ရြယ္ခ်က္ရိွရိွထည့္
ေျပာလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီစကားလံုးက သူ႔ရဲ႕စိတ္ကုိ ဘယ္ေလာက္ထိ လံႈ႕ေဆာ္ႏုိင္မလဲဆိုတာသိခ်င္
လို႔။
ဒီတစ္ခါေတာ့ က်ေနာ့္ဇဲြေအာင္ျမင္သြားတယ္။ အဲ့ဒီစကားလံုးေၾကာင့္ထင္တယ္။ သူ က်ေနာ့္ကို
တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဖုတ္ေလတဲ့ငပိ ရိွတယ္လို႔ အထင္မခံရတယ္က်ေနာ္ သူ႔အၾကည့္
တစ္ခ်က္ေၾကာင့္၀မ္းသာသြားတယ္။ သူက်ေနာ့္ကို စူးစူးရွရွၾကည့္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့အခုလို
တစ္လံုးတည္းျပန္ေျပာတယ္။
“ ႏိုး...”

ဒါေပမယ့္ သူ႔ဆီက No တစ္လံုးကို Yes ေပါင္းမ်ားစြာၾကားရတာထက္ေတာင္ က်ေနာ္ေပ်ာ္သြား
သလိုဘဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ သူ႔ No က က်ေနာ္သိခ်င္တဲ့ Yes ရဲ႕ လမ္းစျဖစ္ေနလို႔ဘဲ။
ခဏေနေတာ့ သူ က်ေနာ့္ကို စာအုပ္ထုိးေပးတယ္။
ျမသန္းတင့္ရဲ႕ “ေလလြင့္သူ “ ဆိုတဲ့စာအုပ္။
က်ေနာ္ပိုျပီးေပ်ာ္သြားတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ အဲ့ဒီထဲမွာ gay အေၾကာင္း နည္းနည္းပါလို႔
ပါဘဲ။
စာရင္းမွတ္ျပီးေတာ့ သူ ခ်က္ခ်င္းဘဲျပန္သြားတယ္။

ေနာက္ေန႔ သူစာအုပ္ျပန္အပ္ေတာ့ ခါတိုင္းလို သူ႔ပံုစံက ပံုမွန္အတို္င္းပါဘဲ။ သူတစ္ျခားစာအုပ္ေတြ
ေရႊးေနတုန္း သူျပန္အပ္တဲ့ စာအုပ္ကိုက်ေနာ္စစ္လိုက္တယ္။ အေတြးအေခၚပါတဲ့စာအုပ္ေတြ
ဘာသာေရးစာအုပ္ေတြဆိုရင္ က်ေနာ္ တစ္ရြက္ခ်င္းစစ္တယ္။ ျဖဲယူထားတတ္ၾကလို႔။ ေနာက္လူ
အတြက္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မွာဆိုးလို႔။ ျဖဲထားတာေတြ႕ရင္အေလ်ာ္ေတာင္းတယ္။

အဲ့ဒီလိုစစ္ရင္း က်ေနာ္မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္။ စာရြက္ႏွစ္ရြက္သူျဖဲထားတယ္။
က်ေနာ္ စိတ္လည္းတိုသြားသလို ၀မ္းလည္းသာသြားတယ္။
၀မ္းသာတာက သူဘယ္စာရြက္ျဖဲသလဲဆုိတာ သိခြင့္ရမွာမို႔ဘဲ။
သူ႔ကို ဘာမွမေျပာဘဲ အေလ်ာ္မေတာင္းဘဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တယ္။
ေနာက္စာအုပ္ေ၇ြးျပီး သူျပန္သြားေတာ့ အဲ့ဒီစာမွာ သူျဖဲထားတဲ့စာမ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္တယ္။
ျပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္အဲ့လိုစာအုပ္နဲ႔စာမ်က္ႏွာတိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။ က်ေနာ့္မွာ အဲ့ဒီစာအုပ္
ႏွစ္အုပ္ရိွတယ္။ တစ္အုပ္က လက္ေဆာင္ရတာ။ ေနာက္တစ္အုပ္က ဆုိင္အတြက္၀ယ္ထားတာ။

စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ တုိက္ၾကည့္ျပီး သူျဖဲယူထားတဲ့ စာရြက္ႏွစ္ရြက္ကိုစစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္
စိတ္လႈပ္ရွားသြားတယ္။ သူျဖဲထားတဲ့ စာရြက္က gay အေၾကာင္းပါတဲ့စာရြက္ျဖစ္ေနလို႔ပါဘဲ။
အဲ့ဒီထဲမွာ ပါတဲ့ ဇာတ္ေကာင္တစ္ေယာက္ရဲ႕စကားက...
“ ေယာက်္ားတစ္ရာမွာ ငါးဆယ္ရာခိုင္းႏႈန္းက တစ္သက္မွာအနည္းဆံုးတစ္ၾကိမ္ လိင္တူဆက္ဆံ
ဖူးတဲ့သူခ်ည္းဘဲကြ........................................................“ ဆိုတဲ့စကားပါတယ္။
ေနာက္ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕စကားက...
“ ဒီေကာင္ gay ေတြအေၾကာင္း ဒီေလာက္သိေနမွေတာ့ ဒီေကာင္ကိုယ္တိုင္ gay ျဖစ္ေနလို႔လား“
ဆိုတဲ့စကား။
မွတ္ခ်က္။ ။ အားလံုးမမွတ္မိပါ။ အေသးစိတ္သိခ်င္ရင္ အဲ့စာအုပ္ကို၀ယ္ဖတ္ၾကည္ပါ။
gay အေၾကာင္းေရးထားတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ sex လည္းမပါပါဘူး။
က်ေနာ့္မွာ အဲ့စာအုပ္အခုထိ ေသတၱာထဲမွာ ရိွေသးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
အခုဒီအခန္းေရးတုန္း အဲ့စာအုပ္ျပန္ဖတ္မယ္လုပ္ေတာ့ ေသတၱာေသာ့
က ရွာမေတြ႕ဘူး။
ဆက္ရန္..............................................................................
chit moe swe