ႏြဲ႔ဆုိးဗုိလ္ (၃)

( ၅ )



ဒီေန ့ ေက်ာင္းမွာ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲရွိတယ္တဲ့။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို စမူဆာနဲ ့ အေအးတစ္လုံးစီ တို

က္မယ္တဲ့။ စာသင္ခ်ိန္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ရပ္လိုက္တယ္။ အခမ္းအနားကို ၀ိုင္းကူလုပ္ႏုိင္ေအာင္တဲ့။

လုပ္ႀကေပါ့ ကိုပါခ်င္ မပါခ်င္တို ့။

ဗိုလ္ဗိုလ္ က ႏွစ္က်ပဲ။ ၿပီး .. လူေတြ တရုံးရုံးနဲ ့၊ ဗိုလ္ဗိုလ္ မေနတတ္။ မေနခ်င္။ အဲဒါနဲ ့ ေက်ာင္းၿပင္ကို အလိုလို

ထြက္လာခဲ့တယ္။

ဒါေတာင္ အတန္းထဲမွာ ေဘးခ်င္းကပ္ အတူတူထိုင္တဲ့ တစ္ေယာက္က ေတြ ့သြားၿပီး ..

“ဗိုလ္ဗိုလ္ ဘယ္လဲကြ”

လို ့ လွမ္းေမးလိုက္ေသးတယ္။

“ဘယ္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ အတန္းေတြ ဖ်က္လိုက္ေတာ့ အိမ္ၿပန္ေတာ့မယ္ေလ။”

ဗိုလ္ဗိုလ္ ေတာ္၏ ေလွ်ာ္၏ ေၿဖၿပီး အသာလစ္ထြက္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းအၿပင္ေရာက္မွ ဘယ္ကိုသြားရမွန္း မသိ။ ရု

ပ္ရွင္ရုံလား .. ၿမိဳ ့ထဲကိုလား။

ႏွစ္ေနရာစလုံးကို ရံဖန္ရံခါ သီဟန္နဲ ့က သြားေနက်။ ဗိုလ္ဗိုလ္ တစ္ေယာက္ထဲ မသြားခ်င္ေတာ့။



ဘယ္မွ ေလွ်ာက္သြားမေနနဲ ့၊ ကို ့ ဆီကို လာ လို ့ ကိုလင္း ေၿပာထားဘူးတာပဲ။

ကိုလင္း ဆီကို သြားမယ္ေပါ့။ ကိုလင္းက ေရာက္ရင္ စာဖတ္ခိုင္းဦးမွာလားမသိ။ ဒီအခ်ိန္ အိမ္ၿပန္လို ့ ကလည္း ေ

စာေနေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုလင္းဆီကိုပဲ သြားဘို ့၊ ကိုလင္း ရွိ မရွိ သိရေအာင္ လမ္းေဘးဖုံးနဲ ့ ကိုလင္းဆီကို

ဖုံးဆက္လိုက္ပါတယ္။



“ဟယ္လို၊ ကိုလင္းလင္း ရွိပါလား ခင္ဗ်ာ”

ဖုံးလာကိုင္တဲ့သူကို ဗိုလ္ဗိုလ္ ေမးလိုက္ပါတယ္။

“ေခနေလး။”

တဘက္က ၿမန္မာလို မပီကလာ ပီကလာနဲ ့ ၿပန္ေၿပာၿပီး ဖုံးကို စားပြဲေပၚ ခ်လိုက္သံ ႀကားလိုက္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့

ဗိုလ္ဗိုလ္ နားမလည္တဲ့ ဘာသာစကားနဲ ့ ေၿပာတဲ့ စကားသံေတြ ဆက္ႀကားရၿပီး .. လူတစ္ေယာက္က ဖုံးလာ

ကိုင္တယ္။

“ဟယ္လို ေၿပာပါ၊ က်ေနာ္ လင္းလင္းပါ။”

ဗိုလ္ဗိုလ္ ၀မ္းသာသြားတယ္။

“အကို၊ သားပါ ဗိုလ္ဗိုလ္ ပါ။”

“ေဟး ညီေလး၊ ဘယ္က ဆက္ေနတာလဲ။”

“သား ေက်ာင္းနားက လမ္းေဘးဖုံးကပါ။”

“ေအး .. ကိုထင္သားပဲ၊ ဒီခ်ိန္ဆက္မွေတာ့ မင္းအိမ္က မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ဘာလဲ မင္း ေက်ာင္းမတက္ဘူးလား၊ ေ

က်ာင္းလစ္လာၿပန္ၿပီလား။”

လုပ္ၿပီ .. သူတို ့ အႀကီးေတြ။ အႀကီးေနရာေပးလိုက္ရင္ ၿပပါၿပီ .. အာဏာ။



“ဟာ မဟုတ္ပါဘူး အကိုကလဲ၊ ဒီေန ့ ေက်ာင္းမွာ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲ ရွိလို ့ အတန္းေတြ ဖ်က္လိုက္ရတယ္။ အဲဒါ ..

သား အကို ့ဆီလာမလို ့။”

“ေအာ္ ေအာ္ .. ေအး။ လာခဲ့ေလ၊ ကို အိမ္မွာရွိပါတယ္။ လာတတ္တယ္မွလား။”

ၿဖစ္သြားၿပန္ၿပီ .. ခုတစ္မ်ိဳး .. ေတာ္ႀကာတစ္မ်ိဳး။

“ဟုတ္။”

 “ေအး ေအး .. ကို ေစာင့္ေနမယ္။”

“Bye Bye အကို၊ See you.”

“ေအး ေအး Bye Bye”

ဗိုလ္ဗိုလ္ ဖုံးကို ခ်ၿပီး ညာဘက္ပုခုံးေပၚ လြယ္အိတ္ကို တဘက္တင္ တင္လိုက္ၿပီး ကိုလင္းတို ့ အိမ္ရွိရာ လမ္း

ဘက္ဆီ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။



တင္း ေတာင္ .. တင္း ေတာင္ .. ..

ကိုလင္း ေနတဲ့ ဒုတိယထပ္ကို ေရာက္ေတာ့ ပိတ္ထားတဲ့ သစ္သားတံခါးက လူေခၚဘဲလ္ကို ဗိုလ္ဗိုလ္ ၂ခ်က္ဆင့္ ႏွ

ိပ္လိုက္ပါတယ္။



၀ုတ္ ၀ုတ္ ၀ုတ္ ၀ုတ္ ၀ုတ္။

ေအာင္မယ္ေလးဗ်ာ၊ ေခြးေဟာင္သံေတြ။ ကိုလင္းတို ့က တိုက္ေပၚမွာ ေခြးေမြးထားတာကိုး။



“မဲလုံး .. ပိစိ .. ေဟာင္မေနနဲ ့ တိတ္စမ္း။”

အင္း အင္း .. ဒါ .. ကိုလင္း အသံ။ တစ္ေကာင္က မဲလုံးတဲ့၊ တစ္ေကာင္က ပိစိတဲ့။

၂ေကာင္ေတာင္မွပဲ။ ဘယ္ႏွေကာင္ၿဖစ္ၿဖစ္ အထဲေရာက္တာနဲ ့ ေဘာ္ဒါဖြဲ ့ရမွာပဲ။

၀ုန္းဆို တံခါးဆြဲပြင့္သြားၿပီး အေပါက္၀မွာ ကိုလင္း ေပၚလာပါတယ္။



“မဂၤလာပါ ခင္ဗ်ာ၊ ႀကြပါ ခင္ဗ်ာ။”

အင္း အင္း .. လုပ္ၿပီ လုပ္ၿပီ၊ ကိုလင္း ေလာကြတ္ေတြ လုပ္ၿပေနၿပီ။ သူ ့ေလာကြတ္ကို ဂရုမစိုက္အား။ အိမ္ခန္းထဲကို

၀င္လာမယ့္ ဧည့္သည္ ေခ်ာမေခ်ာ လာႀကည့္တဲ့ သူ ့ေနာက္က ေခြးႏွစ္ေကာင္ကို ဗိုလ္ဗိုလ္ ဂရုစိုက္ေနရတယ္။

“လာ လာ .. ညီ .. မကိုက္ပါဘူး။ ေဟာင္ရုံ ေဟာင္တာပါ။”

ကိုလင္းက တံခါးကို တြန္းပိတ္လိုက္ပါတယ္။



ဘဲလ္သံ ေခြးေဟာင္သံ တံခါးသံေတြအၿပင္ ကိုလင္းရဲ ့ ၿမန္မာဆန္ဆန္ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဧည့္ႀကိဳလိုက္သံေတြေ

ႀကာင့္ အိမ္ခန္းထဲက အေဒၚႀကီးႏွစ္ေယာက္ ထြက္လာႀကည့္ပါတယ္။

တစ္ေယာက္က အသားၿဖဴၿဖဴ ေဘာင္းဘီပြပြနဲ ့၊ က်န္တစ္ေယာက္က အသားညိဳညိဳ ထမီနဲ ့။

ကိုလင္းက ေဘာင္းဘီပြပြ၀တ္ထားတဲ့ အန္တီကို သူတို ့ဘာသာစကားနဲ ့ လွမ္းေၿပာလိုက္ၿပီး၊ ထမီ၀တ္ထားတဲ့

အေဒၚကိုေတာ့..

“ေဒၚပု .. ဒါ .. က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္း။”

လို ့ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ဗိုလ္ဗိုလ္ က အန္တီ ၂ေယာက္စလုံးကို လြယ္လာတဲ့ လြယ္အိတ္ကေလးကို ခါးပုံစ ေရွ ့မွာ အသာကပ္ .. ခါးေလးကို

ညြတ္ၿပီး .. ၿပဳံးၿပီး အရုိအေသေပးလိုက္ပါတယ္။ အထူးသၿဖင့္ ေဘာင္းဘီ၀တ္ထားတဲ့ အန္တီကိုေပါ့။ သူ ့ကို ..

ကိုလင္းက လွမ္းေၿပာလိုက္တုန္းက ဗိုလ္ဗိုလ္ နားမလည္ေပမယ့္ .. မာမား .. ဆိုတဲ့ စကားပါသြားလို ့ ဒါဟာ ကိုလ

င္း အေမဆိုတာ သိလိုက္ရပါတယ္။

ေခြး ၂ေကာင္ကေတာ့ ဗိုလ္ဗိုလ့္ ကို အနမ္းေတြေခၽြခ်င္လို ့ ဗိုလ္ဗိုလ့္ အေနာက္က ကပ္လိုက္လာပါတယ္။ ကိုလင္

းက ဗိုလ္ဗိုလ့္ ကို အခန္းတစ္ခုဆီ ေခၚသြင္းၿပီး တံခါးပိတ္လိုက္မွ ဗိုလ္ဗိုလ့္ ကို နမ္းခ်င္တဲ့ ေခြး၂ေကာင္ ဧည့္ခန္းမွာ

က်န္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။



“ဗိုလ္ဗိုလ္ .. မင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနေနာ္၊ ဒါ .. ကို ့ အခန္းပဲ။”

ကိုလင္း အခန္းမွာ စားပြဲတစ္လုံး၊ ထိုင္ခုံ ၂လုံး၊ ဘီရုိ ၂လုံးနဲ ့ ကိုလင္း အိပ္တဲ့ကုတင္ တစ္လုံးရွိပါတယ္။ ဘီရုိငယ္ေ

ပၚမွာေတာ့ ကိုလင္းတို ့ သက္၀င္ယုံႀကည္တဲ့ ဘာသာေရးပုံ တစ္ပုံတင္ထားပါတယ္။ စားပြဲေပၚမွာေတာ့ ကိုလင္းရဲ ့

ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြက ဗရပြ။ ဗိုလ္ဗိုလ့္ စားပြဲေလာက္ မသပ္ရပ္။ ဗိုလ္ဗိုလ့္ စားပြဲက သပ္ရပ္မွာေပါ့ .. စာမွ မ

လုပ္တာ။

စာလုပ္တဲ့ သူရဲ ့စားပြဲနဲ ့ စာမလုပ္တဲ့သူရဲ ့စားပြဲ ၿမင္တာနဲ ့ သိသာပါတယ္။



“မင္း ဘာစားခဲ့လဲ၊ စားၿပီးၿပီလား။”

ဗိုလ္ဗိုလ္ ေခါင္းခါၿပလိုက္တယ္။

ကိုလင္းက ခ်က္ခ်င္း အခန္းအၿပင္ၿပန္ထြက္သြားၿပီး ေဒၚပု ဆိုတဲ့ အေဒၚႀကီးကို သြားေၿပာေနသံ ႀကားရပါတယ္။

“ေဒၚပု .. က်ေနာ္တို ့ ထမင္းစားမယ္။ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းပါ စားမယ္။ ၂ေယာက္စာ ၿပင္လိုက္ေနာ္။”

မီးဖုိေခ်ာင္လား .. ထမင္းစားခန္းလား .. မသိ၊ ကိုလင္း အခန္းနဲ ့ ကပ္လ်က္မို ့ ဗိုလ္ဗိုလ္ ႀကားလိုက္ရတယ္။

ကိုလင္း ၿပန္၀င္လာေတာ့ မ်က္ႏွာက ၿပံဳးလို ့ပါ။

“မင္းကို ေဒၚပုက မ်က္လုံးလွတယ္တဲ့၊ ရီလိုက္ရင္ ခ်စ္စရာေလးတဲ့။ ကဲ .. မင္း .. ကို ့ ကို ဘာေကၽြးမလဲ။”

“ငွက္ေပ်ာသီး”

“ေဟ့ေရာင္ .. ေဟ့ေရာင္ .. မင္းက အငယ္ေနာ္ .. ကိုက အႀကီး .. ေပါက္ကရ မေၿပာနဲ ့။”

“မဟုတ္ပါဘူး၊ သား တကယ္ ပါလာတာပါ၊ အကိုတို ့ လမ္းထိပ္က အထမ္းသည္ဆီက ၀ယ္လာတာပါ။”

ေၿပာေၿပာဆိုဆိုနဲ ့ လြယ္အိတ္ထဲက သီးေမႊးငွက္ေပ်ာသီး ၃လုံးကို ထုတ္လိုက္ပါတယ္။

ဗိုလ္ဗိုလ္ သစ္သီးဆိုရင္ အလြန္ႀကိဳက္ပါတယ္။ သေဘၤာသီး တစ္လုံးကို တစ္ေယာက္တည္း တစ္ထိုင္တည္း ကုန္

ေအာင္ စားတယ္။ သီးေမႊး တစ္ဖီးကို မနက္ ၀ယ္ရင္ ညေန ကုန္တယ္။ တစ္ေနကုန္ စားတာ။



“ဟာ လြယ္အိတ္ထဲ ထည့္မထားနဲ ့ေလ .. အိတ္ကို ႀကြက္ကိုက္မွာေပါ့ကြ။ ေပး ေပး ကို ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္

လိုက္မယ္။ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ စားေပါ့၊ ေအးေအးေမႊးေမႊးေလး စားရတာေပါ့။”

ကိုလင္း ငွက္ေပ်ာသီးေတြယူၿပီး အခန္းၿပင္ကို ထြက္သြားၿပန္ၿပီ တစ္ခါ။ ၀င္လိုက္ ထြက္လိုက္နဲ ့ ဗိုလ္ဗိုလ့္ ကို ဧည့္

ခံေနတာပါ။

“သား လာတာနဲ ့ အကိုလည္း အလုပ္ရႈပ္ေနၿပီ။”

အခန္းထဲ ၿပန္၀င္လာတဲ့ ကိုလင္းကို ေၿပာလိုက္တာပါ။

“ရပါတယ္ကြာ မင္းကလဲ။ ကို ့ ညီပဲကြ။”

“ဟာ .. အကို .. ေခြး .. ေခြး ၀င္လာၿပီ။”

ကိုလင္း ေနာက္က ပြင့္ေနတဲ့ တံခါးက ေခြးတစ္ေကာင္ ၀င္လာတာပါ။ ဗိုလ္ဗိုလ္ လည္း ေႀကာက္ေႀကာက္နဲ ့ ကိုလ

င္း အိပ္ရာေပၚ တက္ရပ္လိုက္ပါတယ္။ ဗိုလ္ဗိုလ္ က ရုတ္ရုတ္လုပ္လိုက္ တာေႀကာင့္ .. ေခြးကပါ ထုိးေဟာင္လိုက္

ေတာ့တာမို ့ .. တစ္တိုက္လုံး ဆူညံသြားပါေတာ့တယ္။

“ေဟ့ေရာင္ .. မဲလုံး .. .. ၿပန္ထြက္ ၿပန္ထြက္ .. ၿပန္ထြက္စမ္း။”

ကိုလင္းက ေခြးကို ၿပန္ေမာင္းထုတ္လိုက္ၿပီး အခန္းတံခါးကို ပိတ္လိုက္ပါတယ္။



“မင္းကလည္း မကိုက္ပါဘူး ေၿပာထားတာ ေယာက္ယက္ခတ္တာကိုးကြ။”

“ဟာ .. အကို ့ေကာင္ေတြက ယုံရတာ မဟုတ္ဘူး။ သားကို နမ္းခ်င္နမ္းမွာ။”

“မင္းကို ေခြးမေၿပာနဲ ့ ဘယ္သူမွ မနမ္းဘူး၊ ဒီေလာက္ ဂ်စ္က်တာ။ .. ကို ေတာင္ အားနာလို ့ နမ္းမွာ။”

ဗိုလ္ဗိုလ္ ဘာမွ မေၿပာပါ။

အိပ္ရာေပၚတက္ရပ္ေနရာက ထိုင္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ထိုင္စရာ ေနရာက မရွိ။ ကိုလင္း ကုတင္ေပၚမွာပဲ ထိုင္လိုက္ပါ

တယ္။ ထိုင္ခုံ ၂လုံးရွိေပမယ့္ တစ္လုံးေပၚမွာက ကိုလင္း အိတ္တစ္လုံးက တင္ထားၿပီး၊ က်န္ ခုံလြတ္ တစ္လုံးကို

ေတာ့ ကိုလင္း ထိုင္ဘို ့လို ့ အတြက္ ဗိုလ္ဗိုလ္ က မထိုင္ေတာ့။ အိပ္ရာေပၚမွာပဲ ထိုင္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ ေသာ

က္ေခြးေတြက စိတ္ခ်ရတာ မဟုတ္။ ၿပန္၀င္လာရင္ ဗိုလ္ဗိုလ္ ထရပ္ေနတာကမွ စိတ္ခ်ရမွာ။

“အကိုက ဘာလို ့ေခြးေတြ ေမြးထားတာလဲ။ ေနရာလည္း မရွိဘူး။ သားတို ့ဆို .. ၿခံရွိတာေတာင္ မေမြးဘူး။”

“ဒါ .. ကို ့ ညီေလးနဲ ့ ညီမေလး ေလ။ ၀င္လာတဲ့ အေကာင္က Mello တဲ့၊ အၿပင္က ေကာင္မေလးက Picksie တဲ့။

ေဒၚပုက မေခၚတတ္ေတာ့ မဲလုံးနဲ ့ ပိစိ ၿဖစ္သြားတာ။”

ေခြးေလးေတြက တယ္ရီယာ အေမႊးစုပ္ဖြား ေခြးေလးေတြပါ။ ခ်စ္ဘို ့ေကာင္းေပမယ့္ မထင္ရင္ မထင္သလို ကို

က္တတ္ပါတယ္။

“အထီး အမ တစ္စုံ ေမြးေတာ့ သားေပါက္မွာေပါ့ အကို။”

“အင္း .. မေပါက္ေအာင္ .. ပိစိမ ကို သင္းထားတယ္။”

“ဟာ .. အကိုကလည္း ေလွ်ာက္လုပ္ေနတယ္၊ သနားပါတယ္။ အကို ၀ဋ္လည္မယ္၊ မိန္းမ မရဘဲ ေနလိမ့္မယ္။”

“ဘာမွ မဆိုင္တာ။ မိန္းမ မရေတာ့ ပိုေတာင္ လြတ္လပ္ေသးတယ္။”

ဗိုလ္ဗိုလ္ ဘာမွ မေၿပာ။



“သူတို ့က ကိုနဲ ့ အတူအိပ္တာ .. ကိုက အိပ္ရင္ သူတို ့ကို ဖက္အိပ္တာ။”

“ဗ်ာ ..။ အကိုက ေခြးေတြနဲ ့ ဖက္အိပ္တယ္။ မရြံဘူးလား”

“မရြံပါဘူး။ ေရခ်ိဳးေပးရတာေပါ့။ ၿပီးရင္ အေမႊးေတြ အၿမန္ေၿခာက္ေအာင္ Hair dryer နဲ ့ မႈတ္ေပးရတာေပါ့။”

ေအာင္မေလးဗ်ာ။ ေခြးေမြးရတဲ့ ဒုကၡက မေသးပါလား။ ေတာ္ေတာ္စိတ္ရွည္ရတာပဲ။ အင္း .. ဒါေႀကာင့္လည္း ကို

လင္းက ငဂ်စ္ ငရစ္ .. ဗိုလ္ဗိုလ့္ အေပၚ စိတ္ရွည္တာကိုး။

“ဟာ .. အကိုကလည္း ေခြးနဲ ့ ဖက္မအိပ္ပါနဲ ့၊ တိရစာၦန္ဆိုတာ လူနဲ ့ အတူတူ အိပ္ရတာ မဟုတ္ဘူး။”

“ဒါဆို မင္းလာအိပ္ေလ၊ မင္းကို ဖက္အိပ္မယ္၊ ေရခိ်ဳးေပးမယ္၊ မႈတ္ေပးမယ္ .. ကဲ။”

(ဒီစကားက အမွတ္မဲ့ ေၿပာလိုက္တာ ၿဖစ္ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ စကားေနာက္ တရားပါ အမွန္တကယ္ ၿဖစ္လာခဲ့

ပါတယ္။)





( ၆ )



ဗိုလ္ဗိုလ္ ဘာမွၿပန္မေၿပာဘဲ ကိုလင္း အိပ္ရာေပၚမွာ ဟိုရွာဒီရွာ လုပ္ေနလိုက္ပါတယ္။

“ဘာရွာေနတာလဲ။”

“အေမႊး”

“ဘာ …”

“ေခြး အေမႊးပါ။ အကို ယားမွာစိုးလို ့။ ၿပီး ပါးစပ္ထဲ ၀င္ရင္ ပန္းနာ ရင္က်ပ္ ၿဖစ္ဦးမယ္။”

“ဘာ အေမႊးမွ မရွိဘူး ေဟ့ေရာင္ .. ေခြး အေမႊးမေၿပာနဲ ့ လူ အေမႊးေတာင္ မရွိဘူး။ ေဒၚပု မနက္တိုင္း အိပ္ရာခင္း

ခါေပးေနက်၊ ပန္းမနာတဲ့အၿပင္ ပန္းလန္းလြန္းလို ့ မနက္ မနက္ဆုိ အိပ္ရာက ထလို ့ေတာင္ မရဘူး။”

ရြတ္ၿပီ ရြတ္ၿပီ၊ ကိုလင္း ၿပန္ရြတ္ပါၿပီ။ မရြတ္လို ့က မရေတာ့။ ဗိုလ္ဗိုလ္ က တစ္မ်ိဳးၿပီး တစ္မိ်ဳး စ ေန တာကိုး။

ဗိုလ္ဗိုလ္ .. သူ ့ ကိုလင္း အိမ္ကို ပထမဆုံး လာလည္ရတာရယ္ သူ ့အကိုကလည္း ပ်ာယာခတ္ေအာင္ကို ဧည့္ခံေ

နတာရယ္မို ့ .. ဗိုလ္ဗိုလ့္ ရင္ထဲမွာ ေက်နပ္ေနတာပါ၊ ေပ်ာ္ေနတာပါ။



“အကို ဒီေန ့ ေက်ာင္းမသြားဘူးလား။”

“မသြားလို ့ ေတြ ့ေနရတာေပါ့။”

အင္း .. သူ နည္းနည္း စိတ္တိုလာၿပီလား မသိ။

“အကိုကလည္း .. သားက ေကာင္းေကာင္းေမးတာပါ။”

“အင္း အင္း .. အစကေတာ့ သြားမလို ့ပဲ၊ မနက္ပိုင္း ၂ခ်ိန္ပဲ ရွိတာရယ္၊ ညေနဘက္ Practical ကလည္း မရွိေတာ့ ..

Assignment လည္း ေရးစရာ ရွိလို ့ မသြားေတာ့တာ။”

“သား .. ကံေကာင္းသြားတာေပါ့။”

“အင္းေပါ့၊ မင္းလာလိမ့္မယ္လို ့ မထင္တာ။ ေနာက္လာမယ္ဆိုရင္ ဖုံးႀကိဳဆက္ေလ။”

“အဲဒါေႀကာင့္ ခု ဆက္လိုက္တာေပါ့။”

“အင္း အင္း၊ ရွိေနလို ့ေပါ့။ မရွိရင္ ဘယ္သြားမလဲ။”

“ေလွ်ာက္သြားမွာေပါ့။”

“မသြားရပါဘူး။ ေနာက္ကို ေလွ်ာက္သြားမယ္ စိတ္ကူးရင္ ဒီကိုလာ။ ကို .. ရွိရွိ မရွိရွိ .. ကို ့ အခန္းမွာ ၀င္ေနလို ့

ရတယ္။ ကို ့ မားသားႀကီးနဲ ့ ေဒၚပုကို ေၿပာထားမယ္။ ကို ့ အခန္းမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနလို ့ရတယ္။”

ဟုတ္ပါတယ္။ ကိုလင္းတို ့ Apartment က ေရွးတုန္းက ေဆာက္ခဲ့တာမို ့ အခန္းေတြ ဖြဲ ့ထားတာ မ်ားၿပီး ေနတဲ့

လူက နည္းေနပါတယ္။

“ကဲ .. လာ .. ထမင္းစားရေအာင္။”



ကိုလင္း ေဘးမွာ ဗိုလ္ဗိုလ္ ပုန္ ့ပုန္ ့ရုိ ့ရုိ ့ေလး ထိုင္ၿပီး ထမင္းစားပါတယ္။ ဣေၿႏၵရလိုက္တာမွ ဇြန္းသံ .. ခက္ရင္း

သံေတာင္ .. မႀကားရ။ ပန္းကန္ထဲမွာ ထမင္းကုန္လာတာေတာင္ .. ထမင္းအုပ္ကို လွမ္းမယူရဲ။ ထမင္းအုပ္ကို လွမ္

းလိုက္တာနဲ ့ .. ငါတို ့အတြက္ ခ်န္ဦးကြ လို ့ ထေအာ္မယ့္ မဲလုံးနဲ ့ ပိစိက ဗိုလ္ဗိုလ့္ ကို စိုက္ႀကည့္ေနတာ .. အ

နားမွာ။

“ထမင္းထပ္ထည့္ေလ။”

ကိုလင္းက ဗိုလ္ဗိုလ့္ ပန္းကန္ထဲမွာ ထမင္းနဲေနတာေတြ ့ေတာ့ ေၿပာလိုက္တာပါ။

ဗိုလ္ဗိုလ္ က မဲလုံးနဲ ့ ပိစိကို ေမးေငါ့ၿပလိုက္ေတာ့ ..

“ဟာကြာ .. ဒီေကာင္ အပိုေတြ လုပ္ေနၿပန္ၿပီ၊ ေပး ေပး မင္း ပန္းကန္။”

ကိုလင္း ကိုယ္တိုင္ ထမင္းထည့္ေပးတာေႀကာင့္ ဗိုလ္ဗိုလ္ ထမင္း အ၀စားလိုက္ ရပါတယ္။



ေဒၚပု ေဖ်ာ္လာေပးတဲ့ ေကာ္ဖီနဲ ့ ေရခဲေသတၱာထဲက ထုတ္လာတဲ့ သီးေမႊးငွက္ေပ်ာသီး ခ်ိဳခ်ိဳေအးေအး ေမႊးေမႊးေ

လးကို စားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ဗိုလ္ဗိုလ့္ ဗိုက္က အေတာ္ေလး တင္းသြားပါၿပီ။

ကိုလင္းရဲ ့ အခန္းထဲ ၿပန္ေရာက္တာနဲ ့ ကုတင္ေပၚကိုပဲ ဗိုလ္ဗိုလ္ တက္လိုက္ပါတယ္။

“အင္း .. အိပ္ေတာ့မယ္နဲ ့တူတယ္။ ဗိုက္ေလးသြားၿပီကိုး။”

“မအိပ္ပါဘူး အကိုကလဲ။”

“အိပ္ပါ အိပ္ပါ .. ကိုက ေနာက္တာပါ၊ တေရးတေမာ ခနေမွးေပါ့။ ဘယ္သြားစရာရွိေသးလဲ။”

“၄နာရီဆိုရင္ Chemistry က်ဴရွင္ရွိတယ္ အကို။”

“ဘယ္မွာ သြားတက္ရမွာလဲ။”

“ဒီနားက ပန္းဆိုးတန္းတင္ပါ။”

“အင္း အင္း .. ၃နာရီခြဲေလာက္ သြားႀကတာေပါ့၊ ကို .. လိုက္ပို ့ပါမယ္။”

“ဟုတ္။”



ဗိုလ္ဗိုလ္ ၁၀တန္းကို Chemistry နဲ ့ က်တာပါ။ ဒါေႀကာင့္ Chemistry က်ဴရွင္ကို အေသအခ်ာယူပါတယ္။

“ဟင္ .. က်ဴရွင္သြားမယ့္သူက ေက်ာင္းစိမ္းနဲ ့လား။”

ဟုတ္ပါ့။ ခါတိုင္းဆိုရင္ ေက်ာင္းကေန အိမ္ကိုၿပန္၊ ေန ့လည္စာစား၊ ခနနားၿပီးမွ က်ဴရွင္သြားတာပါ။ ဒီေန ့ေတာ့

ေက်ာင္းကလည္း ဖ်က္လိုက္တာမို ့ ကိုလင္းအိမ္ကို တန္းေရာက္လာတာပါ။

“ေရာ့ ေရာ့ .. ကို ့ အကၤ် ီနဲ ့ ပုဆိုး၀တ္သြား။”

ကိုလင္းက ဘီရုိကို ဖြင့္ၿပီး အကၤ် ီလက္တို တစ္ထည္နဲ ့ပုဆိုး ၂ထည္ ထုတ္ေပးပါတယ္။

“ဟာ .. သား မ၀တ္ခ်င္ပါဘူး၊ အကို ့ ပုဆိုး၀တ္ရင္ ယားမွာေပါ့။”

“ေဟ့ေရာင္ .. ေဟ့ေရာင္ .. လုပ္လာၿပန္ၿပီေနာ္၊ မင္းလို .. ဖင္မွာ ေပြးေပါက္တတ္တဲ့လူမ်ား မွတ္ေနလား။”

“အင္ .. သားမွာ ဘာေပါက္လို ့လဲ .. ဘာေပြးမွ မေပါက္ဘူး။ သားက စင္းလုံးေခ်ာ။ ဗိုလ္ဗိုလ္ တို ့ ဘုန္း မိုးသို ့ၿခဳန္း

ေပြးပုန္းေပါင္မွာ မေနသာ တဲ့။”

“ေအးပါ .. ေအးပါ .. တစ္ေန ့မွ တစ္ကိုယ္လုံးကို ခၽြတ္ႀကည့္မယ္ .. ေတြ ့လို ့ကေတာ့။”

“ႀကည့္ ႀကည့္ ႀကိဳက္သေလာက္ႀကည့္ .. ေတြ ့ေအာင္ရွာ .. သားတို ့က မွတ္ေက်ာက္တင္ခံရဲတဲ့ ေရႊအစစ္။ လူပ်ိဳ

စစ္စစ္။”

“ဘာမွ မဆိုင္ဘူး၊ လူပ်ိဳစစ္တာနဲ ့ ေပြးေပါက္တာနဲ ့။ ကဲ ကဲ .. လုပ္ပါ၊ အာမေနပါနဲ ့၊ အ၀တ္အစားလဲ။”

“သား .. ပုဆိုးပဲ လဲေတာ့မယ္ေလ။ ဒီေက်ာင္းအကၤ် ီအၿဖဴက က်ဴရွင္၀တ္သြားလို ့ရပါတယ္။”

“မင္း အခု အိပ္ေတာ့မွာမလား၊ အကၤ် ီေက်ကုန္မွာေပါ့။ သြားခါနီးမွ ၿပန္လဲ ၀တ္ေလကြာ။ အခု ဒီပုဆိုးနဲ ့ အိမ္မွာေန

ရင္း၀တ္၊ သြားခါနီးေတာ့ ဒီပုဆိုးကို ၀တ္သြား အၿပင္၀တ္လို ့ေကာင္းတယ္။ ေက်ာင္းစိမ္းကို ၿဖန္ ့ထား၊ သြားခါနီး

ေတာ့ ေခါက္ၿပီးယူသြား။ မယူခ်င္လည္း ထားခဲ့။ ေဒၚပုကို ေလ်ာ္ခိုင္းၿပီး .. ကို .. သိမ္းထားေပးမယ္။ ေနာက္လာ

ေတာ့ ယူ၀တ္ေပါ့။”

ဟား .. ရႈပ္လိုက္တာ၊ ကိုလင္းက တဆက္တည္း ေၿပာလိုက္တာ .. အိမ္မွာေနရင္းေရာ ေဟမာေန၀င္းေရာ ဘာေ

တြမွန္းလဲ မသိဘူးလို ့ ဗိုလ္ဗိုလ့္ ပါးစပ္ကေတာ့ ထြက္မလာ။ ထြက္လာတာက ..

“ဟုတ္။”

ဗိုလ္ဗိုလ္ ေက်ာင္းစိမ္းလုံခ်ည္နဲ ့ ပုဆိုးတစ္ထည္ကို လဲ၀တ္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးမွ ေက်ာင္းအကၤ် ီ အၿဖဴကို ခၽြတ္လိုက္

ေတာ့ .. ရင္အုပ္မို ့မို ့နဲ ့ ေရကူးသမား ေဘာ္ဒီအလွ ေပၚလာပါတယ္။

ရင္အုပ္မို ့မို ့ အစုံႀကားမွာေတာ့ ရင္ဘတ္အေမႊး ေရးေရးေလးေတြက အစီအရီ။ ဗိုက္မွာေတာ့ Six packs ႀကြ

က္သားအေၿမွာင္းေတြက ေၿပေၿပလိပ္လိပ္ ကပ္လို ့ခ်ပ္လို ့။ ခ်က္လည္တိုင္ေအာက္က အေမႊးေရးေရး ႏုႏုေလးေ

တြကလည္း ၀တ္ထားတဲ့ ပုဆိုးခါးပုံစ အတြင္းထဲ ထုိးစိုက္၀င္သြားတာမို ့ ဘယ္မွာမ်ား သြားဆံုးေလမလဲ .. .. ..

ေက်ာင္း၀တ္စုံကို တန္းမွာ လႊားထားၿပီး ထုတ္ေပးထားတဲ့ ခ်ည္အကၤ် ီရွပ္လက္တို ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေအးေအးေလးကို ႀ

ကယ္သီးတပ္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ..

“ေအာက္မွာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ၀တ္ထားလား။”

ဗိုလ္ဗိုလ္ ေခါင္းညိတ္ၿပလိုက္ပါတယ္။

“ခၽြတ္လိုက္ေလ။ အိမ္ေရာက္ေနၿပီပဲ။ ေယာက္်ားေလး ဆိုတာ အိပ္ရင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အိပ္ရတယ္။”

လာၿပန္ၿပီ ညႊန္ႀကားခ်က္ ေနာက္ထပ္ အသစ္။ လုပ္ခ်င္ဦး အငယ္၊ ထားခ်င္ဦး အႀကီး။

“ဟင္ .. ေတာ္ႀကာ သြားရေတာ့မွာပဲ။ သား မအိပ္ပါဘူး။”

ဒီတစ္ခါ ဘာမွၿပန္မေၿပာေတာ့တာက ကိုလင္း။



ဗိုလ္ဗိုလ္ ကုတင္ေပၚၿပန္တက္ၿပီး လြယ္အိတ္ထဲက Chemistry စာအုပ္ကို ထုတ္ယူလိုက္တယ္။

အင္း .. တကယ္ စာဖတ္ေတာ့မယ္ေပါ့။

ေခါင္းအုံးကို မွီၿပီး စာအုပ္ကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့မွ .. အေတြးက အိမ္က သူ ့အိပ္ရာဆီ ေရာက္သြားတယ္။ စာဖတ္ပါၿပီ

ဆိုမွၿဖင့္ စိတ္က ဟိုဟိုဒီဒီ ေၿပးလႊားစၿမဲ။ သိပ္ဂနာ မၿငိမ္ခ်င္။

သူ ့ေမြ ့ရာေအာက္မွာ ေအာစာအုပ္ေတြ ဖြက္တတ္သလို ကိုလင္း ေမြ ့ရာေအာက္မွာလည္း ရွိႏုိင္တာပဲ။ ဗိုလ္ဗိုလ့္

လက္က မသိမသာ ေမြ ့ရာေအာက္ကို ႏႈိက္လိုက္ပါတယ္။

“ဘာရွာေနၿပန္ၿပီလဲ။”

စားပြဲခုံမွာ Assignment ေရးေနတဲ့ ကိုလင္းက ၿမင္ၿပီး လွမ္းေအာ္လိုက္တာပါ။

“ဂ်ပိုး။”

“မင္းေနာ္ .. မင္း .. မင္း .. ေတာ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ့၊ စာဖတ္ရင္ဖတ္၊ မဖတ္ရင္ အိပ္ေတာ့။

ကို .. ၃နာရီ ႏႈိးမယ္။”

“ဟုတ္။”

ဒါ .. ေနာက္ဆုံး ဟုတ္ တစ္လုံးပါ။

ဗိုလ္ဗိုလ္ Chemistry စာအုပ္ကို ၿပန္ဖြင့္ၿပီး ဖတ္ေနလိုက္ပါေတာ့တယ္။ တေၿဖးေၿဖးနဲ ့ ဓါတ္တိုးဓါတ္ေလ်ာ့ ညီမွ်ၿခင္

းေတြအေႀကာင္း သေဘာေပါက္ရင္း .. သေဘာေပါက္ရင္း .. ..

ေက်ာင္းစာသည္ လူကို အိပ္ေစ၏ တဲ့။



ကိုလင္း ထလာၿပီး တရႈးရႈးနဲ ့ ခ်စ္စဘြယ္ ပက္လက္အိပ္ေနၿပီၿဖစ္တဲ့ သူ ့ ညီေလးရဲ ့ ႏႈတ္ခမ္းေပၚက ႏႈတ္ခမ္းေမႊး

ေရးေရးႏုႏုေလးေတြကို ႀကည့္ရင္း .. ႀကည့္ရင္းနဲ ့ .. ..

ၿခင္ေထာင္ကို အသာခ်ေပးလိုက္ပါတယ္။

ဆက္ရန္.....
Loverboy