Thursday, May 19, 2016

နားခိုရာ....(အပိုင္း-၇)


ကားထဲမွဆင္းလာေသာ ေဒၚႏွင္းဆီကိုျမင္သည္ႏွင့္ မႉးကိုဆက္တစ္ခ်က္တုန္သြားရသည္။ခန္႔ညားထည္ဝၿပီး မဟာဆန္လြန္းအားႀကီးေနသည္။

ေဒၚႏွင္းဆီမႉးကိုဆက္ကိုစူးစိုက္၍ၾကည့္သည္။

"မင္းေျပာတဲ့မႉးကိုဆက္ဆိုတာသူလားေဇယ်..."

"ဟုတ္ပါတယ္ေမေမ..."

ေဒၚႏွင္းဆီဘာမွျပန္မေျပာ...အိမ္ထဲသို႔သာဝင္သြားသည္။ဧည့္ခန္းအတြင္းေဒၚႏွင္းဆီထိုင္လိုက္ေသာ္လဲ ေဇယ်နဲ႔ မႉးကိုဆက္ေခါင္းငံု႔၍သာမတ္တပ္ရပ္ေနသည္။

"ထိုင္ၾကေလ...ဘာလုပ္ေနတာလဲ...ခုမွေၾကာက္သလိုလိုလုပ္မေနနဲ႔ေဇယ်ပိုင္...မင္းလုပ္ျခင္တာလုပ္ၿပီးသြားမွ..ငါ့ကိုလာမေၾကာက္ျပေနနဲ႔..."

"ဟုတ္..."

ေဇယ်တို႔ႏွစ္ဦးဆိုဖာတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ေဒၚႏွင္းဆီ၏ျသဇာႀကီးေသာအသံေၾကာင့္ မႉးကိုဆက္၏လက္မ်ားတုန္ယင္ေနသည္။ေဒၚႏွင္းဆီနဲ႔မ်က္ႏွာျခင္းပင္မဆိုင္ရဲေခါင္းကိုသာငံု႔၍ထားသည္။ေဇယ်မႉးကိုဆက္၏လက္မ်ားကိုဖမ္းဆုပ္လိုက္သည္။

"ငါဒီကိစၥကိုသေဘာမတူႏိုင္ဘူး ေဇယ်...မင္းတို႔ဟာကသဘာဝကိုလြန္ဆန္ေနၿပီ..."

ေဒၚႏွင္းဆီ ၏ပထမဆံုးေသာကန္႔ကြက္စကားေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္လံုးအနည္းငယ္စိုးရြံ႔သြားရသည္။

"ေမေမရယ္...သဘာဝဆိုတာဘာကိုေျပာတာလဲ...လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ႏွလံုးသားမွာအခ်စ္ကတည္ျမဲေနတာပဲ...ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အခ်စ္ျခင္းဖလွယ္တဲ့သေဘာပါ..."

မႉးကိုဆက္ ေဇယ်ကိုေစာင္း၍ၾကည့္မိသည္။စကားေျပာတတ္တယ္ေနာ္..ခင္ဗ်ားကဗ်ာဆရာလုပ္စားရမွာ....။

"ဘာအခ်စ္ျခင္းဖလွယ္တာလဲ..."

"သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာလဲ..."

"တိတ္စမ္း...ဒါသူမ်ားႏိုင္ငံမဟုတ္ဘူး...ကမၻာေပၚမွယဥ္ေက်းမႈပထမဆံုးထြန္းကားခဲ့တဲ့ျမန္မာႏိုင္ငံ..."

"ယဥ္ေက်းမႈကေတာ့ဟုတ္ပါတယ္....ကြၽန္ေတာ္တို႔ဒီလိုခ်စ္တာယဥ္ေက်းမႈကိုထိခိုက္ေနလို႔လား....တကယ္ေတာ့ေမေမတို႔က...ေ႐ွး႐ိုးဖလာဆြဲျမဲေနတဲ့အေတြးေတြကို ယဥ္ေက်းမႈဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွေပါင္းထည့္လိုက္တာ....ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာကြၽန္ေတာ္တို႔ဒီလိုႏွစ္ဦးသေဘာတူခ်စ္ၾကည္ႏူးတာလဲယဥ္ေက်းမႈပါပဲ"

"စကာေတြသိပ္တတ္ေနပါလားေဇယ်ပိုင္..."

ေဇယ်ေခါင္းငံု႔ေနရာမွေမာ့ၾကည့္သည္။သူ၏အေတြးထဲ မႉးကိုဆက္နဲ႔ဘဝလမ္းခရီးအတူေဖာက္ရန္ျဖတ္သန္းေနသည္ဟုေတြး၍အားယူကာ ေမေမဆီကနားလည္မႈကိုအရယူေနသည္။
အခ်စ္၏ခြန္အားသည္ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔လြန္းလွပါသည္။

"စကားတတ္တယ္လို႔လဲမဟုတ္ပါဘူး...ေမေမနားမလည္ေသးလို႔႐ွင္းျပေနတာ..."

"ဘာ..မင္းကငါ့ကိုဘာထင္ေနတာလဲ..."

"ေမေမရယ္ေဒါသေလ်ာ့ပါ..."

"မေလ်ာ့ႏိုင္ဘူး...မင္းေၾကာင့္ငါဘယ္ေလာက္မ်က္ႏွာပ်က္ရလဲသိလား..."

"ေမေမ့ဘာသာကြၽန္ေတာ့္ကိုမတိုင္ပင္ပဲစီစဥတ္ာေလ..."

"ငါကအေမေလ..ငါစီစဥ္တာမင္းလက္ခံရမွာေပါ့..."

ေဇာ်ေဒၚႏွင္းဆီကိုတစ္ခ်က္ျပံဳးျပသည္။မႉးကေတာ့သူတို႔သားအမိေျပာသမ်ွကိုသာေခါင္းငံု႔၍နားေထာင္ေနသည္။

"ေမေမရယ္...အဲ့ေလာက္ထိတယူသန္မဆန္ေနပါနဲ႔...၁၉ရာစုကအေတြးေတြထားခဲ့လိုက္ေတာ့..."

"မထားခဲ့ႏိုင္ဘူး...ဒီကိစၥကိုငါဘယ္လိုမွသေဘာမတူႏိုင္ဘူး.."

"ေမေမ...ကြၽန္ေတာ္ေနာက္ဆံုးေတာင္းဆိုေနတာေနာ္...ေမေမဆႏၵေတြကိုကြၽန္ေတာ္တစ္သက္လံုးျဖည့္ဆည္းေပးလာတယ္...ဒီတစ္ခါေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ဆႏၵကိုလိုက္ေလ်ာေပးပါ..."

"လိုက္ေလ်ာလိုက္ေတာ့ငါကပတ္ဝန္းက်င္မွာဘယ္လိုမ်က္ႏွာျပရမွာလဲ..."

"ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတာခ်ီးမြမ္းခြန္နရက္ကဲ့ရဲ႕ခြန္နရက္ပဲ..ေနာက္ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြဲကိုၾကည့္ၿပီးသူတို႔ေတာင္အားက်ေနမွာ..."

ေဇယ်စကားေၾကာင့္ မႉးႀကိတ္ရီမိသည္။ၾကည္ႏူးမိသည္။စိတ္ထဲမွာေပ်ာ္ရႊင္မိသည္။သို႔ေမပဲ့ထိုေပ်ာ္ရႊင္မႈသည္ခနတျဖဳတ္မွန္းေတာ့မႉးသိထားသည္။

"ေမေမက...ေမေမသားထက္ပတ္ဝန္းက်င္ကိုပိုဂ႐ုစိုက္တာလား...ပတ္ဝန္းက်င္ကိုအေလးပိုထားတာလား..."

"လူဆိုတာပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ေနတာေလ..လစ္လ်ဴ႐ႈထားလို႔ရမလား..."

"ဥပကၡာဆိုတာအလကားေပၚလာတဲ့စကားမွမဟုတ္တာ..ေမေမရယ္..."

"အမေလး..ငါ့ကိုတရားေတြလာခ်ေနတယ္..."

"တရားခ်တာမဟုတ္ဘူး..႐ွင္းျပေနတာပါဆို.."

"ခနေနဦး...မင္းတို႔အတူတူေနၿပီထားပါေတာ့...ငါကေျမးခ်ီျခင္တယ္ေလ...မင္းေကာင္ေလးကငါ့ကိုေျမးေမြးႏိုင္ေပးလို႔လား..."

ေဒၚႏွင္းဆီစကားေၾကာင့္ မႉးကိုဆက္႐ွက္ကာေခါင္းပိုငံု႔၍သြားသည္။

"ေမေမရယ္ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္သူစိတ္အားငယ္ေအာင္အဲ့လိုေတာ့မေျပာပါနဲ႔...ေမေမလိုျခင္ရင္အငွါးကိုယ္ဝန္ေဆာင္နဲ႔ကြၽန္ေတာ္ေမြးေပးမယ္..."

"သူ႔ဟာထိေတာ့နာေနလိုက္တာ...ေအးၿပီးတာပဲ..ငါသေဘာတူႏိုင္ဖို႔ေတာ့အခ်ိန္ယူရဦးမယ္...မင္းေကာင္ေလးကိုေလ့လာစရာေတြ႐ွိတယ္ .."

"ဟုတ္ေလ့လာပါေမေမ...သူကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္..."

ေဇယ်ေျပာရင္းနဲ႔ မႉးကိုဆက္ပုခံုးကိုလွမ္းဖက္လိုက္သည္။

"မင္းစကားမ႐ွည္နဲ႔ေဇယ်...ငါသူ႔ကိုေမးမွာ..."

မႉးကိုဆက္ေခါင္းေလးျပန္ေမာ့လာသည္။

"မင္းနာမည္ကမႉးကိုဆက္ေနာ္...ဘာအလုပ္လုပ္တာလဲ..."

"ကိုေဇယ်ရဲ႕အတြင္းေရးမႉးပါအန္တီ..."

"အင္းစကားေျပာပံုကယဥ္ေက်းၿပီး႐ိုက်ိဳးသားပဲ...မင္းမိဘေတြကေရာ..."

"ကြၽန္ေတာ့္မိဘမ႐ွိေတာ့ဘူး...ေဒၚေလးနဲ႔ေနတာပါ..."

"အဲ့ဒါဆိုမင္းကအေဒၚကိုတစ္ေယာက္ထဲထားၿပီးဒီမွာလာပလူးေနတာေပါ့..."

ေဒၚႏွင္းဆီစကားေၾကာင့္ မႉးေခါင္းျပန္ငံု႔သြားသည္။ေဇယ်ကၾကားဝင္ျဖန္ေျဖေပးရသည္။

"ေမေမရယ္သူမ်ားကိုဘယ္လိုေတြေျပာေနတာလဲ..."

"မင္းၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း....ေဇယ်...မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္သက္လံုးလက္တြဲႏိုင္လို႔လား..."

ေဇယ်တို႔တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၾကသည္။ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕မ်က္ဝန္းထဲအခ်စ္မ်ားယွက္ျဖာေနသည္။

"လက္တြဲႏိုင္ပါတယ္...ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္သက္လံုးေသတပန္သက္တစ္ဆံုးလက္တြဲမွာပါ..."

ေဇယ် ရင္ထဲ႐ွိသည့္စကားအမွန္ကိုထုတ္ေဖာ္ေျပာေနေပမဲ့ မႉးကိုဆက္စိတ္ထဲ စာခ်ဳပ္ကိုသာေျပးျမင္ေနမည္ဟုမွန္းဆေတြးေတာေနမိသည္။

"ေအး...ဒီလိုအေျပာေလာက္နဲ႔ေတာ့ငါမေက်နပ္ႏိုင္ေသးဘူး..မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုအကဲခတ္ၾကည့္ဦးမယ္...ငါဒီမွာႏွစ္ပတ္ေနၿပီးအကဲခတ္မယ္..မႉးကိုဆက္ကအလုပ္မသြားနဲ႔ငါ့အနားမွာပဲေန..."

"ဟုတ္ကဲ့ပါအန္တီ..."

"ငါခုပင္ပန္းလာလို႔အနားယူမယ္...."

ေဒၚႏွငး္ဆီဆိုဖာမွထလိုက္သည္ႏွင့္ မႉးကိုဆက္အေနာက္မွလိုက္၍သြားသည္။

"ဘာလိုက္လုပ္တာလဲ..."

"အန္တီေညာင္းညာေနမွာဆိုးလို႔ႏွိပ္ေပးမလို႔ပါ..."

"ရတယ္ညက်မွလာခဲ့ေတာ့...."

ေဒၚႏွင္းဆီလွည့္ထြက္ကာသူ၏အခန္းအတြင္းသို႔ဝင္သြားသည္။စိတ္ထဲမွာေတာ့လူႀကီးသူမကိုျပဳစုေပးသည့္အက်ငိ့မႉးမွာ႐ွိသည္ဟူ၍တစ္မွတ္ေပးလိုက္သည္။

ေမေမအခန္းအတြင္းဝင္သြားသည္ႏွင့္ ေဇယ်မႉးကိုဆက္ကိုဆြဲကာသူတို႔အခန္းအတြင္းသို႔ဝင္လာခဲ့သည္။

"ပထမအဆင့္ေတာ့ေအာင္ျမင္သြားၿပီ...ေနာက္အဆင့္ေတြမင္းႀကိဳးစားရမွာေနာ္..."

"ေနပါဦးအဲ့လိုႀကိဳးစားေတာ့ကိုေဇယ်နဲ႔ညီကတစ္သက္လံုးအတူေနသြားရမွာေပါ့..."

မႉးကိုဆက္၏စကားေၾကာင့္ ေဇယ်ေပ်ာ္ရႊင္ေနရာမွတစ္ခ်က္မိႈင္သြားသည္။ေဇယ်စိတ္ထဲမႉးကိုဆက္သည္ သူ၏စိတ္ကိုတကယ္ျပဳျပင္လိုက္ၿပီဟု ထင္မွတ္သြားရသည္။

ေဇယ် မႉးကိုဆက္ကို ျပာရီေဝေသာအၾကည့္ျဖစ္စိုက္ၾကည့္သည္။ထိုအၾကည့္ထဲတြင္ဝမ္းနည္းမႈအျပည့္ပါသည္။ေဇယ်စိတ္ထဲတိုးတိုးေလးေတြးလိုက္သည္။ငါခုနကေျပာတာေတြက ေမေမ့အစီအစဥ္ကိုျဖတ္ဖို႔အတြက္ပဲမဟုတ္ပါဘူးမႉးရယ္...ငါမင္းကိုတကယ္လက္တြဲသြားျခင္တာပါ..။ငါမင္းကိုတစ္သက္လံုးေစာင့္ေ႐ွာက္ျခင္တာပါ...။ငါမင္းကိုတစ္သက္လံုးခ်စ္သြားျခင္တာပါ...။ေဇယ်စိတ္ထဲေတြးမိေပမဲ့ စကားအျဖစ္ထြက္လာခဲ့သည္မွာက...

"အိုေက...အဲ့ဒါဆိုမင္းသေဘာေလ...ငါဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ပါဘူး...ခုလိုကူညီေပးတာကိုပဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္..."

ေဇယ် တြန္႔ဆုတ္စြာနဲ႔အခန္းအျပင္သို႔ျပန္ထြက္သြားသည္။မႉးကိုဆက္ ေဇယ်ကိုၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲေၾကကြဲမိသြားရသည္။

---------------------

ညသည္နက္လို႔ေနပါၿပီ...။လေရာင္ျဖဴျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့သည္ အခန္းထဲသို႔ျဖာက်ဆင္းေနသည္။အရမ္းႀကီးမလင္းေပမဲ့အရမ္းႀကီးလဲမေမွာင္ပါ...။

ေဇယ် ညအိပ္မီးလံုးကိုေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးထြန္းလိုက္သည္။မႉးကိုဆက္နဲ႔တူတူအိပ္ရျခင္းသည္ ရင္တစ္ခုလံုးကိုဆုပ္ကိုင္လႈပ္ေနသလိုခံစားေနရ၍အိပ္လို႔မေပ်ာ္ေပ....။

ညအိပ္မီးေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးအလင္းေရာင္ေအာက္မွာေဇယ် မႉးကိုဆက္ကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္သည္။မႉးကိုဆက္ သည္အျပစ္ကင္းစင္သည့္ကေလးတစ္ေယာက္လိုအပူအပင္ကင္းစြာအိပ္ေမာက်ေနသည္။ေဇယ် တစ္ခ်က္ျပံဳး၍ မႉးကိုဆက္၏နဖူးကိုညင္သာစြာနမ္းသည္။ၿပီးေနာက္တိုးတိုးေလးေရရြတ္သည္။

"အရမ္းခ်စ္တယ္မႉးရယ္...မင္းကေတာ့ငါ့ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးကိုသိမ္းပိုက္လို႔ေနရာယူထားၿပီ.....ငါ့ရင္ခြင္တစ္ခုလံုးမင္းကိုဖြင့္ျပျခင္မိတယ္...ဒါေပမဲ့ ငါ့အတြက္နဲ႔မင္းဘဝဒီထက္နစ္မြန္းေနဦးမယ္...မင္းထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သလိုငါလဲထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါရေစေနာ္..."

ေဇယ် ျပန္လွဲအိပ္ၿပီး မႉးကိုဆက္၏ဦးေခါင္းေအာက္ထဲသို႔သူ၏လက္ေမာင္းကိုထိုးေပးလိုက္သည္။မႉးကိုဆက္ေခါင္းေလး လႈပ္၍လက္ေမာင္းအေပၚသို႔တိုးတက္လာခဲ့သည္။

#အေရာင္မဲ့

ဆက္ရန္>>>

No comments:

Post a Comment

အခ်စ္တစ္ခု ျပယုဂ္တစ္ခု

“......................”  သားၾကီးဆီမွ ၾကားလုိက္ရေသာ နာမည္ေၾကာင့္ ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လုံး ေတာင့္ခဲ သြားသည္။အဆုံးမရွိေသာတြင္းနက္ၾကီးထဲသို႔ ျပဳတ္က်...