ႀကယ္စင္ ကုိဖမ္းေသာလက္တစ္စုံ - EP - 5

ၾကယ္စင္ေမာင္နဲ ့သန္းထုိက္ေဆးခန္းကၿပန္လာေတာ့..လမ္းမွာသန္းထုိက္
ၾကက္သားနည္းနည္း၀ယ္လုိက္ခဲ့ၿပီးၾကယ္စင္ေမာင္အတြက္စြပ္ၿပဳပ္ေနေပးလုိက္သည္။
“စြပ္ၿပဳပ္ေသာက္ရမယ္...ၿပီးရင္ေဆးေသာက္ရအုံးမယ္”
သန္းထုိက္..ကုိယ္တုိင္ဇြန္းနဲ ့ခပ္ၿပီးေသခ်ာကုိတုိက္ေနတာပါပဲ။
“အာနာလုိက္တာကြာ..မင္းခုလုိလုပ္ေပးေနေတာ့”
“ဘာအာနာစရာရွိလည္း...ငါတုိ ့က...အင္း.”
သန္းထုိက္ဘာဆက္ေၿပာရမွန္းမသိပဲရပ္သြားသည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္ သန္းထုိက္ဘာေၿပာ
မလည္းလုိ ့ၾကည့္ကာေန၏၊ ၾကယ္စင္ေမာင္မ်က္နာေလးကုိၾကည့္ရင္းကသန္းထုိက္
စကားေတြထြက္မလာေတာ့ ရင္၀မွတင့္ေနေတာ့သည္။ အခြင့္ေရးယူသမားလုိ ့သူအေပၚ
အထင္ေသးသြားမွာကုိေၾကာက္လာသည္။
“ငါတုိ ့ကသူငယ္ခ်င္းေတြေလး..ၿပီးေတာ့တစ္မုိးတည္းမွာတူတူေနၾကတာ..ငါဒီေလာက္
ေတာ့လုပ္ေပးရမွာပဲ..ငါ့အတြက္လည္းမပင္းပန္ပါဘူး.”
“ငါအရင္ကေလ..မင္းအေပၚအေကာင္းမၿမင္ခဲ့တာေတြလည္းအရမ္းအာနာတာပဲ”
“ဒါေတြေၿပာရမယ့္အခိ္ိ်န္လည္းမဟုတ္ဘူး..အဓိက..ကမင္းက်မၼားလာဘုိ ့ပဲ...မင္းကုိအခု
လုိၿမင္ရေတာ့..မင္းအစာငါသာ..ေနမေကာင္းၿဖစ္လုိက္ခ်င္တယ္”
“ဘာၿဖစ္လုိ ့ လည္း..မင္းကငါအဲလုိၿပဳစုေပးတာလုိခ်င္လုိ ့လား”
“မဟုတ္ပါဘူး..မင္းခုလုိေနမေကာင္းၿဖစ္တာမၾကည့္ရက္လုိ ့..အဲလုိၾကီးၿမင္ရတာလည္း
စိတ္မေကာင္းဘူး..မင္းကတစ္မွဳိင္မွဳိင္ၾကီးၿဖစ္ေနတာကုိး”
“အင္း..ေတာင္းပန္ပါတယ္...ခုလုိေနမေကာင္းေတာ့အေမကုိပုိလြမ္းလာလုိ ့ပါ”
ၾကယ္စင္ေမာင္ေၿပာရင္းကမ်က္ရည္စတုိ ့ဆုိ ့တက္လာတာကုိးသန္းထုိက္မၿမင္ေအာင္
ဖုံးကြယ္လုိက္ပါေသာ္လည္း..သန္းထုိက္ၿမင္လုိက္ပါသည္။ သန္းထုိက္ၾကယ္စင္ေမာင္အား
ေထြးေပြ ့ကာ..အားေပးလုိက္ခ်င္လုိက္ေသာ္လည္း..မၿဖစ္ႏုိင္ေသာ္အေၿခအေနမုိ ့ေအာက္
အီးကာေနလုိက္ရသည္။ မိမိစိတ္ကုိလုပ္ခ်င္ပါေသာ္လည္း..မလုပ္ရေသာ္ဒုကၡကသန္းထုိက္
မည္သုိ ့မွခံစားလုိ ့မရ၊ သန္းထုိက္ဟန္ေဆာင္လည္းမေကာင္းပါ၊ ၾကာရင္ၿဖစ္လာမည့္အ
ေၾကာင္းရာေတြရွိလာႏုိင္သည္။
“ေရာ့..မင္းဟာမင္းေသာက္ေတာ့...ငါမင္းအ၀တ္ေတြ..ေလ်ွာ္မလုိ ့လုပ္လုိက္အုံးမယ္”
“အင္း..ရပါတယ္..မလုပ္ပါနဲ ့”
“ဒီအတုိင္းထားရင္ပုိနံလာမွာ...ၿပီးေတာ့မင္းေနမေကာင္းတာကုိငါက..ၿပန္ၿပဳစုေနရအုံးမယ္
မင္းသာေအးေအးေဆးေဆးေန..အဖ်ားေပ်ာက္ေအာင္အၿမန္ၾကဳိးစား..”
ၾကယ္စင္ေမာင္အံ့ၾသကာသန္းထုိက္ကုိၿပဴးၾကည့္ေနေတာ့သည္။ သန္းထုိက္အမူယာေတြခ်က္
ၿခင္းေၿပာင္းလဲသြားၿပီး..အသံလည္းနည္းနည္းမားသြားေသာ္ေၾကာင့္ၿဖစ္သည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္
ဘာမွၿပန္မေၿပာေတာ့ပဲ..စြပ္ၿပဳပ္ကုိေသာက္လုိက္ေတာ့သည္။
သန္းထုိက္ၾကယ္စင္ေမာင္ရဲ့မေလ်ွာ္ရေသးေသာ္အ၀တ္စားမ်ားကုိယူလာၿပီး..အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္
ထဲထည့္ရင္က...ရင္ထဲမွာဆုိ့တက္လာေသာ္၀မ္းနည္းမွဳ့ကုိတားလုိ ့မရပဲမ်က္ရည္တစ္စကထြက္
က်လာေတာ့သည္။
.....ေတာင္းပန္ပါတယ္ၾကယ္စင္ေမာင္ရယ္...မင္းကုိငါခုလုိေလသံမ်ဳိးနဲ ့မေၿပာခ်င္ပါဘူး.....
.....ငါစိတ္ကုိငါမႏုိင္ရင္ေတာင္မွ..မင္းငါကုိမခင္တြယ္ေအာင္ေတာ့..အနည္းဆုံးၾကဳိးစား....
......ရမွာပဲ..မင္းလည္းငါရဲ့ၿပဳစုမွဳ့ေအာက္မွာသာယာမေနပါနဲ ့ကြာ...ငါလုိလည္းမၿဖစ္ခ်င္....
.....ပါနဲ ့...ငါမင္းကုိခ်စ္လုိ ့လည္းခုလုိခံစားေနရတာ...မင္းလည္းအဲဒီခံစားမွဳ့ကုိမရေစခ်င္...
.....ဘူး..ဇာတ္သိမ္းကုိသိေနတဲ့..ဇာတ္ၾကီးကုိလည္းမင္းကုိမကေစခ်င္ဘူး...ဘာၿဖစ္လုိ့လည္း
.....ငါတုိ ့ဟာ.ပါတ္၀န္းက်င္ေဆြမ်ဳိးအသုိင္း၀ုိင္းဆုိတာၾကီးကုိစဥ္းစားရအုံးမယ္...မင္းနဲ ့ငါက
.....ေဆြမ်ဳိးေတြဆုိတာအသားထားအုံး..မင္းကုိမုိးထဲမွာလာၾကဳိတာေတာင္..ငါလူသိမခံရဲတာ
......က်န္တာဆုိရင္ေတာ့..
သန္းထုိက္စိတ္ထဲမြန္းၾကပ္လုိ ့သာလာေတာ့သည္။ ဒီပုံစံအတုိင္းဆုိရင္ေတာ့သန္းထုိက္မည္
သို ့ေရွ့ဆက္ရမည္နည္း..။ ထုိအခိ်န္မွာေနာက္ကေၿခသံၾကား၍သန္းထုိက္လွည့္ၾကည့္လုိက္
ေတာ့ၾကယ္စင္ေမာင္..
“ဟင္..မင္းဘာလုိခ်င္လုိ ့လည္း..ေခၚလုိက္တာမဟုတ္ဘူး”
“ပုဂံလာထားတာ...ၿပီးေတာ့ေဆး..ဘယ္မွာထားတာလည္းဆုိတာမသိလုိ ့..အဲဒါ”
ၾကယ္စင္ေမာင္..သန္းထုိက္မ်က္လုံးမွာမ်က္ရည္စေတြ..ေတြ ့လုိက္သလားလုိ ့၊ ထင္ေယာင္ထင္
မွားၿဖစ္တာလား၊ သန္းထုိက္မ်က္နာလုိက္ၾကည့္ေတာ့လည္း..အၿမင္မခံတာလား..အလုပ္ရွဳပ္တာ
လားမသိေအာင္..သန္းထုိက္ကအလွဳပ္ရွဳပ္ၿပေနေတာ့သည္။
“ေအာ္.ဟုတ္သားပဲ...ငါေၿပာဘုိ ့ေမ့ခဲ့တယ္..မင္းရဲ့စာၾကည့္စားပြဲမွာအိတ္အၿပာေလနဲ ့တင္ထား
တာ..အစာစားၿပီးတုိင္း၃ လုံးေသာက္ရမယ္တဲ့”
“အင္း....မင္းဘာမွမၿဖစ္ပါဘူးေနာ္”
“ဟင္..ငါကဘာၿဖစ္မွာတုန္း..ဘာမွမၿဖစ္ပါဘူး..”
“မင္း..ပင္းပန္ေနသလားလုိ ့ပါ”
“ရတယ္..ငါကဘာမွမၿဖစ္ပါဘူး...ေဆးေသာက္ၿပီး..ေႏြးေႏြးေထြးေနေနာ္”
“အင္း...”
သန္းထုိက္..ၾကယ္စင္ေမာင္လွည့္ထြက္သြားတာကုိေနာက္ကေနၿပီးၾကည့္ရင္..မိမိအၿဖစ္ကုိ
အားမလုိအားမရၿဖစ္လာသည္။ ေနာက္ကေနသာေၿပးဖက္လုိက္ခ်င္ေတာ့သည္။
*****
.........ဟင္....... ၾကယ္စင္ေမာင္ရင္ေတြဒုန္းဒုန္းတုန္ကာ..အဖ်ားေပ်ာက္ကာစပင္..အပူရွိန္မ်ား.
ၿပန္တက္လာခ်င္သလုိုလုိ၊ ၿဖစ္ပုံက..ၾကယ္စင္ေမာင္သန္းထုိက္ကိုနားမလည္ႏုိင္စြာၿဖစ္ၿပန္လွည့္
လာၿပီး..ေဆးေသာက္ကာ..လွဲေနလုိက္တာပါပဲ..အိပ္ေတာ့မေပ်ာ္ပါ...သန္းထုိက္အေၾကာင္းကုိ
စဥ္းစားကာေနမိသည္။ သူေတာ္ေတာ္ေလ..ကုိအာနာတာပါပဲ..သန္းထုိက္သူ ့အေပၚၿငဳိၿငင္မွာ
စုိးရိမ္လွပါသည္။ ထုိသုိ ့ေတြးေနတုန္းမွာပင္..မိမိအခန္းတံခါးအသာဖြင့္လာတာကာေၿခေဖာ့
၀င္လာေသာသန္းထုိက္ေၾကာင့္..ၾကယ္စင္ေမာင္အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိက္သည္၊ သန္းထုိက္
ၾကယ္စင္ေမာင္မနားကပ္လာသည္ကုိခံစားရၿပီး..မိမိမ်က္နာကုိငုံ ့ၾကည့္ေနတာကုိလည္းသိရပါ
သည္။ သန္းထုိက္၏ႏွာ၀မွထြက္လာေသာ္..၀င္ေလထြက္ေလေၾကာင့္ခံစားရတာပါပဲ..လုံး၀ထင္
မွတ္မထားေသာအၿပဳမူကုိသန္းထုိက္လုပ္လုိက္သည္.....မိမိႏုတ္ခမ္းကုိအသာနမ္းသြားတာပါ။
ဒါေၾကာင့္လည္းၾကယ္စင္ေမာင္အပူရွိန္ပုိတက္သလုိခံစားရတာပါပဲ...ရင္ခုန္တာလည္းတစ္ဒုန္း
ဒုန္းနဲ ့မ်က္လုံးလည္းဖြင့္မၾကည့္ရဲေတာ့၊ သန္းထုိက္အခန္းထဲကၿပန္ထြက္မွၾကယ္စင္ေမာင္
သက္ၿပင္းခ်ႏုိင္ၿပီး..ေခြ်းမ်ားပင္ပ်ံလာကာ..အဖ်ားလည္းလုံးလုံးေပ်ာက္သြားေတာ့သည္။
ေနာက္ရက္တြင္ေတာ့ပုံမွန္အေနထားေရာက္ရွိသြားေသာ္လည္းသန္းထုိက္ကေတာ့သိသိသာ
သာေၿပာင္းလဲလာသည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္ကုိလည္းေရွာင္လာသည္။ စကားလည္းသိပ္မေၿပာေတာ့
အဆုံး..လမ္းမွာေတြ ့ရင္ေတာင္မၿမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္သြားေသာ္...သန္းထုိက္အၿပဳမူေၾကာင့္
ၾကယ္စင္ေမာင္လည္းေနရထုိင္ရခက္လာသည္။ ၂ ရက္ေလာက္ေရွာင္ေနေသာ္သန္းထုိက္အား
ဒီေန ့ေတာ့ၾကယ္စင္ေမာင္ေစာင့္ေနပါသည္။ ခုတေလာအိမ္ၿပန္တာေနာက္က်ေသာသန္းထုိက္
အားမလာမၿခင္းေစာင့္ေတြ ့ရန္.......ေစာင့္ေနသည္။
သန္းထုိက္အိမ္ထဲ..သုိ ့အသာ၀င္လာသည္။ တမင္ကုိသူေနာက္က်ၿပီးမွၿပန္လာတာပါ။
“ခုမွၿပန္လာတာလား”
“အု...အုိ”
“အဲဒါကဘာၿဖစ္ရၿပန္တာလည္း”
သန္းထုိက္ၾကယ္စင္ေမာင္ကုိၿပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ၿဖစ္ၾကည့္ေနမိသည္။ သန္းထုိက္ထင္တာက
ၾကယ္စင္ေမာင္အိပ္ၿပီးလုိ ့ထင္ထားတာ၊ ခုေတာ့...အသံကၿဗဳန္းဆုိထြက္လာေတာ့လန္ ့သြားတာပါပဲ
သန္းထုိက္ကလည္း...ကုိအေတြးနဲ့ ကုိယ္...ဘယ္သူမွမခြဲပါပဲ..တစ္ဖက္သပ္အသည္းကြဲေ၀ဒနာနဲ ့
“အိပ္ေသးဘူးလား”
“မင္းကုိေစာင့္ေနတာ”
သန္းထုိက္အံ့ၾသကၾကယ္စင္ေမာင္အားေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ၿဖင့္ၾကည့္ေနသည္။
“မင္းဘာၿဖစ္ေနတာလည္း”
“ငါလား...ငါဘာၿဖစ္လုိ ့လည္း..ဘာမွမၿဖစ္ဘူး”
“သန္းထုိက္...မင္း.အဲဒါကုိကၿဖစ္ေနတာပဲ..အမွန္တုိ္င္းေၿပာေပါ့ကြ..ၿဖစ္ရင္ၿဖစ္တယ္ေပါ့”
“ၾကယ္စင္ေမာင္..ငါကဘာၿဖစ္ေနလုိ ့လည္း..မင္းငါကုိၿပႆနာရွာေနတာလား”
“မဟုတ္ဘူး...မင္းဘာၿဖစ္ေနတာလည္းဆုိတာကုိေၿဖရွင္းေနတာ”
“ကဲ..ငါကဘာၿဖစ္ေနလုိ ့လည္း”
“မင္းဘာၿဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ..မင္းကုိယ္တုိင္ပဲမင္းသိမယ္...ငါလည္းမသိဘူး..တစ္ၿခားလူလည္း
မသိဘူး...မင္းနဲ ့ငါက..ခုတစ္မုိးေအာက္ထဲမွာေန..ေနၾကတဲ့သူေတြ..လူၾကီးေတြလည္းမရွိဘူး
မင္းငါ့ကုိေရွာင္ဖယ္ေနတာ..ဘာေၾကာင့္လည္း...မင္းငါ့အေပၚမေက်နပ္တာဘာရွိလည္း...”
“အာ...စိတ္ရွဳပ္လုိက္တာကြာ..ဘာေတြလာေၿပာေနတာလည္း”
“ဘာေၿပာရမွာလည္း..မင္းလုပ္ပုံမဟုတ္လုိ ့ေလ..”
“ငါကဘာေတြမဟုတ္တာလုပ္လုိ ့လည္း”
“မဟုတ္တာေတြ....အင္း..ငါကုိေတြ ့ရင္ေရွာင္သြားတဲ့ကိစၥ..အိမ္ကုိေနာက္က်မွၿပန္လာတဲ့ကိစၥ
ဘာလည္းငါရွိေနလုိ ့လား...အဲဒါဆုိလည္းေၿပာရတယ္..ငါအေဆာင္ငွားၿပီးသြားေနမယ္”
“မင္းမဟုတ္တာေတြ..မလုပ္နဲ ့..လူၾကီးေတြကုိလည္းစုိးရီမ္ေအာင္မလုပ္နဲ ့..ငါလည္းဘာမွမၿဖစ္
ဘူး..ငါေနတတ္သလုိ..ေနတာ..မင္းရွိလုိ ့လည္းမဟုတ္ဘူး..မင္းနဲ ့လည္းပါတ္သပ္လုိ ့လည္းမဟုတ္
ဘူး.မင္းေၾကာင့္လည္းမဟုတ္ဘူး...မင္းဘယ္မွလည္းသြားစရာမလုိဘူး”
“အဲဒါဆုိဘာၿဖစ္လုိ ့လည္း..မင္းလုပ္ပုံေတြကဟုတ္မွမဟုတ္တာ”
“မင္းတစ္လြဲေတြ...ထင္မေနပါနဲ ့.မင္းကုိဘာမွလည္းမၿဖစ္ပါဘူး..ၿပီးေတာ့ငါနည္းနည္းစိတ္ညစ္ေနလုိ ့”
“မင္းကဘာၿဖစ္လုိ ့လည္း..ငါကုိေၿပာလုိ ့ရတာပဲ..မင္းတုိင္ပင္လုိ ့ရင္ေပါ့”
“မင္းမသိတာပဲေကာင္းပါတယ္..မင္းသိရင္မင္းလည္းစိတ္ညစ္မွာပဲတုိးလာမယ္”
“မင္းကလည္း..ဘာၿဖစ္လည္းေၿပာေပါ့ကြ”
““““““မင္းကုိခ်စ္ေနလုိ ့”““““““
ဒီစကားကုိေတာ့သန္းထုိက္နဳတ္ခမ္းလွဳပ္ရုံသာေၿပာလုိက္တာပါ။
“ဘာေၿပာတယ္...ဘာေၿပာတယ္ကြ”
“ဘာမွေၿပာပါဘူး”
“မင္းေၿပာလုိက္ပါတယ္..တစ္ခုခုပါပဲ..ဘာေၿပာတာလည္း”
“ဘာမွမေၿပာပါဘူးဆုိမွကြာ”
“ေအးေပါ့...မင္းကဘယ္ေၿပာရဲမွာလည္းေပၚတင္..နမ္းတာေတာင္မွခုိးနမ္းၿပီးေတာ့”
“ဘာ...........”
သန္းထုိက္မ်က္လုံးၿပဴးသြားပါေတာ့သည္။
သန္းထုိက္မ်က္လုံးၿပဴးသြားေတာ့သည္။
“မင္းဘာေၿပာတာကြ”
“ဟုတ္တယ္ေလ..မင္းကနမ္းတာေတာင္ခုိးနမ္းတာ..”
“မင္း..မင္း..သိတယ္ေပါ့”
“မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးမလုိ ့ပဲ..မင္းလုပ္ပုံေတြမဟုတ္လုိ ့ေၿပာလုိက္ရတာ”
သန္းထုိက္.ထုိင္ရေတာ့မလုိ..ထရေတာ့မလုိ..ဘာလုပ္လုိ ့ဘာကုိင္ရမွန္းမသိေတာ့ေခ်။
“ေတာ္..ၿပီး..မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လည္း..အဲလုိပဲေနပါေတာ့လား..မင္းကခုေတာ့ငါကုိ
အဲလုိၾကီးေၿပာရလား..မင္းေတာ္ေတာ္တတ္ႏုိင္တဲ့ေကာင္ပဲ..မင္း...မင္း......အု”
သန္းထုိက္စကားဆုံးေအာင္မေၿပာလုိက္ရ...အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္..ၾကယ္စင္ေမာင္ႏုတ္ခမ္း
ၿဖင့္သန္းထုိက္..ပါးစပ္အား..ပိတ္လုိက္ေသာေၾကာင့္ၿဖစ္ပါသည္။
ခဏပါပဲ..ခဏေလးပါပဲ..ၾကယ္စင္ေမာင္နမ္းၿပီးတာနဲ ့သူ ့အခန္းထဲကုိ၀င္သြားေသာေၾကာင့္
ၿဖစ္သည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္သန္းထုိက္အားေၿပာသြားေသးသည္။
“နမ္း..ရင္အဲလုိေပၚတင္နမ္းရတယ္..မွတ္ၿပီးလား”
သန္းထုိက္ထုိေနရာမွာပဲမတ္တတ္ရပ္ကာ..ေမ့ေနေတာ့သည္။ ဘာၿဖစ္သြားတာလည္း..ဘာေတြ
ၿဖစ္ကုန္တာလည္း..သန္းထုိက္ၾကယ္စင္ေမာင္အၿပဳမူေၾကာင့္၀မ္းသာရမလား..၀မ္းနည္းရမလား
ဒီေကာင္ဘာသေဘာနဲ ့နမ္းတာလည္း...ငါကုိအထင္ေသးလုိ ့လား..အၿမင္ကပ္လုိ ့လား...ဒါမွမ
ဟုတ္..ငါလုိပဲခံစားေနရလုိ ့လား.....လားေပါင္းမ်ားစြာေမးခြန္းမ်ားနဲ ့သန္းထုိက္ငုတ္တုတ္ေမ့ေန
ေတာ့သည္။
“ေတာက္...လဒ..နမ္းတာေတာင္ေကာင္းေကာင္းေၿပာၿပီးမနမ္းဘူး..ဟတ္ေကာ့ၾကီးထားခဲ့တယ္
ဘာကုိ feel လာလုိ ့လာရမွန္းမသိဘူး...လဒ..ေသနာ..ဒါငါ့ပထမဦးဆုံးအနမ္းကုိ..ကဗ်ာမဆန္
လုိက္တာ..”
****
ေနာက္ရက္မနက္က်ေတာ့ သန္းထုိက္ေစာေစာမထႏုိင္ေတာ့...ညကလည္းေကာင္းေကာင္းမအိပ္
ရ..ေတာင္ေတြးေၿမာက္ေတြးနဲ ့အေတြးေပါင္းဇာခ်ဲ ့ေနတာနဲ ့ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရ။ အိပ္ယာထဲ
မွာဟုိဘက္..ဒီဘက္လွိမ့္ေနရင္းက.မိမိရဲ့အခန္းတံခါးကုိထုသံၾကားလုိက္သည္။ ဒုန္း...ဒုန္း..
“သန္းထုိက္...”
သန္းထုိက္ၾကယ္စင္ေမာင္အသံကုိၾကားေတာ့ပုိေတာင္လန္ ့သြားၿပီးေဆာင္ကုိၿခဳံလုိက္သည္။
ၿပန္လည္းမထူးမိပါ၊
“ေဟ့ေကာင္...သန္းထုိက္...သန္းထုိက္....မင္းႏုိးေနၿပီးဆုိတာငါသိတယ္ေနာ္...ထေတာ့ခု”
......အာထပါဘူး..ငါဟာငါေနတာကုိ....သန္းထုိက္စိတ္ထဲကသာၿပန္ေၿပာေနတာပါ.အသံကေတာ့
ထြက္မလာ၊ ၾကယ္စင္ေမာင္လည္း..တစ္ဒုန္းဒုန္းႏွင့္ထုလုိ ့ေကာင္းတုန္း...ေနာက္ဆုံးေတာ့
သန္းထုိက္ထၿပီးတံခါးဖြင့္ေပးလုိက္ပါေတာ့သည္။
“မင္း..ႏုိးေနတာၿဖစ္ရဲ့နဲ ့ဘာလုိ ့မထတာလည္း..”
သန္းထုိက္ဘာမွၿပန္မေၿဖပဲ...ေရခ်ဳိးခန္းဘက္ထြက္လာလုိက္သည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္ကလည္း
ေနာက္ကေနတစ္ေကာက္ေကာက္လုိက္လာၿပီးေၿပာေနေတာ့သည္။
“ဘာလည္း..မင္းကစကားေတာင္ၿပန္မေၿပာႏုိင္ဘူးေပါ့..ဟုတ္လား...ဘာလည္းအဖတ္မလုပ္
တာလား...မတူသလုိ..မတန္သလုိနဲ ့...ငါကဘာၿဖစ္ေနလုိ ့လည္း..ႏူးေနလုိ ့လား...မနက္က
မေတြ ့လုိ ့..လမ္းထိပ္ထိလည္းထြက္ရွာရေသးတယ္..ကုိစန္း၀င္ကုိလည္းေမးေတာ့မွ..မေတြ ့
ေသးဘူးလုိ ့ေၿပာလုိ ့အိမ္ကုိၿပန္လာရွာတာ..မင္းမ်ားငါကုိစိတ္ေကာက္ၿပီးထြက္သြားတာလုိ ့
စုိးရိမ္ၿပီးလုိက္ရွာလုိက္ရတာ...လူကအရူးၾကီးၾကေနတာပဲ...စိတ္ပူရတာနဲ ့မတန္လုိက္တာ”
သန္းထုိက္ေရခ်ဳိးခန္းထဲက၀ုန္းကနဲ ထြက္လုိက္ေတာ့..ၾကယ္စင္ေမာင္လန္ ့ၿပီးေနာက္ကုိ ၂
လမ္းေလာက္ဆုတ္လုိက္ၿပီး..လက္ကလည္းတစ္ရုတ္သုိင္းကားထဲကလုိ...ရြယ္လုိက္မိသည္။
“တစ္..ကယ္....မင္းငါကိုစုိးရိမ္တာတစ္ကယ္...ဟုတ္လား”
ၾကယ္စင္ေမာင္ေယာင္ရမ္းကာ..ေခါင္းကုိ၂ခါ..၃ခါေလာက္ညိမ့္မိသည္။
“ဟာ...၀မ္းသာလုိက္တာ”
“ဘာကြ”
“ဟုတ္တယ္ေလ...မင္းငါ့ကုိစုိရိမ္းတယ္ဆုိေတာ့.မင္းငါ့ကုိ..ငါ့ကုိေလ”
“အံမယ္...ေလ်ာက္ေတြးမေနနဲ ့...မင္းငါ့ေၾကာင့္ရူးသြားၿပီးလာလုိ ့စုိရီမ္းလုိ ့လုိက္ရွာတာ”
“ဘာရယ္..”
“ဟုတ္တယ္ေလ...ညကငါနမ္းလုိက္လုိ ့..သြက္သြက္ခါးေအာင္ရူးသြားၿပီးမွတ္လို ့”
“ဘာဆုိင္တုန္း..ဒါေလးနဲ ့”
“ဘာဒါေလးနဲ ့လဲ..ငါ့ကုိမရုိးသားၿဖစ္ေနၿပီးေတာ့မင္းတစ္ေယာက္တည္းေတာင္ေတြးေၿမာက္
ေတြးနဲ ့ၿဖစ္ေနတာေလ၊ မင္းသာမသိတာတစ္ရပ္ကြက္လုံးသိတယ္”
“အာ”
“ဟုတ္တယ္...မေန ့က..ေန ့လည္ကကုိစန္း၀င္ကေၿပာတယ္..လက္ဘက္ရည္လာေသာက္တာ
သန္းထုိက္ကုိ..ငါကစကားေတြေၿပာေနတာ..ေငါင္ေတာင္ေတာင္နဲ ့ဘာမွလည္းၿပန္မေၿပာဘူး
တဲ့ေလ...စားပြဲခုန္ၾကီးကုိပဲၾကည့္ေနတာ..မ်က္ရည္ေတြလည္း၀ုိင္လုိ ့တဲ့..ၿပီးေတာ့လက္ဘက္
ရည္လည္းမေသာက္ပဲ..ဒီအတုိင္းၾကီးထသြားတာတဲ့...အဲလုိေၿပာေနလုိ ့”
“ဟင္..”
သန္းထုိက္ဘာၿပန္ေၿပာရမွန္လည္းမသိေတာ့...ရွက္လုိက္တာ...
ၾကယ္စင္ေမာင္သန္းထုိက္ကုိလက္ပုိက္ၿပီးၿမိန္ ့ၿမိန္ ့ၾကီးၾကည့္ေနေတာ့သည္။ သန္းထုိက္မွာရွက္
လုိက္တာေၿပာမေနနဲ ့ေတာ့ဒီမ်က္နာၾကီးနဲ ့ဘာေတြၿဖစ္ခဲ့လည္းလုိ ့စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ဘာမွ
မေရရာ...
“ေဟ့ေကာင္”
“ဟင္”
“မင္းပုဆုိးလည္းၿပဲသြားအုံးမယ္”
“ဘာၿဖစ္လုိ ့လည္း”
သန္းထုိက္မ်က္လုံးပိုၿပဴးသြားသည္။
“ဟုတ္တယ္ေလ..မင္းလက္ကပုဆုိးကုိလိမ္ေနတာ..ၾကည့္အုံး..တြန္ ့ေခါက္ေနၿပီး.”
“ဟာ”
သန္းထုိက္ေယာင္ရမ္းကာ..လက္ကုိလြွတ္လုိက္သည္။
“မ်က္နာၾကီးကလည္းရဲလုိ ့”
သန္းထုိက္မ်က္နာကုိလက္ၿဖစ္အုပ္လုိက္သည္။
“ပုဆုိးလည္းကြ်တ္က်အုံးမယ္”
သန္းထုိက္လက္ကပုဆုိးကုိလွမ္းကုိင္လုိက္သည္။
“ဟား..ဟား...”
ၾကယ္စင္ေမာင္ဘယ္လုိမွမထိန္းႏုိင္ေတာ့သန္းထုိက္အၿဖစ္ကလွဳပ္ေလးပုိနစ္ေလးၿဖစ္ေတာ့သည္။
“ဘာ....ဘာ...ၿဖစ္လုိ ့လည္း”
သန္းထုိက္ေၾကာင္နနၿဖစ္သြားေတာ့သည္။
”ေတာ္ၿပီး..ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး..လာမနက္စာ..စားမယ္ငါၿပင္ထားတယ္”
သန္းထုိက္ၾကယ္စင္ေမာင္ေနာက္ကေနၿပီးကုပ္ေၿခာင္းေၿခာင္းနဲ ့လုိက္ခဲ့ေတာ့သည္။
ၾကယ္စင္ေမာင္၀ယ္ထားတဲ့...လက္ဘက္ရည္ႏွင့္ပဲပါလာတာကုိစားလုိက္ပါသည္။
“မင္း...မင္း..ငါ့ကုိမမုန္းပါဘူးေနာ္”
“ဘာၿဖစ္လုိ ့မင္းကုိငါကမုန္းရမွာလည္း..မုန္းစရာမွမရွိတာ”
“ငါကမင္းကုိ..ဟုိေလ..ဟုိ...မရုိးသားၿဖစ္တာ”
ၾကယ္စင္ေမာင္သန္းထုိက္ကုိလက္ကာ...ၿပလုိက္သည္။
“သန္းထုိက္...မင္းစဥ္းစားပါ..မင္းကငါ့ကုိဘာေၾကာင့္ဒီလုိခံစားေနတာလည္းဆုိတာကုိ..မင္း
ေသၿခားေတြးၾကည့္..ငါနဲ ့မင္းက..တစ္အိမ္တည္းမွာ၂ေယာက္တည္း...အဲဒီေတာ့မင္းစိတ္
ေတြမွားၿပီး..ငါကုိသာယာလာတာပါ..တစ္ကယ္ေတာ့မင္းကအဲဒီစိတ္ကုိမထိန္းႏုိင္လုိ ့ဒီလုိေတြ
ၿဖစ္ကုန္တာ..ငါနားလည္ပါတယ္..သာယာလုိ ့တစ္ဒဂၤေလးမင္းရူးသြပ္သြားတာ”
“မဟုတ္ဘူး”
“ငါေၿပာမယ္..မင္းကဒီလုိမေနဖူေတာ့တစ္စိမ္းတစ္ေယာက္အေပၚ..မင္းသံေယာဇဥ္ၿဖစ္တာကုိ
ခ်စ္တာနဲ ့သြားေရာေႏွာတာပါ..ၿပီးေတာ့ထိေတြ ့မူ ့ေတြ....”
“ေတာ္ေတာ့......”
ဒုန္း............
သန္းထုိက္လက္သီးၿဖစ္စားပြဲအားထုိးလုိက္ပါေတာ့သည္။
“မင္းငါ့ကုိၾကဳိက္သလုိထင္လုိ ့ရတယ္...ေအး...ငါ့အခ်စ္ကုိေတာ့မေစာ္ကားနဲ ့...ငါတဏွာမွာရူး
သြပ္မက္ေမာေနတဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူးကြ...ၿပီးေတာ့ရွိေသးတယ္..မင္းငါခ်စ္တာကုိမင္းလက္
မခံခ်င္ရင္ရတယ္..ငါ့အခ်စ္ေတာ့မေစာ္ကားနဲ ့...ငါကတဏွာေနာက္ကုိသြက္သြက္ခါးေအာင္
လုိက္ေနတာလည္းမဟုတ္ဘူး...မင္းကုိငါခ်စ္တာလည္း..မင္းရဲ့အေခ်ာအလွေတြကုိမဟုတ္ဘူး
ငါ့ႏွလုံးသားကၿဖစ္ေပၚလာတဲ့...အရာပဲ...သူ ့အလုိလုိၿဖစ္လာတာကြ...တားဆီးလုိ ့မရလုိ ့..ရွင္းလား
မင္းကုိငါေရွာင္ေနတာဆုိတာက...မင္းကုိၿမင္ေနေတြ ့ေနရရင္...ငါမထိန္းႏုိင္ပဲ..ဖြင့္ေၿပာမိမွာဆုိလုိ ့
ေယာက်္ားအၿခင္းၿခင္း..မခ်စ္ရဘူးလုိ ့လည္းမရွိသလုိ..လက္ခံတဲ့အေနထားလည္းမရွိလုိ ့.......
ေတာက္........မင္းကြာ...မင္းမုိ ့ေၿပာရက္တယ္”
သန္းထုိက္အံကုိတင္းတင္းၾကိတ္ကာ...ထထြက္သြားရန္ၿပင္လုိက္သည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္သန္းထုိက္
လက္ကုိလွမ္းဆြဲလုိက္ၿပီး
”ငါေတာင္းပန္ပါတယ္...အမွန္ေတာ့ငါလည္းမင္းကုိအဲ့ဒီသေဘာမ်ဳိးနဲ ့ေၿပာတာမဟုတ္ပါဘူး...
မင္းကုိ..ငါကေကာင္းေစခ်င္လုိ ့ပါ..ဒါကလည္းငါမင္းအေပၚမွာထားတဲ့သံေယာဇဥ္ေမတၱာနဲ ့ေၿပာတာပါ
မင္းကုိငါမုန္းလုိ ့...မဟုတ္ပါဘူး”
”ရြံလုိ ့မဟုတ္လား”
“ဘာ...”
ၾကယ္စင္ေမာင္ေဒါသထြက္ထြက္နဲ ့သန္းထုိက္ကုိဆြဲလွည့္လုိက္ၿပီး...နွဳတ္ခမ္းၿခင္းေတ့ကားခပ္ၾကမ္းၾကမ္း
နမ္းပစ္လုိက္သည္။ သန္းထုိက္ပထမေတာ့ေယာင္ရမ္းကာ..ေနရင္းက..ေနာက္ရုန္းပါေတာ့သည္။
ၾကယ္စင္ေမာင္ကလည္းအလြတ္မေပး..နမ္းႏုိင္ေအာင္ၾကဳိးစားသည္။ သန္းထုိက္လည္းရုန္းရင္းကနံရံ
မွာကပ္သြားေတာ့ရုန္းစရာေနရာမရွိေတာ့...သန္းထုိက္ၾကယ္စင္ေမာင္ကုိလက္သီးၿဖင့္ထုိးလွ်င္ရပါသည္။
သုိ ့ေပမယ့္မထုိးရက္ပါ...ေနာက္ေတာ့ၾကယ္စင္ေမာင္ႏုတ္ခမ္းကုိကုိက္ပစ္လုိက္ပါေတာ့သည္။
“အား.....”
ၾကယ္စင္ေမာင္သန္းထုိက္ကုိလွြတ္လုိက္ပါေတာ့သည္။
“ေသာက္ရမ္းလုပ္ရလား”
“မင္းကငါ့ကုိေစာ္ကားၿပီးေတာ့...မွန္းစမ္း..ႏုတ္ခမ္းေပါက္သြားလား”
“ေပါက္တာေပါ့...မၿမင္ဘူးလားေသြးေတြ”
”sorry ငါနည္းနည္းလြန္သြားတယ္...မင္းကဘာလုိ ့အဲလုိလုပ္ရတာလည္း...ငါကုိမင္းပါးစပ္နဲ ့လည္း
ေစာ္ကားတယ္...ကုိယ္နဲ ့လည္းေစာ္ကားတာကုိ”
“ဘာေၿပာတယ္...ငါကမင္းကုိေစာ္ကားတယ္..ဟုတ္လား”
“အင္းေလ..မဟုတ္လုိ ့လား”
“သန္းထုိက္...မင္းမသိတာလား...မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာလား”
“ဘာကုိလည္း”
“လဒ...မင္းကုိငါနမ္းတာ..အေပၚယံလား...အေပ်ာ္သေဘာနဲ ့နမ္းတာမ်ားမင္းထင္ေနတာလား”
“မဟုတ္လုိ ့လား”
“လဒ...မင္းကုိငါနမ္းတာ..ဘာခံစားခ်က္မွမရွိပဲနမ္းတာမ်ားမွတ္ေနလား...ေအးငါလည္းနမ္းဖူူတာမင္း
တစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္...ဒါငါ့အတြက္အသန္ ့ရွင္းဆုံးခ်စ္သူကုိေပးတဲ့အနမ္း”
“ဘာရယ္...မင္း..ဘယ္လုိေၿပာလုိက္တယ္”
“ေသလုိက္ေတာ့...အဲဒီမွာပဲ”
ၾကယ္စင္ေမာင္ထထြက္သြားပါေတာ့သည္။

JIN JAR