ႏြဲ ့ဆိုးဗိုလ္ (၂)

( ၃ )



၁၀ တန္း ေအာင္စာရင္းေတြ ထြက္ေတာ့ မိုးေ၀ ေအာင္တယ္၊ ခ်မ္းခ်မ္း ေအာင္တယ္၊ သီဟန္လည္း ေအာင္တယ္။

ဗိုလ္ဗိုလ္ က်တယ္။

ဗိုလ္ဗိုလ္ ရွက္လိုက္တာ။ တစ္သက္နဲ ့ တစ္ကိုယ္ ဒီလို အတန္း မက်ဘူးဘူး။ ငယ္ငယ္ေလး ကတည္းက တစ္ႏွစ္

တစ္တန္း ေအာင္ခဲ့တာခ်ည္းပင္။ ရွက္လြန္းလို ့ တစ္ကိုယ္လုံး တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြ ဗိုလ္ဗိုလ့္ ပါးေပၚ

တလိမ့္လိမ့္ စီးက်လာတယ္။ ႏွပ္ေတြပါ ထြက္လာတယ္။

ဗိုလ္ဗိုလ့္ ကုတင္ေပၚမွာ ေဘးခ်င္းယွဥ္ထိုင္ေနတဲ့ သီဟန္က .. မ်က္ႏွာကို လက္ဖ၀ါးႏွစ္ဘက္နဲ ့ အုပ္ၿပီး ငုိေနတဲ့

ဗိုလ္ဗိုလ္ ရဲ ့ ပုခုံးေပၚ သူ ့လက္တစ္ဘက္ တင္ၿပီး တင္းတင္းဖက္ထားပါတယ္။

ကိုလင္းကေတာ့ တနဂၤေႏြေန ့မို ့ ခ်က္ခ်င္း ေရာက္မလာတတ္ေသး။



ဗိုလ္ဗိုလ္ ေက်ာင္းၿပန္တက္ရမယ္ေပါ့။

ေနာက္က တက္လာတဲ့ အတန္းသစ္ကို ဗိုလ္ဗိုလ္ တက္ရတယ္။ ဘ၀မွာ ဒုတိယအႀကိမ္ အရွက္ဆုံးပါ။ ဗိုလ္ဗိုလ္

တက္ရမယ့္ တန္းခြဲ ဂငယ္ ရဲ ့ အခန္း၀ ေရာက္ေတာ့ စာသင္ေနတဲ့ အတန္းပိုင္ ဆရာမ က ဗိုလ္ဗိုလ္ ထိုင္ဘို ့ အ

တြက္ ေနရာၿပရမွာမို ့ စာသင္ရပ္လိုက္တယ္။

အဲ့ေတာ့ တတန္းလုံးက ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့ မ်က္လုံးေတြ .. မ်က္လုံးေတြက .. မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ဗိုလ္ဗိုလ့္ ဆီကို

ေရာက္လာႀကပါတယ္။ ရွက္လိုက္တာ ရွက္လိုက္တာ။ ခံၿပင္းလိုက္ရတာ။ ဗိုလ္ဗိုလ္ ေခါင္းကို ငုံ ့ထားလိုက္ရတယ္။



အတန္းသစ္က ခ်ာတိတ္ေတြက အရင္ ၉တန္းသမားေတြမို ့ အမ်ားစုကို ၿမင္ဘူးရုံက လြဲလို ့ အေသအခ်ာမသိ။ သိ

စရာလည္းမလို။ ဗိုလ္ဗိုလ္ စိတ္မ၀င္စား။ သူတို ့ ကလည္း ဗိုလ္ဗိုလ္ ဟာ ႏွစ္ႀကီးသမားမို ့ ဘာသိဘာသာ ေနလို

က္ႀကတာကို ဗိုလ္ဗိုလ္ က ဘ၀င္မက်။ သူ ့ကို ၁၀တန္းက်ဆိုၿပီး အေပါင္းအသင္း မလုပ္ခ်င္လို ့လို ့ ထင္လိုက္တ

ယ္။

စာသင္ရတာလည္း သိၿပီးသား သင္ခဲ့ဘူးၿပီးသားခ်ည္း။ သစ္တာ ဆန္းတာ ဘာမွမရွိ။ မႏွစ္က က်က္ထားၿပီးသား

စာေတြမို ့ ၃လ၊ ၄လ  အလိုမွာ အနီးကပ္ တြန္းတြန္းထိုးထိုး က်က္လိုက္ရင္ ဗိုလ္ဗိုလ္ ဒီႏွစ္ ၁၀တန္း ကၽြတ္ၿပီ။ အဲ့

မွာတင္ ဗိုလ္ဗိုလ္ ေက်ာင္းေန မေပ်ာ္ေတာ့။ တေၿဖးေၿဖးနဲ ့ ဗိုလ္ဗိုလ္ ေက်ာင္းေၿပးတတ္လာတယ္။ ေက်ာင္းမုန္ ့

စားဆင္းခ်ိန္ဟာ ဗိုလ္ဗိုလ္ အတြက္ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ၿဖစ္လာခဲ့တယ္။



ပထမေတာ့ ေက်ာင္း၀င္းထဲက ထြက္လိုက္တာနဲ ့ ဗိုလ္ဗိုလ့္ ေၿခလွမ္းေတြက ၿမိဳ ့ထဲ ရုပ္ရွင္ရုံေတြဘက္ဆီ တန္းလို ့

ပါ။ ႀကည့္စရာ ကားကလည္း သိပ္မရွိေတာ့၊ ရုပ္ရွင္ကိုလည္း ၿငီးေငြ ့လာေတာ့ ၿမိဳ ့ထဲ ဟိုေငး ဒီေငးလုပ္၊ ဗႏၶဳလ ပန္း

ၿခံ၀င္ထိုင္၊ ပန္းဆိုးတန္း ေဗာတံတား သြားထိုင္ၿပီး သမၺာန္ေတြေငးနဲ ့ အခ်ိန္ကို ရႏုိင္သမွ် ႀကံဖန္ၿဖဳန္းသည္ေပါ့။

ဗိုလ္ဗိုလ့္ အတြက္ အခ်ိန္ဆိုတာ ပိုလို ့လွ်ံလုိ ့ပါ။

မနက္ မနက္ ထေၿပးႀကရင္း လၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ႀကတဲ့အခါ ၿမိဳ ့ထဲမွာ ေတြ ့ခဲ့ ၿမင္ခဲ့ သိခဲ့သမွ် ကိုလင္းကို ေဖာ

က္သည္ခ် ၿပန္ေၿပာၿပနဲ ့ အာ၀ဇၨန္းကို ရႊင္လို ့ပါ။ အစကေတာ့ ကိုလင္းက အင္းလိုက္ အဲလိုက္ ရယ္စရာပါရင္

ရယ္လိုက္နဲ ့ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ဗိုလ္ဗိုလ္ ေၿပာတာေတြ မ်ားလာ .. ေခါင္းစဥ္ေတြ အေႀကာင္းအရာေတြ မ်ားမ်ား

လာေတာ့ ဗိုလ္ဗိုလ့္ ကို ရိပ္မိလာတယ္။



“ မင္း ေက်ာင္းေရာ တက္ရဲ  ့လားကြ၊ မင္းေၿပာတာေတြ အကုန္ လမ္းေပၚက ဟာေတြခ်ည္းပဲ။ မင္း စိတ္ေလေနၿပီ

ေနာ ဗိုလ္ဗိုလ္ ။”

ဗိုလ္ဗိုလ္ အေၿပာကို ရပ္လိုက္္ပါတယ္။

“ ဒီလိုသာ Rolling stone လို လိမ့္ေနလို ့ကေတာ့ မင္း မလြယ္ဘူး။ မင္း က်ဴရွင္ေတြေရာ တက္ရဲ ့လား။”

ကိုလင္းက ဗိုလ္ဗိုလ့္ ကို ဆက္ေမးလိုက္တာပါ။ ကိုလင္းက တည္တည္ေမးလိုက္တာမို ့ ဗိုလ္ဗိုလ္ ကိုယ္ရွိန္သ

တ္လိုက္ပါတယ္။ ေတာက္ေလွ်ာက္ ဗိုလ္ဗိုလ့္ ကို အလိုလိုက္ အႀကိဳက္ေဆာင္ လိုက္ေလ်ာစၿမဲ ကိုလင္းက ခပ္မ

ဆတ္ ေမးလုိက္တာေႀကာင့္ ဗိုလ္ဗိုလ္ နည္းနည္းေတာ့ အံ့အားသင့္သြားတယ္။ တဆက္တည္း ေစာေစာက တြ

တ္တြတ္ထိုးေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းကိုလည္း မသိမသာ တင္းတင္းေစ့လိုက္တယ္။ ရႊင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာကိုလည္း ရုတ္ခ်ည္း

တင္းလိုက္တယ္။

“ သား တက္ပါတယ္။”

ဗိုလ္ဗိုလ္ ေခါင္းကို ႏွစ္ခ်က္ ဆက္ၿငွိမ့္ၿပလိုက္ရင္း ပါးစပ္ကလည္း ခပ္ဆတ္ဆတ္ ေၿဖလိုက္တယ္။ ႏွာေခါင္းေပါက္ ႏ

ွစ္ခုမွာေတာ့ ၀င္သက္ထြက္သက္ ေလၿပင္းေတြက ရႈးရႈးရွဲရွဲတိုက္စၿပဳေနၿပီ။ မ်က္ႏွာကလည္း အေၿပးေလ့က်င့္

ထားတာထက္ကို ပိုၿပီး နီလာၿပီ။

ဒါကို ရိပ္မိတဲ့ ကိုလင္းက ..

“ ငါက မင္းအတြက္ ေၿပာတာပါ။”

“ သား နားလည္ပါတယ္။”

ႀကည့္ေလ ခါတုိင္းဆိုရင္ ကိုက ကိုက နဲ ့ ရႊန္းရႊန္းေ၀ ေၿပာတတ္တဲ့ ကိုလင္းက အခု သူ ့ ကိုသူ ငါက တဲ့။ ဘယ္

ေလာက္ တင္းဘို ့ေကာင္းလဲ။ ေတြ ့မယ္၊ ေတြ ့မယ္။ ေတြ ့ႀကၿပီေပါ့ေနာ။

“ အကိုတို ့လို ၁၀တန္း ေအာင္တဲ့သူေတြက သားတို ့လို ၁၀တန္းက်သမားေတြကို အထင္ေသးတာ မဆန္းပါဘူး။”



ေရာ။ ခက္ၿပီ။ ဒီေကာင္။ ေစတနာကို ခ်က္ခ်င္း လက္ငင္းကို ေစာ္ကားလိုက္ၿပီ။

ပက္ခနဲ ေၿပာလိုက္ရင္း ဗိုလ္ဗိုလ့္ မ်က္အိမ္မွာ မ်က္ရည္ေတြ ၀ဲလာတယ္။ တင္းတင္းေစ့ထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဟာလည္း

တဆတ္ဆတ္ တုန္လာတာေႀကာင့္ လၻက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ အရွက္မကြဲခ်င္လို ့ စားပြဲေပၚက ေပါက္ဆီတစ္လုံးကို လွမ္

းယူၿပီး ေခါင္းငုံ ့စားေနလိုက္တယ္။

စားေနတဲ့ ေပါက္ဆီေပၚကို မ်က္ရည္တစ္စက္က ေပါက္ခနဲ။



ဗိုလ္ဗိုလ့္ မွာ ဒီသိမ္ငယ္တဲ့ စိတ္က ၁၀တန္းက်တဲ့ေန ့က စလို ့ ဗိုလ္ဗိုလ့္ စိတ္ထဲ ၀င္ေရာက္ ေအာင္းခိုခဲ့တယ္။

အတန္းမတက္ေတာ့ဘဲ ေက်ာင္းလစ္ခဲ့တာလည္း ဒီစိတ္ေႀကာင့္ပဲ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကို မေတြ ့ေတာ့တာလည္း ဒီ

စိတ္ပဲ၊ အတန္းသစ္မွာ သူငယ္ခ်င္းသစ္ မထားေတာ့တာလည္း ဒီစိတ္ေႀကာင့္ပါပဲ။ ႀကာေတာ့ ဗိုလ္ဗိုလ့္ မွာ Psycho

လိုၿဖစ္လာခဲ့တယ္။

 ဒါကိုမွ အကိုလို ခင္ရတဲ့ ကိုလင္းက ကရုဏာနဲ ့ ေၿပာလိုက္တာမွာ .. အဲ့ ကရုဏာက ဗိုလ္ဗိုလ့္ အရႈိက္ကို ဟ

က္တက္မွန္ေတာ့တာပဲ။ အရႈိက္က နင့္ကနဲ .. အင့္ကနဲ .. ေအာင့္သြားၿပီးမွာေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ လိမ့္ဆင္းလာ

ေတာ့တာပါပဲ။

ေပါက္ဆီကို စားေနရင္းက သူ ့ေကာင္မေလး ခ်မ္းခ်မ္း ေၿပာတဲ့ စကားကို ဗိုလ္ဗိုလ္ ႀကားေယာင္ေနမိတယ္။

“ ဒီမွာ ဗိုလ္ဗိုလ္ ၊ နင္တို ့ ေယာက္်ားေလးေတြဟာ ေလ .. ငါတို ့ မိန္းခေလးေတြ ငုိရင္ .. မ်က္ရည္က်ရင္ .. အပို

ေတြ၊ မူယာမာယာမ်ားေနတာ၊ မ်က္ရည္လြယ္တယ္လို ့ ထင္တတ္ႀကတယ္။ ငါတို ့ ရင္ထဲက ခံစားရလို ့ မ်က္ရ

ည္လည္ရတာလို ့ မထင္ႀကဘူး။ ငါတို ့ မ်က္ရည္ကို တန္ဘိုးမထားတတ္ႀကဘူး။”

ခ်မ္းခ်မ္း ေၿပာခဲ့တုန္းက ၿပဳံးေနခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ဗိုလ္ အခုေတာ့ သေဘာေပါက္သြားပါၿပီ။



ကိုလင္း ေနလို ့ မရေတာ့။ မိသားစုမွာ အငယ္ဆံုးမို ့ ညီငယ္ ႏွမငယ္ေတြ မရွိတဲ့ ကိုလင္း .. ဗိုလ္ဗိုလ့္ ကို ကိုယ့္ညီ

ေလးလို သေဘာထားၿပီး ေကာင္းေစခ်င္လို ့ ေလသံနည္းနည္း မာလိုက္ပါတယ္၊ ပုဂၢိဳလ္က မ်က္ရည္ေပါက္ေပါ

က္ယိုေနၿပီ။ ပထမဦးဆုံးမွာပဲ လက္ေၿမွာက္လိုက္ရၿပီ။

ဗိုလ္ဗိုလ္ နဲ ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ေနရာက ဗိုလ္ဗိုလ့္ ေဘးက ထိုင္ခုံကို ေရႊ ့ထိုင္လိုက္ပါတယ္။

“ ကဲပါ .. ဗိုလ္ဗိုလ္ ရာ ေတာ္ပါေတာ့။ ကိုတို ့ သြားႀကရေအာင္ပါ။”

ကိုတို ့လို ့ ၿပန္ၿပင္သုံးလိုက္ၿပီး ကိုလင္း ဗိုလ္ဗိုလ့္ ကို စေခ်ာ့ပါၿပီ။ ဗိုလ္ဗိုလ့္ ကို ကိုလင္း ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။ သူ ့

မွာလည္း သူ ့အကိုက ႏုိင္ငံၿခားေရာက္ေန။ ဗိုလ္ဗိုလ့္ မွာလည္း သူ ့အကို ေဇာ္ေဇာ္ခ်ိဳ က အေ၀းမွာေရာက္ေနတယ္

မဟုတ္လား။ မိသားစုေတြထဲမွာ အငယ္ဆုံး ၿဖစ္ႀကတာခ်င္းပါ လာတူေနႀကတယ္ေလ။

ေယာင္ေယာင္ေလး မတူတာက ကိုလင္းက ညီငယ္ လိုခ်င္တယ္၊ ဗိုလ္ဗိုလ္ က အကိုပဲ ထပ္လိုခ်င္တယ္။



“ သား မလိုက္ဘူး အကို .. အကိုၿပန္ေတာ့။”

ေရာ။ ဒီေကာင္ ဆႏၵၿပၿပီ။ ထိုင္ေနရာက မထ။ လႈပ္ေတာင္ မလႈပ္။



လုပ္ၿပီ၊ ဗိုလ္ဗိုလ္ လုပ္ၿပီ။ ဒါဟာသူ ့ရဲ ့ အထိေရာက္ဆုံးနဲ ့ အေအာင္ၿမင္ဆုံး တိုက္ကြက္။

မိသားစုမွာ အငယ္ဆုံးဆိုေပတည့္ ဗိုလ္ဗိုလ့္ ကို အလို မလိုက္ႀက။ ပါးစပ္နဲ ့ မေၿပာဘဲ မ်က္လုံးနဲ ့သာ ခပ္တ

ည္တည္ႀကည့္တတ္တဲ့ အေဖ့ကိုလည္း ေႀကာက္ရတယ္၊ စကားလုံးေလးေတြ ေရြးသုံးၿပီး သာသာနဲ ့ နာနာေၿပာ

တတ္တဲ့ အေမ့ကိုလည္း လန္ ့ရတယ္၊ မထင္ရင္ မထင္သလို စိတ္ထြက္တတ္တဲ့ အကို ကိုလည္း သတိထားရတယ္။

ဒါ့ေႀကာင့္လည္း ဗိုလ္ဗိုလ္ .. အကိုတစ္ေယာက္ ထပ္လိုခ်င္တာပါ။

မိသားစုထဲမွာ အငယ္ဆုံးပီပီ မဆိုးရ မႏြဲ ့ရ မခၽြဲခဲ့ရ မခရာခဲ့ရတဲ့ ဗိုလ္ဗိုလ္ ဟာ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္း ေရာင္း

ရင္းေတြ အေပၚမွာသာမက သူ ့ကို ခ်စ္တဲ့ ခင္တဲ့ သူေတြ အားလုံး အေပၚမွာပါ ဆိုးခဲ့ ႏြဲ ့ခဲ့ ေတခဲ့ ေပခဲ့ ဂ်ီက်ခဲ့ပါ

တယ္။ သေဘာမေနာ တကယ္ေကာင္းၿပီး လူတစ္ဘက္သားကို အေသအခ်ာ ကူညီတတ္၊ ခ်စ္လိုဘြယ္ အၿပံဳးနဲ ့ ႏ

ွစ္လိုဘြယ္ စကားကို ဆိုတတ္သူမို ့လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြက လိုတာထက္ ပိုအလိုလိုက္တတ္ႀကပါတယ္။

ေရကူးေဘာင္းဘီ ဖြတ္ေလွ်ာ္ေပးတဲ့ သီဟန္၊ ဦးေလးတစ္ေယာက္က ကားသစ္၀ယ္စီးတာမို ့ မဆီမဆိုင္ စီးႀကည့္

ခ်င္တဲ့ ဗိုလ္ဗိုလ့္ ကို အဲ့ဒိကားနဲ ့ ေက်ာင္းႀကိဳ ေက်ာင္းပို ့လုပ္ေပးတဲ့ မိုးေ၀၊ လြတ္သမွ် ေက်ာင္းစာေတြကို တစ္ဦး

တည္း ကန္ထရုိက္ယူၿပီး ကူးေရးေပးတဲ့ ခ်မ္းခ်မ္း၊ အကုန္ပါပဲ။ သူတို ့နည္း သူတို ့ ဟန္နဲ ့ လိုက္ေလ်ာႀကတာပါ။

ဒါေတြဟာ ဗိုလ္ဗိုလ့္ ကို အက်င့္ပါသြားေစတာပါ။



“ ကဲပါကြာ ညီရာ သြားႀကပါစို ့။”

ကိုလင္း ဗိုလ္ဗိုလ္ ရဲ ့ ပုခုံးစြန္းကို လက္ဖ၀ါးနဲ ့ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ဗိုလ္ဗိုလ့္ ကို ပထမဆုံး .. ညီလို ့ ေခၚလိုက္ပါတယ္။

ဗိုလ္ဗိုလ္ မသိမသာ ပင့္မ်က္လုံး ပြင့္လာတယ္။

“ ကိုက .. မင္း စိတ္ေလသြားမွာ စိုးလို ့ပါ။ ဘာလို ့ အထင္ေသးရမွာလဲ။ ကိုယ့္ညီပဲ မဟုတ္လား။ ေဇာ္ခ်ိဳ ့ ညီဟာ

ကို ့ ညီပဲေပါ့။ ေနာက္ကို စိတ္အလိုလိုက္ၿပီး ေၿခဦးတည့္ရာ ေလွ်ာက္သြားေနမယ့္ အစား ကို ့ ဆီကိုလာခဲ့၊ ကို ့

အိမ္ကို လာခဲ့၊ တို ့အတူ စာဖတ္ႀကမယ္ ဟုတ္ၿပီလား။”

ဗိုလ္ဗိုလ္ မလႈပ္ေသး။ ၿပီးမွ ေခါင္းကို ေၿဖးေၿဖးခ်င္း ညွိတ္လိုက္တယ္။ ေပါက္ဆီ စားထားလို ့ ေပေနတဲ့ လက္ကို

တစ္ရႈးနဲ. သုပ္၊ ညာဘက္လက္မကို ေထာင္ၿပီး ဘယ္ညာဆို ့ေနတဲ့ ေရႊမ်က္ရည္ေတြကို သုတ္၊ လက္က်န္ လၻ

က္ရည္ကို က်ိဳက္ပစ္လိုက္တယ္။

“ ကဲ ထ။ သြားႀကစို ့။”



ဗိုလ္ဗိုလ္ ၀တ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီတို ေဘးအိတ္ထဲက လိပ္ထားတဲ့ ပုိက္ဆံကို ႏႈိက္လိိုက္ေတာ့ ..

“ ကဲပါ။ ကို ရွင္းလိုက္ပါမယ္။”

ကိုလင္းက ေကာင္တာမွာ ထရွင္းလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးမွ ဆိုင္၀မွာ ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ ဗိုလ္ဗိုလ့္ ရဲ ့ ပုခုံးေပၚ လက္တင္ၿပီး

ထြက္လာခဲ့ႀကပါေတာ့တယ္။ ဗိုလ္ဗိုလ္ ကေတာ့ ေခါင္းကို ငုိက္စုိက္ခ်ၿပီး .. .. ..





( ၄ )



သည္ေနာက္ပိုင္း ဗိုလ္ဗိုလ္ ေက်ာင္းတက္ၿမဲလာတယ္။ ေက်ာင္းၿပင္ သိပ္မထြက္ၿဖစ္ေတာ့။

အိမ္နဲ ့ေက်ာင္း .. ေက်ာင္းနဲ ့က်ဴရွင္ .. က်ဴရွင္နဲ ့အိမ္ .. ပုံမွန္လို ၿဖစ္လာတယ္။ အတန္းထဲမွာလည္း ေမးထူးေခၚေ

ၿပာ သူငယ္ခ်င္း ၃ေယာက္ေလာက္ ရလာတယ္။



အိမ္ၿပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ အိမ္မွာတြဲတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ သီဟန္ပဲ။ အခ်ိန္တန္ ပုံမွန္ သီဟန္ပါ။

 သီဟန္ တစ္ေယာက္သာ ညတိုင္း ညတိုင္း ဗိုလ္ဗိုလ့္ ဆီကို ဖုံးဆက္ၿပီး ဗိုလ္ဗိုလ္ ေၿပာသမွ် ရင္ဖြင့္သမွ် နားေထာ

င္ေပး စကားေၿပာေဖာ္အၿဖစ္ ေနေပး .. ေထြရာကမာေတြ ေၿပာႀက ဆိုႀက ရယ္ႀကနဲ ့ .. ဗိုလ္ဗိုလ့္ အတြက္ အပ်င္း

ေတာ္ေၿဖ အေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ ၿဖစ္လာပါတယ္။

“ နင္တို ့ဟာက ဟုတ္ေရာဟုတ္ရဲ ့လား၊ ေၿပာလိုက္ႀကတာဆိုတာ သမီးရည္းစားက်ေနတာပဲ။”

အေမကေတာင္ အဲ့လိုမွတ္ခ်က္ေပးရပါတယ္။

ေၿပာလည္းေၿပာစရာပါ။ ည ၈နာရီ TV မွာ သတင္းေႀကညာၿပီဆိုတာနဲ ့ မႀကာခင္ ဖုံးက ေအာ္ပါၿပီ။ မကိုင္လိုက္နဲ ့၊

အဲ့ဒါ သီဟန္ပဲ။

အေမတို ့ အေဖတို ့ကလည္း မကိုင္။ ကိုႀကီးေဇာ္ခ်ိဳက ညတိုင္းမဆက္။ ဆက္ရင္လည္း သူ ညဘက္ အေဆာ

င္ကထြက္လည္ခ်ိန္ ပိုရေအာင္လို ့ ၇နာရီေလာက္ ေစာေစာဆက္တတ္တယ္။



၈နာရီဖုံးဟာ သီဟန္ ့ဖုံးပဲ။ ဖုံးလာၿပီဆိုမွၿဖင့္ ဗိုလ္ဗိုလ္ ကကိုင္၊ ၿပီးရင္ ဖုံးစင္နံေဘးက နံရံကို ေက်ာမွီ၊ ေၿခေထာက္ကို

ဆင္းထိုင္ၿပီး ေၿပာေပေတာ့။ ၿဖစ္ေႀကာင္းရယ္ကုန္စင္ေၿပာ။ ေတာင္စဥ္ေရမရေၿပာ။ ေရလႊတ္ခရားေၿပာ။ ေရပက္မ၀

င္ေအာင္ေၿပာ။ စကားေၿပာနည္း နိႆယ်ည္း စကားႀကီး ဆယ္ခြန္းသာ ကုန္သြားမယ္၊ ဗိုလ္ဗိုလ္ တို ့မွာ ေၿပာစရာက

မကုန္။

တခါတေလ ေဆာင့္ေႀကာင့္ထိုင္လိုက္၊ တခါတေလ ေၿခတဘက္ဆင္းထိုင္လိုက္၊ တခါတေလ ေၿခစုံဆင္းလိုက္၊

ကိုယ္ေနကိုယ္ထားသာ ေၿပာင္းေၿပာင္း သြားတယ္ ဖုံးအေနအထားက မေၿပာင္း။ ဗိုလ္ဗိုလ့္ နားမွာ ခ်ိတ္လ်က္သာ။

၈ နာရီနဲ ့ ၉နာရီႀကား ဘာဖုံးမွ ၀င္မလာနဲ ့။ ေဆာရီးပဲ။ လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာဖုံးမွာ လိုင္းမအားေသး ပါရွင္ပဲ။ အဲ

အဲ  လိုင္းမအားေသးပါခင္ဗ်ာပဲ။



သီဟန္ ့ကို အိမ္က သေဘာက်တယ္။ ဒီေကာင္က ရုပ္သန္ ့တယ္၊ အရပ္ကလည္း ဗိုလ္ဗိုလ္  ထက္ၿမင့္တယ္။ မွင္

ေမာင္းက ခပ္ေကာင္းေကာင္း။

အငယ္ေကာင္ ဗိုလ္ဗိုလ့္ သူငယ္ခ်င္းဆိုလို ့ သီဟန္တစ္ေယာက္ပဲ မႀကာမႀကာလာလည္တာ မဟုတ္လား။ မုိးေ၀

ဆိုတာက ေက်ာင္းသြားဘို ့ ကားနဲ ့တခါတခါ ၀င္ေခၚတတ္ေပမယ့္ ကားေပၚက ဆင္းတာမဟုတ္၊ အိမ္ေရွ ့မွာ ကား

ရပ္ၿပီး ကားဟြန္းတီးေခၚတာ။

အခုလို အငယ္ေကာင္ ၁၀တန္းက်ၿပီး၊ ေအာင္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ မေတြ ့ၿဖစ္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ အိမ္လာ

လာေနတာဆိုလို ့ သီဟန္တစ္ေယာက္သာရွိတယ္ေလ။ ဒါေႀကာင့္လည္း အိမ္က သူ ့ ကို ေကာင္းေကာင္းသိေန

တယ္။ ညတိုင္း ဖုံးေၿပာႀကဦးေတာ့ ဘာမွမေၿပာ။



ဒီေကာင္က ဗိုလ္ဗိုလ့္ ဆီ ခနခန လာမွာေပါ့၊ အလကား လာတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ လာတိုင္း လာတိုင္း ဒီေကာင့္

လြယ္အိတ္ထဲမွာ ေအာစာအုပ္ တစ္အုပ္က ပါလာတတ္စၿမဲ။ ၿမန္မာလို စာအုပ္ေတြအၿပင္၊ ယိုးဒယား အေမရိကန္

ေအာဓါတ္ပုံစာအုပ္ေတြပါ ပါလာတတ္တယ္။ တပါတ္နဲ ့တပါတ္ မရုိးရေအာင္ အေဟာင္းၿပန္ယူ အသစ္လာေပး လု

ပ္ေနတာပါ။ သိပ္ခ်စ္ဘို ့ေကာင္းတဲ့သူငယ္ခ်င္းပါ။

ေအာစာအုပ္ ပါလာတယ္ဆိုမွေတာ့ ဗိုလ္ဗိုလ့္ အခန္းတံခါးကို အေသအခ်ာပိတ္၊ အိပ္ရာေပၚတက္ႀကၿပီး ပုခုံးခ်င္း

ထိလို ့ အတူႀကည့္ႀကၿပီ။

ဟုိေစာ္ဟာက ၿပဲတယ္၊ ဒီေစာ္ဟာက လန္ထြက္ေနတယ္၊ ဟုိေစာ္ ကုံးေနတာက ေနာက္ကို ၿပဴးထြက္ေနတာပဲ ..

စသၿဖင့္ ေ၀ဖန္ခ်က္ေတြ၊ သုံးသပ္ခ်က္ေတြ၊ ေကာက္ေႀကာင္း ေကာက္ခ်က္ေတြ ဗိုလ္ဗိုလ့္ အိပ္ရာေပၚမွာ မစားရ ၀

ခမန္း ေၿပာႀက ဆိုႀက။

အၿပင္သြားႀကမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေအာစာအုပ္ေတြကို ေမြ ့ရာေအာက္ ထိုးထည့္ဖြက္ခဲ့ရတယ္။

သီဟန္နဲ ့က အခန္းေအာင္းတာထက္ အိမ္ၿပင္ထြက္လည္တာက ပိုမ်ားပါတယ္။



ႏွစ္ေကာင္တြဲႀကၿပီ ဆိုမွေတာ့ တစ္လမ္း၀င္ တစ္လမ္းထြက္ လည္ႀကၿပီပဲ။ အတြဲက ညီမွာေပါ့ သက္တူရြယ္တူကိုး။

ဗိုလ္ဗိုလ္ က ၂လလားႀကီးရဲ ့။ ဒါေပမယ့္ သီဟန္က အႀကီးလုပ္ၿပီး ဗိုလ္ဗိုလ္ က အငယ္။ တခါတေလ ရုပ္ရွင္ႀကည့္၊

တခါတေလ ေရကူး၊ တခါတေလ သူ ့အိမ္မွာ ေအာကားႀကည့္။



သီဟန္မွာက ညီအကိုရယ္လို ့မရွိ။ ႏွမေလး တစ္ေယာက္သာရွိတယ္။ ဒါေႀကာင့္လည္း ေယာက္်ားေလးအေဖာ္လို

ခ်င္လို ့ ဗိုလ္ဗိုလ့္ ဆီ ေရာက္ေရာက္လာတာ။ ဗိုလ္ဗိုလ္ အၿပင္ သူတို ့ တန္းခြဲ ဆလိန္ က အခန္းတူ သူငယ္ခ်င္း

မ်ိဳးမ်ိဳး ဆိုတာရယ္၊ ဗိုလ္ဗိုလ္ ရယ္ ၂ေယာက္တည္းကိုပဲ ခုံခုံမင္မင္ ေပါင္းတယ္။

သူ ့အိမ္က တစ္ဦးတည္းေသာ သားမို ့ VDO ၀ယ္ေပးထားတာေႀကာင့္ သူ ့အိမ္ လူရွင္းရင္ ေအာေခြငွားၿပီး ႀကည့္ေ

နက်။ တခါတေလ မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့ ၃ေယာက္။ တခါတေလ ဗိုလ္ဗိုလ္ နဲ ့ ၂ေယာက္ထဲ ႀကည့္တတ္တယ္။ ေအာကားႀကည္

့ရင္း စိတ္မထိန္းႏုိင္ေတာ့ဘူး ဆိုမွေတာ့ ပုဆိုးေအာက္ကို အသာ လက္လွ်ိဳသြင္း၊ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ေပါင္လ

ယ္ေလာက္ ေရာက္ေအာင္ ေလွ်ာ့ခ်၊ ကိုယ့္လၿပြတ္တံ ကိုယ္ကိုင္ၿပီး ဂြင္းထုႀကေရာ။ ၀တ္ရည္ေတြ ထြက္ေတာ့

မယ္ဆိုမွ ပုဆိုးစိုမွာ စိုးလို ့ ပုဆိုးအေပၚစကို လွန္လိုက္ၿပီး ပန္းထုတ္ႀကတာပါ။

၀တ္ရည္ထြက္ရင္ သီဟန္က အက်င့္မေကာင္း။ ေဘးက ဗိုလ္ဗိုလ့္ ပါးကို နမ္းၿပီး သူ ့၀တ္ရည္ေတြ ကို ညွစ္ထုတ္

တတ္တယ္။

“ဟဲေရာင္ကြာ .. လီးတဲ့မွပဲ၊ ကိုယ့္ဟာကို ထုတ္တာ မဟုတ္ဘူး။”

ဗိုလ္ဗိုလ္ .. ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းကို အဲ့လို ညဳတုတု ေၿပာလိုက္ရပါေသးတယ္။



တစ္ေယာက္လီးကို တစ္ေယာက္ မၿမင္ခ်င္မွ အဆုံး။ အေသအခ်ာ အနီးကပ္ေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ သီဟန္က အ

ရပ္ပိုရွည္လို ့ သူ ့လီးက သြယ္သြယ္၊ ဗိုလ္ဗိုလ့္ လီးက ေရႊတုပ္။ အဲ့ေလာက္ေတာ့ ၿမင္ဘူးႀကတယ္။

တစ္ရက္ ေရသြားကူးႀကတုန္းကမ်ား ႏွစ္ေကာင္သား စပီဒုိေဘာင္းဘီကိုယ္စီ၀တ္ၿပီး ေရကူးကန္ထဲ ဆင္းခါနီးမွ သီ

ဟန္က ေသးေပါက္လိုက္ဦးမယ္ဆိုၿပီး ၿခံစည္းရုိးနား ကပ္သြားတာ ေသးမေပါက္ ၿဖစ္ေတာ့။ ကုန္းကုန္းကြကြ လုပ္ေန

ၿပီး ဗိုလ္ဗိုလ့္ ကို လက္ယပ္ေခၚ၊ သူ ့ႏႈတ္ခမ္းေပၚ လက္ညွိဳး တစ္ေခ်ာင္းတင္ၿပီး .. ရႈး .. တိုးတိုးတိတ္တိတ္လာခဲ့တဲ့။

ဗိုလ္ဗိုလ္ သူ ့အနားေရာက္သြားေတာ့ ၿခံစည္းရုိး နံေဘးမွာ စုံတြဲတစ္တြဲ၊ ဘဲက ေစာ္ကို Kissing ေပးေနၿပီး၊ သူ ့

လက္က ေစာ္ရဲ ့ထမီထဲမွာ လႈပ္လႈပ္ လႈပ္လႈပ္နဲ ့ ေကာင္းေကာင္းႏႈိက္ေနေလရဲ ့။

သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္သား မလႈပ္ဘဲ ၿငိမ္ၿပီး ႀကည့္ေနလိုက္တာ တေအာင့္ေလာက္ေနေတာ့ ဗိုလ္ဗိုလ့္ ေက်ာကို ေ

နထိုးတာေႀကာင့္ ေရကူးရေအာင္ သီဟန္ကို ႀကည့္လိုက္တယ္။

သီဟန္ ့ စပီဒုိေဘာင္းဘီေရွ ့မွာ ေဖာင္းလို ့တင္းလို ့၊ ဗိုလ္ဗိုလ့္ စပီဒိုေဘာင္းဘီထဲမွာလည္း မတ္လို ့တင္းလို ့။ ဗို

လ္ဗိုလ္က သီဟန္ ့ ပုခုံးကို လက္နဲ ့တို ့လိုက္ၿပီး ေဘာင္းဘီကို လက္ညွဳိးနဲ ့ထိုးၿပ၊ ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးလုပ္ၿပ၊ ၿပီးမွ ေမးေငါ့ အ

ခ်က္ၿပလိုက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ေရကူးကန္ဘက္ ၿပန္လွည့္လာၿဖစ္ေတာ့တယ္။ ေရကန္ထဲ ဒုိင္ဗင္ထိုးဆင္းလို

က္တယ္ဆိုရင္ပဲ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေပါင္ႀကားက တက္မတိုင္ တစ္ေခ်ာင္းစီက ေရထဲမွာ ပဲ့ထိန္းအၿဖစ္ လိုက္ပါသြား

ပါေတာ့တယ္။



တြဲမိၿပီဆိုမွေတာ့ ၿပင္ဦးလြင္ကို သြားလည္ႀကမလား ေၿပာေနတာကမွ ႀကာေနဦးမယ္။ ဗိုလ္ဗိုလ္ အ၀တ္အစားဘီရုိ

ကိုဖြင့္၊ ႏွစ္ဦးစာ အကၤ် ီ လုံခ်ည္မွ်ထည့္၊ အေမ့ဆီက ပုိက္ဆံေတာင္း။

သီဟန္က သူ ့အိမ္ကို ဖုံးဆက္ေၿပာ။ ၿပီးတာနဲ ့ ဘူတာႀကီးကို ေရာက္ေအာင္ေၿပးႀက၊ မႏၱေလးရထား လက္မွတ္

၂ေစာင္အရ ၀ယ္ၿပီး၊ တက္လို ့ရတဲ့ ရထားတြဲ အတက္အဆင္း ႀကမ္းခင္းေပၚမွာ ပုဆိုးႏွစ္ထည္ ၿဖန္ ့ ခင္းလို ့၊ တစ္

ေယာက္က ေက်ာပိုးအိတ္ကို ေခါင္းအုံးလုပ္၊ တစ္ေယာက္က ပါလာတဲ့ အကၤ် ီ ေတြကို ပုဆိုးတစ္ထည္နဲ ့ ထပ္ပတ္

ေခါင္းဘုလုပ္ၿပီး တၿငိမ့္ၿငိမ့္ လိုက္သြားႀကတဲ့ အထိ ညီတဲ့ အတြဲပါ။

ဆက္ရန္.....

Loverboy