ႀကယ္စင္ ကုိဖမ္းေသာလက္တစ္စုံ - FINAL

သန္းထုိက္ၾကယ္စင္ေမာင္ေနာက္ေၿပးလုိက္သြားၿပီ..ေနာက္ကေနသို္င္းဖက္လုိက္ပါေတာ့သည္။
“ငါ..ငါမင္းကုိတစ္ကယ္ခ်စ္တာပါ..တစ္ခါမွမၿဖစ္ဖူတဲ့ရင္ထဲကလာတဲ့အခ်စ္ပါကြာ”
သန္းထုိက္တုိးလုိ ့သာဖက္ထားမိသည္။ လက္ေတြလြတ္ထြက္သြားမွာကုိပင္ေၾကာက္လွပါသည္။
“အင္းပါ..ဟုတ္ပါၿပီး..လြွတ္ပါအုံးဟ..ဗုိက္ေတာင္အင့္ လာၿပီး”
“အင္း..”
သန္းထုိက္လြတ္ေပးလုိက္သည္။
“ခုေတာ့ဒီအတုိင္းပဲရပ္ေနေပးခဲ့အုံး..ငါလည္းရွက္တယ္..ခဏေတာ့ငါတုိ ့မေတြ ့ပဲေနရေအာင္”
“ဟာ...မင္းကလည္း”
ၾကယ္စင္ေမာင္သန္းထုိက္ဘက္လွည့္လုိက္ၿပီး..
“ေနာ္”
သန္းထုိက္ၿပဳံးၿပလုိက္ၿပီးေခါင္းညိတ္ၿပလုိက္ပါေတာ့သည္။
*****
ေဒါက္...ေဒါက္..
ၾကယ္စင္ေမာင္မိမိတံခါးကုိလာေခါက္သံၾကားလုိက္ေတာ့ၿပဳံးလုိက္မိသည္။ သန္းထုိက္ပဲၿဖစ္မည္။
...ဒီေကာင္ကလည္း..၃နာရီေလာက္ေတာင္မရွိေသးဘူး.ခဏဆုိတာနဲ ့ခဏပဲေနေတာ့တယ္...
ၾကယ္စင္ေမာင္မ်က္နာပုိးသက္လုိက္ၿပီးခပ္တည္တည္အေနထားနဲ ့တံခါးဖြင့္ေပးလုိက္ၿပီးေမ့ဆတ္
ၿပလုိက္သည္။
“ဟာ............ခုမွပဲအသက္ရူလုိ ့ရေတာ့တယ္”
“ဘာၿဖစ္ရၿပန္တာလည္း”
“ေအာ္...မင္းမ်က္နာေလးကုိၿမင္လုိက္လုိ ့ေလ”
“ခုမွ..မေတြ ့တာ၃နာရီေလာက္ပဲရွိအုံးမယ္...မင္းကပုိၿပီး”
“မဟုတ္ဘူးဟ...တစ္ကယ္ေၿပာတာ..ငါလည္းထိန္းတာပဲမရပါဘူး..အသက္ရူၾကပ္ၾကပ္လာလုိ ့
အဲဒါ..နဲ ့မေနႏုိင္တဲ့အဆုံး..မင္းကုိလာၾကည့္တာ...ဟူး..ခုမွပဲေနလုိ ့ထုိင္လုိ ့ေကာင္းသြားေတာ့
တယ္..တစ္ကယ္...ကဲကဲရၿပီး..ၿပန္၀င္လုိ ့..ဟဲဟဲ”
“ကဲကုိကဲတယ္...ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂ရက္ကေတာ့မေတြ ့ေအာင္ေနၿပီး..ခုမွ”
“ဟ..မတူဘူးေလ...ခံစားခ်က္ၿခင္းမတူေတာ့ဘူးေလ”
ၾကယ္စင္ေမာင္သန္းထုိက္ကုိဘုၾကည့္..ၾကည့္လုိက္သည္။ သန္းထုိက္ၾကယ္စင္ေမာင္ကုိၿပဳံးၿပကာ
“ငါသင္းတန္းသြားေတာ့မယ္...ညေနမွေတြ ့မယ္ေနာ္...ဘယ္မွေလ်ာက္သြားမေနနဲ ့”
“ငါလည္းေန ့လည္သင္တန္းသြားမွာပဲ”
“ဒါဆုိခုအတူတူသြားမယ္လာ”
“အာ...အေစာၾကီးရွိေသးတာ..မင္းအခ်ိန္တာမင္းသြားပါကြာ”
“မင္းကလည္း...”
“လုပ္မေနနဲ ့ညေန..ၾကမွေတြ ့ၾကမယ္...ခုေတာ့သြားေတာ့”
“ဒါဆုိ..”
သန္းထုိက္ပါးကုိၾကယ္စင္ေမာင္အား..တုိးေပးလုိက္သည္။
”အဲဒါဘာတုန္း...”
“အနမ္းေလ...နည္းနည္းေလာက္”
“အာ...နမ္းဘူး”
ဒုန္း...........
ၾကယ္စင္ေမာင္တံခါးကုိေစာင့္ပိတ္လုိက္ေတာ့သည္။
“ဟာကြာ...ကပ္စီးကလည္းကုတ္လုိက္တာ..ဒါေလးကုိ”
*****
ညဘက္အခ်ိန္ၿဖစ္ပါသည္ ...ဧည့္ခန္းမွာသန္းထုိက္နဲ ့ၾကယ္စင္ေမာင္စာအတူတူၾကည့္
ေနၾကတာပါ။ သန္းထုိက္ကလက္ဖတ္သုပ္ လုပ္ကာ..ေရေနြးၾကမ္းႏွင့္ေသာက္ေနၾကတာ
ၿဖစ္ပါသည္။ ဒါကလည္းသန္းထုိက္အစီစဥ္ပါပဲ...စာအတူတူၾကည့္ရန္ေၿပာလုိက္တာပါ။
ၾကယ္စင္ေမာင္ကသန္းထုိက္ရဲ့ၾကဳိတင္ၾကံစည္းမူ ့ကုိဘာမွမသိ။ မိမိစာသာအာရုံထားၿပီး
ၾကည့္ေနတာပါပဲ...။ သန္းထုိက္ကလည္း..ၾကယ္စင္ေမာင္လက္ကုိေခ်ာင္းေနသည္၊
သန္းထုိက္စိတ္ထဲမွာ..ၾကယ္စင္ေမာင္လက္ကေလးကုိကုိင္ရင္..စကားေတြေၿပာခ်င္ေနသည္။
ၾကယ္စင္ေမာင္လက္ကလည္းရွဳပ္ရွပ္ခတ္ေနသည္။ ညာဘက္ကစာအုပ္နဲ ့ lat top မွာအလုပ္
ရွဳပ္ေနသလုိ..က်န္တဲ့ဘယ္လက္ကလည္း..လက္ဖက္ကုိႏုဳိက္လုိက္..ေရေနြးၾကမ္းေသာက္လုိက္
ႏွင့္..အားတယ္ကုိမရွိ..ကုိင္မယ္ၾကံစည္းလုိက္တုိင္းလည္း..လက္ကေရြ ့ေရြ ့သြားၿပီး...ဘာေတြ
ရွဳပ္ေနမွန္းကုိမသိေတာ့။ သန္းထုိက္လက္ကလည္းမရဲ...ခ်ီတုံးခ်တုံးၿဖင့္...ေနာက္ဆုံးသန္းထုိက္
မေနႏုိင္ေတာ့။
“မင္းကလည္း...ရွဳပ္ယွက္ခတ္ေနတာပဲ”
“အဲ...ဘာၿဖစ္လုိ ့တုန္း”
“မင္းလက္ကုိကုိင္မလုိ ့လုပ္ေနတာ..မင္းလက္က..ဟုိဘက္ေရာက္လုိက္..ဒီဘက္ေရာက္လုိက္နဲ့
ဂနာကုိမညိမ္ဘူး..ကုိင္မလုိ ့လုပ္တုိင္း..လက္ကလက္ဖက္စားရတာနဲ ့ေရေႏြၾကမ္းေသာက္ရတာ
နဲ ့စာအုပ္ကုိင္ရတာနဲ ့...စာအုပ္ကုိယာဘက္နဲ ့လုပ္ပါေတာ့လား”
“အန္...မင္းကလည္း...ေရာ့..ေရာ့..ဒီေလာက္ေတာင္ကုိင္ခ်င္ေနတာ..ကုိင္ကုိင္”
ၾကယ္စင္ေမာင္လည္းအၿမင္ကပ္ကပ္နဲ ့သူလက္ကုိသန္းထုိက္အားထုိးေပးလုိက္ေတာ့သည္။
“ဟာကြာ...အဲလုိၾကီးကေတာ့မကုိင္ခ်င္ပါဘူး...feel ငုပ္လုိ္က္တာ”
”ၿဖစ္ရၿပန္ၿပီး...ကုိင္ခ်င္ေတာ့လည္းမင္းပဲ..မကုိင္ေတာ့လည္းမင္းပဲ”
“မင္းကလည္း..ငါတုိ ့ကခ်စ္သူေတြၿဖစ္ေနၿပီးေလ...နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ႏုည့ံရမွာေပါ့..ခုေတာ့
မင္းဟာက..ဘီးလူး၀င္ဆီးသလုိၾကီး”
”ဟား..ဟား..သန္းထုိက္..မင္းကေလ..တစ္ကယ္ကြာ..ကေလးၾကေနတာပဲ..ဘာလည္းငါက
ကႏြဲ ့ကလ်နဲ ့...ကုိကုိသန္းထုိက္ရယ္ကုိင္ပါကြယ္..လုိ ့ေၿပာရမွာလား..ေ၀းေသး....ကုိင္ခ်င္ရင္
ဒီအတုိင္းကုိင္လုိက္ေပါ့..ေၿပာေနစရာလား...ငါကုိင္ခ်င္လည္းဒီအတုိင္းမေၿပာမဆုိကုိင္လုိက္
မွာပဲ”
ၾကယ္စင္ေမာင္စကားေၾကာင့္ သန္းထိုက္နည္းနည္းတြန္ ့သြားပါသည္။ မေတာ္..ေနရာကုိင္လုိက္
ရင္အခက္...။
“အဲဒါကဘာၿဖစ္သြားတာလည္း”
“ဘာမွမၿဖစ္ပါဘူး”
“ငါမသိတာၾကေနတာပဲ...ကဲဟုိဘက္နည္းနည္းတုိး”
“ဘာလုပ္မလုိ ့လည္း..ဒီအတုိင္းနီးနီးေလထုိင္ခ်င္တာကုိး”
“တုိးဆုိတုိးစမ္းပါ...”
သန္းထုိက္မေက်မနပ္နဲ ့နည္းနည္းေလးေရြ ့ေပးလုိက္ပါသည္။ ထုိအခါမွၾကယ္စင္ေမာင္ကသန္း
ထုိင္ေပါင္ေပၚေခါင္းတင္ၿပီးလွဲခ်လုိက္ေတာ့သည္။
“ကဲ..ေက်နပ္ၿပီးလား”
“အင္း....အဟီး”
သန္းထုိက္သေဘာေခြ ့သြားေတာ့သည္။ လက္ကလည္းၾကယ္စင္ေမာင္ဆံပင္ေလးေတြကုိသပ္
ေပးလုိက္ၿပီးၾကယ္စင္ေမာင္ကုိၿပဳံးၿပီးငုပ္ၾကည့္လုိက္သည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္လည္းသန္းထုိက္ကုိ
ေမာ့ၾကည့္ၿပီးၿပဳံးၿပပါသည္။
“ၾကယ္စင္ေမာင္”
“အင္း”
“မင္းငါကုိဘယ္တုန္းကခ်စ္သြားတာလား”
“ငါလား..”
“အင္း”
“အမွန္တုိင္းေၿပာရမွာလား”
“အင္းေလ...”
“မင္းကုိစၿပီးခ်စ္သြားတာက...မင္းငါ့အခန္းမွာ..ေမ့လဲၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ညက”
“ဘယ္လို”
“အင္းဟုတ္တယ္...အဲဒီညကပဲ...မင္းကငါကုတင္ေပၚမွာကန္ ့လန္ ့ၾကီးၿဖစ္ေနေတာ့မင္းကုိမၿပီးေရြ ့
ရတယ္ေလ..အဲဒီညကေပါ့..မင္းမ်က္နာေလးကုိငါေသၿခားၾကည့္မိတာပဲ...ၿပီးေတာ့မင္းကငါကုိဖက္
ၿပီးအိပ္တယ္ေလ..ငါမွာေတာ့ရင္ေတြခုန္ၿပီးတစ္ညလုံးမအိပ္ႏုိင္ပါဘူး...မင္းကေတာ့အိပ္ေနတာသုိး
ေနတာပဲ...ငါလည္းမင္းကုိခုိးခုိးနမ္းတာအၾကိမ္ၾကိမ္ပဲ”
“အဲ...ဒါဆုိမင္းကငါၾကေတာ့ငါခုိးနမ္းတာကုိေၿပာၿပီးေတာ့”
“ဟီး...ဒါကလည္းတုိက္စစ္ဆင္တာေလ...ငါလည္းမင္းကုိခ်စ္ေနတာကုိးကြ”
“ဒါဆုိ..မင္းကငါကုိခ်စ္ၿပီး..မခ်စ္သလုိေနႏုိင္တယ္ေနာ္”
“မင္းမသိပါဘူးကြာ..မင္းရင္ထဲခံစားသလုိငါဘက္ကုိေတြးၾကည့္လုိက္...မင္းငါ့ကုိေရွာင္ေနတာေတြ
မၿမင္ခ်င္ေယာင္ေနတာေတြ...ေပါ့...ငါလည္းအဲဒီလုိပဲ..မင္းကုိထည့္တြက္ရတယ္...ငါေၾကာင့္ဆုိတဲ့
အေတြးမ်ဳိးေတြေပါ့...ဒါေၾကာင့္လည္းမင္းအခ်စ္ကုိသိရေအာင္လုပ္ရတာပဲ...မင္းမခံခ်င္ေအာင္ေၿပာ
တာလည္းမဟုတ္ဘူးေလ...မင္းငါကုိသာယာတာလား..ငါလုိပဲခ်စ္တာလားဆုိတာသိရေအာင္လုပ္
ရတာေလ..မင္းဆီကငါအေပၚထားတဲ့..အခ်စ္ကုိသိရေတာ့ငါလည္းအတုိင္းမသိ၀မ္းသာတာပဲ...မင္း
ကုိနမ္းတာလည္း..လုိလုိခ်င္ခ်င္ခ်စ္တဲ့အနမ္းေတြပါပဲ...ငါ့အေပၚမွာငါထင္ထားထက္ေတာင္မင္းပုိ
ခ်စ္ေနလုိ ့၀မ္းသာၿပီးနမ္းလုိက္တာပါပဲ”
“ေတာ္ေသးတာေပါ့..အဲဒီအခ်ိန္မွာသာ..ငါစကားမွားသြားရင္ဘာၿဖစ္ႏုိင္မလည္း”
“ငါ့ရင္ထဲကအခ်စ္ေတြကုိတိတ္တိတ္ေလ..သိမ္းထားလုိက္မွာေပါ့..”
သန္းထုိက္..ၾကယ္စင္ေမာင္အား...တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားလုိက္မိေတာ့သည္။ သန္းထုိက္ရီေ၀ေသာ
မ်က္လုံးမ်ားနဲ ့ၾကယ္စင္ေမာင္ကုိၾကည့္ေနမိသည္။
“မင္းကုိငါအရမ္းခ်စ္တာပဲ”
“ငါလည္းတူတူပါပဲကြာ”
သန္းထုိက္မေနႏုိင္ေတာ့...ၾကယ္စင္ေမာင္အား..မြတ္သိပ္စြာနမ္းလုိက္ပါေတာ့သည္။ ရင္ခုန္သံေတြ
ကုိတစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္မွ်ေ၀လုိ ့..ရင္ထဲမွာလမင္းၾကီးသာယာေနၾကတာ..သူတုိ ့ရင္ခုန္သံ
ေတြနဲ ့ေကာင္းကင္းၾကီးေပၚကုိၿဖာတက္ေနေတာ့သည္။ တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္လြတ္သြားမလား
စုိးရိမ္မူေတြနဲ ့တင္းတင္းဖက္လုိ ့ထားရင္...သန္းထုိက္..ဒီအတုိင္း..ညိမ္မေနႏုိင္ေတာ့ေခ်..သဘာ၀က
ေပးတဲ့သင္ခန္းစာေတြနဲ ့..အတူ..လွဳပ္ရွားေနေတာ့သည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္လည္းထုိအတူပင္...။
သန္းထုိက္လက္က..ၾကယ္စင္ေမာင္၏.ခ်က္နားဆီသုိ ့တစ္ၿဖည္းၿဖည္းၿခင္း......
သန္းထုိက္လက္တစ္ၿဖည္းၿဖည္းၿခင္း..ၾကယ္စင္ေမာင္ရဲ့ခ်က္နားဆီသို ့....ၾကယ္စင္ေမာင္
သန္းထုိက္လက္ကုိဖမ္းကုိင္လုိက္သည္။ သန္းထုိက္ၾကယ္စင္ေမာင္ကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့
“ငါတုိ ့....”
“အင္း...”
အသက္ရူသံေတြခပ္ၿပင္းၿပင္းထြက္ရင္ေမာဟုိက္ေနၾကသည္။ ဘာစကားမွထြက္မလာပဲ
တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္အၾကည့္နဲ ့စကားေတြေၿပာရင္...နားလည္မွဳ့ေတြယူလုိက္ၾက
သည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္သန္းထုိက္ရဲ့အကၤ် ီကုိဆြဲၿခြတ္ပစ္လုိက္သည္။ သန္းထုိက္လည္း
ေနာက္မက်ေစရန္..ၾကယ္စင္ေမာင္အားသူလုပ္သလုိၿခြတ္ပစ္လုိက္ကာ..၂ေယာက္သား
လုံးေထြးကာ..ဘယ္လူးယာလူးၿဖင့္.အခ်စ္ရဲ့ဆြဲေခၚရာေနာက္ကုိလုိက္ခဲ့ၾကေတာ့သည္။
ဒုန္း........
“အ”...
သန္းထုိက္ေခါင္းႏွင့္..ထုိင္ခုံးေၿခကုိသြားေစာင့္သည္။ ဒါေပမယ့္သန္းထုိက္မနာပါ..အခ်စ္
ကပုိ၍အားေကာင္းေနေတာ့သန္းထုိက္ေခါင္းေစာင့္တာလည္းမမွဳ့ေတာ့ပါ။ ၾကယ္စင္ေမာင္
လက္ကသန္းထုိက္ပုဆုိးေအာက္ထဲေရာက္သြားကာ...သန္းထုိက္ကုိကုိင္လုိက္ေတာ့သည္။
သူတုိ ့၂ေယာက္မ်က္နာခ်င္းဆုိင္ေဘးေစာင္းလွဲေနရင္းက...တစ္ေယာက္ရဲ့ပစၥည္းကုိတစ္
ေယာက္ကုိင္ကာ..လက္ကလွဳပ္ရွားေနေတာ့သည္။ ႏုတ္ခမ္းၿခင္းဂေဟစပ္ရင္းၿဖင့္.....
ၾကယ္စင္ေမာင္..ေသြးသားရဲ့အၿမင့္ဆုံးအခ်ိန္ကုိေရာက္ရွိခ်ိန္မွာေတာ့သန္းထုိက္ရဲ့..ႏုတ္ခမ္း
ကုိၾကိတ္ကုိက္လုိက္ေတာ့သည္။
အ...အ....အ...အာ........
အ...အ
၂ေယာက္သားအတူတူၿပီးသြားခ်ိန္မွာေတာ့ေမာဟုိက္ကာ...အသက္ခပ္ၿပင္းၿပင္းရွဳၾကရင္း
တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္အၾကည္စုိက္ကာၾကည့္ေနၾကေတာ့သည္။
“အ...”
“ဟင္..ဘာၿဖစ္လုိ ့လည္း”
သန္းထုိက္ေၿခေထာက္ပူ၍ေအာက္ကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့...လက္ဖက္ပုဂံလည္းဘယ္ဆီေရာက္
လုိ ့ေနလည္းမသိေတာ့၊ ေရေႏြးအုိးကေမွာက္လို ့...စာအုပ္ေတြလည္း..ေရေတြခြ်ဲကုန္ေတာ့သည္။
၂ေယာက္သား..မုိးတိမ္ေပၚကုိၿမင့္တက္သြားၿပီး..တဏွာဘုံေပၚေရာက္တုန္းကေတာ့ဘာမွမသိၾက
ခုမွ...ပူမွန္...ေရဆုိေနၾကမွန္သိၾကေတာ့သည္။
“အ..ဟီး”
“ဟီး...ဟီး”
ရွက္ရယ္...ရယ္လုိက္ၾကေတာ့သည္။ သန္းထုိက္လည္းအၿမန္ထကာ...သန္ ့ရွင္းေရၿမန္ၿမန္လုပ္လုိက္
သည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္ကေတာ့စာအုပ္ေတြခါလုိက္ၿပီး..lat top နဲ ့အတူထုိင္ခုံးေပၚတင္လုိက္ေတာ့သည္။
သန္းထုိက္ရွင္းလင္းၿပီးေတာ့..ၾကယ္စင္ေမာင္ေပါင္ေပၚလွဲလုိက္ေတာ့သည္။
“မင္းကလည္းၿမန္လုိက္တာ”
“အံမယ္...မင္းလည္းအတူတူပါပဲ..၅မိနစ္ေတာင္မၾကာပဲနဲ ့”
“အဟဲ...အမ်ားၾကီးပဲထြက္ကုန္တာေနာ္”
“ညစ္ပတ္...သြားေဆးအုံး..”
“သိဘူး...ေဆးရမွာႏွေမ်ာ္သလုိပဲ...”
“ဟဟဟ..ႏွေမ်ာ္ရင္စားလုိက္ေပါ့ကြ...”
“ဟင့္အင္း..ငါေတာ့မစားဘူး..မင္းကုိေကြ်းမလုိ ့ဟားဟား”
“လဒ...”
သန္းထုိက္ထလုိက္ၿပီး..ၾကယ္စင္ေမာင္ကုိလက္လွမ္းေပးလုိက္သည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္လည္းအလုိက္
တသိနဲ ့ထလုိက္လာၿပီး..ေရခ်ဳိးခန္းတူတူ၀င္ကာ.ကုိယ္လက္သန္ ့စင္လုပ္လုိက္ပါေတာ့သည္။
*****
မနက္ေစာေစာသန္းထုိက္အေၿပးေလ့က်င့္ကေနၿပန္လာေတာ့ၾကယ္စင္ေမာင္ေတာင္ေရခ်ဳိးၿပီးလုိ ့
သင္းတန္းသြားဘုိ ့ေတာင္ၿပင္ဆင္ေနၿပီးၿဖစ္သည္။
“ၾကယ္စင္ေမာင္”
“အင္း”
“ဒီေန ့သင္တန္းဘယ္ခ်ိန္ၿပီးမွာလည္း”
“ငါလား....အင္း၃နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ဆုိၿပီၿပီး”
“ငါလာခဲ့မယ္..မင္းသင္တန္းၿပီးေလာက္ၾကရင္..”
“အင္း..ဘာလုပ္မလုိ ့လည္း”
“ေလွ်ာက္လည္မယ္ေလး”
“ေအာ္..ဒီလုိလား...ခ်စ္သူေတြဆုိေတာ့ေပါ့..အဲလိုလား”
“ဟဲဟဲ...တူတူေလွ်ာက္လည္မယ္ေလကြာ..ၿပီးရင္ကမ္းနား..နာမွာမုန္ ့သြားစားမယ္”
“အင္း..သြားတာေပါ့..ေသခ်ာေပါက္လည္းလာအုံးေနာ္”
“ေအးပါ...”
ရြတ္....
သန္းထုိက္ၾကယ္စင္ေမာင္ပါးကုိနမ္းၿပီးအခန္းထဲ၀င္သြားေတာ့သည္။
“အာ...ေခြ်းေတြနဲ ့လာနမ္းတယ္...ညစ္ပတ္”
“ဟဲဟဲ”
****
သန္းထုိက္စာထဲလည္းစိတ္၀င္မစား...ဆရာဘာသင္ေနတာလည္းမသိေတာ့၊ စိတ္ထဲမွာၾကယ္စင္ေမာင္
နဲ ့ေလွ်ာက္လည္မယ့္အစီစဥ္အားေတြးရင္း...ရင္ေတြခုန္ေနသည္။ ေရွ့ကဆရာကေတာ့သင္ေကာင္းတုန္း၊
သန္းထုိက္အတန္းလွြတ္လြွတ္ၿခင္းေရွ ့ဆုံးကထြက္လုိက္ေတာ့သည္။ အခိ်န္ကလည္း ၃နာရီကြက္တိ၊ ဒီ
အခ်ိန္ဆုိၾကယ္စင္ေမာင္လည္းအတန္းၿပီးေလာက္ၿပီး၊ သန္းထုိက္စိတ္ကလည္းၿမန္ၿမန္ေရာက္ခ်င္ေနၿပီး
ေလ၊ ၾကယ္စင္ေမာင္လည္းသူကုိေမွ်ာ္ေနမယ္လုိ ့ယုံၾကည္ရင္းေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ဒီအခ်ိန္မွာဆူပါမန္း
သာၿဖစ္လုိက္ခ်င္ေတာ့တယ္၊ အခ်ိန္တုိအတြင္းေရာက္သြားမွာလုိ ့ေတာင္ေတြးမိေသးတယ္။ အမွန္ေတာ့
သန္းထုိက္တက္ေနတဲ့သင္တန္းနဲ ့ၾကယ္စင္ေမာင္ရဲ့သင္တန္းက..၁၅ မိနစ္ေလာက္သာေလွ်ာက္ရေသာ
ခရီးေလပါ။ သန္းထုိက္ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ေလာေနတာပါပဲ။
သန္းထုိက္ၾကယ္စင္ေမာင္တုိ ့သင္တန္းတက္ေသာ တုိက္တန္းကုိေရာက္ခါးနီး..အလုိမွာဆုိင္တစ္ခုမွာ
ထုိင္ေနေသာၾကယ္စင္ေမာင္ကုိေတြ ့လုိက္ေတာ့ေၿခလွမ္းေတြရပ္သြားပါေတာ့သည္။
“ဟင္”
သန္းထုိက္ၿမင္ရေသာၿမင္ကြင္းကုိၾကည့္ရင္း...ရင္ေတြပူလာသည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္တစ္ေယာက္တည္းထုိင္
ေနတာမဟုတ္၊ ၾကယ္စင္ေမာင္ႏွင့္အတူ..ေကာင္းမေလးေခ်ာေခ်ာတစ္ေယာက္ပါတြဲလွ်က္ၿမင္ရေသာၿမင္
ကြင္းကသန္းထုိက္ရင္ကုိပူေလာင္ေစသည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္ကေကာင္းမေလးနဲ ့စကားေၿပာေနတာရယ္
ရြွင္ၿမဴးေနေသာၿမင္ကြင္း...သန္းထုိက္ရင္ထဲမွာဗေလာင္ဆူေ၀လွ်က္..ရင္ထဲကုိမီးဆႏွင့္ထုိးသလုိပူေလာင္
လွပါသည္။ မနာလုိ၀န္တုိစိတ္ေတြကရင္ထဲမွာၿပည့္သိပ္လွ်က္၊ ဒီအခ်ိန္မွာသန္းထုိက္သာနဂါးတစ္ေကာင္
ၿဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိလွ်င္..ၾကယ္စင္ေမာင္တုိ ့၂ေယာက္ေတာ့ၿပာမွဳန့္ေတာင္က်န္ခဲ့မည္မဟုတ္ေတာ့ေခ်။ သန္း
ထုိက္လက္သီးကုိက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ၿပီး..ထိုေနရာမွလွည့္ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။
“ေတာက္”
****
ၾကယ္စင္ေမာင္အိမ္ကုိ ၇နာရီေက်ာ္ရာက္ေတာ့သန္းထုိက္ကုိဧည့္ခန္းမွာေတြ ့လိုက္ရလုိ ့၀မ္းသာအားရၿဖင့္ကာ
”ဟာ..မင္းကအိမ္ၿပန္ေရာက္ေနတာကုိး...ငါကုိပုံေၿပာသြားတယ္ညေနလာခဲ့မယ္ဆုိၿပီး..ငါကေတာ့ေစာင့္လုိ ့
၆နာရီေလာက္မွထြက္လာေတာ့တာ..မင္းကငါ့ဆီလာမယ္ေၿပာၿပီးေတာ့ခုေတာ့”
ၾကယ္စင္ေမာင္ကုိၿမင္ေတာ့သန္းထုိက္လွည့္မၾကည့္..TV ကုိသာစိတ္မပါပဲ..ၾကည့္ေနသည္။ ဘာမွလည္းၿပန္
မေၿပာ၊ ေၿပာခ်င္စိတ္လည္းမရွိ၊ ရင္ထဲကအပူမီးကမညိမ္ေသးေခ်။
ၾကယ္စင္ေမာင္သန္းထုိက္ကုိအံ့ၾသသလုိၾကည့္ကာ
“မင္းဘာၿဖစ္ေနတာလည္း”
“.........”
“ေဟ့ေကာင္အဲ့့ဒါဘာၿဖစ္ေနတာလည္း..ငါကုိၿပန္ေၿပာအုံး”
ၾကယ္စင္ေမာင္စိတ္မရွည္ေတာ့၊ သန္းထုိက္ပခုံးကုိလက္ႏွစ္ဘက္နဲ ့ကုိင္လွည့္လုိက္ၿပီး။
“ေၿပာေလ...မင္းဘာၿဖစ္ေနတာလည္း”
“ဘာမွမၿဖစ္ဘူး”
သန္းထုိက္ရုန္းကားထြက္လုိက္ၿပီးထသြားရန္ၿပင္လုိက္သည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္၀မ္းနည္းသလုိၿဖစ္သြားကာ
သန္းထုိက္လက္ကုိလွမ္းဆြဲထားလုိက္ၿပီး
“မင္းတစ္ခုခုၿဖစ္ေနတာငါသိတယ္..ဘာၿဖစ္ေနတာလည္း..အဲဒါေၿပာ”
“ငါဘာမွမေၿပာခ်င္ေတာ့ဘူး...”
“ဘာကြ....အဲဒါဘာသေဘာလည္း..မင္းငါကုိမေက်နပ္ရင္လည္းေပၚတင္ေၿပာလုိ ့ရတယ္..အဲဒီလုိၾကီးႏုတ္
စိတ္မေနနဲ ့..ၿပႆနာၿဖစ္တယ္ဆုိရင္လည္းရွင္းလုိ ့ရတာပဲ..အရွင္းမခံပဲ..ဘာအေၾကာင္းၿပခ်က္မွမေပးပဲ
နဲ ့ေတာ့အဲလုိမလုပ္နဲ ့ငါ၀မ္းနည္းတယ္”
“မင္းလုပ္ထားတဲ့အေၾကာင္းမင္းသိမွာေပါ့...”
“ငါကဘာလုပ္ထားလုပ္လုိ ့လည္း...မင္းသာခ်ိန္ၿပီးေတာ့မလာပဲ..စိတ္တုိရင္ငါကတုိရမွာ”
“ငါလာတယ္”
“ဘာကြ..မင္းလာရင္ငါ့ကုိေတြ ့မွာေပါ့..မင္းမလာလုိ ့မေတြ ့တာ..ငါမင္းကုိသင္းတန္းၿပီးကတည္းကထုိင္
ေစာင့္ေနရတာ”
“မင္းဘယ္ေတြ ့မလည္း...မင္းကမုိးမၿမင္ေလမၿမင္..အၾကည္စုိက္ေနတာကုိးကြ”
“ဘာကြ”
“ဟုတ္တယ္...မင္းနဲ ့မင္းေကာင္မေလးအတူတူထုိင္ေနတာငါၿမင္သားပဲ..ဒါေၾကာင့္ၿပန္လွည့္လာတာ”
“သန္းထုိက္...မင္းငါကုိခ်စ္တယ္ဆုိ”
“ေအး..ခ်စ္လုိ ့လည္းဒီလုိမခံစားႏုိင္လုိ ့ေရွာင္လာတာေပါ့ကြ”
“ဒါဆုိငါ့ကိုဘာလုိ ့မယုံၾကည္တာလည္း”
“ဘာကုိငါကယုံၾကည္ရမွာလည္း”
“မင္းေတြ ့ခဲ့တယ္ဆုိတဲ့တစ္ေယာက္နဲ ့ငါနဲ ့ဘယ္လုိပါတ္သက္လည္းလုိ ့မင္းေမးသင့္တာေလ.”
“ငါ...ငါ.မေမးရဲဘူး..မင္းဆီကထြက္လာမယ့္စကားတစ္ခ်ဳိ့ကုိလည္းေၾကာက္တယ္”
“သန္းထုိက္...မင္းငါ့ကုိခ်စ္လား”
“အင္း..အရမ္းခ်စ္တယ္ေၿပာမၿပတတ္ေအာင္ကုိခ်စ္တာ”
“ငါယုံပါတယ္မင္းငါကုိခ်စ္တာကုိး...သန္းထုိက္ငါေၿပာၿပမယ္...ခ်စ္တယ္လုိ ့ေၿပာေနရုံးနဲ ့ဘာမွမၿပီးလာဘူး
တစ္ေယာက္ရဲ့ အခ်စ္ကုိရယူမယ္ဆုိရင္သူနဲ ့ပါလာမယ့္ဒြန္တြဲေနမယ္အေၾကာင္းရာေတြကုိလည္းလက္ခံႏိုင္
ေအာင္ၾကဳိးစားရမယ္..မဟုတ္ဘူးလား...မင္းငါ့ကုိခ်စ္တယ္ဆုိရင္အနည္းဆုံးေတာ့ငါကုိယုံၾကည္ေပးသင့္
တယ္...ေတြ ့ၿမင္ေနရတဲ့တစ္ခ်ဳိ ့ကိစၥေတြကိုအၿမင္နဲ ့မဆုံးၿဖတ္ပဲ..ႏွလုံးသားနဲ ့ဆုံးၿဖတ္ပါလားကြာ...အဲဒီ
အခ်ိန္တုန္းကမင္းငါ့ကုိၾကည့္ခဲ့တာ..မင္းမ်က္လုံးနဲ ့ပဲမင္းၾကည့္ခဲ့တာကုိး.မင္းငါ့ကုိခ်စ္တဲ့အခ်စ္မ်ဳိးနဲ ့ႏွလုံး
သားနဲ ့မင္းၾကည့္ခဲ့ဘုိ ့ေကာင္းတယ္”
သန္းထုိက္ညိမ္ၿပီးနာေထာင္ေနပါသည္။
“တစ္ကယ္ေတာ့..ရတနာက..အေဖ့မိတ္ေဆြရဲ့သမီးပါ..အေမတုိ ့ဘုရားဖူးသြားဘုိ ့လက္မွတ္ေပးတယ္ဆုိ
တဲ့အေဖမိတ္ေဆြရဲ့ သမီးပါ..မေန ့ကသူ ့အေဖစလုံးကေနၿပန္လာတယ္..ငါ့အေဖေပးလုိက္တဲ့စာနဲ ့အေၾကာင္း
တစ္ခ်ဳိ ့ကုိငါသင္းတန္းကုိလာၿပီးေၿပာတာပါ..ဒါေၾကာင့္မင္း..ငါကုိရတနာနဲ ့အတူေတြ ့ခဲ့တာပဲ”
“ဟင္..ဟုတ္လား”
သန္းထုိက္မ်က္နာခ်က္ၿခင္း၀င္းပသြားေတာ့သည္။ ေပ်ာ္ရြွင္သြားေသာမ်က္နာကဘယ္လုိမွထိန္းထားလုိ ့မရ၊
အစကတည္းကသန္းထုိက္..ဟန္ေဆာင္..မလုပ္တတ္ပါ။
“တစ္ကယ္ကြာ...မင္းၿဖစ္ေနပ်က္ေနတာကလည္းခ်က္ၿခင္းေသေတာ့မယ့္ရုပ္နဲ ့”
“ငါတစ္ကယ္ေသသြားႏုိင္တယ္သိလား.မင္းခြဲထားခဲ့မွာလည္းငါေၾကာက္တယ္”
“သန္းထုိက္ရာ...မင္းကလည္း၂ဦးသေဘာတူၿဖစ္လာၿပီးပဲတုိင္တုိင္ပင္ပင္ရွိရမွာေပါ့..မင္းခုလုိတစ္ဖက္သပ္
မလုပ္ပါနဲ ့ကြာ...ငါလည္းခံစားရတယ္ကြသိလား”
“အင္းပါ...ငါေတာင္းပန္ပါတယ္...ေနာ္...”
“အင္းအင္း...ငါမင္းကုိေၿပာစရာေတြရွိေသးတယ္”
“ေၿပာမယ္ေလ...ေနအုံး..ခုေတာ့ထမင္းခ်က္လုိက္အုံးမယ္...ၿပီးမွေၿပာတာေပါ့”
“ဟင္...ခုထိခ်က္ရေသးဘူးလား”
“ဟီး...ခ်က္ရေသးဘူး...စိတ္ညစ္လုိ ့ထုိင္ေနတာ”
“လုပ္ၿပီးမင္းကေတာ့...အင္းၿပီးေရာ..ငါလည္း၀ုိင္ကူးမယ္”
“အင္း”
၂ေယာက္သားေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြွင္ရြွင္ထမင္းခ်က္စားေသာက္ၾကၿပီးေတာ့အိမ္ေရွ့ကဒန္းေလေပၚထုိင္ရန္ထြက္
လာၾကေတာ့သည္။ ဒန္းေပၚမွာ..ၾကယ္စင္ေမာင္ကထုိင္၍သန္းထုိက္ကၾကယ္စင္ေမာင္ေပါင္ေပၚမွာေခါင္းတင္
ၿပီးလွဲေနလုိက္သည္။
“ၾကယ္စင္ေမာင္”
“အင္း”
”ေၿပာေလ...မင္းပဲေၿပာစရာရွိတယ္ဆုိ”
“အင္း..ဘယ္ကစၿပီးေၿပာရမလည္းမသိဘူး..”
”ေၿပာခ်င္တဲ့ေနရာကေနၿပီးေၿပာ”
“အင္း...ရတနာကေၿပာတယ္”
“အင္း”
”ေနာက္လၾကရင္သူ ့အေဖစလုံးကုိၿပန္မယ္တဲ့ဒီမွာတစ္လပဲၾကာမယ္တဲ့”
“အင္း”
“သူအေဖၿပန္ရင္..ေလ..ငါတုိ ့သားအမိလည္းလုိက္သြားရေတာ့မွာ”
“ဟင္...”
xxxxcxc
ဒန္းေပၚမွာ..ၾကယ္စင္ေမာင္ကထုိင္၍သန္းထုိက္ကၾကယ္စင္ေမာင္ေပါင္ေပၚမွာေခါင္းတင္
ၿပီးလွဲေနလုိက္သည္။
“ၾကယ္စင္ေမာင္”
“အင္း”
”ေၿပာေလ...မင္းပဲေၿပာစရာရွိတယ္ဆုိ”
“အင္း..ဘယ္ကစၿပီးေၿပာရမလည္းမသိဘူး..”
”ေၿပာခ်င္တဲ့ေနရာကေနၿပီးေၿပာ”
“အင္း...ရတနာကေၿပာတယ္”
“အင္း”
”ေနာက္လၾကရင္သူ ့အေဖစလုံးကုိၿပန္မယ္တဲ့ဒီမွာတစ္လပဲၾကာမယ္တဲ့”
“အင္း”
“သူအေဖၿပန္ရင္..ေလ..ငါတုိ ့သားအမိလည္းလုိက္သြားရေတာ့မွာ”
“ဟင္...”
သန္းထုိက္ရင္ထဲဘာကိုမည္သုိ ့ေၿပာရမည္မသိေတာ့...ရင္ထဲမွာ၀မ္းနည္းဆုိ ့တက္သြားေတာ့သည္။
”ငါမလုိက္သြားခ်င္ဘူး...မင္းနဲ ့လည္းမခြဲႏုိင္ဘူးကြာ”
ၾကယ္စင္ေမာင္ရဲ့စကားသံေတြတုန္ခါလာေတာ့တယ္။
“သန္းထုိက္စိတ္ညစ္သြားလား”
“ၾကယ္စင္ေမာင္...”
“အင္း”
“ဟုိ..ေကာင္းကင္းၾကီးကုိၾကည့္လုိက္...ၾကယ္ေလးေတြေတြ ့လား”
“အင္း...”
“အဲဒီၾကယ္ေတြထဲက..ငါေလၾကယ္ေလးတစ္ခုကုိေရြးခ်ယ္ခဲ့တာပါ...ငါရဲ့ဘ၀အတြက္..ငါ့ရဲ့အနာဂါတ္အတြက္
ငါနဲ ့အတူေရွ ့ဆက္သြားမယ့္လက္တြဲေဖၚကုိေရြးခဲ့တာပါ”
“သန္းထုိက္ရယ္”
”မင္း..ဘယ္ေနရာပဲေရာက္ေရာက္..ဒီေကာင္းကင္ၾကီးရဲ့ေအာက္မွာရွိေနသ၍ကေတာ့..ငါ့အတြက္ေၿဖသာပါတယ္
ကြာ...ၾကယ္စင္ေမာင္..ငါတုိ ့၂ေယာက္ခုခ်ိန္မွာလူၾကီးေတြရဲ့အရိပ္ေအာက္ခြဲထြက္ၿပီးမထြက္ႏုိင္ေသးဘူးေလ...
မင္းနဲ ့ငါခ်စ္ေနၾကတာကုိလည္း..လူၾကီးေတြမသိေစခ်င္ဘူး..အသိလည္းခံလုိ ့မၿဖစ္တဲ့အေၾကာင္းရာေတြမဟုတ္
လား..ငါတုိ ့အၿဖစ္ေတြက”
”မင္းေၿပာတာမွန္ပါတယ္”
”ၾကယ္ေလးတစ္ခုကုိငါရခဲ့တယ္...ငါဘယ္ေတာ့သူလက္ကုိလြွတ္ေပးလုိက္မွာမဟုတ္ဘူး..အၿမဲတမ္းငါနဲ ့အတူ
ေခၚေဆာင္သြားမွာပါ”
“သန္းထုိက္ရာ..ငါငုိခ်င္ေအာင္ေၿပာေနတာလား”
”ၾကယ္စင္ေမာင္..မင္းငါ့ကုိယုံတယ္ေနာ္”
“ငါကုိယ္ငါ့ထက္..မင္းကုိပုံယုံၾကည္ပါတယ္”
“မင္းကိုလည္းငါယုံတယ္..မင္းခုေလာေလာဆယ္..မင္းေရွ ့ေရးအတြက္..ငါတုိ ့ေရွ ့ေရးအတြက္..ငါတုိ ့ေတြအခ်ိန္
ေတြေပးဆပ္ရမွာပဲ..ဒီလုိအခ်ိန္ေတြေပးဆပ္ရတဲ့ကာလတစ္ခုမွာ..မင္းလည္းငါကုိသစၥာရွိသလုိ..ငါလည္းမင္းအ
ေပၚကုိသစၥာရွိစြာေနမယ္...ခုခ်ိန္မွာငါတုိ ့အေတာင္ေတြမစုံေသးဘူး..သင္ယူရမယ့္ဘ၀ေတြရွိေသးတယ္”
“မင္း..ငါကုိခြဲမယ့္စကားေတြေၿပာေနတာလား”
“မဟုတ္ဘူး...ငါမင္းကုိဘယ္ေတာ့မွမခြဲဘူး...မင္းၿပန္လာမယ့္ရက္ကုိေစာင့္မယ့္သူပါ...မင္းလည္းခုေတာ့ဘ၀အတြက္
ငါ့တုိ့၂ေယာက္အတြက္ၾကဳိးစားရမယ္ေလ..ငါလည္းထုိ့အတူပဲ..တစ္ခုပဲရွိတယ္..မိဘေတြကုိယုံၾကည္လာေအာင္
မင္းေနရမယ္..သားလိမၼာဆုိတဲ့..ဂုဏ္ပုဒ္တစ္ခုေပါ့..ငါတုိ ့မိဘေတြက..ငါတုိ ့အေပၚယုံၾကည္လာၿပီးဆုိရင္ေတာ့
ငါတုိ ့ေတြဘ၀က..ငါတုိ ့လက္ထဲမွာပဲရွိေတာ့မယ္ေလ..ငါေၿပာတာနားလည္လား”
“သိပ္ေတာ့နားမလည္ဘူး”
“မိဘက..သားသမီးကုိစိတ္မခ်လုိ ့ဆုိၿပီးအိမ္ေထာင္ခ်ေပးတဲ့သေဘာေတြက..ဘာေတြလည္းၾကယ္စင္ေမာင္”
“သားသမီးကုိမယုံၾကည္လုိ ့မင္းေၿပာခ်င္တာလား”
“ဒါပဲေပါ့...မိဘေတြကသားသမီးကုိယုံၾကည္လာၿပီးဆုိၿပီး...သားသမီးလုပ္သမွ်ဟာအေကာင္းၿမင္တတ္ၾကၾကီးပဲမဟုတ္
လား...ခုခ်ိန္မွာမင္းလည္းမလုပ္ႏုိ္င္သလုိ..ငါလည္းမရေသးဘူး..သူတုိ ့အၿမင္မွာငါတုိ ့နွစ္ေယာက္က..သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့
သူငယ္ခ်င္းဆုိတဲ့အၿမင္ပဲရွိေစခ်င္တယ္...ၿဖစ္ႏုိင္ရင္ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံးေပါ့..ဒါေပမယ့္ငါတုိ ့ႏွစ္ေယာက္တူတူေန
ႏူိင္ေအာင္ၾကဳိးစားမယ္”
“မင္းဆုိလုိတာက..သူငယ္ခ်င္းသေဘာနဲ ့တစ္အိမ္တည္းတူတူေနမယ္ဆုိတဲ့သေဘာ”
“အင္း..ဟုတ္တယ္..မိဘေတြကုိလည္းစိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တယ္...ငါတုိ ့ေၾကာင့္ဆုိတဲ့..အၿဖစ္မ်ဳိးေတြမၿဖစ္ေစခ်င္ဘူး
ငါေၿပာတာမင္းသေဘာေပါက္တယ္ေနာ္”
“အင္း..ငါသေဘာပါက္တယ္...မင္းကေလ..ေတာ္ေတာ္သိတတ္လုိက္တာ”
“သန္းထုိက္..ေလ..သန္းထုိက္တဲ့...ဟဲဟဲ....မင္းေၿပာတဲ့စကားရွိတယ္ေလ...ခ်စ္တယ္ဆုိရုံေလးနဲ ့မၿပီးေသးဘူး”
“ဟား..ဟား...”
သန္းထုိက္နဲ ့ၾကယ္စင္ေမာင္ၾကည္ႏူးစြာေထြးဖက္ထားလုိက္သည္။
ၾကယ္စင္ေမာင္ရင္ထဲမွာတစ္ေနကုန္ၿဖစ္ေပၚေနေသာ...အစုိင္းခဲမ်ားလည္းေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ ့ေပ်ာက္ကား...
အားလုံးအဆင္ေၿပသြားေတာ့သည္။ ၾကယ္စင္ေမာင္ခ်စ္ေသာသန္းထုိက္ကေတာ့..သူရဲ့ေပါင္ေပၚမွာေခါင္းတင္
ရင္ၿဖင့္..သူ ့ေမးေဆ့ကုိကုိင္လိုက္..ပါးကုိလိမ္...လုိက္...ခ်စ္စရာေကာင္းစြာၿပဳံးေနေတာ့သည္။
“သန္းထုိက္..”
“အင္း..”
“ငါတုိ ့ႏွစ္ေယာက္တိတ္တိတ္ေလ..ဘယ္သူမွမပါပဲလက္ထပ္ထားရေအာင္ေနာ္”
“အင္း..”
“ၿပီးေတာ့ေလ..ငါၿပန္လာရင္တူတူေနရေအာင္ေနာ္”
“အင္း..”
“ငါတုိ ့ေတြအသက္ေတြၾကီးလာရင္..တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ေဖးမၾကတာေပါ့ေနာ္”
“အင္း”
”ၿပီးေတာ့ကေလးေတြလည္းေမြးစာၾကမယ္”
“အင္း..”
“ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ေမြးစာမလဲ...၂ေယာက္ဒါမွမဟုတ္၃ေယာက္”
”အင္း.မင္းကုိပါေမြးစားပစ္မယ္”
“အန္”
“ဟုတ္တယ္..မင္းကုိပါေမြးစားပစ္မယ္”
ၾကယ္စင္ေမာင္သန္းထုိက္ကုိဘုၾကည့္...ၾကည့္လုိက္ေတာ့...သန္းထုိက္ကခပ္တည္တည္။

ၿပီးပါၿပီး။
ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ဒီဇာတ္လမ္းေပၚမွာစာဖတ္သူအေပါင္းအားတစ္စုံတစ္ရာေပးႏုိင္သည္ဆုိလွ်င္..
က်ေနာ္ jinjar ေက်းဇူးထူးပါ