ႀကယ္စင္ ကုိဖမ္းေသာလက္တစ္စုံ - EP - 1

ရည္းစားစာ....

ၾကယ္ကုိစြတ္ဖုိ့..လက္တစ္စုံလုိတယ္ဆုိရင္
အဲ့ဒီလက္ကုိနင္ေပးႏုိင္မလား

ပန္းကုိၿခဴးဘုိ့..တန့္စို့တစ္ခုလုိမယ္ဆုိရင္
နင္ကငါ့အတြက္..ၿခဴတန္တစ္ခုငွားပါလား

ေလနဲ့အတူ.ငါကုိသယ္ေဆာင္ဖုိ့အတြက္
နင္ရင္တံခါး..ဖြင့္ထားပါလား..
ငါ၀င္လာခဲ့ခ်င္လုိ့။....

သန္းထုိက္ထုိကဗ်ာေလးကုိထုတ္ဖတ္ေနတုန္း ကုိစန္း၀င္က
“ေဟ့ေကာင္ ဘာဖတ္ေနတာတုန္း”
“ကဗ်ာပါဗ်ာ”
“ၿပစမ္းပါဦး”
မၿပပါပဲသူဟာသူယူဖတ္၏။ ရုိးရုိးဖတ္ၿခင္းမဟုတ္ ႏုတ္ခမ္းတစ္လွဳပ္လွဳပ္ႏွင့္ဖတ္ၿခင္း
ၿဖစ္သည္။ စိတ္ထဲမွဖတ္လုိ့ရသာႏွင့္ ထုိခဲ့သုိ့ဖတ္ၿခင္းကုိသန္းထုိက္ခံစားလုိ့မရေခ်။ ေနာက္
ကဗ်ာကုိေၿဖာင့္ေၿဖာင့္တန္းတန္းဖတ္ေနၿခင္းလည္းမဟုတ္ၿပန္။
“ခုသေလာ လက္ဖက္ရည္ေရာင္းရတာ အတက္က်မရွိဘူးကြ”
ၿပီးဆက္ဖတ္ၿပန္သည္။သန္းထုိက္လက္ဖက္ရည္ပန္းကန္ကုိလွမ္းၾကည့္ၿပီးယင္ေကာင္မရွိပါပဲ လက္ၿဖစ္ယက္ခက္ေပးေနၿပန္သည္။ ေနာက္တင္ပါးကုိဘာေကာင္ကုိက္မွန္းမသိပဲ
ရုိက္ၿပီးသူ့လက္ၾကီးနဲ့ကုတ္ၿပန္သည္။
“ေသာက္ေလကြာ”
“ေသာက္ပါတယ္ဗ်”
ဆက္ၿပီးဖတ္ေနၿပန္သည္။ ၿပီးညိမ္ညိမ္မဖတ္..လက္ကလည္းရွဳပ္ေနသည္။
ထုိ့ေနာက္မွေတာ့
“ဒါကဗ်ာလား”
သန္းထုိက္လည္းခ်က္ၿခင္းၿပန္မေၿဖ။ တစ္ခုခုကုိက္သလုိတင္ပါးကုိလက္ၿဖစ္ကုတ္လုိက္
သည္။ ထုိလက္ၾကီးနဲ့ပင္ကုိကုိစန္း၀င္ ႏုတ္ခမ္းေရွ့မွာ ယင္ေကာင္ယပ္သလုိ ယပ္ေပး
လုိက္ရင္း
“ေမးမွေမးတတ္တယ္ဗ်ာ”
“ဘာၿဖစ္လုိ့လည္း”
“ကဗ်ာလားဆုိလု့ိေလ”
“ဒါနဲ့မ်ားမင္းေခါင္းစဥ္ ကရည္းစားစာဆုိ”
“ကဗ်ာေခါင္းစဥ္က ရည္စားစာပဲဗ်”
“ဘယ္သူ့ေပးမလုိ့လည္း”
“ခင္မ်ားကုိေပးမလုိ့မဟုတ္ပါဘူး”
“ငါထင္ေတာ့ထင္သား မင္းအေစာၾကီးငါ့ဆုိင္မွာလာထုိင္ၿပီးေတာ့ ဆုိင္ေရွ့ကၿဖတ္တဲ့
ေကာင္းမေလးေတြေပးမလုိ့မဟုတ္လား”
“ၾကံၾကီးစည္ရာေတြေလ်ွာက္ေၿပာမေနနဲ့..ဘယ္ေကာင္းမေလးေခ်ာေခ်ာကေလးမွခင္မ်ား
ဆုိင္ေရွ့ကၿဖတ္ကိုမသြားဘူးတစ္ၿခားလမ္းကေနသြားၾကတာ”
“ဒါၿဖင့္မင္းကေစာေစာစီးစီးငါ့ဆုိင္မွာဘာလုိ့လာတာလည္းထူးထူးဆန္းဆန္း”
“ဒီကဗ်ာေၾကာင့္စိတ္ညစ္လုိ့ေပါ့ဗ်”
“ေၿပာစမ္းပါအုံးဒီကဗ်ာအတြက္ဘာစိတ္ညစ္စရာရွိလုိ့လည္း”
“ဒီကဗ်ာကုိက်ေနာ္..မေန့ညကသန္းေခါင္းယံနီးနီးမွာေရးတာဗ်”
“ေအးကဗ်ာေရတယ္ဆုိတာအဲဒီအခ်ိန္မွာပုိေကာင္းတယ္လုိ့ေၿပာသံၾကားဖူတယ္ကြ”
ကုိစန္း၀င္မသိပဲနဲ့မဆုိင္တာေတြေလ်ွာက္ေၿပာၿပန္၏။
“လူေတြအက်င့္စာရိတၱပ်က္သလုိ ရာသီဥတုလည္းေဖါက္ၿပန္တဲ့သေဘာေပ့ါဗ်ာ”
“မင္းစကားေတြက ဘယ္ေရာက္ကုန္တာတုန္း”
“ေလေပါ့ဗ်ာ ေလတုိက္လုိက္တာ အဲဒီကဗ်ာလြင့္သြားတယ္”
“ေၾသာ္ ေအးခ်မ္းတဲ့ေဆာင္းညကေလးမွာႏွင္းမွဳန္ေတြနဲ့အတူေလရွဴးကေလးကပါတုိက္
သြားတယ္ေပါ့။ ဟုတ္လား”
“ေတာ္စမ္းပါဗ်ာ...အေရးထဲမွ..ခင္မ်ားကလည္းတေမွာင့္။ အဲဒီစာရြက္က..ေဘးအိမ္က
အပ်ဳိၾကီးရဲ့...အခန္းထဲကုိတည့္တည့္ေရာက္သြားတာ”
“မင္းတုိ့ေဘးအိမ္ကအပ်ဳိၾကီးမခင္စိန္ရဲ့အခန္းလား”
“အစစ္ေပါ့”
“သူကလည္းအဲဒီအခ်ိန္အိပ္ေသးဘူးလား”
“ေၾသာ္..ခင္မ်ားေၿပာသလုိေအးခ်မ္းတဲ့ေဆာင္းညကေလးမွာေလးရွဴးနဲ့အတူေလးညင္း
ကုိေစာင့္ေနတာေနမွာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္မွာေတာ့ဒုကၡေရာက္ေတာ့တာပဲ”
“သူက မင္းကုိတစ္ခါတည္းအေၿဖေပးလုိက္လုိ့လား”
“အဲလုိေတာ့လည္းဘယ္ဟုတ္မလည္းဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ကဗ်ာကုိဖတ္လုိက္က်ေနာ္ကုိရြန္း
ရြန္းစားစားၾကီးနဲ့ၿပန္ၾကည့္လုိက္နဲ့၊ အသည္းယားစရာၾကီးဗ်ာ”
“မင္းကၿပန္မေတာင္းဘူးလား”
“ေတာင္းတယ္ေလ မေပးေသးဘူးတဲ့”
“ဘာၿဖစ္လုိ့”
“ခ်က္ခ်င္းၾကီးေတာ့မေကာင္းဘူးကြယ္။ စဥ္းစားပါရေစဦးတဲ့”
“ဟာ....အဲဒါမွခြပဲ”
“ေအးေပါ့ဗ်ာ..အဲဒါေၾကာင့္က်ေနာ္စိတ္ညစ္ေနတာ”
“သူကမင္းကုိၾကဳိက္ေနတာလုိ့ၾကားမိတယ္ကြ”
“က်ေနာ္ကသူကုိမၾကဳိက္တာေကာမၾကားမိဘူးလား....တစ္ကယ္ဆုိခင္းမ်ားနဲ့လုိက္ဖတ္တာ”
“ေဟ့..ေအ...သြားကေခါေခါႏွဖူးေမာက္ေမာက္နဲ့ကြာစဥ္းစားလုိ့ေတာင္မရတာ”
“ခင္မ်ားက်ေတာ့သိတတ္လုိက္တာ...က်ေနာ္ကလူပ်ဳိေလးဗ်..ခုမွအေတာင္တက္ကာစမုိ့
သစ္တာေတြပဲရင္ခုန္တာ...ခင္မ်ားကေတာ့”
“ေဟ့ေကာင္..မင္းေတာ္ေတာ့...ေတာ္”
“ဟဲဟဲ”
ကုိစန္း၀င္ထထြက္သြားေတာ့တယ္..ဒါမွလည္းတစ္ေယာက္တည္းေတြးလို့ေကာင္းမွာ
“ေဟ့ေကာင္သန္းထုိက္”
လာၿပန္ၿပီးေနာက္တစ္ေယာက္
“ဘာတုန္းဗ်ာ...ေကာင္းေကာင္းကုိမေတြးရဘူး”
ကုိေက်ာ္စြာေရဆည္လွည္းၾကီးတကားကားနဲ့အနားေရာက္ေအာင္တြန္းလာရင္း
“မင္းအေမကေၿပာလုိက္တယ္..အိမ္ကုိၿပန္လာခဲ့တဲ့..မင္းတုိ့အိမ္ခန္းငွားမယ့္သူေတြလာမယ္
တဲ့...”
“လုပ္ၿပန္ၿပီးအေမတုိ့ကလည္း...”
သန္းထုိက္ေၿပာေၿပာဆုိဆုိနွင့္လက္ဖက္ရည္ကုိကုန္ေအာင္ေမာ့ေသာက္ရင္အိမ္သို့ၿပန္လာ၏
သန္းထုိက္တုိ့အိမ္မွာကသန္းထုိက္အေမေဒၚစႏၵာရယ္အဘုိးဦးမင္းေအာင္ရယ္ဒါပဲရွိၾကသည္။
အိမ္ကအၾကီးၾကီးမုိ့လည္းအေမကအပုိ၀င္ေငြရရန္အိမ္ငွားတင္သည္။အရင္အပါတ္ကလူေဟာင္း
ေတြအလုပ္အေၿခအေနအရေၿပာင္းေရြ့သြားေတာ့..ခုလူသစ္ေတြေရာက္လာၿပန္ေခ်ၿပီး
သန္းထုိက္အေမကဆရာမပင္စင္စား..သန္းထုိက္အဘုိးကေတာ့သူကိုသူေရွးပညာရွိေတာ့
ေၿပာတာပါပဲ။ နည္းနည္းေတာ့ခြက်သည္။
အိမ္ေရွ့ေရာက္ေတာ့..အိမ္ေရွ့မွာေလာ္ရီကားၾကီး၂စီးႏွင့္..အလုပ္သမားေတြလားအိမ္ငွားေတြ
လားေတာ့မသိ..၄-၅ ေယာက္ေလာက္ပစၥည္းေတြခ်ေနၾကသည္။ ၾကည့္ရတာပစၥည္း
ေတြစုံသေလာက္ပုိက္စံအဆင္ေၿပမယ့္မိသားစုေတာ့ထင္ရပါ၏
“ေၾသာ္သားေတာင္ၿပန္လာၿပီး”
သန္းထုိက္အေမကုိၿပန္ၿပဳံးၿပၿပီး.အနားသြားရပ္လုိက္ပါသည္
“ဒါက်မသားေလ...သန္းထုိက္တဲ့..သား..ဒီကအန္တီကေဒၚေမသက္ႏုိင္တဲ့..အေမတုိ့အိမ္ကုိ
ငွားေနမယ့္သူေလ”
“ဟုတ္”
“သားေလးကခ်စ္စရာေလး...အန္တီမွာလည္းသားတစ္ေယာက္ရွိတယ္..ခုသူကမပါလာေသး
ဘူးေနာက္၂ရက္ေနမွလုိက္လာမယ္တဲ့...အန္တီလည္းအေၿခအေနရအိမ္ကိုေရာင္းလုိက္ရတာ
သားတုိ့အေဖကခု...singapore မွာေလ..သားတုိ့အေဖေနာက္လုိက္သြားက်မလုိ့.. အိမ္
ကုိအရင္ေရာင္းလုိက္တာ..သားကအရင္အိမ္ကုိသိပ္ႏွေမ်ာတာ...ခုအဲဒီအိမ္မွာ၂ရက္ေနၿပီး
မွလုိက္လာမယ္တဲ့ေလ..သားနာမည္ကုိၾကယ္စင္ေမာင္တဲ့ေလ...သားနဲ့ရြယ္တူပဲ”
“ဟုတ္”
အန္တီၾကီးနဲ့ေမေမနဲ့ကေတာ့ရြန္းရြန္းေ၀ေ၀ေၿပာေနလုိက္က်တာ..သန္းထုိက္လည္းနည္းနည္း
ပါးပါးကူညီ လုပ္ကုိင္ေပးရင္း
“ေတာက္...အဲေကာင္လူပါး၀တာ..ပင္ပန္းမွာဆုိလုိ့တမင္ေနခဲ့တာေနမယ္” လုိ့စိတ္ထဲ
ေတြးရင္နည္းနည္းေတာ့တင္းမိပါရဲ့။
**************
2
သန္းထုိက္ မနက္ေစာေစာထအေၿပးေလ့က်င့္ကေနၿပန္လာၿပီး..ကုိစန္း၀င္ဆုိင္ဘက္ကုိ
ေရွဦးလွည့္လုိက္၏။
“ဒီမွာ.ခင္ဗ်..ဒီမွာ”
မိမိကုိေနာက္ကေနၿပီးေခၚလုိက္ေသာတစိမ္းအသံေၾကာင့္ေနာက္လွည့္ၾကည့္လုိက္၏။
သန္းထုိက္ႏွင့္ရြယ္တူေကာင္းေလးတစ္ေယာက္၊ သန္းထုိက္ေမ့ဆက္ၿပလုိက္သည္။
သေဘာကေတာ့ဘာတုန္းေပါ့
“ဒီနားမွာ...အိမ္အမွတ္ ၅၆ ဆရာမေဒၚစႏၵာတုိ့အိမ္သိလား”
“ဘာလုပ္မလုိ့တုန္း”
“က်ေနာ္အေမကသူအိမ္မွာငွားေနတာဗ်..အဲဒါေၾကာင့္အဲဒီအိမ္သြားမလုိ့”
ေၾသာ္...ဒင္းကုိ..ရုပ္ကေလးကေတာ့မဆုိးပါဘူး...အမုိက္စားပဲ..စိတ္ကေတာ့..ငပ်င္းလူလည္
“ေၾသာ္..ခင္မ်ား၀င္လာတဲ့လမ္းကၿပန္ထြက္...ညာဘက္၂လမ္းေက်ာ္ကေန၀င္..ၿပီးရင္ဘယ္
ဘက္ခ်ဳိး...ေနာက္မိနစ္၂၀ေလာက္ဆုိေရာက္ၿပီး”
“ဟာဗ်ာ...ေနာက္ၿပန္လွည့္ရမယ္...အေမကလည္းဘယ္လုိေခ်ာင္းၾကဳိးေခ်ာင္းၾကားထဲလာငွား
လည္းမသိဘူး..ဒါေၾကာင့္မလုိက္လာခ်င္တာ....သြားလုိက္အုံးမယ္”
“ေကာင္းပါၿပီးဗ်ာ”
ၾကယ္စင္ေမာင္ဆုိတဲ့ေကာင္ရဲ့ေနာက္ေက်ာကုိၾကည့္ရင္သန္းထုိက္ၾကိတ္၀မ္းသာေနသည္။
မေန့ကမိမိပင္းပန္းခဲ့သည္မဟုတ္လားနည္းနည္းေတာ့ပညာၿပရမည္။
“ေဟ့ေကာင္..ခုဏကေကာင္ေလးကမင္းတုိ့အိမ္ေမးတာမဟုတလား”
ကုိစန္း၀င္သူဆုိင္ထဲ့ကေနၿပီးလွမ္းၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္သန္းထုိက္အၿဖစ္ကုိၿမင္သိရွိေနၿခင္း
ၿဖစ္ေပသည္။
“ဟုတ္တယ္ေလ”
“ဒါမ်ားမင္းကဘာလုိ့အဲေကာင္ေလးကုိေနာက္ၿပန္လွည့္ခုိင္းတုန္း..မင္းအိမ္ကၿဖစ္.ဒီကေန
၂အိမ္ေက်ာ္ဆုိေရာက္ၿပီးၿဖစ္ရဲ့နဲ့”
“ေၾသာ္ခင္မ်ားကလည္း...သူက်န္မားေရးေကာင္းေအာင္လုိ့လမ္းကုိပတ္ေလ်ွာက္ခုိင္းလုိက္
တာပါဗ်ာ”
“မင္းကေတာ့လုပ္ၿပီး”
သန္းထုိက္ထုိက္တုိ့ရပ္ကြက္...၀ လုံးပုံစံမ်ဳိး..ဘယ္ဘက္ေန၀င္၀င္...၀င္လုိ့ရသည္။
လူေပါင္းစုံ..အလြွာေပါင္းစုံေနေသာရပ္ကြက္ကေလး...စိတ္ခ်မ္းသာဘုိ့လည္းေကာင္းပါ၏
ၾကယ္စင္ေမာင္ေရ....ေလွ်ာက္ထားကြ...ေနာက္ ၂နာရီေလာက္ေနရင္ငါအိမ္ကေနၿပီး
ေတာ့..ေရေအးေအးနဲ့ေစာင့္ေနမယ္...ဟဟဟဟဟ

JIN JAR