ႀကယ္စင္ ကုိဖမ္းေသာလက္တစ္စုံ - EP - 4

သန္းထုိက္သည္မီးေခ်ာင္းၿပင္ၿပီးေတာ့ေနာက္ဘက္အခန္းရွိအန္တီမာလာေနာက္လုိက္သြား
၏၊ ကုိေက်ာ္စြာကေတာ့သူမီးၿပင္လုိ ့ပစၥည္းမ်ားရွင္းတုန္းကပင္ၿပန္သြားခဲ့ၿပီးၿဖစ္၏၊
သန္းထုိက္တုိ ့ရပ္ကြက္ကထုိ ့သုိ ့ပင္ရုိင္းပင္းကူညီ၍တစ္ဦးေပၚတစ္ဦးေဖးမကူညီၾကတာ
လြန္စြာမွစိတ္ၾကည္ႏူးမွဳ့ေကာင္းေပ၏၊
“သန္းထုိက္..သား”
“ဗ်ာ..အန္တီ”
“ဟုိကေလး..ေလနဲ့ေကာတည့္တယ္မွတ္လား”
“ဟုတ္တည့္ပါတယ္အန္တီ”
“ေအး..ေအး..တည့္ေအာင္လည္းေနေနာ္..ဒီမွာအန္တီငါးေၿခာက္ေတြေၾကာ္ေပးခဲ့မယ္..
ေနာက္..လုိတာရွိလည္းေၿပာအုံး...ခုဒီေန့စားဘုိ ့ၾကက္သားနဲ့ဘူးသီးခ်က္ေပးခဲ့မယ္..
ဘာစားခ်င္ေသးလည္း..ငပိေထာင္းကုိလည္းလုပ္ေပးခဲ့အုံးမယ္”
“အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္အန္တီကုိခ်စ္ရတာ”
“ေတာ္ပါ..တစ္ေန့ေနလုိ ့မွအိမ္ဘက္ေတာင္မလာပဲနဲ ့..ခုမွခြ်ဲမေနနဲ ့”
“ဟဲ..ဟဲ”
အန္တီမာလာ.သန္းထုိက္ကုိလုပ္ေပးစရာရွိတာေတြလုပ္ေပးၿပီးေတာ့၁၀နာရီေက်ာ္ေလာက္
မွအိမ္ၿပန္သြားေတာ့သည္။ သန္းထုိက္လည္းလုပ္စရာရွိေသာအိမ္အလုပ္ေတြလုပ္ေနတုန္း
အိမ္ေရွ ့မွလူသံေၾကာင့္ထြက္လာလုိက္၏။
“ေၾသာ္ေကာင္းထက္..လာေလ”
ေကာင္းထက္ဦး..သန္းထို္က္သူငယ္ခ်င္းသင္းတန္းကပါ၊ ေကာင္းထက္ဦးကနယ္ကလာ၍
အလုပ္..လုပ္ရင္သင္းတန္းတက္ေနေသာအေဆာင္ေနတစ္ေယာက္ၿဖစ္ပါသည္။
“အင္း..မင္းကုိတုိင္ပင္စရာရွိလုိ ့လာတာ”
“အင္းေၿပာေလ”
“ေနအုံး..ခုအိမ္ကုိဖုန္းေခၚလုိက္အုံးမယ္”
“အင္း”
ေကာင္းထက္ဦးကဒီလုိပါပဲ၊ သန္းထုိက္ဆီလာတုိင္းသူ ့ရဲ့အိမ္ကုိဖုန္းေခၚေနက်ၿဖစ္သည္။
ပုိက္ဆံေခြ်တာၿဖစ္မည္။ေကာင္းထက္ဦးဖုန္းေၿပာၿပီးသြားမွသန္းထုိက္ေဘးနားလာထုိင္၏
“အင္းေၿပာ”
“ဘာတုန္း”
“မင္းပဲေၿပာစရာရွိတယ္ဆုိ”
“ေအာ္ေအး..ဟုတ္သားပဲ”
ခုမွေကာင္းထက္ဦး..လွိဳ့၀ွက္ေသာအရာကုိေၿပာရန္ေဘးဘီကုိတစ္ခ်က္ေ၀့ၾကည့္ၿပီးေနာက္
“ငါမွာေပြးေတြေပါက္ေနလုိ ့”
“အာ..”
သန္းထိုက္ေကာင္းထက္ဦးကုိသူငယ္ခ်င္းထက္ပုိမခ်စ္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ေနာက္ကုိဆုတ္ကာ
နည္းနည္းေလးေရြ ့ထုိင္လုိက္သည္။
“မင္းကလည္း”
ေကာင္းထက္ဦးမ်က္နာငယ္ေလးႏွင့္သန္းထိုက္အားၾကည့္ေနသည္။
“ေၿပာပါ...ေၿပာပါ”
“ငါတစ္ေယာက္တည္းေပါက္တာမဟုတ္ဘူး..ငါတုိ ့တစ္ေဆာင္လုံးေပါက္တာ”
“အင္း..တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီကကူးတာေနမွာေပါ့”
“ဟုတ္တယ္...ငါေတာ့တင္ေမာင္ေမာင္ၿမင့္မုိး..ကုိမသကာၤဘူး”
“ဘာၿဖစ္လုိ ့လည္း”
“သူ ့အကုိက..မေလးရွားကၿပန္လာတာေလ..ၿပီးေတာ့သူနာမည္ကလည္းၾကည့္အုံး..
တင္ေမာင္ေမာင္ၿမင့္မုိးတဲ့..”
“အာ...ဘာမွလည္းမဆုိင္ဘူး...မဆုိင္တာမင္းကလည္းတစ္အားေၿပာ.အဲ့ဒါဘာၿဖစ္လည္း.”
“အဲဒါဘယ္လုိလုပ္ရင္းေကာင္းမလည္းလုိ ့မင္းနဲ့လာတုိင္ပင္တာ”
“ငါကဘာလုပ္တတ္မွာတုန္းဟ”
“မင္းကဟုိစပ္စပ္ဒီစပ္စပ္သိတတ္လုိ ့ေလ..နည္းနည္းပါပါးအၾကံေပးပါအုံး”
“ကဲမင္းကခုဘာလုပ္ထားလည္း”
“ေပြးကုိင္ရြက္နဲ ့ပြတ္တယ္”
“ေပ်ာက္လား”
“ေပ်ာက္ဘူး..ဒီမွာၾကည့္ပါလား”
ပုဆုိးလွန္ၿပမလုိလုပ္ေနေသာေကာင္းထက္ဦးကုိအၿမန္တားရသည္။
“ေနပါ..ေနပါ...မၾကည့္ေတာ့ဘူး”
“အဲဒါဘယ္လုိလုပ္ရမလည္း...လုပ္ပါအုံး”
“ေပြးကုိင္ရြက္ကုိ ဒီအတုိင္းမပြတ္ပဲ ဓါတ္ဆီဆြတ္ၿပီးမွပြတ္၊ ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္”
“တစ္ကယ္လား”
“ေအးမယုံရင္..တစ္ကုိယ္လုံးပြတ္လည္းရတယ္”
“ဒီလုိေတာ့လည္းလြယ္လြယ္ေလးပဲ”
“ဒါပဲလား”
“အင္း”
“ငါလည္းေၿပာစရာရွိေသးတယ္”
“ဘာလည္း..မင္းလည္းယားနာေတြေပါက္လုိ ့လား”
“လဒ..မင္းလုိမဟုတ္ဘူးကြ”
“ဟီး..စတာပါ”
“မင္း..အခ်စ္ဆုိတာကုိဘယ္လုိနားလည္လဲ”
“အံမယ္..မင္းကအခ်စ္အေၾကာင္းေတြဘာေတြေၿပာလုိ ့”
မင္းကလည္းလုိ ့သန္းထုိက္ရွက္ကုိးရွက္ကန္းလုပ္ၿပရမလုိၿဖစ္ေနသည္။
“ေၿပာမွာသား ေၿပာစမ္းပါ မင္းစိတ္ထဲရွိတဲ့အတုိင္း”
“အင္း..ငါသိသေလာက္ဆုိရင္ေတာ့..အခ်စ္ကဘလုိင္းၾကီးေတာ့ထၿပီး ခုေတြ ့ခုခ်စ္ဆုိ
တာေတာ့ သိပ္မဟုတ္ဘူး တစ္ခုခုကုိ ပုဒ္ကုိယ္ေရးအရ ႏွစ္သက္လုိ ့စြဲလမ္းရင္း အဲဒါက
ခ်စ္တာမဟုတ္ဘူး ၾကဳိက္တာ”
“အဲ..လုပ္စမ္းပါအုံး”
“အခ်စ္ ဆုိတာေတာ့ လုပ္ယူလုိ ့ရတာလည္းမဟုတ္ဘူး သံေယာဇဥ္ကေနၿပီးအေၿခခံ..
တာပဲ တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ ၂ဦးသေဘာၿဖစ္ေနရမယ္ တစ္ကုိယ္ေကာင္းမဆန္
ရဘူး နားလည္ေပးႏုိင္တယ္ ညွိယူလုိ ့ရတယ္..တစ္ဦးသေဘာတည္း လုပ္တာထက္
၂ဦးသေဘာတူ တာကပုိၿပီးသက္၀င္တယ္ ရယူမွဳ့ထက္ေပးဆပ္မွဳ့ကပုိေနရင္ေတာ့
အခ်စ္ပဲ”
“ဘာၿဖစ္လုိ ့”
“ဥပမာကြာ မင္းကဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ တင္ထားတဲ့အရုပ္တစ္ခုကုိႏွစ္ သက္လုိ ့၀ယ္ယူတာ
ဆုိရင္ မင္းပုိင္ဆုိင္သြားၿပီး ဒါကမင္းၾကဳိက္လုိ့ ၀ယ္လုိက္တာ ေနာက္ထက္ၾကဳိက္တာေတြ
ေတြ ့ရင္းလည္းမင္းထက္၀ယ္မွာပဲ အဲဒီအခါက်ရင္ အေဟာင္းကုိမင္းပစ္ထားလုိက္ ၿပီး
အသစ္မွာမင္းေပ်ာ္ေနရင္..အဲဒါၾကဳိက္တာေပါ့ အခ်စ္က်ေတာ့မဟုတ္ဘူး ပန္းပင္ကုိမင္း
ၿပဳစုသလုိေပါ့ ပန္းပင္ၾကီးထြားလာတာကုိလည္းမင္းသေဘာက်ၾကည့္ ေနမယ္....
ပန္းပြင့္လာရင္းလည္း မင္းကမခူးရက္ပဲအလွၾကည့္ေနႏုိင္တာမ်ဳိးေပါ့.ဒါက်ေတာ့အခ်စ္”
“ဟာ...မင္းအဲေလာက္ေတာ္မွန္းငါမသိဘူး..မင္းကေတာ္တယ္ကြ”
“ေနစမ္းပါအုံး...မင္းကအခ်စ္အေၾကာင္းေတြေၿပာေနတာထူးဆန္းလုိ ့..ဘာလည္းမင္း
ခ်စ္ရမယ့္ေကာင္မေလးေတြ ့ေနၿပီးလား”
“မဟုတ္ပါ ဘူးကြာ..ဒီအတုိင္းသိခ်င္လာလုိ ့”
“မၿဖစ္ႏုိင္ပါဘူး...မင္းမရုိးေတာ့ဘူး”
“ေအး..မင္းညီမကုိ”
“ လဒ ငါ့ညီမကုိေတာင္မၿမင္ဖူပဲနဲ့ တစ္ကယ္လား..ငါညီမကိုေၿပာလုိက္မွာေနာ္”
“ဟဲဟဲ”
ထုိေနာက္ေကာင္းထက္ဦးေန့လည္စားထမင္းစားၿပီးမွအေဆာင္ၿပန္သြားေတာ့သည္။
သန္းထုိက္လည္းတစ္ေယာက္တည္းရွိေတာ့မွ စဥ္းစားဆင္ၿခင္ရင္ မိမိကုိယ္ကုိ ေ၀ဖန္
ေနၾကည့္သည္။ ဒီပုံစံတုိင္းဆုိရင္ေတာ့သူၾကယ္စင္ေမာင္ကုိခ်စ္ေနမိၿပီးထင္တယ္
မၿဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ ့ဦးေႏွာက္ကေတြးေပးမယ့္ ႏွလုံးသားကေတာ့လက္ခံေနသည္။
သန္းထုိက္မည္သုိ ့လုပ္ရမည္နည္း။ ၾကယ္စင္ေမာင္ကုိဖြင့္ေၿပာလုိက္ရင္ေကာင္းမလား
မည္သုိ ့ေၿပာရမလဲ။ မိန္းခေလးလုိကႏြဲ ့ကရနဲ ့
“ၾကယ္ေလးရယ္..ရွင့္ကုိခ်စ္လုိ ့ပါလုိ ့”
မ်က္လုံးထဲမိမိကုိယ္ကုိမိန္းခေလး၀တ္ပုံမ်ဳိးကႏြဲ ့ကရႏွင့္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ လုံး၀မအပ္
စပ္..ဘယ္လုိမွကုိလုိက္ဖက္မည္မဟုတ္။
“အာ...ငါေတာ့ရူးၿပီးကြာ”
****
ညေန၃နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့မုိးေတြရြာလာသည္။ သန္းထုိက္မုိးေတြက်တာကုိေမာ့
ၾကည့္ရင္း...ဒီပုံစံအတုိင္းဆုိမုိးကေတာ္ေတာ္တိတ္မည္မဟုတ္သဲၾကီးမဲၾကီးကုိမုိးကရြာ
ေနသည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္သင္းတန္းဆင္းလုိ ့အိမ္ၿပန္ေရာက္ခ်ိန္ပင္နီးလာေတာ့သည္။
ၾကယ္စင္ေမာင္အတြက္စုိးရိမ္စိတ္ကေလး၀င္သြားကြာ...ဘာမွမစဥ္းစားေတာ့ပဲ..ထီးအပုိ
တစ္ေခ်ာင္းယူ၍လမ္းထိပ္သို ့ထြက္ခဲ့ပါေတာ့သည္။
ကုိစန္း၀င္တုိ ့ဆုိင္ေရွ ့ေရာက္ေတာ့မ်က္နာကုိထီးႏွင့္ကြယ္ကားေလ်ွာက္လာမိသည္။
အဲလုိမွမေလွ်ာက္လွ်င္လည္းကုိစန္း၀င္က..ဘယ္တုန္းလုိ ့လွမ္းေမးခဲ့ရင္..သန္းထိုက္
ေၿဖရမွာရွက္သည္။ မေၿဖလည္းမေၿဖခ်င္ပါ..ဒါေၾကာင့္လည္းကြယ္ကာေလွ်ာက္လာမိ
သည္။ ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ကားမွတ္တုိင္မွာၾကယ္စင္ေမာင္ပါလာမည့္ကားေတြကုိ
ၾကည့္ကားေစာင့္ေနမိသည္။ ကားေတြကေတာ့လာၾကပါသည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္ကေတာ့
ပါမလားေသးပါ။
ၾကယ္စင္ေမာင္ကုိေစာင့္ရင္း..သန္းထုိက္မိမိအၿဖစ္ကုိဆင္ခ်င္သုံးသပ္ေနမိသည္။
မိမိၾကယ္စင္ေမာင္အား..ႏွစ္သက္တာမည္သုိ ့ေသာ္အမ်ဳိးစားလည္း..ၾကဳိက္တာ
လား..ခ်စ္တာလား..၊ ၾကဳိက္တာဆုိလွ်င္ၾကယ္စင္ေမာင္၏ရုပ္ရည္ကုိလား..
စိတ္ကုိလား...စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့..ဘာမွမေရရာ..အေၿဖကမရွိ...ခ်စ္တယ္ဆုိ
တာကုိေတာ့သန္းထုိက္ဘာမွမေၿပာတတ္...ကုိင္တြယ္ၿပီးလည္းၿပလုိ ့မရေခ် ။
အေၾကာင္းၿပခ်က္ဘာမွမရွိပဲ...ရင္ေတြခုန္ေနသည္၊ ေတြ ့ၿမင္ေနရလည္း...ေက်နပ္
သည္။ အၿမဲတမ္းလည္းေတြ ့ၿမင္ခ်င္ေနသည္ဆုိတာေတာ့သန္းထုိက္စိတ္ကခံစား
လုိ ့ရသည္။ မၿဖစ္သင့္ဘူးလုိ ့ဦးေႏွာက္ကတားပင္မဲ့ ႏွလုံးသားကလက္ခံေနသည္။
သန္းထုိက္ေတြး ရင္းၿဖစ္ၾကယ္စင္ေမာင္ကုိေစာင့္ေနသည္က ရင္ေမာလာသည္ ။
“ေဟာ....ကားတစ္စီးေတာ့လာၿပီး..ပါလာပါေစဗ်ာ”..သန္းထုိက္စိတ္ထဲကပင္ဆုေတာင္း
ေနရၿပီး...ေအာ္ရင္ေမာရပါလား။
သန္းထုိက္ဆုေတာင္းၿပည့္ခဲ့ပါသည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္ကားေပၚကဆင္းလာတာေတြ ့လုိက္၏၊
“ၾကယ္စင္ေမာင္...ေဟ့ေကာင္”
“ဟင္...”
ၾကယ္စင္ေမာင္ကားေပၚကဆင္းေတာ့မိမိနာမည္ကုိေခၚသံၾကား၍ၾကည့္လုိက္ေတာ့သန္းထုိက္
ကုိအံ့ၾသစြာေတြ ့လုိက္ရသည္။
“ဟဲဟဲ..”
“မင္း ဘယ္ကၿပန္လာတာလည္း”
“ငါဒီနားကုိ၀ယ္စရာရွိလုိ ့လာတာ..မင္းကုိေတြ ့လုိ ့..မင္းကလည္းတစ္ကုိယ္လုံးရြွဲေနတာပဲ..
မုိးတိတ္ေအာင္ေတာ့မခုိေနဘူး”
“အင္း..သင္းတန္းဆင္းတုန္းကမုိးကနည္းေသးတယ္..ကားဂိတ္ေရာက္ခါနီးမွမုိးမိသြားတာ”
“ေအာ္....ေရာ့”
သန္းထုိက္အပုိယူလာတဲ့ထီးကုိေပးလုိက္ပါသည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္သန္းထုိက္ကုိမသကၤာသလုိ
ၾကည့္ၿပီးေတာ့မွယူလုိက္ၿပီး။
“ငါကုိလာၾကဳိတာလား”
“မဟုတ္ပါဘူး..လမ္းၾကဳံလုိ ့ယူလာေပးတာ”
ၾကယ္စင္ေမာင္လည္းဘာမွေတာ့ၿပန္မေၿပာေတာ့ပဲ..အတူတူလမ္းထဲကုိ၀င္လာပါေတာ့သည္။
ကုိစန္း၀င္းတုိ့ ဆုိင္ေရွ့ေရာက္ေတာ့သန္းထုိက္မိမိကုိယ္ကုိမလုံပဲ..ထီးနဲ့ကာကားၿဖတ္ေလ်ာက္
လာသည္။ အိမ္သုိ ့ေရာက္ေတာ့
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..ငါကုိလာၾကဳိလုိ ့”
“မင္းကုိလာၾကဳိတာမဟုတ္ပါဘူး”
“ဘယ္လုိပဲၿဖစ္ၿဖစ္ပါ..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
“ရပါတယ္...မင္းေနမေကာင္းၿဖစ္ေနအုံးမယ္ေရၿမန္ၿမန္ခ်ဳိးလုိက္..မနက္ကအန္တီမာလာခ်က္
ထားတဲ့ဟင္းကုိ..ငါၿပန္ေႏွြးလုိက္အုံးမယ္..ၿပီးရင္ထမင္းစားၾကတာေပါ့”
“အင္း..”
ၾကယ္စင္ေမာင္လည္း..အခန္းထဲ၀င္သြားေတာ့မွသန္းထုိက္..ေနာက္အခန္းထဲသုိ ့၀င္ၿပီးဟင္းေတြ
ေႏြွးေနလုိက္သည္။ ရင္ထဲမွာလည္းေပ်ာ္ရြွင္ေနသည္။ ၾကည္းႏူးေနသည္လုိ ့ေၿပာလ်ွင္ပုိမွန္မည္ေလာ။
သန္းထုိက္နဲ့ၾကယ္စင္ေမာင္..ထမင္းကုိလက္စုံစားၾကသည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္ေတာ့မည္သုိ ့ေနမည္မသိ
သန္းထုိက္ကေတာ့ေပ်ာ္ရြွင္ေနသည္။
ထမင္းစားၿပီးၾကေတာ့ႏွစ္ေယာက္သား..video ေတြတူတူထုိင္ၾကည့္ေတာ့လည္းသန္းထုိက္ေပ်ာ္ရြင္ေနသည္
သန္းထုိက္ရင္ထဲမွာပန္းေတြပြင့္ေနၿပီး၊ ေလာကၾကီးကလည္းသာယာေနလုိက္တာ၊ မုိးေတြမည္းေမွာင္ေနပင္
မယ့္..သန္းထုိက္ရင္ထဲမွာေတာ့ၾကယ္စင္ေတြလင္းေနသည္။ ေပ်ာ္ရြင္မူ့ကေတာ့ေၿပာမၿပတတ္ေအာင္ပါပဲ၊
ၾကယ္စင္ေမာင္အိပ္ယာေစာေစာ၀င္သြားေတာ့ သန္းထုိက္တစ္ေယာက္တည္းဧည့္ခန္းမွာထုိင္ေနရင္း..
ကဗ်ာေကာက္ေရး..ေနလုိက္သည္။ ကဗ်ာေရေနတုန္း..ဘာမွမဆုိင္ပဲေဘးအိမ္ကအပ်ဳိၾကီးကုိၿမင္ေယာင္မိ
ေသးသည္။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ေလရူးေလလည္းမလာႏုိင္ေတာ့ုလုိ ့ထင္ရတာပဲေလ။
အခ်စ္
အသည္းတစ္ လ်လ်နဲ ့
တစ္စ.ခ်င္..တုိးလုိ ့လာတာ
မင္းေၿခလွမ္းလာ..
ငါကုိၿမဴဘုိ ့အတြက္
လက္တစ္စုံလွမ္းလုိ ့
ထြက္ခဲ့တာလား
မလြွတ္တမ္းသာ..ငါကုိင္လုိ ့
အၿမဲတမ္း...ခ်စ္ပရေစ...ခ်စ္သူ။
***
ကဗ်ာေလးကုိၾကည္းႏူးစြာၾကည့္ေနတုံး...အသံတစ္ခုခုၾကားသံထင္မလုိ ့သန္းထုိက္နားစြင့္ၾကည့္မိေတာ့
“ဟင္း..ဟင္း.”
ညီးသံတစ္ခုၾကားလုိက္တာသန္းထုိက္ဆံပင္မ်ားပင္ေထာင္သြားသည္။ ဒီအခ်ိန္ၾကီးညီးသံကလန္ ့မိသြား
သည္။ ေနာက္..သန္းထုိက္ၾကယ္စင္ေမာင္ကုိသတိရၿပီး..သူအခန္းေရွ့ကုိသြားကာနားစြင့္ၾကည့္မိသည္။
“ဟင္း...ဟင္း”
ၾကယ္စင္ေမာင္အခန္းဆီမွထြက္လာေသာအသံ၊ သန္းထုိက္စုိးရီမ္သြားေတာ့သည္။
“ၾကယ္စင္ေမာင္...ၾကယ္စင္ေမာင္”
ၿပန္ထူးသံမၾကားသည့္အဆုံးၾကယ္စင္ေမာင္အခန္းထဲသန္းထုိက္၀င္သြားလုိက္ေတာ့သည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္
ေလာ့မခ်ထား၍လည္းသူ၀င္လုိ ့ရခဲ့သည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္ကေတာ့ကုတင္ေပၚမွာေကြးေနကာညီးလုိ ့ေနသည္။
သန္းထုိက္စိတ္ပူကာ...နွဖူးကုိစမ္းလုိက္ေတာ့..
“ဟာ...ကုိယ္ေတြတစ္အားပူေနတာပဲ”
သန္းထုိက္..စုိးရိမ္ပူပန္စြာနဲ ့တတ္သမ်ွမွတ္သမွ်ေလနဲ့ ၾကယ္စင္ေမာင္အားၿပဳစုေပးေနေတာ့သည္။ ေရေအး
ကပ္ေပးရ..ေဆးတုိက္ရႏွင့္..သန္းထုိက္ပင္းပန္တယ္လုိ ့ေတာင္မထင္...ၿပဳစုလုိ ့ေပးေနသည္။
******
မ်က္နာကုိေနၿခည္ႏုနုလာထိေတာ့ၾကယ္စင္ေမာင္ႏုိးလာသည္။ ကုိယ္ကုိလြန့္လုိက္ေတာ့ ႏွဖူးေပၚကအ၀တ္ဖတ္
ကၿပဳတ္က်သြားသည္..မိမိလက္ကုိလည္းတစ္ေယာက္ေယာက္ကုိင္ထားတာသိေနသည္ၿဖစ္၍ေ ဘးကုိၾကည့္
လုိက္ေတာ့ သန္းထုိက္..မိမိကုတင္ေဘာင္ေပၚမွာ..အိပ္ေနသည္။ သန္းထုိက္ ကုတင္ေအာက္မွထုိင္၍..မ်က္နာ
ကကုတင္ေပၚတင္ကာအိပ္ေနသည္။ မိမိလက္ကုိလည္းကုိင္ထားသည္။ သန္းထုိက္မ်ကနာေလးကုိအနီးကပ္
ၿမင္ရေတာ့ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။ ကေလးတစ္ေယာက္လုိအၿပစ္ကင္းစင္စြာအိပ္ေနသည္။ ၾကည့္ရတာ..တစ္ည
လုံးသူကုိၿပဳစုေပးေနပုံရသည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္သန္းထုိက္ႏုိးမည္စုိ၍.ညိမ္ညိမ္ေန..ၾကည့္ေနပါသည္။ သန္းထုိက္
လူးလြန္ ့လာတာေတြ ့လုိက္၍ၾကယ္စင္ေမာင္ေရာင္ယမ္းကမ်က္လုံးကုိခ်က္ၿခင္းပိတ္လုိက္ပါသည္။ သန္းထုိက္
ႏုိးလာတာကုိသူသိလုိက္သည္။ သန္းထုိက္လက္ကသူႏွဖူးကုိလာစမ္းေတာ့..ၾကယ္စင္ေမာင္ဆက္ၿပီးအိပ္ခ်င္
ေယာင္မေဆာင္ေတာ့ပဲ မ်က္လုံးကုိဖြင့္လုိက္ပါေတာ့သည္။
“ႏူိးၿပီးလား”
“အင္း”
“ညကဘာလုိ ့မေၿပာတာလည္း..ဖ်ားခ်င္ေနတယ္လုိ ့”
“အားနာလုိ ့”
“မဟုတ္တာပဲ..မင္းကလည္း..ေတာ္ေသးတာေပါ့ခုေတာ့အဖ်ားမရွိေတာ့ဘူး..ေဆးခန္းေတာ့သြားရမွာပဲ”
“ရပါတယ္..ေပ်ာက္ေနၿပီးပဲ”
“ဒါေပမယ့္ေတာ့..သြားမွေကာင္းမယ္ေလ..”
ၾကယ္စင္ေမာင္..သန္းထုိက္ကုိေခါင္းညိမ့္ၿပလုိက္ပါေတာ့သည္။

JIN JAR