သုံးပင္လိင္တဲ့ ည (22)

ကိုေက်ာ္စိုးက ကၽြန္ေတာ့္ေမးေစ့ေလးအား လက္ျဖင့္ မတင္ဆြဲယူလိုက္သည္။

“ မေၾကာက္ပါနဲ႔ ညီေလး ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ဆို သူ ညီေလးကို အႏိုင္မက်င့္ရဲပါဘူး။
သူ မတရားလုပ္ရင္ အစ္ကို႔ ကို ေျပာေနာ္…”

“ ဟုတ္…. အစ္ကို….”

ကၽြန္ေတာ္ ထုိသို႔ျပန္ေျပာလိုက္ၿပီး သူ႕အား ေက်းဇူးတင္ အံ့ၾသစြာၾကည့္မိသည္။
သူက လည္း ကၽြန္ေတာ့္အား ျပန္ၾကည့္တာႏွင့္ ဆုံသြားသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္မ်က္လႊာျပန္ခ်ရျပန
္သည္။
ရင္ေတြခုန္တယ္ဗ်ာ။ ၾကည္ႏူးတယ္။
သူက ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ႏွစ္သက္ စြဲလန္းသေဘာက်ေသာ ပါးခ်ဳိင့္ေလးေပၚေအာင္ၿပံဳး
ျပရင္း သူ႕လက္ အစုံက ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ဘတ္ဆီသို႔ ေရာက္လာသည္။
ကၽြန္ေတာ္လန္႔သြားကာ ေနာက္သို႔ နည္းနည္းဆုတ္လိုက္ေပမယ့္ သူ႕လက္တံရွည့္ႀကီးက မလြတ္ပါ။
ေႏြးေထြးၾကမ္းတမ္းေသာ လက္ၾကမ္းႀကီးက ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ဟေနေသာ အ၀တ္အစားေပၚသို႔ေရာက္ၿပီး ရင္ဘတ္ကို စိလိုက္ေပမယ့္. သူ႕လက္ၾကမ္းႀကီးရဲ႕ ေႏြးေထြးၾကမ္းရွတဲ့ထိေတြ႕မႈက အ၀တ္အစား တစ္၀တ္ဖုံး တစ္၀က္ေပၚကာ ၾကယ္သီးျပဳတ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္မို႔မို႔ေလးကို အုပ္မိုး ပြတ္ဆြဲမိလိုက္သျဖင့္….. လူတစ္ ကိုယ္လုံး ၾကက္သီး ဖ်န္းဖ်န္းထမတတ္ တြန္႔တက္သြားကာ ႏို႔သီးေလးမ်ားစူတက္လာၿပီး လူတစ္ကိုယ္လုံး အပူ လႈိင္းျဖတ္သန္းသြားေလေတာ့သည္။

သူက တစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္ျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ ထပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ရင္အုံအား ဖိကိုင္လိုက္သည္။

“အို….”

“ ညီေလးကလည္း မလန္႔ပါနဲ႔… ၾကယ္သီးေတြ ျပဳတ္လို႔ အ၀တ္ေတြက ဟေနၿပီး ရင္ဘတ္ အေအးပတ္မယ္…. လဲလိုက္ေတာ့ေနာ္….. မင္းရင္ဘတ္ေလးက ႏူးညံ့ေႏြးေထြးေန တာပဲ….ဟင္း…ဟင္…”

သူ အသံေတြမတုန္ေအာင္ မနည္းထိန္းေျပာကာ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းေလးအား ၾကင္နာယုယစြာ ပြတ္သပ္ႏွစ္သိမ့္ ေပးၿပီး ႏႈတ္ဆက္ကာ ျပန္သြားသည္။

ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးမႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတို႔သာမက သူ႕ရင္ခြင္ထဲ ေျပး၀င္ဖက္ကာ မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး သူ႕အား နမ္းခ်င္စိတ္တို႔သည္ ျဖစ္ေပၚလာျပန္သည္။
ေၾသာ္… ခက္ပါ့…. စားဖူးတဲ့ကေလး ငတ္တယ္ဆိုတာ မွန္တယ္….. ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့လို႔ အလိုးခံရတဲ့ အရသာ ေတြ႕ေတာ့ အစ္ကိုလိုျဖစ္ေနတဲ့ ကိုေက်ာ္စိုးကိုလည္း ငါ့စိတ္က နမ္းၿပီး ခံခ်င္စိတ္ေတြေတာင္ေပါက္လာျပန္ၿပီး။

သူလည္း စိတ္ထိန္း ကိုယ္လည္းစိတ္ထိန္းခဲ့လို႔ သည္လိုနဲ႔ သူထြက္သြားေတာ့ ရင္ထဲ ၀မ္းနည္းသလိုလို အားငယ္သလိုလို ရင္ထဲမွာ ဟာတာတာျဖင့္ က်န္ခဲ့ေလေတာ့သည္။

ေနာက္တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတာကေတာ့ ကိုမင္းမင္းကို ျပန္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ခံစားသလို ခံစားေစခ်င္သည့္ လက္စားေခ်ျခင္စိတ္ပင္ျဖစ္သည္။

ေစာေစာက အျဖစ္ကိုၾကည့္ရင္ ကိုမင္းမင္းက လြတ္သည့္ ငါးႀကီးသလို ကၽြန္ေတာ္ကို နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ မနာလိုျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာပဲ။ ကပၸလီနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဟိုညက ျဖစ္တာ သူသိေလာက္ၿပီထင္တယ္။ သူစခဲ့တဲ့ သူထိုးအပ္ေကၽြးခဲ့လိုျဖစ္ရတာပဲ ကၽြန္ေတာ့္ အဲလို ခံမိတာ ကၽြန္ေတာ္သစၥာမရွိတာမွမဟုတ္တာ။ ကၽြန္ေတာ္ ကစ ၿပီး သစၥာမေဖာက္ခဲ့ဘူး။ သူ႕အေပၚ ကၽြန္ေတာ္သစၥာရွိခဲ့သလို သူလိုအပ္တာေတြကိုလည္း ႏွေမ်ာတြန္႔တို ျခင္းမရွိ ေပးကမ္းခဲ့သည္။ သူ႕ဆီက ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္သက္လုံးခ်စ္ေနမယ္။ ၾကင္နာယုယမႈမ်ားမ်ားကိုလည္း မေတာင္းဆို မတမ္းတမိပါ။ ကၽြန္ေတာ္လိုအပ္ေနသည့္အခ်ိန္ေလးမွာ သူေပးႏိုင္ရင္ၿပီးတာပဲ။ ေနာက္ဆုံး ခ်စ္သူ အျဖစ္မေနႏိုင္ရင္ေတာင္ အရင္းအႏွီးဆုံး သူငယ္ခ်င္း homo သူငယ္ခ်င္းေပါ့။

ဒါေပမဲ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္အေပၚကို ရက္ရက္စက္စက္ သစၥာေဖာက္ ခဲ့သလို စြန္႔ပစ္ခဲ့သည္။
ဒါတြင္မက ကပၸလီလက္ထဲ ထိုးထည့္ခဲ့သလို ခုလည္း ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရိုက္ႏွက္ ဖို႔ လုပ္လာသည္။
အရင္ကိစၥေတြ ခႊင့္လႊတ္ဖို႔ စဥ္းစားေပးခဲ့ေပမယ့္။ ကပၸလီလက္ထဲ ထိုးထည့္ခဲ့တာ ခုလို နားရြက္ကိုထိုးမိတာ ကိုင္မိတိုင္း နားရြက္ဖ်ားေတြတြင္တာမက ရင္ထဲကပါနာေနသည္။ ကိုေက်ာ္စိုးသာ ေရာက္မလာပါက ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုခု ျဖစ္သြားႏိုင္သည္။
ခု စဥ္းစားမိေတာ့ သူ႕ႏိုင္ကြက္ကိုေတြ႕ၿပီေလ။ ကပၸလီနဲ႔တြဲျပရေတာ့မွာေပါ့ ကိုေက်ာ္စိုးနဲ႔ကေတာ့… ညီအစ္ကိုေတြေလ ၿပီးေတာ့ သူ႕မွာက မိန္းမရွိတယ္။ မျဖစ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုေက်ာ္စိုးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္မွာေတာ့ ေသခ်ာသည္။
ကပၸလီကိုေတာ့ ကိုမင္းမင္းေရွ႕မွာ အေပ်ာ္တြဲျပ အေရာ၀င္လိုက္မယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က လူေကာင္းမွ မဟုတ္တာ အႀကံသမားေတြပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုမင္းမင္း ပစ္သြားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ကြဲမတတ္၊ ရူးမတတ္ ခံစားေနရတာ မဟုတ္ဘူး ေနႏိုင္တယ္ဆိုတာ သိေအာင္ေတာ့ျပရမွာေပါ့ေလ။
အမွန္ေတာ့ ရင္ကြဲၿပီး ရူးမတတ္ ညတိုင္း ငိုခဲ့ရတာေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ အသိဆုံးပါ။
သူေတာ့ သိလို႔မျဖစ္ဘူးေလ။

ေနာက္ေန႔ေတြကစၿပီး ကိုမင္းမင္းကို ကၽြန္ေတာ္ စကားမေျပာ ႏႈတ္မဆက္ အေရးမလုပ္ေတာ့ပါ။ သူ႕ေရွ႕တြင္ ကပၸလီကိုသာ အရာ၀င္ စကားေျပာကာ။ သူ႕ေရွ႕တြင္ပင္ ကြမ္းယာ ေဆးလိပ္ ေတြ ၀ယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံေပးသည္။ သူ႕ကို ဂရုစိုက္တဲ့နည္းပါး ဂရု စိုက္ျပသည္။
သူ မ်က္ႏွာပ်က္ေနသည္။ သူေသာက္ခ်င္ေတာ့ ကပၸလီထဲက ေတာင္းေသာက္ေပါ့။ ကပၸလီကို ေနာက္ပိုင္း ေတာ့ အရက္ဖိုးပါေပးရသည္။
ေနာက္ပိုင္း ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ကပၸလီ သိပ္မေခၚေတာ့။ သူမနာလိုျဖစ္ၿပီေလ။ ကၽြန္ေတာ့္အား လာမေခၚရဲေပမယ့္ ကိုမင္းမင္း လာကပ္ဖို႔ေတာ့ႀကိဳးစားသည္။ ကၽြန္ေတာ္က မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္သည္။
လူ႔စိတ္က ခက္သား တစ္ခါတစ္ေလ ကိုမင္းမင္းကို သနားေပမယ့္။ ေခၚခ်င္ေပမယ့္ စိတ္က နာလာေတာ့ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္း သီခ်င္းလိုပင္ ၾကင္နာတာ နာက်င္တာနဲ႔ပဲ ဖုံးလိုက္မိသည္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း သနား မိသည္။တစ္ခါတစ္ေလ သူနဲ႔ ခံရတာကို သတိရၿပီး ညဘက္ အိပ္ခါနီး ခံခ်င္ေနမိသည္။

ခုေတာ့ သူ၀ဠ္လည္သည္။ သူလိုက္ေနတဲ့ ကြမ္းယာေယာင္းတဲ့ ေတာသူမက သူ႕ကို ျငင္းလိုက္ကာ အျခား ပိုက္ဆံရွိေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ တြဲေနသည္။ သူ႕အစ္ကိုေတြကလည္း သေဘာတူသလို ကိုမင္းမင္း အား သူတို႔ညီမအား လိုက္မေႏွာက္ယွက္ဖို႔ ဓားႀကိမ္း ၾကိမ္းလိုက္ေၾကာင္း ကပၸလီေျပာျပလို႔သိရသည္။

စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေပမယ့္ ကိုယ္ခ်င္းစာသနားမိေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ သူကတဲ့ ဇာတ္ပဲ။ ျပန္ေခၚဖို႔ ေတာ့မစဥ္းစားပါ။

ကပၸလီကလည္း ပါးသည္ ကိုမင္းမင္းရဲ႕ ငယ္က်ဳိး ငယ္နာေတြအကုန္ ကၽြန္ေတာ့္အားေျပာျပကာ သူကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ေကာင္းေၾကာင္း ျပသည္။ ကိုမင္းမင္း ေရွ႕တြင္ ေပၚတင္လက္ဆြဲ စကားေျပာတာ ပခုံးဖက္ လမ္းေလွ်ာက္ျပတာ အျပင္ ကိုမင္းမင္း မနာလိုျဖစ္ေအာင္ ကူညီေပးသည္။ ဒါကလည္း ေနာင္တြင္ သူအတြက္ အခြင့္အေရးရမယ္မွန္းသိလို႔ ဒီယုန္ျမင္လို႔ ဒီခ်ဳံထြင္မွန္းသိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ မျငင္းပါ။ ေပးဆပ္ရမွာေတာ့ သိသည္။ ကိုယ့္ဘ၀ကလည္း ဘာထူးလဲ။ ကိုမင္းမင္းေၾကာင့္ အရွက္ေရာ လူပါ ကြဲခဲ့ၿပီးၿပီ ခံစားခဲ့ၿပီးၿပီေလ။

ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေအးေအးေဆးေဆးေနလာတာ သူနဲ႔ေတြ႕မွ သည္လိုျဖစ္ရတယ္။
တစ္ေန႔ ကိုကိုမင္းမင္းတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္လို ခ်စ္သူ စြန္႔ပစ္တာခံရတဲ့အထဲ ကၽြန္ေတာ္က ကပၸလီနဲ႔တြဲျပ ေနေတာ့ သူ႕မနာလိုစိတ္ကို မဖုံးဖိႏိုင္ဘဲ အတင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားလာေျပာ လာကပ္ေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္က အေရးမလုပ္။ ျပန္မေျပာ။ လုပ္တုန္းကလုပ္ၿပီး စြန္႔ပစ္တုန္းက စြန္႔ပစ္ၿပီး။ ခုမွ လာမလုပ္နဲ႔ အထာနဲ႔ ေနျပလိုက္ေတာ့ သူခံစားေနရမွန္း သူ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္သိသာသည္။
“ မင္း…. ေတာ္ေတာ္ ယြ…ထ…ေနတယ္ေနာ္…. သတိထား။ ကပၸလီက တစ္ခုလပ္…. သူ႕ရြာမွာ မိန္းမရွိတယ္… သူမင္းကို စားခ်င္လို႔ လိုက္ကပ္ေနတာ….ငါက ေစတနာနဲ႔ ေျပာတာ …သူက… လူေကာင္း…မဟုတ္ဘူး..”

“ အာ့တာ ဘာျဖစ္လဲ… ကိုမင္းမင္းဘာသာ ကိုမင္းမင္း ရည္းစားနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ေနပါ။ ဒါက ကၽြန္ေတာ့္ ကိစၥပါ။ ကၽြန္ေတာ္သေဘာက်ေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္လဲ… ။ သူ႕ဘာသာ မိန္းမပဲ ရွိရွိ… ကေလးပဲရွိရွိ… ဒါက ကြာရွင္းထားၿပီးသားေလ။ ကို…. မင္းမင္း အပူမပါဘူး….”

“ဘာ…. မင္း …မင္…. ေစတနာကိုမေစာ္ကားနဲ႔…. ငါ့…က ခံရမွာစိုးလို႔ေျပာတာ……သူလည္း အေပါက္ျမင္ရင္ အပြင့္မေတာင္ ေရွာင္တာမဟုတ္ဘူး…. မင္း…သိ….လိမ့္မယ္….နာမယ္…..”

“ေက်းဇူးထင္ပါတယ္….”

သူ ကၽြန္တာ့္ကို တစ္ခုခု ဆဲဖို႔ပါးစပ္ျပင္ကာ လက္ကလည္း ရိုက္မလို႔ ရြယ္လိုက္ေပမယ့္ ကပၸလီက လွစ္ခနဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အနားေရာက္လာေတာ့ သူေၾကာင္သြားသည္။

“မင္းမင္း…. ကိုေက်ာ္စိုး ေခၚေနတယ္….”

ထိုသို႔ ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အား မ်က္စိမွိတ္ျပကာ ပခုံေပၚလက္လာတင္လိုက္သည္။

မင္းမင္းတစ္ေယာက္ မေက်မနပ္ျဖင့္ ေစာင္းငမ္းငမ္းလွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္ျဖင့္ ကိုေက်ာ္စိုး အိမ္ဘက္သို႔ ထြက္သြားေလသည္။

“ဘာလို႔ ညာေျပာတာလဲ ကိုကပၸလီ….”

“ေၾသာ္… မင္းကို သူဆဲမယ္…. တစ္ခုခုလုပ္မွာ သိေနတယ္ေလ….ဟင္း….ဟင္း… အာ့တာေၾကာင့္ပါ…. ရွင္းလိုက္တာ…. သည့္ထက္ သူလာပတ္သက္မယ္ဆိုရင္ ငါ့မွာလည္း သူ႕ကိုႏိုင္ကြက္ေတြရွိေသးတယ္ေလ… ဒါေၾကာင့္ သူဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲလစ္သြားတာ…. ဘာမွမပူနဲ႔….ငါကို ဘယ္ေတာ့ေက်းဇူးဆပ္မလဲ…..”

“ေၾသာ္…. တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ဆပ္ပါ့မယ္….ဒါေပမယ့္ တစ္ခါပဲေနာ္….”

“ေအးပါ….မင္း ကတိတည္ပါေစေနာ္…”

“အင္းပါ…”

သည္လိုပဲ သူ႕ကို အခ်ိန္ဆြဲထားရသည္။ ေနမေကာင္းလို႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ ။ မအားလို႔နဲ႔ သူလည္း ကိုမင္းမင္းလို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တစ္အိမ္ထဲ လာေနႏိုင္သူမဟုတ္ေတာ့ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ရေနေသးသည္။

သူလိုးတာကို ခံဖို႔ အရင္တစ္ခါ သူမၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ အၿပီးလိုးခ်င္ေနမွန္းသိသည္။ စိတ္ထဲေလးလံေန မိသည္။ ကိုယ္မခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ ေနရမွာဆိုေတာ့။ ဒါေပမယ့္ မၾကာခင္ ထိုေက်းဇူးကို ေပးဆပ္လိုက္ရမယ္ဆို တာ သိေနသည္။ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို မသိမသာခိုးခ်မိသည္။

လမိုက္တဲ့ တစ္ညေတာ့ သူ႕ကိုကၽြန္ေတာ္ ေပးဆပ္လိုက္ရသည္ ေပးဆပ္လိုက္ရတာက အိမ္မွာမဟုတ္သလို သူ႕တဲမွာလဲမဟုတ္၊ ၿခံထဲက ေရစင္ေပၚမွာ ျဖစ္ေလသည္။
-----------------------------------------------------------------------------------------

အပိုင္း(23) အားဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
ခ်စ္ဦးကို