ႀကယ္စင္ ကုိဖမ္းေသာလက္ တစ္စုံ - EP - 2

သန္းထုိက္အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့မည္သူမ်ွမရွိေန..ပညာရွိၾကီးလည္းပညာေတြလုိက္ၿဖန့္ေနပုံ
ရသလုိ..အေမလည္းဆရာမပီပီရပ္ကြက္အိမ္ေတြမွာသက္တူရြယ္တူေတြနဲ့..စာသြားၿပေနပုံ
ရသည္။ သန္းထုိက္ကုိလုပ္ရပ္ကုိသေဘာက်ေန၏ ဒီေကာင္ကုိဒီေလာက္ေတာ့ပညာၿပသင့္
သည္လုိ့လည္းသူထင္သည္။ သန္းထုိက္ေရမုိးခ်ဳိးၿပီးအခ်ိန္မွာအေမၿပန္ေရာက္လာသည္။
သူတစ္ေယာက္တည္းလာသည္မဟုတ္..
“အေမေတာင္ၿပန္လာၿပီးလာ..စာသင္ကေနၿပီး..ေၾသာ္ဧည့္သည္လည္းပါလာတာကုိး”
“ေနာက္ေတာက္ေတာက္လုပ္မေနနဲ့...ဒါေဒၚေမသက္ခုိင္သား..ၾကယ္စင္ေမာင္ေလ”
“ဟုတ္ေတြ့ရတာ၀မ္းသာပါတယ္”
“က်ေနာ္ကေတာ့၀မ္းမသာဘူး...က်ေနာ္ကုိေနာက္ဘက္ၿပန္လွည့္ခုိင္းၿပီး၂နာရီေလာက္
လမ္းေလွ်ာက္ခုိင္းလုိ့..နီးနီးေလၿဖစ္သားနဲ့..ခင္မ်ားေတာ္ေတာ္စိတ္ပုတ္ပါလား”
“ဟဲ့..သန္းထုိက္သားလား...မင္းဒီေကာင္ေလးကုိေနာက္လုိက္တာမင္းလား..အင္းထင္ေတာ့
ထင္သား..ဒီလုိေနာက္တာမင္းပဲရွိတယ္ဆုိတာကုိး”
“အေမကလည္းသားကသူ့ကုိက်မ္းမားေရးေကာင္းေအာင္လုိ့လမ္းေလ်ွာက္ခုိင္းတာပါ”
“သြား...အပုိေတြေၿပာမေနနဲ့.သားၾကယ္စင္ေမာင္ကုိလုိက္ပုိ့ေပးလုိက္”
“အာ..အေမကလည္းပုိ့စရာလုိလုိ့လားေဘးခန္းပဲဟာကုိး”
“မရွည္နဲ့..သြားဆုိသြား”
“လာ..လုိက္ခဲ့”
သန္းထုိက္ေနာက္ကေနၿပီးစူပုပ္ပုပ္မ်က္နာေဘးနဲ့အေကာင့္သားကလုိက္လာခဲ့၏။
မည္သုိ့မွ်ေတာ့ေတာ့မေၿပာေတာ့ပဲ..တိတ္စိတ္စြာလုိက္ပါလာေသာၾကယ္စင္ေမာင္ကုိၾကည့္
ၿပီးသန္းထုိက္၀မ္းသာေနသည္။ နည္းေတာင္နည္းေသးလုိ့စိတ္ထဲကလည္းေတြးမိ၏။
ၾကယ္စင္ေမာင္ပုံစံကအေမတူသားၿဖစ္ပုံရသည္။ ခန့္ေခ်ာေခ်ာ..ႏွတ္ခမ္းေမြွးစိမ္းစိမ္းႏွင့္
ေဆာ္ၾကည္မည့္ရုပ္...ဗလႏွင့္အရပ္ကေတာ့သန္းထုိက္ႏွင့္မတိမ္မညိမ္..ၾကည့္ေကာင္း၏
သန္းထုိက္ၾကယ္စင္ေမာင္ကုိပုိ့မိမိအိမ္ဘက္ကုိၿပန္လာလုိက္သည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္အသံ
ကုိၾကားၿဖစ္ေအာင္ၾကားလုိက္ေသးသည္။
“အေမကလည္းဘယ္လုိေနရာမ်ဳိးကုိရွားထားတာလည္းဗ်ာ..သိပ္စိတ္ညစ္ဘုိ့ေကာင္းတာပဲ”
ေအးေပါ့ကြာ..မင္းေၿပာထားအုံး...ၿပီးမွဒီကမခြာႏုိင္ဘူးလုိ့ၿဖစ္လာရင္..မင္းဖင္လုံးလုံးကုိေသာက္
ကန္ၿပီးေတာ့ကုိးေမာင္းထုတ္ပစ္မယ္
*****
ဘယ္ဘ၀ကေရစက္လည္းမသိ..သန္းထုိက္..ၾကယ္စင္ေမာင္အေပၚမေက်နပ္တာေတာ့မဟုတ္
ၾကည့္မရသလုိေတာ့ရွိမိသည္။
ခုလည္းၾကည့္ေရခ်ဳိးမလုိ့၀င္လာေသာသန္းထုိက္..ေရခ်ဳိးခန္းကုိေလာ့မခ်ထားလုိ့ဖြင့္လုိက္တာပါ
“အား...”
“အား...”
၂ေယာက္လုံးသံၿပဳိင္ေအာ္မိရက္သား...ၾကယ္စင္ေမာင္ေရခ်ဳိးေနတာကုိယ္တုံးလုံးၾကီး
“အာ...ခင္မ်ားဘာလုိ့၀င္လာတာလည္း”
“မင္းကဘာလုိ့ေလာ့မခ်ထားတာလည္း”
ၾကယ္စင္ေမာင္...သူ့့ပစၥည္းေလးကုိလက္ၿဖင့္ကာကားဖုံးပါေသာ္လည္းမလုံ
“ဟာ...က်ေနာ္ဒီလုိပဲခ်ဳိးေနက်”
“အန္....မင္းကြာ..”
သန္းထုိက္ဘာေၿပာရမွန္းလည္းမသိ...ဟုတ္တယ္ေလ...ေရသံလည္းမၾကားေတာ့လူမရွိဘူး
မွတ္တာေပါ့..သန္းထုိက္အၿမန္ၿပန္ထြက္လုိက္ပါသည္။ သုိ့ေပမယ့္လုိ့ၾကယ္စင္ေမာင္ကုိ
ကလိလုိက္ေသးသည္။
“မင္း..ဖင္လုံးေလးက..ေတာ္ေတာ္လွတာပဲ”
“ေဟ့လူ”
၀ုန္း.................သန္းထုိက္တံခါးကုိေစာက္ပိတ္ၿပီးၿပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ သန္းထုိက္တုိ့
အိမ္က..ေရခ်ဳိးခန္း၂ခန္းပါ၏...တစ္ခန္းကမိန္းမေတြအတြက္ၿဖစ္ၿပီးတစ္ခန္းကေတာ့
ေယာက်္ားေတြအတြက္ၿဖစ္ပါသည္။ ဒါကလည္းသန္းထုိက္တုိ့အိမ္ကပညာရွိၾကီးရဲ့ဆုံး
ၿဖတ္ခ်က္မုိ့လည္းဟုိအရင္းကတည္းကေနသားက်ခဲ့ၿပီး
ဒီေနာက္ပုိင္းေတာ့ၾကယ္စင္ေမာင္သည္သန္းထုိက္ကုိေရွာင္ေနပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္
ဆုိေသာ္သန္းထုိက္ကလည္းၾကယ္စင္ေမာင္ကုိေတြ့လွ်င္စေနာက္ခ်င္မိ၏။ မ်က္နာကုိ
လုိက္မၾကည့္သူ့ရဲ့ဖင္ကုိလုိက္ၾကည့္ၿပီးမွၿပဳံးၿပတတ္လုိ့ၿဖစ္ေပသည္။
တစ္ရက္...သန္းထုိက္သင္းတန္းကၿပန္လာေတာ့..ၾကယ္စင္ေမာင္ႏွင့္ကုိစန္း၀င္တုိ့လက္
ဘက္ရည္ဆုိင္ေရွ့မွာဆုံသည္၊
“ေဟ့ေကာင္သန္းထုိက္”
“အင္းေၿပာ”
“မင္းခုအိမ္ၿပန္မွာလား”
“ငါကအိမ္မၿပန္လုိ့ဘယ္ဇရပ္ကုိသြားရမွာလည္း”
“ေအး...မင္းၿပန္ရင္ေကာင္းတယ္..မင္းအဘုိးမင္းကုိေစာင့္ေနတယ္”
“ဘာၿဖစ္လုိ့လည္းထူးထူးဆန္းဆန္း”
“မင္းကိုရုိက္မလုိ့တဲ့..ငါေတာ့၀မ္းသာတယ္”
“ဟ..ရုိက္စရာလားဒီအရြယ္ၾကီးက်မွ”
“ရုိက္ခ်င္လည္းရုိက္မွာေပါ့..မင္းအဘုိးကပညာရွိၾကီးပဲ”
အနားကပ္ၿပီးတုိးတုိးေမးရေသးသည္။
“ဘာလဲ..ေဘးအိမ္ကအပ်ဳိၾကီးသြားတုိင္လုိ့လား”
“မဟုတ္ဘူး...မင္းအဘုိးမင္းဘာသြားလုပ္လည္း”
“ဘာလုပ္လုိ့လည္း...ညကေတာင္ႏွိပ္ေပးေသးတာပဲ”
“ေအး...အဲဒါပဲ...မင္းညကႏွိပ္ေပးတဲ့ကိစၥပဲ”
“ႏွိပ္လည္းေပးရေသးတယ္...ရုိက္စရာလား...”
“ညကမင္းဘယ္လိုႏွိပ္လည္း”
“အင္းတစ္ခုေတာ့ရွိတယ္...စာအုပ္ထဲမွာေရးထားအတုိင္းႏြားႏုိ့နဲ့ႏွိပ္ေပးတာ..အဲလုိႏွိပ္ေပး
ရင္အေၾကာအခ်ဥ္ေတြေၿပတယ္တဲ့”
“အဲဒါကုိမင္းအဘုိးမသိဘူးမဟုတ္လား”
“ဘယ္သိခံလုိ့ၿဖစ္မလည္း..ကုိသက္သာေအာင္ခုိးလုပ္ရတဲ့ဟာကုိ”
“ေအးအဲဒီေတာ့အၾကီးက်ယ္ၿပသနာတက္ေတာ့တာပဲ”
“မင္းေၿပာတာငါနားမလည္ဘူးေကာင္းေကာင္းရွင္းၿပ”
“မင္းအဘုိးအေၾကာေၿပၿပီးတစ္ခ်ဳိးတည္းအိပ္ေၿပာသြားတယ္ေလ။ မနက္မုိးလင္းေတာ့
ေတာ္ေတာ္နဲ့မႏုိးဘူး။ မင္းအေမကသြားၾကည့္ေတာ့မင္းအဘုိးကုိယ္ေပၚမွာပုရြက္ဆိတ္
ေတြတက္ ယင္ေကာင္ေတြကနားနဲ့ဆုိေတာ့မင္းအဘုိးေသၿပီးဆုိၿပီ..မင္းအေမက.ရပ္
ကြက္ၾကားေအာင္ေအာ္ငုိ...ရပ္ကြက္လည္းရုပ္ရုပ္သဲသဲၿဖစ္...ငါတုိ့လည္းမေနသာဘူး
သာေရးနာေရးအသင္းကလူေတြေရာက္လာမွ..မင္းအဘုိးကထလာ...အဲဒီမွာအကုန္လုံး
ထေၿပးၾကနဲ့...ငါလည္းပါတယ္”
“ဟ...အဲေလာက္ေတာင္ၿဖစ္သြားလား”
“ေအး...ခုမင္းအဘုိးကေရခ်ဳိးၿပီးမင္းကုိတုတ္နဲ့ေစာင့္ေနတယ္”
“တုတ္...တုတ္ေကာေရခ်ဳိးထားလား”
“ဘာလည္းဟ..မင္းဟာက”
“ထား၀ယ္ၾကိမ္လုံးကုိေရဆြတ္ထားလားလုိ့ေမးတာ”
“အဲဒါေတာ့ငါမသိဘူး...ေလာေလာဆယ္ေတာ့မင္းရုိက္ခံရေတာ့မယ္..၀မ္သာလုိက္တာ”
“ငါေတာ့၀မ္းမသာပါဘူး...ဒါဆုိအိမ္ၿပန္လုိ့လည္းမၿဖစ္ဘူူး”
“ဘယ္ဇရပ္သြားလုိ့လည္း...ငါေတာ့အိမ္ၿပန္ၿပီးမင္းကုိေတြ့ခဲ့တယ္လုိ့သြားေၿပာမယ္”
“မင္းလည္းမၿပန္ရဘူး...လာ..ငါနဲ့လုိက္ခဲ့”
“ဘာလုိ့လုိက္ရမွာတုန္း”
သန္းထုိက္ၾကယ္စင္ေမာင္လက္ကုိအတင္းဆြဲၿပီး..ရပ္ကြက္လမ္းကေနၿပန္ထြက္လာ၏
“ေဟ့ေကာင္...လြွတ္...ငါမလုိ္က္ဘူး”
“မရဘူး...မင္းကုိလွြတ္လုိ့လည္းမၿဖစ္ဘူး...တိတ္တိတ္လုိက္ခဲ့”
“မလုိက္ဘူး”
ၾကယ္စင္ေမာင္ကရုန္းသန္းထုိက္ကဆြဲနဲ့..ကုိးလုိ့ကန့္လန့္နဲ့..ၾကယ္စင္ေမာင္သန္းထုိက္ေနာက္
ပါသြားပါသည္။
xxxxxxxxxxxx
သန္းထုိက္ေနာက္မွၾကယ္စင္ေမာင္..ကုိးလုိ့ကန့္လန့္ပါလာသည္။
“မင္းဘယ္သြားမလုိ့လည္း”
“အာ..ေတာ္ေတာ္စကားမ်ားပါ့လား..ညိမ္ညိမ္လုိက္ခဲ့”
“မင္းေလာက္မမ်ားပါဘူး..မင္းကမွေပါက္ေပါက္ေဖာက္သလုိမ်ားတာ..ငါမသိတဲ့ေနရာ
ကုိငါကဘယ္လုိလုိက္ရမွာလည္း..ၿပီးေတာ့လက္လည္းလြွတ္အုံး”
“မလြွတ္ဘူး...မင္းကုိလြွတ္လုိက္ရင္အိမ္ၿပန္သြားမွာေပါ့...ဘယ္ဇရပ္ကုိမွလည္းေခၚမ
သြားဘူး..ေၾကာက္မေနနဲ့”
”မေၾကာက္ပါဘူး..မင္းကဘာမုိ့လုိ့ငါကေၾကာက္ရမွာလည္း...လက္လြွတ္ပါဟ..”
“မလြွတ္ဘူး”
သန္းထုိက္၂လမ္းေက်ာ္ရပ္ကြက္ထဲ၀င္လုိက္ၿပီး..အိမ္တစ္အိမ္ေပၚတက္လုိက္သည္။
ထုိအခိိ်န္ထိလည္းၾကယ္စင္ေမာင္လက္ကုိမလြွတ္၊
”အန္တီမာလာ...အန္တီမလာ”
အိမ္ထဲမွအန္တီမာလာထြက္လာသည္။
“ဟဲ့..သန္းထုိက္ပါလား...”
“ဟုတ္တယ္အန္တီ...ဒါကက်ေနာ္တုိ့အိမ္ကုိငွားေနတဲ့ၾကယ္စင္ေမာင္ေလသူကအမ်ဳိး
ေတြကုိသိခ်င္တယ္ဆုိလုိ့ေခၚလာတာ”
“အဲ”
ၾကယ္စင္ေမာင္ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ့သန္းထုိက္ကုိၿပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ၾကည့္ေနသည္။
ေခၚလာတုန္းကသန္းထုိက္..ခုေတာ့ဘာေတြေၿပာကုန္သည္လည္းမသိ
“ဒါကငါအေမရဲ့ညီမ..အန္တီမာလာတဲ့..ငါအန္တီကေခ်ာတယ္မဟုတ္လား”
“ေတြ့ရတာ၀မ္းသာပါတယ္အန္တီ”
“ေတြ့ရတာ၀မ္းသာပါတယ္ကြယ္....သားသန္းထုိက္နဲ့ၾကည့္ေပါင္းေနာ္..နည္းနည္းဆုိးတယ္
သိလား..ေနာက္ေတာက္ေတာက္လည္းလုပ္တတ္လြန္းလုိ့”
“ဟုတ္”
“ဟဲ့..သန္းထုိက္..မနက္က ဘာေတြၿဖစ္ကုန္တာလည္း..အေဖေသၿပီးဆုိလုိ့ငါတုိ့မွာရင္တုန္
ပန္တုန္နဲ့..သားသိၿပီးၿပီလား..အန္တီတုိ့မွာလည္းေၿပးသြားလုိက္ရတာ..ေတာ္ေသးတာေပါ့
ဘာမွမၿဖစ္လုိ့..မင္းကုိေတာ့မင္းအဘုိးၾကိမ္းေမာင္းေနေသးတယ္..မင္းဘာေတြလုပ္လုိက္လုိ့
လည္း..ေၿပာစမ္း”
ၾကယ္စင္ေမာင္၀မ္းသာစြာသန္းထုိက္ကုိၿပဳံးၿပဳံးၾကီးၾကည့္ေနသည္။
”အန္တီကလည္း..က်ေနာ္ကေစတနာနဲ့လုပ္ေပးတာ............................
သန္းထုိက္အေၾကာင္းစုံရွင္းၿပလုိက္သည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္ကုိေခၚလာတာေတာ့မေၿပာ။
“မင္းမလည္း..လုပ္လုိက္ရင္ဒီလုိၾကီးပဲ..လူၾကီးေတြဘယ္ေလာက္ရင္တုန္ရလည္းမွတ္လည္း
ေၿပာမေၿပာခ်င္ဘူး..”
“ဟီး...က်ေနာ္လည္းအဲေလာက္ထိၿဖစ္မယ္မွန္းမွမသိတာ...ခုက်ေနာ္ဗုိက္ဆာတယ္...ဧည့္သည္
ကုိလည္းအန္တီလက္ရာၾကြားလာတာ..သူကလည္းစားခ်င္တယ္လုိ့ေၿပာလုိ့ေလ”
ၾကယ္စင္ေမာင္မ်က္လုံးၿပဴးရၿပန္ၿပီး..သန္းထုိက္ကုိသူူဘာမွလည္းမေၿပာပါ...
“က်ေနာ္....အ”
ၾကယ္စင္ေမာင္ေၿပာမလို့လုပ္တုန္း...သန္းထုိက္ေၿခေထာက္ၿဖစ္သူ့၏ေၿခကုိလာနင္းလုိ့ရပ္သြားရ
သည္။
“အုိ...ဟုတ္လား..အန္တီကအဲေလာက္လည္းမေတာ္ပါဘူး...ခဏေနာ္သား..အန္တီထမင္းပြဲၿပင္
ေပးမယ္...ခဏေလးေစာင့္”
အန္တီမာလာ..ေၿပာေၿပာဆုိဆုိႏွင့္ထမင္းစားခန္းဘက္၀င္သြားေတာ့သည္။
“မင္းလြန္ၿပီးေနာ္သန္းထုိက္”
“အမယ္...မင္းကုိလက္ရာေကာင္းေကာင္းစားေစခ်င္လုိ့ေခၚလာတာကုိး..ေစတနာနဲ့”
“မင္းေစတနာေတာ့လန့္ပါတယ္ကြာ...မင္းတတ္လည္းတတ္ႏုိင္တဲ့ေကာင္”
ထုိေန့ကသန္းထုိက္တုိ့အန္တီမာလာအိမ္မွာထမင္းစားၿပီးညေမွာင္ေတာ့မွအိမ္ၿပန္လာၾကသည္။
“ငါအေမ..ငါ့စိတ္ပူေနေတာ့မွာ..ေန့လည္ကတည္းကထြက္လာတာ”
“ဘာမွမပူနဲ့..ဒီအခိ်န္ဆုိကုိစန္း၀င္ေၿပာထားလုိက္ၿပီး...မင္းငါနဲ့ပါသြားတာကုိး”
“ကုိစန္း၀င္ကဘယ္လုိသိမွာတုန္း”
“ဘာလုိ့မသိရမွာလည္း..ကုိစန္း၀င္ငါတုိ့ကုိၾကည့္ေနတာပဲ..မင္းကုိေခၚသြားေတာ့”
”ေၾသာ္”
အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့ပညာရွိၾကီးကမရုိက္ေတာ့ပါဘူး..ညလည္းေမွာင္ေနၿပီးဆုိေတာ့..ဒါေပမယ့္
ဒါဏ္ေပးတဲ့အေနနဲ့..မီးဖုိးေခ်ာင္ေနာက္စတုိးခန္းကုိရွင္းခုိင္းသည္။ သန္းထုိက္လည္းကုိယ့္အၿပစ္
နဲ့ကုိယ္မုိ့..ရွင္းလုိက္ပါသည္။ မီးေသြးအိတ္ေတြကုိေနရာတစ္က်စီစီညီညီထား..ေသၿခားလုပ္ၿပီး
အားလုံးရွင္းလုိက္၏၊ ရွင္းလင္းၿပီးစီေတာ့ညတစ္နာရီေက်ာ္ေလၿပီး..အလုပ္ထဲစိတ္ပါ၀င္စားလုပ္
ေနေတာ့ဘယ္လုိအခ်ိန္ကုန္မွန္းမသိကုန္သြားသည္။ သန္းထုိက္ေရမုိးသန့္စင္ဘုိ့ေရခ်ဳိးခန္းဘက္
ထြက္လာလုိက္သည္။ သန္းထုိက္ေရခ်ဳိးခန္းတံခါးဖြင့္မလုိ့ုလုပ္တုန္း..တံခါးဖြင့္ၿပီးၾကယ္စင္ေမာင္
ထြက္လာသည္။
“ေအာ္မငီး”
“အဲ”
ၾကယ္စင္ေမာင္လန့္ၿပီး..ေအာင္မေလးလုိ့ေတာင္အၿပည့္၀မေအာ္ႏုိင္ပဲလဲက်သြားသည္။
သန္းထုိက္အၿမန္ထိန္းထားလုိက္ရပါသည္။ ဒီေကာင္ကလည္းအသည္းငယ္လုိက္သည္ၿဖစ္ၿခင္း
လူေတြ့တာေတာင္..ၾကည့္ရတာဒီေကာင္အိမ္သာလာတတ္တာၿဖစ္မည္။
“ေဟ့ေကာင္..ၾကယ္စင္ေမာင္..ၾကယ္စင္ေမာင္..ထထ..ငါပါကြ”
ၾကယ္စင္ေမာင္ဘယ္လုိမွသတိမရေတာ့...မတတ္ႏုိင္အဆုံ..ၾကယ္စင္ေမာင္ကုိထမ္းၿပီးသူအခန္း
ကုိလုိက္ပုိ့ရ၏၊ ေလးလုိက္သည္ခႏၵာ၊ ၾကယ္စင္ေမာင္ကုိသူ့၏ကုတင္ေပၚေသၿခားတင္ေပးခဲ့ၿပီး
မွသန္းထုိက္ေရခ်ဳိးခန္းဘက္ၿပန္ထြက္လာသည္။ အိမ္သားေတြႏုိးလုိ့လည္းမၿဖစ္ေခ်..သန္းထုိက္
ကုိပဲအၿပစ္ပဲတင္ၾကအုံးမည္။
“အား”
သန္းထုိက္ေရခ်ဳိးခန္းထဲ၀င္ၿပီးမိမိရုပ္ကုိမွန္ထဲၿမင္လုိ့လန့္မိၿခင္းၿဖစ္သည္။ မ်က္နာတစ္ခုလုံးလည္း
မည္းသည္ၿပီး..လူကသရဲပုံေပါက္ေနသည္။ ဒါေၾကာင့္ၾကယ္စင္ေမာင္လည္းလန့္သြားတာၿဖစ္မည္။
သန္းထုိက္ေရမုိးခ်ဳိးၿပီး..မိမိအခန္းသုိ့ၿပန္လာၿပီးအ၀တ္စားလဲလုိက္၏
“ဟာ..ဟုိေကာင္သတိေရာရေသးရဲ့လာမသိ..သတိမရပဲေသသြားရင္ငါ့အမွဳ့ပတ္ေနအုံးမယ္..
မၿဖစ္ေသးပါဘူးေသၿခားၿပန္သြားၾကည့္အုံးမွ”
သန္းထုိက္ၾကယ္စင္ေမာင္အခန္းကုိအသာေလတက္လာပါသည္.ၾကယ္စင္ေမာင္အခန္းကုိအသာယာ
ဖြင့္..ၿပီးသူခုိးငတက္ၿပားလုိေၿခၿဖားေလးအသာေဖာ့ၿပီး၀င္လုိက္သည္။
ဗုေဒၵာ..အေစာပုိင္းေလးကပဲ..ၾကယ္စင္ေမာင္ကုိသူေသၿခာကုတင္ေပၚတင္ခဲ့တာပါ..ခုကုတင္ေပၚမွာ
ဘာမွမရွိေတာ့..ဘယ္လုိၿဖစ္ၿပီးေပ်ာက္သြားတုန္း...ေသၿပီးအေငြ့ၿပန္သြားတာလား..ဒါလည္းမၿဖစ္ႏုိင္
ဘယ္ကုိေရာက္သြားတာလည္း...ကုတင္ေအာက္မွာလား...သန္းထုိက္ကုတင္ေအာက္ကုိငုံၾကည့္ေတာ့
လည္း..ဘာမွမရွိ..ကုန္းထၿပီးေနာက္ၿပန္လွည့္လုိက္ေတာ့...
“ေအာင္မငီး”
ဒီတစ္ခါေတာ့သန္းထုိက္..ေအာင္မေလးလုိ့အၿပည့္၀မေအာ္ႏုိင္ေတာ့လန့္ၿပီးကုတင္ေပၚလဲက်သြားေတာ့
သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္.ေနာက္မွမိမိအားအုပ္မုိးၿပီးရပ္ေနေသာ္...လူေၾကာင့္ၿဖစ္ေပသည္။ ထုိသူသည္.ၾကယ္စင္ေမာင္..ပင္..သန္းထုိက္ေနာက္မွရပ္ၿပီးတုတ္ၾကီးနဲ့ေစာင့္
ေနေသာေၾကာင့္ၿဖစ္သည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္လည္းမိမိအိမ္သာကအထြက္သရဲလုိလုိမ်က္နာၾကီးကုိညၾကီး
မွာေတြ့လုိက္ေတာ့လန့္ၿပီးေမ့သြားသည္။ ေနာက္သတိရေတာ့.ကုတင္ေပၚမွာေရာက္ေန၏၊ မိမိကုိယ္ကုိ
ဘာၿဖစ္တာလည္းစဥ္းစားရင္...သရဲဆုိရင္ေတာ့သူကုိကုတင္ေပၚၿပန္တင္ေပးစရာမရွိ..လူပဲၿဖစ္မည္။
လူဆုိလွ်င္လည္းရုပ္မမွတ္မိေအာင္ရုပ္ဖ်က္ထားတာၿဖစ္ႏုိင္သည္။ ထုိ့ေၾကာင့္သူခုိးလုိ့သူထင္ၿပီးတုတ္
ယူၿပီးသြားေခ်ာင္းသည္ဘာမွမေတြ့..ပစၥည္းမ်ားလည္းပုံစံမပ်က္..ဒါနဲ့မိမိအခန္းဘက္ၿပန္ထြက္လာေတာ့
သန္းထုိက္က..သူ့အခန္းဘက္ကုိသူခုိးေလ်ွာက္သလုိကုန္းကုန္းကြကြ..ေၿခေဖာ့ေနၿပီးေလ်ွာက္ေနသည္
ဒါေၾကာင့္ၾကယ္စင္ေမာင္လည္းသိခ်င္လာလုိ့..သူေနာက္ကေနၿပီးအသာလုိက္လာ၏..အေကာင့္သားက
ကုတင္ေပၚၾကည့္လုိက္ေအာက္ကုိၾကည့္လုိက္နဲ့မုိ့သူလည္းသေဘာေပါက္သြားကာေနာက္ကေနၿပီးခပ္
တည္တည္ရပ္ေနၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ သူေနာက္ကရပ္တာသန္းထုိက္မသိပဲေနာက္လွည့္လုိက္ေတာ့..လန့္
ၿပီး..သူ့လုိပင္ေမ့လည္သြားေတာ့သည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္လည္းၿပာၿပာသလဲ
“ေဟ့ေကာင္..ေဟ့ေကာင္..ထထ”
ဘယ္လုိမွႏုိးလုိ့မရေတာ့..ႏွာေခါင္းနားလက္တုိ့ၿပီးစမ္းၾကည့္ေတာ့အသက္ရွဴေသးသည္။ ဒါဆုိရင္ေတာ့
မေသႏုိင္ေသး။ သူ့လုိပဲထမ္းၿပီးၿပန္ပုိ့ရမလုိပင္..မၾကည့္ပါေသးသည္မႏုိင္ေတာ္ေတာ္ေလးသည့္ေကာင္
ေနာက္ဆုံးေတာ့သန္းထုိက္ေဘးမွာပဲသူ၀င္လဲလုိက္ပါေတာ့သည္။
**********
သန္းထုိက္မနက္၅နာရီေလာက္ႏုိးလာသည္။ ထုံးစမ္းအတုိင္းမ်က္စိမဖြင့္ပဲ..ႏွပ္ေနေသးပါသည္။ လက္
ကဖက္ေခါင္းအုံးကုိစမ္းသည္..ေဘးမွာစမ္းမိေတာ့ခြလုိက္ပါသည္။ ထုံးစမ္းအတုိင္း..မနက္အခိ်န္ခါမွာ
သန္းထုိက္ပစၥည္းကလည္းမတ္လုိ့ေနသည္။ အရင္လုိပုံစံအတုိင္းမိမိပစၥည္းနွင့္ဖက္ေခါင္းအုံးကုိဖိၿပီး
ထုိးသည္။ ဒီတစ္ခါထူးဆန္းစြာဖက္ေခါင္းအုံးကတြန့္သြားသည္။ သူလည္းတစ္မ်ဳိးၾကီးၿဖစ္သြားသည္
ဒါေပမယ့္မက္ေမာသည္..ဒါေၾကာင့္ၿပန္ထုိးသည္..ဒီတစ္ခါေတာ့ဖက္ေခါင္းအုံးကထလုိက္သလုိခံစား
ရလုိ့သူလည္းမ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့...
“အား.....”
“အား.......”
၀ရု္းသုန္ကားႏွင့္သန္းထုိက္ကုတင္ေပၚမွ..ၿပဳတ္ၾကသြားသည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္လည္းကုတင္ေပၚမွ
ဆင္းေၿပးသည္။
“မင္း...မင္း”
“မင္း...မင္း....”
၂ေယာက္သားတစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္လက္ညိဳးထုိးၿပီးမင္းမငိနွင့္ၿပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိ
ၾကသည္။
“မင္းဘာလာ လုပ္တာလည္း” ...
”မင္း..ငါ့ကုိမဟုတ္တရုတ္လုပ္တာလည္း”
သံၿပဳိင္ထြက္သြားေတာ့သည္။

JIN JAR