ေႏွာင္ၾကိဳး (၂)

“ပုိဟပ္ၿဖဴလုိ ့”
“မင္းမုိက္ရုိင္းလွၾကီးလား”
“ငါမင္းကုိမုိက္ရုိင္းတဲ့စကား ဘာမွမေၿပာဘူး”
“တစ္ပါလူရဲ့ အမည္ကုိဖ်က္တာလည္း မုိက္ရုိင္းတာပဲ”
“ဟုတ္လား”
၂ေယာက္သား တင္းမာလာၾကေတာ့သည္။ အမွြာႏွစ္ေကာင္လည္း ဘာလုပ္လုိ့ ဘာကုိင္ ရမွန္းမသိေတာ့ ထပဲေၿပးရေတာ့မလုိ ကူၿပီးပဲခ်ရေတာ့မလုိ အေၿခအေနကမလွေတာ့၊
 ထုိအခ်ိန္မွာဆရာ/မ မ်ား ကင္းတင္းထဲ၀င္လာေတာ့ ၂ေယာက္သာ အရွိန္သပ္ကာ
ဂ်ဳိးေစာင္းေနၾကေတာ့သည္။
“မင္းတုိ ့သတၱိရွိရင္ ေက်ာင္းဆင္းတာနဲ ့ရပ္ကြက္ကေဘာလုံးကြင္း မွာခ်ၾက”
ခင္ေမာင္ေအးက စသည္။ ခင္ေမာင္ေဌးကေလွာ္ေတာ့သည္။
“အးေကာင္းတယ္ လယ္ကြင္းမွာဆုိ ပုိအဆင္ေၿပတယ္ လူမရွိဘူး”
“ဒါလည္း မဆုိးဘူး မင္းတုိ့အဲဒီမွာခ်ၾက”
အမြွာ၂ေကာင္ေခ်ာက္တြန္း မူ ့ေၾကာင့္ သာေက်ာ္ေမာင္ နဲ့သီဟမုိးခ်ိန္လုိက္ၾကသည္။
သာေက်ာ္ေမာင္တုိ့၂ေယာက္မသိလုိက္တဲ့ အေၾကာင္းရာကရွိလာသည္။အမြွာ ၂ေကာင္
 ကသာေက်ာ္ေမာင္တုိ့မသိခင္အတန္းတက္ခ်ိန္တြင္တုိင္ပင္လိုက္သည္။ ေလာင္ေၾကးႏွင့္
ထပ္ၾကသည္။ ခင္ေမာင္ေအးက သီဟမုိးဘက္က ၊ ခင္ေမာင္ေဌး ကသာေက်ာ္ေမာင္ ဘက္က ၊ တစ္လစာမုန့္ ဘုိးေၾကးေလာင္ လုိက္ၾကသည္။ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္းတြင္
ခင္ေမာင္ေအးက သာေက်ာ္ေမာင္အား သီဟအေၾကာင္းေၿပာသည္။
“ဒီေကာင္ကနည္းနည္းရရ မဟုတ္ဘူးေနာ္ အရင္ေက်ာင္းမွာ ကရာေတ ခါးပါတ္နတ္
 ေနာ္ မင္းကခ်ဘုိ့မေၿပာနဲ့ခဲေတာင္ေကာင္းေကာင္းပစ္တတ္တာမဟုတ္ပဲနဲ ့ မသြားတာ
 ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ကြ”
”ဒီေကာင္ဘာပဲတတ္တတ္ သြားမွာပဲ ငါလည္းသိုင္းကားေတြၾကည့္ထားတာပဲ ရတာနဲ့ခ်မယ္”
ခင္ေမာင္ေအး သက္ၿပင္းခ်မိသည္။ သာေက်ာ္ေမာင္မသြားလွ်င္သူႏုိင္မည္မဟုတ္လား။
ထုိနည္း၎ ခင္ေမာင္ေဌးကလည္း သီဟမုိးကုိ ၾကပ္သည္။
”သာေက်ာ္ေမာင္ ကအားကစားတင္ထြန္းခြ်န္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ဒီေကာင္က
ၿမန္မာ့သုိင္း ေနာက္ၿပန္ သုိင္းေတြလည္းရတယ္ သူ ့အဘုိးကၿမန္မာ့သုိင္းဆရာၾကီး
မင္းသြားမခ်တာေကာင္းပါတယ္ မင္းပဲအနာ ခံရမွာ ငါကဒီေကာင္ အေၾကာင္း
ေကာင္းေကာင္းသိတယ္“
”ခံခံကြာ ဒီေကာင္ကုိေတာ့မေက်နပ္ဘူး မသြားရင္ ငေၾကာက္လုိ့ေၿပာေနအုံးမယ္ သြားကုိသြားမွာ“
ခင္ေမာင္ေဌး လည္းမေအာင္ၿမင္ေခ်။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ၿပီးတာနဲ့ ၄ေယာက္သာ ေက်ာင္းေနာက္ေပါက္က
ထြက္ၿပီး လယ္ကြင္း ေတြဘက္ကုိထြက္လာခဲ့ၾကေတာ့သည္။
လယ္ကြင္းၿပင္ၾကီးမွာ ေက်ာင္းသား၄ေယာက္ရွိေနပါသည္ ။၂ေယာက္က ေဘာင္ရုိးေပၚ
မွ ၾကည့္ကာ ညာသံေပးေနၾကၿပီး ၂ေယာက္ကေတာ့လယ္ကြင္းၿပင္းထဲမွာတစ္ေယာက္နဲ့
တစ္ေယာက္ ၁၀ ေပေလာက္ကေနၿပီး လက္သီးေတြကုိဟန္ဟန္ပါပါရြယ္ကာ ခ်ိန္းေန
ၾကသည္။ သာေက်ာ္ေမာင္လည္း သီဟမုိးကုိရွိန္ေနသလုိသီဟမုိးလည္း သာေက်ာ္ေမာင္
 ကုိရွိန္ေနသည္။ အမြွာ၂ေကာင္ရဲ့တြန္းထားတဲ့စကားေတြ ကရွိေနေတာ့ တစ္ေယာက္ နဲ့
တစ္ေယာက္အလြတ္မေပးပဲ စုိက္ၾကည့္ေနသည္။ ၀ုိင္းၾကီးပတ္ပတ္ လုပ္ေနသလုိ
ၿဖစ္ကာ တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္လွည့္ေနၾကေတာ့သည္။ အမြွာ၂ေကာင္လည္း
အားေပးရင္း ညာသံေတြေအာ္ကာ အာပင္ေၿခာက္လာေတာ့သည္။ သူတုိ့၂ေယာက္
ကေတာ့ ပတ္လုိ့ေကာင္းတုန္း။ မည္သုိ့အေၾကာင္းေၾကာင့္မွန္းမသိပဲသူတုိ့၂ေယာက္
မခ်လုိက္ရပဲအမြွာ၂ေကာင္ခ်ၾကေတာ့သည္။ လုံးေထြးသတ္ၾကေတာ့ သာေက်ာ္ေမာင္ နဲ့
သီဟမုိး မေနသာေတာ့ပဲ အမြွာ၂ေကာင္ကုိခြဲေပးလုိက္ရသည္။ ၂ေယာက္သား အဖုဖိတ္
မ်ားၿဖစ္ကာ အိမ္ထိလုိက္ပုိ့လုိက္ရေလေတာ့သည္။ အိမ္ကုိေရာက္ေတာ့ အမြွာ၂ေကာင္
ရဲ့အေမအေၾကာင္းကုိ ေနာေက်ေနေသာ သာေက်ာ္ေမာင္ ကေနာက္က ခ်န္ၿပီး၀င္
ခဲ့သည္။ အမြွာ ၂ေကာင္ရဲ့အေမ သူတုိ့ကုိၿမင္ၿမင္ၿခင္း ပဲ
“ဟင္ ၿဖစ္လာၾကၿပန္ၿပီးလား ေၿပာထားရဲ့သားနဲ ့ ဒီညီအကုိေလး၂ေယာက္ရွိပါတယ္ တည့္ေအာင္မေနၾကဘူး နင္တုိ့ ကုိေၿပာရဆုိရတာလူၾကားတယ္ ငါကလူဆုိးမ ၾကီး ၿဖစ္
လုိ ့ဘယ္သူမွဘာမွရွင္းၿပမေနနဲ့ ၂ေယာက္လုံးေသၿပီးသာမွတ္”
“ဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္ ”
ေခါင္းသုံးလုံးကုိ ေခါက္ပစ္လုိက္ကာ သီဟမုိးပင္ အဆစ္ပါသြားေတာ့သည္။ သီဟမုိး
ေၾကာင္ကာေခါင္းကုိပြတ္ေနေတာ့သည္။ လက္သံေၿပာင္ ၿပီးသာကုိ သာေက်ာ္ေမာင္
 ေကာင္းေကာင္းသိသည္။
“ဟုိေကာင္ပါလာခဲ့”
သာေက်ာ္ေမာင္ကုိလွမ္းေခၚၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
“ဗ်ာ ၾကီးေမ သားမပါဘူးေလ”
“လာဆုိလာခဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဒီလုိၿဖစ္တာရပ္ၾကည့္ေနလုိ ့ေပါ့ ... လာ”
“ေဒါက္”
”အ ”...
သာေက်ာ္ေမာင္ လည္းေခါက္ခံလုိက္ရေတာ့သည္။ ေခါင္းေခါက္ၿပီးေတာ့ အမြွာ၂ေကာင္
ရဲ့အေမက မုန့္စိမ္းေပါင္မ်ားခ်ေကြ်းသည္။
“ရာ့ စားၾက ၿမဳိၾက အေမလုပ္သူကုိေတာ့မသနားၾကဘူး ရန္ၿဖစ္ဘုိ့ပဲတြက္ေနၾက မင္းတုိ့ၾကပ္ၾကပ္သတိထားၾက”
သူတုိ ့စားၾကေသာက္ၾကၿပီးမွအိမ္ၿပန္ၾကေတာ့သည္။ ထုိေနာက္ပုိင္းတြင္ေတာ့
သာေက်ာ္ေမာင္ နဲ့ သီဟမုိးတုိ့ မဟာရန္သူေတာ္ၾကီး အသြင္ေၿပာင္းသြားၾကေတာ့သည္။
အမြွာ၂ေကာင္ကလည္း ေလွာ္သည္။ ဟုိသတင္းဒီပုိ့ဒီသတင္း ဟုိပုိ့ႏွင့္ ၂ေယာက္သာ
ကုိရန္တုိက္ေပးၾကသည္။ သူတုိ့၂ေယာက္ေၾကာင့္ ရန္ၿဖစ္ထားတဲ့အခဲမေၾကမူ
ေတြရွိေသးတာကုိး။ သုိ့ေပမယ့္ သီဟမုိးနဲ့ သာေက်ာ္ေမာင္ကေတာ့ထိပ္တုိက္ဘာမွ
မၿဖစ္လာၾကပါဘူး။ ပထမအစမ္း စာေမးပြဲၿပီးေတာ့ ဆရာမေဒၚသီတာႏွင့္ဆရာ
 ဦးေက်ာ္ေသာင္းတုိ့ ဦးစီးၿပီး ေတာင္တက္ခရီးေလးတစ္ခု သူတုိ့ ဒႆမတန္း
မွာၿဖစ္ေပၚလာေတာ့သည္။
“ဒီခရီးက သားတုိ ့သမီးတုိ ့ရဲ့သင္ခန္းစာေတြ ကုိတစ္ဆိတ္တေဒသကေန ၿပီေတာ့
အေထာက္ကူၿပဳမယ္လုိ ့ဆရာမေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္ ငယ္ရြယ္တုန္းမွာ
သားတုိ ့သမီးတုိ ့ရဲ့သင္ခန္းစာေတြကုိ ေက်ာင္းစာေတြနဲ ့အတူ သဘာ၀ ပတ္၀န္က်င္
ကသင္ခန္းစာေတြပါပုိ ့ခ်မွာၿဖစ္လုိ ့သားတုိ ့သမီးတုိ ့အားလုံးကုိလုိက္ေစခ်င္တယ္
ေနာင္တစ္ခ်ိန္ မွာသားတုိ ့သမီးတုိ ့ရဲ ့လက္ေတြက ခုိင္ၿမဲၿပီး တူတူရင္ေပါင္း တန္ႏုိင္တဲ့
 သင္ခန္းစာမ်ဳိးကုိ ရေစခ်င္ပါတယ္ တစ္ေယာက္အားနဲ ့မလုပ္ႏုိင္တဲ့အရာကုိ
အမ်ားဆုေပါင္းအားနဲ ့လုပ္ႏုိင္တဲ့ သာဓကေတြကုိ ၿပခ်င္လုိ ့လည္း ဆရာ/မ ေတြက
ဒီခရီးကုိလုိက္စီစဥ္လုိက္တာပဲကြယ္ ့ အားလုံးသြားၾကမယ္မဟုတ္လား”
“သြားၾကပါမယ္ ဆရာမ“
သူတုိ ့ထုိခရီးကုိ ၀မ္းသာအားရ ေပ်ာ္ရြွင္စြာလက္ခံၾကပါသည္။ ေတာင္တက္ခရီးကုိစတင္
 ခရီးထြက္ေတာ့လည္းကားေပၚမွာ သူတုိ ့အားလုံးသံၿပဳိင္ ေက်ာင္းသီးခ်င္းကုိ သီး ဆုိ
ရင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြွင္ရြွင္လုိက္ပါခဲ့ၾကေတာ့သည္။
****
ခရီး ထြက္ မဲခြဲမွဳ့အစီစဥ္ အရ ေလးသင္ ခြဲလုိက္ေတာ့ သုတစံ၊ သာေက်ာ္ေမာင္ ႏွင့္
သီဟမုိး တစ္သင္းထဲက်ၿပီး အမြွာညီ ေနာင္ အတူက်သြားပါသည္။ သာေက်ာ္ေမာင္
တုိ ့အနီ သင္းက တာထြက္ၿပီး ဆုိတာႏွင့္အၿပဳိင္အဆုိင္ေတာင္တက္ခဲ့ၾကပါေတာ့သည္။
သူတုိ ့ေတြတက္လာခဲ့ၾကတာ ေန့လည္ေရာက္ေတာ့ ေတာင္၀က္ခရီးကုိ ေရာက္ခဲ့ ပါ
ေတာ့သည္။ လူေတြလည္းေမာဟုိက္ကာတစ္ေယာက္နဲ့ တစ္ေယာက္ ေဖး မ ကူညီ
ရင္ ေရွ ့သို့တက္ခဲ့ၾကသည္။သာေက်ာ္ေမာင္ နဲ့ သီဟမုိးကေတာ့ ေရွ ့အရင္ေရာက္ေရ
အတြက္ အခ်င္းခ်င္းအၿပဳိင္ ဆုိင္ ၿဖင့္ တက္ခဲ့ရာေနာက္လူမ်ားႏွင့္ကြဲသြားေတာ့သည္။
“ဟ့ေကာင္ လမ္းမွားေနၿပီးလာမသိဘူး ေနာက္လူေတြလည္းမေတြ ့ရေတာ့ဘူး”
သီဟမုိး စုိးရီမ္တၾကီးလမ္းေမးမိေတာ့သည္။ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့လည္း မည္သူမွ်
မေတြ ့ရ၊ ထုိအခါက်မွ သာေက်ာ္ေမာင္ လည္း သတိထားၿပီးၾကည့္လုိက္ေတာ့
မိမိတုိ ့လမ္းခြဲမွားတက္ခဲ့မွန္း သေဘာေပါက္ ကာေနာက္ၿပန္ လွည့္ ၿပီး လမ္းခြဲ ကုိ
လုိက္ရွာကာ လမ္းမွန္ကုိတက္ခဲ့ေတာ့သည္။ သုိ ့ေပမယ့္ သူတုိ ့ေနာက္က်က်န္ခဲ့ေလၿပီး
ထုိေၾကာင့္လည္း သာေက်ာ္ေမာင္ အလွ်င္လုိကာ အၿမန္တက္ေနမိေတာ့သည္။ သီဟမုိးက ေတာ့ သာေက်ာ္ေမာင္ေနာက္ကေနၿပီး လူခြဲက်န္ခဲ့မွာဆုိသည့္အတြက္
မ်က္ခ်ည္မပ်က္ခံရဲေပ။
“အား”
“ဟာ ဘာၿဖစ္တာတုံး”
“ငါေၿခေခါက္သြားလုိ ့”
သီဟမုိး အနားသုိ ့သာေက်ာ္ေမာင္ စုိးရီမ္တၾကီးေၿပးလာကာၾကည့္လုိက္ေတာ့
“အင္း မင္းေတာ္ေတာ္ထိသြားတာပဲ ခ်က္ၿခင္ကုိေရာင္တက္လာတယ္”
သီဟမုိး နာလြန္၍မ်က္ရည္မ်ားပင္ ဆုိ့တက္လာသည္။ သာေက်ာ္ေမာင္ လည္းအနီး
နားက သစ္ရြက္တစ္ခ်ဳိ့ကုိလုိက္ရွာကာ ခဲၿဖင့္ၾကိတ္၍ ေၿခေထာက္အား အုပ္ေပးၿပီး
သူ ့၏ေက်ာပုိးအိတ္ထဲမွ လက္ကုိင္ပု၀ါကုိထုတ္ကာစည္းေပးသည္။
“အဲဒါဘာရြက္ေတြလဲ”
“ဒန္ ေခါက္နဲ ့အရြက္ေတြေလ ဒီလုိၾကိတ္ၿပီးစည္းထား ရင္သက္သာတယ္”
“မင္းကေတာ္တယ္ေနာ္ အားလုံးသိေနတာပဲ”
“ငါအိမ္က တုိင္းရင္းေဆးေရာင္းတယ္ ဆုိတာမေမ့နဲ ့ေလ”“
“အင္း..”
“လာ ငါေက်ာ္ေပၚတက္”
“ဟာ မလုပ္ပါနဲ ့”
“မလုပ္ပါနဲ ့လုပ္မေနနဲ ့ မင္းဒီပုံစံအတုိင္းဆုိဘယ္လုိခရီးဆက္မလဲ ငါေၿပာသလုိလုပ္”
“မင္းပင္းပန္ မွာစုိလုိ ့ပါ”
“လာ စကားေၾကာရွည္မေနနဲ ့တက္ဆုိတက္”
ေနာက္ဆုံးေတာ့ သီဟမုိး ကုိေက်ာ္ပုိး၍ သာေက်ာ္ေမာင္ခရီးကုိမွန္မွန္ တက္ခဲ့
 ေလေတာ့သည္။
“မင္းကုိယ္ၾကီးကလည္း ေလးလုိက္တာ”
“ဒါေၾကာင့္မုိ ့ေၿပာတာ ငါ့ဟာ ငါေလွ်ာက္ပါ့မယ္ ငါ့ကုိေအာက္ခ်ေပး”
“မင္းခႏၵာကုိယ္ ေလာက္ေတာ့အေပ်ာ့ပါ ေယာက်္ားေကာင္း ေမာင္မတစ္ေထာင္တဲ့”
“ဘာမွလည္း မဆုိင္ဘူး အဲဒါက ေယာက်္ားက မိန္းမယူတာကုိေၿပာတာ”
“ဟုတ္လုိ ့လား ေယာက်္ားက လုပ္ေကြ်းတာကုိေၿပာတာမဟုတ္ဘူးလား”
“အင္း ဟုိကလုပ္ေကြ်းတာ မင္းကေက်ာပုိးတာ ဘာမွလည္းမဆုိင္ဘူး”
“ဒါဆုိ မင္း ကငါ့မိန္းမေပါ့ ခုေတာ့”
“ေခြးေကာင္”
သီဟမုိး ေၿပာေၿပာဆုိဆုိနဲ ့သာေက်ာ္ေမာင္ ဂုတ္ကုိ အေပၚကေနၿပီးကုိက္ပစ္လုိက္သည္။
မည္သည့္တစ္စိမ္းတစ္ဦး ႏွင့္မွအေတြ ့ၾကဳံမရွိေသာ သာေက်ာ္ေမာင္ ပထမဦးဆုံး အထိ
အေတြ ့ေၾကာင့္ အ ေၾကာမ်ားေထာင္ကာ ထိန္းမႏုိင္ ၿဖစ္သြားကာ ကုိယ္ဟန္ခ်က္ လြဲ
သြား ၿပီး ေရွ ့သုိ ့ေမွာက္ရက္လဲ ၾကသြားေတာ့ သည္။
“အား ”
” အ အား ေသၿပီးဟ”
“ဘယ္လုိ ၿဖစ္သြားေသးလဲ”
“မင္း ေကာဘာၿဖစ္ေသးလဲ”
“ငါကရတယ္ မင္းေၿခေထာက္ ထိသြားေသးလား”
“မထိပါဘူး ဒါနဲ ့ဘယ္လုိၿဖစ္သြားတာလဲ မင္းက”
“အဟီး...မင္းကလာကုိက္တာ ငါကမေနႏုိင္လုိ ့”
“ဘာမေနႏုိင္တာလဲ”
“ယားတာကုိေၿပာတာပါ”
ရွက္ရွက္နဲ ့သာေက်ာ္ေမာင္ လဲက်ေနရာမွကုန္းထ ၿပီး လြင့္က်သြားတဲ့ တစ္ခ်ဳိ ့ ပစၥည္း
မ်ားကုိ လုိက္ေကာက္သည္။ ေတာ္ေသးသည္ သီဟမုိးကုိေက်ာပုိးတုန္းက ေက်ာပုိးအိတ္
ကုိ ေရွ ့ဘက္လြယ္ထားေသာေၾကာင့္ ရင္ဘက္ေတြမွာ ဘာမွမၿဖစ္ ပဲ ကံေကာင္း သြား
သည္။
“လာ”
သာေက်ာ္ေမာင္ ေရွ ့က ငုတ္တုတ္ထုိင္ၿပီး သီဟမုိးကုိ ေက်ာ္ေပၚတက္ရန္ အသင့္ထား
လုိက္သည္။
“ေနပါေစေတာ့ မတက္ေတာ့ဘူး”
“ဘာၿဖစ္ရၿပန္တာလဲ ေနာက္က်ေနမယ္ ညေနဘက္မွေရာက္ ရင္အားလုံး စုိးရီမ္ေန
ၾကမယ္ တက္”
သီဟမုိးလည္း သာေက်ာ္ေမာင္ ေက်ာေပၚၿပန္တက္ လုိက္ေတာ့သည္။ အတန္ ၾကာ ခရီး
ဆက္ၾကေတာ့ သီဟမုိးရဲ့ ႏွာ၀ ကထြက္တဲ့ ေလက သာေက်ာ္ေမာင္ ရဲ့ ဂုတ္သားေပၚမွာ
၀ဲပ်ံေနေတာ့သည္။
“သီဟမုိး”
“ဟင္ ေမာၿပီးလား”
“မေမာဘူး မင္းရဲ့ေခါင္းကုိ နည္းနည္း ေလေစာင္းထားပါလား”
မေမာဘူး ေၿပာေပမယ့္ ရင္ထဲမွာေမာ ဟုိက္သံၾကီး ကထြက္ေနေတာ့သည္။
“ဘာၿဖစ္လုိ ့လဲ”
“ေၿပာတဲ့အတုိင္းပဲ လုပ္ပါကြာ”
“အင္း မင္းေမာေနရင္လည္း ငါဆင္းေလွ်ာက္မယ္ေလ”
“မဟုတ္ပါဘူး မင္းကလဲ စကားကုိမ်ားတယ္”
“ငါ အားနာလုိ ့ပါ”
သာေက်ာ္ ေမာင္ဘာမွေၿပာမေနေတာ့ပါ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ စခန္းခ် တဲ့ ေတာ ရဘုန္းၾကီး
ေက်ာင္းထဲသုိ့ေရာက္ခဲ့ေတာ့သည္။
အမြွာ၂ေကာင္ လည္း သာေက်ာ္ေမာင္ တုိ ့ကုိမေတြ ့သၿဖင့္ ၿပာယာခက္ေနေတာ့သည္။
“ဆရာ”
”အင္း ေၿပာ”
“သာေက်ာ္ေမာင္ နဲ ့သီဟမုိး မေရာက္ေသးဘူး”
“သူတုိ ့၂ေယာက္ေရွ ့ကတက္သြားတာေလ သုတစံေၿပာတယ္”
“ဟုတ္ကဲ့”
ဒါနဲ ့ပဲ အမြွာ၂ေကာင္ သုတစံ ဆီထြက္လာခဲ့ၾကသည္။
“သုတစံ”
“အင္း ေၿပာ”
“သာေက်ာ္ေမာင္ တုိ ့ေရွ ့ကတက္သြားတယ္ဆုိ”
“ငါဘယ္သိမလဲ ဒီေကာင္ကုိလုိက္ၾကည့္ေနတာမွ မဟုတ္တာ”
“ဆရာ ကေၿပာေတာ့ မင္း ပဲေတြ ့လုိက္တယ္ဆုိ”
သုတစံ အၾကပ္ရုိက္သြား သည္။ သူေတြ ့ပါသည္ သာေက်ာ္ေမာင္ နဲ ့သီဟမုိး လမ္းမွား
တက္ သြားတာကုိ အၿမင္ကပ္၍ မေၿပာတာပါ။  လွမ္းေခၚလွ်င္ ရရဲ့သားနဲ ့သူမေခၚခဲ့ပါ။
ဒါကလည္း တဂၤက ၿဖစ္ေပၚသြားေသာ သုတစံ ရဲ့မေကာင္း စိတ္ပါ။ ထုိေၾကာင့္လည္း
သူစိတ္မလုံၿခဳံ၊ စိတ္လည္းမေကာင္းၿဖစ္ရသည္။
”ငါလဲ အထင္နဲ ့ေၿပာလုိက္တာ ဒီေကာင္ေတြက ၿမန္ၿမန္တက္သြားတာကုိး”
ခင္ေမာင္ေဌး စိတ္ညစ္ညစ္နဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း အ၀င္ကုိလွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့။
“ဟာ ဟုိမွာ သာေက်ာ္ေမာင္”
အမြွာ၂ေကာင္ သာေက်ာ္ေမာင္ တုိ ့ဆီကုိ ဂတုိက္ကရုိက္ေၿပးသြားလုိက္ေတာ့ သည္။
“ဘယ္လုိၿဖစ္လာၾကတာလဲ”
“ဘာၿဖစ္လုိ့လဲ သီဟမိုးက”
“ေဟာဟဲ ေဟာဟဲ”
“ေၿဖးေၿဖး ေမးၾကပါကြာ”
“မင္းေၿခေထာက္မွာလည္း ပတ္တီးၾကီးနဲ ့ပါလား”
အားလုံးလည္းၿပာၿပာသလဲၿဖစ္ကာ ေဆးလူးေပးၾက  ေရတုိက္ၾကနဲ ့အားလုံးအလုပ္ရွဳပ္ကုန္
ၾကေတာ့သည္။ မိန္းခေလးမ်ားကေတာ့ ကုိသီဟမုိး ကုိသီဟမုိး နဲ ့အနားမွာ ၀ုိင္းေန ၾက
ေတာ့ သည္။ သီဟမုိး ကပတ္တီးၾကီးနဲ ့အမ်ားအၿမင္ မွာဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ေတြ ၿဖင့္
 လူေတြ ၿမင္ၾကၿပီး တစ္လမ္းလုံး ေက်ာပုိးလာေသာ္ သာေက်ာ္ေမာင္ ကုိ ေတာ့ေမ့ေန ၾက
ေတာ့သည္။သာေက်ာ္ေမာင္ လည္း တစ္ေယာက္တည္း ထလာၿပီး သရက္ပင္ ေအာက္
က ကြင့္ပစ္ၾကီးေအာက္မွာ ပလက္လွန္ ရင္ အေမာေၿဖေနေတာ့သည္။ သာေက်ာ္ေမာင္
အေမာ ေၿပေလာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာေက်ာ္ေသာင္း အနားကပ္ လာသည္။
သာေက်ာ္ေမာင္ ထထုိင္လုိက္သည္။
“အေမာေၿပၿပီးလား သာေက်ာ္ေမာင္”
”ဗ်ာ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ”
“မင္း ကုိေတာ့ဆရာခ်ီက်ဴးတယ္ကြာ တစ္လမ္းလုံးေက်ာပုိးလာတဲ့မင္းရဲ့ အားေတြကုိ”
“မဟုတ္တာ ဆရာ ရယ္ က်ေနာ္လည္းတက္ႏုိင္သေလာက္လုပ္တာပါ”
“ေတာ္ရုံလူမလုပ္တဲ့ အရာကုိ ဆရာတပည့္ ကၿပလုိက္တာပါ”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာ”
ညေနခင္းေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသား/သူ မ်ားရဲ့လုပ္အားဒါန
မ်ား ၿဖင့္ကူညီကာ ၀ုိင္း၀န္ ၿပဳလုပ္ၾကေတာ့သည္။ သီဟမုိး လည္းေကာင္းေကာင္း
ပင္လမ္းေလွ်ာက္ႏုိင္ေနၿပီး။ညေမွာင္ေတာ့မွ သူတုိ ့အားလုံးနားလုိက္ၾကၿပီး မီးပုံု၀ုိင္း
ဖြဲ ့ကာလက္ဘက္ရည္တည္ ၍အားလုံးေသာက္ၾကေနၾကသည္။ ေက်ာင္းသား/သူ
အေယာက္ ၃၀ေက်ာ္ မွာလည္း သူ ့အုပ္စု ႏွင့္သူထုိင္ ကာေနၾကသည္။ သာေက်ာ္ေမာင္
 နဲ ့ခင္ေမာင္ေဌး ကေတာ့ခပ္လွမ္းလွမ္း မွာထုိင္ကာ စကားေၿပာေနၾကပါသည္။
“သာေက်ာ္ေမာင္”
“အင္း”
“မင္း သီဟမုိးကုိ ဒီေလာက္မုန္းေနတာ သူ ့ကုိေက်ာပိုးၿပီးေခၚလာတာကုိ ငါနား မလည္
ဘူး”
သာေက်ာ္ေမာင္ တစ္ခ်က္ၿပဳံးလုိက္ပါသည္။
“သီဟမုိး တင္မဟုတ္ပါဘူး တစ္ၿခားလူပဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ၿဖစ္ေနပါေစ ငါဒီအ တုိင္
 ထား ၿပီးကုိယ္လြတ္မရုန္းခ်င္ပါဘူး မင္းငါနဲ ့ေပါင္းေနတာ ငယ္ငယ္ကတည္း ကမင္း နား
မ လည္ဘူး ဆုိတာေတာ့ ငါ၀မ္းနည္းတယ္”
“အဲဒီလုိလည္း မဟုတ္ပါဘူး ငါမင္းအေၾကာင္းကုိေကာင္းေကာင္း ၾကီးသိတာပဲ”
“ဒါနဲ ့မ်ား ကြာ”
“မင္းက သူ ့အေပၚမွာ အမုန္းေတြနဲ ့ေလ”
“ငါရင္ထဲမွာ မုန္းသူ ရန္သူ မရွိပါဘူး လူသားခ်င္စာနာတဲ့စိတ္ပဲရွိတာပါ”
ခင္ေမာင္ေဌး သာေက်ာ္ေမာင္ ကုိ ေငးၾကည့္ေနသည္။ သာေက်ာ္ေမာင္ ကေတာ့
ေကာင္း ကင္းၾကီးကုိေမာ့ၾကည့္ေနပါသည္။
“မင္း ကုိငါအဲဒါေတြ ေၾကာင့္ခ်စ္ရတာ မင္းကသူငယ္ခ်င္းေကာင္း စိတ္အမ်ား ၾကီး ရွိ
တယ္”
“ေက်းဇူးပါကြာ”
“ဒါေတြမလုိပါဘူး”
ထုိအခ်ိန္မွာ သီဟမုိး လက္ဘက္ရည္ ခြက္ ၂ခြက္ၿဖင့္ေရာက္လာသည္။
“ေရာ့”
သာေက်ာ္ေမာင္ ကုိတစ္ခြက္ ကမ္းေပးသည္။
“ေက်းဇူးပဲ ဘယ္လုိလည္း ေၿခေထာက္က သက္သာသြားၿပီးလား”
“အင္း သက္သာသြားပါၿပီး”
သာေက်ာ္ေမာင္ ၿပဳံးၿပလုိက္သည္။ ေနာက္ ၃ေယာက္သား တိတ္စိတ္ စြာ  ေကာင္း ကင္း
ၾကီးကုိေမာ့ၾကည့္ေနၾကေတာ့သည္။
“ေက်းဇူးပဲ သာေက်ာ္ေမာင္”
တိတ္စိတ္မွဳ့ကုိ စတင္ၿဖဳိးခြင္းလုိက္တာက သီဟမုိး
“ဟင္..ေအာ္ ရပါတယ္”
“မင္းသာ ငါ့ကုိ ေက်ာပုိး မလာဘူးဆုိရင္ ငါတုိ ့၂ေယာက္ ဒီအခ်ိန္ထိ ဒီေနရာ ကုိ ေရာက္
ႏုိ င္မွာမဟုတ္ေလာက္ဘူး”
“ဒီအခ်ိန္ထိ မေရာက္ရင္ လဲဒုိ ့ေတြရဲ့ အဖြဲ ့သားေတြက စိတ္ပူၿပီးလုိက္ရွား ၾကမွာပဲေလ”
“အင္း ဟုတ္တယ္ ငါတုိ ့ေတာင္ မင္းတုိ ့ကုိမေတြ ့လုိ ့ေမးေနၾကရင္ လူစစ္ေနၾကတာ”
ခင္ေမာင္ေဌး ၀င္ေထာက္သည္။
“အင္း ငါမွားတာရွိရင္ ခြင့္လြတ္ကြာ ေနာ္”
“မင္းတင္မွားတာ မဟုတ္ပဲ ငါလည္း အတူတူပါပဲ လက္ခုပ္ဆုိတာ တစ္ဖက္တည္းတီးလုိ ့အသံ
ထြက္တာမွ မဟုတ္တာပဲ ငါလည္းေတာင္ပန္ ပါတယ္”
“ေက်းဇူးပါပဲ သူငယ္ခ်င္းရယ္”
ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးမွဳ့လွဳိင္ ေလးေတြသူတို ့ရဲ့ ရင္ထဲမွာစီး ဆင္း ေနေတာ့ သည္။
 ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ ့ရင္ ထဲမွာ တာ့ ပါ့ပါးလြတ္လပ္ မူ ့ေတြ၊ ကူညီရုိင္းပင္းမွဳ့ေတြ ၊
တက္ညီလက္ညီ ရွိမွဳ့ေတြကုိၾကည့္ၿပီး ဆရာ/မ ေတြလည္း  ၀မ္းေၿမာက္ မိသည္။
ပိတိေတြေ၀ကာ လွပေနသည္။ဒီလုိ ညမ်ဳိးေလးေတြ လွပမွဳ ့ေတြအၿမဲေ၀ခ်င္ သား
သူငယ္ခ်င္းတုိ ့ရယ္။ခင္ေမာင္ေအး ကေတာ့ေကာင္းမေလးေတြ ၾကားထဲ မွာ ရွဳပ္ယွက္
ခတ္ ၍ၿပာယာခတ္ေနသည္။ၿဖဴၿဖဴ၀င္း ကလည္း ေဆးဗူးေလ ကုိင္ကာ သီဟမုိးကုိ
လူအုပ္ၾကားထဲရွာေနသလုိ၊ ႏြဲ ့ေႏွာင္းကလည္း ငယ္သူငယ္ခ်င္းလူဆုိးေလး
သာေက်ာ္ေမာင္  ကုိလက္ဘက္ရည္ခြက္ၿဖစ္ ေတာင္ၾကည့္ေၿမာက္ၾကည့္
လူအုပ္ၾကားထဲ မသိမသာ ရွာေနသည္။

ဆက္ရန္
jinjar