နားခိုရာ...(အပိုင္း-၂)

မနက္ေစာေစာေနေရာင္ျခည္လင္းသည္ႏွင့္ မႈးကိုဆက္ အိပ္ရာမွထ၍တစ္ကိုယ္ေရသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ျဖစ္သည္။စိတ္ထဲမွာလဲ ပထမဆံုးအလုပ္လုပ္ရမည့္ေန႔ျဖစ္၍ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္မႈမ်ားေပါင္းစံုစီးေနသည္။

မႉးကိုဆက္ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးအိမ္ေပၚျပန္တက္လာေတာ့ ေဒၚေလးက ဦးစြာပထမ ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုသည္။

"ကိုယ္ေတာ္ ဒီေန႔မွေစာေစာစီးစီးထေနပါ့လား...."

"သားအလုပ္ရၿပီေလ...အဲ့ဒါေၾကာင့္ပါ..."

"ၾကားသားမိုးႀကိဳး...တစ္ခါမွအလုပ္အေၾကာင္းမဟဘူးတဲ့သူကအလုပ္ရၿပီတဲ့..."

"ေဒၚေလးကမယံုလို႔လား...grace hotel မွာ secretary ေလ..."

"ဗုေဒၶါဟုတ္ရဲ႕လား...နင့္လိုလက္ေက်ာမတင္းတဲ့သူကို secretary ခန္႔တဲ့သူ႐ွိရဲ႕လား..."

"ေဒၚေလးကလဲ...ကိုယ့္တူကိုႏွိမ္တယ္...ေဒၚေလးသားကိုျပဳစုေနရတာမၾကည့္ရက္ေတာ့လို႔ သားျပန္လုပ္ေကြၽးေတာ့မယ္..."

"ဟုတ္ပါၿပီအဲ့လိုေျပာေျပာၿပီးညာစားေနတာဘယ္နခါ႐ွိေနၿပီလဲ...မ်က္ႏွာသြားသုတ္ေခ် ၿပီးရင္ ထမင္းဆီစမ္းလုပ္ေပးထားတယ္လာစားလွဲ႔..."

"Nae...gomarwo...ေဒၚေလး.."

"ေျပာလိုက္ရင္ေျပာင္တိေျပာင္စပ္နဲ႔.."

ေဒၚေလးက မႉးကိုဆက္ကိုေခါင္းေခါက္ရန္ရြယ္လိုက္ၿပီးေျပာျခင္းျဖစ္သည္။မႉးကိုဆက္ေခါင္းေလးက်ံဳ႕ၿပီး အိပ္ခန္းထဲေျပးဝင္သြားသည္။

ခနၾကာေတာ့ျပန္ထြက္လာၿပီး ထမင္းစားပြဲတြင္ထိုင္လိုက္သည္။

"ေဒၚေလး...ကာဖီကာဖီ...ကာဖီလုပ္ေပးဦးေလ..."

"ေအးပါ..ခနေလး.."

ေဒၚလး မႉးကိုဆက္ေ႐ွ႕ကိုကာဖီခြက္နဲ႔ၾကက္အူေခ်ာင္းေၾကာ္ပန္းကန္လာခ်ေပးသည္။

"ေရာ့မဝရင္ထပ္ထည့္စား...ငါ့တူေလးဒီတစ္ေလာအစားအေသာက္ျပတ္ေနလို႔လား...ပိန္သြားသလိုပဲ..."

"မျပတ္ပါဘူးေဒၚေလးထင္လို႔ပါ..."

ေဒၚေလးရဲ႕ဂ႐ုစိုက္မႈကိုၾကည့္ၿပီး မႉးကိုဆက္ဝမ္းသာရသလို မေန႔က အလုပ္ေလ်ွာက္စဥ္ေျပာလိုက္သည့္စကားေၾကာင့္လဲေဒၚေလးကိုအားနာမိသည္။အလုပ္ရရန္တစ္ခုထဲအတြက္ ေဒၚေလးကိုမိန္းမၾကမ္းႀကီးဘဝေရာက္သြားေစခဲ့သည္။ထိုသည္ကလဲ ေဒၚေလးပင္ပန္းေနသည္ကိုမၾကည့္ရက္၍ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။မိဘေတြမ႐ွိေတာ့သည့္ေနာက္ပိုင္းေဒၚေလးကပင္ မႉးကိုဆက္ကိုတူလိုသားလိုသဖြယ္ ေမတၱာအျပည့္အဝေပးသည္။မႉးကိုဆက္ကိုလူတန္းေစ့ထားႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားပန္းစား႐ွာေဖြေကြၽးေမြးခဲ့သည္။သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲလဲမ်က္ႏွာမငယ္ေစရေအာင္ လိုအပ္သည္မ်ားကိုျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့သည္သာပင္...။

မႉးကိုဆက္ေတြးရင္းျပံဳးေနမိေတာ့သည္။

"ေဒၚေလး...သားအလုပ္ရၿပီဆိုေတာ့အားတဲ့အခ်ိန္ပဲအေႂကြးလိုက္ေတာင္းေပးေတာ့မယ္ေနာ္...ေန႔လည္ေန႔ခင္းလဲ...ေသခ်ာဂ႐ုတစိုက္ေန..."

"ေအးပါဟယ္...နင္ကငါ့အုပ္ထိန္းသူၾကေနေရာ..."

"အိုေကအိုေက...စားလို႔ၿပီးၿပီမေဆးေပးခဲ့ေတာ့ဘူးေနာ္..အလုပ္ေနာက္က်မွာဆိုးလို႔...ပထမဆံုးရက္ဆိုေတာ့ impression မ down ရေအာင္ေစာေစာသြားရမယ္.."

"ေအးပါေအးပါ...အလုပ္မွာလဲအဆင္ေျပေအာင္ေနဦး..."

"Nae...."

မႉးကိုဆက္အိပ္ခန္းထဲသို႔ေျပးဝင္ၿပီးအဝတ္အစားလဲလိုက္သည္။သူေဌးရဲ႕အတြင္းေရးမႉးေနရာဆိုေတာ့လူႀကီးလူေကာင္းပီသေအာင္ ေနရမယ္...။ပထမဆံုးလုပ္ရမွာက အဝတ္အစားကိုျပ္ငဆင္ရန္ျဖစ္သည္။မႉးကိုဆက္ shirt လက္႐ွည္အျဖဴေရာင္ကိုေအာက္ကေယာပုဆိုးဝတ္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္မွန္ေ႐ွ႕တြင္မတ္တပ္ရပ္ၾကည့္သည္။မ်က္လံုးျပဴးသြားရသည္။shirtနဲ႔ပုဆိုးဝတ္သာ လူႀကီးလူေကာင္းပံုမေပါက္ပဲ stage ေက်ာင္းသားပံုေပါက္ေနသည္။အရပ္က ၅ေပ၆ ခႏၶာကိုယ္ကပိန္ပိန္ပါးပါးနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းကပါးရာမွရႊန္းစိုနီရဲေနသည္။မ်က္လံုးမ်ားကဝိုင္းစက္ကာအတြင္းသား မ်က္စံသည္ မဟူရာေရာင္ေတာက္ပေနသည္။ေမး႐ိုးသြယ္သြယ္ေလးထက္ကပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးက ကေလးပံုစံပိုေပါက္ေနေလသည္။မႉးကိုဆက္သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်သည္။

"ငါ့ပံုစံကဘယ္ေတာ့မွလူႀကီးနဲ႔တူမွာလဲ...အိုက္႐ွ္..."

မႉးကိုဆက္ ေခါင္းလိမ္းဆီကို ဆံပင္တြင္လိမ္းၿပီး ဆံပင္ကိုညီညာစြာေဘးခြဲေလသည္။ၿပီးေနာက္အရင္လိုေပါ့ေပါ့ပါးမေနေတာ့ပဲ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္စြာေျခကို တစ္လွမ္းျခင္းဖြေလ်ွာက္ၿပီးအခန္းျပင္သို႔ထြက္လာခဲ့သည္။မႉးကိုဆက္ေျခလွမ္းတိုင္းသည္ တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ေနသည္။

အိပ္ခန္းထဲမွထြက္လာေသာ မႉးကိုဆက္ကိုၾကည့္ၿပီး ေဒၚေလးမ်က္လံုးျပဴးသြားရသည္။

"ဟဲ့..ဒါဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲ..."

မႉးကိုဆက္တစ္ခ်က္ျပံဳးရီၿပီးစကားကိုတည္ၿငိမ္စြာနဲ႔ဆိုသည္။

"ေဒၚေလး...ကြၽန္ေတာ္အခုသြားရမဲ့အလုပ္က..လူႀကီးေဘးနားမွာေနရမွာေလ...အဲ့ဒါေၾကာင့္ဒီပံုစံနဲ႔မွအတင္ေျပမွာေပါ့.."

"ဟားဟား...ကြၽန္ေတာ္တဲ့ေအးပါ...ပိုက္ဆံယူသြားဦးမလား.."

"မယူေတာ့ဘူး...မေန႔ကေပးထားတာက်န္ေသးတယ္...ကြၽန္ေတာ္သြားၿပီးေနာ္..."

"ေအးေအး...ေျဖးေျဖးသြား..."

မႉးကိုဆက္အိမ္ထဲကေနေျခတစ္လွမ္းကိုကုေဋတစ္သန္းႏႈန္းနဲ႔ေလ်ွာက္ၿပီးထြက္လာေလသည္။အမ်ားအျမင္တြင္ယခင္လိုကေလးကုလားဆန္သည့္မႈးကိုဆက္မဟုတ္ေတာ့...အရမ္းတည္ၿငိမ္ရင့္က်က္လို႔ေနသည္။

------------------

Hotel ေရာက္ေတာ့ မႉးကိုဆက္ဘာကိုစ၍လုပ္ကိုင္ရမည္မသိ...။သူတစ္ေယာက္ထဲရံုးသို႔အေစာႀကီးေရာက္ေနသည္။ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ၍ သူေဌးလာရင္ ေသာက္ရန္ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ဖို႔ ေရေႏြးအိုးတည္၍ အခန္းတြင္းတံျမက္စည္းလွဲေနသည္။

တစ္ခနၾကာေတာ့အခန္းတံခါးဖြင့္ကာ လူတစ္ေယာက္ဝင္လာသည္ကို မႉးကိုဆက္ သတိထားမိေပမဲ့လွည့္မၾကည့္ပဲထိုသူကိုေက်ာခိုင္းကာ တံျမက္စည္းဆက္လွဲေနလိုက္သည္။

ထိုဝင္လာသူက တျခားသုမဟုတ္ ေဇယ်ပိုင္ျဖစ္သည္။မႉးကိုဆက္ေက်ာခိုင္းကာတံျမက္စည္းလွဲေန၍ ေက်ာသာျမင္ေတြ႔ရေသာေၾကာင့္ ေဇယ်စိတ္ထဲ သန္႔႐ွင္းေရးသမားသာထင္မွတ္မိသည္။ေဇယ် မႉးကိုဆက္ကိုၾကည့္ကာစကားဆိုသည္။

"မင္းတို႔သန္႔႐ွင္းေရးသမားေတြကို ယူနီေဖာင္းလဲေပးလိုက္တာလား..."

ထိုစကားကိုၾကားေတာ့ မႉးကိုဆက္စိတ္ထဲအလိုမက်ျဖစ္သြားရသည္။
သူ႔လို secretary တစ္ေယာက္ကိုသန္႔႐ွင္းေရးသမားနဲ႔မွားရတယ္ဟူ၍ေဒါသလဲထြက္မိသည္။

မႉးကိုဆက္အသံမာမာျဖစ္စကားေျပာကာအေနာက္ဘက္သို႔လွည့္လိုက္သည္။

"ဒီမွာဘာသန္႔႐ွင္းေရးသမားလဲ..."

အေနာက္ဘက္လွည့္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေျပာေနသည့္စကားသည္လဲပတ္သြားကာမ်က္လံုးအျပဴးသားတည္ၿငိမ္သြားသည္။မႉးကိုဆက္မ်က္စိေ႐ွ႕မွာျမင္ေတြ႔ေနရသည္က ေဇယ်ပိုင္ျဖစ္ေနသည္။
မႉးကိုဆက္ ေခါင္းကိုကုတ္လိုက္သည္။

"ဟိုသူေဌး ေဆာရီးေနာ္ ..."

ေဇယ်မ်က္ေမွာင္ကုတ္၍သာမႉးကိုဆက္ကိုၾကည့္ေနသည္။

"မင္းကဘာလို႔တံျမက္စည္းလွဲေနတာလဲ...တံျမက္စည္းလွဲျခင္ရင္ သန္႔႐ွင္းေရးအလုပ္ေလ်ွာက္ပါလား..ကိုယ့္ေနရာနဲ႔ကိုယ္မေနဘူး..."

မႉးကိုဆက္ေခါင္းေလးငံု႔သြားရသည္။သူကလဲငါ့ကိုေတြ႕ရင္ေအာ္ဖို႔တတ္တာလားမသိဘူး...ဖုန္ေတြနဲ႔မို႔ေစတနာနဲ႔တံျမက္စည္းလွဲေပးေနတာကိုငါ့ကိုအေကာင္းမျမင္ဘူး...။

"ကြၽန္ေတာ္..အခန္းကိုေစတနာနဲ႔႐ွင္းလင္းေပးေနတာပါ.."

"ေအးေနာက္တစ္ခါမလုပ္နဲ႔..."

ေဇယ်ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖစ္ သူ၏စားပြဲတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။

"ဒါနဲ႔ေနဦး...မင္းကိုပုဆိုးနဲ႔ shirt ဝတ္ရမယ္လို႔ဘယ္သူေျပာလဲ..."

"ဘယ္သူမွမေျပာပါဘူး...သူေဌးေဘးနားမွာဆိုေတာ့လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ေအာင္လို႔ပါ...."

"မင္းမွန္ၾကည့္ခဲ့လား...အလုပ္လာတာလားေက်ာင္းလာတက္တာလား..ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ၾကည့္..."

"ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္..."

"ေအးေနာက္တစ္ခါပုဆိုးမဝတ္နဲ႔...စတိုင္ပင္နဲ႔ စပိုစ့္႐ွပ္ဆိုရၿပီ..."

"ကြၽန္ေတာ့္မွာစတိုင္ပင္မ႐ွိဘူးဝတ္လဲမဝတ္တတ္ဘူး..."

"မ႐ွိရင္ေန႔လည္ငါလိုက္ဝယ္ေပစမယ္...ဝတ္ဆိုဝတ္..ဖင္မ႐ွည္နဲ႔.."

မႉးကိုဆက္ေခါင္းငံု႔ေနရာမွ မ်က္ေမွာင္ၾကဳ႕ံ၍ေဇယ်ကိုမ်က္လံုးပင့္ၾကည့္သည္။ဒီလူႀကီးနည္းနည္းလြန္လာၿပီ ငါစိတ္႐ွိလက္႐ွိလုက္လိုက္ရေတာ့....။

စိတ္ထဲမွာေတြးေနေပမဲ့ အျပင္မွာေတာ့မေျပာျဖစ္ေပ...။

"ဟုတ္..သူေဌး..."

"ငါ့ကိုသူေဌးလို႔မေခၚနဲ႔...ငါ့ပံုစံကအဘိုးႀကီးပံုေပါက္ေနလို႔လား...ကိုေဇယ်ပဲေခၚ..."

"ဟုတ္...သူေဌးေဇယ်..."

"ဘာ......"

"အိုမွားသြားလို႔...ကိုေဇယ်...."

မႉးကိုဆက္ တံျမက္စည္းကိုျပန္ခ်ၿပီး ေဇယ်အတြက္ကာဖီေဖာ်္၍လာခ်ေပးသည္။

ေဇယ် မႉးကိုဆက္လာခ်ေပးေသာကာဖီကို တစ္ငံုငံုၾကည့္သည္။မခ်ိဳလြန္းမခါးလြန္းစိမ့္စိမ့္ေလးျဖစ္ေနသည္။ေဇယ်ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိေသာအရသာပင္...။

မႉးကိုဆက္ကာဖီခ်ေပးၿပီးသည္ႏွင့္ေဇယ်စားပြဲမ်က္ေစာင္းထိုးကသူ၏စားပြဲတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ေဇယ်ကဘာမွမခိုင္းေသးေသာေၾကာင့္ ဖုန္းကိုထုတ္၍ fb ထိုင္သံုးေနလိုက္သည္။
ထိုကဲ့သို႔ secretary မ်ိဳး ေလာကတြင္႐ွားလွမည္ထင္ရေလာက္သည္။

NF တြင္တက္လာေသာ homo couple photo ၿပိဳင္ပြဲက ပံုေလးေတြကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲကည္ႏူးေနမိသည္။ၾကည္ႏူးမႈေၾကာင့္မွုးကိုဆက္မ်က္နွါအျပံဳးပန္းေလးေဝဆာေနသည္။

ေဇယ် မႉးကိုဆက္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ခုခ်ိန္ထိအလုပ္အေၾကာင္းတစ္ခြန္းမွမဟေသးပဲ ဖုန္းကိုပြတ္ေနသည္ကိုပင္ ေဇယ်အံ့ျသေနမိသည္။မႉးကိုဆက္ကေဇယ်ကိုသတိမထားမိပဲ ျပံဳး၍သာပံုေတြကိုၾကည့္ေနသည္။ေဇယ်ေျဖးေျဖးျခင္းေနရာမ်ထ၍ တိုးတိုးေလးမႉးကိုဆက္အနားသို႔ခ်ဥ္းကပ္သြားသည္၊မႉးကိုဆက္ကေတာ့သတိမထားမိ ဖုန္းထဲတြင္သာအာရံုေရာက္ေနသည္။ေဇယ် မႉးကိုဆက္အေနာက္မွေန၍ ဖုန္းကိုၾကည့္လိုက္သည္။

ဖုန္းထဲတြင္ homo couple ပံုေတြကိုsave ၿပီးၿပိဳင္ပြဲကသူႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္ပံုတစ္ပံုကို share ေနသည္။

#အဇမ္းခ႐ုတယ္ဒီလိုဝင္ၿပိဳင္ျခင္လိုက္တာ..

ေဇယ်မ်က္လံုးေလးဝိုင္းစက္ကာ မႉးကိုဆက္အေနာက္ေနစကားဆိုသည္။

"အဇမ္းခ႐ုတယ္ဝင္ၿပိဳင္ျခင္လိုက္တာ...မႉးကိုဆက္..မင္းကဟိုမိုလား...."

"ျမတ္စြာဘုရား...."

ေဇယ်အသံ႐ုတ္တရတ္ထြကေပာ္လာသာေၾကာင့္ မႉးကိုဆက္လန္႔သြားရသည္။႐ုတ္တရတ္ေမးလိုက္ေသာေမးခြန္းေၾကာင့္လဲေျဖရၾကပ္သြားသည္။ဟိုမိုလို႔ေျပာရေအာင္လဲ ဘယ္သူ့ကိုမွစိတ္မဝင္စားခဲ့ဘူး...။ထိုကဲ့သို႔မိမိအလုပ္႐ွင္က ဖုန္းကြယ္ထားသည့္အရာတစ္ခုကိုသိသြား၍လဲ မ်က္ႏွာပူလွသည္။မ်ဴးကိုဆက္ဟန္ပ်က္သြားေသာအမူအရာကိုျပန္ထိန္းသည္။

"ဟိုမိုမဟုတ္ဘူး...ညီတို႔ကဟိုမိုဖန္ေတြ..."

"ဒါလဲတူတူပဲေပါ့..."

"မတူပါဘူး...လူသားျခင္းစာနာလို႔ဟိုမိုေတြဘက္ကရပ္တည္ေပးတာ..."

"ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ...ငါ့ကိုဖင္ပိတ္မျငင္းေနနဲ႔...ငါနားလည္ေပးႏိုင္တယ္..."

"Gormawo...အမ္...ဒါနဲ႔..ကိုေဇယ်လဲဟိုမိုဆိုတဲ့စကားအသံုးအႏႈန္းကိုသိတယ္ေပါ့ေလ..."

ေဇယ်မ်က္လံုးအနည္းငယ္ျပဴးသြားရသည္။
သူ႔စကားနဲ႔သူ႔ကိုျပန္ပတ္ေနသည္။ေဇယ် စကားလမ္းေၾကာင္းကိုလႊဲလိုက္သည္။

"ကိုယ့္အလုပ္႐ွင္ကိုမခန္႔ေလးစားမလုပ္နဲ႔မႉးကိုဆက္....ခုဒီေန႔လုပ္ရမယ့္ငါ့အစီအစဥ္ေတြကဘယ္မွာလဲ..."

မႉးကိုဆက္တစ္ခ်က္ေၾကာင္သြားရသည္။စကားေျပာေနတာအေကာင္းကေနထေဖာက္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

"မသိဘူးေလ...ကိုေဇယ်လုပ္ရမယ့္အလုပ္ကိုညီကဘယ္လိုသိမွာလဲ...."

"ဘာ........"

ေဇယ်၏အသံသည္က်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာသည္။အတြင္းေရးမႉးကသူေဌးလုပ္ရမည့္အလုပ္ကိုမသိဘူးဟုဆိုျခင္းကိုပထမဆံုးၾကံဳေတြ႔ရျခင္းျဖစ္သည္။မႉးကိုဆက္ေၾကာက္လန္႔ကာေခါင္းေလးငံု႔သြားသည္။ငါဒီမွာၾကာၾကာလုပ္ရင္သူ႔ေဒါသေၾကာင့္အသက္ျမန္ျမန္တိုႏိုင္တယ္...ဟား..တကယ္ပဲဘာလို႔ေဒါသဒီေလာက္ႀကီးေနရတာလဲ..။

"မင္းကအတြင္းေရးမႉးေလ...ငါလုပ္ရမယ့္ဟာေတြကိုအေသးစိတ္သိရမွာေပါ့...ေတာက္မ်ားေနၿပီ...သြားမန္ေနဂ်ာထင္လေရာင္ကိုသြားေမး...."

"ဟုတ္...."

မႉးကိုဆက္ကုတ္ကုတ္နဲ႔အခန္းျပင္သို႔ထြက္သြားေလသည္။ေဇယ် စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ စားပြဲခံုတြင္ထိုင္လိုက္သည္။

"တီ...တီ....တီ..."

ဖုန္းဝင္လာေသာေၾကာင့္ေဇယ်ဖုန္းကိုကိုင္လိုက္သည္။

"ဟဲလိုေမေမေျပာ..."

"သားေရ....ဒီေန႔ညေနေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ခ်ိန္းထားတယ္...သားသြားေတြ႔လိုက္ပါကြယ္..."

"ဟာေမေမတို႔ကလုပ္ျပန္ၿပီ...ကြၽန္ေတာ္အဲ့ဒါေတြစိတ္မဝင္စားဘူး..."

"စိတ္မဝင္စားလဲေလ့လာၾကည့္လိုက္ပါကြယ္...ေမေမစကားေျပာၾကည့္ၿပီးသြားၿပီ...သားသြားေတြ႔လိုက္ေနာ္...သားမေတြ႔ရင္ေမေမမ်က္ႏွာပ်က္ရမွာေပါ့.."

"တကယ္ပဲဗ်ာေနာက္တစ္ခါကြၽန္ေတာ့္ကိုအသိေပးၿပီးမွလုပ္ပါေမေမရယ္..."

"ေအးပါ...ဒီတစ္ခါေတာ့သြားၾကည့္လိုက္ေနာ္"

ေဇယ်ဆိကစကားျပန္ပင္မေစာင့္ေတာ့ေမေမဖုန္းခ်သြားေတာ့သည္။

"ကြၽတ္စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းတယ္..."

ေဇယ်စိ္တ္႐ႈပ္ေထြးစြာနဲ႔ဖုန္းကိုပစ္ခ်လိုက္သည္။ညေနထိုမိန္းကေလးနဲ႔ေတြ႔ရန္အစီအစဥ္ကိုစဥ္းစားေနမိသည္။တစ္ခါထဲအၿပီးျဖတ္ၿပီးေနာက္တစ္ခါထပ္မညိွရန္ အစီအစဥ္ကိုေခါင္းထဲမွာေရးဆြဲေနရင္း အေတြးထဲ မႉးကိုဆက္ကိုျမင္လိုက္ရသည္။ဟိုမိုလို႔သိထားရင္ ဘယ္မိန္းကေလးမွေနာက္ထပ္အေရာမဝင္ေတာ့မွန္းႀကိဳတင္ေတြးေတာ၍ တစ္ခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္အစီအစဥ္ကိုမႉးကိုဆက္နဲ႔ေရးဆြဲရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

ေဇယ်စားပြဲမွထ၍ အခန္းအျပင္သို႔ထြက္လာကာ ထင္လေရာင္အခန္းထဲသို႔ဝင္လာခဲ့သည္။တံခါး ဖြင့္ဝင္လိုက္ျခင္း စိတ္အေႏွာင့္အယွက္တစ္ခု ေဇယ်အေတြးထဲဝင္ေရာက္လာသည္။ျမင္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။မႉးကိုဆက္သည္ ထင္လေရာင္နဲ႔ျပံဳးရီကာစကားေျပာေနၾကသည္။ထိုျမင္ကြင္းတစ္ခုသည္ မယံုၾကည္ႏိုင္စြာ ေဇယ်၏ အေတြးကိုေႏွာင့္ယွက္ေစသည္။ထိုကဲ့သို႔ျဖစ္သည္ကိုလဲေဇယ်ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပင္မယံုၾကည္ေတာ့....။

ေဇယ်ဝင္လာသည္ကိုျမင္ေတာ့ မႉးကိုဆက္ေရာထင္လေရာင္ေရာအျပံဳးျဖစ္ႏႈတ္ဆက္သည္။ထင္လေရာင္ကစ၍စကားဆိုသည္။

"ေဇယ်..ေရးႀကီးသူတ္ျပာနဲ႔ဘာျဖစ္လာတာလဲ..."

ေဇယ်..ဘာမွျပန္မေျပာပဲမႉးကိုဆက္လက္ကိုဆြဲကာထင္လေရာင္အခန္းထဲမွျပန္ထြက္လာသည္။မႉးကိုဆက္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေဇယ်အေနာက္မွပါသြားသည္။

ထင္လေရာင္ေခါင္းကိုရမ္းခါမိသည္။ေဇယ်နဲ႔ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ျဖစ္၍လဲ ခုကိစၥအတြက္အျပစ္မဆိုလို...။တစ္ခါတစ္ေလစိတ္အလိုမက်မ်ားသည္ကလြဲ၍ ေဇယ်သည္စိတ္သေဘာထားျပည့္ဝသူမွန္း ထင္လေရာင္သိသည္။

ဟိုတယ္ ဆင္ဝင္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ မႈးကိုဆက္ ေဇယ်၏လက္ကို အတင္းဆြဲျဖုတ္ေလသည္။

"ကိုေဇယ်ဒါဘာလုပ္တာလဲ...လူေတြၾကည့္ေနၾကၿပီ..."

"႐ွက္မေနနဲ႔ မင္းကငါ့အတြင္းေရးမႉးငါႀကိဳက္တာလုပ္လို႔ရတယ္..."

"ဘယ္လို..."

"စကား႐ွည္မေနနဲ႔ကားေပၚတက္..."

မႉးကိုဆက္ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ျဖစ္ကားေပၚသို႔ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ေဇယ် ကားကို ဟိုတယ္ေ႐ွ႕မွေမာင္းထြက္သြားသည္။

"ဒါဘယ္သြားမလို႔လဲ..."

"မင္းနဲ႔ငါ့အတြက္အဝတ္အစားသြားဂယ္မို႔..."

"ဘာအဝတ္အစားလဲ..."

"Couple shirts.."

"ဘာ....."

မႉးကိုဆက္ မ်က္လံုးမ်ားျပဴးက်ယ္သြားသည္။အစအစမ႐ွိပဲ ဖြင့္ထြက္လာတဲ့စကားက couple shirt တဲ့...။မႉးကိုဆက္ ရင္တုန္ပန္းတုန္ျဖစ္သြားရသည္။နဖူးမွာေခြၽးမ်ားစို႔လာကာ လက္ဖဝါးျဖစ္ယက္ခက္ေနရသည္။

"Feel ေတြတက္မေနနဲ႔ မင္းဆီကအကူအညီေတာင္းမလို႔..."

"ဘာအကူအညီလဲ..."

"ဒီေန႔ညေန ငါနဲ႔ရည္းစားအျဖစ္ဟန္ေဆာင္ေနေပးရမယ္..."

"အြန္႔ဘယ္လို...ခင္ဗ်ားဘာေတြေျပာေနတာလဲ...ကြၽန္ေတာ္နားမလည္ေတာ့ဘူး..."

"လ်ွာမ႐ွည္နဲ႔ေတာ့...ငါေျပာတာနားေထာင္...ညေနငါ့ေမေမကမိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ date ထားတယ္သူ႔ကိုသြားေလ့လာရမွာ အဲ့ဒါငါစိတ္မဝင္စားလို႔တစ္ခါထဲအျပတ္ျဖတ္ျခင္ေနတာ...မင္းကူညီမွရမယ္..."

"အဲ့ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္ကနစ္နာမွာေပါ့..."

"မနစ္နာေစရဘူးငါတာဝန္ယူတယ္..."

"ဘာတာဝန္ယူတာလဲ...."

"လ်ွာမ႐ွည္နဲ႔လို႔ေျပာၿပီးၿပီေလ...မင္းကငါ့အလုပ္သမား...ငါခိုင္းတာလုပ္.."

"အိုဇြတ္ႀကီးပါလား..."

မႉးကိုဆက္ ေဇယ်ကိုၾကည့္ရင္းအံ့ျသေနမိသည္။သူထင္ရာသာဇြတ္လုပ္ေနၿပီး တျခားသူအတြက္လဲမငဲ့ကြက္ေတာ့ေပ....။

"ဒါေပမဲ့ မင္းငါ့အေပၚစိတ္မယိုင္နဲ႔ေနာ္..."

"ဘယ္လို..ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘာထင္ေနတာလဲ..."

"မသိဘူးေလ..ခုနကလေရာင္နဲ႔ျပံဳးရီၿပီစကားေျပာေနလို႔မင္းစိတ္ကေလယူရာယိမ္းေနသလားလို႔..."

"ဘာ.....ကိုလေရာင္က ခင္ဗ်ားလိုမဟုတ္ဘူး
ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြဆက္ဆံတယ္ "

"ဒီမွာငါကအလုပ္ရွင္ခင္ဗ်ားနဲ႔မေျပာနဲ႔..."

မႉးကိုဆက္ထိုစကားေၾကာင့္ အေျပာရပ္ကာေခါင္းငံု႔သြားရသည္။

"ဟုတ္ကိူေဇယ်...."

"မင္းငါေျပာတာလက္ခံလား..."

မႉးကိုဆက္ ေခါင္းသာညိတ္ျပ႐ွာသည္။လက္မခံလို႔လဲမရေတာ့ေခ်။လက္မခံရင္ ေဇယ်သည္ဇြတ္အတင္းလုပ္မည့္သေဘာ႐ွိေနသည္။သိစိတ္တြင္သာ တစ္ခါတစ္ေလခြန္းတုန္႔ျပန္ရမွာအပ မသိစိ္တ္တြင္မႉးကိုဆက္ေဇယ်ကိုေၾကာက္သည္။တစ္ခါတစ္ေလ မသိစိ္တ္သည္ ေဇယ်၏စကားလံုးမ်ားေၾကာင့္သိစိတ္ကိုပါစိုးမိုးလာသည္။

"လက္မခံလို႔လဲမရဘူး...ငါအားလံုးစီစဥ္ၿပီးသြားၿပီ...."

မႉးကိုဆက္မ်က္လႊာပင့္၍ ေဇယ်ကိုၾကည့္သည္။ဇြတ္လုပ္မည္ဆိုတာကို ႀကိဳသိထားၿပီးသားပင္....။

#အေရာင္မဲ့

ဆက္ရန္>>>