နားခိုရာ...(အပိုင္း-၃)

ေစ်းႀကီး အတြင္းသို႔ကားကိုခ်ိဳးေကြ႔လိုက္ၿပီး parking တြင္ထိုးရပ္လိုက္သည္။ကားရပ္သြားေသာ္လဲ မႉးကိုဆက္ မဆင္းျဖစ္ေသး...။တစ္ခါမွ ခုလိုcouple shirt ကိုႏွစ္ေယာက္အတူဘယ္သူနဲ႔မွမဝယ္ဖူး၍ ရင္တုန္ပန္းတုန္႐ွိလွပါသည္။ကားေပၚမွမဆင္းေသးေသာ္ မႉးကိုဆက္ကို ေဇယ်တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။

"ဘာလုပ္ေနတာလဲ...ဆင္းေလ..."

"ဟိုစိတ္ထဲမွာတစ္မ်ိဳႀကီးပဲ...ဘယ္လိုႀကီးလဲမသိဘူး..."

"အဲ့ဒါကိုကမင္းငါ့အေပၚမ႐ိုးသားတာ...ဆင္း.."

"ဘာေျပာတယ္..."

မႉးကိုဆက္ေဒါသဆက္ကနဲထြက္ကာ ကားေပၚမွဆင္းၿပီးတံခါးကိုေစာက္ပိတ္လိုက္သည္။မႉးကိုဆက္ကိုၾကည့္၍ ေဇယ်တစ္ခ်က္ျပံဳးသည္။စိတ္ဆိုးသြားသည့္ပံုေလးကိုရီျခင္ေနမိသည္။

"ဟူး....."

မႉးကိုဆက္သက္ပ်င္း႐ွည္တစ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ကားေပၚမွဆင္းလာေသာ ေဇယ်ကို နဖူးေက်ာတြန္႔၍ၾကည့္သည္။သူလုပ္ျခင္တာပဲသိတယ္..အရာရာအားလံုးသူ့အလုပ္သမားဆိုၿပီးငါ့ကိုအႏိုင္က်င့္တယ္...တကယ္ပဲကြာ...ပထမဆံုးအလုပ္တက္တဲ့ေန႔ကတည္းကစိတ္႐ႈပ္စရာေတြႀကီးပဲ...။

"လာသြားမယ္...ဘာေတြစိုက္ၾကည့္ေနတာလဲ..မင္းငါ့ကိုေႂကြေနတာလား..."

"အိုက္႐ွ္ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ..."

မႉးကိုဆက္ေခါင္းေလးငံု႔ကာ ေဇယ်ေဘးနားသို႔႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္းနဲ႔ေျပးသြားသည္။ေဇယ်တစ္ခ်က္ျပံဳးရီကာေစ်းႀကီးအတြင္းသို႔ႏွစ္ဦးသားဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။

မႉးကိုဆက္ ေဇယ်ေဘးနားဒီလိုယွဥ္ေလ်ွာက္မွ သူ႔အရပ္ေတာ္ေတာ္ပုေနမွန္းသတိထားမိသည္။ၿပီးေနာက္ ငါ့အရပ္ပုတာမဟူတ္ပါဘူး...သူ႔အရပ္သာဂလန္ဂလားျဖစ္ေနတာပါဆိုၿပီးစိတ္ေျဖမိသည္။တစ္ခါတစ္ေလ ေဇယ်မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္မိသည္။မုတ္ဆိတ္ေမႊးေရးေရးေလးေတြက ဆြဲေဆာင္မႈအျပည့္ျဖစ္ေနသည္။ေဘးတိုက္ၾကည့္၍ ေဇယ်၏ႏွာတံခြၽန္ခြၽန္ေလးသည္ပိုမိုၾကည့္ေကာင္းေနသည္။လွမ္းလိုက္သည့္ေျခလွမ္းတိုင္း smart က်ေန၍ ရင္ကိုဖြင့္ၿပီးလမ္းေလ်ွာက္ပံုက ေယာက္်ားပီသသည့္ပံုကိုပိုမိုေပၚလြင္ေစသည္။ေဇယ် ကိုၾကည့္ေနရင္း မႉးကိုဆက္ရင္ထဲေရဆာေနသလိုလို လိႈက္ေမာလိ့ုလာသည္။မႉးကိုဆက္အေငးလြန္ေနရင္း ေ႐ွ႕ကိုအာရံုမထားမိေတာ့...။

ထိုအခ်ိန္တြင္ေ႐ွ႕မွ ကုန္ထမ္းလာေသာလူတစ္ဦးသည္ ေျပး၍အ႐ွိန္နဲ႔လာေနသည္။မႉးကိုဆက္ေ႐ွာင္ဖို႔ကလဲေဘးတြင္ ေဇယ်ကလမ္းပိတ္ေနသည္။မႉးကိုဆက္မ်က္လံုးမ်ားျပဴးက်ယ္လာသည္။

"အမေလး..."

တစ္ခနတြင္းမွာပဲ မႉးကိုဆက္ကိုတစ္စံုတစ္ေယာက္ကဆြဲလိုက္သလိုခံစားလိုက္ရသည္။မႉးကိုဆက္မ်က္လံုးေလးမိွတ္ကာဆြဲေခၚရာအေနာက္သို႔ပါသြားသည္။မ်က္လံုးျပန္ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ သူ၏မ်က္ႏွာသည္ တစ္ေယာက္ေယာက္၏ရင္ခြင္ထဲသို႔ေရာက္ေနသည္။ခ်ိဳအီစူး႐ွေသာေရေမႊးနံ႔ စူးစူးကိုခံစားရသည္။ထိုအနံ႔ေလးကို တပ္မက္စြာနဲ႔မႉးကိုဆက္ မ်က္လံုးေလးမိွတ္ကာ႐ွဴ႐ိႈက္မိသည္။

"ေဟ့...ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..ဒီေလာက္ေတာင္အသည္းငယ္ရလား...ဟိုလူကေက်ာ္သြားၿပီ..."

ေဇယ်၏အသံေၾကာင့္ မႉးကိုဆက္သတိျပန္ဝင္လာကာ ရင္ခြင္မွခြာလိုက္သည္။ခုမွသတိထားမိတာ မႉးကိုဆက္ရင္ေတြေတာ္ေတာ္ကိုအခုန္ျမန္ေနသည္။ရင္ထဲမွာမသိျခင္းအေၾကာင္းတရားတစ္ခုကလိႈက္တက္လာသည္။မႉးကိုဆက္ သူ၏လက္ဖဝါးျဖစ္မ်က္ႏွာကိုယပ္ခက္လိုက္သည္။ဟူး...ငါဘာေတြျဖစ္သြားတာလဲ...ရင္ေတြခုန္လိုက္တာေသေတာ့မယ့္အတိုင္းပဲ...ေသျခင္တယ္တကယ္ပဲ...။

မႉးကိုဆက္သူ၏ရင္ခြင္ထဲမွခြာလိုက္သည္ႏွင့္ ေဇယ်သူ၏ ကုတ္ကို အေနအထားမွန္ေအာင္ျပန္ဆြဲခ်လိုက္သည္။

"လာသြားမယ္..."

မႉးကိုဆက္ သူ၏ရင္ခုန္သံကိုသိုဝွက္သည့္အေနျဖစ္ ေဇယ်ႏွင့္မ်က္ႏွာျခင္းမဆိုင္ပဲေခါင္းငံု႔၍အေနာက္ကေလ်ွာက္လာသည္။ေဇယ်ရင္ခြင္ေလးထဲခိုမွီခဲ့ေသာသူ၏ပါးကိုျပန္ျပန္စမ္းသပ္ေနမိသည္။ၿပီးေနာက္တစ္ေယာက္ထဲျပံုးရီကာ ေခါင္းငံု႔၍ေလ်ွာက္လာသည္။

"ဘုတ္...."

"အမေလး..."

မႉးကိုဆက္႐ွက္ကိုး႐ွင္ကန္းနဲ႔ေခါင္းငံု႔၍ေလ်ွာက္လာရမွ တစ္ခုခုနဲ႔တိုက္မိ၍ ေရာင္ရမ္းေအာ္ျမည္ကာေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။တစ္ခနျခင္းလန္႔၍သြားကာတုန္သြားသည္။သူတိုက္မိသည္မွာေဇယ်၏ရင္ခြင္ပင္ျဖစ္ေနသည္။ေဇယ်သည္သူ႔အားငံု႔၍စိုက္ၾကည့္ေနသည္။

"မႉးကိုဆက္မင္းဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ..."

မႈးကိုဆက္ေခါင္းျပန္ငံု႔သြားသည္။ဟား...သူကလဲငါ့ကိုေအာ္ဖို႔ဆိုတာႀကီးပဲ...ဘာလို႔ငါ့ေ႐ွ႕ကပိတ္ရပ္ေနရတာလဲ...။

"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...ပံုမွန္ပါပဲ..."

"တစ္ခုခုေတာ့တစ္ခုခုပဲမင္းမ႐ိုးသားတာေသခ်ာတယ္..."

"႐ိုးသားပါတယ္..."

႐ိုးသားသည္ဟူ၍သာေျပာလိုက္ရသည္ ကိုယ့္စိတ္ကိုမလံုမွန္း မႉးကိုဆက္သိသည္။ေဇယ်အေပၚမ႐ိုးသားေတာ့မွန္းလဲရိပ္မိလာရသည္။

ႏွစ္ေယာက္ဝတ္ရန္ shirt အက်ၤီဝယ္ၾကေပမဲ့ မႉးကိုဆက္က မေရြးျဖစ္ ေဇယ်ႀကိဳက္သည္ဆိုသည့္အထည္ကိုသာေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ေဇယ်နဲ႔အတူယွဥ္တြဲသြားစဥ္တိုင္း ရင္ေတြကတလွပ္လွပ္နဲ႔တုန္ခါေနသည္။မႉးကိုဆက္ ေဇယ်ကိုအကဲခတ္မိသည္ ေဇယ်ကေတာ့ဘာမွျဖစ္ပံုမေပၚနဂိုအတိုင္း တစ္ေလာကလံုးသူ႔လုပ္စာထိုင္စားေနတဲ့မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ အရမ္းတည္ၿငိမ္လြန္းေနသည္။

------------------

ေဇယ်ကားကို ေစ်းႀကီးအတြင္းမွျပန္ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။

"ဒီကိစၥကိုဘယ္သူ႔ကိုမွမေျပာနဲ႔ေနာ္...မႉးကိုဆက္..မင္းႏႈတ္လံုပါေစ..."

"ဟုတ္..."

"ေအးႏႈတ္မလံုလို႔ကေတာ့..မင္းငါနဲ႔ေတြ႔မယ္..."

"ညီကဘယ္သူကိုေလ်ွာက္ေျပာရမွာလဲ...ဒီကိစၥကပါးစပ္အရသာခံလို႔ေကာင္းတဲ့ကိစၥဆိုေတာ့..."

"ေအးၿပီးတာပဲ....ဟိုတယ္ေရာက္ရင္ အက်ၤီကိုကားေပၚမွာပဲထားခဲ့...ညေနအိမ္ကိုငါျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္..."

"ဘယ္လို...."

မႉးကိုဆက္ မ်က္လံုးျပဴးသြားရသည္။ေဇယ်အိမ္ကိုလိုက္ပို႔လို႔မျဖစ္ ေဒၚေလးနဲ႔ေတြ႔သြားရင္ အလိမ္ေပၚမည္ကိုသိသြားႏိုင္သည္။

"ဘာျဖစ္တာလဲ...အိမ္လိုက္ပို႔မွာဒီေလာက္ေၾကာက္ေနရလား..."

"မဟုတ္ပါဘူး....ကိုေဇယ်ကိုအားနာလို႔ပါ...ညီ့ေဒၚေလးကအရမ္းႏႈတ္ၾကမ္းတာ...ကိုေဇယ်အဲ့စ႐ို္က္ေတြကိုခံႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး"

မႉးကိုဆက္ ေျပာသာေျပာေနရသည္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေဒၚေလးကိုအားနာေနမိ၏။လိမ္လက္စနဲ႔ဆက္၍လိမ္လိုက္သည္ကပို၍ေကာင္းမည္ထင္ေသာေၾကာင့္ မႉးကိုဆက္ ဆက္၍သာလိမ္လိုက္ေတာ့သည္။

"အဲ့ေလာက္ေတာင္ဆိုးလို႔လား...."

"အင္းဆိုးတယ္....ကိုေဇယ်မသိလို႔..."

"အဲ့ဒါဆိုအိမ္အဝထိလိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ..."

"အင္းအဲ့ဒါဆိုရတယ္...အိမ္အဝထိပဲေနာ္..."

ခုမွ မႉးကိုဆက္သက္ပ်င္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။သူလိမ္ထားသည့္ကိစၥကိုေဇယ်သိသြားပါကအခန္႔မသင့္ရင္အလုပ္ထြက္ရကိန္း႐ွိသည္။

ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လဲ ေဇယ်ကိုခိုးၾကည့္ရင္းျဖစ္သာ ရင္ခုန္သံျမန္ႏႈန္းမ်ားကိုမႉးကိုဆက္ထိန္းခ်ဳပ္ေနရသည္။

---------------

"တီ....တီ.....တီ..."

ကားဟြန္းတီးသံၾကား၍ ေဒၚေလးကမႉးကိုဆက္ကိုလွမ္း၍ေခၚသည္။

"မႉးေလးေရ ဟိုမွာသားသူေဌးလားမသိဘူးေရာက္ေနၿပီ..."

"ဟုတ္ကဲ့ေဒၚေလး တံခါးသြားမဖြင့္ေပးလိုက္နဲ႔သားအခုပဲထြက္လာၿပီ....."

မႉးကိုဆက္စကားေၾကာင့္ ေဒၚေလးအနည္းငယ္ေၾကာင္သြားရသည္။အလုပ္႐ွင္အိမ္ကိုလာတာတံခါးသြားမဖြင့္ေပးလိုက္နဲ႔ ဟုေျပာေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

အိပ္ခန္းအတြင္းမွ အေျပးျဖစ္ထြက္လာၿပီး ေဒၚေလးတံခါးမဖြင့္ခင္မႉးကိုဆက္အိမ္ျပင္သို႔ေျပးထြက္သြားသည္။

"ကိုေဇယ်ေစာတယ္ေနာ္..."

မႉးကိုဆက္ေျပာရင္းနဲ႔ကားေပၚဝင္ထိုင္လိုက္သည္။

"ရၿပီ...ေမာင္းေတာ့...."

ေဇယ် ကားေပၚအေလာတေကာတက္လာေသာ မႉးကိုဆက္ကိုစိုက္ၾကည့္မိသည္။ဝယ္ေပးထားေသာ shirt အက်ၤီအနက္ေရာင္ကို ေအာက္က rider နဲ႔ဝတ္ထားသည္။shirt အနက္ေရာင္ေၾကာင့္ မႉးကိုဆက္၏အသားအေရ ကိုပိုမိုျဖဴဝင္းေစၿပီး rider ေၾကာင့္ကေလးတစ္ေယာက္ႏွယ္ပို၍ေသးငယ္သြားသည္။ဆံပင္ကိုတစ္ေစာင္းေလးေရွ့့ခ်ထားၿပီး သူ႔ကိုသူငုတ္ၾကည့္ေနပံုက ေဇယ်အတြက္အမည္ေဖာ္လို႔မရသည့္ အသားယားမႈတစ္ခုကိုျဖစ္ေပၚေစသည္။

"ဘာၾကည့္ေနတာလဲ...ေမာင္းေလ..."

"ေအာ္ေအးေအး....မင္းကလဲဒါေလးၾကည့္တာကိုအျဖစ္သည္းေနတယ္.."

မႉးကိုဆက္ ေဇယ်ကိုမ်က္လံုးေစာင္းၿပီးၾကည့္လိုက္သည္။ခုလိုႏွစ္ေယာက္ အက်ီၤဆင္တူဝတ္လာေတာ့ မနက္ကထက္ပင္ရင္ေတြကပိုခုန္လာၿပီး ေနမထိထိုင္မသာေတြျဖစ္ေနသည္။မႉးကိုဆက္နဖူးေခြၽးေစးမ်ားပင္ျပန္လာကာ ေခြၽးေတြကိုသုတ္ၿပီး ယပ္ခတ္ေနသည္။

"ပူေနလို႔လား...အဲလ္ကြန္းဖြင့္ထားပါတယ္..."

"ဟုတ္..ရင္ပူေနတာ..."

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ..."

"ဘာမွမျဖစ္ဘူး...ကိုေဇယ်ဘာသာကားကိုဆက္ေမာင္း..."

မႉးကိုဆက္သက္ပ်င္းေတြသာအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ေနမိသည္။ငါဒီလိုဆက္ေနရင္႐ူးေတာ့မယ္...ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ ဆြဲေဆာင္အားေကာင္းေနရတာလဲ...။မႉးကိုဆက္သူ၏ရင္ဘက္ကိုဖိလိုက္သည္။အို...ရင္ေတြကလဲခုန္တာေတာ္ေတာ္ျမန္ေနတယ္..အား...ေသေတာ့မယ္...။မႉးကိုဆက္ေခါင္းကိုခါရမ္းလိုက္သည္။

"ဘာေတြျဖစ္ေနျပန္တာလဲ...."

"မသိဘူး..."

"ေအးေကာင္းပါတယ္...မသိတာပဲေကာင္းတယ္...."

ေဇယ် ခ်ိန္းထားေသာဆိုင္တြင္ကားကိုထိုးရပ္လိုက္သည္။ကားရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ မႉးကိုဆက္ အေပၚကကုတ္တစ္ထည္ကိုခံဝတ္လိုက္သည္။couple shirt ႀကီးနဲ႔ေတာ့ဝင္လို႔မျဖစ္...။

"လာသြားမယ္...အခန္းထဲေရာက္ရင္ေတာ့ အဲ့ကုတ္ခြၽတ္ေနာ္..."

"အင္းပါ...အင္းပါ..."

မႈးငိုဆက္မေျဖျခင္ေျဖျခင္ျဖစ္ျပန္ေျဖေလသည္။

ႏွစ္ေယာက္သား ဆိုင္အတြင္းဝင္လာၿပီး သီးသန္႔အခန္းတစ္ခုကိုငွါးလိုက္သည္..။အျပင္မွာဆို လူေတြအၾကည့္ထဲေမ်ာသြားႏိုင္သည္။

"ကုတ္အက်ၤီခြၽတ္ေတာ့ရၿပီ..."

"ခြၽတ္မွာပါဗ်ာ..."

မႉးကိုဆက္ ကုတ္ကိုခြၽတ္ၿပီး စားပြဲတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။

ေဇယ် မီးႏူးကို မႉးကိုဆက္ထံေပး၏။

"ဘာမွာမွာလဲ...."

"ဘာမွမစားျခင္ေသးဘူးရင္ျပည့္ေနတယ္..."

"ၿပီးတာပဲ...ၿပီးမွငါတုိ႔ေအာင္ပြဲခံၾကတာေပါ့..."

"ေဒါက္ ေဒါက္..."

တံခါးေခါက္သံၾကား၍ ေဇယ်ျပန္ထူးလိုက္သည္။

"ဝင္လာခဲ့..."

တံခါးဖြင့္၍ waiter တစ္ေယာက္ဝင္လာသည္။

"ကိုေဇယ်ပိုင္တို႔ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္..."

"ဟုတ္ပါတယ္ဗ်..."

"ဒီမွာဧည့္သည္တစ္ေယာက္ေရာက္ေနလို႔ပါ.."

"အိုေက..အိုေက..."

Waiter ျပန္ထြက္သြားၿပီးသည္ႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ဝင္လာသည္။
မႉးကိုဆက္ထိုအမ်ိဳးသမီးကိုအကဲခတ္ၾကည့္သည္။အသက္၂၅ႏွစ္ေလာက္႐ွိမည္။႐ုပ္ရည္သန္႔ျပန္႔၍ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားေျပျပစ္သည္။ထိုအမ်ိဳးသမီးမွ ေဇယ်ကိုအရင္ဦးဆံုးႏႈတ္ဆက္ရန္ၾကည့္လိုက္စဥ္ တစ္ခ်က္အံ့အားသင့္သြားသည္ကို မႉးကိုဆက္သတိထားမိသည္။အံအားမသင့္႐ွိႏိုင္ပါ့မလား...ကိုယ္နဲ႔လက္တြဲဖို႔မိတ္ဆက္မယ့္သူက ေဘးနားမွာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အက်ၤီဆင္တူဝတ္ၿပီးထိုင္ေနသည္ေလ..။

"ေတြ႔ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ ကိုေဇယ်ပိုင္.."

"ဝမ္းသာပါတယ္အမိ...ထိုင္ပါဦးေျပာစရာ႐ွိလို႔..."

ထိုအမ်ိဳးသမီးမွ ေဇယ်နဲ႔မႉးကိုဆက္ေ႐ွ႕တြင္ဝင္ထိုင္သည္။

"အမိနာမည္ဘယ္သူလဲေတာ့မသိဘူး...သိလဲမသိျခင္ဘူး...အမိသိရမွာပဲကြၽန္ေတာ္ေျပာေတာ့မယ္..."

ေဇယ်၏စကားမ်ားကိုထိုအမ်ိဳးသမီးမ်က္လံုးအဝိုင္းသားေလးျဖစ္နားေထာင္ေနသည္။ေဇယ် မႉးကိုဆက္ဘက္ကိုလွည့္သည္။

"သူ႔နာမည္ကမႉးကိုဆက္...တိတိက်က်ေျပာရမယ္ဆိုကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူ...သူ႔ကိုပဲကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တယ္...သူနဲ႔ပဲေ႐ွ႕ဆက္လက္တြဲသြားႏိုင္မယ္...ခုလာတာကလဲ...ဒီကိစၥကိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာဖို႔ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေမာ္လၿမိဳင္တစ္ၿမိဳ႕လံုးကအမ်ိဳးသမးီေတြကိုပါသိေအာင္ေျပာေပးပါလား...ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ထပ္မိတ္မဆက္ျဖစ္ရေအာင္...ကြၽန္ေတာ္မွာခ်စ္သူ႐ွိတယ္လို႔..."

ေဇယ် ၏ခ်စ္သူဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ မႉးကိုဆက္ ေလဟာျပင္ထဲေရာက္ေနသလိုပင္ခံစားရသည္။ရင္ထဲမ်ာလဲတလွပ္လွပ္နဲ႔ ေရသာတစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္စြတ္ေသာက္ေနသည္။တစ္ခါမွခ်စ္တယ္လို႔အေျပာမခံဖူးတဲ့သူက ခုအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အေ႐ွ႕မွာ အဆင့္ေတြေက်ာ္ၿပီး ရည္းစားပါလို႔ေတာင္အေျပာခံေနရျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

အမ်ိဳးသမီးက ေဇယ်၏စကားေၾကာင့္ႏႈတ္ခမ္းေလးဟကာတံေတြးကိုအႏိ္ုင္ႏိုင္ၿမိဳခ်ေနရသည္။

"ဒီမွာ...ဒီမွာ..႐ွင္တို႔ကဘာေတြ...အမေလး.. "

"ထပ္ေျပာရမလားခ်စ္သူေတြ..."

"ကနိ...ကနိ.."

ေဇယ်၏ထပ္ေျပာေသာစကားေၾကာင့္ မႉးကိုဆက္ေသာက္ေနေသာေရပင္သီးသြားသည္။

"ဘာေတြလဲ..႐ွင္နဲ႔လာေတြ႔မိတဲ့ကြၽန္မကိုကြၽန္မေတာင္႐ွက္တယ္..."

အမ်ိဳးသမီးေျပာရင္းနဲ႔အခန္းအျပင္သို႔ေျပးထြက္သြားေတာ့သည္။အမ်ိဳးသမီးထြက္သြားသည္ႏွင့္ေဇယ် အားရပါးရတစ္ခ်က္ရီသည္။

"ဟား...ဟား..ေအာင္ျမင္ၿပီကြ..အဲ့ဒါဆိုငါနဲ႔ဘယ္မိန္းကေလးမွထပ္ေတြ႕ျခင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး...ေက်းဇူးပဲမႉးကိုဆက္.."

ေဇယ် ေျပာရင္းနဲ႔မႉးကိုဆက္ လွမ္းဖက္လိုက္သည္။မႉးကိုဆက္မ်က္လံုးေလးပင့္ကာ ေဇယ်ကိုေမာ့ၾကည့္သည္။သူကေတာ့ဘာမွျဖစ္ပံုမေပၚဘူး..ငါသာ႐ူးေနရတာ...မေကာင္းဘူးခင္ဗ်ားမေကာင္းဘူး...။

"လာ..ငါတို႔ဘီယာနဲ႔အကင္ဝယ္ၿပီး view point မွာေအာင္ပြဲသြားခံရေအာင္..."

မႉးကိ္ုဆက္ေခါင္းသာညိတ္ျပလိုက္သည္။ျဖစ္ႏိုင္ရင္ဒီတစ္ညလံုးပင္ ေဇယ်နဲ႔အတူေနျခင္မိသည္။

--------------

"Cheer..."

ေဇယ်ဝမ္းေျမာက္စြာနဲ႔ဘီယာဘူးျခင္းတိုက္လိုက္သည္။

မႉးကိုဆက္ သူ၏ရင္ခုန္သံေတြကိုထိန္းခ်ဳပ္ရင္း အေဝးကိုသာလြမ္းေမာစြာၾကည့္ေနသည္။လေရာင္ျပာျပာေအာက္တြင္ သံလြင္တံတားႀကီးသည္ မီးေရာင္ေတြနဲ႔ထိန္ထိန္ညီးေနသည္။

ေဇယ်မႉးကိုဆက္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္သည္။

"ဘာေတြေငးေနတာလဲ...ေပ််ာ္ရမဲ့အခိ်န္ေလ"

"ဘာမွမေငးပါဘူး..."

မူးွကိုဆက္ဘီယာတစ္ငံုေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။

"ဒီအခ်ိန္ငါ့ကိုအလုပ္႐ွင္လို႔သေဘာမထားနဲ႔လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေန..."

"ဟုတ္.."

"ဘာဟုတ္လဲ..လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနလို႔ေျပာေနတာမၾကားဘူးလား..."

"အင္းပါ..."

"ေရာ့..ဘီယာပဲေသာက္မေနနဲ႔..အကင္စားဦး"

ေဇယ် မႉးကိုဆက္ကိုအကင္တစ္ေခ်ာင္းထိုးေပးသည္။

"ေက်းဇူးပါကိုေဇယ်..."

ေဇယ်ျပံဳး၍ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ထိုအျပံဳးထဲ မႉးကိုဆက္အသက္ပါမသြားသည္မွာကံေကာင္းလွသည္။တစ္စိမ့္စိမ့္နဲ႔ ေဇယ်၏ၿငိဳ႕ဓာတ္ပ်င္းတဲ့အမူအရာေတြထဲနစ္သထက္နစ္ဝင္လာၿပီ...။

"မင္းကငါ့ကို..ကိုေဇယ်လို႔ေခၚတာဟုတ္ပါၿပီ..မင္းနာမည္ကိုေခၚရတာအရမ္းေထာက္တယ္...ေ႐ွ႕ကမႉးတစ္လံုးပဲေခၚမယ္ေနာ္ရလား..."

""ဘယ္လို..."

မႉးကိုဆက္ အံျသစြာနဲ႔ေဇယ်ကိုစိုက္၍ၾကည့္သည္။ေဇယ်မႉးကိုဆက္ကိုမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္၍တစ္ခ်က္ၾကည့္သည္။ၿပီးေနာက္ သူ၏လက္သည္မႉးကိုဆက္မ်က္ႏွာနားတိုးကပ္လာသည္။မႉးကိုဆက္ေခါင္းကိုအေနာက္သို႔အနည္းငယ္ဆုပ္လိုက္သည္။

"ၿငိမ္ၿငိမ္ေန...ပါးစပ္မွာင႐ုတ္ဆီေပေနတာသုတ္ေပးမို႔.."

ေဇယ် သူ၏လက္မျဖစ္ မႉးကိုဆက္ႏႈတ္ခမ္းေပၚကင႐ုတ္ဆီကိုသုတ္ေပးလိုက္သည္။သုတ္ေပးသည့္အခ်ိန္သည့္တစ္စကၠန္႔မ်ွသာၾကာျမင့္ေပမဲ့ မႉးကိုဆက္ရင္ထဲတစ္ဘဝလံုးစာ ေက်နပ္ေနမိသည္။

မႉးကိုဆက္ ေဇယ်ကိုမမွိတ္ေသာမ်က္လံုးျဖစ္စိုက္၍ၾကည့္သည္။ဘီယာအ႐ွိန္ေၾကာင့္လားေတာ့မသိ..မႉးကိုဆက္ရင္ထဲအခ်စ္စိတ္မ်ားက လွိမ့္တက္ေနသည္။

မႉးကိုဆကိၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ ေဇယ်ဘီယာတစ္ငံုေသာက္၍မႉးကိုဆက္ဘက္သို႔လွည့္သည္။ၿပီးေနာက္ျပံဳး၏..။မႉးကိုဆက္ ထိုအျပံဳးေတြထဲ ၿပိဳလဲက်ေနၿပီးတုပ္တုပ္မွ်မလႈပ္ပဲၾကည္ႏူးစြာျဖစ္ပင္ၾကည့္ေနသညိ။

ေဇယ် မႉးကိုဆက္ကိုအနည္းငယ္ေၾကာင္အမ္းသြားရသည္။မႉးကိုဆက္သည္ သူအား ရီေဝေဝအၾကည့္မ်ားျဖစ္မ်က္ေတာင္မခက္တန္းၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ထိုအၾကည့္သည္..ေဇယ်၏ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးကိုလႈပ္ခတ္သြားေစကာတစ္ခ်က္အသိမဲ့သြားရသည္။ေဇယ် မႉးကိုဆက္အနားသို႔တိုးကပ္လာသည္။

ေဇယ်ေခါင္းေလးတိုးကပ္လာသည္ႏွင့္ မႉးကိုဆက္သူ၏မ်က္လံုးကိုအလိုက္သိပင္မွိတ္လိုက္သည္။

ေဇယ်၏ႏႈတ္ခမ္းေႏြးေႏြးေလးသည္ ႏူးညံ့ညင္သာစြာျဖစ္ မႉးကိုဆက္၏ႏႈတ္ခမ္းကိုလာဖိကပ္၏။မႉးကိုဆက္ရင္ထဲ ကမၻာႀကီးခ်ာခ်ာလည္ေနသလိုပင္ မူးမိုက္ရီေဝစြာနဲ႔ခံစားေနရသည္။

မႉးကိုဆက္ ေဇယ်ကိုတြန္းဖယ္လိုက္သည္။အို...ေသၿပီငါဘာေတြျဖစ္သြားတာလဲ...ငါအဲ့ေလာက္ေတာင္စြဲလမ္းေနၿပီလား..မႉးကိုဆက္ကိုယ့္ကိုျပန္ထိန္း...။

ေဇယ် မႉးကိုဆက္ကို ၾကင္နာစြာနဲ႔ၾကည့္ေနသည္။ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ေဇယ်တစ္ခါမွမရ႐ွိခဲ့ ထိုၾကင္နာမႈမ်ိဳး မည္သူ႔ကိုမ်ွေပးျဖစ္မည္ဟုေဇယ်မေတြးျဖစ္ခဲ့...။သို႔ေပမဲ့ ထိုၾကင္နာမႈမ်ိဳးကိုေတာ့ေနာက္တစ္ခါထပ္လိုျခင္ေနမိသည္။

မႉးကိုဆက္လက္ဝါးျဖစ္ ယပ္ခက္လိုက္သည္။

"ဟူး...တစ္မ်ိဳးႀကီး...ဘယ္လိုႀကီးလဲမသိဘူး..တစ္ခါမွအဲ့လိုမခံစားဖူးဘူးရင္ေတာင္တုန္တယ္..."

"ေတာင္းပန္ပါတယ္မႉး...ငါမူးၿပီးစိတ္ထင္ရာလုပ္မိသြားတာပါ...."

မႉးကိုဆက္ဘာမွျပန္မေျပာျဖစ္ ေခါင္းသာညိတ္ျပလိုက္သည္။မူးၿပီးစိတ္ထင္ရာလုပ္မိတာ ခင္ဗ်ားစိတ္ထင္ရာက ကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးကိုဒဏ္ရာတစ္ခုလိုပါပဲလား...။မႉးကိုဆက္ေတြးရင္း ရင္ဘက္ေအာက္တက္လာ၍ မ်က္ရည္မ်ားပင္လွိမ့္တက္လာသည္။က်လာမည့္မ်က္ရည္ကို ေဇယ်မျမင္ေအာင္ဖံုးကြယ္ဖို႔ ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ရီသည္။

"ဟား..ဟား..စိတ္ထင္ရာလုပ္တယ္...အင္းပါ..ကိုေဇယ်စိတ္ထင္ရာလုပ္ပါ...ညီကကိုေဇယ်အလုပ္သမားပဲ..."

ေဇယ်မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္။

"မင္းဘာစကားေျပာတာလဲ...ငါ့အမွားလုပ္ခဲ့လို႔ျပန္ေတာင္းပန္တာေလ...မင္းငါ့အေပၚမွာမ႐ိုးသားတာမင္းစကားကသက္ေသျပေနၿပီ..."

"အင္းပါ...အင္းပါ...မ႐ိုးသားဘူးပဲဆိုပါေတာ့.."

မႉးကိုဆက္မ်က္ရည္မ်ားကိုထိန္းရင္းတစ္ခ်က္႐ိႈက္သည္။

ေဇယ်မႉးကိုဆက္၏ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ကို္င္သည္။

"မင္းရဲ႕မူမမွန္တဲ့စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကိုငါျပင္ေပးမယ္မႉး..."

ေဇယ်ထိုစကားကိုေျပာထြက္သြားမည္ဟုမထင္ထားပဲေျပာထြက္ခဲ့သည္။မႉးကိုဆက္စိတ္ကိုမူမွန္ဟုသိလိုက္ရေပမဲ့ သူ၏စိတ္ကိုလဲမူမမွန္ျဖစ္ေနသည္ကို ေဇယ်ျပန္စမ္းစစ္ဖို႔ေမ့ေလ်ာ့ေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

မႉးကိုဆက္ေဇယ်ကိုစိုက္၍ၾကည့္သည္။ဒီတစ္ခါေတာ့မႉးကိုဆက္မ်က္ရည္ထိန္း၍မရေတာ့ေခ်..တစ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔က်ဆင္းလာသည္။

"ဟုတ္တယ္...ကြၽန္ေတာ့္စိတ္မူမမွန္ဘူး..ဒါေပမဲ့ကိုေဇယ်ျပဳျပင္ေပးစရာမလိုဘူး..ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာျပင္မယ္...ဒီေန႔ကိုေဇယ်ကိုကူညီခြင့္ရလို႔ဝမ္းသာပါတယ္...ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပန္လိုက္ပို႔ေပးေတာ့..."

မႉးကိုဆက္ေနရာမွထ၍ ကားဆီသို႔လွမ္းလာခဲ့သည္။အနမ္းတစ္ခု၏ရာဇဝင္သည္ မႉးကိုဆက္၏ရင္တစ္ခုလံုးကိုစုပ္ျပတ္သြားေစသည္။

ေဇယ် မႉးကိုဆက္ကိုသာေငး၍က်န္ေနခဲ့သည္။မႉးကိုဆက္လွမ္းသည့္ေျခလွမ္းတိုင္းမွာ ရင္ကိုစူးေစသည္။ကိုယ့္ကိုကိုယ္လဲဤသို႔ ေယာက္်ားေလးတစ္ဦးေပၚစိတ္ယိုက္လိမ့္မည္ဟု မထင္မွတ္မိခဲ့ေပ...။ထင္မွတ္မိရင္လဲ..ဦးေႏွာက္အသိျဖစ္ႏွလံုးသားရဲ႕အလိုဆႏၵကို ေျဖေဖ်ာက္ပစ္မည္ဟုဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။

#အေရာင္မဲ့

ဆက္ရန္>>>