“ကဲ.. ဘိဘိမေရ။ သမားေတာ္ မုလိႏၵကိုသာ ေခၚၿပီး ကုေပးလိုက္ေပေတာ႔…………”
“ေၾသာ္ တမားေသာ္ ေခၚမေနပါနဲ႔။ ဒီေလာက္ကေသာ႔ ဘိဘိပဲ ကုေပးလိုက္ပါ႔မယ္။ စိတ္ခ်လိုက္စမ္းပါ။”
“ေအး နင္႔ မို႔လို႔ ငါက စိတ္မခ်တာ ေမ်ာက္ေျခာက္မေရ..။ ကဲပါ.. ေသခ်ာကုေပးလိုက္။ သီတာေဒဝီကို မလြတ္သြားေစနဲ႔ ၾကားလား………”
* * * *
(အခန္း-၇)
“ဘာ……….. ဘိဘိေသနနဲ႔ သီတာေဒဝီ လြတ္သြားတယ္ ဟုတ္လား……။ ေတာက္!!!!!!!!”
သတင္းလာေပးတဲ႔ သားေတာ္ေမဃနာဒကို စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ နားပန္ႀကီးပဲ ေျခာက္ခ်က္တိတိ က်င္းခ်လိုက္သည္။ ေမဃနာဒက ဘုမသိဘမသိ နားပန္က်င္းခံလိုက္ရသျဖင္႔ မ်က္လံုးေလးကလည္ကလည္ျဖစ္ကာ မ်က္ရည္မ်ားဝဲၿပီး ကတုန္ကယင္ျဖစ္လာသည္။ ဟင္.. ဒီေကာင္ေလးၾကည္႔ရတာ ႏုလိုက္တာ။ သိပ္မၾကာခင္ ငါ႔လိုပဲ ဝက္ဝက္ကြဲ ေျခာက္သြားဖို႔ အလားအလာရွိတယ္။ ငါ႔ေသြးမဟုတ္ေပမယ္႔ ငါ႔စတိုင္ေတာ႔ ဝင္သားဟဲ႔။ အို မုန္းေနပါၿပီ မုန္းေနပါၿပီ အဲလို လိုက္ေျခာက္တဲ႔ဟာေတြ မုန္းပါၿပီ။ ငါ႔စတိုင္လိုက္ခိုးတဲ႔ ဘိဘိမလည္း အခုသစၥာေဖာက္သြားတာပဲ မဟုတ္လား..
“ဟို.. ဟုိ…. ဘေထြးေတာ္ ဘိဘိေသနတစ္ေယာက္ပဲ လြတ္သြားတာပါ။ သီတာေဒဝီက ရွိပါေသးတယ္ ဖခမည္းေတာ္.. ဟင္႔.. ဟင္႔..”
“ေၾသာ္ ဟုတ္လား။ ေအးေအး.. ဘြားေတးကြယ္ ဘြာေတး။ ေသခ်ာမၾကားမိလို႔ရိုက္မိတာ ဥဳံဖြ..”
ေမဃနာဒက ငိုခ်လိုက္ေတာ႔မယ္႔ပံုနဲ႔ ဆက္ေျပာေတာ႔မွ ဒႆလည္း ေျခာက္မအခ်င္းခ်င္း အားေပးတဲ႔အေနနဲ႔ အျမန္ေခ်ာ႔လိုက္ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေခ်ာ႔လိုက္မွပိုဆိုးသြားသည္။ ေမဃနာဒက ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ရွိဳက္ငိုရင္း ဆံပင္ဂုတ္ဝဲေလးကို မ်က္ႏွာေပၚအုပ္တဲ႔အထိ ေခါင္းကိုငံု႔လွ်က္ တင္ပါးမ်ားကို ေပ်ာ႔ေပ်ာင္းစြာရမ္းခါကာ အတြင္းေဆာင္သို႔ ေျပးဝင္သြားပါသည္။ ေၾသာ္ ဝမ္းနည္းသြားတာ ဒီလိုပံုစံေပါ႔ေလ..။ အင္းပါ လုပ္ပါ။ နင္တို႔ေခတ္ပဲ ေျခာက္ၾက.. ေျခာက္ၾက။ အစြမ္းကုန္ေျခာက္ၾကဟဲ႔……..
ဒါနဲ႔ ဘိဘိမက သီတာေဒဝီကို ခ်န္ခဲ႔ၿပီး တစ္ေယာက္ထဲ ကိုယ္လြတ္ရုန္းထြက္ေျပးသြားတာ ဘာသေဘာႀကီးလည္းဟဲ႔။ သီတာေဒဝီကို ခိုးၿပီး သူ႔လင္ကို ပ႑ာလုပ္တာမ်ိဳးဆိုလည္း မိစာၦမကို အပါေခၚရမွာေပါ႔။ ၾကည္႔ရတာ ဒီေမ်ာက္ေျခာက္မက ငါ႔ကို သစၥာေဖာက္တာေတာ႔လည္း မျဖစ္ႏိုင္ေပဘူး။ အင္း သားေတာ္ေမဃနာဒ ေပးသြားတဲ႔ ဘိဘိမခ်န္ခဲ႔တယ္ဆိုတဲ႔ ပုရပိုဒ္ေလးကို ဖတ္ၾကည္႔ဦးမွပဲ။
ပုရပိုဒ္ကို အျမန္ဖြင္႔ဖတ္လိုက္ေတာ႔ အထဲမွာ ဘိဘိမရဲ႕ ေမ်ာက္ေတြေလွ်ာက္ျခစ္ထားသလို လက္ေရးမ်ားျဖင္႔
“အစ္မေတာ္။ ဟိ။ ညီမေလး လင္ေနာက္လိုက္သြားပါၿပီ။ ညီမေလးကိုခြင္႔လႊတ္ပါ။ မေန႔ညကပဲ ညီမေလးရဲ႕ ကိုကို အဝါေရာင္ေလး လကၡဏဆီက စာပို႔ခိုေလးေရာက္လို႔ ညီမေလး ညတြင္းခ်င္းပဲ အေရးေပၚလိုက္သြားပါတယ္။ တျမန္ေန႔က သီတာေဒဝီကို ဖမ္းမိမိျခင္း ညီမေလး သူ႔ကို ေတာထဲမွာ အကိုမသိေအာင္ သြားခိုးေတြ႔ေသးတယ္။ အဲဒီ႔မွာ သူက ညီမေလးရဲ႕ ေမ်ာက္ဆန္တဲ႔ ခ်စ္စရာပံုစံေလးကို အရူးအမူးစြဲလန္းသြားၿပီး အခုလို စာပို႔ၿပီး ေခၚတာျဖစ္လို႔ အေရးေပၚပဲ ညီမေလး အျမန္ဆံုးနည္းနဲ႔ လိုက္သြားပါတယ္ရွန္။
မွတ္ခ်က္ - သီတာေဒဝီကို လမ္းတစ္ဝက္ထိေခၚသြားတာက ကိုကို႔အေၾကာင္းေလးေတြ နည္းနည္းေမးစရာရွိလို႔က တစ္ေၾကာင္း၊ မ်ိဳးႏြယ္စုေတြၾကားမွာ သီတာေဒဝီကို ခိုးသြားေပးတယ္ဆိုၿပီး လင္ေနာက္လိုက္တာကို မရိပ္မိေအာင္ လွည္႔စားခ်င္တာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင္႔ပါ။ သီတာေဒဝီကို ျပန္ထားခဲ႔တယ္ေနာ္၊ အစီအစဥ္အတိုင္းဆက္လုပ္ဖို႔ မေမ႔ေနနဲ႔ဦး။ တာ႔တာေနာ္ အမေတာ္… ခစ္ခစ္ခစ္ ခိခိ ခြိခြိ”
တဲ႔……..။ ဟြန္း။ ျဖစ္ရတယ္ လင္တရူးမ။ စာေရးတာေတာင္ ရယ္သံကပါလိုက္ေသးတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ေနမွန္းမွ မသိတာ။ ေအးဟယ္။ နင္က သာယာပါတယ္။ နင္႔ကိုကိုဝါေလးက နင္႔အေပၚမွာ ေကာင္းရွာပါတယ္။ စာေတြဘာေတြပို႔ၿပီး ေခၚရွာတယ္။ ငါ႔ကိုကိုစိမ္းေလးကေတာ႔ စိမ္းကားရက္ေလျခင္းဟယ္။ ၾကည္႔ေလ အခုလည္း ငါတို႔လကၤာဒီပကို စစ္ခ်ီလာၿပီတဲ႔။ ငါနဲ႔ ဓားခ်င္းယွဥ္ခုတ္ေတာ႔မွာတဲ႔။ ငါေလ.. ငါ….. ဘယ္လိုလုပ္ ဒီေကာင္ေလးကို ဓါးနဲ႔ ခုတ္ရက္ပါ႔မလည္း။ နင္ပဲ စဥ္းစားၾကည္႔။ အဟင္႔..
ေအးေလ.. မနက္ျဖန္ စစ္ပြဲျဖစ္ခါနီးမွပဲ ျဗန္းဆိုၿပီး သီတာေဒဝီကို ထုတ္ျပ၊ သူတို႔လက္ထဲ ျပန္အပ္၊ ခ်စ္ၾကည္ေရးယူၿပီး သင္႔ျမတ္ခ်လိုက္မယ္။ ၿပီးေတာ႔မွ ခရီးပန္းလာတဲ႔ ေကာင္ေလးကို ခံတပ္ထဲေခၚ ျပဳစုၾကင္နာ။ ရာဝဏခံတပ္ထဲမွာ ေကာင္စိမ္းေလးနဲ႔ ငါနဲ႔ ခိခိ….။ အို…… ၾကံစည္ထားတဲ႔အတိုင္း ျဖစ္ေစသတည္း အဟီးဟီး…
ကိုယ္႔အေတြးနဲ႔ကိုယ္ ဒႆေပ်ာ္ေနတုန္းမွာပဲ လကၤာဒီပနန္းေဆာင္အေပၚထပ္မွာ ေလွာင္အိမ္နဲ႔ ခ်ဳပ္ထားတဲ႔ သီတာေဒဝီဆီမွ စူးစူးဝါးဝါးထေအာ္တဲ႔ အသံကိုၾကားလိုက္ရပါတယ္။
“မနက္ျဖန္စစ္ျဖစ္ရင္ ဘီလူးအေျခာက္ႀကီးေသပါေစ ဘီလူးေျခာက္ႀကီး ေသပါေစေတာ႔…….”
* * * *
“ဟင္ ဘီလူးေျခာက္ႀကီး ဘီလူးေျခာက္ႀကီး!!!!!!!”
စစ္ပြဲျဖစ္ကာနီး ရာဝဏခံတပ္ေရွ႕မွာ ရာမတို႔ရဲ႕စစ္တပ္ စုေဝးေရာက္ရွိေနတုန္း ခံတပ္ေပါက္ဝမွ ပန္းဆီေရာင္ ဝတ္ရံုရွည္ႀကီးျဖင္႔ ဒႆဂီရိတစ္ေယာက္ထြက္ခ်လာလိုက္တာနဲ႔ ရာမတို႔ စစ္တပ္ထဲမွ ေအာ္ဟစ္ၾကသံမ်ား ဆူညံပြက္ေလာရိုက္သြားပါသည္။
ဘာ……. ဘီလူးေျခာက္ႀကီး ဟုတ္လား။ ေတာက္…။ ပန္းဆီေရာင္ ဝတ္ရံုရွည္ဝတ္တာနဲ႔ ေျခာက္စရာလား။ ဟြန္း။ မ်က္ႏွာေခ်ေလးနည္းနည္းမ်ားသြားတိုင္း အေျခာက္လို႔ေခၚစရာလားလို႔…။ စစ္သည္ေကာင္ေလးေတြေနာ္။ တိုင္းတပါးက ေကာင္ေလးေတြမို႔ ခြင္႔လႊတ္လိုက္မယ္ မွတ္ပါ….။
“ဟဲ႔ ေတာက္ပုတ္ဒုတ္.. ကုလားေဂြးသီးစုတ္”
ရာဝဏခံတပ္ဆိုတဲ႔ ဆိုင္းဘုတ္ေအာက္မွာ ပန္းဆီေရာင္ ဂါဝန္ရွည္ႀကီးနဲ႔ ဒႆဂီရိ တစ္ေယာက္ ခါးႏွစ္ဖက္ကို ေကာက္ေနေအာင္ေထာက္ၿပီး တင္ကိုအစြမ္းကုန္ေကာ႔ပ်ံေနေအာင္စြင္႔ထားကာ ျမဴဆြယ္ဖ်ားေယာင္းတဲ႔ ပံုစံေတြ လုပ္ျပေနတုန္း အေနာက္ကေနၿပီး သားေတာ္ေမဃနာဒက ခါးလာတို႔သျဖင္႔ ေယာင္သြားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေမဃနာဒက ဒႆနားကပ္ၿပီး အသံတိုးတိုးျဖင္႔ ‘သီတာေဒဝီကိုေခၚလာခဲ႔ၿပီ ဖခမည္းေတာ္’ ဟု သူ႔ဟာသူၾကားေအာင္ ေျပာပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ရွက္စႏိုးပံုစံျဖင္႔ တိုင္းတပါးစစ္သည္ေကာင္ေလးေတြဘက္ မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ျပစ္ထိုးကာ တင္ကို အစြမ္းကုန္ခါလွ်က္ ခံတပ္ေပါက္ဝထဲ ျပန္ေျပးဝင္သြားသည္။ ေအးေပါ႔ေလ.. အပ်ိဳဖ်န္းအေျခာက္ေလးဆိုေတာ႔ နင္က ရွက္ျပေသးတာေပါ႔ေလ။ ငါေျခာက္ဖို႔လည္းထားပါဦး အံမယ္ေလးေလး….
ဒႆက ေမဃနာဒဘက္လွည္႔ကာ မာန္မဲတဲ႔ပံုျဖင္႔ ရွံဳ႕တြလိုက္ၿပီး လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ထားေသာ သီတာေဒဝီကို သူ႔ဘက္ေဆာင္႔ဆြဲလိုက္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္မ်က္လံုးကို ေမွးထားလိုက္ၿပီး အလြန္ဆြဲေဆာင္မွဳရွိသည္ဟု ဘိဘိမေျမွာက္ေပးထားေသာ ပံုစံျဖင္႔ ရာမဘက္လွည္႔ကာ ေျပာလိုက္သည္..
“သီတာေဒဝီကို ျပန္အပ္တယ္။ စစ္ေျပၿငိမ္းၾကရေအာင္ ကြယ္……”
ဒႆက ေသခ်ာမၾကားမွာစိုးလို႔ေရာ၊ ဆြဲေဆာင္မွဳရွိေအာင္ေရာ စကားကို တစ္လံုးခ်င္းေျပာလိုက္တာ ျဖစ္သည္။ စကားဆံုးသည္ႏွင္႔ ရာမကတဟားဟားနဲ႔ ေအာ္ရယ္ၿပီး ခါးကိုေကာက္ေကြးေနေအာင္ ေထာက္လိုက္သည္။
“ဟားဟား။ ဟိ။ ဘီလူးေျခာက္မက ေျပာရဲလိုက္တာေတာ႔။ ဘာတဲ႔ စစ္ေျပၿငိမ္းရေအာင္ ဟုတ္လား။ ဟိဟိ။ သီတာေဒဝီေၾကာင္႔ စစ္ခ်ီလာတယ္မ်ား ထင္ေနလား။ အံမယ္ေလး အံ႔ၾသစရာႀကီးပါဟယ္။ သီတာမနဲ႔က လူႀကီးခ်င္း သေဘာတူထားလို႔ မေကာင္းတတ္လို႔သာအျပင္တူတူတြဲထြက္ေနတာ။ ေမးၾကည္႔လိုက္ဦး။ ငါတို႔က လက္ဖဝါးခ်င္း ရိုက္ထားၿပီး ညီအစ္မေတာ္ထားတာဟဲ႔။ အခုက နင္တို႔ လကၤာဒီပကို ငါက သိမ္းခ်င္လို႔ လာတာ..။ လာသိမ္းတာဟဲ႔ ခင္သႏၱာမရဲ႕.. ခိခိခိ….”
ဘုရား ဘုရား။ ေျခာက္ခ်က္က ကမ္းကုန္လိုက္တာ အစိမ္းေလးရယ္။ စကားေျပာရင္ လက္ကို လႊဲလႊဲၿပီးေျပာတာမ်ား ငါ႔မွာၾကည္႔ရင္း ကိုယ္႔ကိုယ္ကို စိတ္နာလိုက္တာ။ ငါ႔မွာေတာ႔ နင္႔ကို ေယာက္်ားထင္ၿပီး အစီအစဥ္ေတြ တမုန္းခ်၊ သီတာေဒဝီကို ထမင္းဝေအာင္ေကၽြးၿပီး ေစာင္႔ေနလိုက္ရတာ။ အခုေတာ႔ နင္က ငါ႔ထက္ေတာင္ ေျခာက္ေနပါေရာလား.. ဟင္..။ ငါေတာင္ ငါ႔စစ္တပ္ေရွ႕မွာ အဲလိုေတြ မပြင္႔ရဲ၊ မေျခာက္ရဲပါဘူးဟယ္။ အခုလို ပန္းဆီေရာင္ဂါဝန္ႀကီးဝတ္တာေတာင္ ဒါပထမဦးဆံုးပါပဲ။ အခုေတာ႔နင္က ငါ႔ထက္သာေအာင္ ေျခာက္ျပလိုက္တာေပါ႔ေလ။ ငါအရွံဳးေပးပါၿပီ ရာရာမရဲ႕………….. အီးဟီး။
ဒႆတစ္ေယာက္ စိတ္ညစ္ၿပီး ေသခ်င္ေစာ္နံရတဲ႔ၾကားထဲ သီတာေဒဝီက ေဘးကေနထရယ္ေသးသည္။
“ဟိဟိ။ ရယ္ရပါတယ္ အေျခာက္မေတြရယ္။ ငါဒီေန႔ကို ေစာင္႔ေနတာၾကာၿပီ။ နင္တို႔ အေျခာက္မခ်င္းခ်င္း ရန္ျဖစ္တာကို ငါက ၾကည္႔ၿပီး ရယ္ခ်င္ေနခဲ႔တာ။ အခု ငါထင္ထားတာထက္ေတာင္ အျဖစ္အပ်က္က ပိုရယ္ရေသးတယ္ေတာ႔။ အံမယ္ေလး ရယ္ရလြန္းလို႔ ေသးထြက္ေတာ႔မယ္ အရပ္ကတို႔ရဲ႕…… အာဟ.. အာဟ…..”
“ျဖန္းးးးးးး”
“အံမယ္ငွီး…………. နာတယ္ရွန္႔”
ဒႆက.. စိတ္ညစ္ေနရတဲ႔အထဲ အနားမွာလာၿပီး ဟီလာထေနတဲ႔ သီတာေဒဝီကို စိတ္မရွည္စြာနဲ႔ နားပန္က်င္းခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ႏွဳတ္ခမ္းကို တုန္ယင္စြာကိုက္ထားကာ ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္လွ်က္ ခံတပ္ေပၚက လကၤာဒီပစစ္သည္မ်ားဘက္ကို ခက္ထန္စြာလွည္႔လိုက္ၿပီး တစ္ခြန္းထဲ ေအာ္ခ်လိုက္သည္။
“ဝုန္းၾကေဟ႔………………….!!!!!!!!!!!!!!”
“ယားးးးးးးးးးးးး”
“အားလား………အားယားယား။ နာလိုက္တာ အား။”
“အိစ္.. အုစ္.. အား.. အမ္း……။ ဂြမ္း ျဖန္း ဖတ္!!!”
“ဒက္ကလုတ္ ဒက္ကလုတ္။ ဒန္႔.. ဒန္႔.. ဒရွိ ဒရွိ”
“ေျခေထာက္ကို တက္နင္းထားတယ္ အား.. အား.. အား…….”
တိုက္ပြဲက အလြန္ပင္ျပင္းထန္ပါသည္။ စစ္သည္မ်ားက ဓားနဲ႔ခုတ္သူက ခုတ္၊ ကုန္းကိုက္သူက ကိုက္၊ ေျဗာင္ေနာင္ေနာင္ေဗ႔ေဗ႔ဂ်ိကို ဓားနဲ႔တစ္ခ်က္ထိုးတမ္း ကစားသူက ကစားျဖင္႔ တိုက္ပြဲတစ္ခုလံုး ရွဳပ္ရွက္ခတ္ေနသည္။
တိုက္ပြဲၾကားမွာ ဒႆနဲ႔ ရာမတို႔ကေတာ႔ တည္ၿငိမ္စြာရပ္ေနကာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း စိုက္ၾကည္႔ေနၾကသည္။ ျမင္းေပၚမွ ရာမရဲ႕ အစိမ္းေရာင္ဝတ္ရံုက တလူလူလြင္႔ပ်ံေနသလို ဒႆရဲ႕ ပန္းဆီေရာင္ဝတ္ရံုရွည္ႀကီးကလည္း ေလထဲမွာ ဆြဲေဆာင္မွဳရွိစြာလြင္႔ပ်ံေနသည္။ ရုတ္တရက္ ဒႆက ပန္းဆီေရာင္ဝတ္ရံုရွည္ႀကီးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ေတာ႔ အထဲမွာ အဝါေဖ်ာ႔ေရာင္ဂႏၶမာပန္းပြင္႔ပံုမ်ား ေရးဆြဲထားေသာ အသည္းကြဲေရာင္ ပိုးဝတ္ရံုတစ္ထပ္ေပၚလာသည္။ ဟင္းဟင္း ဒႆပဲေလ ဘယ္ရမလည္း တိုက္ပြဲထဲမွာ အသည္းကြဲေရာင္နဲ႔ ေပၚကို ေပၚလြင္ေနေစရမယ္…
ဒႆက ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ေက်နပ္ေနတုန္းမွာပဲ ရာမကလည္း အားက်မခံ သူ႔ရဲ႕ အစိမ္းေရာင္ ဝတ္ရံုကို ခၽြတ္လိုက္ပါသည္။ အထဲမွာ ေပၚလာသည္က.. လားလား.. ေရႊေရာင္ပိတ္ထည္ေပ်ာ႔အေပၚ ေဒါင္းျမီးစိမ္းမ်ားျဖင္႔ အလွဆင္ထားေသာ ေခတ္ေပၚအက်ီျဖစ္ပါသည္။ ရာမက အက်ီမွေဒါင္းျမီးတစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ၿပီး သူ႔ပါးစပ္ထဲထိုးထည္႔ကာ ကိုက္ဖဲ႔ စုတ္ယူျပလိုက္သည္။ နင္ႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ႔ အထာေပါ႔ေလ…….။ ဟြန္း ေတြ႔မယ္…..
ဒႆလည္း အရွံဳးမေပးပါ။ ထံုးထားတဲ႔ ဆံပင္ကို ျဖန္႔ခ်လိုက္ၿပီး ဆံပင္ေတြကိုမ်က္ႏွာေပၚရစ္ဝဲေစကာ သူ႔ရဲ႕ အသည္းကြဲေရာင္ ဝတ္ရံုရွည္ႀကီးကို ခၽြတ္လိုက္ျပန္ပါသည္။ အထဲမွာ.. သားေမႊးမ်ားျဖင္႔ ခ်ဳပ္ထားေသာ ညအိပ္အတြင္းခံအက်ီေပၚလာေတာ႔သည္။ သားေမႊးအနက္ကို သားေမႊးျဖဴျဖင္႔ ယက္သြယ္ခ်ဳပ္လုပ္ထားသည္႔အျပင္ သားေမႊးမ်ားၾကားတြင္ လက္သန္းလံုးေလာ္ကရွိသည္႔ စိန္ႀကီးမ်ားပါၾကဲျဖန္႔စီထားသျဖင္႔ ဝတ္ရံုမွာ ေတာ္ဝင္ဆန္စြာ တလက္လက္ေတာက္ပေနေလသည္။ ဒႆက ခပ္ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔က်ေနေသာ ေနေရာင္ထဲတြင္ ဝတ္ရံုကို လွည္႔ပတ္ခါရမ္းျပလိုက္သည္။
ဝတ္ရံုမွ အရည္အေသြးေကာင္းေသာ စိန္မ်ား၏ လင္းလက္မွဳေၾကာင္႔ ရာမ မ်က္လံုးက်ိန္းသြားၿပီး ျမင္းေပၚမွ ျပဳတ္က်သြားေလသည္။ ျပဳတ္က်တဲ႔အရွိန္ျဖင္႔ ေဒါင္းေတာင္ေမႊးမ်ားလည္း ကၽြတ္ထြက္ကုန္သည္။ ဒါကိုၾကည္႔ၿပီး ဒႆက တင္ပါးကို တဒက္ဒက္ခါကာ ‘နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္ေဟ႔.. နည္းေတာင္ နည္းေသးတယ္။ အို.. ဘာတဲ႔ ဟာဟ၊ ကေရာ္ ကေရာ္’ ဆိုၿပီး လွည္႔ပါတ္ကေနလိုက္သည္။
ကေနတဲ႔ ဒႆကိုၾကည္႔ကာ ရာမက ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အနီးအနားတြင္ေတြ႔ကရာ ပုလင္းအလြတ္တစ္လံုး (ရေသ႔ႀကီး စည္းကမ္းမဲ႔လႊင္႔ျပစ္ထားေသာ အရက္ပုလင္း)ကို ဆြဲယူၿပီး ဒႆကို ျပစ္ေပါက္လိုက္ပါသည္။
“ခလြမ္းးးးးးးးး”
“အံမယ္ေလး ပုလင္းကြဲရွတယ္ေတာ႔…….”
ပုလင္းအလြတ္မွာ ဒႆနဲ႔ထိကာ ကြဲသြားၿပီး ထိုပုလင္းကြဲမ်ားအေပၚကို ကေနေသာ ဒႆက တက္နင္းမိကာ ပုလင္းကြဲမ်ားရွကုန္ပါသည္။ ေျခေထာက္အလွေပၚလြင္ေအာင္ဆိုၿပီး ေခါင္းမာကာ ေရႊေျခနင္းကို မဝတ္ခ်င္ေသာ ဒႆ တစ္ေယာက္ အခုေတာ႔ ပုလင္းကြဲရွေခ်ၿပီ…….
ပုလင္းကြဲရွကာ ေယာက္ယက္ခတ္ေနေသာ ဒႆအနားသုိ႔ ရာမက ေအာ္ဟစ္ရယ္ေမာၿပီး လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးကာ ေရာက္လာပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မထင္မွတ္ထားေသာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ျဖစ္ပ်က္သြားသည္။ ဒႆအနားေရာက္လာေသာရာမမွာ ဒႆခၽြတ္ထားသည္႔ အသည္းကြဲေရာင္ပိုးဝတ္စံုႀကီးကို တက္နင္းမိၿပီး မေတာ္တဆ ေခ်ာ္လဲကာ သူ႔ေခါင္းႏွင္႔ ဒႆရဲ႕ေပါင္ၾကားကို ေျပးေဆာင္႔ပါသည္။
“အား.. နာတယ္.. နာတယ္ေတာ႔။ ငါတကယ္ႀကီးနာသြားၿပီ.. အ အာ အားးးးးးးး”
ဒႆ အသည္းခိုက္ေအာင္ နာသြားပါသည္။ ရာမက ေပါင္ၾကားထဲမွ ကုန္းကက္ထၿပီး မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင္႔..
“ဟယ္.. ဥံဳဖြပါဟယ္ ဥံဳဖြပါ။ ငါမေတာ္တဆ ျဖစ္သြားတာပါဟယ္။ ငါ.. ငါ ဘာလုပ္ေပးရမလည္းဟင္”
“သြား အခုမွ..လာၿပီး။ သြားပါ ဘာမွလာမလုပ္နဲ႔။ ဟဲ႔.. ဟဲ႔ ဘယ္ေနရာေတြ လာကိုင္ၾကည္႔ေနတာတုန္း။ အို..။ ဘာမွ လုပ္မေပးပါနဲ႔ဆိုကာမွ.. သြား…….”
ရာမက ေပါင္ၾကားထဲအတင္းျပန္တိုးဝင္ေတာ႔ ဒႆက အတင္းေမာင္းထုတ္ရသည္။ ရာမကို ေမာင္းထုတ္ေနရင္း ဒႆေပါင္ၾကားထဲ မေတာ္တဆ စမ္းၾကည္႔မိရာ..၊ ရာမေခါင္းတြင္ထိုးထားေသာ ဆံထိုးသံုးေခ်ာင္းက ဒႆေပါင္ၾကားထဲတြင္ အဆံုးထိစိုက္ေနၾကေလသည္။
“ဟယ္.. ငါေသၿပီ။ ငါေသေန႔ေစ႔ၿပီဟဲ႔ ဂန္႔…….”
ဆံထိုးသံုးေခ်ာင္းကို စမ္းမိတာႏွင္႔ လန္႔ၿပီး ေနရာမွာတင္ ဒႆ လဲက်သြားပါသည္။ ဒႆဂီရိ တစ္ေယာက္လဲက်သြားတာနဲ႔ စစ္ျဖစ္ေနၾကသူမ်ားအားလံုး ရပ္တန္႔သြားသည္။ ခဏၾကာေတာ႔မွ ရာမဘက္က စစ္သည္မ်ားက ‘ေဝးေဟးေဟး ေအာင္ၿပီေဟ႔’ ဆိုၿပီး ေအာင္ပြဲခံၾကေတာ႔သည္။ သီတာေဒဝီဆိုလွ်င္ ‘ဘီလူးေျခာက္ႀကီး ေလွ်ာသြားၿပီရွန္႔ ေလွ်ာသြားရွာၿပီ အိုဘယ္႔.. ေလွ်ာသြားရွာပါေပါ႔လား ဟိဟိ’ ဆိုၿပီး ခုန္ေပါက္ကေနကာ ႏွစ္ပါတ္ဂၽြမ္း သံုးပါတ္ဂၽြမ္းမ်ားပင္ ထိုးေနလိုက္ေသးသည္။
ဒႆဘက္က စစ္သည္မ်ားကေတာ႔ ေခါင္းစိုက္ငိုက္ခ်ကာ တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ႔ ဒႆအတြက္ စိတ္မေကာင္းသျဖင္႔ ငိုေကၽြးၾကပါသည္။ ေလာင္းကစားဒိုင္ဆီတြင္ ရာမဘက္က ေလာင္းထားသူမ်ားကလည္း တကယ္တမ္း သူတို႔ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဒႆလဲက်သြားေတာ႔ မ်က္ရည္မ်ားဝဲကာ ေငြသြားထုတ္ၾကသည္။
သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ျဖင္႔ ဝမ္းနည္းေနၾကသည္႔ စစ္သည္ေတြအားလံုးၾကားထဲတြင္ ေယာက္ယတ္ခတ္ ေျပးလႊားလာသူက ဘိဘိေသနပင္ျဖစ္သည္။ ဘိဘိေသနက ဒႆလဲက်ေနသည္႔နားအေရာက္တြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး.. ရွိဳက္ႀကီးတငင္ ငိုေၾကြးပါေတာ႔သည္။
“အမေသာ္.. အံမယ္ငွီး အမေသာ္ႀကီးရဲ႕။ ဘီလူးေျခာက္မႀကီးရဲ႕။ အေျခာက္ဓားျပမႀကီးရဲ႕။ လိင္သူကိုမွ ႀကိဳက္ပါသယ္ဆိုတဲ႔ အရူးေျခာက္ႀကီးရဲ႕။ အခုေတာ႔ ညီမေသာ္ကို ထားခဲ႔ၿပီေပါ႔ေလ။ ညီမေသာ္ ကိုကိုဝါရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ အမေသာ္မရွိပဲ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရာႏွဳန္းျပည္႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရြႏိုင္ေသာ႔မွာလည္း အေျခာက္သရဲမႀကီးရဲ႕ အီးဟီး…….”
“ဘိဘိ.. ငါ.. မေသ.. ခင္.. ေျပာ.. စ.. ရာ..”
“မေျပာပါနဲ႔ေသာ႔။ အံမယ္ေလး မေျပာပါနဲ႔ေသာ႔ အမေသာ္ရဲ႕။ ဘိဘိကို ခြင္႔လႊတ္ပါသယ္လို႔ေျပာမလို႔ မဟုတ္လား။ အံမယ္ေလး ေက်းဇူးႀကီးလိုက္တဲ႔ အေျခာက္ႀကီး။ ညီမေသာ္အေပၚ ေစတနာရွိတဲ႔ အေျခာက္ႀကီး။ ဘိဘိအမွားေတြ အကုန္လံုး ခြင္႔လႊတ္ပါသယ္ ေျပာမလို႔ မဟုတ္လား……”
“မ.. မ…. ဟုတ္…။ ငါ… ငါ………နာ.. နာ…….”
“အံမယ္ေလး စကားေသြေတာင္ ေတခ်ာ မေျပာႏိုင္ေသာ႔ပါဘူး။ ၾကည္႔ၾကစမ္းပါဦး။ ဟိုးသုန္းက ဆံပင္ဖားလ်ားႀကီးနဲ႔ မ်က္ႏွာျပဲျပဲအဆီျပန္ႀကီးနဲ႔ ဘီလူးလိုေျခာက္တဲ႔ အေျခာက္မႀကီးေလ။ အခုေသာ႔ အားအင္ကုန္ခမ္းၿပီး ဂန္႔ေရွာႀကီး ျဖစ္ေသာ႔မွာပါလား။ အစ္မေသာ္ရဲ႕ အဲ႔ဟဲ႔ဟဲ႔။ ေမ်ာက္ေျခာက္မလို႔ ထေခၚပါဦး အစ္မေသာ္ရဲ႕.. ဟင္.. ဟင္.. ဟင္……….. အီးဟီးဟီး”
ဘိဘိမက ယူက်ံဳးမရျဖစ္ကာ ငိုရွိဳက္ေနခ်ိန္မွာပင္ ဒႆက သူ႔ေပါင္ၾကားထဲမွ စီးက်လာေသာ ေသြးမ်ားျဖင္႔ ေဘးနားက ေျမသလင္းေပၚတြင္ လက္ညိဳးျဖင္႔စာေရးကာ ဇက္က်ိဳးက်ၿပီး ေနရာမွာတင္ ေသဆံုးသြားပါေတာ႔သည္။
ဒႆေနာက္ဆံုး ေရးသြားခဲ႔တာက….
“ဘိဘိမ.. ေမ်ာက္မ.. နင္ငါ႔ေပါင္ေပၚမွာ ေျခသလံုးႀကီးနဲ႔ ဖိထားတာ အရမ္း နာတာပဲဟယ္……”
တဲ႔…………။
* * * *
(နိဂုံုး)
ဒႆဂီရိ ဆံုးသြားေတာ႔ ဘိဘိေသနရဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္အရ ဓမၼိက ေတာင္ေသလာေျခရင္းက စမ္းေခ်ာင္းနားမွာပဲ ျမွဳပ္ႏွံလိုက္ၾကသည္။ ဘိဘိေသနကေတာ႔ ဒႆဂီရိမေသခင္က အဲဒီ႔မွာ ျမွဳပ္ႏွံဖို႔ မွာသြားတယ္လို႔ ေျပာပါသည္။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ႔ ဘယ္သူမွ မသိေပ။ ေသတဲ႔သူက ေသသြားေပၿပီကိုး။
ဘိဘိေသနကေတာ႔ လူေရွ႕မွာ ခပ္တည္တည္နဲ႔ မ်က္ရည္ကို တစ္ေပါက္ႏွစ္ေပါက္သာက်ျပေသာ္လည္း လူရွင္းသြားသည္႔အခါ ဒႆရဲ႕ အုတ္ဂူကို ဖက္ၿပီး တရွံဳ႕ရွံဳ႕ငိုရွာပါသည္။
“အစ္မေသာ္ရယ္။ ကၽြန္မ ပုလင္းကြဲမရွပါရေစနဲ႔ ေသာ႔…………. လို႔ေျပာခဲ႔တုန္းက အစ္မေသာ္ ရယ္ေမာခဲ႔တယ္ေနာ္။ အခုေတာ႔ အစ္မေသာ္ရဲ႕ ေျခဖဝါးမွာ ပုလင္းကြဲေသြ အျပည္႔ရွၿပီး ရုတ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ေတခဲ႔ရသာပါလား အမေသာ္ရယ္။ ဟင္..။ ကိုယ္႔ရုပ္ကိုယ္ မွန္ေထာင္ျပလို႔မွ မေကာင္းေအာင္ အေစာႀကီးထဲက ရုပ္ဆိုးရတဲ႔အထဲ အခုေသာ႔ အမာရြတ္ေသြ ဗရပြနဲ႔ တရဲအရူးမႀကီးဘဝနဲ႔ ဂန္႔သြားရွာၿပီေပါ႔ေလ.. ဟင္႔ဟင္႔…..”
ဘိဘိေသနက အုတ္ဂူကိုဖက္ကာငိုေနရင္း ႏွပ္ေခ်းမ်ားကို ညွစ္ၿပီးျပစ္ထလိုက္ရာ သူ႔ေဘးနားမွာ လာေစာင္႔ၿပီး ရပ္ေပးေနေသာ လကၡဏရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ဘတ္ကနဲ တက္စင္သြားပါသည္။ ဘိဘိမက လကၡဏဘက္ကို ျပာယာခတ္စြာ လွည္႔ၾကည္႔ရင္း ‘ဘြာေတးေနာ္ ကိုကို။ မေတာ္တဆထိသြားတာ။ ဒါက ခဏဆို ၿပီးပါၿပီ။ ဟိုနားမွာ သြားေစာင္႔ေန သြား…’ ဆိုၿပီး ညဳလိုက္ေသးသည္။ ထို႔ေနာက္မွ အုတ္ဂူကို ျပန္ဖက္ကာ……
“အစ္မေသာ္ရယ္။ အစ္မေသာ္ခ်စ္တဲ႔၊ ညညဆို ထထၿပီး ခိုးခိုးၾကည္႔ရတဲ႔ အစ္မေသာ္ရဲ႕ စစ္တည္ေတြက အမေသာ္ကို စစ္ႏိုင္ေအာင္ စြမ္းစြမ္းသမံ သိုက္ထုတ္ေပးၾကပါတယ္ အမေသာ္။ ဒါေပမယ္႔ေပါ႔ေလ အမေသာ္ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ရြၿပီး အတက္ထြက္တြားသာေသာ႔ တူသို႔လည္း မကယ္ႏိုင္ၾကေတာ႔ဘူး အမေသာ္ရယ္။ အီးရႊတ္…”
“ဘာပဲေျပာေျပာ…။ လကၤာဒီပက ေကာင္ေလးေသြကိုခ်စ္တဲ႔၊ လကၤာဒီပက တုန္႔ပန္းေသြ ေက်းကၽြန္ေသြကို အခန္းထဲ ေခၚေခၚသြားေလ႔ရွိတဲ႔၊ စစ္တည္ေလးေသြကို ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ခိုးခိုးၾကည္႔သတ္တဲ႔ အမေသာ္အသြက္ ႏွမေသာ္ နံမည္ေလးသစ္ခုေပးလိုက္ပါ႔မယ္…”
“အဲ.. နံမည္ေလးကေသာ႔ လကၤာဒီပမွာ အရမ္းေျခာက္တဲ႔သူ။ လကၤာဒီပေျခာက္သူပါတဲ႔ အမေသာ္ရယ္.. အီးရႊတ္ ရႊတ္.. လာ…… ကိုကို တြားစို႔ ၿပီးၿပီ………………”
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ဘိဘိေသနသည္ လကၡဏကို လက္တြဲကာ ေကာက္ေကာက္ ေကာက္ေကာက္ႏွင္႔ ေျခာက္ျပကာ ထြက္ခြာသြားပါေတာ႔သည္။ ႏွပ္ေခ်းမ်ား ျပစ္ခဲစြာ ေပက်ံေနေသာ ဒႆဂီရိရဲ႕ အုတ္ဂူေလး ေပၚမွာေတာ႔ ‘လကၤာဒီပေျခာက္သူ’ ဆိုတဲ႔ စာလံုးထြင္းထားေသာအရာက ေျခာက္ကပ္ နင္႔နဲစြာ……….. ထင္က်န္… လွ်က္ ။ ။
……………………………………………
မွိဳင္းညိဳ႕မိုးစက္
(ဝန္ခံခ်က္ - စာေရးဆရာ ခ်စ္ဦးညိဳ၏ လကၤာဒီပခ်စ္သူ ဝတၳဳမွ အခ်က္အလက္မ်ားကို အသံုးျပဳကာ ဟာသဝတၳဳတိုအျဖစ္ ျပန္လည္ေရးဖြဲ႔တာျဖစ္ပါသည္။ ဝတၳဳတိုတစ္ပုဒ္အေနျဖင္႔ ခ်ံဳ႕ၿပီး ေရးဖြဲ႔ရေသာေၾကာင္႔ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ဇာတ္ေကာင္မ်ားႏွင္႔ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ဇာတ္အိမ္မ်ားကို ျဖဳတ္ခ်ၿပီး လိုအပ္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကိုသာ ယူသံုးထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ထိခိုက္လိုေသာ ဆႏၵျဖင္႔မဟုတ္ပဲ ဟာသသပ္သပ္ေရးဖြဲ႔ထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံအပ္ပါသည္။)
Credit : စြန္နီ
No comments:
Post a Comment