နားခိုရာ...(အပိုင္း-၁၀)

ေဇယ် မႉးကိုဆက္ကားထဲဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္..ကားကိုေမာင္းထြက္လိုက္သည္။

"ဘာစားျခင္လဲမႉး...."

"ကိုေဇယ်သေဘာပါ...."

"ကိုယ္ကညီစားျခင္တာေကြၽးျခင့တာပါ..."

မႉးကိုဆက္ျပံဳး၍ေဇယ်ကိုလွည့္ၾကည့္သည္။

"ရင္ကိုဖြင့္ျခင္လို႔...KTV သြားၾကရေအာင္..."

"အဲ့ဒီအစီအစဥ္ေကာင္းတယ္....ဟိုေရာက္ရင္ ေစာ္ႏွစ္ေပြေလာက္နဲ႔အပီကဲပစ္မယ္..."

"ဘာေျပာတယ္...ခင္ဗ်အစပဲ႐ွိေသးတယ္...ယြျခင္ေနၿပီ..."

"ကိုယ္က ေနာက္တာပါ...family KTV ပဲသြားၾကတာေပါ့..."

ေဇယ် family KTV တစ္ခုသို႔ကားကိုေမာင္းလိုက္သည္။

က်ယ္ျပန္႔လွေသာ KTV အခန္းႀကီးထဲတြင္ projector ထက္၌သီခ်င္းသံမ်ားျဖစ္ဆူညံေနသည္။

ေဇယ်နဲ႔မႉးကိုဆက္ ႏွစ္ေယာက္သားၾကည္ႏူးစြာနဲ႔အေပ်ာ္လြန္ကာ ဘီယာေသာက္ရင္းျဖစ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည္။

သီခ်င္းသံစဥ္ေတြၾကား...သီခ်င္းမဆိုၾကေသးပဲဘီယာေသာက္ရင္းအ႐ွိန္ယူကာ ကခုန္ေနၾကသည္။သူတို႔ႏွစ္ဦးလံုးၾကည္ႏူးမႈသည္ဆိုဖြယ္ရာမ႐ွိေအာင္ျဖစ္ေနသည္။

မႉးကိုဆက္ခုန္ေပါက္ကာ ကေလးတစ္ေယာက္လို စိတ္လြတ္လက္လြတ္ကေနရာမွ ရပ္လိုက္သည္။

"ဟူး...ေမာလိုက္တာ...ေတာ္ၿပီသီခ်င္းဆိုေတာ့မယ္...မကႏိုင္ေတာ့ဘူး..."

မႉးကိုဆက္ ဆိုဖာေပၚေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္လိုက္သည္။မႉးကိုဆက္၏နဖူးေပၚတြင္ေခြၽးေလးမ်ားစို႔ေနသည္။

ေဇယ် မႉးကိုဆက္ေဘးတြင္ထိုင္လိုက္ၿပီး သူ၏အိတ္ကပ္ထဲကတစ္႐ွဴးေလးကိုထုတ္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ မႉးကိုဆက္နဖူးေပၚကေခြၽးမ်ားကို တယုတယသူတ္ေပး႐ွာသည္။ေဇယ်၏ၾကင္နာမႈေၾကာင့္မႉးကိုဆက္ၾကည္ႏူးမိရျပန္သည္။

"ရၿပီ ကိုေဇယ်...ကိုေဇယ်မွာေလးေခြၽးေတြညီျပန္သုတ္ေပးမယ္..."

"အင္းသုတ္ေပး..."

မႉးကိုဆက္ တစ္႐ွဴးတစ္ရြက္ယူ၍ ေဇယ်၏နဖူးကိုသုတ္ေပးသည္။

"ညီဘာသီခ်င္းဆိုမွာလဲ...အရင္ဆိုေလ..."

"သီခ်င္းမဆိုခင္ေရခ်ိန္ကိုက္ၿပီးmode အရင္သြင္းရမယ္ ..."

မႉးကိုဆက္ ဘီယာတစ္ႀကိဳက္ေသာက္ၿပီးေဇယ်၏ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္သည္။ဒီလိုတစ္ခါမွမလုပ္၍လဲေဇယ်အံ့ျသေနရသည္။မႉးကိုဆက္ သည္သူ၏စိတ္ကို လြတ္လပ္စြာနဲ႔ဖြင့္ထုတ္၍ဘီယာအ႐ွိန္ေၾကာင့္မူးယစ္ရီေဝေနသည္။

"ဆိုမယ္ဆိုမယ္....အံု႔ပုန္းအခ်စ္...ညီနဲ႔ကိုေဇယ်အေၾကာင္း..ခ္ခ္..."

ေဇယ်မႉးကိုဆက္ကိုၾကည့္ရင္းရီျခင္ေနမိသည္။မႉးကိုဆက္၏မ်က္လံုးသည္ ရီေဝေနၿပီး အသံမ်ားသည္လံုးေထြးေန၏။

ေဇယ်မႉးကိုဆက္ကိုဖက္လိုက္သည္။

"ကိုယ့္ကိုနာမည္တတ္မေခၚနဲ႔ေလ...ကိုဆိုလဲကိုလို႔ေခၚပါလား..."

"အဟား....မေခၚဘူးကြာ....ေမာင္လို႔ေခၚရမလား..."

မႉးကိုဆက္ သူ၏လက္ညိဳးျဖစ္ ေဇယ်၏ပါးကိုပြတ္၍ဆြဲလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ ခြၽဲခြၽဲႏြဲႏြဲအသံျဖစ္စကားဆိုသည္။

"ေမွာင္...အဲ့လိုရၿပီလား...ေတာ္ၿပီသီခ်င္းဆိုေတာ့မယ္..."

သီခ်င္းသံစဥ္စေပၚလာသည္ႏွင့္မႉးကိုဆက္ ေဇယ်၏ေပါင္ေပၚတက္ထိုင္လိုက္ကာပုခံုးကိုဖက္လိုက္သည္။ေဇယ်က မႉး၏ခါးကိုဖက္ထားလိုက္သည္။

မႉးကိုဆက္ ေဇယ်၏မ်က္ႏွာကိုၾကည့္၍သီခ်င္းစဆိုသည္။

"မင္းနဲ႔ငါ့ရဲ႕ၾကား အံု႔ပုန္းအခ်စ္ေတြေျပာဖို႔ခက္တဲ့အတြက္ငါစိတ္ညစ္ေန...."

မႉးကိုဆက္၏အသံသည္ ပလံုးပေထြးနဲ႔ထြက္လာေတာ့သည္။ၿပီးေနာက္သီခ်င္းကိုဆက္၍မဆိုေတာ့ပဲ ေအာ္၍ငိုေတာသည္။မိုက္နဲ့ကပ္၍ေအာ္ငိုေတာ့ေဇယ်ခမ်ာလန္႔ျဖန္႔သြားရသည္။

"ဟီး.......ဟီး...."

"မွူးဘာျဖစ္တာလဲ....ဘာျဖစ္လို႔လဲမႉးရယ္...ဘာေတြစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာလဲ..."

မႉး မိုက္နဲ႔ကပ္၍ပင္စကားဆိုျပန္သည္။

"ဘာမွမျဖစ္ဘူး...ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းခ်စ္လို႔ငိုတာ...ဟီး...ဦးေဇယ်ပိုင္...ခင္ဗ်ားကိုကြၽန္ေတာ္အရမ္းခ်စ္တယ္...ဟီး.."

မႉးကိုဆက္သည္႐ိႈက္ႀကီးတငင္ပင္ငို၍ေနသည္။ေဇယ် မိုက္ကိုေအာက္သို႔ခ်လိုက္သည္။

"ဘာမ်ားလဲလို႔ညီရယ္...ကေလးက်ေနတာပဲတိတ္ေတာ့မငိုနဲ႔ေတာ့...ကိုလဲမႉးကိုခ်စ္တာပဲေလ..."

"မသိဘူးငိုမွာပဲ...ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းခ်စ္တယ္...ခင္ဗ်ားသိလား...ကြၽန္ေနာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းခ်စ္တာသိလား..."

"သိပါတယ္ဗ်ာ....ေတာ္ၿပီျပန္ေတာ့မယ္...ညီေတာ္ေတာ္မူးေနၿပီ....ထ..."

ေဇယ် bill ႐ွင္းၿပီးသည္ႏွင့္ မႉးကိုဆက္ကိုတြဲထူကာ ကားဆီသို႔ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။မႉးကိုဆပ္ကဒယိုင္းဒယိုင္နဲ႔ ေဇယ်ေခၚေဆာင္ရာေနာက္ပါလာခဲ့သည္။

ေဇယ် ကားစက္ႏိႈးလိုက္သည္ႏွင့္ မႉးကိုဆက္စကားစသည္။

"ဦးေဇယ်....ကားမွန္ခ်ထား..ၿပီးရင္ကမ္းနာလမ္းကေမာင္းၿပီးျပန္မယ္..."

ေဇယ် ျပံဳး၍မႉးကိုဆက္ကိုၾကည့္သည္။မႉးကိုဆက္သည္အမူးလြန္ေနသည့္ပံုေပၚကာေခါင္းပင္မေထာင္ႏိုင္ေတာ့ေခ်...။

ကားမွန္ခ်ၿပီးသည္ႏွင့္ ေဇယ် ကမ္းနားလမ္းဘက္ကေနကားကိုေမာင္းျပန္သည္။

ကမ္းနားလမ္းကေလတျဖဴးျဖဴးသည္ ကားျပတင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္ ကားအတြင္းသို႔တ႐ွြီ႐ွြီနဲ႔ဝင္ေလသည္။မႉးးကိုဆက္မ်က္လံုးမွိတ္ေခါင္းေလးေမာ့ကာ ညေလညႇင္းကိုခံစားေနသည္။သံလြင္ျမစ္ေရ၏ သဘာဝဆန္ေသာၫြံနံ႔သင္းသင္းသည္ စိတ္ကိုလန္းဆန္းေအာင္သာယာလွပါသည္။မႉးကိုဆက္ သူ၏လက္ကိုျပတင္းေပါက္မွေန၍အျပင္သိူ႔ဆန္႔ထုတ္လိုက္သည္။

ေဇယ်ကားေမာင္းေနရင္းမွ မႉးကိုလွမ္းဆြဲ၏။

"မႉး...လက္မထုတ္နဲ႔ေလ..အႏၱရာယ္႐ွိတယ္..."

မႉးကိုဆက္ လက္ကိုျပန္သြင္းလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ ေဇယ်၏ပုခံုးေပၚသို႔ေခါင္းမွီခ်လိုက္သည္။

"ဦးေဇယ် ခင္ဗ်ားကိုကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တယ္ေနာ္....."

"ဘာလို႔အဲ့ဒါပဲေျပာေနတာလဲ..."

"ခင္ဗ်ားေမ့သြားမွာဆိုးလို႔ေပါ့..."

"မေမ့ပါဘူး..."

ေဇယ်ကားကိုျခံအတြင္းသို႔ခ်ိဳးေကြ႔ဝင္လိုက္သည္။မႉးကိုဆက္သည္ ေဇယ်၏ပုခံုးေပၚတြင္အိပ္ေပ်ာ္ေနလ်က္႐ွိသည္။ေဇယ် မႉးကိုဆက္ ၏ပါးေလးကိုအသာအယာပုတ္၍လႈပ္ႏိႈးသည္။

"မႉးထေတာ့ အိမ္ေရာက္ၿပီ..."

မႉးကိုဆက္ လူးလြန္႔ႏိုးလာသည္။

"အိမ္ေရာက္ၿပီလား....ဝါး..."

ေဇယ် မႉးကိုဆက္ကိုကားအတြင္းမွတြဲကူ၍ခ်ေပးသည္။မႉးကိုဆက္ ေျခလွမ္းမ်ားသည္သိုင္းကြက္နင္းစြာျဖစ္ အိမ္အတြင္းသို႔ဝင္လာသည္။

ေဒၚႏွင္းဆီဧည့္ခန္းမွထိုင္ေနရင္း ေဇယ်တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေနသည္။ၿပီးေနာက္စကားဆိုသည္။

"ဒါကဘာေတြျဖစ္လာတာလဲ...."

ေဒၚႏွင္းဆီအသံၾကားေတာ့ မႉးကိုဆက္ေခါင္းေလးေမာ့လာသည္။ၿပီးေနာက္ျပံဳးျပ၏။ယိုင္တိုင္တိုင္ျဖစ္ေနေသာေျခလွမ္းမ်ားကို ျပန္တည့္ကာ ေဒၚႏွင္းဆီထံလက္ကိုဆန္႔၍ေျပးဖက္သည္။မႉးကိုဆက္၏လုပ္ပံုမ်ားကို ေဇယ်မ်က္ေတာင္မခပ္တန္းအံ့ျသစြာၾကည့္ေနသည္။

"ေမေမ...ေမေမကိုခ်စ္တယ္...သားမွာမိဘမ႐ွိေတာ့ဘူး...ေမေမကိုမိဘေနရာကထားၿပီးတစ္သက္လံုးျပဳစုျခင္တယ္...အဲ့ဒါေၾကာင့္သားနဲ႔ ကိုေဇယ်ကိုမခြဲပါနဲ႔ေမေမရယ္...."

ေဒၚႏွင္းဆီအံ့ျသရပါသည္။

"ဘယ္လိုေတြျဖစ္လာတာလဲသားရယ္...သားကိုလဲသားတစ္ေယာက္လိုခ်စ္ပါတယ္..."

ေဒၚႏွင္းဆီ မႉးကိုဆက္ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေဇယ်ဘက္ကိုေမာ့၍စိုက္ၾကည့္သည္။

"ေဇယ်ပိုင္...မင္းကေလးကိုအရက္တိုက္လာတာလား..."

"မတိုက္ပါဘူး...သူ႔ဘာသာေသာက္လာတာ.."

ိ"ဘာသူ႔ဘာသာေသာက္တာလဲ...မႉးကိုဆက္ကဘုရားတရားသမား...လူႀကီးကိုလဲလူႀကီးမွန္းသိတယ္...မိဘေမတၱာငတ္ေန႐ွာတဲ့သနားစရာကေလးတစ္ေယာက္...မင္းမဖ်က္ဆီးနဲ႔စမ္း..."

"ဟာေမမ..ကြၽန္ေတာ္ဘာဖ်က္ဆီးေနလို႔လဲ..."

ေဒၚႏွင္းဆီမႉးကိုဆက္ျပန္၍ငံု႔ၾကည့္သည္။

မႉးကိုဆက္သည္ ေဒၚႏွင္းဆီ၏ခါးကိုဖက္၍ေပါင္ေပၚတြင္ေခါင္းေလးတင္၍အိပ္ေပ်ာ္ေန႐ွာသည္။

"ဒီမွာက်န္ဘယ္ေလာက္မူးေနလဲမသိဘူး...သြားအိပ္ရာထဲေခၚသိပ္လိုက္ေတာ့...မင္းသူမ်ားသားသမီးကိုအတတ္ေကာင္းေတြမသင္ေပးနဲ႔..."

"ေမေမရယ္..ဘာေတြေျပာေနတာလဲတကယ္ပဲ..."

ေဇယ် မႉးကိုဆက္ကိုလက္မွဆြဲထူးေပးသည္။

"ေနာက္တစ္ခါေသာက္ဖို႔မစဥ္းစားနဲ႔မႉးကိုဆက္..."

"မင္းေဘးမွာ႐ွိေနတာမင္းထိန္းရမွာေပါ့..."

ေဇယ် ဘာမွျပန္မေျပာ မႉးကိုတြဲ၍အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ေခၚလာခဲ့သည္။

ေဇယ် မႉးကိုဆက္ကိုကုတင္ေပၚတြင္လွဲသိပ္လိုက္သည္။

ေဇယ်ျပန္ထမည္အလုပ္...မႉးကိုဆက္ကေဇယ်၏ဂုတ္ကိုသိုင္းဖက္ထားသည္။

"မႉးဖယ္ဦးေလ...ကိုယ္အက်ၤီလဲလိုက္ဦးမယ္..."

"ဟင့္အင္း...မလဲနဲ႔မနက္ကသူလုပ္ျခင္တာလုပ္ၿပီးၿပီခုညီလုပ္ျခင္တာလုပ္မယ္...."

"အဲ့ဒါဆိုလဲခနေလး...အဝတ္လဲပီးမွလုပ္ျခင္တာလုပ္..."

"မလဲနဲ႔ဆိုမွကြာ...ဘာလဲမေက်နပ္တာလား...ဦးေဇယ်ပိုင္..."

"မဟုတ္ပါဘူးကြာ..."

ေဇယ်စကားဆံုးသည္ႏွင့္ မႉးကိုဆက္ ေဇယ်ကိုကုတင္ေပၚသို႔ပတ္လက္လွန္လွဲခ်လိုက္ၿပီး အေပၚမွေမွာက္လ်က္လွဲခ်လိုက္သည္။

ၿပီးေနာက္ ေဇယ်၏အက်ၤီၾကယ္သီးအားလံုးေဘာင္းဘီေတြကိုပါဆြဲခြၽတ္ေတာ့သည္။
ေဇယ်ဘာမွျပန္မေျပာျပံဳး၍သာမႉးကိုဆက္ကိုေငးၾကည့္ေနသည္။

မႉးကိုဆက္ ေဇယ်၏ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ၾကမး္တမ္းစြာစုပ္နမ္းလိုက္သည္။

ေဇယ်ညအိပ္မီးကိုအလင္းေရာင္ေလ်ာ့လိုက္သည္။ညၾကယ္ေလးမ်ားက႐ွက္ရြံ႔စြာနဲ႔ တိမ္ေတြေအာက္ကိုပုန္းကြယ္သြားေတာ့သည္။
------------

"ေဒါက္....ေဒါက္...."

တံခါးေခါက္သံ၏အေနာက္တြင္ ေဒၚႏွင္းဆီ၏အသံထပ္ဆင့္ေပၚထြက္လာသည္။

"ဟိုႏွစ္ေယာက္ထေတာ့...ေနဖင္ထိုးေနၿပီး...ညကဘယ္ေလာက္ေတာင္မူး႐ူးလာၾကတာလဲ..."

ေဒၚႏွင္းဆီအသံၾကား၍ ေဇယ် ကုတင္ေပၚမွ လူးလွိမ့္ထလာသည္။

ၿပီးေနာက္ မႉးကိုဆက္ဘက္ကိုလွည့္ကာလႈပ္ႏိႈးသည္။

မႉးကိုဆက္သည္ အဂတ္ဗလာခႏၶာကိုယ္ျဖစ္ ကုတင္ေပၚတြင္လွဲေလ်ာင္းအိပ္စက္ေနသည္။

"မႉး...ထေတာ့....မိုးလင္းေနၿပီ..."

မႉးကိုဆက္ သူ၏လက္မ်ားကိုဆန္႔တန္း၍ ကုတင္မွထလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ေစာင္ကိုဖယ္၍ကုတင္ေအာက္ဆင္းမည္အလုပ္ သူ၏ကိုယ္ကိုျပန္ငံု႔ၾကည့္သည္။ၿပီးေနာက္မ်က္လံုးမ်ားျပဴးကာအသံကုန္ေအာ္ေတာ့သည္။သူ၏ကိုယ္ေပၚတြင္အဝတ္အစားဆို၍ဘာမွမ႐ွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

"အား......"

မႉးကိုဆက္၏အသံေၾကာင့္ေဇယ်လန္႔သြားသည္။

"ဘာျဖစ္တာလဲမႉးရဲ႕..."

မႉးကိုဆက္ဘာမွျပန္မေျဖပဲေစာင္ကိုအတင္းဆြဲယူကာ သူ၏ကိုယ္တြင္ပတ္လိုက္သည္။

"ဘာေတြျဖစ္သြားတာလဲ...ညကဘာေတြျဖစ္သြားတာလဲ...ညီ့ကိုယ္မွာဘာအဝတ္မွမ႐ွိေတာ့ဘူး..."

"ခုမွမ႐ွက္ေနနဲ႔ ညကသူလုပ္ျခင္တာလုပ္ေနၿပီးေတာ့..."

"ဘာလုပ္တာလဲ...ခင္ဗ်ားကိုယ္ေပၚကအဂတ္ေတြေရာ...ဝတ္ေလ..ဘာလို႔ဒီအတိုင္းကိုယ္လံုးတီးနဲ႔ေနေနတာလဲ..."

"ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ...ညကညီပဲကိုယ့္အဝတ္ေတြအကုန္ဆြဲခြၽတ္လိုက္လို႔အဝတ္မဝတ္ပဲအိပ္လိုက္တာ..."

"ဘာအဲ့လိုလုပ္မိသြားတယ္...အမေလး႐ွက္လိုက္တာ...ငါဘာလို႔ဒီေလာက္ထိအ႐ွက္မဲ့တာေတြလုပ္မိသြားတာလဲ..."

"ထားလိုက္ေတာ့..ေရခ်ိဳး..ၿပီးရင္မနက္စာစားမယ္...."

မႉးကိုဆက္ ေစာင္ကိုလက္နဲ႔ကိုင္ၿပီးေဏခ်ိဳးခန္းအတြင္းသို႔ေျပးဝင္မည္ျပဳစဥ္ ေဇယ် ေစာင္ကိုဆြဲယူလိုက္သည္။မႉးကိုဆက္ဖံုးကြယ္စရာဘာမွမ႐ွိေတာ့ ဒီအတိုင္းပင္ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းသို႔ေျပးဝင္သြားသည္။

"အား..တကယ္ပဲ..႐ွက္လိုက္တာေသေတာ့မယ္..."

"ဘာမွ႐ွက္မေနနဲ႔မင္းတစ္ကိုယ္လံုးငါအလြတ္ရေနၿပီ...တင္ပါးမွာမွဲ႔အစိမ္းတစ္လံုးပါတာကအစသိတယ္..."

"အားေတာ္ေတာ့ ထပ္မေျပာနဲ႔ေတာ့..."

မႉးကိုဆက္ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းကေန ေအာ္၍ေျပာေနသည္။ေဇယ်ျပံဳးရီကာနဲ႔ေစာင္ေတြကိုေခါက္သိမ္းေနလိုက္သည္။

ေရမိုးခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲပီးသည္ႏွင့္ ေဇယ်တို႔မနက္စာစားျဖစ္သည္။

ေဒၚႏွင္းဆီမႉးကိုဆက္အတြက္ ပ်ားသံပုရာတစ္ခြက္ေပးသည္။

"ေရာ့ေသာက္လိုက္သား...ညကေတာ္ေတာ္မ်ားသြားလား..."

"ညကဘာျဖစ္သြားတယ္ေတာ့သားမသိဘူးအန္တီဒါေပမဲ့ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္...သားတစ္ခါမွဒီလိုမေသာက္ဖူးလို႔"

ေဇယ်ကၾကားဝင္၍ျဖတ္ေျပာသည္။

"မင္းကိုငါအန္တီလို႔မေခၚနဲ႔ေျပာထားတယ္ေလ..."

"သူေခၚတတ္သလိုေခၚပါေစ..."

"ဒါနဲ႔ေမေမ...ကြၽန္ေတာ္..မႈးကိုဒီေန႔ဟိုတယ္ေခၚသြားမယ္...အလုပ္ကိစၥ႐ွိလို႔..."

"ေအးၿပီးတာပဲေစာေစာျပန္လာခဲ့ၾကမေန႔ကလို႔ထပ္မျဖစ္ေစနဲ႔..."

မနက္စာစားၿပီးသည္ႏွင့္ ေဇယ်ႏွင့္မႉးကိုဆက္ဟိုတယ္သို႔ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။

အိမ္မွာတစ္ေယာက္ထဲပ်င္းပ်င္း႐ွိတာနဲ႔ ေဒၚႏွင္းဆီ အိပ္ရာခင္းဲမ်ားလဲရန္ ေဇယ်တို႔အခန္းအတြင္းသို႔ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။

အိပ္ရာခင္းလဲရန္ျပင္လိုက္စဥ္ ေဒၚႏွင္းဆီ ေဇယ်၏ attache case ကိုေတြ႔လိုက္သည္။

"ဒီကေလးေတြ အလုပ္သြားတာ ဒါက်န္ခဲ့ရတယ္လို႔...."

Attache case ကိုယူ၍ ေဒၚႏွင္းဆီဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။အေရးႀကီးစာရြက္စာတမ္းေတြက်န္ခဲ့မည္ဆိုး၍ျဖစ္သည္။

ပထမဆံုးအေပၚဆံုးတြင္ျမင္ေတြ႔လိုက္ရေသာစာရြက္ေၾကာင့္ ေဒၚႏွင္းဆီ အံျသသြားရာမေဒါသမ်ားလွိမ့္၍တက္လာေတာ့သည္။ျမင္ေတြ႔လိုက္ရသည္က ေဇယ်နဲ႔မႉးကိုဆက္တို႔၏ အတူေနစဥ္စည္းကမ္းခ်က္စာခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။

ေဒၚႏွင္းဆီဘဝတြင္အရာအားလံုးကိုခြင့္လႊတ္ႏိုင္ေပမဲ့ သူကိုလိမ္လည္သည္ကိုေတာ့ခြင့္လႊတ္သည္းခံျခင္းမ႐ွိေပ...။

#အေရာင္မဲ့

ဆက္ရန္>>>